Βλέπω, ορώ-ορώμαι, θεωρώ, επι-θεωρώ... οπτεύω, εποπτεύω...

Έρχομαι, ελεύσομαι, [ελευσίνιος], ελευθερώνω, ελευθερώνομαι... γεννιέμαι, ..

Μυστικώς, μυστηριωδώς... ελεύσομαι... ελευθερώνομαι... ανα-γεννιέμαι, ορώμαι, βλέπω, εποπτεύω...

Λαμβάνω, επιλαμβάνομαι...

Είμαι μυημένος... ΑΝΤΙΛΑΜΒΑΝΟΜΑΙ...

ΕΙΜΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ...

Απόδραση... τι σημαίνει και γιατί είναι τόσο σημαντική για όλους; Από τι θέλει κανείς να αποδράσει και αν έχει προηγουμένως κανείς ολοκληρωτικά δράσει έχει ανάγκη απόδρασης; Μήπως ανάγκη απόδρασης έχει εκείνος που δεν θέλει να δράσει; Που αποφεύγει μέσα στη συνεχή δραστηριότητα την αληθινή δράση; Αυτής της ποιότητας δηλαδή την κίνηση που επιφέρει κάτι σημαντικό, την κατανόηση και συνεπώς, τη μεταμόρφωση; Αρα, μήπως, η απόδραση είναι μια ακόμα διαφυγή, μια δικαιολογία να μην θέλει κανείς να δράσει;... ας μείνουμε παρακαλώ για λίγο σ'αυτό το σημείο και μην βιάζεστε να πείτε ότι όλα αυτά είναι ακατανόητα. Γιατί νομίζω αξίζει τον κόπο.... αν κανείς έχει μια ολοκληρωμένη ζωή, μια ζωή γεμάτη συμπόνοια, γεμάτη σκέψη καινούργια και κοφτερή σαν μαχαίρι, αν έχει κανείς μια ποιότητα δράσης τέτοια, επιθυμεί να αποδράσει; Από τον εαυτό του προφανώς... Γιατί αυτός μας καταδυναστεύει, μας στεναχωρεί, μας ελέγχει... Ναι, αυτή είναι η αλήθεια, ο εαυτός μας είναι πάντα το πρόβλημα, το ζήτημα της απόδρασης είναι τελικά ένα, όπως θα το έλεγαν οι σύγχρονοι γιατροί, ένα ψυχολογικό πρόβλημα, όχι υπαρξιακό, παρακαλώ να με παρακολουθήσετε, δεν είναι φιλοσοφικό το πρόβλημα... μπορεί κανείς να κατανοήσει με ένα νοσηρό νου; όχι φυσικά καθώς εκείνος που κατανοεί δεν διαφέρει από εκείνον που παρατηρεί... και έτσι η απόδραση που λέγαμε, είναι η κίνηση μετατόπισης από το κέντρο βάρους, προσφέρει μια σχετική ανακούφιση αλλά δεν επιλύει τίποτα...

ΟΧΙ, ΔΕΝ ΕΧΩ ΓΚΡΙΝΙΑΞΕΙ ΟΣΟ ΘΕΛΩ...

Μα, είναι δυνατόν δίπλα στον Πλάτωνα, τον Αριστοτέλη και τον Περικλή ο Καραμανλής, ο Παπανδρέου και ο Βενιζέλος; Δεν στέκει, δεν είναι δόκιμο κύριοι... Διότι εάν ήμασταν σύγχρονοι του Πλάτωνα, του Σωκράτη και του Αλέξανδρου θα είχαμε εντελώς διαφορεική εικόνα για τους άνδρες... εδώ και σήμερα ερίζουν οι ερευνητές για το ένα ή το άλλο, πόσω μάλλον για χθεσινούς, σχεδόν σημερινούς πρωταγωνιστές για τους οποίους δεν έχει ξεκαθαριστεί εντελώς ο ιστορικός τους ρόλος... ποιος τρόμπας σκέφτηκε να τα κάνει όλα μια σαλάτα; Δεν μπάίνουν όλα στο μίξερ... υλικά του 5ου αιώνα π.Χ. με τα σημερινά... και έχουμε αφήσει αιώνες απ'έξω... το όλο σκεπτικό της Γκαλοποίησης της Ιστορικής Προβολής στην μνήμη, την δράση και την κοινωνική υφέρπουσα συνιστώσα που αφορά έθνη, χώρες και ομάδες ανθρώπων και λαών, όλο τούτο το σκεπτικό είναι επικίνδυνο, γελοίο και ανυπόστατο... επίσης, ακόμα και αν λειτουργούσε θα προϋπέθετε την ισοδύναμη γνώση και ισοβαρή δράση της ιστορίας και των πρωταγωνιστών της σε όλους όσοι ψηφίζουν καθώς, ας πούμε, πως βρέθηκε ο Νικόλας Μαργιωρής και ο Καραθεοδωρή δίπλα στον Ανδρέα και στη Μελίνα; Αρα, υπάρχουν κενά στην επιστημονική και τεχνική κατάστρωση της έρευνας που θα έπρεπε ως αρχιτεκτονική να είναι διαφορετική ή να παρουσιαστεί διαφορετικά. Διότι είναι γελοίο να ανταγωνίζεται ο Παπαδόπουλος τον Παναγούλη (ο θύτης το θύμα του) και η Αρβελέρ τη Βουγιουκλάκη... Έλεος πατριώτες!

