5+1 σκέψεις εν μέσω προεκλογικής περιόδου

1. Θέλω να τραβήξω τα μαλλιά μου. Δεν μπορώ να βλέπω άλλους ηλίθιους, προπαγανδιστές της καταπάτησης κάθε νοημοσύνης, να περνάνε από μπροστά μου στο χαζοκούτι.
2. Θέλω να τραβήξω το χαλί κάτω από τα πόδια μου. Πριν προλάβει και μου το τραβήξει κάποια ηλίθια μοντέλα που πολιτεύεται, επειδή θα πρέπει να το τινάξει.
3. Θέλω να κλειστώ σπίτι μου. Δε μπορώ να βλέπω άλλους κιτσάτους βλάχους να με κυβερνάνε.
4. Θέλω να τους γυρίσουμε όλοι την πλάτη. Δεν μας αξίζει να μας κοροϊδεύουν μες στη μούρη μας. Από 170 ευρώ, είπε κάποιος, αύξησαν τη σύνταξη του ΟΓΑ σε 240. Τον τσουρομαδάς ή δεν το τσουρομαδάς;
5. Θέλω να χαστουκίσω όλους τους αριστερούς που μου στερούν το δικαίωμα να έχω κάτι να ψηφίσω.
+
1. Δεν έχω χειρότερο από την βλακεία, το ψέμα και την ηλιθιότητα. Και όλα αυτά που ζούμε είναι απαράδεκτα. Αλήθεια, όλες αυτές τις μ_ _ _ _ _ _ς που μας λένε τις πιστεύουν;

i love kitsch? no never

Μόνο σαν παρωδία μπορεί να δει κανείς όσα συμβαίνουν στη χώρα εδώ και μέρες. Γιατί αν τα δει σοβαρά θα αρχίσει να τρέχει. Στεναχωριέμαι πολύ που αυτός ο τόπος κατάντησε έτσι. Και ξέρεις κάτι, φταίμε εμείς που επιτρέπουμε την κατρακύλα στην αποθέωση του kitsch. Όταν ήμουν μικρός δεν είχα φανταστεί ότι θα έβλεπα διαφήμιση στην τηλεόραση που θα μου έλεγε κάποιος ότι το όνειρό του είναι να γνωρίσει την Βίκυ Καγιά, ούτε ότι η αριστερά θα ενταφιαζόταν από μόνη της, ούτε ότι θα ήμασταν ένα βήμα πριν τη διάλυση και για να το ξεχάσουμε θα κάναμε εκλογές. Και μπορώ να σου λέω χιλιάδες τέτοια αλλά ποιό το νόημα; Όταν ήμουν μικρός δεν ήθελα να βλέπω ανθρώπους να πεινάνε, ούτε γέρους να ζητιανεύουν. Δεν ήθελα επίσης να βλέπω τεράστια τζιπ να με περιτριγυρίζουν, ούτε ανθρώπους να λυμαίνονται αυτό που δεν τους ανήκει, τον τόπο μας. Και από αυτά μπορώ να σου πω χιλιάδες αλλά ποιό το νόημα; Ή μένεις ή φεύγεις σε αυτό τον τόπο. Και μπορεί από επιλογή να γύρισα και τώρα να πρέπει να υπερασπιστώ την απόφασή μου αυτή, αλλά η απογοήτευση είναι μεγάλη και ο κατήφορος δε σταματά. Έχω την αίσθηση ότι αυτό που γίνεται στον τόπο μας σήμερα είναι η απόλυτη παραδοχή της παρακμής. Μοιάζει σαν ένα μεταμοντέρνο μεσαίωνα του kitsch. Και δεν υπάρχει τίποτα που να μπορεί να σου δώσει μια μικρή ελπίδα. Τόση δα για να μπορέσεις να υπάρξεις σ' ένα σύνολο που αυτοκαταστρέφεται και σε συμπαρασύρει κι εσένα μαζί, χωρίς να μπορείς να αντισταθείς. Απλά γιατί δεν έχεις το κουράγιο. Νιώθεις τη ματαιότητα σε όλο της το μεγαλείο. Δεν ξέρω αν κι εσύ νιώθεις έτσι, δεν ξέρω αν κι εσύ θες να αντισταθείς, δεν ξέρω αν καταλαβαίνεις τι θέλω να πω. Ξέρω όμως ότι κάποτε θα έρθει η αναγέννηση και θέλω να τη ζήσω για να μπορέσω να αναπνεύσω ξανά.

P.S. 1 Όπου kitsch, σκέψου τον πιο σαρκαστικό χαρακτηρισμό καταστάσεων λύπης που βλέπεις πολύ εύκολα γύρω σου.
P.S. 2 Κι ο έρωτας μοιάζει να μην είναι αρκετός να σε κάνει ευτυχισμένο.
P.S. 3 Καλή kitschάτη προεκλογική περίοδο.