ΜΑ, ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΛΕΤΕ κε ΚΑΡΓΑΚΟ;

Σαράντης Ι. Καργάκος (Αλβανοί, Αρβανίτες, Έλληνες)

Κομμουνιστής και ο Καργάκος; Τσ, τσ, τσ… τι πράγματα είναι αυτά; Σαν δεν ντρεπόμαστε λέω γω! ‘ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΑΣ ΕΝΟΧΛΕΙ Η ΙΔΕΑ ΤΩΝ ΕΠΙΜΕΙΞΙΩΝ ΔΙΟΤΙ ΧΑΡΗ ΣΆΥΤΕΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙΤΑΙ ΤΟ ΚΡΑΜΑ ΤΩΝ ΙΣΧΥΡΩΝ ΛΑΩΝ…”!!!!! ΜΑ, ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΛΕΤΕ κε ΚΑΡΓΑΚΟ ΜΑΣ; ΤΑ ΞΕΡΕΙ ΑΥΤΑ Ο κος ΠΛΕΥΡΗΣ; Ο κος ΑΔΩΝΙΣ-ΣΠΥΡΙΔΩΝΑΣ; Ο κος ΚΑΡΑΤΖΑΦΕΡΗΣ; Πω, πω, πω… αίσχος! Ακου, επιμειξίες!!! Και η καθαρότης της φυλής; Τι είναι αυτά; Για κρυφό Σύριζα σας κόβω κε Σαράντο μου… να το προσέξετε… δεν ξέρετε που μπορεί να βγάλει!!!

ΕΤΣΙ ΑΝΕΒΑΙΝΕΙ ΤΟ... ΦΡΟΝΗΜΑ!!!

ή κάνουμε παρέλαση ή δεν κάνουμε!

τα θερμά μου συγχαρητήρια... 

και τα οφθαλμόλουτρα των νεοελλήνων που... φουσκωμένοι από περηφάνια παρακολουθούν τις πανέμορφες κορασίδες να τιμούν την Εθνεγερσία δεν λείπουν βέβαια...

υγεία! αυτό έχω να πω εγώ... υγεία και ομορφιά!!!

και νιάτα!

ολοζώντανα, θελκτικά, ερωτικά!

(αυτό το κοντάρι της σημαίας... έχει πολλά να διηγηθεί για τον... σηκωμό του Έθνους!!)

μήπως ήτο κι αυτός Έλλην;

φωτο: Λεπολοντ φον Ζάχερ Μαζόχ

θεωρείται Αυστριακός αλλά μου μοιάζει... για Έλληνας!

Κόβω το κεφάλι μου ότι είχε ελληνικές ρίζες

μαζοχισμός (αγγλ. masochism) Ο παθολογικός ~ ερωτισμός. Είναι ο τρόπος ερωτικής ικανοποίησης που βασίζεται στην επιθυμία του ατόμου να κακοποιείται πριν ή και κατά την ερωτική συνεύρεση. Αργότερα, συνδέθηκε και με τις αυτοκαταστροφικές τάσεις του ατόμου σε σωματικό και ψυχολογικό επίπεδο. Αντίθετος του μαζοχισμού είναι ο ~ σαδισμός. Η ονομασία του όρου προήλθε από το όνομα του Αυστριακού συγγραφέα Μαζόχ (Leopold νοn Sacher Masoch), ο οποίος πρώτος τον περιέγραψε.

(Αντώνη Διαμαντίδη: 'Λεξικό των -ισμών' )

Συμπληρώνω… πολιτικο-κοινωνιολογικά, μια ιδιαίτερα ειδεχθής διαστροφή παρατηρούμενη σε διαφόρους λαούς και εποχές… χαρακτηριστικότερο παράδειγμα οι Έλληνες…  και δη οι νεοέλληνες … μερικά εκ των συμπτωμάτων: ‘συναισθηματική’ προσέγγιση όλων των πολιτικών ηγετών (καλό παιδί είναι, ας του δώσουμε μια ευκαιρία ακόμη) ακόμη και αν αυτοί έχουν αποδειχθεί ανίκανοι, αγύρτες ή κατσικοκλέφτες. Έτερο συγγενές σύμπτωμα: επανάληψη των ιδίων λαθών με τους ίδιους ανθρώπους!!! Υπερβολική, έως αηδίας, ευπιστία… ραγιαδισμός (σφάξε με Αγά μου ν’αγιάσω) κ.α….

Θεραπεία: αναζητείται εισέτι…

ΜΟΥ ΛΕΙΠΕΙΣ!!!

ΟΧΙ, ΔΕΝ ΠΛΕΡΩΝΟΥΜΕ!!!

