ΣΟΥΡΕΑΛΙΣΜΟΣ

Σουρεάλ, όπως το λέμε στα τρέντικα:

Ο ΕΦΕΤ (δεν ενθυμούμαι τι ακριβώς σημαίνουν τα αρχικά) ανακοίνωσε ότι μετά από έρευνές του εντόπισε φιστίκια στην κρέμα φουντουκιού με κακάο "SPAR"...

Κρέμα φουντουκιού από φιστίκια; Κι εγώ θέλω!

ΜΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΔΙΚΑΙΩΣΗΣ ΤΟΥ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ

Να μην ξανακούσω τα γνωστά που λένε κάποιοι ότι η δράση στους δρόμους είναι ατελέσφορη, ότι οι πορείες και οι διαματυρίες δεν φέρνουν στις μέρες μας αποτέλεσμα...

Ιδού γιατί...

Διαβάζω στις εφημερίδες των τελευταίων ημερών ότι ο υφυπουργός Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, ο κ. Κωνσταντόπουλος, ανήμερα των Χριστουγέννων, επισκέφτηκε την οικογένεια του 11χρονου από τη Θεσσαλονίκη, ο οποίος συμμετείχε σε επεισόδια μεταξύ κουκουλοφόρων και αστυνομικών...

Τι ανακοίνωσε ο καλός και κοινωνικά αλληλέγγυος κύριος υφυπουργός;

1ον. Ο πατήρ που αντιμετώπιζε προβλήματα υγείας και δεν είχε οικονομικούς πόρους για να τα αντιμετωπίσει νοσηλεύεται στο Παπανικολάου.

2ον. Σε συνεννόηση με τη νομαρχία Θεσσαλονίκης (πώς θα μπορούσε να λείπει ο Πανίκας;) και με δύο μεσίτες θα βρεθεί στέγη 100 τετραγωνικών μέτρων για την οικογένεια του 11χρονου που τώρα διαμένει σε τρώγλη. Εχουν ήδη διασφαλιστεί τα ενοίκια των δύο επόμενων ετών.

3ον. Το υπουργείο Υγείας έχει ήδη φροντίσει να τακτοποιηθούν οι οικονομικές εκκρεμότητες της οικογένειας προς την Εφορία.

Ο αγώνας για ένα καλύτερο αύριο τώρα δικαιώνεται για τον 11χρονο κοινωνικό αγωνιστή...

(Φυσικά δεν χρειάζεται να κάνω λόγο για την χριστουγεννιάτικη υποκρισία του νεοφιλελεύθερου κοινωνικού προσώπου...).

Ο ΕΥΓΕΝΙΟΣ ΝΤΕΛΑΚΡΟΥΑ ΚΑΙ Ο ΕΝΤΕΚΑΧΡΟΝΟΣ ΚΟΥΚΟΥΛΟΦΟΡΟΣ

ΕΝΤΕΚΑΧΡΟΝΟΣ ΚΟΥΜΠΟΥΡΟΦΟΡΟΣ!
Αποκαλύπτουμε το παρελθόν του 11χρονου κουκουλοφόρου από τη Θεσσαλονίκη...
Εδώ ως κουμπουροφόρος κατά την εξεγερση του Ιουλίου του 1830 στο Παρίσι.
(τι, μόνο ο diaselos θα κάνει το κομμάτι του με τη ζωγραφική;)

ΣΑΣΑ ή περί αισθητικής

Μιας και προ ημερών ένας καλός φίλος και blogger έκανε λόγο για την αισθητική, ας αναδημοσιεύσουμε μια προκήρυξη του Συνδέσμου Αισθητικών Σαμποτέρ Αρχαιοτήτων (ΣΑΣΑ) που έδρασε(;) μεταπολεμικά στην Αθηνα. Αναδημοσιεύουμε την προκήρυξη έτσι όπως την βρήκαμε στο ενδιαφέρον -το λιγότερο- βιβλίο του Λεωνίδα Χρηστάκη "Οι δικοί μας άγιοι", εκδόσεις "Χάος και Κουλτούρα".

Και μία απαραίτητη σημείωση προτού αρχίσω τα κόπι πέηστ...

ΠΡΟΣ ΥΠΟΥΡΓΟ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΤΑΞΗΣ,
ΟΡΓΑΝΑ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ,
ΖΑΡΝΤΙΝΙΕΡΕΣ,
ΚΑΙ ΛΟΙΠΟΥΣ ΚΑΛΟΠΡΟΑΙΡΕΤΟΥΣ
ΠΡΟΣΟΧΗ:
ΤΟ ΠΑΡΟΝ ΔΕΝ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΣΕ ΣΤΑΣΗ
ΑΛΛΑ ΑΠΛΗ ΑΡΧΕΙΑΚΗ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΝΑΦΟΡΑ

“Ο Γιώργος Μακρής, αραιά και πού, ευκαιρίας δοθείσης, εκστομούσε και διάφορα ευτράπελα, που οι άλλοι τα λάβαιναν σαν εξτρέμ ιδέες και τα κατέγραφαν με κάποια σοβαρότητα στη μνήμη τους. Μέσα λοιπόν στην κριτική που έκανε στα καφενεία και στα φιλικά σπίτια εκείνη την περίοδο, ήταν και το θέμα της προγονοπληξίας την οποία θεωρούσε σαν υπεύθυνη της πνευματικής και ιδεολογικής ελληνικής κατάπτωσης και, ανάλογα με το ποιόν των παρευρισκόμενων στην ομήγυρη, κατέληγε με την παραίνεση “Να καταστρέψουμε την Ακρόπολη!”. Η ιδέα όμως αυτή προϋπήρχε του Μακρή, και είχε διατυπωθεί σε μια “Προκήρυξη” που γράφτηκε και κυκλοφόρησε στις 18 Νοέμβρη του 1944. Οι επιδράσεις όμως ξεκινάνε από τον υπερρεαλιστή ποιητή Νικήτα Ράντο ή Νικόλαο Κάλας, ή Ν. Σπιέρο, τον Νίκο Καλογερόπουλο, που το 1935 την είχε υποστηρίξει με έντονο τρόπο, σε φιλικές τότε συγκεντρώσεις, όπου έλεγε, όχι ως μηδενιστής αλλ' αντίθετα ως ανανεωτής της φιλοσοφικών τάσεων του μεσοπολέμου και του όψιμου απόηχου στην Ελλάδα, ντανταϊσμού: - Να ανατινάξουμε τον Παρθενώνα που με την παρουσία του, επιδρά αρνητικά πάνω στον κόσμο της φιλοσοφίας! Νομίζω ότι θα σας είναι περιττό να κάνω σχόλια για τις καλές προθέσεις και των δυο, αφού και οι δυο είναι απόντες για πάντα ενώ ο Παρθενώνας είναι παρών. Χρειάζεται εδώ να επισημάνω ότι όλα τα περί της καταστροφής της Ακρόπολης, λέγονται πολλά χρόνια πριν την έλευση της Πολιτιστικής Επανάστασης του Μάο! [...] Ο Γιώργος Μακρής συνέταξε με φίλους{;) την Προκήρυξη Νο 1 (που δημοσιεύεται ολόκληρη και ως έχει), όταν ήταν εικοσιενός χρονών. Εάν συνυπολογίσει κανείς και την πρόσφατη απελευθέρωση της Ελλάδας από τον Γερμανικό ζυγό, το τέλος του Β' Παγκόσμιου Πόλεμου και την αναταραχή των ιδεών του Κομμουνισμού στην Ελλάδα, το νεο -επαναστατικό- περιεχόμενο της ουτοπιστικής “Προκήρυξης” είναι απόλυτα δικαιολογημένο, αλλά και προφητικό, σκεπτόμενος πάντα την γιγάντωση της Τουριστικής βαριάς Βιομηχανίας και την εν γένει κατάντια της ταξιδιωτικής και τουριστικής ιδεολογίας! Εξάλλου η εντωμεταξύ κήρυξη του Κινήματος του Δεκεμβρίου 1944, μεταξύ των εμπολέμων της δεξιάς και των κομμουνιστών στην περιοχή της Αθήνας και την μετέπειτα κήρυξη του Εμφύλιου Πόλεμου, η εφαρμογή της ιδέας της ανατίναξης του Παρθενώνα, πήγε περίπατο... Παρέμεινε όμως στις φραστικές προθέσεις του Μακρή που τις ξεφούρνιζε στις Αθηναϊκές συζητήσεις -ευκαιρίας δοθείσης- μέχρι και το 1960.

