Τα σπάει η Πρωτοχρονιά

Οι Puressence έχουν άντρα τραγουδιστή!

Ορίστε ορισμένες φωτογραφίες για να ζηλέψετε όσοι δε κάνατε λευκά Χριστούγεννα. ΧΑ!
Σωστά μαντέψατε. Η κάτω πατημασιά είναι της αφεντιάς μου και η πάνω του μικρού παίκτη.


Το καλύτερο σε αυτό το στιγμιότυπο είναι τα πράσινα κασόνια που κάποιος έχει πετάξει εκεί. Όπως και να το κάνουμε δίνουν ένα χρώμα...




Και επειδή αναρωτιέστε: Εγώ έχω επιμεληθεί την κατασκευή του κυρίου. Δεν είναι φοβερός;;;

Και πάμε τώρα σε ένα άλλο θέμα από τη χθεσινή βραδιά. Χθες που λέτε πήγα στους Puressence. Θα πρέπει να ομολογήσω ότι λόγω μιας τρομερής κωλοφαρδίας και χάρη σε κάτι "άθλιους υιούς" τουλάχιστο εγώ μπήκα τζάμπα. Η πολυαγαπημένη μου Αφροξυλάνθη επλήρωσε 30€.
Το λοιπό. Καλά τα παιδιά. Καλά τζαμάρουνε δεν είχα πολυασχοληθεί στο παρελθόν με τις φάτσες τους. Μου έφταναν τα ωραία τους τραγουδάκια. Και βγαίνει λοιπόν ένας τυπάκος και τραγουδάει και παθαίνω ένα πολυτισμικό σοκ. Τραγουδάει ένας τυπάς και όχι γυναίκα παιδιά. Ναι. Νόμιζα πως ήτο γυναίκα τραγουδίστρια. Ω μάι Γκόντ δηλαδής...Πάρτε και φωτογραφιούλες να δείτε...
Οι τύποι παίξανε πολύ καλά. Βέβαια στην αποθήκη του Μύλου γινόταν το σώσε. Το μέρος δεν έχει την κλίση τη μεγάλη για να μπορείς να δεις από παντού και στην αρχή είχα ένα τύπο μπροστά που φορούσε αν έχετε το Θεό σας μέσα στη ζέστη ένα σκούφο του ΠΑΟΚ και δεν έβλεπα τίποτα. Ξαφνικά έφυγε και ανακουφίστηκα. Βέβαια είχα άλλο πρόβλημα. Καθότι Οιδίπους έβαλα κάτι πάτους σιλικόνης στα παπά μου για να αποφύγω πόνους και τέτοια. Όμως!Οι πάτοι σιλικόνης μπορεί να είναι σκέτη μαγεία, άνεση κτλ, (άσε που τη σιλικόνη μπορείς να τη βάλεις και στα βυζιά σου) αλλά μίκρυναν το παπούτσι. Με αποτέλεσμα τα δάκτυλα του αριστερού μου ποδιού να είναι μουδιασμένα μέχρι τα μπούνια και να φτάσω σε σημείο να παρακολουθώ τη συναυλία στο ένα πόδι και με ένα παπούτσι...
Κάποια στιγμή ο τραγουδιστής, που εγώ τον είχα για τραγουδίστρια, είπε ένα τραγούδι και είπε This is for Alexander. Βέβαια και δεν εννοούσε τον Μέγα Αλέκο γιατί πριν από αυτό είχε πει Interesting Christmas you got this year. Χειροκροτήσαμε κάνα δυο. Μετά δείξανε κάτι σκηνές στην οθόνη πίσω τους από τους "300"!??!Και από μια ταινία του 20 με τον Τάλο και τον Οδυσσέα.!!??!Μάλλον το κάνανε για να μας τιμήσουν ως έλληνες αλλά δε νομίζω ότι έπιασε...Το βίντεο τελείωνε με τη φράση του Τσώρτσιλ περί Ηρώων που πολεμούν σαν έλληνες. Άλλα και τούτα σκέφτηκα...
Τα παιδιά αυτά έπαιξαν στην αρχή σαν σαπόρτ (Όπως λέμε κύπελλο Σαπόρτα). Δεν έπιασα το ονοματάκι σας παιδιά αλλά κατά ένα περίεργο τρόπο θυμάμαι τα ονόματα σας όπως τα είπε η κοπελίτσα που ετραγουδούσε. Ο Χρίστος, ο Φώτης, ο Μιχάλης, ο Ηλίας και όπως είπε και η ίδια: "Στο μπλά μπλά η Κωνσταντίνα". Έπαιξαν διάφορα αλλά πολύ πόζερ ρε παιδιά...Κοπελιά καλή φωνή έχεις να ούμ αλλά όχι και έτσι. Κουφάθηκα.
Άντε να περνάτε καλά...

Οι δολοφόνοι με τα κίτρινα

Όχι αγαπητοί μου, δεν πρόκειται για νέα σέχτα ντυμένη σαν την Ούμα Θέρμαν στο Kill Bill που σκορπάει θάνατο στους δρόμους της Αθήνας. Μηδέ για κανένα νέο μεταλλαγμένο φονικό είδος καναρινιού. Δεν πάει το μυαλό σας; Ε, καλέ, τί είναι κίτρινο, κυκλοφορεί σε μυριάδες στην Αθήνα (και σε άλλα μέρη, αλλά δε βασιλεύει τόσο) και εκτελεί;

Αν δεν το βρήκατε, ή ζείτε και κινείστε σαν τους τυφλοπόντικες μόνο με το μετρό (και καλά κάνετε!), ή είστε ορκισμένος Σαλονικιός (ουπς!) και δεν ξέρετε ότι υπάρχει πόλη της Ελλάδας που λέγεται Αθήνα, ή είστε ήρωες σε κινηματογραφική ταινία όπου όλα είναι ροζ και δεν ξεχωρίζετε τα χρώματα.

Οι υπόλοιποι φαντάζομαι θα έχετε έρθει σε άπειρους διαπληκτισμούς με τους διαβόητους ταρίφες, θα σας έχουν κατακλέψει (ιδίως παλιότερα), θα έχετε γλιτώσει το θάνατο τελευταία στιγμή κάνοντας ελιγμό να τους αποφύγετε γιατί γι'αυτούς η έννοια λωρίδα κυκλοφορίας ερμηνεύεται ως αλάνα ποδοσφαίρου και θα έχετε σίγουρα φάει και κανά χαστουκάκι από πίσω σε μπλοκαρισμένο δρόμο γιατί βιάζεται και "σιγά ρε φίλε, ίσα που σε ακούμπησα, άντε κουνήσου να φεύγουμε".

Εγώ από την άλλη πέτυχα στην περίπτωση. Τους διαλέγω αγαπητοί μου, τους διαλέγω καλά. Κατ' άλλους έχω το "μαλακομαγνήτη" (εδώ βέβαια υπεισέρχομαι σε πιο προσωπικά ζητήματα και δεν είναι επί του παρόντος). Ο "δικός μου" ταρίφας, πέρασε με κόκκινο στη Μιχαλακοπούλου μάλιστα, και με εμβόλησε σαν σουβλάκι. Το ίδιο επίσης μου είπε και ο γιατρός στον Ερυθρό Σταυρό ότι μου έκανε και η ακτινογραφία θώρακος, αλλά το πρώτο το ένιωσα ωσάν ο Αθανάσιος Διάκος, το δεύτερο, σε καμιά δεκαριά χρόνια, αν δεν έχω και άλλες πιο παθιασμένες συνευρέσεις με ταρίφες, θα σας πω.

Όπως βλέπετε, ζω και έχω και διάθεση να αστειεύομαι ακόμη. Μέχρι βέβαια να γίνει το δικαστήριο και να τρέχω να βρω το δίκιο μου, καθότι ο κύριος φυσικά και δεν παραδέχεται το λάθος του και άντε να αποδείξεις ότι δεν είσαι ελέφαντας. Δεν ξέρω πόσο θα με βοηθήσει το ότι ήμασταν 3 στο αυτοκίνητο, μια χαρά στα μυαλά μας, φορούσαμε όλοι τα γυαλιά μας (ε, καλά, τους φακούς επαφής καθότι κοριτσάκια και γλεντάγαμε) και κατόπιν μηδενικής ένδειξης στο αλκοτέστ, το οποίο να σημειώσω ότι εγώ ζήτησα, γιατί οι αστυνομικοί που σπεύσαν, μάλλον δεν είχαν και πολύ όρεξη να ασχοληθούν αφού ήμασταν πάνω από 15 χρονών.

Θα το παραδεχτώ και ας είναι ενάντια στις αρχές και την ιδεολογία μου. Ευχήθηκα χίλιες φορές να υπήρχε κάμερα στη Μιχαλακοπούλου και να κατέγραφε το γεγονός. Δυστυχώς -άσε που δεν ήμουν και πολύ σε θέση να παρατηρήσω- άλλοι μάρτυρες εκείνη τη στιγμή δε βρισκόταν εύκαιροι. Και όσοι περάσαν, κουνούσαν το κεφάλι συγκαταβατικά και φεύγαν. Δεν ξέρω βέβαια αν είχαν δει τη σκηνή και μπορούσαν να βεβαιώσουν την παράβαση. Το πιο πιθανό είναι να μη θέλαν να μπλέξουν βραδιάτικα. Είναι κρίμα όμως να μπορείς να βοηθήσεις και να σκέφτεσαι μην τυχόν και ξεβολευτείς.

Σκοπεύω να ιδρύσω νέο αντάρτικο πόλης ενάντια σ'αυτούς τους άθλιους οδηγούς που δεν έχουν κανένα σεβασμό σε ό,τι κυκλοφορεί και ό,τι αναπνέει. Σιχαίνομαι τις γενικεύσεις, αλλά όσο αντιδιαλεκτική και να με κρίνετε για τη συγκεκριμένη απεχθή επαγγελματική ομάδα έχω άπειρες ιστορίες να σας διηγηθώ. Σας προκαλώ να μου βρείτε αντίστοιχες ιστορίες για την ανθρωπιά και την ευσυνειδησία ταξιτζίδων εντός του Λεκανοπεδίου της Αττικής. Μέχρι τότε, ελπίζω να έχουν εξαφανιστεί ως δια μαγείας όλοι από προσώπου γης.

