Een uitdagende witte bonensalade met ricotta.

Ik met mijn onnozel enthousiasme altijd. Zag ik onlangs deze blogpost met de uitdaging om een bepaalde salade opnieuw te fotograferen. De salade werd oorspronkelijk gepubliceerd in het Donna Hay magazine. De originele foto komt van de uitstekende foodfotograaf Chris Court. En ik dus JA! IK DOE MEE!

Enfin, de vraag was dus om de foto opnieuw te maken. Maar eigenlijk liggen zo'n dingen mij niet zo goed. Bij mij voel je heel goed of het mijn foto is of niet. Zelfs al heb ik hem zelf gemaakt. Technisch is 'm meer dan ok, maar zelf zou ik het zo niet aangepakt hebben. Ik had jammer genoeg te weinig tijd om een tweede versie van de foto te maken. Dus we moeten het hiermee stellen. Het zou trouwens véél interessanter zijn om enkel een recept te geven en om daarvan ieder zijn interpretatie te zien.

Dit was de originele foto:



Dit is mijn versie:





Ik had wel niet zo'n ovalen bord en ik vond het eerlijk gezegd een beetje gek om er eentje te gaan kopen. Over de shoot zelf valt weinig te vertellen. De ondergrond is een witte kadapack (schuimkarton). Ik heb de foto genomen met een 24-70 mm L lens op 60mm, diafragma 5,6. Bij mij komt ook het licht van links ipv rechts. Maar we zijn aan het uitweiden. Terug naar de salade.


Wat moet er allemaal in (2 pers) ?

1 blik cannellini bonen (afgegoten en gespoeld)
1 kleine rode ui
30 g zwarte olijven zonder pit
2 el platte peterselie*
1 rode chili peper (in plakjes gesneden)
6 kerstomaatjes
zeezout
zwarte peper
100 g verse ricotta
2 el olijfolie (extra virgine)
2 el rode wijnazijn

Verdeel alle ingrediënten over de borden en werk af met de ricotta. Maak een vinaigrette van de olie en de azijn en sprenkel over de salade.

Ik vond in mijn supermarkt geen platte peterselie en dus heb ik maar lavas (maggiekruid) gebruikt en dat paste er wonderwel goed bij.

Fijn en heuglijk nieuws...

Zieltje's oogje is niet verloren. Gelukkig. Volgende week donderdag moet hij waarschijnlijk wel onder het mes voor een behoorlijk pijnlijke operatie, maar daarna gaat hij weer helemaal de oude zijn.





Oef. En sedert hij zijn kapke draagt, ontvangen we nu ook TV Marokko en TV Moskou. Handig. ;-)

Kabeljauwcrumble op een bedje van... zeekraal

Wat zeg je? Zeekraal? Wat is dat voor iets? Awel, het is een van de lekkerste groenten die er bestaan. Heerlijk zoutig, maar o zo gezond. Je hebt het misschien al eens zien staan in het koelvak bij de vis. Maar ja, wat doe je met zoiets hé. Wel, het is supereenvoudig. Het enige wat je niet mag doen is er zout bijdoen, want dan heb je de hele dag dorst, vrees ik.

En omdat het zo eenvoudig is, gooi ik er maar meteen een tweede recept erbovenop. Een kruidige kabeljauwcrumble. Ook heel lekker en past perfect bij de zeekraal. Jaja, zeekraal.





Voor de zeekraal

1 bakje zeekraal
2 el olijfolie
peper


Neem een kleefpan of een wok, warm er de olie in op en roerbak er gedurende 3 minuutjes de zeekraal in. Haal van het vuur en kruid met peper.


