Σκεψούλες...

Για να μην τα πολυλογώ, προσπάθησα μερικούς μήνες χωρίς αποτέλεσμα. Τελικά, αποφάσισα αντί να διαλέξω πτυχιακή όπως θα γινόταν σε έναν τέλειο κόσμο, να διαλέξω τον καθηγητή με τον οποίο έβλεπα ότι μπορούσα να συνεννοηθώ και που ήταν ο λογικότερος από όλους.
Έτσι στο τέλος κατέληξα με μια χαζή πτυχιακή με βάσεις δεδομένων, καμία σχέση με αυτό που θα ήθελα ποτέ να κάνω, απλά για να δείξω μία πτυχιακή στην σχολή, να μου δώσουν το πτυχίο μου και να την κάνω.
Κατά την διάρκεια που την δούλευα, έβριζα όλη την ώρα την στιγμή που έπεσε στα χέρια μου, έφτιαξα μια βλακεία που ήταν ακαδημαϊκά σωστή και την έδωσα να τελειώνω.

Στην συνέντευξη δε για την τωρινή πτυχιακή μου, όταν μου ζήτησε ο τυπάς εκεί να του πω γιατί επέλεξα το θέμα εκείνο σαν πτυχιακή ενώ ενδιαφερόμουν για το interface design in any sense, δεν ντράπηκα όχι μόνο να του εξηγήσω την νοοτροπία της παλιάς μου σχολής, αλλά και να του δηλώσω ότι πολύ απλά... δεν του την στέλνω!!! Σκέφτηκα ότι ετσι και αλλιώς, είτε έστελνα την πτυχιακή εκείνη, είτε του έκανα αυτήν την δήλωση, θα την έχανα την θέση, άρα ας γλίτωνα τουλάχιστον την ρόμπα (αλλά τελικά ο τολμών νικά που λένε :P ).


Και τώρα ερχόμαστε στο πέρυσι τέτοιον καιρό (Απρίλιος 2007), στα τελειώματα του πρώτου masterοχρόνου μου (Τότε, πριν κάνω την αίτηση για το extension του προγράμματος και κάνω το μεταπτυχιακό 2 χρόνια -ή 4 εξάμηνα ή 120 ECTS αν σου αρέσει έτσι- είχα 2 εξάμηνα μαθημάτων και ένα πτυχιακής το οποίο σήμαινε ότι από Σεπτέμβριο 2007 έπρεπε να αρχίσω πτυχιακή). Εκεί, έβαλα πείσμα ότι δεν θα έκανα πάλι άσχετη πτυχιακή. Και έτσι και έγινε.
Μετά από ψάξιμο 6 μηνών (ολογραφώς "έξι") και ενώ είχαν γίνει τα νεύρα μου κυριολεκτικά χάλια, βρήκα μια πτυχιακή πάνω σε αυτό που μου αρέσει.

Και ξέρεις τι?
Τους τελευταίους 4 από τους 6 μήνες που δουλεύω την πτυχιακή, γουστάρω τρελά. Ακόμα και τον τελευταίο μήνα που είμαι κλεισμένη μέσα στο σπίτι και γράφω όλη μέρα, γουστάρω γουστάρω γουστάρω!!!

Γιατί μου αρέσει τρελά και δεν το κάνω από υποχρέωση προς την σχολή, ούτε σε κανέναν, ούτε το είδα σαν εξαναγκαστική εργασία ούτε ως αναγκαίο κακό, ούτε, ούτε, ούτε.

Σε 10 μέρες τελειώνω την πτυχιακή μου officially και έχω σχεδόν τελειώσει το report. Κοιτώντας πίσω, βλέπω ότι παρόλο που είχα κάτι παραπονάκια όπως πχ. που δεν είχα κάποιον να με καθοδηγεί, αλλά στρώθηκα κάτω και τα έκανα όλα μόνη μου με αποτέλεσμα να πάρω πάρα πολλές γνώσεις και εμπειρίες.
Ήμουν πολύ τυχερή που έπεσα σε εταιρία της οποίας η πολιτική είναι να μην δίνει συγκεκριμένο θέμα στους φοιτητές, αλλά να τους εμπιστεύεται και να τους αφήνει ελεύθερους να "παίζουν". Και έτσι, παρόλο που μου πήρε 2 μήνες, διαμόρφωσα το θέμα μου όπως εγώ ήθελα και έκανα αυτό που πραγματικά ήθελα.