ΟΥΤΕ ΓΙΑ ΔΕΙΓΜΑ ΣΤΟΥΣ 100...

... και γενικά και ειδικά, και άμεσα και έμμεσα, ένα έχω να πω, δεν υπάρχει μεγαλύτερη συμφορά που μπορεί να πλήξει μια χώρα από τους δημοσιογράφους και δεν είναι τυχαίο που στους 100 του Σκαι -παροτι διαφωνώ με την ιδέα της 'δημοσκοποίησης' της ιστορίας- δεν υπάρχει κανείς δημοσιογράφος... μόνο να μη πέσει κανείς στην ανάγκη τους... την έβαψε!

Η ΑΠΟΔΡΑΣΗ ΕΝΟΣ, ΝΙΚΗ ΟΛΩΝ!

Πέρα από τις γνωστές κρυάδες που ακούστηκαν και θα συνεχίζουν να ακούγονται αυτό το διάστημα για την απόδραση του Παλαιοκώστα και του άλλου ('ελικοδρόμιο ο Κορυδαλλός', δείτε την Αθήνα αφ'υψηλού' κ.α.) και οι οποίες υποτίθεται ότι 'αλαφρώνουν' το κλίμα που είναι πολύ βαρύ για την κυβέρνηση, η αλήθεια είναι ότι κατά βάθος, όλοι ζηλεύουμε τον Παλαιοκώστα γιατί καταφέρνει να ΑΠΟΔΡΑ και αυτό γίνεται σύμβολο και της δικής μας ανάγκης και δίψας υπαρξιακής να ΑΠΟΔΡΑΣΟΥΜΕ, να το σκάσουμε, να πετάξουμε ελεύθερα έστω και για μια στιγμή πριν μας μπουζουριάσουν και πάλι στο κελί μας... το ξέρουμε ότι θα ξαναγυρίσουμε στη φυλακή μας, δεν γλιτώνουμε, κάποιος όμως απέδρασε, τα κατάφερε, είναι επιτυχία όλων μας, είναι ο πόθος μας που σαρκώθηκε επιτέλους... Κατά τα άλλα, μην ξεγελιόμαστε, ο άνθρωπος είναι ένας σκληρός κακοποιός και δεν είναι ήρωας... και είναι θλιβερό να μεταρσιώνεται σε ηρωισμό εκείνο που θα έπρεπε να είναι αυτονόητο... η φυγή στην ελευθερία... που δείχνει πως δεν έχουμε την περίσσεια ενέργειας να επιτύχουμε τη πτήση... δυστυχώς! Οι περισσότεροι τουλάχιστον από εμάς είμαστε, όπως έλεγε και ο Δον Χουάν στον Καστανέντα, ληγμένες μπαταρίες, τελειωμένες και άδειες και όταν συνανάμε το Θάνατο, μας κάνει μια χαψιά... αλλά περισσότερα επ'αυτών άλλη μέρα...

ΚΙ ΟΠΟΥ ΝΑ΄ΝΑΙ ΝΕΕΣ ΨΗΦΟΦΟΡΙΕΣ...

Ωστε λοιπόν καλύτερος σπιτονοικοκύρης ο πρωθυπουργός... πως να το ερμηνεύσω τούτο; Οτι ο Κώστας είναι γενικά συμπαθής ως άνθρωπος, ως φίλος; Διαλλακτικός, διαλεκτικός, όχι πολύ αυστηρός κλπ. Ή ότι όσοι ψήφισαν -λιγοστοί αλλά καλοί - είναι προς την Νεοδημοκρατική πλευρά; Οπως και να΄χει, το αποτέλεσμα είναι σαφές...

Και επίσης πισεύουμε ότι εν αφθονία υπάρχουν εξωγήινοι... μα, πως το λέμε αυτό και το ψηφίζουμε; Μάλλον έχουμε απογοητευτεί εντελώς από τους γήινους...

ΟΧΙ, ΔΕΝ ΒΑΝΩ ΨΗΦΟΦΟΡΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΓΙΟΥΡΟΒΙΖΙΟΝ, βαρέθηκα πλέον...

ΕΙΠΑΜΕ ΤΗΣ ΓΡΙΑΣ ΝΑ... ΚΙ ΑΥΤΗ....