Hieronder alvast mijn verontschuldigingen van mijn "Colmar" achtige foto. Toch niet echt mijn ding precies. :-)




Voor de kabeljauw crumble (2 pers):


300 g kabeljauw (of koolvis of andere stevige witte vis)
75 g boter in blokjes gesneden
100 g gewone bloem
Kruiden: bieslook, peterselie, oregano,... (een kruidenmengeling uit de diepvries is ok).
peper en zout
zeste van 1 biocitroen


Dep de kabeljauw mooi af en leg in een ovenschaal, kruid met peper en zout. Doe de boter samen met de bloem in een kom en wrijf met je vingers door de bloem en boter tot er kruimels gevormd worden. Meng er de kruiden onder. Strooi de crumble over de kabeljauw en zet 35 à 40 minuutjes in een voorverwarmde oven op 200°.


Fwala. Moeilijk is het niet hé. En vergeet niet: GEEN zout op de zeekraal.

Kedgeree da's helemaal okee.

Hier ben ik nu echt helemaal zot van. Een echte kedgeree wordt bereid met gerookte haddock die eerst gekookt wordt in wat melk om de zoute smaak wat te temperen. Ik kies meestal voor de eenvoudige versie met gerookte zalm (niet de dure soort). 't Is eigenlijk een ontbijtgerecht, maar ik vind het 's avonds net zo lekker. Ik heb 's ochtends niet zoveel zin in curry bij de koffie.




Wat moet daar allemaal in?

400 g basmatirijst
750 ml kippen of groentenbouillon
1 gewone ajuin, fijngehakt
2 el arachide olie
4 lente-uitjes fijngehakt
1 chilipeper, in reepjes gesneden (met of zonder zaadjes)
1 el currypoeder of pasta (of naar smaak)
1 klont boter (1 à 2 el)
4 hardgekookte eieren
200 g gerookte zalm
1/2 bosje koriander of platte peterselie (grof gehakt)
1 citroen





Doe de rijst samen met de bouillon in een pan en breng aan de kook met het deksel op de pan. Als de bouillon kookt, mag je het deksel eraf doen. Laat koken tot het vocht volledig is opgenomen. Zet het vuur af en het deksel terug op de pot en laat zo de rijst wat afkoelen.

Doe de olie in een anti-kleefpan en bak er de ajuin in tot hij bruin begint te zien. Doe er nu de curry bij en de rijst. Goed roeren zodat de rijst helemaal gekleurd is. Doe er de klont boter bij en roer opnieuw. Zet het vuur af en roer er de lente-ui, de chili en de zalm onder. Pers de citroen uit over de kedgeree. Verdeel over de borden.

Pel de eieren en snij ze in 4. Verdeel over de borden.

Echt een heel smakelijk gerecht!

Mijn zielig Zieltje

Op een dag rende Bazieltje door de maïs en kreeg een lelijke snede in zijn oog. Jammer genoeg reageerde Baziel niet goed op de behandeling voorgeschreven door mijn gewone dierenarts en moet hij een echte lijdensweg doorstaan. Hij ziet echt, echt af.







't Beestje zal waarschijnlijk zijn oogje verliezen. Donderdag weten we meer als we de oogarts zien...

Marokkaanse pompoensoep.

Pompoensoep kan redelijk saai zijn, vind je niet? Men doet daar dan vaak een blopje room in om het toch wat meer body te geven, maar verder gaat het niet. Deze Marokkaans aandoende soep is allesbehalve saai. De linzen zorgen ervoor dat de soep romig aanvoelt. 't Is zeker het proberen waard!






Wat heb je nodig?
2 el olijfolie
1 wit van prei, fijn gesneden (geen groen gebruiken!)
3 teentjes look, fijngehakt
1 kaneelstokje
1 rode chili fijngehakt, ontpit
3 cm gember (geschild en in plakjes gesneden)
1 kl komijn
2 wortelen, geschild en grof gesneden
1,5 kilo pompoen of butternut in stukken van 3 cm
75 g gele linzen (of rode, géén groene)
1,5 liter kippen of groentenbouillon
verse koriander (ik had er geen/dan maar peterselie gebruikt)


Stoof de prei en de look in de olijfolie gedurende een 5-tal minuutjes. Voeg er de chili, de kaneel, gember en komijn aan toe en laat nog een minuutje meer sudderen. Nu mogen er de wortelen, pompoen en linzen bij en roer. Giet er de bouillon bij en laat 50 minuutjes koken.

