Μερικά τραγούδια για ν'αγαπήσετε τη βροχή, το φθινόπωρο, το χαμόγελο σας, όποιον κοιμάται πλάι σας, ξανά και ξανά και ξανά...

Wuthering Heights - Kate Bush

Quand elle rit aux eclats - Vaya Con Dios

So in love with you - Mario Frangoulis & Lara Fabian

Mandy - Barry Manilow

Stickwitu - The Pussycat Dolls

Put me in your mix - Barry White

Sigh no more ladies - Emma Thompson

Safe in these arms - Jimmy Sommervile

Home - Michael Buble

To mother you - Sinead O' Connor

Les valses de Vienne - Francois Feldman

What if - Kate Winslet

The closest thing to crazy - Katie Melua

Photograph - Nickelback

Hold me now - Johnny Logan

Πάμε στο Παρίσι να γίνουμε ερωτευμένοι??

ΣΣςςςςςςς!!!!

Έρχονται στιγμές που ξυπνάω το πρωί και ο μόνος ήχος που θέλω ν' ακούσω είναι ο ήχος που κάνει το καπάκι της μαρμελάδας. Αλλά εσύ μιλάς. Μιλάς, μιλάς! Για τα ανοιχτά ντουλάπια, για τη διπλανή, για το ΕΚΑΣ.
Έρχονται στγμές που θέλω να συγκεντρωθώ για να δουλέψω αλλά εσύ μου τηλεφωνείς και μου μιλάς. Μιλάς, μιλάς, μιλάς! Για τη πλήξη σου, τις τρίχες της Βίσση(ς), τα βαρετά σου ραντεβού.
Έρχονται στιγμές που θέλω να κοιμηθώ ήσυχος αλλά εσύ με ξυπνάς και μου μιλάς, μιλάς, μιλάς! Για το σουβλάκι μου που δεν μοιράστηκα μαζί σου, για τους φίλους σου που σηκώνουν το πόδι όταν κατουράνε, για τα παιχνίδια σου που είναι κάτω από τον καναπέ και δεν τα φτάνεις.
Έρχονται στγμές που θέλω να απολαύσω τη στιγμή που κάνω σεξ αλλά εσύ μιλάς, μιλάς, μιλάς! Για το ποιός είμαι εγώ, ποιός είσαι εσύ, τι κάνουμε, που βαδίζει η κοινωνία τούτη.
Έρχονται στιγμές που θέλω να σου πω μόνο μια λέξη: Σκάσε! (για τραγουδάκι πρόκειται!)
*αν δεν το πεις, τουλάχιστον θα το χορέψεις!*

(Αφιερωμένο στη γιαγιά, το φίλο, το σκύλο, τον άγνωστο γκόμενο και σε όποιον αξίζουν αυτά τα 5 γραμματάκια!)

Beauty & the Freak!

H Τερέζα γνώρισε τον Άγγελο από το Internet. H Tερέζα ήταν τότε σε διακοπές στη Χαλκίδα. Αυτή 28, αυτός 38. Αντάλλαξαν -θολές- φωτογραφίες, μίλησαν από το τηλέχωνο (που λέει και ο Ρον) και κανόνισαν να συναντηθούν όταν θα επέστρεφε από τη Χαλκίδα. Σε δυο μέρες, δηλαδή.

Δυο μέρες μετά ο Άγγελος μετρούσε αντίστροφα τα λεπτά. Μεγάλος ενθουσιασμός! Στο κινητό της Τερέζας άρχισαν να φτάνουν τα μηνύματα σωρόν σωρηδόν. Ένα δεν απαντούσε, τρια μηνύματα "Που είσαι? ανησυχώ!!!!!!!!!!!!" ακολουθούσαν. Μοιραίο λάθος πρώτο: του είπε πως έφτανε το βράδυ κατά τις 9 στην Αθήνα. Μοιραίο λάθος δεύτερο: του έκλεισε ραντεβού κατά τις 10 στο σπίτι της! Είχε αποδώσει τα υπεράριθμα μηνύματα στους Ολυμπιακούς Αγώνες που ξεκινούσαν την άλλη εβδομάδα και είχαν εξιτάρει πολύ κόσμο.

Το Τερεζουλίνι έφτασε στο σπιτάκι της στις 9.10 το βραδάκι. Πλησιάζοντας την πόρτα άκουσε μια φωνή. Παραθέτουμε την έκβαση της βραδυάς αυτούσια και χωρίς επεμβάσεις!

(Στην είσοδο της πολυκατοικίας)
- Τερέζα?
- Ναι?
- Ο Άγγελος είμαι!
- Καλησπέρα...Εεεεμμ, λίγο νωρίς δεν ήρθες?
-Ναι. Είμαι εδώ από τις 8.30. Ανυπομονούσα!!
Πιθανότητες να είναι ο παρανοικός δολοφόνος με το κατσαβίδι της Κυψέλης: άσε δεν θέλω να ξέρω!
- Οκ, έλα πάνω.