Να ανατινάξουμε την Ακρόπολη
ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΑIΣΘΗΤΙΚΩΝ ΣΑΜΠΟΤΕΡ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΩΝ

Π Ρ Ο Κ Η Ρ Υ Ξ Η Αριθ. 1

Εχοντας κοινή αισθητική και κοσμοθεωρητική άποψη, πως η καταστροφή και η θνητότητα της μορφής των όντων περιλαμβάνονται στο περίγραμμα της ολοκλήρωσης της ζωής

Εχοντας βάλει σκοπό μας την καταστροφή του Παρθενώνος, με απώτερο σκοπό την παράδοσή του στην ουσιαστική αιωνιότητα, που δεν είναι παρά η χωρίς επίγνωση μορφής standardisee ροή, κι η πλούσια σε πιθανότητες αυτόματη μετασκευή της ύλης που κακώς λέμε χαμό.

Εχοντας υπ' όψη μας, πως ο άνθρωπος δεν ίσως παρά έμμεσος αυτοματισμός και φυσική εκδήλωση πολύτροπη, αναγνωρίζοντας πάντως βασικά το έργο τέχνης, μα αντιπαθώντας τη χρονική και ιστορική του κατοχύρωση, σαν κάτι το ανήκουστο και ξένο προς τη ζωή.

Εχοντας νιώσει ακόμα, πως η ανάγκη της αιωνιότητας είναι μια κάποια βασική προϋπόθεση για τη ζωή, και συνεπώς και για την τέχνη, αφού η τέχνη δεν είναι παρά ένα είδος διεστραμμένης εφαρμογής των βασικών ενστίκτων της ζωής, αλλά νιώθοντας την ανάγκη αυτή μόνο σαν απαραίτητη για την ώρα της δημιουργίας.

Καταλαβαίνοντας τον Salvador DaIί, που τόλμησε να συνθέσει ένα έργο τέχνης από ωμό κρέας και λαχανικά (αδιάφορα αν ψυχικά το προετοίμαζε για την αιωνιότητα, για το Θεό ή για τον εαυτό του, λέξεις ανθρώπινα ταυτόσημες, μα παραγνωρισμένες στην ουσία τους) καταλαβαίνοντας τον λοιπόν εξίσου και εκτιμώντας τον με τον Φειδία, που έδωσε μεν στο έργο μια χρονοϊστορική πόσταση, χωρίς όμως να είναι τίποτα παραπάνω στα πλαίσια της υποστασιακής αιωνιότητας, για την οποία δεν υπάρχει ποσόν ούτε χρονική διάρκεια, και που γι' αυτήν ένα δευτερόλεπτο δεν έχει διαφορά από τρία δισεκατομμύρια αιώνες, χάρη στις βουλητικές της ιδιότητες και στη δυναμική της χροιά, που μόνο στα άτομα νοούνται, και κανέναν δεν νοιάζει ο αριθμός των ατόμων αυτών.

Βλέποντας πως η χρονοϊστορική αυτή κατοχύρωση είναι ό,τι πιο ξένο κι απατηλό υπάρχει για τους ανθρώπους, κι επί πλέον μισώντας τον Εθνικό Τουρισμό και τις εφιαλτικές αρθρογραφίες a propos!

Νομίζοντας πως κάνουμε μια ψυχικά και καλλιτεχνική ανώτερη πράξη, τόσο αισθητικής όσο και ζωικής περηφάνιας, θεσπίζοντας αυτού του είδους τον μηδενισμό -όντας έξάλλου σίγουροι πως όλη η γελοία και ψεύτικη επιβίωση όχι μόνον δεν συγκρίνονται, έστω και μειoνεκτώντας, με ένα λεφτό ενεργητικής δράσης κι απόλαυσης, αλλά και καλλιτεχνικά είναι βλαβερή.

Προετoιμάζoντας μόνον ερασιτέχνες περιηγητές και ευνούχους ως και αυνανιζόμενους σύγχρονους ποιητές και ζωγράφους, αφού ούτε καν -στην περίπτωσή μας- στον ιστορικό κύκλο της αισθητικής μας δεν ανήκει.

ΑΠΟΦΑΣΙΖΟΥΜΕ
1. Να θέσουμε καθαρά σκοπό μας την ανατίναξη αρχαίων μνημείων, την προπαγάνδα κατά των αρχαιοτήτων, και κατά παντός αντικειμένου που δεν μας αρέσει

2. Πρώτη καταστροφή ορίζεται η ανατίναξη και η τέλεια κατεδάφιση του Παρθενώνα, που μας έχει κυριολεκτικά πνίξει

(...) λείπουν από το χειρόγραφο οι αποφάσεις 3 έως 9

10. Η προκήρυξη αυτή δεν αποσκοπεί παρά να δώσει ένα μέτρο από το σκοπό
μας. Είναι ένα βλήμα που ξεκινάει με λίγες πιθανότητες για στόχο στους πολλούς,
μα που δεν επιζητάει παρά ελάχιστους
Γ. Β. Μ. Γενικός Διοργανωτήςτης ΣΑΣΑ

Τι ήταν η ΣΑΣΑ:
Η ΣΑΣΑ είναι ο Σύνδεσμος Αισθητικών Σαμποτέρ Αρχαιοτήτων και η Νο 1 “Προκήρυξη” έχει την ημερομηνία 18 Νοεμβρίου 1944 (μερικές μέρες πριν από την έναρξη του Κινήματος του Δεκεμβρίου 1944). Τα αρχικά Γ. Β. Μ. υποδηλώνουν τον Γιώργο Βασιλείου Μακρή. Το πατρικό όνομα τοποθετήθηκε από τον Μακρή για να μην συμβεί ούτε για μια στιγμή παρεξήγηση ότι αυτός είναι ο γενικός διοργανωτής της ΣΑΣΑ! Η “Προκήρυξη”δημοσιεύεται δυστυχώς περικομμένη μετά από αυθαίρετη ενέργεια του Επιμελητή του βιβλίου ΓΡΑΠΤΑ ΓΙΩΡΓΟΥ Β. ΜΑΚΡΗ, κ. Επαμεινώνδα Γονατά. Από την “Προκήρυξη Νο1” παραλείφθηκαν τα άρθρα 2 έως 9 που αναφέρονται στο οργανωτικό μέρος της όλης επιχείρησης, με τον φόβο προφανώς μήπως και ο Επιμελητής ή ο Υπεύθυνος Εκδότης του βιβλίου του Βιβλιοπωλείου της Εστίας, θεωρηθούν σαν ηθικοί αυτουργοί προς πρόκλησιν καταστροφής αρχαιολογικών θησαυρών και ιστορικών μνημείων! (Εάν είναι δυνατό αυτό, για μια Προκήρυξη δημοσιευμένη πριν από σαραντατέσσερα χρόνια και με κυκλοφορία ελαχίστων αντιτύπων...).”