τελικά, Αρχιεπίσκοπος υπάρχει ή έχει αναλάβει ο Άνθιμος να δίνει 'γραμμή' σε όλα;
αναρωτιέμαι δηλαδή τι ρόλο παίζει ο Ιερώνυμος... παρών απών είναι... και βγαίνουν όλοι οι άλλοι στα Μίντια και λένε το μακρύ τους και το κοντό τους...
-άλλοι επιστρέφουν το μισθό τους στο κράτος
-άλλοι είναι στο να δώσουμε μεν... στο βαθύ μέλλον δε!
-άλλοι είναι λάβροι εναντίον της φορολόγησης και σηκώνουν πάλι λάβαρα επανάστασης
-άλλοι λένε ότι το κράτος είναι... εχθρικό απέναντι στην εκκλησία!!!!
ΜΟΝΟ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΕΠΕΙΔΗ ΚΑΛΟΥΝΤΑΙ ΝΑ ΦΟΡΟΛΟΓΗΘΟΥΝ -και πάλι ευνοϊκότερα- ΣΤΑ ΕΣΟΔΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΜΠΟΡΙΚΗ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ ΤΟΥΣ!!!

Και σηκώνουν πάλι το δείκτη και μας τον κουνάνε σχεδόν απειλητικά!
Ενώ ο εργαζόμενος των 800 Ευρώ θα φτύσει αίμα για τα επόμενα χρόνια, θα τον συνθλίψει όλη αυτή η κατάσταση που οφείλεται στους κλεφταράδες που επί 30 χρόνια καταλήστευσαν και διήρπαξαν ό,τι υπήρχε και δεν υπήρχε και, φυσικά, ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΝΑ ΜΠΕΙ ΣΤΗ ΦΥΛΑΚΗ,
ενώ ο άνεργος δίνει μάχη επιβίωσης
ενώ όλοι έχουν πάρει τους δρόμους και αγωνίζονται να μην χάσουν ό,τι είχαν κερδίσει οι γονείς και οι παππούδες τους με αγώνες 80 ετών
ο κος Ανθιμος δεν θέλει να φορολογηθεί η Εκκλησία με 20%... είναι πολύ!
να μειωθεί η φορολόγηση...
δεν βγαίνουμε βρε αδερφέ!
ίσα ίσα μας φτάνουν για να ζήσουμε!
τώρα μπορεί βέβαια, το 1/3 της Ελλάδας να ανήκει ακόμα σε Μονές και στο Πατριαρχείο αλλά... εντάξει... μην κοιτάτε, αυτά δεν είναι αξιοποιήσιμα!!!
τα έχουμε μεν αλλά... για να τα έχουμε!!!
τι θέλετε, την Εκκλησίαν ρακένδυτον;
παλιοαλήτες όλοι, κομμουνισταί!
δεν θα πάρετε μία το λοιπόν!


ΑΛΛΙΩΣ, ΠΑΣΧΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ!

ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΔΕΙΣ F1; ΘΑ... ΠΛΕΡΩΚΕΙΣ!!

ΜΑ, ΝΑ ΤΕΡΜΑΤΙΣΟΥΜΕ ΠΡΩΤΟΔΕΥΤΕΡΟΙ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΤΟ ΑΠΟΛΑΥΣΩ;

Θα μου πεις τι σχέση έχει ο... Μαγιακόφσκυ από την προηγούμενη ανάρτηση με την F1; Μα, κι αυτός, αν ζούσε, θα παρακολουθούσε φανατικά! Είμαι σίγουρος!

Η φίλη μου η Κατερίνα με προέτρεψε να διαμαρτυρηθώ εντόνως μέσα από το μπλογκ για το αίσχος να πρέπει να πληρώσεις πλέον στο διαδίκτυο για να δεις έναν αγώνα F1!!

Και έχει δίκιο να φωνάζει... είχαμε συνηθίσει τόσα χρόνια να ξεχνιόμαστε τις Κυριακές με τους αγώνες, ωραίο ήταν, δεν λέω να τρελαθεί κανείς αλλά, δεν έβλαπτε... από τα εφηβικά μου χρόνια θυμάμαι τους έβλεπα τους άσσους του βολάν...τι έγινε στον ΑΝΤ1 φέτος; Δεν ήταν τα κέρδη όσα ανέμεναν ή η παγκόσμια κρίση έχει βάλει κι εδώ το χεράκι της;

Βρε ποια κρίση; Αστε τα σάπια!

Κρίμα! Και επέστρεψε και ο Σούμι και ήθελα να τον ξαναδώ... άσε που τα πανέμορφα κόκκινα βέλη θα πετάνε πάνω στα s-άκια χωρίς τα δικά μου μάτια να τα ακολουθεί... αμ το άλλο; εκεί που δεν χώνευα τον Αλόνσο... θα το πάρει ο μάγκας φέτος!

ΜΑ ΝΤΥΘΗΚΕ ΣΤΑ ΚΟΚΚΙΝΑ ΤΟ ΠΑΛΛΗΚΑΡΙ!!!

Καλά και τα πολιτικά, ωραία και τα κοινωνικά αλλά... με τόσο ζόρι από τα οικονομικά μέτρα, δεν μας έφταιξε η F1!!

Ε, όχι κι έτσι κε Κυριακού!

Όχι κι έτσι!!!

