Και οι 7 ήταν υπέροχες! (το ίδιο και η "κατάχρηση")

Η πρόσκληση "πάμε ξανά σινεμά" έφτασε κι εδώ πρωί πρωί απ τον

μικρό μας αυτοκράτορα

και φυσικά δεν θα μπορούσα ν αρνηθώ τέτοια τιμή!!! Ξέρω πως χρωστάω ακόμα το παιχνίδι με τις "λέξεις" θα επανορθώσω,αυτοκράτορας είναι αυτός λογικά προηγείται.
Ορίστε λοιπόν οι 7 +1 (καταχρηστικά) ταινίες,που μου άρεσαν και εξακολουθούν να μ αρέσουν. Με πρώτη πάντα στις προτιμήσεις μου την ταινία "The Hours"



















αν και η "ΜΠΛΕ" απ την τριλογία του Κισλόφσκι δεύτερη τοποθετημένη εδώ θα λεγα πως δεν είναι η δεύτερη αγαπημένη μου,αλλά η άλλη το
"KOYAANISQATSI"
Δεν ξέρω πόσοι την έχετε δει,όμως για τους λόγους που με τη μέθοδο c/p έβαλα δίπλα της (βαριόμουν να μεταφράζω) ΑΞΙΖΕΙ να τη δείτε κι ελπίζω να τη βρείτε μιας και είναι πολύ παλιά. (Έρχονται αναμνήσεις τελικά...μεταμεσονύκτια προβολή,φοιτητική ζωή..πολλά τελικά είναι συνυφασμένα όμορφα με τη ζωή μας)





With a haunting sound track by Phillip Glass, Koyaanisqatsi is an attack on the mind, images flashing before the eyes in a kaleidoscopic melange showing the worlds cultures and pains. Based on Hopi concepts, this apocalyptic vision attempts to reveal the beauty of the beast. We usually perceive our world, our way of living, as beautiful because there is nothing else to perceive. If one lives in this world, the globalized world of high technology, all one can see is one layer of commodity piled upon another. In our world the "original" is the proliferation of the standardized. Copies are copies of copies. There seems to be no ability to see beyond, to see that we have encased ourselves in an artificial environment that has remarkably replaced the original, nature itself. We do not live with nature any longer; we live above it, off of it as it were. Nature has become the resource to keep this artificial or new nature alive.

KOYAANISQATSI is not so much about something, nor does it have a specific meaning or value. It is motion picture as art. Yet an art that, in almost subliminal ways, shows us ourselves in a mirror we've never seen. This is the experience of the world, a wider world than most of us see, rather than a simple portrayal. The film, ultimately, becomes whatever the viewer brings to it and wishes it to be. It role, as art, is to provoke, to raise questions, to make the viewer think in new ways to find answers inside themselves rather than in an exterior source.











Ιλ ποστίνο και Πάμπλο Νερούντα .. Παρίσι Τέξας του Βιμ Βέντερς με την υπέροχη μουσική
του Ry Cooder ... "Το αγαπημένο μου ημερολόγιο" του Νanni Moretti κι αν μπορούσα θα βαζα και την ταινία εδώ "Το δωμάτιο του γιου μου"...
Άλλη που θα συνιστούσα και δεν μπόρεσα να βρω φωτογραφία της στο διαδίκτυο, ούτε έχω τρόπο να την ανεβάσω,ώστε να την πάρουν όσοι θέλουν είναι το ντοκυμαντέρ "Ημερολόγιο Καταστρώματος Β" φυσικά Σεφέρης... φτάνει όμως "καταχράστηκα" πολλά.....

































Σκηνή απ την ταινία "Παραγγελιά"


που φυσικά ΔΕΝ γινόταν να μην αναφέρω την ταινία αυτή







η κατάχρηση ...














Ώρα να προτείνω τους 7 επόμενους (αναρωτιέμαι αν βάλω τους 7 demons μετράνε για 7;;;)
Λοιπόν:

Aνεμομαζώξεις

aStErOiD

BeBeLaC

την υφάντρα μας

Αερικό

Παιδίσκη ερωμένη

περίεργο γατί

και συνεχίζω την κατάχρηση

padrazo

ΥΓ: Πραγματικά το "KOYAANISQATSI" και το "Ημερολόγιο Καταστρώματος Β" πρέπει να τα δείτε...