(Στο ασανσέρ)
- Είσαι πολύ όμορφη!
Η Τερέζα χαμογέλασε αμήχανα αναθεματίζοντας την ώρα που πήγε κι έμεινε στον τέταρτο όροφο!
-Λοιπόν? Εγώ πως σου φαίνομαι? Σου αρέσω?
Για Δελαπατρίδης καλός είσαι.
-Τι να σου πω βρε Άγγελε? Δεν σε είδα και καλά. Ας ανέβουμε σπίτι να πιούμε ένα ρημαδομαρτίνι να σε δω καλύτερα.
- Μμμμμ!

(Στο σαλόνι)
- Κάθησε όπου θες. Δώσε μου μόνο δυο λεπτά να ανοίξω λιγάκι το σπίτι και να ποτίσω τα λουλούδια. Να καλέσω τον μπόγια, την αστυνομία, να βρω που έχω κρύψει τη διαθήκη μου και να τηλεφωνήσω στη μαμά μου να την αποχαιρετήσω και να με σχωρέσει.
-Ναι, ναι κάνε δουλειά σου. Μου αρέσει να σε βλέπω να κάνεις δουλειές.
Ότι μ' έβλεπες και χτες να χλωρινιάζω τα μπαλκόνια και με θαύμασες. Χριστέ μου, ας με πυροβολήσει τουλάχιστον να πάω γρήγορα.
Όση ώρα η Τερέζα πηγαινοερχόταν πανικόβλητη, ο Άγγελος μιλούσε χωρίς τελεία και κυρίως χωρίς θέμα. Η Τερέζα πήγε στο μπάνιο μήπως βρει ένα όπλο για να μην πάει σαν το σκυλί στ' αμπέλι. Βρήκε ένα μεγάλο νυχοκόπτη. Μέχρι και το νύχι του T-REX κόβεις με τούτο! Το 'βαλε στη τσέπη της κι έκατσε μαζί με τον Χάνιμπαλ στο σαλόνι.