...ο πιο αρρενωπός και πιο θαρραλέος...

Λεόν Τρότσκι

H Aυτοκτονία του Μαγιακόφσκυ

Μάης 1930

Πηγή: Δελτίο Ρωσικής Αριστερής Αντιπολίτευσης Μάης 1930

Ελληνική Μετάφραση: Μιχάλης Λίλλης

HTML Markup: Aντώνης Μεγρέμης για το ελληνικό Αρχείο των Μαρξιστών στο Internet

Επιλεγμένα αποσπάσματα

«…Ο Μαγιακόβσκι θέλησε ειλικρινά να είναι επαναστάτης, προτού καν να είναι ποιητής. Στην πραγματικότητα ήταν πριν απ' όλα ένας ποιητής, ένας καλλιτέχνης, που απομακρύνθηκε από τον παλιό κόσμο χωρίς να ξεκόψει μαζί του, μόνο ύστερα από την Επανάσταση ζήτησε και, σ' ορισμένο μετρό, βρήκε σ' αυτήν στήριγμα. Δε συγχωνεύτηκε μαζί της πέρα για πέρα για τι δεν είχε έρθει σ' αυτήν μέσα στη σκληρή περίοδο των χρόνων της παράνομης προετοιμασίας…

…Ότι ήταν ο λυρισμός και η ειρωνεία για τον αργοπορημένο ρομαντικό Ερρίκο Χάινε — η ειρωνεία εναντίον του λυρισμού μα συνάμα για την υπεράσπιση του — είναι για τον αργοπορημένο «φουτουριστή» Μαγιακόβσκι το παθητικό και το αγοραίο: το αγοραίο εναντίον του παθητικού μα συνάμα για την υπεράσπιση του…

… «Η βάρκα της αγάπης έσπασε πάνω στην τρεχούμενη ζωή», γράφει ο Μαγιακόβσκι στους τελευταίους στίχους του. Αυτό θέλει να πει ότι οι «κοινωνικές και λογοτεχνικές του ασχολίες» είχαν πάψει να τον ανεβάζουν αρκετά πάνω από τις ταλαιπωρίες της καθημερινής ζωής για να τον προφυλάξουν από τα ανυπόφορα χτυπήματα που έπεφταν πάνω του…

…Ο Μόλοτοβ και ο Γκούσεβ απλώσανε πάνω στα καλά γράμματα μια λογοτεχνία παραμορφωμένη, πορνογραφική, «επαναστατών» αυλοκολάκων, έργο ενός περιληπτικού ανώνυμου. Οι καλύτεροι εκπρόσωποι της προλεταριακής νεολαίας, που ο προορισμός τους είναι να προετοιμάσουνε τις βάσεις μιας καινούργιας λογοτεχνίας και μιας καινούργιας κουλτούρας παραδόθηκαν στις διαταγές ανθρώπων που μετατρέψανε σε κριτήριο της πραγματικότητας την ίδια τους την έλλειψη κουλτούρας…

…Ναι, ο Μαγιακόβσκι είναι ο πιο αρρενωπός και πιο θαρραλέος απ' όλους εκείνους που, ανήκοντας στην τελευταία γενιά της παλιάς ρωσικής λογοτεχνίας και μη έχοντας ακόμα αναγνωριστεί απ' αυτήν, ζήτησαν να δημιουργήσουν δεσμούς με την Επανάσταση. Ναι, ύφανε δεσμούς άπειρα πιο πολύπλοκους απ' όλους τους άλλους συγγραφείς. Ένας βαθύς σπαραγμός παράμενε μέσα του. Στις αντιφάσεις που περικλείει η Επανάσταση, ολοένα και πιο οδυνηρές για την τέχνη που αναζητάει βελτιωμένες μορφές, ήρθε να προστεθεί τα τελευταία τούτα χρόνια το αίσθημα της παρακμής όπου την κατάντησαν οι επίγονοι. Πρόθυμος να υπηρετήσει την «εποχή» του με τα πιο ταπεινά καθημερινά έργα, ο Μαγιακόβσκι δε μπορούσε να αποστραφεί την ψευτο-επαναστατική ρουτίνα. Ήταν ανίκανος να 'χει πλήρη συνείδηση γι' αυτό στο θεωρητικό πεδίο και, κατά συνέπεια, να βρει το δρόμο για να την υπερνικήσει. Λέει σωστά για τον εαυτό του πως «δεν είναι για παίνεμα»…

…Σαν καθάρισε τους λογαριασμούς του τόσο στο προσωπικό πεδίο όσο και στο δημόσιο και βούλιαξε τη «βάρκα» του, οι εκπρόσωποι της γραφειοκρατικής λογοτεχνίας, «κείνοι που είναι για παίνεμα», ξεφώνισαν: «ασύλληπτο, ακατανόητο», δείχνοντας μ' αυτό πως δεν είχαν περισσότερο καταλάβει το μεγάλο ποιητή Μαγιακόβσκι απ' ότι τις αντιφάσεις της εποχής…»

Ο θρίαμβος του... αυτονόητου...