Λοιπόν, δεν το περίμενα αλλά οι καλύτεροι μαθητές μου αποδείχθηκαν αυτοί οι περίεργοι και θαυμάσιοι Ελληνες. Τι έλεγα εγώ; Μη δράση, μη σύγκρουση, μη βία... και ενώ όλοι με έχουν γράψει στα απ'αυτά τους, οι νεοέλληνες τα εφήρμοσαν όλα... με κάποια υπερβολή βέβαια... μη ανάπτυξη, μη σύστημα υγείας, μη ασφάλιση, μη εργασία, μη έγνοια και γενικά ένα πελώριο ΜΗ! Ε, ρε παιδιά, είπαμε, να προοδεύσετε στην παθητική αντίσταση αλλά εσείς μείνατε στο παθητική μέχρι που το κάνατε νυσταλέα, ραχατλίδικη και... ανύπαρκτη! Είπαμε δηλαδή της γριάς να... το ξέρετε το παρακάτω...

ΜΑ, ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΗ Η ΚΡΙΣΗ ΠΙΑ...

Καθιστή Αρκούδα, Ορθοκάπουλη Κότα, Χέρι που Τον Παίζει, Γκαβό Μάτι και όλοι οι υπόλοιποι γενναίοι συμπολεμιστές... ναι, νομίζω ότι κάπου στο βάθος τη βλέπω να έρχεται... την οικονομική κρίση...

ΨΑΡΟΤΑΒΕΡΝΑ Ο ΠΑΜΠΛΟ...

Ετσι και μου ζητούσαν να ζωγραφίσω αυτή τη χώρα άραγε, τι να έφτιαχνα... μια Γκερνίκα που θα την έλεγα Μαρίκα; Ή να έριχνα μερικά μάτια, πόδια, χέρια δώθενε κείθενε και όποιος καταλάβει κατάλαβε; Μα, τόσο όμορφη χώρα, τέτοια ιστορία, τέτοια παράδοση που θα έπρεπε να πηγαίνει... τρένο, να έχει περιπέσει σ'αυτή την ένδεια ιδεών, ανθρώπων σοβαρών, μυαλών χαρισματικών; Τσ, τσ, τσ... σηκώνω τα χέρια ψηλά... τελικά το αποφάσισα, θα γεμίσω ένα καμβά μπλέ, θα βάλω από κάτω ΨΑΡΟΤΑΒΕΡΝΑ Ο ΠΑΜΠΛΟ κα θα τo πουλήσω σε κανένα νησί να κονομήσω... όχι, θα κάτσω να σκάσω μακαρίτης άνθρωπος...

ΦΥΓΑΜΕ ΒΑΑΛ;

Μην το σκέπτεσαι πολύ... οι αυθεντικοί συγκλονισμοί είναι τόσο λίγοι σ'αυτό το ψεύτη ντουνιά... υπάρχει ένα θέμα βέβαια, οι Gray αρέσκονται να πειραματίζονται κυρίως στις γήινες και όχι τόσο στους... μουσάτους... αρα... προσοχή!! Πάντως, αξίζει το κόπο να ρισκάρουμε...

ΟΙ 100 ΜΕΓΑΛΟΙ; ΤΣ, ΤΣ, ΤΣ....

Μα, ποιος είχε τη φαεινή ιδέα εκεί στο ΣΚΑΪ; Πολύ μεγάλο λάθιο... Δηλαδή, είναι δυναμόν στη θέση 5Οτόσο ο Παπαδόπουλος, ο χουνταίος και με περισσότερες ψήφους από τον... Ευριπίδη, τον Παναγούλη και τον Ιουστινιανό; Μα, τι λίστα της μαλ... είναι αυτή και ποιοι ψήφισαν, να ξεύρω... Κι έχω περιέργεια να ιδώ και ποιοι θα ακολουθήσουν. ΕΚΠΛΗΞΗ: Ηξερε τόσος κόσμος το Νικόλα τον Μαργιωρή; Εναν άνθρωπο του εσωτερισμού -ιδρυτής του Ομακοείου και συγγραφέας πολλών βιβλίων φιλοσοφικοεσωτεριστικού περιεχομένου. Τι κουφά πράγματα είναι αυτά; Αραγε, εγώ είμαι στη λίστα;

ΤΩΡΑ ΝΑ ΠΑΩ Ή Ν ΜΗΝ ΠΑΩ;

Θυμάμαι ότι ο πρώτος δίσκος μου της λεγόμενης Heavy Metal ήταν το 1981 το FOR THOSE ABOUT TO ROCK WE SALUTE YOU των κυρίων αυτών και από εκείνη τη μέρα... με κέρδισαν για πάντα (γεια σου γεροντοροκά...). Και μάλιστα σκεφτόμουν πότενες θα έρουν και στην Ελλάδα να πάω να κοπανηθώ ελευθέρως... άργησαν μερικά χρόνια... τώρα αν κοπανηθώ μπορεί και να διαλυθώ παιδιά μου... εσείς τι λέτε, να πάω ή όχι;

ΜΑΜΑ, ΒΟΗΘΕΙΑ!