Αν ακούσετε πάντως στις ειδήσεις για παρακρατική ομάδα που απάγει ταξιτζίδες και τους σουβλίζει ιεροτελεστικά, εγώ θα είμαι ο Μεγάλος Μάγιστρος.

Και εδώ έφτασε η ώρα να σας ευχηθώ και γω με τη σειρά μου Καλή Χρονιά και είμαι σίγουρη ότι χειρότερη από αυτή που φεύγει δε θα είναι. Εμένα με ταλαιπώρησε αρκετά, αλλά το χρειαζόταν το μεγάλο φινάλε, σαν υπερπαραγωγή ένα πράμα. Ε, αϊ στα τσακίδια!

Ασανσέρ

Ασανσέρ, μία πάνω, μία κάτω, εξ ου και panokato, τεσπά αρχικά είχα σκοπό να βάλω εν είδει προσωρινού, μέχρι... του χρόνου, αποχαιρετισμού αυτό



αλλά μετά, η διάθεσή μου άρχισε να αλλάζει ομοιάζουσα περισσότερο με αυτό



αυτή τη στιγμή βέβαια, λίγο πριν την κάνω για έναν τόπο με σαφώς λιγότερο ίντερνετ αλλά με σαφώς πολύ περισσότερα από όλα τα υπόλοιπα καλά πράγματα του θεού, η διάθεσή μου είναι κάπως έτσι...



Βέβαια, υπάρχει ένα ενδεχόμενο, μέχρι να πατήσω "δημοσίευση ανάρτησης", η διάθεσή μου να έχει φτάσει σε τζοηντιβιζιονικά τάρταρα, οπότε ας προλάβω να δημοσιεύσω.

Λεξιλαγνεία

Είναι δυνατόν, είναι πρέπον, να ερωτευτείς τις λέξεις;

Οταν καθημερινά αφιερώνεις αρκετές ώρες πάνω από χιλιάδες λέξεις δολοφονημένες, στερημένες νοήματος, τις οποίες έχουν γράψει διάφοροι λεξοφονιάδες, άτεχνοι διεκπεραιωτές μιας στείρας και ρουτινιάρικης διαδικασίας, τότε είναι αναπόφευκτο να ερωτεύεσαι τις λέξεις, όπου τις βρεις να αναδίδουν ομορφιά, μεράκι και φροντίδα.

Όπως:

... Είναι πελώρια, μεταξύ ανθρώπων και πιθηκοειδών, με ουρές που μαστιγώνουν τον αέρα, πολλά μάτια, βυζιά που σέρνονται στο έδαφος, κέρατα σταχτόχρωμα, λέπια παλλόμενα, δίχηλες οπλές που τρίζουν σαν τρυπάνια σε πλακάκια, μαλλιαρές προβοσκίδες, σάλια και γλώσσες πήχτρα στη μύγα. Εχουν χείλη λαγού, αιμορραγούσες εφελκίδες, ρουθούνια απ' τα οποία τρέχουν μύξες και πέλματα θωρακισμένα με κάλους, γεμάτα παρωνυχίδες και κότσια, και τρίχωμα αγκαθωτό, όπου λικνίζονται και αναπηδούν γιγάντιες ψείρες σαν πιθηκάκια στο δάσος...

Κι αν το παραπάνω χωρίο από το "Ο Πανταλέων και οι επισκέπτριες" του Μάριο Βάργκας Γιόσα, εκδ. Εξαντας, (κατόπιν παροτρύνσεως Νικολάκη Διάσελου) μοιάζει να κρύβει την ομορφιά των λέξεων πίσω από γκροτέσκες εικόνες, τότε τι να πεις για αυτές, τις εναρκτήριες λέξεις της "Σοφίτας" του Ντανίλο Κις, εκδ. Ινδικτος (κατόπιν έμμεσης, και μάλλον χωρίς να το γνωρίζει, παροτρύνσεως της Meniek);

Τη νύχτα άκουγα αόρατα τρένα να κλαίνε και χνουδάτα φύλλα να μπήγουν τα νύχια τους στο παγωμένο, σκληρό χώμα. Παντού συναντούσαμε κοπάδια πεινασμένων, αναμαλλιασμένων σκυλιών. Εβγαιναν μέσα από σκοτεινές αυλόπορτες και τρύπιους φράχτες. Μας ακολουθούσαν σιωπηλά ολόκληρα μπουλούκια. Πού και πού μας έστελναν μια μελαγχολική, λυπημένη ματιά. Ειχαν έναν περίεργο σεβασμό για τα αθόρυβα βήματά μας, για τις αγκαλιές μας.

Βυζαντινά -νομίζω- κάλαντα

Ιερέας περπατεί εξω απ' τον Πολυτεχνείο των Αθηνών και άδει:
Άναρχος Θεός καταβέβηκεν και εν τη παρθένω κατώκησεν.
Έρουρεμ, έρουρεμ, χαιρουρερουρερουρέμ, χαίρε Δέσποινα.

Παπαρίγιες...

Είδα χθες την Αλέκα να ομιλεί στην Βουλή.
Και μου την έδωσε...
Σας παραθέτω το απόσπασμα που με εκνεύρισε. Τα υπόλοιπα ήταν καταδίκη του προϋπολογισμού και επίθεση κατά του δικοματισμού και του ΣΥΡΙΖΑ. Ιδού λοιπόν (Από τα πρακτικά της βουλής:
"Και με την ευκαιρία, λαϊκή δράση έχουμε, λαϊκή παρέμβαση έχουμε, αφύπνιση έχουμε, διάθεση του λαού να βγει στους δρόμους έχουμε. Αυτό ορισμένα κόμματα το αποκαλούν «λαϊκή εξέγερση». Οι κουκουλοφόροι, όμως, τώρα έχουν φτάσει στους δέκα χιλιάδες. Τους έχω μετρήσει. Εν πάση περιπτώσει, αυτή είναι η γελοιοποίηση και ο εκχυδαϊσμός της λαϊκής εξέγερσης και δεν έχει καμία σχέση με τη λαϊκή εξέγερση. Και να πάψουν –να το πω καθαρά- να μιλάνε –δεν μπορούμε να τους το απαγορέψουμε- για λαϊκή εξέγερση.
(2KO)
Ποια είναι η λαϊκή εξέγερση; Η πραγματική λαϊκή εξέγερση θα έχει αφετηρία τους εργάτες, τους μισθωτούς και τη νεολαία. Η πραγματική λαϊκή εξέγερση δεν πρόκειται να σπάσει ένα τζάμι. Η πραγματική λαϊκή εξέγερση θα έχει αιτήματα και στόχους. Θα έχει πολιτικό σκοπό. Δεν θα είναι απλώς αγανάκτηση. Η πραγματική λαϊκή εξέγερση, ακριβώς επειδή θέλει να μετατρέψει σε λαϊκή περιουσία ό,τι έχει δημιουργήσει ο εργαζόμενος λαός σε αυτόν τον τόπο, δεν θέλει να την καταστρέψει. Γιατί να καταστρέψει επιχειρήσεις; Γιατί να σπάσει μηχανήματα; Γιατί να κάψει επιχειρήσεις; Γιατί να καταστρέψει Τράπεζες; Λαϊκή περιουσία θέλει να τα κάνει. Κοινωνικοποιημένη, συνεταιριστική, ανάλογα. Θα σεβαστεί τον κόπο του κόσμου, που απεικονίζεται σε εργοστάσια, σε επιχειρήσεις. Την καπιταλιστική ιδιοκτησία θα βάλει σαν στόχο, αν πάρει ένα τέτοιο χαρακτήρα η λαϊκή εξέγερση. Πρόκειται για γελοιοποίηση, για την πιο χυδαία μορφή εμφάνισης.
Να πούμε και το εξής: Το αν είναι 10 χιλιάδες κουκουλοφόροι στελέχη πολιτικά, που ακούω στην τηλεόραση, τι σημαίνει; Εγώ σας λέω ότι έχουμε 50 χιλιάδες κουκουλοφόρους. Αυτό σημαίνει πως αυτό είναι λαϊκό κίνημα; Ο αριθμός είναι που κάνει το κίνημα; Όταν έχουμε γνωρίσει στην ιστορία πολύ πιο μαζικά λαϊκά, αντιδραστικά κινήματα. Λαϊκά, με την έννοια ότι έπαιρναν μέρος οι λαϊκές μάζες.
Για πηγαίνετε στη Βενεζουέλα. Ποιοι κάνουν τις διαδηλώσεις εναντίον του Τσάβες; Και φοιτητές. Βεβαίως, δεν έχουν σχέση με το φοιτητικό κίνημα εδώ στην Ελλάδα. Διότι σήμερα στα πανεπιστήμια της Ελλάδας, σαν κατάκτηση λαϊκή, υπάρχουν και παιδιά από τα λαϊκά στρώματα και, βεβαίως, εξεγείρονται. Στα πανεπιστήμια της Βενεζουέλας δεν είναι τα παιδιά από τις φαβέλες. Είναι τα παιδιά μεσαίων, ανώτερων στρωμάτων και της αστικής τάξης. Και αυτό το φοιτητικό κίνημα δεν είναι με τη θέση του Τσάβες. Το λέω αυτό, γιατί ό,τι είναι εξέγερση, ό,τι είναι μαζικό δεν σημαίνει ότι είναι και προοδευτικό. Σε καμία περίπτωση. Παρ’ όλα αυτά η Κυβέρνηση δεν θα δικαιολογηθεί να προχωρήσει σε διεύρυνση του κράτους καταστολής και της βίας. Υπάρχουν τρόποι το ίδιο το λαϊκό κίνημα, με την κοινωνική του κριτική και όχι με αστυνομικά μέσα και με μέσα βίας, να αντιμετωπίσει το ζήτημα.
Άκουσα ένα Βουλευτή που διάβασε σε αυτήν την Αίθουσα ένα ποίημα του Ελύτη για τα παιδιά με τα πρησμένα πόδια που τα έλεγαν κάποτε αλήτες. Ε, ο Ελύτης δεν έγραψε το ποίημα για τους κουκουλοφόρους! Για άλλα παιδιά το έγραψε. Όχι και έτσι πια!
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδος)
Έχει χάσει την έννοια ο ηρωισμός, η αυτοθυσία, η αυταπάρνηση. Λέει πόσο ήρωας μπορεί να γίνει ο καθένας. Ε, όχι!
Η δική μας θέση είναι καθαρή. Γίνονται θετικές διεργασίες σήμερα μέσα στο λαό. Δεν έχουν ολοκληρωθεί. Εμείς δεν πετάμε στα σύννεφα. Θέλουμε να συμβάλουμε στο να πείσουμε. Δεν μπορούμε να αποφασίσουμε εμείς ούτε να επιβάλουμε.
Λαϊκό, μαζικό κίνημα δεν μπορεί να έχει αποτελεσματικότητα. Τουλάχιστον, δεν έχει γραμμή καθαρή κατά των μονοπωλίων και κατά της εξουσίας των μονοπωλίων. Δεν αρκεί η αντιπαράθεση με την εκάστοτε Κυβέρνηση. Γιατί το θέμα δεν είναι να αλλάξει η Κυβέρνηση.
Εμείς λέμε καθαρά: Στόχος – προοπτική – λαϊκή εξουσία".