Ε, λοιπόν θα την πω την αμαρτία μου… το είδα το περίφημο dvd της Τζούλιας… ε, και; Μήπως αποτελεί κάποια… παγκόσμια πρωτοτυπία άλλη μια τσόντα; [Και αρκούντως… βαρετή θα έλεγα]

Είναι τυχαίο ότι ΟΛΟΙ ΑΣΧΟΛΟΥΝΤΑΙ με κάτι που θα έπρεπε να απασχολεί χίλιους ή δυο χιλιάδες ανθρώπους; Είναι τυχαίο ότι όλες οι εκπομπές, μα ΟΛΕΣ, αναπαράγουν επί καθημερινής και 24ώρου βάσης μια υπόθεση που έχει λήξει άμα τη γενέσει της;

Ποιον εξυπηρετεί όλη αυτή η ανακύκλωση του σκουπιδαριού;

Μήπως τελικά την περαιτέρω βύθιση του κόσμου, τον πλήρη αποπροσανατολισμό, την εξοντωτική αποχαύνωση όλων εν μέσω θυελλωδών αντιδράσεων των πολιτών για τα νέα οικονομικά μέτρα;

Υπάρχει άραγε ΕΣΡ που… αγρυπνά και για ποιο λόγο δεν έχει παρέμβει στο να σταματήσει την διαρκή περιδίνηση γύρω από ένα θέμα γ΄ ή δ΄ κατηγορίας; Το ΕΣΡ επιβάλλει πρόστιμο στην εκπομπή του Λάκη Λαζόπουλου αλλά δεν έχει μάτι και αυτί για τα εμετικά μεσημεριανάδικα που δεν ορρωδούν προ ουδενός αρκεί να σημειώσουν νέα ρεκόρ πορνο-τηλεθέασης;

Ας αναρωτηθούμε απλά.

Αυτό προτείνω.

Και ας μην βιαστεί κανείς να με χαρακτηρίσει σεμνότυφο και πουριτανό. Διότι δεν υποκρίνομαι πως δεν είχα την περιέργεια να παρακολουθήσω τις… καλλιτεχνικές δραστηριότητες της Τζούλιας στην σουίτα Γκόλντεν Μίδας γνωστού ξενοδοχείου με 'βοήθημα' την περίφημη πλέον Γαλλική (;) σαμπάνια...

Αλλά όλα έχουν και τα όριά τους…

Πάλι το αυτονόητο θα παλεύουμε να θριαμβεύσει σ’αυτό το τόπο;

Υ.Γ. επί του... πιεστηρίου... εξοργιστική η διάκριση των φύλων... 150.000Ε για την Τζούλια ενώ για τον νεαρό (απροσδιορίστου ταυτότητος και εθνικότητος εισέτι) μόνον 500!!! Έλεος! Και ηργάσθη φιλοτίμως ο άνθρωπος!

...τον σκοτώσανε κι εκείνος ακόμη έτρωγε...

«…Οι Ες-Ες κρατούσαν τις γυναίκες χώρια, μακριά απ' τους άντρες.

Οι πιο πολλές μένανε τότε σ' αντίσκηνα κοντά στο δάσος. Ανάμεσα σ' αυτές και σε μας ήταν ο ηλεκτροφόρος φράχτης που έβλεπα τώρα απ' τον πύργο. Και πιο πέρα ήταν το άλλο συρματόπλεγμα, εκείνο που κάθε εξήντα μέτρα είχε σκοπιά.

Τον καιρό εκείνο, κάθε Κυριακή που δε δουλεύαμε στέκαμε ώρες ολόκληρες και κοιτάζαμε τις γυναίκες που και κείνες βγαίναν απ' τ' αντίσκηνα και μας κοιτάζανε. Η απόσταση που μας χώριζε ήταν μεγάλη. Είναι ζήτημα αν θα μπορούσαμε να συνεννοηθούμε κι αν ακόμη φωνάζαμε. Κάτι τέτοιο φυσικά κανείς δεν ξεθάρρευε να το δοκιμάσει. Ούτε χρειαζόταν. Αυτό το σιωπηλό αλληλοκοίταγμα που περνούσε δυο φράχτες από συρματόπλεγμα δεν είχε ανάγκη από μιλιά. Ήταν οι ώρες του έρωτα στο Μαουτχάουζεν.

Όμως σκέψου... Αυτές οι γυναίκες κι αυτοί οι άντρες που αλληλοκοιτάζονταν σιωπηλά επί ώρες ατελείωτες ήταν ντυμένοι με τα ίδια ριγωτά, ξεθωριασμένα, χιλιοφορεμένα ρούχα του κάτεργου. Τα σώματά τους ήταν πετσί και κόκαλο, τα μαγουλά τους ρουφηγμένα και μαλλιαρά απ' την αβιταμίνωση. Τα μαλλιά κουρεμένα με μια λουρίδα ξυρισμένη στη μέση, απ' το κούτελο ως το σβέρκο. Μόνο τα μάτια ήταν πιο μεγάλα και πιο βαθιά από άλλοτε για να χωράει ο φόβος.