ΡΕ ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΣΚΛΗΡΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΣ... βρε ίσα από δω... βρε τσου... βρε Καμπαλά μονάχα, τσαγάκι και προσευχή σου λέω...

Δράση

 

Πρώτα η αναζήτηση

πιο πάνω η εκζήτηση

ύστερα η θέληση

μετά η θέαση

και στο τέλος όλων

η σιωπή...

 

Γέμισε το άχρονο

με τις διαστάσεις σου

Γέμισε το φόβο

με την ευελιξία σου

Γέμισε τη νύχτα

με την αυγή σου

Γέμισε τον Έρωτα

με την Αγάπη σου

 

Πρώτα το βλέμμα

ύστερα το κοίταγμα

μετά η όραση

πιο πάνω η ενόραση

και στο τέλος όλων

η ακεραιότητα...

 

Γέμισε τους μύθους

με την αλήθεια σου

Γέμισε την αδράνεια

με τη δράση σου

Γέμισε το ουδέτερο

με την προσοχή σου

 

Γέμισε το θάνατο

με την ζωή σου!

 

16/7/2001

Η Μ ΠΕΡΙΟΧΗ...

Καινούργια φίλη Βάαλ, δεν είσαι στη ζώνη του Λυκόφωτος... μάλλον δηλαδή... είσαι όμως στην Μ περιοχή, περιοχή και τόπος ανεωγμένων, ελεύθερων και ανήσυχων πνευμάτων... και καμιά φορά, κείμενα εμφανίζονται και εξαφανίζονται... καθώς άλλα παίρνουν τη θέση τους... ευχαριστώ και πάλι που με επισκέπτεσαι συχνά... Νομίζω ότι η Μ Περιοχή μοιάζει με την περίφημη area 51... έχεις ακουστά;

Επιμένουμε

 

Επιμένουμε να φιλοσοφούμε αέναα

με τη φιλοσοφία δεν γεννήθηκε ποτέ τίποτε που να διαρκέσει

περισσότερο από το επόμενο που το κατέρριψε

με τη φιλοσοφία ο άνθρωπος ιχνεύει τον εαυτό του

σαν υπόμνηση της πραγματικότητας

ή και της ιστορίας ακόμη

με τη φιλοσοφία έχει κανείς την τέλεια υπεκφυγή

και το ύστατο πρόσχημα

για να μπορεί να δραπετεύει από τη μεστή δράση

στην φλύαρη δραστηριότητα...

 

Επιμένουμε να "ανοίγουμε ορίζοντες"

σκάβουμε και προχωρούμε

σε πλάτος και σε μήκος

όχι πια σε βάθος

και πολύ λιγότερο σε ύψος

το βάθος απαιτεί χρόνο

απαιτεί καθαρή ενέργεια

και απαιτεί μια ξεχωριστή ποιότητα δράσης

και δεν την έχουμε πια

επιμένουμε να προχωρούμε ευθύγραμμα

αυτό που υπήρξε χθες καταδικάζεται

αυτό που σήμερα χτίζεται θα δοξάζεται

ώσπου να αποκαθηλωθεί κι αυτό με τη σειρά του

κινούμαστε ευθύγραμμα

χτες - σήμερα - αύριο

παρελθόν - παρόν - μέλλον

αυτός είναι ο ανθρώπινος χρόνος

κείνοι που μας δίδαξαν πως δεν υπάρχει χρόνος

πως ο χρόνος είναι ψέματα

πως όλα αρχίζουν και τελειώνουν την ίδια στιγμή

πως όλα είναι κύκλοι και σπείρες

αυτοί δεν υπάρχουν πια

περιφρονήθηκαν

εξευτελίστηκαν

χλευάστηκαν

διαγράφτηκαν

πέθαναν

επιμένουμε να ανοίγουμε ορίζοντες

και το έδαφος που πατάμε

μας είναι εχθρικό και άγνωστο

και ο ουρανός που μας αγκαλιάζει

μας είναι περιττός και αφιλόξενος...

 

13/11/00

ΠΡΟΣΟΧΗ ΚΑΙ ΕΠΑΓΡΥΠΝΗΣΗ!

πολλά τοξικά απόβλητα μας πλημμυρίζουν εσχάτως και χρειάζεται η μέγιστη επαγρύπνηση και η πλέον αυξημένη αξιολόγηση... σε όλα...

βλέπε, άκου, απόρριπτε το 98% και κράτα το 2%...

κι απ'αυτό μονάχα ό,τι μεταβολίζεται σε γνώση ουσίας και τροφή ψυχής...

να μην επιτρέπουμε σε κανέναν και τίποτε να μας θεωρεί κάδους απορρμμάτων και σκουπιδοτενεκέδες...

ΛΑΪΦ ΙΣ Ε ΜΠΙΤΣ...