Vis het kaneelstokje uit de soep en mix de soep (liefst in een blender). Laat opnieuw een beetje opkoken en voeg er de koriander aan toe.

Da's niet moeilijk hé.

Workshops?

Ik krijg steeds meer berichtjes in mijn mailbox met de vraag of ik workshops organiseer. Ik moet eerlijk zijn, ik heb dat nog nooit gedaan, maar het lijkt me wel leuk. Maar wat willen jullie? Gewoon een kookworkshop of een combinatie van koken en fotograferen?





Ik lees het wel.

Maandag geef ik een update. Het zullen er waarschijnlijk twee worden. 1 gewoon koken, een ander food+fotografie (soep, slaatje, indische curry, dessert... de moeilijkste dingen om te fotograferen).

En het wordt hier ook zo.

Geloof me vrij. Deze dame spreekt over het gebruik van genetisch gemanipuleerde groenten en gewassen in de Verenigde Staten, en over welk effect het heeft op het menselijk lichaam. Het is echt ontluisterend.

Nu denk je misschien, ha wij kennen dat hier niet, maar geloof me vrij. Het komt hier ook. Het is hier al.

Tudoepidoempoeh! De cake met tiramisoeh!

In English


Twijfelen doe ik zelden of nooit. Behalve gisteren. Ik wou - opnieuw voor het verrassingsfeestje - ofwel een tiramisu maken ofwel een rolcake. Awel, 't is het alle twee geworden. Een rolcake met tiramisuvulling. Want ja, twijfelen is niet zo mijn ding. En - naar 't schijnt - was het een ongelooflijk succes. Allez, da's toch goed om weten hé. ;-)

Als je het recept leest, denk je misschien, da's precies veel werk, maar het valt heel goed mee hoor. Het was op een half uurtje gepiept. Kom, we vliegen erin!





Wat heb je nodig voor de rolcake:

5 eieren
150 griessuiker
5 el melk
150 g zelfrijzende bloem


Klop de eieren met een elektrische klopper of in een keukenrobot tot je een dik witschuimig beslag krijgt. Roer er voorzichtig de melk onder en daarna de bloem. Stort het deeg op een met bakpapier beklede bakplaat (25X40X2cm) en bak gedurende 7 à 8 minuten in een voorverwarmde oven op 220°.

Als de cake gaar is, mag je het uitstorten op een propere keukenhanddoek. Trek er het bakpapier af en rol de cake op in de handdoek (de cake moet dus volledig met de cake ingedraaid worden). Laat het zo volledig afkoelen. Hier tonen ze hoe het moet, maar in mijn recept is het niet nodig om de cake te bestuiven met bloemsuiker.


Voor de siroop:

2 koppen zeer sterke koffie
1 kop bloemsuiker
3 el koffielikeur (ik heb sambucca con caffè gebruikt)

Doe alle ingrediënten in een steelpannetje en breng aan de kook. Laat tot de helft inkoken. Haal van het vuur.


Voor de vulling:

300 g mascarpone
3 el bloemsuiker
1 ei (op kamertemperatuur)
3 el koffielikeur

Roer de bloemsuiker en de likeur onder de mascarpone. Splits het ei en doe het eigeel bij de mascarpone. Meng goed. Klop het eiwit stijf en vouw voorzichtig onder het beslag.


Voor de buitenkant:

300 ml room (recht uit de koelkast)
3 el bloemsuiker
3 el likeur
chocoladeschilfers

Klop de room met de bloemsuiker stijf. Roer er voorzichtig de likeur onder.


