Stukje met de auto, stuk met de bus.
Ik wrong mijn auto tussen 2 wagens op de carpoolparking zodat ik enkel de ruimte van een spelonk had om uit mijn wagen te geraken.
Mijn oog viel op deze gezellige 'bak'.
Toen mijn kinderen de wereld aanschouwden, verschenen de eerste stickers met 'Baby on board'.
Ondertussen blijkt de hoeveelheid informatie over gezinsuitbreiding amper leesbaar in één oogopslag.
Even verderop viel de blauwe hemel op. Mijn hoofd.
Een welkome reisgezel na maanden van sneeuwvlokken en regendruppels.
De plaat werd minder fraai op de begane grond.
Al overtrof het hemelsblauw met zonnegeel-gevoel het knisperende kristal.
Onderweg kwamen we in een file terecht wegens ongeval met volledige wegversperring op de A2, en werd het autosnelwegverkeer afgeleid via het dorp waar wij passeerden.
Het moment om mijn haakwerk boven te halen en te genieten van de zon op mijn neus. Dit keer een fantasiegaren met vrolijke kleurtjes dat ik ook in 't blauw kocht.
Aangekomen liepen we samen even het Depot binnen dat net tegenover het station ligt. Na één minuut werden we teruggefloten want de concertzaal was niet geopend voor publiek, enkel voor de kuisploeg. Maar ik moest en zou weten of mijn concertfoto er na de renovatie nog hing. En jawel hoor, Daan hing als eerste van de reeks het beste van zichzelf te geven. Altijd plezant om je naam onder zo 'n foto te zien staan.
Nadien wachtte er een fijne babbel, een milde koffie uit Honduras in koffiehuis Onan en gezellige lunch op haar appartement, tevens een prachtig plekje om even te bekomen alvorens te terugreis aan te vangen.
Deze keer iets minder avontuurlijk weliswaar. Volle bus met nog één plaatsje, volle blaas met rit over een aantal kasseiwegjes, en halte te vroeg gebeld niet meegerekend.