Τη Δευτέρα βαριώμαι πολύ και δεν μπορώ να πάρω τα πόδια και τα χέρια μου γιατί ο ύπνος λιγοστός συνήθως από το Σαββατοκύριακο ή το αντίθετο, πολύς και δεν κουνιέται τίποτε αμονάχα αν το διατάξω με θυμό και πονέσω…

Τη Τρίτη σκέφτομαι ο φουκαράς ακόμη πόσο γρήγορις πέραξε η προηγούμενη η σακατεμένη η βδομάδα η σκρόφα και μελαγχολώ που ακόμα δεν μπορώ να συνηθίσω…

Τη Τετάρτη λέω περνάνε οι μέρες, μεσοβδομάδιασε, έλα, κοντοζυγώνει η λευτεριά αδέρφια, κουράγιο μωρέ και δεν κιοτεύουνε τα παλληκάρια…

Τη Πέφτη έρχεται το όμορφο το χαμόγελο το αλάνικο στο προσωπάκι μου γιατί ζύγωσε βρε χαμένα κορμιά η Παρασκευή και η δουλειά να πάει στα τσακίδια και οι δουλευτάδες στον Αγύριστο…

Καλά, τη Παρασκευή, ΝΤΕΡΤΙ ΝΤΆΝΣΙΝΓΚ, χορεύει το ντέρτι μου πά να πει και που όρεξη για δουλειά ο χρονοσαρακοφαγωμένος, ο άθλιος, ο απάχης και ώπαλα, ώπαλα, θα ξημερώσει ο Σάββας, που θα πάει και να πάτε όλοι να πνιγείτε στο Φάληρο…

Ο Σάββας ήρθε και κει που έλεγα ότι θα γλεντάω ίσαμε να απολιώσω με ηύρε το ξημέρωμα να κουτουλάω στα χαρτιά, να μασουλάω σελίδες που έλεγε και ο Καζαντζάκης, σα τη κατσίκα… Καλά που ξημερώνει ο Κυριάκος και θα ξεκουραστώ ο άμυαλος, ο νεραϊδοπαρμένος, ο λωλός…

Και ο Κυριάκος που ήρθε με ηύρε κάτω απ’τα σκεπάσματα να αναπολώ τα νιάτα μου, να λογίζομαι τα γεράματα που ήρθαν κιολα τα αναθεματισμένα, μαύρη μαυρίλα πλάκωσε και που κέφι για χορό, τραγούδι, ξημερώνει και η Δευτέρα η πόρνη και θα με βρει πάλι να κοπανιέμαι πάνω στις σελίδες, τα χαρτιά, τα σχέδια και να μην μπορεί ο οφθαλμός να ξεύρει αν είναι πρωί ή απογιόμασε γιατί είναι στο μεσουράνημα απ’τη νάρκη…

Σκατά, όλες οι μέρες τελικά μου φαίνεται ίδιες είναι… ψεύτρα, πόρνη της Βαβυλώνος ζωή… ένα τίποτα μας έφερε σ’αυτή τη ζήση, ένα μηδέν, κουρέλι και ρετάλι θα μας πάρει…

ΚΑΜΝΕΤΕ ΚΑΤΙ ΜΩΡΕ!!

Όχι, δεν ημπορώ να πω, δεν έχω κάποιο σοβαρό παράπονο από τους συνανθρώπους μου ίσαμε σήμερις… δεν μου έχει φερθεί κανείς πιότερο ιταμά απ’όσο άξιζα, δε μ’ έχει μουτζουρώσει κάποιος με σκοπό να με κάμνει μια αξεδιάλυτη καρβουνιά, δε μ’έχει σκαμπιλίσει κανείς τόσο ηχηρά που το βουητό να φτάσει κατάβαθα στη ψυχή μου… όχι, μονάχα ένα παράπονο έχω βρε παιδιά από την αθρωπότη σύνολη, την όλη μάζα των αθρώπωνε καλώνε και σκάρτωνε… ότι δεν έχει ακόμη ανα-γε-γνωριστεί η μεγαλοφυία μου και παραμένω άσημος, αφανής και περίπου ανώνυμος… ε, το λοιπό, δεν αντέχεται τούτο το κακό παραπέρα… κάμνετε κάτι τις να το χαλάσω αυτό και στη θέση του να στερεώσω κάτι ένδοξο, μεγάλο, φωτεινό… έχω το λόγο σας μωρέ; (καλά, μην πανικοβάλλεστε, μια μικρή κρίση είναι θα περάσει…) 

ΑΣΥΓΧΩΡΗΤΟΣ...