(Στο σαλόνι μέρος δεύτερο)
-Τι κάνεις την άλλη Παρασκεύη Τερέζα?
- Αν υπολογίζω σωστά θα παρακολουθώ από ένα σύννεφο τα εννιάμερα μου. Την άλλη Παρασκεύη είναι η έναρξη των Ολυμπιακών.
- Γι αυτό σου λέω. Έχω δυο προσκλήσεις και θα ήθελα να έρθεις. Ξέρεις, θα πάρω κι εγώ μέρος.
-Είσαι αθλητής?
- Όχι. Θα παίξω στο πιάνο 2 κομμάτια που έγραψα για τους Ολυμπιακούς. Είναι πολύ φίλος μου ο Βαγγέλης και μου το πρότεινε.
-Ποιός Βαγγέλης?
- Ο Παπαθανασίου!
-Αααα!! Ο Vangelis!!
- Eίσαι μουσικός?
- Ήμουν πιλότος στην Αμερικάνικη Αεροπορία, μετά δούλεψα στη British και τώρα δουλεύω σε τράπεζα. Αλλά σπίτι μου έχω ένα πιάνο με ουρά και τέσσερα κομπιούτερ και γράφω μουσική.
-Σαν τον Φοίβο ένα πράμα.
-Όχι βέβαια. Εγώ γράφω μουσική για αγγέλους!
-Σωστό και αυτό. Ο Φοίβος είναι συνθέτης πίστας. Ώστε συνθέτης?
-Ναι και έχω γράψει και τη μουσική για το νέο σίριαλ του Φώσκολου. Θα κάνει και τρίτο με τίτλο "Λαβύρινθος" και του έγραψα τα τραγούδια. Θα βγει και σε cd.
-Θα το πάρω! H Madonna θα έρθει τελικά στην έναρξη?
- Κανονικά δεν πρέπει να πω αλλά ναι! Θα έρθει και αυτή και πάρα πολλοί άλλοι πιο διάσημοι από τη Madonna. Είναι πολύ καλή μου φίλη ξέρεις.
- Πιο διάσημος από τη Μαντόνα είναι μόνον ο Ε.Τ. Αλλά θα μου πεις, τι σου λέω κι εσένα, κακομοίρα?!
- Κοντά είσαι!
-Μάλιστα! Να σου φέρω κάτι να πιείς? Τσάι, ένα ποτό? Μην πάρεις τα χάπια ξεροσφύρι και σε πειράξουν.
-Όχι τίποτε. Θα ήθελα πολύ να έρθεις στη Έναρξη. Θέλω να ψάχνω το χαμόγελο σου την ώρα που θα παίζω.
- Με τόσο κόσμο θα τελειώσουν οι Ολυμπιακοί του Πεκίνου κι εσύ θα ψάχνεις ακόμα. Εξάλλου φαντάζομαι πως θα προτιμούσες να δώσεις τα εισιτήρια σε κάποιον φίλο σου παρά σε κάποια που γνώρισες πριν 10 λεπτά.
-Έχεις πολύ ωραία μάτια! Γεμάτα ελπίδα!
Είναι η ελπίδα πως θα μου φτουρήσει ο νυχοκόπτης. Και τότε ο Άγγελος άπλωσε το κουλό του στο μπούτι της Τερέζας. Εκείνη τραβήχτηκε διακριτικά.Σοκ!
-Δεν σου αρέσω?
-Κοίτα Άγγελε. Φαίνεσαι πολύ καλό παιδί αλλά δε νομίζω πως ταιριάζουμε.
-Γιατί?
Η Τερέζα σκέφτηκε να απαντήσει: Γιατί δεν συνηθίζω να βγαίνω με τύπους που παίρνουν πάνω από 4 ηρεμιστικά χάπια την ημέρα. Γιατί προτιμώ να στέλνω εγώ τους άνδρες στο Δαφνί και όχι να τους παίρνω ετοιμοπαράδοτους με το κλειδί στο χέρι. Γιατί δεν χωνεύω τον Guy Ritchie. Γιατί νομίζω πως έχεις αρθρίτιδα στα δάχτυλα και προγναθισμό που προσωπικά με φρικάρει και είναι σα να μιλάω με τον Γκμόχ. Γιατί αν συνεχίσω μάλλον δεν θα προλάβεις να κουρδίσεις τη πιανόλα για την Έναρξη.
Η Τερέζα όμως απάντησε: Δεν υπάρχει γιατί. Απλά δε νομίζω πως ταιριάζουμε. Είσαι ωραίος τύπος αλλά όχι ακριβώς ο τύπος μου.
-Μάλιστα. Κρίμα. Κι εγώ έκανα τόσα όνειρα.
Το ξέρω πως είναι οδυνηρό να σου γκρεμίζω τα όνειρα που έκανες εδώ και 20 λεπτά αλλά...!
Ακολούθησε μια δίλεπτη σιωπή. Η Τερέζα σκέφτηκε πως ήταν μια ζωή φλύαρη και τα τελευταία της δευτερόλεπτα τα περνάει στην απόλυτη μουγγαμάρα.
-Νομίζω πως είναι ώρα να πηγαίνω.
Ε, να μη σε κρατάμε. Σε λίγο θα βγάλει έκτακτο το Δρομοκαίτειο.

(Στην εξώπορτα)
-Καληνύχτα λοιπόν.(Δραματική παύση) Καλύτερα θα ήταν να μην ξαναμιλήσουμε.
-Όπως νομίζεις Άγγελε. Δεν θέλω να πληγώνεσαι.
-Καληνύχτα.
-Καληνύχτα και φιλιά στη Φωλιά του Κούκου.
Η πόρτα έκλεισε και η Τερέζα δεν πίστευε στη καλή της τύχη! Έβαλε το νυχοκόπτη στο ντουλαπάκι του μπάνιου και ξάπλωσε.

SmS1: Mε πλήγωσες πάρα πολύ!
(Η Τερέζα δεν απάντησε)
SmS2: Είμαι ένας υπέροχος άνθρωπος και κάποια μέρα θα κλαις και θα βασανίζεσαι που με έδιωξες. Δεν σου αξίζω. Καλή τύχη στο μοντέλο που ψάχνεις. Άγγελος
(Η Τερέζα δεν τόλμησε να απαντήσει)
SmS3: Μην τολμήσεις να με πάρεις για τα εισιτήρια!!
(Η Τερέζα χέστηκε)

(Το επόμενο πρωί η Τερέζα βρήκε ένα μήνυμα στον υπολογιστή της σταλμένο το προηγούμενο βράδυ)
Email: Είμαι ο Άγγελος. Σου ζητώ συγγνώμη για τα χτεσινά μηνύματα. Ήμουν πολύ θυμωμένος και λυπημένος. Τώρα τα βλέπω όλα πιο θετικά. Από χτες το βράδυ μετά από εσένα βρήκα τον έρωτα της ζωής μου. Μια κοπέλα που θα την αγαπάω και θα με αγαπάει για πάντα. Σε συγχωρώ. Αν θες μπορούμε να μείνουμε φίλοι. Σου στέλνω τα τηλέφωνα μου. Πάρε με για να βγούμε. Άγγελος

Message Deleted.