De "assemblage" van de cake:


Ontrol de rolcake en verwijder de handdoek. Bevochtig de binnenzijde van de cake met de koffiesiroop die je het eerst gemaakt heb. Bestrijk de cake met de mascarpone en rol voorzichtig op. Bestrijk de buitenkant met de slagroom en bestrooi met de chocolade schilfers. Zet de cake terug in de koelkast tot je hem serveert.


Het is echt zo eenvoudig als het lijkt. Zonder overdrijven. Doen!

Komt een konijn bij de bakker...

En die vraagt: "Eddegij wurteltoarte?". "Neen", zei de bakkerin, "ik heb alleen wortelcupcakes"... om een lang verhaal kort te maken: ik heb vandaag een verrassingsfeestje georganiseerd. Een van de verrassingen is onderstaande cupcake (en nog een pak meer zenne, eentje is geeneentje hé). Ik heb hiervoor een beroep gedaan op mijn aller allereerste blogpost van 4 december 2010. Het lijkt een eeuwigheid geleden.







Voor de cake:

100 g rozijnen
zeste van 1 sinaasappel
sap van ½ sinaasappel
175 g bruine suiker
175 ml zonnebloem olie of andere maar géén olijf of sesamolie
3 grote eieren (gewoon losgeklopt)
140 g fijn geraspte wortelen
175 g zelfrijzende bloem
1 koffielepel bicarbonaat
1 kl gemalen kaneel
½ kl gemalen muskaatnoot (verse is het beste).

Vooraf:

Doe de rozijntjes samen met de geraspte schil in een kommetje en laat een aantal uren weken in het sinaasappelsap. Heb je geen tijd, zet ze dan een minuutje (maximaal!) in de microgolf.

Doe de suiker, de wortelen, de olie en de losgeklopte eieren in een grote bowl. Zeef er de bloem, bicarbonaat en de specerijen over en meng zachtjes met een houten lepel. Giet er de rozijntjes samen met het sap en de schil bij. Roer opnieuw tot alles mooi is opgenomen.

Vet een vorm in (de mijne was een tulband, anders maximale doorsnede 22cm of een gewone cakevorm).

Stort het deeg in de vorm en bak in een voorverwarmde oven op 160° (warme lucht) gedurende 45 minuten (of afhankelijk van je oven). Of bak gedurende 20 minuutjes als je cupcakes wil maken.

Laat de cake afkoelen.

Voor de frosting (ik vind het er lekker bij):

100 g Philadelphia
100 g platte kaas
3 lepels bloemsuiker (gezeefd)
2 el citroensap

Alles goed mengen en over de afgekoelde cake strijken. Da's alles!


Trouwens, wurteltoarte, da's echt lekker! Dat konijn kent er niets van!

See you later alligator!

Video Games

Van Lana Del Rey of zoiets. Ik wou het 2 weken geleden al posten, maar ik ben het stomweg vergeten. Maar vandaag hoorde ik het terug op StuBru. Prachtige stem zeg.




Meeslepend liedje ook.


Slaapwel!

Makkelijke Italiaanse perencake met pijnboompitjes

Awel sè, dit is echt wel een van de makkelijkste recepten die ik al tegengekomen ben. Hij stond in de Delicious van deze maand. Deze cake intrigeerde me echt omdat je er eigenlijk geen werk aan hebt. Of toch zo goed als geen. En een elektrische klopper of keukenrobot heb je ook niet nodig. Een oven, dat wel, maar dat lijkt me nogal evident.

Er gaan hier waarschijnlijk nog een paar taarten de revue passeren, want ik zit met een 40-jarige thuis. Hiephoi.





Wat moet daar allemaal in?

100 g zachte boter (in blokjes gesneden)
200 g gewone bloem
15 g bakpoeder (1 zakje dus)
200 g suiker
40 g pijnboompitjes
zeste van 1 citroen
3 eieren
125 ml melk
1 el vanille-extract of 1 zakje vanillesuiker, of merg van 1 vanillestokje
2 peren geschild, in vier partjes gesneden*





Warm de oven voor op 180°. Vet een taartvorm in van ongeveer 25 cm doorsnede. Bekleed het met een boterpapier dat rondom 6 à 8 cm boven de rand uitsteekt. Maak met je vingers een golvende rand (je ziet het duidelijk op de eerste foto).

