Migrating species

Όπως όλοι οι νεοσσοί του είδους homo sapiens s. academicus έτσι και ο γράφων θα ανοίξει τα δανεικά φτερά του (από αλουμίνιο ή ανθρακονήματα, δεν τα πάω ιδιαίτερα καλά με την αεροναυπηγική) και θα μεταναστεύσει στις θερμές χώρες για να βγάλει τον χειμώνα. Πριν λοιπόν σας ευχηθώ καλές γιορτές θα αραδιάσω πέντε λόγους που είμαι ενθουσιασμένος που θα περάσω τις διακοπές μου στην Ελλάδα κι άλλους πέντε που θα με κάνουν να θέλω να ξαναφύγω (κλασικός πολιτικός επιστήμονας "για κάθε συν υπάρχει και το αντίθετο πλην" κι έτσι έχουμε μια απόλυτα ισορροπημένη κατάσταση). Πάμε λοιπόν:

• μ' αρέσει: που θα περάσω κοντά τρεις βδομάδες στα Γιαννενάκια μου. Το σημείο δεν χρειάζεται περαιτέρω τεκμηρίωση: αγαπάμε Γιάννενα, τέλος! δεν θα μ' αρέσει: που τρεις εβδομάδες είναι αρκετό διάστημα για να ξεπεράσουν οι οικείοι το ευχάριστο σοκ της επιστροφής και να αρχίσουνε τις καλές ερωτήσεις. Ενώ λοιπόν για μικρά διαστήματα οι μόνες ερωτήσεις είναι του στυλ "καλά τίποτα δεν τρως εκεί πάνω;" και "ακόμα δεν έκοψες το κάπνισμα;", διαπιστώνω πως η δυσκολία των ερωτήσεων είναι ανάλογη του χρόνου που θα περάσω με τους οικείους. Έτσι για το διάστημα των τριών εβδομάδων προβλέπω να φτάσουμε σε ερωτήσεις του τύπου "καλά που θα βρεις δουλειά με αυτό το θέμα που διάλεξες;", "ακόμα δεν ξανάρχισες γαλλικά;", "τι έγινε με εκείνη την αίτηση/υποτροφία/ εργασία;".
• μ' αρέσει: που θα δω τα φιλαράκια μου. δεν θα μ' αρέσει: που τα φιλαράκια μου έχουνε πλέον δεσμευτεί, και οι καλές τους πρέπει να διαθέτουνε μια επιπλέον αίσθηση που τους επιτρέπει να αντιλαμβάνονται πότε προγραμματίζεται έξοδος και να τηλεφωνούνε ακριβώς όταν τα ποτά/καφέδες έχουνε παραδοθεί. Κατόπιν συνεχών πειραματισμών έχω πλέον μάθει πως αποτελεσματικός τρόπος αποτροπής αυτής της βαρετής κατάστασης δεν υπάρχει: Οι διαμαρτυρίες του τύπου "είμαστε για καφέ και μισή ώρα μιλάς στο τηλέφωνο, γιατί δεν της μιλούσες πριν κανονίσουμε;" στην καλύτερη περίπτωση θα πέσουνε στο κενό και στην χειρότερη θα προκαλέσουνε την απάντηση "γιατί ρε; τα ίδια δεν έκανες κι εσύ την [/αναφορά αντίστοιχου περιστατικού στο παρελθόν με αντεστραμμένους ρόλους];". Επίσης τα καραγκιοζιλίκια είναι άκαρπα γιατί όχι μόνο δεν αποσπάνε την προσοχή του αισθηματία φίλου αλλά αντ' αυτού κινδυνεύουνε να αποσπάσουνε την προσοχή των γύρω τραπεζιών!
• μ' αρέσει: Ξεγνοιασιά! Ούτε προθεσμίες, ούτε άρθρα, ούτε κείμενα, ούτε διάβασμα. δεν θα μ' αρέσει: Που πιστός στον τίτλο μου άφησα ένα σωρό πράγματα στη μέση και πιθανότατα θα κουβαλήσω πάλι ένα μάτσο βιβλία τα οποία αν και δεν θα ανοίξω, θα τα βλέπω κάθε μέρα!
• μ' αρέσει: που θα ξαναβρώ πιτόγυρα! δεν θα μ' αρέσει: που κάθε φορά που θα επιλέξω να τιμήσω τα πιτόγυρα, την επομένη θα με περιμένουν οι ακόλουθες δύο προτάσεις εργασίας: "καλά δεν έχεις χορτάσει junk εκεί έξω;" και "δεν έφαγες από το [/ζεστό σπιτικό φαγητό] και το είχα φτιάξει για σένα!"
• μ' αρέσει: το ότι η ευγένεια δεν είναι υποχρεωτική κι έτσι την εκτιμάς περισσότερο όταν στη δείχνουνε, λόγου χάρη ο οδηγός που θα σταματήσει χωρίς να είναι υποχρεωμένος για να περάσω κι εγώ ο πεζός. δεν θα ' αρέσει: που πάλι θα ρίχνω καντήλια επειδή επί ένα τέταρτο θα περιμένω σε μια διάβαση χωρίς να σταματάει κανένας, μιας και ως γνωστόν στην Ελλάδα η διάβαση είναι απλά διακόσμηση του οδοστρώματος

