Ένα βράδυ στο “καφέ”

Φέγγισε η σκέψη μου και η φωνή ξεθώριασε την σκέψη.Φοβήθηκε μη μιλήσει δυνατά και σπάσει η δική της.

Η παρέα παίρνει θέση. Οι δύο κρατούν κιθάρα και ξεκινούν. Οι θαμώνες σταματούν τις συζητήσεις και αφήνουν τις νότες ν’ακουμπήσουν απάνω τους. Δεν αναζητάς κανέναν. Απομακρύνεσαι ή απλά στέκεις κοντά. Μια μπύρα στο χέρι και ένα τσιγάρο καίγεται στο στόμα. Φωτογραφίες και αντικείμενα εποχής τριγύρω, συμπληρώνουν την εικόνα. Ήχοι γνωστοί.

Σιγοψιθυρίζεις

Κοιτάς

Ζητάς μια μπύρα ακόμη...

...και για το τέλος ο ναυαγός...

Φύγαμε...

Τέλος εποχής

σα να μου τελείωσε μια ολόκληρη ζωή

                                                                          Τερμίτες

Προπαγάνδας ερωτήματα

Ελευθερία, Δημοκρατία, Θρησκεία, Αξιοπρέπεια, συνάδουν ?

Ελευθερία ?

Μπορείς να πράξεις όπως αγαπάς ?

Μπορούσες ποτέ ?

Υπήρξε ποτέ αυτή η εποχή ή απάτη ζούσες ?

Δημοκρατία ?

Ποιός αληθινά υπηρέτησε ποτέ τον λαό ?

Πότε ?

Μήπως ακριβώς στη γέννησή της εχάθει ?

Θρησκεία ?

...γελάς ?

Ξέρεις κάτι ?

Και η Αξιοπρέπεια ?

Η Αξιοπρέπεια ?

Πνίγηκε ?

Μήπως ακυρώθει με την κατάρτιση των άλλων ?

Τι πήγε στραβά στους αιώνες ?

Τι δίδαξαν λάθος ?

Τι προπαγάνδα έπεσε στ’όνομά τους ?

Σε τι ρέμβη ζούσαν οι αιώνες ?

Εις μνήμην των δικαιωμάτων
Αίτιο, η κατ'εξακολούθησει βιασμένη Κύπρος

Ξεχασμένο

Θέλω να πιώ μια θάλασσα απ’τα μάτια σου

και απ’τα χείλη σου να δώ τον ουρανό,

να ξυπνήσω στ’άστρα ενα υπέροχο πρωί

και ν’ακούσω απο κοντά την εαρινή φωνή σου.

Κι εκεί απά,

ψιμύθια να γεμίσω το κάθε δάκρυ που στο πρόσωπο κυλά και στο γεμίζει στάλες’

ψυχές’ απ’τις ψυχές σου

και απ’των ματιών σου τις λαμπερές πηγές.

Μεθά ο κόσμος μέσα τους κι εκεί βουτώ κι εγώ,

να γίνω διαμαντικό’

φτιασίδι,

στη καρδιά σου φυλακτό....

Γιατί εδώ ανήκει...

                                                                          Παυλίδης - Νοσφεράτου

Θάλασσα και ήλιος μαζί

Θάλασσα, γιατί είναι το στοιχείο που αγαπώ.

Ήλιος, γιατί είναι ζωογόνος.

Μαζί, γιατί πιστεύω σ’αυτά.

Μαζί, γιατί δημιουργούν εμένα.

Στη θάλασσα μιλώ και στον ήλιο μεγαλώνω.

Με τη θάλασσα γίνομαι ένα και με τον ήλιο ζώ.

Κάποτε ήθελα να γίνω ναυτικός μα έμεινε στο νού.

Κάποτε ήθελα να σπουδάσω στην καλών τεχνών...

Έπειτα πολιτικός μηχανικός...

Έμειναν πίσω και αυτά...

Απ’τα μεγάλα μου όνειρα είναι ένα ταξίδι στο διάστημα έστω και για μισό λεπτό.

Κάποιο μικρότερο, μια στάση τρένου ως εργαστήρι.

Το μεγαλύτερο και εφικτό συννάμα, το κρατώ για εμένα...

Αν ήταν να πάρω μια απόφαση, σχετική θα’ταν με το παραπάνω όνειρο. –απάντηση-

Εδώ ελευθέρωσα την κλειστή μου ύπαρξη.

Η δική μου οδός ονείρων...

Άλλαξα...

Μεγάλωσα... ερωτεύθηκα, έγραψα, αποχαιρέτησα, περπάτησα, ευτύχησα, χάρισα, φίλησα, έκλαψα, αγάπησα, ταξίδεψα, χάρηκα, ζωγράφισα, εκτονώθηκα, γέλασα, τραγούδησα, φίλιωσα... τοποθέτησα την λέξη “όμορφο” στην καθημερινότητά μου, όταν κάποια μου την εξήγησε.

Σχεδόν πέντε έτη συναισθήματα, χρειάζονται νέο ξεκίνημα...

Αντίο

Σαν να μην είχες δει ποτέ σου ναυαγό...

...ίσως να περνώ...

έξοδος