Αυτό είναι το κομμάτι που με εκνεύρισε. Δηλαδή αυτό που εγώ κατάλαβα ρε παιδιά, και τώρα που το ξαναδιάβασα πάλι το ίδιο συμπέρασμα βγάζω, ότι ο κόσμος ξεσηκώθηκε αλλά δεν έγινε και τίποτα γιατί δεν έχει χαρακτήρα λαϊκού κινήματος απέναντι στην πλουτοκρατία και τα μονοπώλια. Και επίσης φρόντισε να τονίσει και πάλι τις μαλακίες περί έξωθεν σχεδίων. Ασύμμετρη απειλή δηλαδή ρε Αλέκα; Δηλαδή sorry τώρα αλλά, και φυσικά ήταν μεγάλη ανοησία η τυφλή βία δε το συζητώ, όταν ο πιτσιρικάς, που τα τελευταία χρόνια το ΚΚΕ δεν έχει κάνει και τίποτα σοβαρά βήματα να τον προσεγγίσει, σπάει τη βιτρίνα γιατί το κάνει; Μόνη σου ρε Αλέκα παραδέχεσαι ότι οι κουκουλοφόροι δεν είναι αυτοί που παρουσιάζονται αλλά είτε είναι τύποι που έχουν μπει βαλτοί για να στραφεί το ενδιαφέρον αλλού και όχι στην αντίδραση του κόσμου (έχεις κάποιο δίκιο σε αυτό) αλλά και τύπου που σπάνε χωρίς λόγο έτσι για να σπάσουν. Υπάρχουν όμως και αυτοί που σπάνε γιατί τους την έχει δώσει η κατάσταση με τις τράπεζες και τα μαγαζί που σου πουλάνε το παραμύθι "έλα και αν δεν έχεις λεφτά πάρτο με 350 δώσεις θα σου δώσουμε εμείς πιστωτική". Αυτοί δηλαδή τι κάνουν; Δε τα βάζουν με τα μονοπώλια;
Επίσης πόσο καλή δουλειά έχει κάνει το ΚΚΕ τα τελευταία χρόνια στο να εξηγήσει στους νέους χωρίς ξύλινες γλώσσες και φούμαρα τι σκατά είναι αυτή η πάλη των τάξεων και γιατί πρέπει να τη διεκδικούν; Πόσους βουλευτές μικρούς σε ηλικία (και όταν λέμε μικρούς λέμε κάτω των 45) έχει το ΚΚΕ;
Τι πάει να πει ο κόσμος έχει διάθεση αλλά ακόμα δεν θα του πούμε ή δεν έχουμε αποφασίσει;

ΠΛΑΚΑ ΜΑΣ ΚΑΝΕΤΕ ΡΕ;;;;;

Δηλαδή τι περιμένεις ρε Αλέκα; Ο κόσμος που τόσα χρόνια λούφαζε είναι στο δρόμο και εσάς δε σας ικανοποιεί γιατί δεν έχουν πολιτική ατζέντα; Ο κόσμος που βγήκε δεν έχει πολιτική ατζέντα γιατί δεν τη θέλει. Έχει βγει αυθόρμητα έξω ΠΟΤΕ ΘΑ ΤΟ ΠΑΡΕΤΕ ΧΑΜΠΑΡΙ;;;Αν θες να έχει πολιτική ατζέντα αυτός που θα πάει στο δρόμο τότε πήγαινε να του τη δώσεις. Μη περιμένες να σου έρθει.
Πότε θα αποφασίσετε;
Ρε μπας και ξύπνησε ο Σιάντος και δεν το έχουμε πάρει χαμπάρι; Τότε που ο Άρης ελευθέρωνε το ένα χωριό μετά το άλλο και ο παίκτης έλεγε ότι δεν είναι δα και τίποτα γιατί δεν είναι αντάρτικο πόλης ή δεν γίνεται με πορείες σους δρόμους της Αθήνας; Ξέρω ξέρω συγκρίνω τη βούρτσα με την τσαπού αλλά από τα υπερβολικά παραδείγματα βγαίνει καμιά φορά συμπέρασμα.
Δε ξέρω γιατί αλλά εγώ βλέπω πανικό. Πανικό ότι ο κόσμος που βγήκε στο δρόμο θα τους πάρει ψήφους προς ΣΥΡΙΖΑ πλευρά. Και γίνεται αυτό. Ακόμα και αν το πράγμα ξεφουσκώσει που μάλλον έτσι θα γίνει μη γελοιόμαστε αλλά και πάλι κάτι έχει πετύχει, δώσε βρε στο κόσμο κάτι διαφορετικό. Στήριξε τον. Μην τον αφήνεις. Γιατί αυτό είναι το παράπονο τους. Ότι κάθε φορά ξεσπάει μια αντίδραση και στη συνέχεια την αφήνουν να ξεφουσκώσει. Δε τη στηρίζουν.
Αλέκα, μου φαίνεται ότι η συντριπτική πλειοψηφία αυτού του 8% είναι μεγάάάάάάάάλοι σε ηλικία.
Σε λίγο θα φύγουν.
Πρόσεχε.
ΥΓ Μιας και σήμερα τα έχω βάλει με την Αλέκα. Βγάλτε τη κρατική διαφήμιση από το Ριζοσπάστη. Αλλάξτε και καμιά φορά τη γραμματοσειρά και βγάλτε το πολύ μπλά μπλά από τα κείμενα. Τον έχετε κάνει Αρχιδοσπάστη.
ΥΓ1 Ήρωας δε μπορεί να γίνει ο καθένας; Οποία μοιρολατρία...
ΥΓ2 Αν το κίνημα δεν είναι όπως το θες δώσε γραμμή να μη ξανακατέβει το ΠΑΜΕ στο δρόμο.
ΥΓ3 Νομίζω ο Βα.αλ. τα λέει πολύ πιο ωραία και πολύ πιο λιτά εδώ
ΥΓ3 Τι σόι παίκτης είναι κάποιος που ονομάζεται Σουμαϊλά Κουλιμπαλί; Έχουμε τον Ιμπραχήμα να πατάει τη μπάλα και να πέφτει μόνος του. Δε θέλουμε άλλον.

Ανοίχτε και κάνα λεξικό βρε παιδιά...

"Κάψανε το χριστουγεννιάτικο δέντρο, κρέμασαν σκουπίδια στο χριστουγεννιάτικο δέντρο, βεβήλωσαν τη φάτνη, βεβήλωσαν εκκλησία... Πράγματα πρωτόγνωρα. Ποιος ξέρει τι άλλο μένει να δούμε;". Αδιάβαστους και επιεικώς αμόρφωτους σας πιάνω αγαπητοί μου ανκορμεν και ανκοργούμεν...

Στις 11 Ιουλίου του 1892, ενώ ο Ραβασόλ ανέβαινε στο ικρίωμα, στην αυλή της φυλακής του Μονμπιρζόν ορισμένοι από τους παρευρισκομένους φώναζαν το αναρχικό ρεφρέν: "Αν θες να είσαι ευτυχισμένος, να πάρει ο διάολος, κρέμασε τον ιδιοκτήτη σου, κάνε δυο κομματάκια τους παπάδες, να πάρει ο διάολος, γκρέμισε τις εκκλησίες και ρίξε τον θεούλη στα σκατά". Στις 17 Νοεμβρίου 1918 ο βερολινέζος ντανταϊστής Γιοχάνες Μπάαντερ μπαίνει στον καθεδρικό ναό του Βερολίνου και αναγγέλει: "Το νταντά θα σώσει τον κόσμο. Στην κόλαση με το χριστό! Χεστήκατε για τον Χριστό". Στις 9 Απριλίου 1950 ο Μισέλ Μιουρ, μέλος της Λετριστικής Διεθνούς, περικυκλώνει με μερικούς φίλους, την Παναγία των Παρισίων, στη διάρκεια της λειτουργίας του Πάσχα. Μετά το "Πιστεύω", ανεβαίνει στον άμβωνα μεταμφιεσμένος σε δομινικανό ιερέα και ανακοινώνει το θάνατο του θεού.
[...]
Αυτοί οι ατίθασοι άνδρες και γυναίκες δεν ανήκουν πάντα στις αβανγκαρντ και στην πρωτοπορία. Εϊναι καθημερινοί άνδρες και γυναίκες... [...]