Meng alle droge ingrediënten in een kom. Klop de eieren los in de melk en giet bij de droge ingrediënten. Meng. Doe er nu de klontjes zachte boter en de vanille bij en roer nogmaals, maar niet te hard. Het deeg mag nog wat klonterig zijn, dat zorgt ervoor dat de cake mooi vochtig en luchtig wordt.

Giet het deeg in de vorm en verdeel er de peertjes over. Zet 35 minuutjes in de oven tot de taart gaar is.

Tast toe!






*Je mag er ook nog 40 g rozijnen en/of 50 g chocoladepastilles aan het deeg toevoegen als je nog meer smaak wil.

Heerlijk frisse pastasalade met tonijn en citroen

English version



Het is soms vervelend als je niet goed weet wanneer iedereen thuiskomt, of wanneer iedereen zal kunnen eten. Daarom zijn pastasalades echt wel handig. En de overschot kun je 's anderendaags meenemen naar het werk. Deze salade is bijzonder fris en smaakvol. Echt een bommetje, in de goeie zin van het woord dit keer. Veel werk is er ook niet aan, dus da's ook weer eens mooi meegenomen.






Wat moet erin?

500 g korte pasta
1 grote bos basilicum
1 grote bos peterselie
2 el kappertjes
2 ansjovisfilets (uit blik)
1 citroen (sap + rasp)
1 kl mosterd
1 teentje look
100 ml olijfolie
200 g diepvrieserwtjes
1 blik tonijn in eigen nat (400g - 280 g uitgelekt)
peper en zout


Kook de pasta volgens de aanwijzingen op het pak.

Hak de basilicum, look en de peterselie fijn. Doe de gehakte kruiden, kappertjes, ansjovis, mosterd, look, de helft van de rasp en het citroensap in een pot en mix (liefst in een blender). Doe er beetje voor beetje de olijfolie bij tot je een mooie saus hebt.

Giet 3 minuutjes voor de pasta gaar is, de diepvrieserwtjes erbij. Als de pasta gaar is, mag je ze samen afgieten en spoelen met koud water. Laat eventjes uitlekken en doe terug in de kookpot. Roer er de saus onder en ook de tonijn. Kruid met peper en zout.

Verdeel over de borden en besprenkel met de rest van de rasp. Echt een heel aangenaam gerecht voor tijdens de lunch, of een doordeweekse avond.

Het recept is gebaseerd op een recept uit de Delicious van oktober 2011.

Pimp jouw broodje met cambozola en peer

English version


Soms kan ik broodjes echt moe zijn. Altijd dat zelfde... pffft. Maar eigenlijk, als je een piepklein beetje tijd hebt, kun je van je broodje een echt feest maken. Toegegeven, dat gaat alleen maar als je thuis bent. In de toekomst ga ik - ik zweer het op mijn communiezieltje - proberen om nog een paar originele broodjes te bedenken waarbij je geen oven of zo nodig voor hebt.

Dit broodje is eigenlijk poepsimpel, maar verdekke lekker, al zeg ik het zelf. Kom, we beginnen eraan!




Wat hebben we hiervoor nodig?

Een bruin broodje (liefst volkoren of zuurdesem)
2 plakjes cambozola
1/4 rijpe peer in plakjes gesneden
100 g cantharellen
1 teentje look
1 el fijngehakte peterselie
1 klontje boter
peper en zout


Maak de cantharellen schoon met een borsteltje. Doe een klontje boter in de pan, laat smelten en doe hierin de cantharellen. Pel het teentje look en pers het uit over de champignons. Kruid met peper en zout. Als de cantharellen gaar zijn (na ongeveer 5 minuutjes roerbakken), mag je ze van het vuur halen en er de peterselie onder roeren.