Το ηλεκτροφόρο με το ρεύμα υψηλής τάσης και το συρματόπλεγμα με τις σκοπιές δεν ήταν μια απλή τεχνική εγκατάσταση, ένας αδιάβατος φράχτης. Εδώ μια διαταγή όριζε να χωριστεί τελεσίδικα τ' αρσενικό απ' το θηλυκό. Μια διαταγή σε μέγεθος μοίρας. Μια διάσπαση του αιωνίου ζεύγους. Ένα παραφύση κόψιμο των από ουρανό και γη ταγμένων να «έσονται εις σάρκαν μίαν».

Η ζωή έσπασε, η φύση είχε δολοφονηθεί. Μέσα στο φαΐ ρίχνανε φάρμακα. Οι γυναίκες δε νιώθανε πια γυναίκες. Τα σημάδια του μήνα είχανε χαθεί. Οι άντρες είχαν σακατευτεί, ούτε στήσεις, ούτε ονειρώξεις, τα σώματα δείχνανε νεκρωμένα.

Κι όμως, αυτές οι Κυριακές ήταν οι μέρες του έρωτα στο Μαουτχάουζεν.

Το αλληλοκοίταγμα επί ώρες ατέλειωτες ανέβαζε στα μεγάλα και βαθιά μάτια την επιθυμία σ' όλη της την ιερότητα και το σπαραγμό.

Κι ένιωθες ένα τράνταγμα στα πόδια, έτσι σαν κάποιος χωμένος βαθιά μέσα στη γη να βροντούσε ένα θεόρατο ταμπούρλο.

Αν οι φράχτες ξαφνικά φεύγανε... Άντρες και γυναίκες θα χιμούσαν για μια λυσσασμένη αλληλαρπαγή.

Τα μισοπεθαμένα κοκαλιάρικα σώματα θα κυλιούνταν αγκαλιασμένα πάνω στα χόρτα και στα χώματα, θα πονούσανε, θα σκούζανε, θα πεθαίνανε, όπως... ‘Μια χιονισμένη μέρα ο κρατούμενος που όρμησε μέσα στην κουζίνα των Ες-Ες. Αγκάλιασε ένα βρασμένο βωδινό μερί κι έτρωγε, έτρωγε. Τον χτυπούσαν κι εκείνος έτρωγε, τον πληγώσανε θανάσιμα κι εκείνος συνέχιζε να τρώει, τον σκοτώσανε κι εκείνος ακόμη έτρωγε’…»

Ιάκωβος Καμπανέλης Μαουτχάουζεν

η εξόντωση συνεχίζεται...

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΩ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ http://stavrochoros.pblogs.gr/

ΟΙ ΑΣΤΙΚΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΗΓΕΣΙΕΣ ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΔΩΝ

* 

Αλήθειες και ψέματα

 για τις αποζημιώσεις 

*

Στη μνήμη του Γιάννη Σταμούλη  

Ο αγώνας του ανθρώπου ενάντια στην εξουσία...

είναι ο αγώνας της μνήμης ενάντια στη λήθη... 

Μίλαν Κούντερα

Από τους 800  Γερμανούς στρατιωτικούς εναντίον των οποίων είχε ασκήσει δίωξη το μεταπολεμικό "Ελληνικό Γραφείο Εγκληματιών Πολέμου", για τη γενοκτονική δράση τους στην Ελλάδα, η οποία είχε ως αποτέλεσμα την ισοπέδωση και το κάψιμο 2.500 (!) χωριών, 50.000 εκτελέσεις μαχητών και αθώων πολιτών και τον θάνατο 300.000 ανθρώπων από την πείνα (λιμό) τον χειμώνα του 1941, αλλά και μέχρι το 1945, και δεκάδες χιλιάδες σωματικά αναπήρους και ψυχικά ασθενείς, δεν καταδικάστηκε κανένας!

Υπολογίζεται πως εξοντώθηκε το 12% των Ελλήνων. Το 8% από τις δολοφονίες-εκτελέσεις και την πείνα, αλλά και ένα 4% από τις γεννήσεις που δεν έγιναν, λόγω των ασθενειών - κακουχιών. Πέρα από τις καταστροφές των δημόσιων υποδομών και των ιδιωτικών περιουσιών, για τις οποίες η «Διάσκεψη Ειρήνης των Παρισίων» (1947) αναγνώρισε μια συνολική μελλοντική απαίτηση για Επανορθώσεις-Αποζημιώσεις ύψους 8,5 δισ. δολαρίων, αγοραστικής αξίας του 1938 (!), χωρίς να αναγνωριστούν τα "διαφυγόντα κέρδη" για τις επόμενες δεκαετίες (!).
Η Ελλάδα ζήτησε τότε την αναγνώριση αποζημιώσεων ύψους 14 δις δολαρίων.