… το πρώτο γιατί δεν έχω σχολιάσει το ότι στη μικρή μας ψηφοφορία για τη πιο σέξυ κατήγαγε περηφανή νίκη η Ντόρα. Μα, δεν είναι τυχαίο ότι την συμπεριέλαβα στη λίστα… τώρα, δε θέλω από μερικούς στραβομουτσουνιάσματα και ειρωνικά χαμόγελα… μπορεί η δική μου κοσμοθεώρηση να βρίσκεται εντελώς αλλού αλλά τι σχέση έχει αυτό με τη σεξουαλικότητα που εκπέμπει ένας άνθρωπος; Και η Ντόρα κατάφερε όσο μεγαλώνει τόσο να στρώνει… ή ύστατη φαντασίωσή μου, Ντόρα και Κοντολίζα μαζί… πω, πω, πάρτε τον… (μου πήραν τη Κοντολίζα, μου απέμεινε η Ντόρα, και πάει και φουλ για προεδρίνα… αυτό με εξιτάρει περισσότερο… μα, χαλάρωσε παιδάκι μου…)

… το δεύτερο, ευχαριστώ Βάαλ για τα σχόλιά σου και, ναι, δεν έχεις άδικο για τον Πολ… υπήρξε μια ιδιαίτερη, εντελώς ιδιαίτερη μορφή και αν δεν υπήρχε και ο Μαλλαρμέ να κρατάει τα ίσα από την πλευρά της ποίησης –τι λέω, ξορκισμένη την είχε κι αυτός, την ποιητική να λέω καλύτερα, όχι τι περιέχει ο μουσακάς αλλά πως τον έφτιαξα, τα υλικά μετρούν κι όχι η γεύση… Πάντως, μέσα στην αυτοενδοσκοπική του μονομανία, ο Πολ άφησε και κάποιους στοχασμούς που με ερεθίζουν… πολύ στεναγμός βρε παιδί μου, από τη μύγα ξύγκι, τέλος πάντων… λέω να τον περιλάβω στο Μαύρο Ρόδο κάποια φορά… Βάαλ, συνέχισε να με επισκέπτεσαι, με τιμάς…

… η επόμενη ψηφοφορία θα είναι πιο σοβαρή (ωχ!)… 

ΠΑΛΙ ΤΣΟΥΡΕΚΙΑ ΜΕ ΤΗΝ ΓΙΟΥΡΟΒΙΖΙΟΝ...

Αρχίσαμε πάλι κι έχουμε μέλλον... θα μας τα κάνουν πασχαλινά τσουρέκια με το Σάκη, τη Γιουροβίζιον, ποιοι μετέχουν, τι κάνουν, τι γράφουν στα sites, τα φαβορί, οι συμμαχίες... δουλειά δεν είχε ο διάολος... Κάθε χρόνο πια... πότε θα τα σιχαθούμε όλα και θα στέλνουμε πάλι τη Μπόκοτα για τουρισμό... τη βλέπω τη δουλειά και με τηλεθέαση 10%... ε, το πολύ το Κύριε ελέησον...

ΠΟΣΟ BIG IN MAL... ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΠΙΑ...

Η Καλομοίρα μου αρέσει, δεν έχω να πω, νιαουρίζει, παλιμπαιδίζει συνέχεια, κάνει, ράνει, αλλά είναι χαριτωμένη, της πάει και έχει καλώς. Ομως, αυτό το τηλεπαιγνίδι τι σόι μαλ... είναι ρε παιδί μου... και είχα σε κάποια υπόληψη τους Ιάπωνες μέσα από τον εσωτερισμό... Κώδικας Μπουσίντο, Ζεν, Σαμουράι, κλπ. Και να κάνουν όλα αυτά τα καραγκιοζιλίκια... είναι κρίμα δηλαδή... τσ, τσ, τσ, τα ήξευρε αυτά ο διδάσκαλος Σουζούκι όταν έγραφε τις μελέτες του για το Ζεν και την ταύτιση στόχου και εγώ; Μήπως τελικά εννοούσε... στόκου; 

ΑΣΤΑ ΡΕ ΚΑΤΕΡΙΝΑΚΙ....

Για την Παπουτσάκη λέω και το ταλαίπωρο ΕΧΩ ΕΝΑ ΜΥΣΤΙΚΟ που, δεν είναι πλέον μυστικό ότι αποτελεί το μεγαλύτερο φιάσκο του Αλφα... όχι πως δεν μου αρέσει η συγκεκριμένη ηθοποιός αλλά, τη λυπάμαι που τη βλέπω να πασχίζει να ενσαρκώσει κάτι που δεν της βγαίνει με τίποτα... γιατί δεν την προστατεύει κάποιος χριστιανός από την παραγωγή ή από το κανάλι; Δεν μας βγήκε, δεν πειράζει, αλλά να βλέπω και την Παπουτσάκη Υπολοχαγό Νατάσα, δεν το αντέχει η ψυχή μου... 

ΨΗΦΟΦΟΡΙΕΣ ΦΟΥΛ!

ΨΗΦΙΖΕΤΕ ΧΩΡΙΣ ΑΝΑΣΑ ΕΙΠΑ!

ΚΑΙ ΠΩΛ ΒΑΛΕΡΥ...

Μπορει οί διανοούμενοι του σαλονιού να μην είναι του γούστου μου αλλά όταν βρεις κάτι καλό...

Κάθε αληθινή ανακάλυψη πληρώνεται από τον δημιουργό της με μια μείωση της σπουδαιότητας του Εγώ του.

