Lepki, mokry śnieg sypał tak, że nie było widać świata bożego ...
I tak nas zasypało w tej pogórzańskiej dolinie, malowniczo a pięknie, że wcale nie mieliśmy za złe zimie, że wreszcie pokazała swoje oblicze. Siedzieliśmy o poranku przy kawie, patrzyliśmy za okno, potem dalej prace przy łazience, niby tylko kilka listew, kołkowanie, a czas leci ...
Potem wybraliśmy się na zakupy do sklepiku w drugiej dolinie.
Nie była to taka prosta sprawa, wydawało mi się, że "czołg" da sobie radę śpiewająco z tym dużym śniegiem.
Wcale nie, może z puchem tak, ale tu był mokry, zbijał się w bryły nie do pokonania, a samochód tańczył, jak chciał, bo nie ma blokady.
Braliśmy naszą górę pewnie na dziesięć razy, w dół i parę metrów do góry, poszłam po łopatę do odśnieżnia w końcu, ale zanim wróciłam, mąż przebił się już na szczyt.
Pewnie takie problemy załatwiłaby agresywna guma, taka kostka, prawie jak w leśnych pojazdach ...
Problemy z mokrym śniegiem skończyły się, bo przyszedł mróz, breja zamarzła, tak że następnego ranka "czołg" bez problemów wyjechał na górę. Mróz cisnął coraz mocniej, pewnie tak jak wszędzie, i coraz więcej ptaków przylatywało do naszej śliwki; pisałam już o sikorkach, kowalikach, dzięciołach ...
Mróz przygonił sójki, piękne ptaki, bardzo zaborcze, hałaśliwe, wszystko pierzchało, jak one pojawiały się przy zimowej spiżarni ...
Któż potrafiłby tak zestawić barwy, jakie możemy obserwować na tym ptaku?
Ciepły beżyk, który dominuje, i ten turkus na końcówkach skrzydeł, patrzę na nie i podziwiam za każdym razem, kiedy pojawiają się, dziś było chyba z siedem sztuk ...
Zebrałam się w sobie twórczo i trochę popracowałam przy "witrażyku" do drzwi łazienkowych.
Całość popełniona jest, niestety, na sztucznej szybie, bo te marketowe drzwi są tak skonstruowane, że zwykłe szkło nie może być użyte. Nie ma żadnych listewek przytrzymujących, tylko duża listwa dolna jest zdejmowalna i tylko coś wyginającego się może być włożone w otwór ...
Hm! nabzdyczony kogucik wpisany w bratki, które przypominają jakieś motyle, a może meduzy? będzie pasować do różnych, chatkowych, dziwnych rzeczy, fajnie filtruje wieczorem światło, na kolorowo ...
W klamociarni nabyłam kiedyś makramowe dziwadło, sama nie wiedziałam, do czego to może służyć, długo wisiało w kącie ...
... aż znalazło swoje miejsce, będzie przechowywać zapas papieru toaletowego.
Zasznurowałam jedną ścianę, tą przy drzwiach, od razu cieplej, kolej na następne ...
Chatkowe dni upływały bardzo spokojnie, chodziłam z psami na spacery ...
Psy szalały z radości, goniły się z zapałem, ale zawsze wracały z impetem pod moje nogi i nie raz zaliczyłam "orła" na śliskiej drodze, albo moje buty były za śliskie... patrzyliśmy razem na niebo o zachodzie, przepiękne, ale wróżyło tylko jedno ... nielichy mróz ...
Maksiowi rosną drugie zęby, a "stare" mleczaki trzymają się jeszcze całkiem nieźle, wygląda bardzo komicznie z podwójnymi kłami, jak otwiera pysk; prawie jak paszcza krokodyla ...
Poranki na Pogórzu bardzo mroźne, cały świat przymglony, w oparze mrozu, wcale nie ma dobrej widoczności ...
... prawie wcale nie widać kalwaryjskiego wzgórza ...
... a tu okolice Koniuszy, widok na Szybenicę. Ta nazwa pochodzi prawdopodobnie od szubienicy, która stała na szczycie góry i na której wieszano różnych opryszków, rzezimieszków, a także chłopów, którzy powstali przeciw panom, prowadzi tędy szlak niebieski z Przemyśla do Kalwarii, a spod lasu widać rozległą panoramę Pogórza .
W ten niedzielny, mroźny poranek zaczęły się kłopoty z "czołgiem", palił, ale chyba skrupione paliwo i zanieczyszczenia zatkały filtr, trzeba było go wymienić.
Po męża przyjechał syn, a ja zostałam palić w piecu, karmić ptaki i patrzeć przez okno ...
To mój punkt obserwacyjny, bardzo chcę zobaczyć to stado jeleni, które wychodzi na łąkę i zrzuca poroże ...
Mróz zatrzymał chyba zwierzęta w lesie, a może wychodzą nocą, liczę na to, że może wyjdą podczas odwilży ...
Wielką nadzieją napełnia mnie taki widok ...
... obudziła się biedronka ...
... i motyl też. Może wiosna już niedługo?
Mąż wrócił z filtrem, wymiana niewiele pomogła, pewnie pompa siorbnęła trochę zanieczyszczeń i potrzebny jest tu mechanik.
Dziś rano zaczęły się małe problemy z wodą, jakby lekko pompa przytykała się, najwyższy czas spuścić wodę z instalacji, bo mróz zaczyna włazić pod fundamenty chatki.
Ten pobyt na Pogórzu w duże mrozy pozwolił nam dostrzec rzeczy, które jeszcze trzeba dopracować przed następnym sezonem:
- podwójne okna na poddaszu,
- dalsze uszczelnianie ścian powrozem, bo wieje tamtędy jak licho,
- solidna uszczelka w drzwi, bo w szparach świeci słońce i przemrożona klamka łapie za ręce, a na zimę, na razie, kotara, coby zatrzymywała w chatce ciepłe powietrze,
- latem odkopać miejsce, gdzie rura z wodą wchodzi do chatki i solidnie docieplić -
- to na razie najpotrzebniejsze rzeczy, które dostrzegliśmy.
Podstawą zimowego życia w chatce jest jeszcze solidny zapas drewna, a także przygotowanie "czołgu".
Powrócimy tam pojutrze, bo trzeba ptakom uzupełnić jedzenie, a mrozy mają być jeszcze większe.
Dziś, w południe pojawił się nowy gość na śliwkowej spiżarni ...
... dzięcioł zielonosiwy, o ile nie mylę się, a na spacerze przyuważyłam rudzika, który zupełnie nie bał się nas ...
Było mi żal wracać, ale kiedy tylko wyniesie się od nas ten wyż rosyjski, wracam tam. Skończę sznurować ściany i będę wyglądać wiosny, szybko wróci na te łąki, a ja dam Wam od razu znać ...
Pozdrawiam wszystkich bardzo serdecznie, ciepła życzę, tego w sercach najbardziej, dziękuję za dobre słowa, za zaglądanie do naszej chatki, trzymajcie się ciepło, pa.
Jeszcze tylko Kopystańkę przemycę, no bo jak to bez niej?