Υπόψη, αμόρφωτοι διαμορφωτές της κοινής γνώμης μέσα από τα ΜΜΕ: Δεν τα γράφω εγώ αυτά, ούτε υπάρχουν σε κάποια μπροσούρα των εκδόσεων Φλεγόμενο Μπουκάλι, ούτε στην καινούργια έκδοση του "κουκουλοφόρου". Υπάρχουν στο "Larousse, o Αιώνας των Ανατροπών, το Λεξικό των Κινημάτων και της Αμφισβήτησης στον 20ό αιώνα" (στην Ελλάδα από εκδόσεις Οξύ).

ΥΓ. Το να μην αρέσει σε κάποιον η χι ή ψι έκφανση μια λαϊκής διαμαρτυρίας είναι σεβαστό. Αυτό που δεν μπορώ να ανεχτώ είναι το συντηρητισμό σε συνδυασμό με την αμορφωσιά.

Καταμέτρηση λέξεων: 939

Ο Εχειντέρτι Χάρης Θεοχάρης πήρε μια υγρή απ’ τα υποκριτικά δάκρυα αστών νοικοκυραίων χαρτοπετσέτα κι έγραψε: «Πράσινα τυριά, η Μπάρμπι νοικοκυρά, γιατί δεν κάνουν ντελίβερι τυρί, όπως κάνουν τα σουβλάκια στο Ντιρί;». Ικανοποιημένος από τον ποιητικό του οίστρο, κάρφωσε με το βλέμμα του το τελευταίο κομμάτι ροκφόρ και με το πιρούνι κάρφωσε την γκαρσόνα, ούρλιαξε από τον πόνο αυτή, «είπαμε οι τσιμπιές στα πισινά είναι δωρεάν, αλλά οι πιρουνιές θα σου κοστίσουν ακριβά», κλαψούρισε διεκδικώντας τα δικαιώματά της ως εργαζόμενο κορίτσι, «μήπως αντί για πιρουνιές θέλεις σπιρουνιές;» σηκώθηκε όρθιος ο Χάρης και έδειξε απειλητικά τα αστραφτερά του σπιρούνια. Αυτή κώλωσε μπροστά στην απειλή της σπιρουνιάς στο κώλο, ψιθύρισε «ό,τι πεις Χάρη μου» κι έτρεξε αμέσως στα ιδιαίτερά της δωμάτια, να πάρει τηλέφωνο στη Ράνια τη Θρασκιά, της οποίας η εκπομπή ασχολούταν εκείνη την ημέρα με το θέμα «Μπότες, σπιρούνια και καυτές σέλες». Σύντομα το σουπεράκι της εκπομπής ανέγραφε: Μαρία, σερβιτόρα, «Την μπότα του αφεντικού την ανέχομαι και τη γυαλίζω, τα σπιρούνια του όμως όχι».

Με βήμα βαρύ ο Χάρης πήγε στην κουζίνα: Πρώτα ακούστηκε το τρένο να σφυρίζει τρεις φορές και μετά ξεπρόβαλλε μέσα από μια τρύπα τυριού Έμενταλ. Γελαστοί μαζόχες σερβιτόροι αδειάζανε τα εμπορεύματα κι ο Ντέρτι Χαρης με το καμουτσίκι έδινε το ρυθμό. «Τι νέα;» ρώτησε τάχαμου αδιάφορα το μηχανοδηγό, που βάρεσε προσοχή και ευπειθώς ανέφερε: «Εκλάπη από πολυκατάστημα ψυχαγωγίας η χειμερινή κολεξιόν από συνδικαλιστικές και κινηματικές γκάβλες, πομπώδεις σκλάβες ολοκληρωτικής διεργασίας, κενής κυρίαρχων λοιπών συναισθημάτων σχετικών με τη σιδηροδέσμια έμπνευση του ένοπλου επαναστατικού αγώνα», αποκρίθηκε αυτός. «Α, κι ο ΠΑΟΚ έφερε χι στα Σέρρας», πρόσθεσε.

Ο Χάρης ρουθούνισε περιφρονητικά χαϊδεύοντας το εξάσφαιρο φούσκωμα στο παντελόνι του: «Δεν τα λες καλά, αγαπητέ μου», έψεξε τον μηχανοδηγό, αρπάζοντάς του βίαια το κεφάλι και βάζοντας το στον σκουπιδοφάγο: «Σύμφωνα με την τελευταία μπροσούρα του συντρόφου καρπουζά απ’ το Εστορίλ, η επιρροή ενός μοναδικά δογματικού κονστρουκτιβισμού στην τελεολογία της απαγόρευσης του καπνίσματος στη σύγχρονη αρχιτεκτονική συντελεί τα μάλα -τα μάλα, κατάλαβες μαλάκα, ασχόλη, μαδερφακέριε;- ώστε η πολιτική να μετατραπεί σε αδιάλλακτη ουτοπία. Τώρα πες μου, πού τον κρατάτε σιδηροδέσμιο;».

«Κρατάμε; Ποιοι; Ποιον»; μέτρησε τα σπασμένα του δόντια ο μηχανοδηγός.

«Μη μου κάνεις τον ανήξερο! Ξέρεις πολύ καλά για τι πράγμα σου μιλάω, φίλθιε πίσε οβσίτιε…»

«Δεν ξέρω, στα Λατινικά ήμουν σκράπας, και μάλιστα η κυρία Μιχαήλ η λατινικού μου…».

«Λατινικού; Καλό γκομενάκι; Μίλα ρε, τι ξέρεις;» ο Χάρης άναψε τσιγάρο, και επανατοποθέτησε το κεφάλι στο σώμα του μηχανοδηγού, ο οποίος αφού έφτυσε διάφορα μουχλιασμένα τυριά που είχε καταπιεί κατά τη σύντομη μεν αλησμόνητη δε παραμονή του στο σκουπιδοφάγο, πήρε μια βαθιά ανάσα, η οποία βρομούσε γιατί μαζί είχε καταπιεί και λίγο καμαμπέρ (ο Χάρης του πρόσφερε μια μέντα, αυτός αρνήθηκε: «ο ψυχολόγος μού τις έχει απαγορεύσει»), και είπε: «Όταν μας έλεγε για τον Οβίδιο, εγώ έφτιαχνα οβίδες για την επανάσταση και με έστειλε στο διευθυντή, που μου τράβηξε τ’ αυτί και μου είπε, αύριο με τον κηδεμόνα σου, το κίνημα πρέπει να είναι ακηδεμόνευτο, είχα προσπαθήσει να του την πω, αλλά αυτός μου πέταξε τα άπαντα του Μαρξ στο κεφάλι, στο ίδιο αυτό κεφάλι που εσύ έβαλες στο σκουπιδοφάγο, άσπλαχνε, και μου έμεινε κουσούρι, διότι γέμισε το κεφάλι μου μαρξισμό και δεν έπαιρνε από άλλα λόγια, αγύριστο κεφάλι, που δεν μπορούσε να στρίψει ούτε αριστερά ούτε δεξιά, κι έτσι αναγκαστικά, επειδή βλέπω μόνο μπροστά, έγινα μηχανοδηγός στα τρένα, ενώ το όνειρό μου ήταν να γίνω διεθνής κηπουρός στο Καραϊσκάκη…»

«Σκουλίίίίκι, θα πεθάνεις σε ένα νοσοκομείο συμπαρασυρόμενων ιδεολογιών», είπε ο Εχειντέρτι Χάρης Θεοχάρης, «διότι η ασθένεια σου πλέον έχει μετεξελιχθεί σε κοινωνικό εκφυλισμό πεισιθανάτιας μετεπαναστατικής σουπρεματιστικής ιδεολογίας, ορμώμενης από τα ταπεινότερα τριγλυκερίδια μιας παρερμηνευτικής avant-garde πρωτοπορίας, υποταγμένης σε αναπόδραστα εργαλεία προπαγάνδας που παραπέμπουν στο ύφος και στο ήθος στελεχών της επαναστατικής αστυνομίας, πνευματικού τέκνου απείρων όσο και ανοήτων οντολογιών της τέχνης ως επίθεσης σε κυπελλοτελική επίφαση Σαββάτο βράδυ προς Κυριακή πρωί, στο χάραγμα καθεστώτων που θα εμπορεύονται το χρόνο ως δομή, ως τέχνη και τεχνική της μεθεόρτιας χρήσης σιδήρου για την επίτευξη τζακπότ σε κρατικοεπαναστατικά τυχερά παίγνια, με έπαθλο γιωταχηδική χοληστερίνη και ριζοσπαστικό σαρτζετακισμό με σύνθημα "προς Θεού, όχι ασχήμιες". Λέγε τώρα, πού τον έχετε τον άγιο;».