Κάθε πρόσωπο είναι μειωμένο κατά το ομορφότερο πράγμα που έχει κάνει...

Η δράση είναι μια σύντομη τρέλα. 

Ό,τι πολυτιμότερο έχει ο άνθρωπος είναι μια σύντομη επιληψία.

Η ιδιοφυία έγκειται σε μια στιγμή

Αξίζουμε μόνο και μόνο γιατί καταφέραμε να βρεθούμε για μια στιγμή εκτός εαυτού...

Αν δυο ανθρωποι αγαπούσαν ακριβώς τα ίδια πράγματα, θα είχαν άραγε και τις ίδιες αντιπάθειες;

Αν βλέπατε τη ψυχή μου δεν θα μπορούσατε να φάτε

ΜΑ, ΠΑΛΙ ΠΕΡΙ ΣΙΝΕ Ο ΛΟΓΟΣ;

Μπράβο Κάθυ μου... να που συμφωνούμε που και που...

Και μιας και διέρχομαι περίοδον κινηματογραφικών αποδράσεων, είπα να δω και άλλες ταινίες και θα πω την ταπεινή μου άποψη μονάχα για δυο απ'αυτές.

Πρώτα για την επίσης πολυδιαφημισμένη DOUBT με την Μέρυλ Στρηπ που αγαπώ πολύ από τα νεανικά μου χρόνια όταν την έβλεπα στην Εκλογή της Σόφι και σε άλλες αξιόλογες -μου άρεσε επίσης στις Γέφυρες του Μάντισον διότι ήταν και ο θεός Κλιντ που έκανε τη διαφορά. Λοιπόν στην Αμφιβολία, έχουμε κυρίαρχες τις ερμηνείες δυο ανθρώπων, του ιερέα -που δεν τον θυμάμαι αλλά είχε κάνει τον Τρούμαν Καπότε αριστοτεχνικά- και της στρίντζως καλόγριας Μέρυλ. Αφορμή και αιτία, ας το αφήσω για όσους δεν έχουν δει το φιλμ. Σημασία έχει ότι μια μάλλον αδιάφορη ταινία παίρνει σάρκα και οστά όταν υπάρχει ο Λόγος, το κέντημα της υποκριτικής που γίνεται από τους δυο ηθοποιούς με τρόπο μαστόρικο και όμορφο. Δεν ξέρεις αν αξίζει να δεις τη ταινία αλλά αξίζει να δεις πόσο συναρπαστικά εκδιπλώνει τον χαρακτήρα της η Μέρυλ και σε καθηλώνει απλά και μόνο για να δεις την συνέχεια. Τίποτα δεν είναι τυχαίο σ'αυτή τη ζωή και η πεπειραμένη ηθοποιός παραδίδει απλά μαθήματα υποκριτικής να βλέπουν οι πιτσιρίκες και να διδάσκονται.

Είδα και το REVOLUTIONARY ROAD στο οποίο είχε αναφερθεί και η Κάθυ και την-θεώρησε υπερτιμημένη, ίσως όχι άδικα-και μιλάει και όλος ο κόσμος και δεν μπορώ να πω ότι απογοητεύτηκα. Διότι μου άρεσε περιέργως και ο μορφονιός, ο Ντε Κάπριο αν και όλα τα λεφτά είναι βέβαια το ίδιο το κείμενο, οι διάλογοι και η ερμηνεία της Γουίνσλετ. Ισως όταν τελειώνει η ταινία να έχει κανείς μια περίεργη γεύση στο στόμα αλλά πάντως έχει απολαύσει κάποιες εξαιρετικές σκηνές, δυνατές, αληθινές και σοκαριστικές ακόμα. Πολύ ωραία τα λέει και ο τυπάκος που κάνει τον λωλό, ο λίγο αρτσούμπαλος... πολύ μου άρεσε... Να πω όμως και κάτι... κουλό; Τα φρύδια της Γουίνσλετ γιατί μου θύμισαν την... Φρίντα; (τη ζωγράφο εννοώ στην ταινία). Λίγο κωμικά μου φάνηκαν, τέλος πάντων.

Μέχρι να ξαναδω κάτι που να λέει, έχουμε καιρό...

ΝΑ ΜΗ ΞΕΧΝΟΥΜΕ ΚΑΙ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ...

"...Δεν ξέρω, δεν ξέρω ποιος είμαι, δεν ξέρω τι κάνω εδώ κάτω. Δεν ξέρω από που έρχομαι ούτε και που πηγαίνω. Όσο προχωρώ, τόσο δεν καταλαβαίνω. Νομίζω πως όλοι γνωρίζουμε ότι είμαστε περαστικοί απ'αυτό το κόσμο, πως ο κόσμος γύρω μας είναι θόρυβος και οργή, ότι όλα είναι απατηλά και ανώφελα σε τελευταία ανάλυση, κι ωστόσο συνεχίζουμε..."