Το 1959, η κυβέρνηση Κ. Καραμανλή υποχρεώθηκε από τη "δημοκρατική" Γερμανία να κλείσει-αναστείλει τη λειτουργία του Ελληνικού Γραφείου Εγκληματιών Πολέμου (με προϊστάμενο τον εισαγγελέα Ι. Τούσση) και να στείλει τους 800 φακέλους στη "Δικαιοσύνη" της τότε Δυτικής Ομοσπονδιακής Γερμανίας, με την υπόσχεση ότι θα ασκήσουν οι ίδιοι δίωξη στους ομοεθνείς τους, επειδή είναι, τώρα πια,... "δημοκράτες"! Παράλληλα, η κυβέρνηση Καραμανλή υποχρεώθηκε να αμνηστεύσει και να στείλει, τον σε 25 χρόνια κάθειρξη καταδικασμένο Μαξ Μέρτεν (για τις δολοφονίες και τη ληστεία των Εβραίων της Θεσσαλονίκης) στη Γερμανία, για να εκτίσει την ποινή του εκεί!

Η συνέχεια ήταν η "δημοκρατική" Γερμανία να τους απαλλάξει όλους (!) με βουλεύματα, με το ατράνταχτο νομικό επιχείρημα ότι τα όλα τα εγκλήματα (και το ξεκοίλιασμα εγκύων γυναικών) αποτελούσαν νόμιμα «στρατιωτικά αντίποινα» για τη δράση «ανταρτών» (όπως και το χιτλερικό διάταγμα για 50 εκτελέσεις Ελλήνων για κάθε Γερμανό που σκοτώθηκε από αντιστασιακούς!).

Ο καταδικασμένος (1958) από Ελληνικό Δικαστήριο Εγκληματιών Πολέμου (Στρατοδικείο) Μαξ Μέρτεν αφέθηκε ελεύθερος και απελάθηκε στην πατρίδα του, για να πάρει στη συνέχεια αποζημίωση και σύνταξη από το γερμανικό κράτος «για την άδικη μεταχείριση του στην Ελλάδα»! Πέθανε «πλήρης ημερών» το 1972 (!), αφού προηγουμένως είχε απαλλαχθεί και αυτός για τη δράση του στην Ελλάδα με βούλευμα, παρά την υπόσχεση της Γερμανίας ότι θα τον δίκαζε και θα τον φυλάκιζε ...

...Το «κερασάκι» στην ιστορία, που αξίζει να το αναφέρουμε, είναι ότι λίγο πριν σταματήσει η Ελλάδα με νόμο (το 1959, νόμο που δεν τον κατάργησε, για λόγους τιμής και αξιοπρέπειας, η μεταπολιτευτική «Δημοκρατία μας»), τη δίωξη και τη φυλάκιση Γερμανών εγκληματιών Πολέμου, και, πριν αμνηστευτεί ο Μαξ Μέρτεν (με έναν άλλο «επείγοντα» νόμο, επίσης το 1959), μέσω των γερμανικών Μ.Μ.Ε. (Spiegel, Hamburger Echo, 1959-1961) είχε καταγγείλει πως «θυμήθηκε» κάποιον Κωνσταντίνο Καραμανλή, δικηγόρο στο επάγγελμα, που συνεργαζόταν με το γερμανικό στρατηγείο της Θεσσαλονίκης στην κατάδοση Ελλήνων αντιστασιακών, και είχε μάλιστα αποζημιωθεί με ένα κατασχεμένο εβραϊκό κατάστημα υφασμάτων. «Θυμόταν» μάλιστα ο Μαξ Μέρτεν ότι υπήρχε και μία φωτογραφία που έδειχνε τη γυναίκα του τότε καραμανλικού υπουργού «Δικαιοσύνης», την περιώνυμη Δοξούλα Μακρή, να γιορτάζει Πρωτοχρονιά του 1943 στο γερμανικό στρατηγείο, όπου ήταν γραμματέας. Μιλούσε επίσης και για την ύπαρξη και άλλων φωτογραφιών ...

Λίγο αργότερα οι δημοσιεύσεις σταμάτησαν (1961) με παράκληση του γερμανικού ΥΠΕΞ, «για να μην βλαφτούν οι φιλικές σχέσεις με την σύμμαχο Ελλάδα...».

Σταμάτησε όμως και η «Αριστερά» να αναφέρεται σε αυτά τα γεγονότα, ιδιαίτερα μετά τη «μεταπολίτευση» (Θεοδωράκης «Καραμανλής ή τανκς») για λόγους διαφύλαξης και αποκατάστασης της «εθνικής ομοψυχίας» και της «λήθης στο παρελθόν»... (Δεν θα μας λέτε εσείς εαμο-Βούλγαρους, δεν θα σας λέμε εμείς γερμανο-τσολιάδες)...