(φωνή από τη γαλαρία:
Ρε μαλάκα panokate, με τι ασχολείσαι χριστουγεννιάτικά;
Δεν έχει κι άδικο...)

ΣΗΜΕΙΑ ΤΩΝ ΚΑΙΡΩΝ, ΤΟ ΦΙΛΙ ΤΟΥ ΚΛΙΜΤ, ΚΑΙ Η ΜΑΝΤΩ ΠΡΙΝ ΤΗΝ EURONISION (5)

ΑΓΚΑΛΙΤΣΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΑΚΙΑ

Σημείο Πρώτο: Οι ληστοσυμμορίτες μπουρζουάδες του κράτους διήγαν την Dolce Vita τους στο Λονδίνο, ενώ εδώ, οι γνωστοί άγνωστοι των χουντογλεντιών και του Byron, εφορμούμενοι από το ιερό, δημόσιο αίσθημα του καθήκοντος, προστάτευαν τα πάτρια εδάφη με τη γνωστή και μη εξαιρετέα μέθοδο του πυξ-λαξ. Και το μεγάλο ερώτημα, έγκειται στο εξής: Είναι σε θέση ο μπαλασκισμός – τραγιασκισμός να υποκαταστήσει με επιτυχία όλους τους απολιθωμένους κι απαρχαιωμένους –ισμούς;

Σημείο Δεύτερο: Πάντως, καλά έκανε ο Καραμανλής και μάζεψε όλο του το σόι και την κοπρητοπαρέα (μέχρι 6ου βαθμού) κι έσκασαν περιχαρείς στο London. Γιορτές πλησιάζουν, από πού θα ψώνιζαν οι άνθρωποι; Σαν και μας είναι; Που παίρνουμε σβάρνα τις λαϊκές και τους Κινέζους για ν’ αγοράσουμε 10 σωβρακοφανέλες only five euros και παπουτσάκι nikei 10 και στο χέρι; Φάε λαέ σκατά, αυτό είναι το λαχείο, να λιώσεις σαν κερί κι εσύ, να μπεις και σε μουσείο…

Σημείο Τρίτο: Ο νομάρχης της Μποταφούγκο συναντήθηκε με τον αρχι-cow (γκάου) νομάρχη της Καλιφόρνια. Απ΄ ότι μάθαμε, οι δύο άντρες ανέλυσαν ενδελεχώς τα πολιτικά και κινηματογραφικά δρωμένα. Όσον αφορά τους ομοφυλόφιλους και τους κομμουνιστάς, συμφώνησαν ν’ αναλάβουν από κοινού μια σειρά πρωτοβουλιών για την πλήρη εξόντωσή τους. Ο κύριος Άρνολντ μάλιστα, σε μια μεγαλόψυχη πράξη εθολοδοσίας, προσέφερε το υπερσύγχρονο όπλο του με το οποίο εξολόθρευε τους κακούς στο Terminator. Ο κύριος Μποταφούγκος με την σειρά του, μειδίασε και είπε: «Άρνολντ, εγώ δεν χρειάζομαι τίποτα. Οι σύμμαχοι μου εμένα είναι η Παναγιά κι ο Πόντος!».
«He has fun!», σχολίασε καταγοητευμένος ο Καλιφορνέζος στους δημοσιογράφους.

Σημείο Τέταρτο: Nouvelle Botafague. Το νέο κύμα του πατριδοψυχωτικού και νέο-macho ελληνικού κινηματογράφου.

Σημείο Πέμπτο: Να ρωτήσω κάτι στα σοβαρά; Όποτε θα γίνεται κάτι στο εξωτερικό, που υποτίθεται ότι θα καθιστά παγκοσμίως γνωστή την Ελλαδίτσα, η Βασίλω και οι άλλες ψωροκώσταινες θα τρέχουν πάντοτε να φάνε σοκολατάκια και να βγάζουν λόγους; Δηλαδή, εάν βραβευτεί ο εκάστοτε Jim Patakas, ως ο πιο σπουδαίος ιδιοκτήτης εστιατορίου στην Astoria, θα τρέξουμε οι λιγούρηδες να τιμήσουμε το φιλανθρωπικό έργο που επιτελεί για τη εξάπλωση της παχυσαρκίας;

Σημείο Έκτο: Καραμανλάκο, λεφτά δεν έχουμε, αλλά εσύ μέχρι και τον κηπουρό σου πήρες παρέα! Μήπως η γιατρός με σύνορα, είχε ξυπνήσει στραβωμένη εκείνη την μέρα και της την έσπασε το μηχανάκι του γκαζόν;

Σημείο Έβδομο: Atrevete (τόλμα)!!!!. Αυτό ήταν το εύηχο κι επαναστατικό σύνθημα της εκ των Η.Π.Α. χρηματοδοτούμενης προεκλογικής εκστρατείας εναντίον του Τσάβες. Τολμάτε τώρα μαλάκες φαστφουντογεράκια να τον ρίξετε…

Σημείο Όγδοο: Κώστας Πλέκας. Από το soft porno στα εθνικά τηλεοπτικά πάνελ των επετείων. Μια ερώτηση μόνο (γιατί τα υπόλοιπα άπτονται άλλων επιστημών), ιστορικού ενδιαφέροντος: Πως γίνεται απ΄ τη μία να υπερασπίζεσαι την εθνική ανεξαρτησία με το έπος του ’40, κι απ΄ την άλλη να είσαι τιμητής μιας αμερικανόδουλης χούντας;

Σημείο Ένατο: Πάντως εγώ δεν θα γινόμουν με τίποτα Έλληνας υπήκοος. Τα 1.465 ευρώ που απαιτούνται δεν τα βλέπω ούτε στον ύπνο μου, οι σχέσεις μου με την Ασφάλεια της γειτονιάς μου δεν είναι τόσο αρμονικές όσο με την Δέλτα της γειτονιάς μου, ενώ δυστυχώς δεν γνωρίζω πότε κτίστηκαν τα Μετέωρα. Τζίφος η δουλειά. Τουρκόσπορος θα παραμείνω για όλη μου την ζωή.