...Είμαι μέσα στο άρρητο...

Ευγένιος Ιονέσκο

ΚΑΛΕ ΜΟΥ ΦΙΛΕ ΜΠΑΜΠ...

Α, ΡΕ ΑΘΑΝΑΤΟ Π.Ν... Και Σαλαμινομάχος πλέον... καλή θητεία φίλε και αγάντα, θα περάσει κι αυτό και θα το θυμάσαι με χαμόγελο... Σ'αποθύμηξα βρε μπαγάσα...

ΚΑΙ ΝΕΕΣ ΨΗΦΟΦΟΡΙΕΣ!

Δουλειά δεν είχε ο διάολος... Μη γκρινιάζετε και στρωθείτε να ψηφίζετε! Θα σας σαπίσω στα γκάλοπ, θα βγάλω το άχτι μου! 

ΜΠΕΝΤΖΑΜΙΝ... ΠΑΤΟΣ!!

Ξέρω ότι πάω ενάντια στο main stream που έχει διαμορφωθεί εσχάτως με την 'ταινιάρα' του Μπραντ Πητ και της άλλης που δεν την θυμάμαι τώρα και απολογούμαι, αλλά, με συγχωρείτε, η... ταινιάρα αυτή για μένα αποδείχτηκε φάβα Σαντορίνης... Μπορεί η ιδέα να ήταν πρωτότυπη -που δεν είναι - η ερμηνευτική προσπάθεια του Μπραντ φιλότιμος ως και της μπαλαρίνας αλλά, γιατί είχα συνεχώς επί σχεδόν τρεις ώρες, έλεος!-την αίσθηση ότι βλέπω ένα Φόρεστ Γκαμπ σε κακή διασκευή-μετασκευή; Μόνο που ο Μπραντ δεν είναι Τομ Χανκς και η Κέιτ Μπλάνσετ -τη θυμήθηκα- περισσότερο κατάθλιψη μου έφερε παρά ερωτισμό... μια μπαλαρίνα, χλωμή και αναιμική, άνευρη και... τέλος πάντων άστα να παν στο διάβονο. Καλογυρισμένη φυσικά, τα πρώτα 20 έως 30 λεπτά ελπιδοφόρα αλλά όσο περνούσε η ώρα υποψιαζόμουν ότι θα καταλήξει σε μάπα... και έτσι έγινε. Και όταν τέλεψε, παρά λίγο να βάλω και τα γέλια διότι μου φάνηκε και γελοίο το θέαμα. Αν ο σκηνοθέτης τη σταματούσε όσο ο Πητ ήταν... μάχιμος, κάτι θα λέγαμε. Οχι και μπέμπης όμως με άνοια, βοήθεια δηλαδή. 

Όσοι το είδαν -από τους γνωστούς μου- έχουν αντίθετη άποψη και περιμένω και την δική σας.

Είδα το WALKYRIE πιο πολύ επειδή έχω ασχοληθεί από τα μικράτα μου με τον φαινόμενο του Εθνικοσοσιαλισμού, τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο, τα Ες-Ες και την αποκρυφιστική τους διάσταση κλπ. Οφείλω να ομολογήσω ότι η ταινία είναι ευπρεπεστάτη και βλέπεται μια χαρά ενώ είναι και συνεπής με τα ιστορικά δρώμενα -εκτός ίσως του γεγονότος ότι δεν πρόλαβε ο κόμης Στάουφενμπεργκ να κινητοποιήσει όλο το μηχανισμό στο Βερολίνο καθώς συνελήφθησαν όλοι με τη μία σχεδόν. Δεν έχει και τόση σημασία. Καλός ο Κρουζ, σοβαρός και 'στεγνός΄, όπως θα έπρεπε. 

Είδα και την κωμωδιούλα BANK BANG του Χαραλαμπόπουλου που ήταν καλούτσικη αλλά σαφώς κατώτερη του 5 ΛΕΠΤΑ ΑΚΟΜΑ. Η σκηνοθετική του προσπάθεια θα ήταν πιο έντιμη αν δεν ήθελε να μιμηθεί τόσο φανερά τον Ταραντίνο. Πάντως βλέπεται ευχάριστα.

Μου άρεσε πάρα πολύ η ταινιάρα DEATH RACE που πρωταγωνιστεί ο θεός... που δεν τον θυμάμαι ΤΡΑΝΣΠΟΡΤΕΡ... Εξαιρετική δράση, σε κερδίζει αμέσως και ο τύπος αυτός είναι από τους πλέον αυθεντικούς που έχουν εμφανιστεί τα τελευταία χρόνια. Αυτόνε θα έπρεπε να διαλέξουν για Τζέημς Μποντ... αν και οι Βρετανοί είναι τόσο ξενέρωτοι που μόνο ο Ρότζερ Μουρ ήταν ο καταλληλότερος. Ούτε καν ο Σον...

Και θα επανέλθω. Περιμένω σχόλια ή και... κατσάδα Κάθυ...