Καλοκαιρινές

Του δρόμου.

Μια στα γρήγορα,σε πάρκιν στην Παλιοβούνα.

Εκεί που πάει το μάτι..

Τι α κανς ; Να μαλώνς; που έλεγε και ένα πανό κάποτες.

Δεν έχει τίτλο.

Έχω πολύ καιρό να ανέβω σε βουνό.

Κάνω υπομονή όμως.Γαιδουρινή.

Μια λίμνη

Πεντέλη

Κάποτε,λοιπόν,η Πεντέλη,ήταν γεμάτη πεύκα σαν αυτά εδώ.

Μετά απο 4 ή 5 ή 6 φωτιές (μπορεί και παραπάνω),έμειναν οι πέτρες,

αυτοί οι γίγαντες,

οι δρόμοι,

τούτο ΄δω το έρμο,έτσι για λίγο ίσκιο

και θάμνοι.

Τι σου είναι ο άνθρωπος;Πολλές φορές αναρωτιέμαι,αλλά όταν πάω στην Πεντέλη με πιάνουν τα
διαόλια μου.Μα είναι δυνατόν;Απο άνθρωπο όλη αυτή η καταστροφή;Και όχι μόνο αυτή..............

Άσε με σου λέω,εχω δουλειά....

-Μπορείς να γυρίσεις λιγάκι να σε δώ;  -Όχι,δεν μπορώ.  -Ούτε για μισο δευτερόλεπτο;  -Όχι,ούτε για μισό δευτερόλεπτο. -Σε παρακαλώώώώ!!

 

 

 

-Άσε με άνθρωπε μου,έχω δουλειά τώρα,δε βλέπεις;