coma as luras...

…coma as luras, coma os dinosáurios, sem relacióms sociais imos desaparecendo…
(Oswaldo di Bassoa)

canto máis se alonjam as verbas, canto máis espaciadas están a última vez que falamos e a próxima, máis se difuminan as images que nos formamos dos oitros, os seus nomes soan cada vegada máis raros e fáisenos normal nom chamar, nom escrever, nom viajar…tamén nom recibir postais, nem chamadas perdidas, nem equivocadas…esquezémonos das relaçóms sociais e iso condénanos á extinçom, a proteger e a nom-compartir as própias verbas, a sufrir a tiranía do silenzo cando nom é desejado, procurado…como un novo meteorito, coma un tsunami devastador…coma as luras de oswaldo, nadamos cara a deriva…cara o aboiar dun novo contrato social…

de sonhos....

ceamos con risos e algarabías, de postre, doble racióm de lembranzas fotográficas, que pechaches ti cun suspiro e media bágoa refugiada na máis tenra furna da meninha…pechamos as portas duma estival nuite de evocaçons, e nom se voltou a abrir até que os galopes suorosos do astro rei rasgaron as cortinas dun novo mencer…ou até que o batifundio de tijolas e tarteiras acompañou rítmicamente á tele e as catro radios accesas nas alturas da industrial conglomeración de gemtes…
mais todo voltara lindo, espertei sem querelo cun sorriso que provinha dos máis profundos sonhos… e sonhara, sonhara que penetraba a través das estrelas até tocar o sol, até poder envolvelo para ofrecercho crú de frescura…o teu sorriso jâ me dijera que tamén sonharas, sonharas con voar, con viajar, con lanzarche ao vacío da máis fermosa paraxe…e compartimos os sonhos e os fundimos nun…e puiden divisalos juntos cando o colérico vento de norte peiteou con atlántica efusividade os teus desleídos cabelos de mulher, alí onde o mar come á terra e a terra afunde ao mar…

arte na rúa...

quen dijo que a camaron nom se lhe podia re-interpretar dende uma visiom galaica?...cando o talento aúna-se coa arte sae aljo asím: http://streetartistinfo.blogspot.com/ ....de casta venlhe ao jaljo ... o que non enfocan é como lhe quedou a boina ao final do pase...

contra o lume, máis lume!!!...

...contra o lume, justiça popular...que sejam os própios gladiadores contra o lume quen xulguen ao cabróm...