«Δεν θα ‘ρθει φέτος… Ηταν με το έλκηθρό του και τους κερατάδες που το σέρνουν, όταν τον σταμάτησε το Ηθών, για βιασμό ενός κόκκινου φαναριού. Κατά τη διάρκεια του σωματικού ελέγχου που ακολούθησε, βρήκαν στο σακούλι του πέτρες, μολότοφ και την επετειακή ημερολογιακή έκδοση της Πιρέλι. Τις πέτρες και τις μολότοφ τις δώσανε σε κάτι ασφαλίτες αλλά το ημερολόγιο της Πιρέλι το κρατήσανε οι μπάτσοι γιατί…». Δεν πρόλαβε να συμπληρώσει «…είναι μαλάκες» κι ο Ντέρτι Χάρι λιποθύμησε μην αντέχοντας είτε τα δυσβάσταχτα αυτά νέα είτε την μπόχα της ανάσας του συνομιλητή του. Ο μηχανοδηγός, αδιάφορος και σφυρίζοντας τον αγαπημένο του ρυθμό απ’ τον Ροζ Πάνθηρα, «τυρί, τυρί, τυρί-τυρί-τυρί-τυρί, τυριτυρί», μπήκε στο τρένο, σε ένα βαγόνι γεμάτο άδεια μπουκάλια Αμστελ και μπιτόνια βενζίνης, όπου ένας χοντρομπαλάς με άσπρα γένια και μαυροκόκκινη στολή, ο οποίος λαγοκοιμόταν με ένα μπουκάλι αγκαλιά, άνοιξε το ένα μάτι και τον ρώτησε: «Τι έγινε κερατούκλη; Είχαμε κάνα πρόβλημα με τον αστυνόμο Εχειντέρτι Χάρη Θεοχάρη;». «Κανένα πρόβλημα αρχηγέ, ένας ακόμη βλάκας μπάτσος ήτανε», αποκρίθηκε ο μηχανοδηγός κι έβαλε μπρος τις μηχανές. «Και για πες τώρα, τσιφ, προς τα πού πάμε;»

«Έχοντας σοβαρό σκοπό και μύχιο πόθο να πεθάνουν υπέρ του καταναλωτισμού, εικόνες της κόλασης περνούσαν πάνω σε ποδήλατο, με ύφος και ήθος σχεδόν λαϊκίστικο, τρενάροντας με τον τρόπο αυτό τον ταξικό εχθρό του έθνους, φορέα άποψης που και σήμερα ακόμα μπορεί να μπεκροπίνει και να συνταράσσεται από την αμερικάνα σουπερμοντέλα, η οποία ουσιαστικά κατήργησε την πάλη των τάξεων, τις οποίες διαβρώσανε συνταγματάρχες καλά εκπαιδευμένοι σε ουίσκια-μπόμπες, στρατευμένο οπαδισμό, ιστορικό υλισμό και αγροτικό ιδεαλισμό», μουρμούρισε ο Αϊ-Στοδιαλοβασίλης... «Ουφ», ξεφύσηξε, «δεν πάμε για μπίρες;».

Από μουσικής τουλάχιστον πλευράς καλό ήταν το 2008, διότι κατά τ' αλλα...

Μια εικοσάδα σχετικών με τη μουσική πραγμάτων που δεν μπορώ να πω ότι εκτίμησα ιδιαίτερα φέτος, το παντελώς αντίθετο δηλαδή…

1. Nick Cave.
2. H φάση με MGMT, Yeasayer, Vampire Weekend.
3. H φάση Duffy, Adelle κτλ.
4. Η ηλεκτρονική μουσική που πάει κατά διαόλου…
5. Οι Dirty Pretty Things, που το 2006 είχαν βγάλει το δίσκο που για μένα εκείνη τη χρονιά ήταν ο καλύτερος και στον οποίο ακόμη καταφεύγω. Ο φετινός είναι άθλιος.
6. Verve.
7. Kaiser Chiefs.
8. To ραδιόφωνο στη Θεσσαλονίκη: Ποιοτική ραδιοφωνική μουσική δεν είναι το ντούμπου μπουμπ, χαλαρό μπιτάκι, ντεμέκ λάουντζ, ντεμέκ ελέκτρο, κι απ’ την άλλη εν ετει 208 ροκ δεν είναι οι Whitesnake, έλεος! Για το λόγο αυτό ανακηρύσσω καλύτερο μουσικό σταθμό για φέτος έναν σταθμό που δεν είναι αμιγώς μουσικός αλλά έπαιζε την καλύτερη μουσική: 9,58.
9. Kings of Leon.
10. Bon Iver.
11. Jack White, πέρσι, φέτος, του χρόνου και για πάντα…
12. Devendra Banhart πέρσι, φέτος του χρόνου και για πάντα…
13. Το dubstep.
14. James.
15. Beck.
16. Οι Walkmen: όταν έχεις κυκλοφορήσει το καλύτερο τραγούδι της νέας χιλιετίας, δεν δικαιούσαι να βγάζεις αηδιαστικά κλαψονιαουρίσματα… (πρέπει να το έχω ποστάρει άπειρες φορές αυτό το βίντεο, μιλάμε για τρελό κόλλημα...)
17. Tindersticks.
18. Το ότι μέσα στο 2008 αναγκάστηκα να κλείσω ένα μουσικό μπλογκ, για κλείσιμο μάλιστα πάει και ο διάδοχός του, ενώ και σε αυτό εδώ το ιστολόγιο η ομάδα του blogger κατόπιν παραπόνων που δέχτηκε από δισκογραφικές έσβησε τις συλλογές out of tune (και καλά έκανε, δεν παραπονιέμαι, αφού στην τελική είναι παράνομο να ανεβοκατεβάζεις μουσική...)
19. Το γεγονός ότι οι γερμανοί Slut ακόμη δεν έχουν γίνει σουπερστάρ.
20. Το γεγονός ότι δεν μπορώ να βρω πουθενά την τραγουδάρα Paint the flowers all black, των Shallow Reign, ένα τραγούδι που υπήρχε στη συλλογή the sound of Deep Ellum (κυκλοφορία κάπου στα τέλη του ’80) και είχε πολυπαιχτεί στο τότε Ράδιο Ακρόπολις. Είναι δυνατόν; Τόσες και τόσες σπανιότητες στο ίντερνετ, αυτήν δεν μπορώ να βρω;

+1 Σίγουρα πολλά ξεχνάω: τον πειραματισμό ας πούμε (τι σόι πείραμα είναι το να προσπαθεί ο καλλιτέχνης να διαπιστώσει τον μέγιστο βαθμό οιδήματος των όρχεων του ακροατή με κάτι που αμυδρά θυμίζει μουσική;). Α, επίσης τους Ονιράμα (καλύτερα άκου Μαζού εντ δε ζου...).

Και κάποια που καραγούσταρα:

1. Σόουλ, του ‘60 και του ‘70, ακόμη και στην πιο ντίσκο εκδοχή της.
2. Τζαζ.
3. Μινιμαλισμός, ή όποιος αλλιώς μπορεί να περιγραφεί αυτό το modern classical τρέχα γύρευε τύπου Μαξ Ρίχτερ, Τιέρσεν, Λα Φραγμεντ ντε νούι…
4. Το ποστ ροκ.
5. Τα μουσικά μπλογκ ανά την υφήλιο που έχουν να προτείνουν τραγικά αδικημένα απ’ τη μουσική βιομηχανία γκρουπάκια… Ποτέ στο παρελθόν δεν είχα πρόσβαση σε τόση πολλή μουσική με τόση ευκολία… (βεβαια, απ’ την άλλη αυτό έιναι και λίγο πρόβλημα…). Τα δύο καλύτερα μουσικά μπλογκ φέτος για μένα: Bolachas Gratis και The passion for indie music. Σε ένα απ' αυτά, για παράδειγμα, βρήκα τους Moriarty...
   

ΥΓ. Φέτος πήγα σε ελάχιστες συναυλίες, λόγω προσωπικού κολλήματος (σλάιτ κέης οβ αγοραφόμπια…) Ωστόσο, αν μπορούσα, πολύ θα γούσταρα να (ξανά)βλεπα ζωντανά μέσα στο 2009 τις Τρύπες, τους Γκουλαγκ, τους Ζίγκι Γουόζ, τους Χάνινταιβ και τη… Ριχάνα!

...και το γκαζόν κουρεύεται

Πλάκα μας κάνετε, που δεν έχει εμπειρία? Και όλες αυτές οι φορές που κυλίστηκε με αυτοθυσία στα χορτάρια, πού πήγαν? Τώρα τα ξεχνάμε όλα? Αχάριστοι Έλληνες, μια ζωή...Δηλαδή ποιον θα θέλατε να προσλάβουν, κανέναν φτωχό, άνεργο, νέο που δε διαφημίζει ρολόγια και κουφώματα και κυρίως δε μοιάζει στον Clooney? Άντε γιατί το παρατραβήξατε...

Με το ντουφέκι που λένε -σχεδόν...

O καταναλωτισμός είναι ο νέος πατριωτισμός.

Ανακοίνωση

Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΧΑΪΔΕΥΕΙ ΤΟΥΣ ΦΟΝΙΑΔΕΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΚΑΠΙΤΑ-ΛΗΣΤΕΣ!
ΗΡΘΕ Η ΩΡΑ ΤΩΝ ΝΕΩΝ ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΤΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ!

