γιατί έρχονται τα βράδια;

για να περπατάς στους πασπαλισμένους με τη βραδινή ψιχάλα δρόμους σιγοτραγουδώντας ένα χιλιοακουσμένο σκοπό. για να οδηγείς στον άδειο περιφερειακό γκαζώνοντας τις ανασφάλειές σου. για να βυθίζεσαι στον εαυτό σου μη θελοντας να μιλήσεις. για να μένεις ξύπνιος ξερνώντας λέξεις σε άσπρο φόντο. για να κουλουριάζεσαι μετά κάτω από την κουβέρτα τρομάζοντας στην αναμονή των ονείρων.

για να υπάρχεις..

ένα

μεταλλόφωνο

μέσα

στη νύχτα

ΒΡΑΔΙΑΤΙΚΑ

απουσία είναι να σε βγάζει ο δρόμος κάτω από το σπίτι της







(και να βλέπεις φως στο δωμάτιο και ο σεισμογράφος της καρδιά σου να καταγράφει 18,56 ρίχτερ..)

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

παρακαλείται ο κύριος ήλιος να πάρει τον πούλο. αρκετά πια. οκτωβριάσαμε.

ΣΚΕΨΗ

σκέφτομαι ότι θα γινόμουν αιώνιος ευεργέτης και πιστός υπηρέτης σε όποιον εφεύρισκε τη μηχανή του χρόνου. να πήγαινα πίσω να διορθώσω κάποια από τα λάθη μου. όχι πολλά, κάποια μόνο, κάποια λίγα (λίγα μόνο, σας παρακαλώ, λίγα, πολύ λίγα), αυτά που με βαραίνουν και δεν ονειρεύομαι πια. γιατί βαρέθηκα να κυκλοφορώ με τη μάσκα του αρλεκίνου και του μίμου. κουράστηκα. το κεφάλι μου δεν μπορεί να τη σηκώσει άλλο (για να μη μιλήσω για το μυαλό μου).
ανοίγω την μπαλκονόπορτα να μπει λίγος καθαρός αέρας, με την κρυφή ελπίδα κάποια νότα του να δώσει νέα πνοή στη μονότονη μουσική που παίζει εδώ και καιρό μέσα στο μυαλό μου..
.
.
.
.
.


σας αφήνω τώρα. πρέπει να φορέσω πάλι τη μάσκα μου και να βγω έξω (αυτές οι κοινωνικές υποχρεώσεις φαντάζουν τραγικά γελοίες κάτι τέτοιες στιγμές)

.
.
.

(μα που την έβαλα;)

DREAMING MY DREAMS

μέρες τώρα μια υποσυνείδητη αναζήτηση που δεν συνοδεύεται από μια αντίστοιχη συνειδητή. σε κάθε άνοιγμα πορτας, σε κάθε στροφή του δρόμου, σε κάθε οικοδομικό τετραγωνο, σε κάθε ματιά στην οθόνη του τηλεφώνου, σε κάθε μικρό και ανεπαίσθητο θόρυβο που διακόπτει και σηκώνει το βλέμμα από την παρασκευή των φραπέδων, σε κάθε κίνηση του κλόουν, του μίμου ή του κουκλοπαίχτη.
μια υποσυνείδητη αλλά φυσικά μάταιη αναζήτηση.
που οδηγεί στο ίδιο κάθε βράδυ κουβάριασμα κάτω από την κουβέρτα, στη στάση του εμβρύου, στην προσπάθεια να γίνει το κορμί μια κουκίδα αόρατη από παντού, μήπως και κατορθώσει να βρει τη γαλήνη του.

απουσία..






*
μην έρθεις. έλα. μη φύγεις. φύγε. ας αγκαλιαστούμε για λίγο μέχρι εκεί που πονά. βλέπεις πόσο μεγάλη είναι τελικά αυτή η πόλη; τώρα πια για να σε συναντήσω, πρέπει να βρεθούμε.



* ευχαριστώ το χνούδι για την παραχώρηση.