Σημείο Δέκατο: Σάλος έχει προκληθεί στην ελληνική κοινωνία μετά την αποκάλυψη του κ. Μπαλάσκα – Τραγιάσκα, ότι υπάρχουν άνθρωποι που επηρεάζονται ψυχοπαθολογικά όταν αντικρίζουν ζαρντινιέρες και λοιπές κηποτεχνικές κατασκευές. Το θέμα έχει φτάσει μέχρι τους τηλεοπτικούς εισαγγελείς ενώ ψυχολόγοι και ψυχίατροι αναλύουν καθημερινά την οιδιπόδεια σχέση μεταξύ νεαρών μαλλιάδων και μινωικών ταύρων, καθώς και την ταυτοποίηση των αναρχικών ως μυστών των Ταυροκαθαρψίων. Η εκκλησία απ΄ την πλευρά της ισχυρίζεται ότι αυτοί που ευθύνονται για την αποκρουστική και βίαιη συμπεριφορά των νεαρών φοιτητών είναι οι δαίμονες της κοπριάς. Μάλιστα, μεγάλη διαμάχη ξέσπασε μεταξύ του πατέρα Maxim και του κ. Μπαλάσκα – Τραγιάσκα στην εκπομπή της Άννας Ντούζας με αποτέλεσμα να έρθουν στα χέρια. Ο αστυνομικός τον χτύπησε με την εξάρτηση της στολής του κι ο παπάς τον αφόρισε στο όνομα της Τριταίας Παρουσίας.

Σημείο Ενδέκατο: Έκκληση: Θέλω να βγάλω νέα ταυτότητα. Όποιος αναγνώστης γνωρίζει αστυνομικό τμήμα που να μην είναι διακοσμημένο με ζαρντινιέρες, παρακαλείτε να επικοινωνήσει μαζί μου. Όχι τίποτε άλλο. Φοβάμαι μην παρεκτραπώ κι αρχίσω να παίρνω σβάρνα τους μπάτσους…


Σημείο Δωδέκατο: Απαράδεκτοι αυτοί οι συνδικαλιστές του ΟΤΕ. Δεν είναι δυνατόν να εισβάλλεις σαν καμικάζι στον ιερό χώρο που εδράζεται η βαθιά ριζωμένη (και νυχτωμένη) δημοκρατία μας και να διακόπτεις την συνεδρίαση αναρτώντας πανό, διαμαρτυρόμενος για το δημοκρατικότατο ξεπούλημα μιας κερδοφόρας εταιρείας δημοσίου. Ο κύριος Γεωργιάδης και οι λοιποί φανφαρόνοι δεξιοποπολάροι της μαντινάδας, δικαίως βγήκαν έξω απ’ τα ρούχα τους. Ξέρεις πως είναι να ετοιμάζεις επί δύο μερόνυχτα την εμφάνισή σου στο Κοινοβούλιο, και κάποιοι άμουσοι, ανίδεοι εργατοπατέρες να σου χαλάνε την μόστρα και ν’ αποσπούν την προσοχή του ακροατήριου απ΄ τον πύρινο λόγο που εκφωνείς; Λες και σ’ εκείνο το μικρό θεατράκι της Οδού Κεφαλληνίας, ο Λευτέρης Βογιατζής διακόπτεται απ΄ το μασούλημα των γνωστών και μη εξαιρετέων τεχνο-εξολοθρευτών πασατέμπων.

Σημείο Δέκατο Τρίτο: Το να εξαπατάς και να κοροϊδεύεις τον λαό, δεν είναι ασέβεια προς τη δημοκρατία; Το να βιάζεσαι να κουκουλώσεις σκάνδαλα ολκής, δεν είναι ασέβεια προς τη δημοκρατία; Το να ψηφίζεις ότι θέλεις, όποτε θέλεις, κι όπως θέλεις, με το χιλιοξεσκισμένο και καραμελίστικο πρόσχημα του «είμαστε μια νομίμως εκλεγμένη κυβέρνηση», δεν είναι ασέβεια προς, και διαστρέβλωση της δημοκρατίας; Καλά να πάθουμε όμως. Έχουμε την κυβέρνηση που μας αξίζει. Ολοκληρωτικά. Και μια αντιπολίτευση που επιβεβαιώνει το σοφό «μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα».
Ο σπουδαίος διανοητής Τόμας Πέην είχε πει κάποτε πως μεγαλύτερο πολιτικό έγκλημα δεν υπάρχει απ' το να εκχωρείς πλεόνασμα εξουσίας στην ίδια κυβέρνηση απ’ την οποία έχεις δεινοπαθήσει. Προς γνώσιν και συμμόρφωσιν…

Σημείο Δέκατο Τέταρτο: Γιατί τα βράδια ονειρεύομαι Sans Culottes (αβράκωτους) και Enrages (οργισμένους) να εισβάλουν στη Βουλή και να τα κάνουν λαμπόγυαλο; Πού πρέπει να πάω να κοιταχτώ; Στην οικογενειακή σύμβουλο του Alter ή στον ρομαντικό γαλίφη σεξολόγο του Alpha;

Σημείο Δέκατο Πέμπτο: Στην μητρόπολη της Γλυφάδας (αν έχω ακόμη σώας τας ακοάς μου), θεσπίστηκαν νέα μέτρα όσον αφορά τις κοσμικές εκδηλώσεις (γάμοι, βαπτίσια, κηδείες κ.τ.λ.) των απολωλότων αμνών: Καταργούνται τα πολύχρωμα μπαλονάκια και ο υπερβολικός στολισμός, «αποβάλλονται» αυτοί που είναι ντυμένοι προκλητικά και αυτοί που θορυβοποιούν, ενώ αν η νύφη αργήσει πάνω απ’ το θεσμοθετημένο ακαδημαϊκό τέταρτο, πάπαλα ο γάμος. Κάθομαι λοιπόν και σκέφτομαι πως η πιο ραδιούργα και πολυμήχανη φάρα διαχρονικά, είναι το παπαδαριό. Στην αρχή σου επιβάλλουν–εμμέσως πλην σαφώς- τον θρησκευτικό γάμο ως πιστοποιητικό κοινωνικού και χριστιανικού φρονήματος. Έπειτα τους τα ακουμπάς-εμμέσως πλην σαφώς- για να σε «προσέξουν καλύτερα», να δώσει τα τραγουδιστικά του ρέστα ο ψάλτης, να μην βαρεθεί και σιχτιρίζει ο διάκος, να μην τα λέει από μέσα του λες και μασάει φιστικιά ο παπάς. Και στο τέλος, σου λένε πως σου κάνουνε και χάρη και θα πρέπει να εναρμονιστείς με τα θέσφατα του ιερού αυτού χώρου που, επαναλαμβάνω, σου κάνει την χάρη και σε ανέχεται!

Σημείο Δέκατο Έκτο: Με την νέα εγκύκλιο του Byron, ο εκάστοτε θιγμένος έμπορας και μπατσάκος έχει το νομικό δικαίωμα να σε μηνύσει, αν αποδειχτεί ότι εσύ, αλήτη διαδηλωτή, προσβάλλεις τα οικονομικά συμφέροντα του πρώτου, και την σωματική ακεραιότητα του δεύτερου. Οι συνομιλητές τους (του Βύρωνα και της εγκυκλίου του δηλαδή) μέχρι στιγμής, είναι σύλλογοι εμπόρων και το ΛΑΟΣ ΧΑΟΣ.