Snij het broodje open. Leg hierop de plakjes peer en daarop de sneetjes cambozola. Verdeel er de cantharellen over.


Zet het broodje 2 minuutjes onder de grill tot de kaas gesmolten is. En dan is het genieten.

En toen was er een huwelijk in de woestijn van België

English version

Fabelachtig was het. Met goud en vuur. En vrouwen met sluiers, geheel vrijwillig en mannen met tulbanden. Maar ook buikdanseressen en vechtende vuurspuwers. Speciaal georganiseerd voor Elza D en mij. Dat kan niet anders, want het leverde alleen maar mooie foto's op.


Een sfeerbeeld.




































Nog meer foto's zien? Klik hier.

Hoe een poepsimpel idee licht in een leven kan brengen.

Deze man verdient een Nobelprijs. Zonder overdrijven.

't Is weer kermis in Leuven.

Ik vind er eigenlijk niets aan. Kermissen. 't Is nooit mijn ding geweest, zelfs niet als kind. Ik kreeg vroeger 200 frank mee om naar de kermis te gaan en ik had die netjes weer mee terug OF ik kocht er een boek mee. Maar nu dat ik af en toe eens met een kodak rondloop is mijn visie over kermissen toch wel wat bijgesteld. Je ziet daar nogal wat eigenlijk. Veel kleurtjes ook. Overgoten met een sausje van lawaai.











Oh ja, woordspelingen die zie je daar ook. Den Obama zal content zijn. Ik denk dat 'm toch iets anders in gedachte had.





En rare paarden met een hysterische lach, en een kraam met een naam waarbij ik hoop dat ze niet "trek eens aan mijne Willy" willen zeggen.





Er waren ook grijparmen, meisjesarmen en octopusarmen





En stoere meisjes... en jongens.





En hondjes die hetzelfde aanhebben als hun baasje.





Maar als je niet bij 't Wit madammeke iets gegeten hebt, ben je niet op de Leuvense kermis geweest.




Hmmm smoutebollen, of nen Brusselse wafel (de echte en niet die mottige die ze... in Brussel verkopen).





En ik weet niet waarom, maar 't is precies alsof de kermismensen alleen meisjes willen aanspreken, want bijna alles was in het roze, of toch een variant daarop.






Voor mij niet gelaten zenne. Ik doe toch nooit iets op.

Ons Fiere Louise

Is niet meer. Ze is deze ochtend naar de eeuwige graanvelden vertrokken.





7 jaar is ze geworden. Toch wel kranig voor zo'n dame.

De "je mag er niet naar kijken of je komt al bij" taart.

Dit is een absolute bom. Qua smaak, en qua calorieën. Maar gelukkig bewaart de taart ook vrij lang (toch een dag of 4-5 in de koelkast), dus af en toe een klein stukje kan geen kwaad, toch?

De taart is ook lichter dankzij de frambozen (die groeien nog in de tuin - allez bij mij toch). Die frambozen passen er echt perfect bij en zijn dus een absolute must. Maar ik denk (ben niet zeker) dat diepvriesframbozen ook zou werken.





Wat mag daarin?

1 rol kruimeldeeg
400 g zwarte chocolade fijngehakt of in pastilles
300 ml room
250 g frambozen



Warm de oven voor op 180°. Vet een lage taartvorm in met boter en bekleed met de kruimeldeeg. Je moet de randjes nog niet afsnijden. Neem een vork en doorprik de bodem een aantal keren. Bak 15 minuutjes in de oven (of tot ze gaar is). Haal uit de oven en laat afkoelen. Snij het overtollige deeg voorzichtig weg.

Neem een steelpannetje en doe hierin de chocolade en de room en warm voorzichtig al roerend op. Als de chocolade volledig is gesmolten, mag je het van het vuur halen.

