Gistermorgen zijn we dus naar een naburige plaats gereden voor de veiling van de inventaris van een handwerkzaak, hier "mercerie" genoemd. Tot onze grote verbazing kwamen we in een woonwijk terecht, voor 1 van de huizen stond een soort toonbank opgesteld. Tegen tienen kwam de notaris met een aantal helpers en werden de deuren geopend. De aangeboden waar kon door ons bezichtigd worden. Het ging inderdaad om de restanten van de inboedel , kasten vol met garen, knopen en borduurgaren, elastiek en ritssluitingen, ook displays werden te koop aangeboden.
Zo was het dus, en alles werd bij opbod verkocht. De prijzen stegen steeds zo snel dat wij uiteindelijk niets hebben gekocht. Wie de kopers waren? Mensen die proberen om deze waren weer met winst te verkopen op "vide greniers" (rommelmarkten).
Het verhaal erachter? Deze mercerie was gevestigd in dit dorp, vroeger stonden hier fabrieken en er is nog steeds een chocoladefabriek, eigenlijk is het een stadje, maar door de leegloop in dit gebied, liepen de inkomsten van de mercerie achteruit. De eigenaresse heeft zelfs nog een tijdje geprobeerd om op diverse markten in de omgeving te gaan staan. Uiteindelijk heeft ze besloten om de zaak te sluiten. Nu is het hier nog steeds niet raar om dus je waar op een veiling te verkopen, zij heeft dit gecombineerd met de veiling van gereedschappen en inboedel uit de nalatenschap van haar vader, die klusjesman was. Op deze manier had ze nog een aardige opbrengst.
Er was toch nog iets geks aan de hand, toen ik daar aankwam zag ik het bordje van de klusjesman nog voor het huis staan, toevallig was het de klusjesman die in de eerste jaren dat we hier woonden, nogal wat voor ons heeft gewerkt. Het gaf me toch een vreemd gevoel, dat ik er op deze manier achter moest komen dat hij er niet meer is!