Σημείο Δέκατο Έβδομο: Η μετάφραση της εγκυκλίου: Ο κάθε καταστηματάρχης που δεν κάνει τον επιθυμητό ημερήσιο τζίρο, δύναται να μηνύει τον εκάστοτε διαδηλωσάκια κι έτσι να εξασφαλίζει τον άρτον ημών τον επιούσιον. Ταυτόχρονα, ο κάθε μπατσούλης, εκτός των άλλων, εκτός απ΄ το ξύλο, τη βία, την ψευδεπίπλαστη απόδοση κατηγοριών (ενοχοποιείσαι ακόμα και γι’ αυτόν που κατούρησε στο πηγάδι), βρίσκεται στην ευχάριστη θέση να ξεμπερδεύει με την πάρτη σου κατηγορώντας σε για απροκάλυπτη επίθεση, πάντοτε με την συνδρομή και την μαρτυρία των υπολοίπων χοίρων-συναδέλφων του. Τα πράγματα σοβαρεύουν επικίνδυνα. Τέτοια ποινικοποίηση των δικαιωμάτων και των ελευθεριών, ούτε σε κρατίδιο ασιατοδεσποτικής ρυζομπανανίας. Κύριε Πολύδειρα, η κυβέρνηση στην οποία ανήκετε, κι εσείς ο ίδιος προσωπικά, επιδεικνύεται το πραγματικό, φασιστοχουντικό προσωπείο σας. Εκτίθεστε. Θα γκρεμοτσακιστείτε.

Σημείο Δέκατο Όγδοο: Βρε σεις, ο Χριστόδουλος δεν σας φαίνετε κομματάκι ξανανιωμένος; Είδατε τελικά τί κάνει στους δούλους του Κυρίου το σπα και το μασάζ; Μέχρι και πάπες γουσταρίζεις να συναντήσεις...

Σημείο Δέκατο Ένατο: Η κυρία Γιαννάκου, τον τελευταίο καιρό, αισθάνεται μοναξιές. Ζει το δικό της «Φθινόπωρο του Πατριάρχη». Μην στενοχωριέσαι όμως Μαριετούλα μου. Η Θάτσερ αναζητεί συντροφιά για το απογευματινό της τσάι! Τί λες; Δεν στέλνεις το βιογραφικό σου να ‘χεις να λες τον πόνο σου;

Σημείο Εικοστό (και τελευταίο): Μέρες που είναι, θέλω να ευχαριστήσω όλους τους ήρωες των «Σημείων των Καιρών» που με βοηθάνε να εκτονώνω τις κακίες και τα κόμπλεξ μου. Το φιλί μου λοιπόν, και τους εύχομαι να συνεχίσουν ακάθεκτοι, στον δρόμο που χάραξαν με τα έργα τους, τη βλακεία τους, την ηδυπάθεια και τον εξουσιασμό τους.

ΕΝΑΣ ΣΤΟΥΣ ΕΙΚΟΣΙ ΕΝΑΝ!

Ο διαγωνισμός της ντροπής είναι και πάλι εδώ. στα τέλη Γενάρη όλος ο λαός θα παλέψει για μια θέση στον ήλιο. Το 1998 χρονιά κατάργησης της επετηρίδας είναι πια πολύ μακριά. Τα δακρυγόνα και το ξύλο του 98 ξεχάστηκε και ο ΑΣΕΠ πλεον είναι η φυσιολογική κατάληξη των αποφοίτων που κάποτε είχαν κατοχυρωμένα εργασιακά δικαιώματα. ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΟΥ ΝΑ ΜΗ ΔΙΝΕΙ ΣΤΟ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟ ΤΗΣ ΠΑΠΑΡΑΣ. Άνθρωποι με δεκαετείς σπουδές, με μεταπτυχιακά, με διδασκαλία χρόνων ως ωρομίσθιοι και αναπληρωτές παλεύουν για μια θέση με όρους 1/21 για τους φιλολόγους ή 1/40 για τους γυμναστές. Και δίνουν τα λεφτά τους στο Μπόνια και στα βοηθήματα του Παττάκη για να απαντήσουν σωστά στην ερώτηση που θα τους κρίνει αν είναι "άξιοι": Ο μικρός Γιαννάκης έσπασε το τζάμι του σχολείου και έχει χωρισμένους γονείς.΄κάνει τσιγαριλίκι και χθες έκλεψε ένα μηχανάκι. Πως αντιδράτε?
α)τον πάτε στην αστυνομία,
β)του ρίχνετε ένα χέρι ξύλο,
γ)του αγοράζετε ένα γλυφιτζούρι
δ)προσπαθείτε να τον επανεντάξετε ομαλά στη σχολική ζωή και να προσεγγίσετε τους γονείς του.
Ή ερωτήσεις όπως: Πότε ο Οδυσσέας Ανδρούτσος έξυσε το δεξί του αρχίδι?
α)όταν έτρωγε γίδα βραστή με μπούκοβο στο χάνι της Γραβιάς, στις 3 δεκεμβρη 1822 και ώρα τρεις το πρωί,
β)όταν είδε το Διάκο να τρώει αρνί σούβλας,
γ)στις 14 Μαρτίου του 1823,
δ)σεν έξυσε ποτέ το δεξί του αρχίδι γιατί ήταν μονάρχιδος (είχε μόνο το αριστερό).

Θέλω πίσω τα εργασιακά μου δικαιώματα. Δε θέλω να είμαι ο ένας στους είκοσι έναν. Γαμώ τον ΑΣΕΠ.

Υ.Γ. Είναι η πρώτη φορά που μετά από πολλά χρόνια στις προθήκες των βιβλιοπωλείων ΄χάνουν τα πρωτεία τα βιβλία της θεματικής: παραψυχολογία μεταφυσική, οι έψιλον και το παραδοσιακό κοκορέτσι.
Για ένα μήνα θα κυριαρχήσει το εμπόριο ελπίδας με όλη τη σειρά βοηθημάτων για εμάς τους ενήλικους μπουνταλάδες που δε μάθαμε τίποτα στο πανεπιστήμιο και πρέπει να μας τα μάθει ο Παττάκης. Εμπόριο ελπίδας για 100.000 υποψηφίους. Όβερ.

ΕΝΑΣ ΣΤΟΥΣ ΤΡΙΑΝΤΑ ΔΥΟ!

Από τις 29 Νοεμβρίου, ο Ταράσιος Ζαντορόζνι, κρατούμενος στις Φυλακές Κορυδαλλού, κατηγορούμενος για τα επεισόδια της 6ης Μαΐου, κατά την αντιπολεμική πορεία του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Φόρουμ, έχει προχωρήσει σε απεργία πείνας ζητώντας την άμεση απελευθέρωσή του καθώς και την απελευθέρωση των άλλων δύο ατόμων που κρατούνται για τον ίδιο ακριβώς λόγο... Δικαστής για να κρίνω δεν είμαι, ωστόσο αξίζει κανείς να διαβάσει όσα καταγγέλονται από τον Ζαντορόζνι και τον Γεράσιμο Κυριακόπουλο (επίσης κρατούμενο) στις επιστολές τους μέσα από τη φυλακή.

Οι επιστολές των δύο (καθώς και όλες οι εξελίξεις στο θέμα αυτό) βρίσκονται http://www.geocities.com/may6solidarity/ και στο αθηναϊκό ιντιμίντια...

Κι επειδή τα μακρινά πράγματα είναι πιο ανώδυνα, άρα ευκολότερα προσεγγίσιμα, ας δούμε κάτι σχετικό από τις ΗΠΑ, τη γη των γενναίων και των ελευθέρων (λέμε τώρα...)

Στις 30 Νοεμβρίου 2006 το Υπουργείο Δικαιοσύνης των ΗΠΑ εξέδωσε μια έκθεση σύμφωνα με την οποία εφτά εκατομμύρια άνθρωποι (ένας στους τριάντα δύο!) ήταν φυλακισμένοι, υπό επιτήρηση ή σε αναστολή στα τέλη του 2005 στις ΗΠΑ.

