Reflexión pisci-futboleira...

¿En qué se parece a pesca da troita ó fútbol? En principio, diredes que nada, que qué ten que ver un deporte de 22 homes detrás dun balón co fabuloso deporte que é a pesca da troita. Pero non é certo de todo.... o fútbol na pesca vai chegaaaaaaaaar

Ben, a pesca da troita é un partido de fútbol, na que os riváis son o pescador e máis o río. É dicir, se vou pescar ó Ulla, o partido é Alex vs Ulla. Ou ó revés, se queredes xogar de visitante. A gusto do consumidor.

Pero claro, para ter un equipo, tes que ter xogadores. Pois os xogadores son as culleriñas e/ou moscas (no meu caso o primeiro, a mosca aínda non a domino ben). Se a culleriña é unha celta do nº 1 pois o xogador será un estilo Munitis, e se temos unha ranger do nº 3, pois será un estilo Janker. Logo incluso podedes darlle nomes ás culleriñas: á miña ranger do nº 1 chámolle Ronaldo (nos seus bos tempos, claro).

¿E os goles? Non hai fútbol sen goles. Pois os goles son as troitas, e a forma en que se pilla: se son troitas pequenas, pois será un gol de empuxar o balón. Se é unha boa troita, pois un gol de falta: se mide 25 cm, unha falta botada dende os 25m. por exemplo. Pode suceder que se lanzas, pega na rama, cae a culleriña a auga, fagas un ruido que nin dios, e colles unha troita de 30 cm., pois será un gol na área, con xogo embarullado, e ó final, centro e chilena (por exemplo, só hai que botarlle imaxinación).

Pero faltan os goles en contra: as culleriñas/moscas. Se perdes unha culleriña, gol en contra. Se a perdes de forma espectacular (culleriña na pola de 30 metros aló), golazo! Como podes perdela de mil formas, que a túa imaxinación empece a traballar.

Ata aquí as normas básicas do xogo. Logo, o que a imaxinación vos deixe. Nós, cada vez que perdemos culleriñas (a partir de agora, gol en contra), cantamos no río coma se foramos Jose María García: "Gol, gol, gol!".

Logo, tamén lle damos nomes ós ríos. O Ulla, coma o campo do Valencia: Mestulla. O río Vea é o Santiago Bernavea... e moitos máis que podedes facer. ¿Que non encontrades? Sempre se pode contruir un Touzosas Park, ou un Umia Arena.

Que máis vos podo contar..... os xogadores: máis do mesmo. Mesmo os vosos nomes poden ser bos xogadores. ¿Para Rubén? Pois Karl Heinze Rubenigge... Xa vos dixen que tendes que deixar voar a vosa imaxinación.

Por suposto tamén hai goles en propia porta: os escalos. Un escalo está estipulado coma gol en propia, sen marcha atrás. Así que a ver que facedes... e procurade non pillar moitos, no vos vaia a pasar coma o Atlético de Madrid.

E algunha outra cosa máis que se me esquece, polo que xa volas engadirei en próximas entradas. Propóñovos seguir estas indicacións cando vaiades o río. Xa verás como vos animades uns ós outros. E se algún día atopades a alguén berreando un "Gol, gol, gol!" cunha culleriña enganchada na outra orilla.... alí estarei.

Nova ligazón

Recoméndovos visitar o seguinte blog: http://mosqueados.blogspot.com

Igual os partides un pouco as cachas da risa...!

8 días d'ouro do Corte Inglés

Vouvos relatar brevemente (porque non merece moito máis) estes 8 días de ouro, coma os do Corte Inglés, no que fun os ríos Masma (Mondoñedo), Anllóns (Verdes) e Vea (Souto de Vea, A Estrada).

13-05-2007: Couto de Mondoñedo Lote nº 2, río Masma

Qué vos podo dicir deste río, o Masma, máis que pestes del.

Alá fomos os tres con couto salmoneiro no lote nº 2, que casualmente, era o peor dos tres, polo menos o peor de andar. Menuda selva amazónica! Casi 400 km para só pillar un reo! Un miserable e anano reo! E inda por riba, perder culleriñas a mansalva (4 en total).

Menuda desfeita de día... Non picaban, o río era jodido de andar, chovía... pero eso sí, o río dentro do que cabe, era bonito. Tiña boas táboas y algunha poza chamativa. De feito, ten a poza do Capitán, como se lle chama alí, na que paran os salmóns a descansar. Pouco máis teño que contar: chegar ó couto foi cousa de Tom Cruise, menos mal que tomando o café mañaneiro atopamos un paisano que moi amablemente nos levou onda él.

Capturas fináis: eu 1 reo e 4 culleriñas perdidas, Nuñez 2 troitas e 2 culleriñas, e Rubén 5 troitas.
Conclusión: se non tendes ganas de imitar a Tarzán, non vaiades.

17-05-2007: Couto de Verdes, río Anllóns

Que millor que ir o día das Letras Galegas que ó río do bardo Pondal, o Anllóns. Repetimos couto logo da decepción do ano anterior, no que atopamos o río un poouco cheo e chocolate de máis.

O río é precioso. Moita corriente, fermosas táboas, e prácticamente ningunha poza. O maior problema do día: non picaban. E iso que o día comezou cunha troita no segundo lance. Pero todo o mundo sabe que o que ben empeza, mal acaba. E así foi.

Logo de mallar e mallar no río, e facer varios kilómetros de río, non fumos quen (Rubén e máis eu) de sacar máis de 5 troitas eu e 10 él, das cales creo que só unha daba a medida. Non se daban, e xa escoitamos a máis dun dicindo que o río e "capotero, capotero".