Το 1977, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής έλαβε στο Άαχεν το παράσημο του θεμελιωτή της «Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, του Γερμανικού Έθνους», του «Μεγάλου Καρόλου» ("KARLSPREIS"). Μια τιμή που την αποδίδουν οι Γερμανοί σε όλους τους καλούς τους φίλους που πολεμούν για το γερμανικό όραμα της Eνωμένης Ευρώπης (Με Χίτλερ ή χωρίς Χίτλερ ... ).

Για να καταλάβουμε το τι σημαίνει να κλείνει από το 1959 (!) το Ελληνικό Γραφείο Εγκληματιών Πολέμου και να σταματά η δίωξη Γερμανών στην Ελλάδα, θα πρέπει να το συγκρίνουμε με το γεγονός ότι μέχρι σήμερα, 68 χρόνια μετά την έναρξη του Β΄ Π. Π., λειτουργούν ακόμα τα αντίστοιχα γραφεία στις ΗΠΑ, Γαλλία, Αγγλία, Ιταλία, Αυστραλία και τη Γερμανία, και όποτε εντοπίσουν κάποιον, ενεργό τότε Ναζί, τον δικάζουν, έστω και εάν είναι σήμερα ένα χούφταλο των 90 -100 χρονών, διότι, σύμφωνα με τις διακηρύξεις του ΟΗΕ, τα «Εγκλήματα κατά της Ανθρωπότητας» δεν παραγράφονται!

Αυτή η θλιβερή πραγματικότητα συμπληρώνεται με την παραίτηση από τη διεκδίκηση των γερμανικών αποζημιώσεων - και της επιστροφής των αναγκαστικών δανείων της Τράπεζας της Ελλάδας προς το Γ΄ Ράιχ. Μιλάμε για ποσά που ξεπερνούν τα 100 δισεκατομμύρια δολάρια!

Η αποζημίωση - επανόρθωση αυτή και η αναγνώριση του εγκλήματος θα αποτελούσαν τη μοναδική δικαίωση των αγώνων και των θυσιών του ελληνικού λαού.

Και όμως η Γερμανία, ασκώντας ιμπεριαλιστική πολιτική, δηλαδή εκβιασμό μεγάλης δύναμης, αρνείται και να συζητήσει έστω αυτό το θέμα. Και το ελληνικό πολιτικό προσωπικό της, αυτής και των άλλων ιμπεριαλιστικών χωρών (δηλαδή η «πνευματική» και οικονομική ολιγαρχία που κυβερνά τη χώρα μας), ακολουθεί τις εντολές των «συμμάχων».

Μπορεί ο Ανδρέας Παπανδρέου, μετά από πολλά χρόνια αβελτηρίας, να αποφάσισε στον τελευταίο του λόγο μπροστά στην κοινοβουλευτική ομάδα του Πα.Σο.Κ. (Μάιος 1995), να ανακοινώσει -όλως επισήμως- ότι δίνει εντολή στον Έλληνα πρέσβη στη Βόννη να υποβάλει διπλωματική «ρηματική διακοίνωση» προς τη Γερμανία, με την οποία ζητά την έναρξη διαπραγματεύσεων για την τακτοποίηση των οφειλών της Γερμανίας...

Ο «Ευρωπαϊστής» όμως, ο «συνήθης Κ. Σημίτης», έγραψε και αυτή την πολιτική παρακαταθήκη του πρώην αρχηγού του Πα.Σο.Κ. εκεί που έγραψε και τις άλλες... Διότι, σύμφωνα με τους μάνατζερ του νεο-φιλελευθερισμού και του «πολιτικού ρεαλισμού», «πρέπει να κοιτάμε μπροστά» και όχι στο «παρελθόν», για να κτίσουμε τη «δυνατή Ελλάδα»...

Το καραγκιοζιλίκι αυτό ολοκληρώθηκε από τον «συνήθη Κ. Σημίτη» όταν έκανε ανοιχτή παρέμβαση στη Δικαιοσύνη, βάζοντας τον άλλο γερμανοσπουδασμένο υπουργό "Δικαιοσύνης", τον Μιχ. Σταθόπουλο, να απαγορεύσει την κατάσχεση των ακινήτων του Ινστιτούτου Γκαίτε και της Γερμανικής Αρχαιολογικής Σχολής (διάβασε τον Κυριάκο Σιμόπουλο για τον ρόλο των ξένων αρχαιολογικών αποστολών στην Ελλάδα), υπέρ της αποζημίωσης των θυμάτων του Διστόμου, με μία αναχρονιστική διάταξη του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας, που λέει πως ο υπουργός Δικαιοσύνης μπορεί να αποτρέψει την εκτέλεση μιας δικαστικής απόφασης «όταν διακυβεύονται οι φιλικές σχέσεις με μία χώρα και το επιβάλει το εθνικό συμφέρον...». Όπως γνωρίζουμε, τα συμφέροντα της άρχουσας τάξης μεταφράζονται πάντα σε "εθνικά", δηλαδή όλων μας ...