Οι αυστηρές ποινές και ο μεγάλος αριθμός παραβατών της νομοθεσίας περί ναρκωτικών έχουν συμβάλλει ώστε αυτή τη στιγμή οι ΗΠΑ να έχουν το μεγαλύτερο αριθμό φυλακίσεων παγκοσμίως! The land of the free…

Πληροφοριακά στη σχετική λίστα δεύτερη έρχεται η Κίνα, με ενάμισι εκατομμύριο φυλακισμένους και τρίτη η Ρωσία με 870.000 ανθρώπους στη φυλακή.

Σύμφωνα με την ίδια μελέτη οι φυλακισμένοι στις ΗΠΑ αντιπροσωπεύουν το 25% των φυλακισμένων σε όλων τον κόσμο. Οι φυλακισμένοι στις ΗΠΑ για παραβιάσεις του νόμου περί πάράνομων ουσιών είναι περισσότεροι από το σύνολο των φυλακισμένων για οποιοδήποτε αδίκημα σε όλη τη Δυτική Ευρώπη. Από τους επτά εκατομμύρια φυλακισμένους στις ΗΠΑ τα δύο εκατομμύρια είναι για αδικήματα περί ναρκωτικων. Προφανώς στις ΗΠΑ προτιμούν να τιμωρούν παρά να θεραπεύουν τους εξαρτημένους…

By James Vicini

http://news.scotsman.com/latest.cfm?id=1832552006

ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΓΟΥΣΤΟ......(Ο ΧΕΧΕΧΕΣ)

Διάβασα οργίλος την λίστα προτίμησης του panokatou, κι αφού σφούγγισα την υγρή και γριπιασμένη μου μύτη, αναρωτήθηκα: Τί γυρεύω εγώ, ένας άνθρωπος υψηλού κι εκλεπτυσμένου γούστου, σ' ένα blog που ο ιδρυτής του έχει να επιδείξει μονάχα έναν μονεταριστικό, μονομανή παλιμπαιδισμό, μια βορβορώδη κι ανούσια προτίμηση στις θορυβοποιούς και κουραστικές πανκοχαζομάρες, μια ολιστική, σολιψιστική, αυτάρεσκη κια πεισματική άρνηση του ρομαντισμού, της δαντέλας, και των from America coctail-bars της τροπικής κι εξωτικής ζούγκλας της Ζουαζηλάνδης; Μετά βέβαια σκέφτηκα ότι τέτοιου είδους υπαρξιακά κι εσωτερικά ερωτήματα, δεν πρόκειται να λυθούν ποτέ. Εξάλλου, ποτέ δεν μπορέσα να καταλάβω τις καλλιτεχνικές και αισθητικές μας διαφορές, την κόντρα μας για την λεξιθηρία και τον βερμπαλισμό, το γιατί μου χώνει τέσσερα γκολ με κωλο-ομάδες στο pro evolution, γιατί χαϊδεύει τα μούσια του πιο συχνά από μένα, γιατί τρώει τρία διπλά πιτόγυρα στην καθησιά του, γιατί, όταν ήταν μικρός, άρπαξε έναν συνομήλικό του και τού κοπάνησε το κεφάλι στο καλοριφέρ, γιατί είναι τόσο γλυκός όταν μου κάνει δώρο "Τα Παιδιά της Ζωής" του Παζολίνι.

Ιδού, εν συντομία, η αλήθεια:

1. Stuart A. Staples - The Leaving Songs

2. Matt Elliott - The Failing Songs

3. Γιάννης Αγγελάκας & Οι Επισκέπτες - Απο Δω και Πάνω

4. Beirut - Gulag Orkestar

5. Archive - Lights

6. Isobel Campbell, Mark Lanegan - Ballad of the Broken Seas

7. Θανάσης Παπακωνσταντίνου - Διάφανος (μόλις κατέφτασε)

8. My Brightest Diamond - Bring Me the Workhorse

9. Muse - Black Holes and Revelations

10. Sons & Daughters - The Repulsion Box

ΠΑΡΗΓΟΡΙΑ ΣΤΟΝ ΑΡΡΩΣΤΟ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ

Στο βιβλίο του Ρομπέρτο Μπολάνιο "Τελευταία νύχτα στη Χιλή", ο αφηγητής Σεμπαστιάν Ουρούτια Λακρουά, ιερέας, κριτικός λογοτεχνίας και wannabe ποιητής, αργοπεθαίνει (αγνωστό πώς και γιατί) και ανατρεχει στις σημαντικότερες στιγμές της ζωής μεσα από έναν εσωτερικό μονόλογο που έχει τη συνοχή και τη χάρη ενός μεθυσμένου αλλά και την αγωνία ενός μελλοθάνατου... Σε κάποιο σημείο ο Λακρουά, κατόπιν οινοποσίας, συζητά με τον ογκόλιθο της χιλιανής διανόησης Φέργουελ, διακεκριμένο κριτικό λογοτεχνίας....

...Τι νόημα έχουν τα βιβλία, είναι μονάχα σκιές». Κι εγώ: «Σαν αυτές τις σκιές που κοιτάζατε;». Και ο Φέργουελ: «Ακριβώς». Κι εγώ: «ο Πλάτωνας έχει γράψει ένα πολύ ενδιαφέρον βιβλίο πάνω σ' αυτό το ζήτημα». Και ο Φέργουελ: «Μην είστε ανόητος». Κι εγώ: «Τι σας λένε αυτές οι σκιές, Φέργουελ; Πείτε μου». Και ο Φέργουελ: «Μου μιλούν για την πολλαπλότητα των αναγνώσεων». Κι εγώ: «Πολλαπλές αλλά πολύ μίζερες, πολύ μέτριες». Και ο Φέργουελ: «Δεν ξέρω για ποιο πράγμα μιλάτε». Κι εγώ: «Για τους τυφλούς, Φέργουελ, για τα στραβοπατήματα των τυφλών, για τις μάταιες αψιμαχίες τους, για τις συγκρούσεις και τα ολισθήματά τους, για τα παραπατήματα και τις πτώσεις τους, για τη γενική τους κατάρρευση».

Και ο Φέργουελ: «Δεν ξέρω για τι πράγμα μού μιλάτε, τι έχετε πάθει, ποτέ δεν σας έχω ξαναδεί έτσι». Κι εγώ: «Χαίρομαι που το λέτε αυτό». Και ο Φέργουελ: «Δεν ξέρω πια τι λέω, θέλω να μιλήσω, θέλω να πω πολλά, μα βγαίνουν μόνο σαπουνόφουσκες». Κι εγώ: «Διακρίνετε κάτι αληθινό στο θέα-τρο σκιών; Διακρίνετε καθαρές σκηνές, τη δίνη της ιστορίας, κάποια τρελαμένη έλλειψη;». Και ο Φέργουελ: «Διακρίνω ένα βουκολικό τοπίο». Κι εγώ: «Κάτι σαν μια ομάδα χωρικών που προσεύχονται και πηγαινοέρχονται και προσεύχονται και φεύγουν;». Και ο Φέργουελ: «Διακρίνω πόρνες που κοντοστέκονται για ένα κλάσμα του δευτερολέπτου για να παρατηρήσουν κάτι σημαντικό κι ύστερα φεύγουν σαν μετεωρίτες [...]