Verdeel de frambozen op het deeg en giet hierover de chocolade. Zet de taart minstens 2 uur in de koelkast.

En da's alles. Niet veel werk hé, zo'n bom.

De hamaaaiii da's lekkere kip met pinda-yoghurt saus

English version here.


Ik begrijp mezelf soms niet meer. Elke dag ga ik op zoek naar originele recepten om mijn blog mee te spijzen, maar de meest voor de hand liggende dingen vergeet ik soms. Deze kip bijvoorbeeld met pinda-yoghurt saus is thuis een absolute favoriet. En er is gelukkig niet veel werk aan.

Voor de mensen die pindakaas niet kennen (ja die bestaan nog), da's dus geen kaas hé. Dat staat bij de choco. Ik gebruik meestal Calvé of Davina.




Wat draaien we erin?

4 kipfilets
3 cm verse gember (geraspt)
1 flinke teen knoflook (geraspt)
1 chilipepertje (zonder zaadjes en fijngehakt)
1 bosje koriander
2 à 3 el pindakaas*
200 ml Griekse yoghurt (of volle yoghurt)
150 ml kippenbouillon
2 el arachide olie

Snij de kipfilets in stukken. Doe de olie in een braadpan, en bak er de kip in tot ze een beetje begint te bruinen.

Snij de steeltjes van de koriander en hak ze fijn. Doe ze samen met de, de chili, de geraspte gember en look bij de kip en laat nog 2 minuutjes bakken. Giet er de bouillon bij, alsook de yoghurt en lepel er de pindakaas in. Laat nog eventjes doorkoken (maar niet té hard) en haal van het vuur.

Serveer met rijst.

Zijdezachte bloemkoolsoep met porcini olie

English version


We doen een Donna Hay'tje vandaag. Deze soep is heel eenvoudig om te maken, maar toch doet ze heel feestelijk en luxueus aan. Perfect om van een doordeweekse maaltijd iets bijzonders te maken.

De porcini olie maken we zelf. Je hebt hiervoor gedroogde porcini of eekhoorntjesbrood nodig. Ik heb dat in de Delhaize gevonden. Mocht je het niet vinden, dan stel ik voor om het te vervangen door een notenolie.





Wat zwieren we erin?

1 bloemkool (gewassen en in roosjes gesneden)
1 ajuin fijngehakt
2 el olijfolie
1 l kippenbouillon + 1 liter water
20 cl light room


Doe de olijfolie in een hoge kookpot en fruit er de ajuin in. Voeg er de bloemkool bij en laat 2 minuutjes meebakken. Voeg er de kippenbouillon en het water bij en laat 15 minuutjes koken. Als de bloemkool zacht is, mag je ze mixen in een blender of met de staafmixer. Met de blender is de soep wel nog stukken beter. Giet de soep terug in de kookpot, doe er de room bij en laat nog 5 minuutjes trekken, zonder te laten koken.



Voor de olie

15 g gedroogde porcini (eekhoorntjesbrood)
150 ml olijfolie

Doe de olijfolie in een steelpannetje en voeg er de champignons aan toe. Laat op een zacht vuur 10 minuutjes opwarmen. De porcini zal zijn aroma's aan de olie afgeven. Giet de olie door een zeef en vang op in een potje of karafje.


Verdeel de soep over de kommen en druppel er wat olie over. Smakelijk!

't Is woensdag!

Business time!

't Is eens iets anders: pasta met pompoen en salie

Recipe in English


Ja jong, de herfst komt stilletjes aan om het hoekje luren. En herfst da's voor mij, paddenstoelen, noten en pompoenen. En nog veel meer hoor, maar aangezien het hier voornamelijk toch een foodblog is, hou ik het voorlopig daar op. Ik ben eigenlijk wel dol op de herfst, maar dit keer wat minder. We hebben precies een seizoen gemist. Nu ja, erover klagen helpt ook niet echt. Laten we dus de herfst in ons armen sluiten en zoveel mogelijk genieten.

