Το γαρ πολύ της θλίψεως

"Στεναχωριόμουν που δεν είχα παπούτσια μέχρι που είδα κάποιον χωρίς πόδια".

Έτσι επέλεξε να πει αυτός που το πε, άλλος λέει ότι ήταν ο Καζαντζάκης άλλος λέει ότι το πε ο Λουντέμης.
Μα την Παναγία δέξια (όχι δεν είναι ορθογραφικό για τους μη Θεσσαλονικείς το λέω είναι Παναγία δέξια) δεν έχω λόγια να εκφράσω πόσο ΗΛΙΘΙΑ βρίσκω την συγκεκριμένη πρόταση.
Ε, μείνε ξυπόλητος ρε φίλος τι να σου πω. Ναι ναι ξέρω δε το λέει με αυτήν την έννοια. Να είσαι ικανοποιημένος με αυτό που έχεις λέει. Ναι βέέέέβαια έτσι το ερμηνεύουμε όλοι. Πραγματικά επειδή το ακούω συνέχεια τελευταία μου ανεβάζει την πίεση. Αυτό το μίζερο το υφάκι που παίρνουν όλοι, ειδικά τώρα τελευταία με την γαμοκρίση τους.

"Αφού έχεις δουλίτσα μη μιλάς καθόλου, υπάρχουν και χειρότερα δε βλέπεις τι γίνεται;"

Αυτό το υπάρχουν και χειρότερα έχει συμβάλει και αυτό στο να έρθουμε μέχρι εδώ. Μια ζωή να κοιτάμε πίσω ή να κοιτάμε το χειρότερο. Όχι μπροστά, μπροστά αμα κοιτάξεις θα κοιτάξεις με φθόνο "γιατί αυτός και όχι εγώ;". Γιατί μπορεί να μην έχεις προσπαθήσει ακόμα ρε παιδί μου γιατί μπορεί να προσπάθησες και να μην έκατσε. Ειδικά αν έχει γίνει το δεύτερο να είσαι ικανοποιημένος με την προσπάθεια και να κοιτάς πάλι μπροστά πως μπορείς να τα καταφέρεις καλύτερα μετά.
Φυσικά και υπάρχουν χειρότερα ρε. Φυσικά και δε πρέπει να τα παραβλέπεις. Αλλά εδώ η κατάσταση έχει ξεφύγει πια. Ήταν που ήταν σκάτωσε τώρα περισσότερο. Γιατί εδώ δε το λέμε με την έννοια του "παραδειγματίσου" αλλά με την έννοια του "να ψοφήσει ο γάιδαρος του γείτονα". Έχουμε μια μανία να πιστεύουμε ότι είμαστε ντε και καλά καλύτεροι από όλους γύρω μας.
Ντε και καλά. Χίλια δυο ψεγάδια θα βρούμε στον άλλο και σχεδόν κανένα καλό.
Χρησιμοποιούμε αυτήν την φράση και γενικότερα αυτή τη νοοτροπία για να δικαιολογήσουμε τον εαυτό μας που κάτι δεν μας πάει καλά. Είναι σαν να βλέπεις σήριαλ στην τηλεόραση όπως για παράδειγμα ένα που έπαιζε παλιά, βραζιλιάνικο ή μεξικάνικο, και το λέγανε "Και οι πλούσιοι κλαίνε". Από τον τίτλο και μόνο καταλαβαίνεις. Σου λέει:
"Μη νιώθεις πολύ μαλάκας που δεν έχεις μια ενώ ο απέναντι έχει Φεράρι. Και αυτός έχει λόγους να κλαίει". Σου δίνει μια δικαιολογία να νιώσεις καλύτερα αντί να να πας και να του πιείς το αίμα του μαλάκα που έβγαλε λεφτά κλέβοντας όλο το κόσμο ή τέλος πάντων να πάρεις παράδειγμα αν τα έβγαλε με την αξία του και τη δουλειά του και να προσπαθήσεις και εσύ.
Έτσι και τώρα. Λούφαξε ρε μαλάκα δε βλέπεις τι γίνεται; Υπάρχουν και χειρότερα.
Φυσικά ρε μαλάκες υπάρχουν και χειρότερα, πάντα υπάρχουν χειρότερα σε οποιαδήποτε κατάσταση και αν βρίσκεσαι. Το θέμα δεν είναι να κοιτάς τι πάει χειρότερα από εσένα αλλά καλύτερα. Και να δεις πως θα πας και εσύ καλύτερα.
Αλλά...όόόόόχι. Μένει να είναι δυο πιθαμές από τον κώλο μας.
Γι αυτό φάγαμε το πρώτο μνημόνιο.
"δε πειράζει που μου κόβουν το μισθό. Υπάρχουν και χειρότερα"
Γι αυτό και φάγαμε το μεσοπρόθεσμο
"δε πειράζει που κόβουν επιδόματα. Εδώ κλείνουν μαγαζιά και επιχειρήσεις. Υπάρχουν και χειρότερα"
Γι αυτό φάγαμε την παραμύθα με τις συμφωνίες Ιουλίου Οκτωβρίου και δε συμμαζεύεται.
Γιατί υπήρχαν χειρότερα.

Υ.Γ. Η άλλη έκφραση που μου τη δίνει είναι το "Ούτε του παπά".
Υ.Γ.1 Να ξέρουν αυτοί οι πολιτικοί που λέγανε για τα άδεια ράφια του Σούπερ Μάρκετ ότι υπάρχουν και άνθρωποι που δε κρίνουν πόσο αξιοπρεπείς είναι ανάλογα με την αγοραστική τους δύναμη. Γιατί λέει ο κόσμος θα πεινάσει. Άμα μαλάκες είναι γεμάτα τα ράφια και ο κόσμος ΔΕ μπορεί να αγοράσει πράγματα, ΤΟΤΕ είναι που την έχετε άσχημα. Τις επαναστάσεις δεν τις κάνουν οι πεινασμένοι, αλλά οι χορτάτοι που δεν έφαγαν τρεις μέρες.
Υ.Γ. 2 Σιχτιρ τα πα και ξαλάφρωσα.