Καταγγέλλουμε τη δολοφονία του 15χρονου μαθητή Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου και απαιτούμε την παραδειγματική τιμωρία των δραστών, των φυσικών και ηθικών αυτουργών. Αυτών που οι κυβερνήσεις και η «ανεξάρτητη δικαιοσύνη» χαϊδεύουν πάντοτε, όπως αποδείχθηκε περίτρανα στις περιπτώσεις της «ζαρντινιέρας», των φόνων του Καλτεζά και του Τεμπονέρα, των βασανισμών μεταναστών και των αμέτρητων άλλων εγκλημάτων που έχουν διαπράξει οι «δυνάμεις ασφαλείας».
Καταδικάζουμε την ωμή πολιτική και αστυνομική βία, τους κρανοφόρους και κουκουλοφόρους ΜΑΤατζήδες, Ζητάδες και ασφαλίτες που έχουν μετατρέψει την Αθήνα και άλλες πόλεις σε θαλάμους αερίων και πεδία βολής. Καταγγέλλουμε όλους όσοι απεργάζονται σχέδια «έκτακτης ανάγκης» και θέτουν σε επιφυλακή τον στρατό, ωσάν η χώρα να απειλείται από έναν εσωτερικό εχθρό – τους μαθητές και φοιτητές που διαδηλώνουν, διεκδικώντας τα δίκαιά τους.
Είμαστε αλληλέγγυοι με αυτό το κίνημα οργής των χιλιάδων νέων που αγωνίζονται ενάντια στην καταστολή, αλλά και για να πάρουν πίσω την καμένη τους ζωή και τα λεηλατημένα τους όνειρα. Είμαστε αλληλέγγυοι με αυτή τη νέα γενιά που δίνει μαθήματα αντίστασης και αγώνα. Με όλους τους εργαζόμενους, Έλληνες και μετανάστες, που πλημμύρισαν τους δρόμους της Αθήνας κι όλης της Ελλάδας. Με όλους όσους επιμένουν αυτές τις μέρες να διαδηλώνουν ενάντια στην κυβέρνηση των δολοφόνων, των σκανδάλων, της εκποίησης του δημόσιου πλούτου. Με όλους αυτούς που αντιπαρατίθενται στην αντιδραστική πολιτική και τις διαταγές των κυβερνήσεων και των Βρυξελλών.
Χαιρετίζουμε τους εκατοντάδες αγωνιστές δημοσιογράφους, φωτογράφους και τεχνικούς των ΜΜΕ που επιμένουν, παρά τις πιέσεις και τους εκβιασμούς και αδιαφορώντας για τις πολιτικές και επιχειρηματικές σκοπιμότητες, να κάνουν συγκλονιστικά ρεπορτάζ, να μεταδίδουν την αλήθεια και να αναδεικνύουν στο επίκεντρο τους πραγματικούς πρωταγωνιστές των εξελίξεων. Στηρίζουμε όλους εκείνους που προσπαθούν να ανοίξουν νέους δρόμους δράσης, παρέμβασης και ενημέρωσης, σε συντονισμό με τους νέους και τους εργαζόμενους που αγωνίζονται.
Καταδικάζουμε την πλειοψηφία των ενώσεών μας, που για μια ακόμη φορά προδίδουν τόσο τους εργαζόμενους που δήθεν εκπροσωπούν όσο και το λειτούργημα το οποίο δήθεν υπηρετούν. Οι διαπλεκόμενοι γραφειοκράτες συμβάλλουν στη μετατροπή των ΜΜΕ σε μακρύ χέρι της εξουσίας, ως μηχανισμού καταστολής και ιδεολογικής χειραγώγησης – εμείς αγωνιζόμαστε και διεκδικούμε άλλα μέσα ενημέρωσης, απαλλαγμένα από την κάθε είδους εξάρτηση και λογοκρισία, που θα λειτουργούν υπό εργατικό έλεγχο, με αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες.
Οι εργαζόμενοι στα ΜΜΕ οφείλουν να πάρουν το μέλλον τους στα χέρια τους. Να οργανώσουν τη δράση τους μέσα από γενικές συνελεύσεις και επιτροπές αγώνα. Να αντισταθούν στη βία κράτους και εργοδοσίας. Να διεκδικήσουν την επιστροφή της κλεμμένης τους υπεραξίας και των τεράστιων ποσών που έχουν υφαρπαγεί από τα ασφαλιστικά τους ταμεία. Να απαιτήσουν, άμεσα, τα 28 δισ. € που χαρίζονται στις τράπεζες αντί να δίνονται σε μισθούς, συντάξεις, για τη δημόσια υγεία και παιδεία.
Τώρα, μπορούμε να αμφισβητήσουμε όλο το κυρίαρχο σύστημα ενημέρωσης και τη φυσιογνωμία των ΜΜΕ. Τώρα, οι εργαζόμενοι μπορούν να πάρουν στα χέρια τους την ενημέρωση και να ξαποστείλουν τους εμπόρους της δημοσιογραφίας. Τώρα, μπορούν να χτίσουν μια νέα, δημιουργική και απολύτως αναγκαία στην εποχή μας σχέση της ενημέρωσης με τον αναγνώστη, τον ακροατή, τον τηλεθεατή. Τώρα, όλοι μαζί, μπορούμε να τινάξουμε από πάνω μας την αρχαία σκουριά.

Να πέσει τώρα η κυβέρνηση των δολοφόνων, των ληστών και των καταπιεστών!
Να τιμωρηθούν όσοι ματώνουν και πληγώνουν τις ζωές μας και σκοτώνουν τα όνειρά μας!
Την κρίση να πληρώσει το κεφάλαιο, όσοι τη δημιούργησαν και πλούτισαν στο μεγάλο φαγοπότι!
Η ενημέρωση πρέπει να είναι δημόσιο αγαθό και ο έλεγχός της πρέπει να περάσει στους ίδιους τους εργαζόμενους!
Να απελευθερωθούν άμεσα όλοι οι συλληφθέντες αγωνιστές και να καταργηθεί ο τρομονόμος!

-Αριστερό Ριζοσπαστικό ΜΜΕτωπο
-Ασύνταχτος Τύπος EΣΗΕΜΘ
-ΠΑΡΑ-ΤΥΠΩΣ στην ΕΣΠΗΤ
-Financial Crimes

Μία άδεια pool στην Καμπούλ

Είτε το πιστεύετε είτε όχι, χαζός δεν είμαι, αλλά εδώ και κάνα μισάωρο βρήκα αυτή τη φωτό και κάθομαι και την κοιτάω σαν χαζός. Μη με ρωτάτε γιατί, τι με κάνει να νιώθω ή να σκέφτομαι, απλώς με αρέσει πολύ..

Υψηλή ραπτική

Επειδή καμιά φορά η ευρηματικότητα των συνθημάτων σπάει κόκκαλα... Άσε που αυτό το συντηρητικό καρουδάκι μου σπάει τα νεύρα...

Ήρθα από τη συναυλία...

...και σας μεταφέρω εντυπώσεις. Έχω και φιφίες. Όχι τόσο καλές να με συμπαθάτε αλλά η υγρασία με έσκισε και δεν είχα σταθερό χέρι.
Αρχικά να πω ότι εγώ υπολογίζω ότι είχε πάνω από 2500 άτομα. Ίσως να υπερβάλλω ίσως όμως και να υποτιμώ τα πράγματα.
Εντυπώσεις: Εκτός από τη μαλάκω δίπλα μου που είπε: "Μα είναι δυνατόν να μην έχουν προβλέψει να πουλήσουν μαξιλαράκια;" και την τρίωρη αναμονή (όχι τίποτα άλλο αλλά έκανα τρελό τρέξιμο για να προλάβω να παρκάρω και να είμαι στην ώρα μου) όρθιος γιατί αν καθόσουν στα μάρμαρα...μαρμάρωνε ο έρμος σου όλα ήταν ωραία. Για να είμαι ειλικρινής περίμενα όταν έφτασα περισσότερο κόσμο και έβρισα για ακόμα μια φορά τη φραπεδούπολη. Αλλά όσο περνούσε η ώρα ο κόσμος ερχόταν και ερχόταν...και τελικά έγινε χαμός. Συνθήματα κατά της αστυνομίας, συνθήματα και ομιλίες αλληλεγγύης προς τους συλληφθέντες και τραγούδια με όσο καλύτερο τρόπο γινόταν γιατί τα μέσα δεν ήταν και τα καλύτερα. Η ώρα πέρασε πάντως διαβάζοντας τον "Κουκουλοφόρο". Ο Αγγελάκας είπε δυο πράγματα, ο Μάλαμας προτίμησε να μιλήσει με τη μουσική και είπε τρία τραγουδάκια δυνατά ο Ζερβουδάκης πολύ καλός, ο Χαιρέτης (Κρητικός είναι αυτός) ξεσήκωσε τον κόσμο όταν είπε το "Πότε θα κάνει ξαστεριά"...Γενικά ήταν καλά....













Οι διοργανωτές όταν έστησαν την σκηνή δεν είχαν στο μυαλό τους ότι το βραδάκι θα ανάψουν οι πινακίδες. Κάθε προσπάθεια να σβήσουν ήταν άκαρπη οπότε...

















τις κάλυψαν με ένα ωραίο πανώ.




Ωραία η ιδέα για τον προτζέκτορα. Ήταν πάρα πολλοί αυτοί που στο μεγαλύτερο διάστημα της συναυλίας διάβαζαν τις πληροφορίες που παρείχαν οι διοργανωτές σχετικά με παρόμοια "μεμονωμένα" περιστατικά...





























Ο Αγγελάκας επί σκηνής. Είχα δέκα χρόνια να τον δω live. Είπε και το Δε χωράς πουθενά. Μίλησε και λίγο στον κόσμο και είπε να συνεχίσουμε όλοι τον αγώνα στους δρόμους χωρίς βία. Εκεί ορισμένοι μπούφοι τον γιούχαραν.






Αυτοί είναι οι γρόβερ...









Και δυο συνθηματάκια που με άρεζζζζαν...άντε καλή συνέχεια...

Προτάσεις χριστουγεννιάτικης διακόσμησης

Κάτω από το χριστουγεννιάτικο δέντρο,
η φάτνη γεμάτη ζωάκια, γουρούνια για την ακρίβεια...

Ηρθε η ώρα...

... απ' τη στιγμή που κάποιοι τόλμησαν να "αμαυρώσουν την εικόνα της χώρας προς τα έξω"...

... να αμαυρώσω κι εγώ με τη σειρά μου τούτο το ιστολόγιο

Αξιος!

Ελληνίδες, Έλληνες, θέλω, από τα βάθη της καρδιάς μου, να σας διαβεβαιώσω ότι θα κάνω ό,τι περνά από το χέρι μου για να τιμήσω την εντολή που μου δίνετε. Για να φανώ αντάξιος της εμπιστοσύνης σας. Ως Πρωθυπουργός όλων των Ελλήνων.

Αυτά δήλωνε ο Κωστάκης στις 17 Σεπτέμβρη του 2007. Κανείς δεν μπορεί να τον κατηγορήσει ότι τη συγκεκριμένη του δέσμευση δεν την τήρησε: Εχει πράγματι καταφέρει να γίνει "όλων των Ελλήνων", να ενώσει μαθητές, φοιτητές, αγρότες εργάτες, τη γενιά των 700 ευρώ αλλά και τους βιομηχάνους υπό ένα κοινό αίτημα: την παραίτηση τη δική του και της κυβέρνησής του...

Μία ακόμη αποκλειστικότητα του σεπτού αυτού ιστολογίου...