Βλέπω το προφίλ του Νερούδα και το δικό μου, αλλά στην πραγματικότητα γελιέμαι, είναι μόνο ένα δέντρο' βλέπω ένα δέντρο, το πολύμορφο και τερατώδες περίγραμμα της φυλλωσιάς του, σαν θάλασσα που στερεύει, σαν ζωγραφιά που υποβάλλει δυο περιγράμματα και στην πραγματικότητα είναι ένας τύμβος στο ύπαιθρο σπασμένος στα δυο από το σπαθί ενός αγγέλου ή από τον κόπανο ενός γίγαντα». Κι εγώ: «Και τι άλλο;». Και ο Φέργουελ: «Πόρνες που έρχονται και φεύγουν, έναν ποταμό δακρύων». Κι εγώ: «Γίνετε πιο σαφής». Και ο Φέργουελ: «Αυτό το φαγητό με πείραξε».

Κι εγώ: «Τι παράξενο! Εμένα δεν μου λένε τίποτα. Βλέπω μονάχα σκιές, σκιές ηλεκτρισμένες, σάμπως να έχει επιταχυνθεί ο χρόνος». Και ο Φέργουελ: «Δεν υπάρχει παρηγοριά στα βιβλία [..]. Αν δεν ένιωθα την κοιλιά μου τόσο άσχημα κι αν δεν ήμουν τόσο μεθυσμένος, θα σας εξομολογιόμουν αυτήν τη στιγμή». Κι εγώ: «Θα ήταν τιμή για μένα». Και ο Φέργουελ: «Ή θα σας έσερνα στο μπάνιο και θα σας έπαιρνα μια και καλή». Κι εγώ: «Δεν είστε εσείς αυτός που μιλά, είναι το κρασί, είναι αυτές οι σκιές που σας ταράζουν». Και ο Φέργουελ: «Μην κοκκινίζετε, όλοι οι Χιλιανοί είμαστε σοδομιστές». Κι εγώ: «Όλοι οι άντρες είναι σοδομιστές, όλοι τους έχουν ένα σοδομιστή στο επιστύλιο της ψυχής τους, όχι μόνο οι φτωχοί συμπατριώτες μας, κι ένα από τα καθήκοντά μας είναι να του επιβληθούμε, να τον νικήσουμε, να τον γονατίσουμε». Και ο Φέργουελ: «Μιλάτε σαν πεολείκτης». Κι εγώ: «Ποτέ μου δεν το έχω κάνει αυτό». Και ο Φέργουελ: «Ελάτε, μεταξύ μας είμαστε, μεταξύ μας είμαστε, ούτε στην ιερατική σχολή;». Κι εγώ: «Μελετούσα και προσευχόμουν, προσευχόμουν και μελετούσα».

Δεν υπάρχει παρηγοριά στα βιβλία.... Από τα πιο εύστοχα πράγματα που έχω διαβάσει τελευταία... Εντουτοις το έγραψε ένας συγγραφέας (και μάλιστα καλός). Και το ενστερνίζομαι απολύτως αν και συνεχίζω να διαβάζω μανιωδώς... Συνειρμικά μου έρχεται στο νου ο ντετέκτιβ Πέπε Καρβάλιο, ο ήρωας του Μονταλμπάν, που αφού καταβρόχθισε σχεδόν ο,τι βιβλίο κυκλοφορούσε στην αγορά και έστησε μια τεράστια βιβλιοθήκη στο σπίτι του, με το πέρας των χρόνων σταμάτησε να διαβάζει και κατέφευγε μόνο στα πιο χοντρά και αγαπημένο του βιβλία για να τα χρησιμοποιήσει ως προσάναμμα στο τζάκι γιατί δεν θεωρούσε ότι έχουν τελικά οποιαδήποτε άλλη αξία...

ΠΑΝΤΕΛΩΣ ΑΝΑΞΙΟΠΙΣΤΗ ΚΑΙ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΜΟΥΣΙΚΗ ΑΝΑΣΚΟΠΗΣΗ ΤΟΥ 2006

Το μισό 2006 το έφαγα φορώντας μια χακί παραλλαγή και έναν κόκκινο μπερέ… To μίσος και η οργή μπορούσαν να εκφραστούν μόνο με οτιδήποτε hardcore… Περιέργως, από τις παλιές μου αγάπες (Dead Kennedys και σία) προτίμησα τους νεοσσούς του nu-metal και ειδικά τους System of Down. Κάπου ανάμεσα στην οργή και το μίσος, έβρισκα χρόνο να χορεύω στους κοιτώνες με το Alone Again Or σε διασκευή Calexico, ενώ κουβαλώντας -για ποιο λόγο άραγε;- το Μαγκ 7,62 χιλιοστών χιλιόμετρα ατελείωτα τραγουδούσα το Love will tear us apart σε διασκευή Swans.

Λίγο πριν απολυθώ, θυμάμαι τις indie καταβολές μου μένοντας βλάκας στο πρώτο άκουσμα αποσπασμάτων του Mr. Beast των Μogwai σε ίντερνετ καφέ, ενώ γύρω μου οι λοιποί φάνταροι είτε σκότωναν ο ένας τον άλλον online είτε ψάχνανε τα μεγαλύτερα βυζιά του διαδικτύου…

Tο Μάιο πετάω τα χακί, κι έτσι γυμνό και απροετοίμαστο με βρίσκουν οι Dirty Pretty Things και με γραπώνουν απ΄ τα αρχίδια. Τους ακούω και συνειδητοποιώ ότι αυτός θα είναι ο δίσκος που θα ακούω ξανά και ξανά όλη την υπόλοιπη χρονιά και όχι η πολυαναμενόμενη δισκάρα των Tool. Ένας ήχος σαν ποδοβολητό στο πλακόστρωτο, αστικός, απλός και άρα σοφός. Ξανά και ξανά το Last of the small town playboys, to Blood Thirsty Bastards…

Κάπου εκεί ανακαλύπτω ότι το hype της χρονιάς είναι οι Arctic Monkeys. Σε ένα ακόμη απαίσιο καλοκαίρι, ζεστό, σκονισμένο, ιδρωμένο, αφέθηκα στη νεανικότητά τους… Ναι, τους προωθούν όλοι. Ναι είναι κλισέ. Με αρέσουν όμως… Πειράζει;

Αρχές του καλοκαιριού οι φίλοι στην Αθήνα κοροϊδεύουν τους στίχους των We are Scientists ως εφάμιλλους με αυτούς του My number one της Παπαρίζου, αλλά τους συγχωρώ, πρώτον γιατί είναι φίλοι μου, δεύτερον γιατί έχουν το ακαταλόγιστο, τρίτον γιατί με αρέσει το My number one και τέταρτον γιατί οι We are Scientists γαμάνε…

Και καθώς το καλοκαίρι προχωρά θυμάμαι τα αγαπημένα μου καλοκαιρινά (με έναν διεστραμμένο τρόπο) τραγούδια: Τα Last day of the Summer των Cure και το Die in the summertime των Manic Street Preachers… Αποκτώ πλέον επαφή με την πραγματικότητα και θυμάμαι ακούγοντας το Love Travels at Illegal Speads πόσο σπουδαίο συγκρότημα ήταν (είναι) οι Blur και ότι ο Graham Coxon είναι ο σπουδαιότερος κιθαρίστας αυτή τη στιγμή στη Μ.Βρετανία.