Genieten van een bord pasta met pompoen bijvoorbeeld. Voor de carnivoren onder ons, raad ik een versie met gerookte spekblokjes aan. Ook heel lekker. Uitleg daarvoor staat helemaal onderaan.





Wat heb je ervoor nodig (4 pers)?

1 pompoen (750 g geschild)
1 ajuin
2 teentjes look
1/2 glas droge witte wijn
20 cl magere room
1/2 bosje salie
muskaatnoot
peper en zout
500 g spaghetti
olijfolie


Pecorino of parmezaan voor erbij

Edit: blauwe kazen zijn hier ook heerlijk bij, genre stilton, roquefort, Danish blue... Dat geeft het gerecht wat meer pit!


Zet een pan op het vuur, doe er 2 el olijfolie in. Hak de ajuin en de look fijn en fruit in de olijfolie.

Schil de pompoen en snij in fijne blokjes (max 1 1/2 cm). Doe bij de ajuin en laat wat bakken. Doe er de wijn bij, en laat 10 minuutjes stoven.

Zet ondertussen ook een kookpot met gezouten water op het vuur en kook de pasta volgens de aanwijzingen op het pak.

Hak de salie fijn en doe samen met de room bij de pompoen. Kruid met peper, zout en muskaatnoot.
Giet de pasta af, verdeel over de borden en schep er de saus op. Besprenkel met de kaas.

Er lag nogal veel kaas op mijn pasta, daarom wist ik niet goed welke foto ik moest kiezen. :-)





Voor de niet vegetarische versie kun je er ook nog gerookte spekblokjes bijdoen. Die moet je dan eerst bakken en dan pas de ajuin en look bij doen.

Een kokos-tapioca dessert met... eh... potentieel.

Ik zit hier al maanden mee in mijn hoofd, maar 't was er dus niet van gekomen. Ik had hier al - zonder overdrijven - 2 jaar een doosje tapioca in de kast staan, maar had er nog nooit iets mee gedaan. Geen nood, 't was bijlange nog niet vervallen.

Bon, tapioca dus. Dat zijn zo van die kleine witte bolletjes (gewonnen uit de maniokplant), een beetje zoals die vervelende isomoballetjes die gebruikt worden om knuffelbeertjes mee te vullen. En waar je jaren voor nodig hebt om die weg te stofzuigen. Zoiets dus. Enfin, ik wou dat absoluut combineren met kokosmelk. En dat is, geloof me vrij, absoluut een goed idee.





Een minder goed idee waren die kiwibessen die wederhelft mee had om eens uit te testen. Pfffft... wa's me dat zeg. Ik vind dat eigenlijk niet lekker en dus redelijk overroepen. Maar ze staan op de foto... als versiering.

Wat past er wel bij? Schijfjes banaan, stukjes mango, stukjes verse ananas... héérlijk! Maar géén kiwibes, alles behalve dat. Moet er fruit bij? Ik vind van wel ja. Ik hou nogal van een beetje zoetzuur. Anders is het maar eentonig.


Wat moet er in (6 porties)?

85 g tapioca
100 g suiker
400 ml extra creamy kokosmelk (voor desserten)
500 ml melk
1 snufje zout


Doe de tapioca in een kom en giet er een glas water bij. Laat 20 minuutjes staan. De tapioca zal verdubbelen in volume. Giet het water af.

Zet een kookpot op het vuur en doe er alle ingrediënten in (ook de geweekte tapioca). Laat al roerend opkoken, en laat dan 10 à 15 minuutjes verder pruttelen. Roer regelmatig zodat het niet kan aanbranden.

Als de pap zo dik is als pudding, is hij klaar. Verdeel over de schaaltjes. Laat een beetje afkoelen, doe er het fruit op en serveer lauwwarm.





Echt heel lekker na een Thaïs of Indisch etentje. En wat staat er morgen op het menu? Geen flauw idee! Spannend hé. :-)