Εν πολλοίς, καλές γιορτές :)

Nantes

Μουντό πρωινό έξω, απ' αυτά που δεν καταλαβαίνεις αν βρέχει μέχρι να ανοίξεις την πόρτα και να βγεις, ίσως ούτε καν τότε. Προσπαθώ να μην πολυπροσέχω τον καιρό και τις άκαιρες εναλλαγές του (Καλως ήρθατε στη Σκωτία, όλες οι εποχές σε μια μέρα θα έλεγε το σποτάκι αν ο τοπικός ΕΟΤ είχε χιούμορ) μα σήμερα πρόλαβε και με πλάκωσε πριν φορέσω το χαμόγελό μου. Τελικά μάλλον κάτι ξέρουνε και βάζουνε μαύρες σκεπές στα βροχερά μέρη, το έχω προσέξει και στα Γιάννενα, το προσέχω και τώρα κοιτώντας το κτίριο απέναντι. Το μαύρο κεραμύδι βρεγμένο φαντάζει τόσο απόκοσμο, λες και το έχει φιλήσει ο καιρός, λες και πέρασε τη μουντάδα του στους ανθρώπους κι αυτοί στα κτίρια. Τα τελευταία τα έχω δει σε άπειρες καιρικές συνθήκες και η βροχερή τους όψη είναι ίσως πιο όμορφη ακόμα κι απ' όταν τ' αγκαλιάζει ο πρώτος ήλιος. Ω τα λατρεύω κάτι τέτοια πρωινά! Τι έχει να κάνει η Νάντη μ' όλ' αυτά; Ε, τον τίτλο τον είχα διαλέξει όταν σκόπευα να βάλω μόνο το τραγούδι που μου ήρθε στο μυαλό μ' αυτόν τον καιρό, με κέρδισε το παράθυρο όμως κι έτσι διαβάσατε και για τα κτίρια του βορρά. Εκτός λοιπόν από το τραγούδι που ακούγεται με νοσταλγική διάθεση και ζεστό καφέ, πάρτε μπονους και μια φώτο τραβηγμένη παλιότερα και την καλημέρα μου (όχι, αυτή δεν είναι μπόνους).

Memento mori

Απ' ό,τι έχετε καταλάβει, όταν βαριέμαι να κάνω σοβαρή ανάρτηση πετάω μια φωτογραφία κι έναν μικρό σχολιασμό, τόσο που τείνει το βλογ να μετατραπεί σε άλμπουμ. Σήμερα λοιπόν έχουμε ζουμ σε μια σαρκοφάγο που βρήκα σε ένα ερειπωμένο παρεκκλήσι στο North Berwick. Ομολογώ το μακάβριο του θέματος μα κάπως θυμήθηκα το sic transit gloria mundi βλέποντας Doctor Who κι από κει συνειρμικά πέρασα στο memento mori. Το memento mori (=θυμήσου το θάνατο) λοιπόν, δεν είναι υπενθύμιση προς τον νεκρό, αυτός αποδήμησε ήδη. Βρίσκεται εκεί για εμάς που το βλέπουμε, για να θυμόμαστε πως είμαστε θνητοί ή αλλιώς... περαστικοί ;) Και για την ιστορία, ένας σκλάβος το ψιθύριζε στα αυτιά των Ρωμαίων στρατηγών κατά τους θριάμβους. Κατά τα λοιπά, καλημέρα και καλόν μήνα (και μόλις ξύπνησε ο Murrow μέσα μου)