Αρχές Σεπτέμβρη χαζεύω το μπλε του Αιγαίου από τον Κούλε του Ηρακλείου και αδημονώ να περάσει η ώρα να δω στο κηποθέατρο “Καζαντζάκης” τους Calexico, όταν σκάει το μήνυμα: Ποιοι είναι αυτοί/ές οι Organ με τον θηλυκό Μουντρίτσκι στα φωνητικά; Οι Organ ήταν αυτό ακριβώς, πράγμα που σημαίνει υπέροχοι/ες.

Και πριν, ταυτόχρονα και μετά από όλα αυτά οι Forward Russia, με τον δίσκο Give me a wall και ήχο χορευτικό και επιθετικό, με κόλλησαν στον τοίχο και μου έριξαν ηχητικά disco-punk κλωτσομπουνίδια. Ό,τι δηλαδή κάνανε και οι Gogol Bordello (εδώ κλέβω γιατί ο δίσκος είναι του 2005, αλλά δεν βαριέσαι…). Χρόνια τώρα τους είχα ακουστά, αλλά καθότι δύσπιστος απέναντι σε καθετί που εμπεριέχει έθνικ στοιχεία τους απέφευγα, «ακούς εκεί gypsy punk!». Τέτοιος μαλάκας είμαι μια ζωή… Think Locally Fuck Globally…
Μέσα στo 2006, τώρα το συνειδητοποιώ, ουκ ολίγα μέλη (Thom Yorke, Jarvis Cocker, Nicky Wire κ.ά.) επιτυχημένων συγκροτημάτων κυκλοφόρησαν σόλο δίσκους… Ο καλύτερος όλων ήταν το μεσόρρυθμο, ψευτοραδιοφωνικό πόνημα του James Dean Bradfield, τραγουδιστή των αγαπημένων μου (αν και Holy Bible δεν ξαναβγάζουνε) Manic Street Preachers…

Ο δίσκος του Τζάρβις είναι μια μαλακία και μισή…
Ο δε Τhom Yorke να πάει να κοιταχτεί…
Και να μην ξεχάσω… Ο πιο όμορφος, μοναχικός, χαμηλόφωνος δίσκος της χρονιάς ήταν το “1968” του πρώην Slint, Pajo.
Η μεγαλύτερη απογοήτευση της χρονιάς πάντως ήταν ο Dj Shadow. Και φυσικά ο μαλάκας της χρονιάς σε ό,τι αφορά τη μουσική ήταν ο Bono.


Ιδού η λίστα για όσους βαριούνται τα σεντόνια (δικαίως) και δεν ενδιαφέρονται (επίσης δικαίως) για τις βαρετές μου αναμνήσεις από το 2006…
1. Dirty Pretty Things - Waterloo To Anywhere
2.Organ - Grab That Gun
3. Mogwai - Mr Beast
4. James Dean Bradfield - The great western
5. Arctic Monkeys - Whatever People Say I Am
6. Graham Coxon - Love Travels at Illegal Speads
7. Forward Russia - Give me a Wall
8. Gogol Bordello - Gypsy Punks (το είπαμε και παραπάνω, ο δίσκος είναι περσινός αλλά τον ανακαλύψαμε φέτος και μας άρεσε πολύ)
9. Pajo - 1968
10. Tool - 10.000 days

ΑΡΝΙ+ΠΑΝΙΚΑΣ=L.F.E.

Κύλησε ο τέντζερης και βρήκε το κάπακι! Ο όμοιος τον όμοιο και η κοπριά στα λάχανα. Ούνα φάτσα, ούνα ράτσα. Ο Παναγιώτης Ψωμιάδης αντικαθιστά τον Ντάνι ντε Βίτο στο σίκουελ του Twins. O Αρνολντ Σβαρτζενέγκερ ορκίζεται ότι θα εκδικηθεί όσους σπιλώσαν το όνομα του καλού του φίλου προεκλογικά. Οι γιαουρτορίχτες, συκοφάντες, δημοσιογράφοι με στριγκάκια των Αθηνών θα έχουν την τύχη του τυπά που δεν θυμάμαι πώς τον λένε αλλά κάνει τον κακό στον Τερμινεήτορ και τον πράκτορα Τζον Ντόγκετ στους τελευταίους κύκλους των X-Files...
Ευτυχώς, ο Ψωμιάδης δεν φοράει στριγκάκια και δεν υπάρχει κίνδυνος να δεχτεί να μείνει έγκυος όπως ο Αρνι, σε κείνη την ταινία με την υπέροχη Εμα Τόμσον, που όμως δεν θυμάμαι τον τίτλο της και βαριέμαι να το γκουγκλίσω τώρα...

ΘΕΡΜΗ ΥΠΟΔΟΧΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΡΝΟΛΝΤ ΣΒΑΡΤΣΕΝΕΓΚΕΡ

7-12-06
Μια εξαιρετική υποδοχή επιφύλαξε στο Νομάρχη Παναγιώτη Ψωμιάδη ο Κυβερνήτης της Καλιφόρνια και γνωστός ηθοποιός Άρνολντ Σβαρτσενέγκερ, καθώς τον δέχθηκε κατ’ εξαίρεση στο Κυβερνείο όπου υποδέχεται μόνο πρωθυπουργούς και ανώτατους πολιτειακούς άρχοντες.
Ο Παναγιώτης Ψωμιάδης αφού δήλωσε θαυμαστής του, του μίλησε για την Ελλάδα και τον ευχαρίστησε για ό,τι προσφέρει στην ακμάζουσα ελληνική ομογένεια της Καλιφόρνια, ενώ ο κ. Σβαρτσενέγκερ θυμήθηκε τη συγχαρητήρια επιστολή που του είχε στείλει ο Νομάρχης όταν εξελέγη Κυβερνήτης.
Οι δύο άνδρες αντάλλαξαν ευχές για τη νέα θητεία η οποία πρόσφατα ανανεώθηκε και για τους δύο, συζήτησαν σε φιλικό κλίμα για θέματα οικονομικής, τουριστικής και πολιτιστικής ανάπτυξης και συνεργασίας της Πολιτείας της Καλιφόρνια με τη νομαρχία Θεσσαλονίκης.
Η Γερουσία της Καλιφόρνια επιφύλαξε στο Νομάρχη μια σπάνια τιμή, απονέμοντάς του ειδική μνεία ως «άνθρωπο που προασπίζεται την δημοκρατία και τη δικαιοσύνη στην πολιτική ζωή».
Ο κ. Ψωμιάδης χάρισε στον Άρνολντ Σβαρτσενέγκερ την κεφαλή του Μεγάλου Αλεξάνδρου και έναν τόμο με την Ιστορία της Θεσσαλονίκης. Ο κυβερνήτης της Καλιφόρνια ανταπέδωσε με ένα συλλεκτικό μπουκάλι κρασί δικής του παραγωγής. Υποσχέθηκε, μάλιστα, ότι όταν έρθει στην Ελλάδα θα επισκεφθεί και τη Θεσσαλονίκη.

Πηγή:
http://www.nath.gr/


<>Σημαντική παράλειψη: Το κείμενο δεν αναφέρει ότι ο Αρνι αποκάλεσε τον Πανίκα "κυβερνήτη" της Θεσσαλονίκης...Θεός φυλάξοι!