A culleriña do día: a Koala nº 1 de cobre, que xa non se fabrica e da cal gardamos algún exemplar. O resto do día queda en anécdotas con troiteiros e caídas (o meu móvil aínda está a recuperarse do chapuzón).

Conclusión: volverei o ano que ven, e espero que desta vez poidamos coller boas pezas.

19-05-2007: Couto de Souto de Vea, río Vea

E para rematar a faena e as ofertas, fun eu só o couto do Vea, preto da casa. E nin con esas. Somentes 4 troitas (unha de 22 e outra de 23, as outras dúas eran xurelos), e un par delas que caíron. Aqui xa non era que non se daban: e que non había nada!

O río xa vai moi baixo, e xa non hai moito sitio onde lanzar. Ata 2 metros de brizo cubría o río en certos tramos (verídico, logo poño as fotos). Pouco máis hai que contar: moito frío, pouca auga, poucas picadas e por sorte, ningunha culleriña perdida. Menos mal, porque este mes estouno notando no banco.

Conclusión: é millor pillar este couto máis ó principio da tempada, que é cando ten máis auga e podes lanzar en máis sitios.

Ben, 8 días de rebaixas, 7 troitas e 5 culleriñas perdidas --> Desfeita total!

Troita "chicle" de 3 kilos e pico

Leo na Voz de Galicia:

"Las truchas de 3 kilos, para Martín"

"Lo dice un vecino de Rodeiro al trascender que Martín Ledo Toubes acababa de pescar una trucha de 3,2 kilos. Ocurrió ayer a las 11.30 horas en la zona acotada del río Arnego en la tosta de Gavieiras, por abajo de la industria de Cogal, en Rodeiro."
"Ayer puso su techo con los 3,2 kilos de su pieza arco iris, porque recuerda que es la tercera que pasa de dos kilos (otras tuvieron 2,1 y 2,2) y hace unos días seguramente la más grande le rompió por dos sitios su caña de titanio."

O día que pille unha destas, vai saír ata no Aquí hay tomate...

Berres "Compilation"

O prometido é deuda. Aquí vos poño as fotos do delito do primeiro día de troitas no Ulla...

Á esquerda, Nuñez pescando ca súa "pá de ping-pong" ó lombo. Á dereita eu e máis Rubén bailando unha muñeira no río.



Abaixo á esquerda, eu recén perdida a cuarta culleriña, e Alberto pescando ca cola de rata.



E nesta última, o trío calavera...

Campanu do Ulla

Leo na Voz de Galicia do mércores que o primeiro día do Ulla (1 de Maio) xa se colleu o campanu no couto de Ximonde, un exemplar de algo máis de 4 kg e 74 cm de lonxitude.

Ademáis deste, lográronse coller outros 3 máis, todos eles en Ximonde. Desta vez, Sinde e Couso quedaron sen premio.

Nestoutro artigo, leo o anuncio do concurso de pesca do salmón no Ulla, organizado pola Sociedade de Caza e Pesca "Río Ulla". Chámame a atención o seguinte párrafo:

"Las capturas del concurso no se computarán en el cupo máximo de cuarenta salmones permitidos en el cauce del río Ulla para la temporada de pesca que acaba de iniciarse y que se cerrará el 31 de julio."

Non estou de acordo con esta medida, xa que os salmóns están pretos de estinguirse. E se a norma dí que 40 salmóns na tempada, 40 salmóns deben ser, independentemente que sexa no concurso ou tomando unha birra cos amigos. ¿E se logran coller 20 salmóns qué? Se non cumpren as normas os de arriba, menos as van a cumprir os de abaixo. Coma dín pola miña terra... "pan para hoxe, fame para mañá".

01-05-2007: apertura do Ulla, Berres (A Estrada)

Por fin abréu o Ulla! Non só polas ganas que tiña de pescar nel, se non porque estaba deseando que o resto de troiteiros vaciasen os regatos e marcharan cara o río grande, e así poder pescar máis tranquilos... ¡qué egoista pola miña parte, non?

Primeiro de Maio. Un día que tódolos troiteiros da zona esperan con ilusión e entusiasmo. Un día diferente dos demáis. Un día no que un pode cumplir o seu soño de coller a troita da súa vida,... non debería ser un día para pillar dúas troitas (preciosas por outro lado), e perder catro culleriñas!!!!

Pois sí, o que vos conto! Alá fomos Nuñez, Alberto, Rubén e máis eu á zona de Berres, preto do couto de Ximonde. Ás 7 e media da mañá aquelo estaba infestado de troiteiros. Eu penso que en proporción, había 10 troiteiros por troita no río. Sen coñas.

Pois nada, logo de media hora xa levaba as únicas dúas do día. Eran ben bonitas, duns 22-23 cm cada unha, e cunha librea preciosa. Non puiden recoller fotos delas, xa que estaba ben dificil de sacar a cámara entre tanta corrente. Pero vos credes en mín, a que sí?

Ó pouco, o frío entrou no corpo... normal, por outro lado, se ún ten os vadeadores pinchados e tragan auga coma se fóse un perdido no deserto do Sáhara. É máis, eu penso que debín de baixar un metro o nivel do río cando saín del. Cousas que pasan.

O resto da mañá, ata as 11:30h, discurriu cun par de picadas máis, e 3 troitas que lograron escapar. E por suposto, con 4 lances maxistrales ós brizos, que lograron voltar sen culleriña. Estou feito todo un artista...

As fotos: estou pendente de que me pasen diversas fotos botadas durante a mañá. Cando as teña, xa volas poño.

Conclusión: merda de día. A veces ún levántase co pé revirado.