Στη συνέχεια ο ίδιος ο "συνήθης Κ. Σημίτης", έκανε μια ακόμα πιο βαρεία πράξη «εθνικής αναξιοπρέπειας» δίνοντας, για πρώτη φορά, παράταση στη θητεία (που είχε λήξει) του τότε (2001) προέδρου του Αρείου Πάγου,Στέφανου Ματθία, ώστε να προλάβει να συγκροτήσει Ειδικό Δικαστήριο (με «ειδική» σύνθεση) με το οποίο θα ανατρέψει την απόφαση της Ολομέλειας (2001) του Αρείου Πάγου, η οποία είχε δικαιώσει την απόφαση του Πρωτοδικείου Λιβαδειάς για καταβολή αποζημιώσεων στα θύματα του Διστόμου, και απορρίψει την ένσταση της Γερμανίας η οποία ζητούσε την ακύρωση της απόφασης στη βάση του "δικαιώματος της ετεροδικίας", δηλαδή ότι ένα κράτος (η Ελλάδα) δεν μπορεί να δικάσει ένα άλλο κράτος (τη Γερμανία), ακόμα και εάν τα μέλη και τα όργανα του δεύτερου έχουν αδικοπραγήσει στην επικράτεια του πρώτου!

. Το "δίκαιο" της ατιμωρησίας που διεκδικούν οι ιμπεριαλιστές

. Και έτσι έγινε! Επί κυβέρνησης του "συνήθη Κ. Σημίτη" και των συνεργατών του, ο Πρόεδρος του Αρείου Πάγου ανέτρεψε την απόφαση της Ολομέλειας του δικαστηρίου που προΐστατο ο ίδιος και στην οποία είχε μειοψηφήσει!) από ένα άλλο, ad hoc συγκροτημένο "ειδικό" δικαστήριο με "ειδική σύνθεση" και αναγνώρισε -επιτέλους (!)- στη Γερμανία "δικαίωμα ετεροδικίας" - δηλαδή να μη δικάζεται στην Ελλάδα!!!

Αποτέλεσμα: Η απόφαση του Πρωτοδικείου Λιβαδει άς, που είχε καταδικάσει τη Γερμανία στην καταβολή 28 δισ. δολαρίων στους κατοίκους του Δίστομου κατέληξε στον σκουπιδοτενεκέ της "δυνατής και περήφανης Ελλάδας", ώστε να μην έχουν τα βιβλία της Ιστορίας να γράφουν μόνο για τον "Εφιάλτη". Το ίδιο έγινε και με τις περίπου 80.000 αγωγές κατά της Γερμανίας, που είχαν υποβληθεί από πολίτες σε όλα τα Πρωτοδικεία της Ελλάδας. Εξαφανίστηκαν! Μπήκαν στο αρχείο, χωρίς να φτάσει σχεδόν καμία στο ακροατήριο!

Ένα τεράστιο "αναχρονιστικό", (πόσο καλός είναι ο αναχρονισμός σε μια τέτοια περίπτωση!) κίνημα, που έφερε τις πλατιές μάζες αντιμέτωπες με τη μνήμη για τον ρόλο του γερμανικού ιμπεριαλισμού απέναντι στην Ελλάδα, «θάφτηκε εν τη γενέσει του».

Μπροστά σε αυτό το κίνημα ξεσκεπάστηκε η ξενοδουλεία της ελληνικής άρχουσας τάξης. Ξεσκεπάστηκαν οι δήθεν "ισότιμες σχέσεις" ανάμεσα στα κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης!

Τώρα ζητά η Γερμανία αποζημιώσεις (!) και επιστροφή για τους Γερμανούς ομογενείς (volksdeutsche) που εκδιώχθηκαν από τις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, ακριβώς επειδή συνεργάστηκαν με τις γερμανικές δυνάμεις κατοχής κατά τη διάρκεια του Β΄ Π. Π.

Σύμφωνα με τις νέες οδηγίες του γερμανικού υπ. Έξ., δεν υπάρχουν «Νικητές και Ηττημένοι, όλοι οι πόλεμοι είναι κακοί». Και γι' αυτό την 8-9η Μαΐου δεν πρέπει να γιορτάζουμε τη Νίκη των λαών επί του γερμανικού ιμπεριαλισμού-μιλιταρισμού, αλλά ... την επέτειο ίδρυσης της Ε.Ο.Κ. - Ευρωπαϊκής Ένωσης, με μουσική υπόκρουση τον «Ύμνο της Χαράς» του Λ. Φ. Μπετόβεν!...

ΑΣ ΜΗΝ ΑΝΑΡΩΤΙΟΜΑΣΤΕ ΜΕΤΑ ΓΙΑ ΤΟ ΘΡΑΣΟΣ ΤΩΝ ΣΥΓΧΡΟΝΩΝ ΓΕΡΜΑΝΩΝ ΚΑΙ ΤΙΣ... ΟΣΦΥΟΚΑΜΠΤΙΚΕΣ... ΕΠΙΔΟΣΕΙΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ...


Δεν υπάρχουν τω όντι νικητές και ηττημένοι... υπάρχουν έντιμοι αγωνιστές και πολιτικοί ξεπουλημένοι...