Ουκ ολίγες οι τελετές βράβευσης κάθε που τελειώνει μια χρονιά. Ηθελα να 'ξερα ποιος σουρεαλιστικός εγκέφαλος σκέφτηκε τη θέσπιση βραβείου για τον καλύτερο... τροχονόμο!
Στη φωτό ο Τροχονόμος της Χρονιάς 2008 κι εδώ η προαναγγελία της εκδήλωσης...

Βαθιά περισυλλογή

Δύσκολα τα θέματα φέτος... Γαμώτη μου, και δεν έχω κάνει σκονάκι!

Απορία

Στο χώρο όπου εθελοντικά προσφέρω τη μισθωτή μου εργασία, καθότι απλήρωτος εδώ και ένα μήνα, όλοι όσοι τόσες μέρες καταστρώνουν στρατηγικά σχέδια για το πώς θα φτάσουν σπίτι τους, επειδή στο κέντρο "κάνουν πάλι πορεία αυτοί οι αναρχικοί", στήθηκαν εμπρός στην τιβί για να δουν Λαζόπουλο. Είναι άραγε τυχαίο αυτό;

ΥΓ. Παραιτήθηκε ο Καραχάλιος. Οχι ρε πούστη μου, πώς να τ' αντέξω αυτό;

Ταμελέ νητ ιαργνούκαι νιάχρο

Αν υπάρχει κάνας Αϊ-Βασίλης εκεί έξω που να μπορεί να μου κάνει δώρο το Paint the flowers all black των Shallow Reign, θα του ήμουν υπόχρεος.

Ουγκ

Ούτε χαλάρωση, ούτε έλλειψη... οίστρου (σιγά τον οίστρο και την έμπνευση που χρειάζεται για να γράψει κανείς δυο μπούρδες σε ένα ιστολόγιο του κώλου...), που με περισσή ευκολία διαγιγνώσκει η Go-Go στην προηγούμενη ανάρτησή της. Κάποιες φορές, όπως αυτές τις μέρες, γίνομαι τόσο απότομος, που, ενώ συνήθως είμαι λακωνικός και μονολεκτικός, πλέον έχω γίνει σχεδόν αλεκτικός... Δεν ανοίγω το στόμα μου, δεν χρειάζεται: υπάρχουν κάποιοι που με τη δράση τους και/ή με τις αναρτήσεις τους τα λένε καλύτερα από μένα.

Ποιοι;

Ο Ριζοσπαστικός Προβληματισμός

Ο Αρσέν

Ο Βάαλ

Ο Αργος

Το διαρκώς ανανεούμενο ποστ του Ονειρου

O Εξόριστος στο Βερολίνο

Ο TeacherDude

H Meniek

O Ιn love with life

Και εννοείται ότι οι απόψεις, θέσεις, ματιές, στάσεις των προαναφερόμενων κάποιες φορές συγκλίνουν, αλλά συχνότερα αποκλίνουν... Και ναι, για μένα αυτό είναι καλό. Δεν ψάχνω απόψεις με τις οποίες να συμφωνώ, άλλωστε για μένα προσωπικά τα ζητήματα αυτές τις μέρες είναι δύο: τροφή για σκέψη και δράση παντού, όπου μπορεί ο καθείς, όσο μπορεί.

ΥΓ. Πολύτιμο εργαλείο για τις ώρες που δεν ήμουν έξω αποδείχθηκε το twitter, στον κόσμο του οποίου με έμπασε ο Αργος, και συγκεκριμένα το griots.

Νηνεμία Ελευθερία μου

Επειδή βλέπω μετά την ένταση των γεγονότων των προηγούμενων ημερών έχει επέλθει μια γενικότερη χαλάρωση και έλλειψη οίστρου, είπα να σας χαρίσω και σας το ανεκδοτάκι που μου έστειλε φίλος στο mail. Στον οποίο φίλο να σημειώσω δε ότι πολλάκις έχω επισημάνει ότι δεν θέλω άκριτα χάιντε χάιντε (!) να μου στέλνει ό,τι παπαριά λαμβάνει αλλά, τουλάχιστον, να κάνει ένα υποτυπώδες φιλτράρισμα. Τώρα, εάν με έχει ακούσει δεν ξέρω, αλλά έστω αν έγινε, αρχίζω να ανησυχώ για το επίπεδο των υπολοίπων "χαριτωμένων" που κυκλοφορούν. Σας το παραθέτω, είναι και "επίκαιρο" όπως γράφει και το θέμα του:

Επί δικτατορίας είναι κάποιος νυχτιάτικα έξω από ένα σπίτι και φωνάζει:
-Μωρήηηηηη...... μωρήηηηηηηη...
Περιμένει λίγο, δεν του απαντάει κανείς οπότε συνεχίζει:
-Μωρήηηηηηηηηη..... μωρήηηηηηηηηηη...
Κάποιος περαστικός πλησιάζει από περιέργεια και ρωτάει:
-Με συγχωρείτε, αλλά ποιόν φωνάζετε;
-Τη γυναίκα μου να με ανοίξει επειδή ξέχασα τα κλειδιά.
-Δεν θέλω να σας κάνω παρατήρηση, αλλά το βρίσκετε πρέπον να φωνάζετε μωρή τη γυναίκα σας;
-Άν θές φώναξέ την εσύ... Ελευθερία τη λένε...

Πολιτικά ενήμερος αυτός που έβγαλε το ανεκδοτάκι, δε λέω, αλλά μήπως θα μπορούσε επίσης να τη φωνάξει "κυρά-Λεφτέρω"; Νομίζω ότι ταιριάζει απόλυτα στο γούστο του και θα γλίτωνε και τα μπουντρούμια (ο ήρωας).

Χρόνια πολλά έστω σ'αυτούς που γιορτάζουν και τέτοια κακόγουστα σεξιστικά δώρα να μη τους κάνει κανένας εύχομαι.

Κανά τραπέζωμα παίζει;

Απ' τα χθεσινά "Νέα"

ΕΓΚΛΗΜΑ

ΣΤΑΜΑΤΗΣΤΕ ΠΙΑ ΡΕ ΑΛΗΤΕΣ ΣΤΑΜΑΤΗΣΤΕ!!!!!ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΛΙΓΟ ΤΑ ΓΟΥΡΟΥΝΙΑ ΤΩΝ ΜΑΤ ΛΙΑΝΙΣΑΝΕ ΣΤΟ ΞΥΛΟ ΜΑΘΗΤΕΣ ΚΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥΣ ΣΤΗΝ ΚΟΡΑΗ.
ΤΣΙΡΑΚΙΑ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ, ΡΟΥΦΙΑΝΟΙ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ, ΒΟΛΕΜΕΝΟΙ ΜΙΚΡΟΑΣΤΟΙ, ΑΥΡΙΑΝΙΣΤΕΣ, ΥΠΟΚΡΙΤΕΣ ΚΑΙ ΦΑΡΙΣΑΙΟΙ, ΣΤΕΡΕΨΑΝ ΟΙ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΙΕΣ ΣΑΣ. ΤΩΡΑ ΤΣΑΚΙΖΕΤΕ ΚΑΙ ΜΙΚΡΑ ΠΑΙΔΙΑ....ΤΩΡΑ ΖΩΝΤΑΝΕΥΕΙ Ο ΦΑΣΙΣΜΟΣ ΣΑΣ, ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΤΟΣΕΣ ΜΕΡΕΣ ΚΡΥΒΟΝΤΑΝ ΠΙΣΩ ΑΠ' ΤΙΣ ΓΕΛΟΙΕΣ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΙΕΣ ΣΑΣ. ΕΣΕΙΣ ΖΗΤΟΥΣΑΤΕ ΝΑ ΒΓΟΥΝ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ, ΝΑ ΔΙΑΔΗΛΩΣΟΥΝ ΓΙΑ ΝΑ ΤΑ ΑΦΟΥΓΚΡΑΣΤΕΙΤΕ. ΕΣΕΙΣ ΤΩΡΑ ΤΑ ΒΙΑΖΕΤΕ...

ΤΩΡΑ ΜΟΝΟ ΑΠ' ΤΟΝ ΘΕΟΥΛΗ ΣΑΣ ΝΑ ΕΥΧΕΣΤΕ ΝΑ ΠΑΡΕΤΕ ΑΦΕΣΗ.
ΓΙΑΤΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΑΣ ΔΕΝ ΘΑ ΣΑΣ ΣΥΓΧΩΡΕΣΟΥΝ ΠΟΤΕ...

ΑΛΗΤΕΙΑ

Βασικά, ήθελα να τα χώσω σ' έναν δικηγόρο, αλλά βαρέθηκα. Το έκανα στη χθεσινή πορεία και εκτονώθηκα. Αυτό που θέλω όμως να τονίσω, και θα παρακαλούσα πολύ να διαδοθεί, είναι ότι κάποια γουρούνια των ΜΑΤ, χθες, μετά το τέλος της πορείας, έριξαν χημικά μέσα στο μετρό του Πανεπιστημίου, με αποτέλεσμα να επικρατήσει πανικός. Ήμουν εκεί, αυτόπτης μάρτυρας, όταν ο κόσμος έτρεχε να σωθεί και οι υπάλληλοι είχαν φρικάρει. Σημειώνω ότι γύρω στα 20 άτομα προσπαθούσαν να μείνει το μετρό ανοιχτό για κάποιο διάστημα, μιας και η κατάσταση είχε οξυνθεί επικίνδυνα, ενώ διαδηλωτές και περαστικοί προσπαθούσαν να φύγουν. Κάποιοι ηλικιωμένοι προστατεύτηκαν απ' τον κόσμο και πρόλαβαν να φύγουν πριν πέσουν τα χημικά.

Αυτά είναι εγκληματικά πράγματα. Κι εγκληματική είναι και η σιωπή των ΜΜΕ που απέκρυψαν το γεγονός (διορθώστε με αν κάνω λάθος, αλλά μόνο στην σελίδα του Κούλογλου είδα κάτι), παρόλο που μιλήσαμε με πολλούς δημοσιογράφους μεγάλων καναλιών που ήταν εκεί (δεν αναφέρω κανάλια, γιατί οι απολύσεις είναι ante portas). Ενθαρρυντική η στήριξή τους, αλλά νομίζω ότι πρέπει να βοηθήσουν πιο δυναμικά.