Σε 10 μέρες όπως είπα τελειώνω την πτυχιακή μου και γαμώτο, χαίρομαι που την έκανα. Χαίρομαι που με έκανε να συνειδητοποιήσω τι θέλω να κάνω βγαίνοντας από την σχολή, που με έμαθε τόσα για τον κλάδο μου και για την όλη εμπειρία που κέρδισα. Χαίρομαι που εγωιστικά πιστεύω ότι είχα το καλύτερο και πιο ενδιαφέρον θέμα πτυχιακής στον κόσμο.
Χαίρομαι που το ηθικό μου είναι τέρμα πάνω, χαίρομαι που θέλω να την δείξω παντού και που είναι το πλέον αντιπροσωπευτικό δείγμα των ικανοτήτων μου, χαίρομαι, χαίρομαι, χαίρομαι!

Έστειλα την σχεδόν τελειωμένη μου πτυχιακή πριν λίγο στον επιβλέποντά στην εταιρία και περιμένω feedback. Οι διορθώσεις θα γίνουν Πάσχα στην Ελλάδα, καθώς κατεβαίνω την Τετάρτη.

Μια μερούλα από αυτές θα σου εξηγήσω και το θέμα της πτυχιακής μου.
Ως τότε φιλάκια και καλές γιορτές,
Nenya

PS. Η κούπα στην φωτογραφία είναι δωράκι του dtsomp ως δείγμα συμπαράστασης και εκτίμησης προς το έργο μου :P :P :P
Την έχω δίπλα από το pc και την κοιτάω όλη την ώρα :D

Να'μαι πάλι, χάθηκα...
θα κάνω αυτό το ποστάκι όσο πιό σύντομο γίνεται γιατί κάθε φορά κάθομαι και γράφω με τις ώρες, αλλά πραγματικά τώρα δεν έχω χρόνο καθόλου.

Πήγαμε στο Goteborg και ήρθαμε.
Θα αρχίσω με μια μίνι περιγραφή της πόλης και μετά θα πάω στο κύριο event...
Η πόλη ήταν πάρα πολύ όμορφη, με καταπληκτικά κτίρια σε όλο το μέρος της και μικρή, ιδανική για περπάτημα. Το κακό ήταν ότι φάγαμε το απίστευτοτατο κρύο, με μια πρόγνωση την ημέρα που φτάσαμε στο -9 με real feel -21. Αυτό δεν μας εμπόδισε να κάνουμε βόλτες στην πόλη, αλλά δεν μπορούσαμε να μείνουμε και με τις ώρες έξω.
Το άλλο κακό ήταν ότι δεν είχε και τίποτα τρελό να κάνεις indoors και εκτός αυτού τα περισσότερα μουσεία έκλειναν νωρίς και έτσι δεν μπορέσαμε να επισκεφτούμε τίποτα περισσότερο από το μουσείο φυσικής ιστορίας της πόλης, μιας και περιείχε την μοναδική στον κόσμο βαλσαμωμένη μπλε φάλαινα με τον σκελετό της. Ας είναι... άξιζε η βόλτα...
Όσο για night life και άλλα τέτοια, δεν μπορώ να πω ότι είχα όρεξη να βγω. Γιατί εκτός του ότι το είχα καρακαταδαγκώσει, δεν είχα καμία απολύτως περιέργεια να δω πως διασκεδάζουν οι Σουηδοί. Been there, done that.
Θα ήθελα να ξαναπάω πάντως στην πόλη με καλύτερο καιρό και την μηχανή ανα χείρας για να βγάλω φωτογραφίες τα απίστευτα κτίρια που είχε... (δεν έχω ανεβάσει φωτογραφίες ακόμα, αλλά θα το κάνω σύντομα).

Ας πάμε τώρα στο ζουμί...

Το παγκόσμιο πρωτάθλημα καλλιτεχνικού πατινάζ ήταν τρομερή εμπειρία, πραγματικά, ήταν κα τα πλη κτι κό.
Ο κόσμος τρελά οργανωμένος (ειδικά οι Ελβετοί που είχαν κουβαλήσει κουδούνες ολόκληρες) και έκαναν κλίμα τέλειο στον αγωνιστικό χώρο, χειροκροτούσαν τους πάντες, και εμψύχωναν όλους τους αθλητές ανεξαιρέτως, ειδικά αυτούς που είχαν κάποιες άτυχες πτώσεις, αλλά όπως και να το κάνουμε, δεν κρυβόταν η αγάπη για τους Ευρωπαίους...
Αν έτυχε μέσα σε όλα τα ουρλιαχτά προς τον Joubert να άκουσες και μια πρόταση γάμου, αυτή προερχόταν από το Nenyaki (παρουσία dtsomp πάντα, ο οποίος όταν είδε ότι θυμήθηκα τα μαθητικά μου χρόνια (σσ. πρώην ρουβίτσα) δεν ήθελε να με ξέρει ντιπ για ντιπ κατά ντιπ).
Πέρα από την πλάκα, ξεσκίστηκα να ουρλιάζω (εσκεμμένα ντε :D) κάθε φορά που ήταν ο Joubert ή ο Lambiel επί πάγου και μιλάμε ότι το ευχαριστήθηκα τρελά και πέθανα στο γέλιο. Έγιναν καταπλητικά σκηνικά!!! Ό,τι να'ναι! (oooh dear God, ακούγομαι πιό χαζή από ότι περίμενα).
Καταπληκτικό μέρος για να βγάλεις το άχτι σου! Έτσι, με το γάντι!
(Να πω εδώ ότι σε Joubert και Lambiel έπεσε τέτοιο ουρλιαχτό στο στάδιο, που ήταν σαν να ήταν γεμάτο με λυσσασμένες γεροντοκόρες παρμένες κατευθείαν από το ράφι! αν ήμουν αθλητής θα φοβόμουν... χαχαχα!!!)

Μεταξύ 2ου και 3ου group εγώ, η Ε. και η Κ. κάναμε και μία μικρή βόλτα προς τους δημοσιογράφους... και ποιον ψάχναμε εννοείται πως? τον κύριο Κωστάλα.
Μιλάμε ότι ο άνθρωπος έχει επίπεδο, όχι αστεία. Δεν θυμάμαι και πολλά πράγματα από όσα είπαμε γιατί είχα μείνει να κοιτάω λίγο... Σου προκαλούσε ένα κάποιο δέος όσο να'ναι...
Θυμάμαι ότι ήταν ευγενέστατος, ότι φάνηκε πραγματικά που χάρηκε που πήγαμε και του μιλήσαμε και γενικά, δεν νομίζω ότι θα την ξεχάσω αυτήν την γνωριμία.
Ο μπαμπάς μου μου είπε τηλεφωνικά ότι κατά την μετάδοση ευχαρίστησε τους έλληνες θεατές που πήγαν να τον συναντήσουν. Η τιμή ήταν όλη δικιά μας.

Τώρα θυμήθηκα μόνο ότι του είπα ότι μας φαινόταν περίεργο να παρακολουθούμε το πατινάζ χωρίς να τον ακούμε και μου είπε "ναι, αλλά άλλο να το βλέπεις ζωντανό!". Δεν είχε και άδικο...
Είμασταν πολύ τυχεροί γιατί είχαμε πάρα πολύ καλές θέσεις (10η σειρά στον τελικό και 14η στο gala) και βλέπαμε όλους τους αθλητές πολύ καθαρά. Nα πω εδώ ότι τα εισιτήρια τα πήραμε στις 26 Νοεμβρίου!!!

Ο τελικός ανδρών (ή το ελεύθερο πρόγραμμα για να χρησιμοποιήσω την σωστή ορολογία) μπορώ να πω ότι ήταν λίγο κουραστικό στην αρχή, μιας και οι πρώτοι αθλητές δεν έκαναν και πολλά... το οποίο ήταν καλό από μια μεριά γιατί όσο περνούσε η ώρα ανέβαινε και το επίπεδο (και γιατί μπορούσα στην αρχή να δοκιμάσω την μηχανή μου και να την έχω "ψυχολογήσει" μέχρι να βγουν οι καλύτεροι αθλητές). Όσο περνούσε η ώρα, αντί να κουραζόμαστε, ενθουσιαζόμασταν όλο και πιό πολύ, μέχρι το αποκορύφωμα, το τελευταίο group των αθλητών που όλοι κυριολεκτικά τα έσπασαν. Δεν έχω λόγια για να περιγράψω το κλίμα...