-Αποτάσσεσαι το Σατανά; -Ξέρω 'γω; Κλάιν... -Αποτάσσεσαι τη βία; -Οχι, όχι, όχι!

Παλιά, τότε που -κάτι που σήμερα μου φαίνεται αδιανόητο- που είχαμε ένα περίεργο θράσος όταν βγαίναμε στους δρόμους, τότε που πολύ απλά δεν φοβόμουνα, λέγαμε διάφορα τσιτάτα. Πέρα απ' το κλασικό "βία στη βία της εξουσίας", χρησιμοποιούσαμε και το επίσης γνωστό "η βία είναι η μαμή της ιστορίας", το οποίο συνήθιζα να παραλλάσσω -από άγνοια του ορθού μάλλον- σε "η βία είναι το καύσιμο της ιστορίας". Πολύς λόγος γίνεται τις ημέρες αυτές για τη βία. Και οι περισσότεροι σπεύδουν να την καταδικάσουν, να ξεκαθαρίσουν απ' την αρχή ότι "είναι ενάντιοι στη βία". Δεν θέλω να προσβάλλω κανέναν, αλλά συγγνώμη ρε παιδιά τι σημαίνει "ενάντια στη βία;". Πόσο εύκολη, πόσο αυτονόητη δήλωση. Κι εγώ είμαι εναντια στη βία. Και τι έγινε με αυτό; Συνειδητοποιούμε άραγε ότι η βία ενυπάρχει, άθελά μας ίσως, παντού; Σε κάθε πτυχή της καθημερινότητάς μας; Ενίοτε την ασκούμε οι ίδιοι και ενίοτε την ασκούν σε βάρος μας. Ας μην πω περισσότερα, ας αντιγράψω κάτι που γράφει ο Ερνστ Φίσερ στο βιβλίο του "Η επανάσταση είναι αλλιώς", εκδόσεις Γλάρος, το οποίο ούτε η μεγαλύτερη σοφία του κόσμου είναι, ούτε κάτι το οποίο ενστερνίζεται ο γράφων απόλυτα. Είναι απλώς τροφή για σκέψη, προτού προβούμε ελαφρά τη καρδία σε μία ακόμη καταδίκη της βίας.

Το πρόβλημα της βίας

Υπάρχει ένα μύθος της βίας και ένας άλλος της μη βίας. Και τους δύο μύθους [...] πρέπει να τους απορρίψουμε, επειδή κάθε ακαμψία στο "ή το ένα ή το άλλο!" αντιφάσκει με την πραγματικότητα. Αδιαφιλονίκητα οι μέθοδοι της μη βίας, της επιχειρηματολογίας, της διαφώτισης, της διαπαιδαγώγησης κτλ. είναι προτιμότερες από τη βία -αλλά να που δυστυχώς, ζούμε σε έναν κόσμο όπου οι κρατούντες δεν παραιτούνται από τη βία, για αυτό και σε αυτούς που πάσχουν από την κυριαρχία αυτών των κρατούντων δεν απομένει πολλές φορές τίποτε άλλο από το να απαντούν στη βία με τη βία. [...] "Νομιμότητα" είναι η μαγική λέξη που μετασχηματίζει την τρομοκρατία σε τάξη, τη βία σε δίκαιο, την επίθεση σε χρέος. Νομιμα χτυπάει η αστυνομία [...], παράνομα αμύνεται ο διαδηλωτής ενάντια στην αυθαιρεσία, [...] η παράνομη λοιπόν βία είναι, όχι σπάνια, ηθικότερη από τη νόμιμη. Ο νόμος επιτρέπει την "άμυνα". Πότε όμως αρχίζει το δικαίωμα στην άμυνα; [...] Ολόκληροι λαοί ζουν σε διαρκή κατάσταση άμυνας ενάντια στην εξουσία δικτατόρων. Οταν καταφεύγουν στα όπλα για το γκρέμισμα του καθεστώτος, η "νόμιμη βία" είναι δίκαιο φυσικό, ανθρώπινο δίκαιο. Αν μπορεί ποτέ να δικαιολογηθεί η βία, τότε δεν πρόκειται για τη βία του ισχυρότερου αλλά για τη βία του ανίσχυρου. Αναγνωρίζοντας το αναπόφευκτο της βίας στους κοινωνικούς αγώνες δεν σημαίνει κιόλας πως θα πρέπει και να την εξυμνούμε. [...] Είναι πολύ δύσκολο να θέτει κανείς ηθικά όρια στην επαναστατική βία [...]

Και κάτι σχετικό με όλους αυτούς που καλούν μαθητές και φοιτητές να γυρίσουν στα μαθήματά τους:

Η παρόρμηση των επαναστατικών κινημάτων δινεται ολοένα και συχνότερα από τους φοιτητές. Δεν υπάρχουν μόνο αντιδραστικοί μικροαστοί αλλά και κόκκινοι μικροαστοί (σημείωση ΠανωςΚ: "σύντροφοι" του ΚΚΕ, για ποιον χτυπάει η καμπάνα;) για τους οποίους οι εξεγερμένοι φοιτητές δεν είναι παρά μόνο "σαματατζήδες, ψευτοεπαναστάτες, προνομιούχα αλητόπαιδα", που καλύτερα θα έκαναν να στρωθούν στο διάβασμα παρά να βγαίνουν στους δρόμους και να κάνουν διαδηλώσεις. [...] Η σύγχρονη βιομηχανική κοινωνία χρειάζεται σε αυξανόμενη κλίμακα "επιτηδευμένη" περίπλοκη εργασία για να επιταχύνει το ρυθμό παραγωγής ώστε μέσα από ένα τέτοιο επιταχυνόμενο ρυθμό να παράγει και να αξιοποιεί υπεραξία. Για τους κρατούντες ο ιδανικός τύπος διανοούμενου θα ήταν ο συνδυασμός μιας ανώτατης επιστημονικής ειδίκευσης με ελάχιστες κοινωνικές γνώσεις και ενδιαφέροντα, δηλαδή απάνθρωπος με τεχνική τελειότητα. [...] Οι μάζες των σημερινών φοιτητών είναι οι αυριανοί μισθωτοί εργάτες. [...]

ΥΓ. Στο βιβλίο "Η επανάσταση είναι αλλιώς", ο Ερνστ Φίσερ απαντάει σε δέκα ερωτήματα που του θέσανε μαθητές με επιστολή τους, το 1970 -για αυτό κι ενδεχομένως να μην υπάρχει πληρης αντιστοιχία με τα σημερινά δεδομένα στις απαντήσεις του.

Σκατόνερα

Διακοπή για διαφημίσεις:
"Άγιε μου Βασίλη για φέτος θα ήθελα ένα ελαφάκι.
Γιωργάκης"
Μάλιστα. Ένα ελαφάκι για το Γιωργάκη.
"Άγιε μου Βασίλη θα ήθελα να κυβερνήσω τη χώρα.
Κωστάκης Καραμανλής".
Χμμμμ... ένα ελαφάκι για τον Κωστάκη...

Συνεχίζουμε... παραπάνω είναι μια φωτογραφία μάθημα για τους Έλληνες αστυνομικούς. Η πληροφορία ότι αυτή τη φωτογραφία τη κατέθεσε στη Βουλή των Ελλήνων (α χαχαχαχαχα Βουλή των Ελλήνων...) ο Πάκης για να δείξει την αμυντική στάση των πραιτόρων απέναντι στους κουκουλοφόρους ελέγχεται.

Υ.Γ. Απολύθηκε ο φωτογράφος του ελεύθερου τύπου για τη φώτο που τράβηξε έτσι;
Μωρέ μπράβο Σεραφείμ....
Περισσότερα εδώ αλλά κι εδώ

Υ.Γ. 2 Αυτές τις ημέρες δε μπορούσα να κάνω διαφορετικά και άκουγα για να μαθαίνω στη δουλειά τι γίνεται στην πόλη Ράδιο Θεσσαλονίκη. (Ξέρετε αυτοί με τον έρωτα με τον Κ12, το Ρετζίκι την Κατσίμιδη και τη στροφή για τη Θέρμη. Ξέρετε αυτοί που λένε "Ακούτε Ράδιο Θεσσαλονίκη Καλημέρα σας επιστρέψαμε από διαφημίσεις πάμε σε διάλειμμα.) Ε, παίρνουν και οι ακροατές να πουν την άποψή τους. Ε, τι παπαριές λένε δε μπορείτε να φανταστείτε. Ακόμα κι αυτός ο Διαμαντόπουλος (ούτε ζέστη ούτε κρύο μου κάνει) είχε απηυδήσει.
Δόξα και τιμή πάντως σε αυτόν που είπε ότι αφού τα δακρυγόνα δεν πιάνουν πλέον στους αναρχοαυτόνομους θα πρέπει να τους ρίξουν... σκατόνερα. Έτσι είπε. Σκατόνερα. Ναι. Και ξαναπήρε και στις επόμενες εκπομπές και το επανέλαβε. Δηλαδή το πιστεύει.
Σκατόνερα... λοιπόν.
ΥΓ3 Σε όλες τις πορείες και διαμαρτυρίες έκατσα σπίτι αναγκαστικά (γκρρρρρρ). Τώρα που μπορώ να πάω σε μια γιατί είναι Σάββατο θα είναι αυτή με τα κεράκια στο Λευκό Πύργο. Είπα να πάω γιατί δεν έχω πάω σε άλλη και γενικά μού αρέσει σαν κίνηση. Μέχρι που είδα ότι σε μια τέτοια πήγε ο Γιωργάκης... την ατυχία μου....

Διαφημιστικό διάλειμμα

Just throw it, λέμε.

(Η φωτό είναι απ' το Reuters).