Όσον αφορά το gala*, τι να πω? καταπληκτικό πραγματικά, μας έκανε να μετανοιώσουμε που δεν πήραμε εισιτήρια για όλη την εβδομάδα και όλα τα αθλήματα... Τέλειο, και οι αθλητές και ο φωτισμός και η μουσική και τα πάντα... Για να είμαι ειλικρινής όμως, ο τυπάς με το πιάνο που έκοβε βόλτες στο event μου φάνηκε λίγο αστείος... Εκτός από αυτόν, εμφανίστηκαν και τα μέλη της Σουηδικής εθνικής ομάδος αλλά και η Σουηδική ομάδα συγχρονισμένου πατινάζ (ανάθεμα και αν το είπα σωστά... ).

Φωτογραφίες έχω ανεβάσει στο flickr account μου σε 2 set: τελικός ανδρών και gala νικητών.

Μακάρι να είμαστε καλά, να πάμε του χρόνου στο Πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα που θα γίνει στο Ελσίνκι.
Φιλάκια!
Nenya


Ποστ μέσα στο ποστ (το συνηθίζω τώρα τελευταία... παράξενο...): η καινούρια μου μηχανή / mini review.
Στην αναζήτηση καινούριας ψηφιακής φωτογραφικής μηχανής, προσπαθούσα όλο να αποφύγω τις sony και όλο επάνω τους έπεφτα... Έτσι, συνεχίζω την παράδοση που ξεκίνησα πριν 4,5 χρόνια και επιμένω sony σε ψηφιακή.
Το καινούριο μου απόκτημα, η W-80 και μία καρτούλα 4 GB.
Oφείλω να ομολογήσω ότι με εξέπληξε η απόδοση της μπαταρίας της. Την πρώτη μέρα στο Goteborg έβγαλα 1075 φωτογραφίες (3,0 GB) με τις περισσότερες να είναι χωρίς flash (καθώς απαγορευόταν κατά την διάρκεια του αγώνα) και κουβαλώντας την μηχανή μέσα στο απίστευτο κρύο της πόλης (ως γνωστών η απόδοση της μπαταρίας πέφτει στις χαμηλές θερμοκρασίες) και παρόλα αυτά, η μπαταρία τελείωσε το βράδυ, όταν είχα ξαπλάρει στο ξενοδοχείο και τις κοιτούσα μέσω του slideshow που προσφέρει η μηχανή.
Όσον αφορά την δεύτερη ημέρα, έβγαλα 508 φωτογραφίες (1,6 GB) μετά από επίσης μία βόλτα στο εξωτικά καταπαγωμένο Goteborg και το μουσείο φυσικής ιστορίας του, με σχεδόν όλες τις φωτογραφίες να είναι τραβηγμένες με flash (δεν υπήρχε πρόβλημα με το flash κατά την διάρκεια του gala οπότε του έδωσα και κατάλαβε!).
Τι άλλο... Super γρήγορη φόρτωση flash και εστίαση, τέλεια χρώματα, πεντακάθαρες φωτογραφίες --> άξιζε η αγορά ;)
Και το σύνολο? 1721 φωτογραφίες όλη η εκδρομή και 5,2 GB από εμένα (ευχαριστώ dtsomp που με άφησες να τις ξεφορτώσω στο mac σου!) και άλλες 1012 από την μαμ μαμ μου, σύνολο 2733 (6,5 GB) φωτογραφίες...

Όσο για το Flickr... 3344 views μέσα σε 13 μέρες... κάτι κάναμε...


ΥΓ1. Σύντομο ποστάκι είπα στην αρχή? χμ...
ΥΓ2. Σχετικό ποστ και από τον dtsomp.
YΓ3. Κοίτα πως περνάνε 3 χρόνια blogging... χρόνια πολλά Κλεό :*

*το gala είναι το show που γίνεται την τελευταία μέρα των αγώνων, κάτι σαν τελετή λήξης και περιλαμβάνει τους 5 πρώτους σε όλα τα αθλήματα: γυναικών, ανδρών, ζευγάρια και χορό στον πάγο.