Το Χέρι της Ελπίδας

"H εικόνα του χεριού ενός εμβρύου, που έχει διαγνωστεί με δισχιδή ράχη, αγκαλιάζει το δάχτυλο του χειρουργού αμέσως μετά το πέρας της επέμβασης στην ανοικτή μήτρα...
Το περιοδικό Τime φωτογράφησε μία επέμβαση, που έμελλε να φέρει στον κόσμο την "Εικόνα της Χρονιάς 2003". Το χέρι ενός εμβρύου 20 εβδομάδων με μία ζωή μπροστά του!
Το χέρι ενός βρέφους αγκαλιάζει το δάκτυλο του χειρουργού κατά τη διάρκεια επέμβασης.Μία εικόνα άρχισε να διακινείται γύρω στο Νοέμβρη του 2003. Η εικόνα αυτή θα έπρεπε να είναι η Εικόνα της Χρονιάς, ή ακόμα, η Εικόνα της Δεκαετίας. Εξαιρουμένης της περίπτωσης να λάβατε ένα αντίγραφο του Αμερικανικού περιοδικού που τη δημοσίευσε, ίσως να μην την έχετε δει ποτέ.Η εικόνα είναι ενός είκοσι ενός εβδομάδων αγέννητου μωρού, ονόματι Samuel Alexander Armas, που υποβάλλεται σε εγχείρηση από τον ιατρό Joseph Bruner. Το μωρό είχε διαγνωστεί με spina bifida (δισχιδής ράχη) και δεν θα μπορούσε να επιζήσει αν απομακρύνονταν από την κοιλιά της μητέρας του.Η μητέρα του αγέννητου μωρού, Julie Armas, εργάζεται ως μαία στην Ατλάντα των ΗΠΑ. Γνώριζε για την αξιοθαύμαστη πρακτική του Dr. Bruner, στο ιατρικό κέντρο του Πανεπιστημίου Vanderbilt στο Nashville, όπου εφαρμόζει αυτές τις ειδικού τύπου επεμβάσεις ενόσω το έμβρυο βρίσκεται ακόμα στην κοιλιά της μητέρας του. Κατά τη διάρκεια της επέμβασης, ο ιατρός αφαιρεί τη μήτρα με μια τομή σχήματος ημισφαιρίου (σαν C) και κάνει μία μικρή τρύπα προκειμένου να εγχειρήσει το έμβρυο.
Καθώς ο Dr. Bruner ολοκλήρωνε την επέμβαση στο έμβρυο, ο μικρός Samuel έβγαλε το μικρό του χεράκι, που ήταν πλήρως σχηματισμένο, μέσα από την τομή και με δύναμη έπιασε το χέρι του χειρουργού. Στο περιοδικό Time Europe ένα άρθρο σχετικό με εικόνες από την περίοδο της εγκυμοσύνης που καταδεικνύουν το σχηματισμό των βασικών οργάνων και άλλων σημαντικών ευρημάτων για τη δημιουργία της ανθρώπινης ζωής μερικές μέρες μετά τη σύλληψη, ο Dr. Bruner δήλωσε ότι όταν το έμβρυο έπιασε το δάχτυλό του, ήταν η πιο συγκινητική στιγμή της ζωής του και ότι εκείνη τη στιγμή κατά τη διάρκεια της επέμβασης πάγωσε και δεν μπορούσε να κουνηθεί.
Ο φακός συνέλαβε το γεγονός με απόλυτη καθαρότητα. Οι εκδότες του περιοδικού τιτλοφόρησαν την εικόνα "To χέρι της ελπίδας" ("Ηand of hope"). Το κείμενο του περιοδικού, που σχολιάζει την εικόνα ξεκινά ως εξής: "Το μικρό χεράκι του είκοσι ενός εβδομάδων εμβρύου Samuel Alexander Armas αναδύεται από τη μήτρα της μητέρας του για να πιάσει το δάχτυλο του Dr. Joseph Bruner σας να ευχαριστεί τον γιατρό για το δώρο της ζωής". Ο Samuel γεννήθηκε υγιής, η εγχείρηση ήταν απόλυτα επιτυχής. Η μητέρα του μικρού Samuel είπε, ότι έκλαιγαν για μέρες όταν είδαν την εικόνα. Δήλωσε, ότι η φωτογραφία υπενθυμίζει, ότι η εγκυμοσύνη δεν αφορά την αναπηρία ή την ασθένεια, αλλά ένα μικρό άνθρωπο. "

Σημείωση: Για τη φωτογραφία αυτή μου μίλησε ένας φίλος μου και μετά έλαβα το παραπάνω κείμενο. Η φωτογραφία αυτή μπορεί και να είναι προιόν photoshop. Ίσως. Ακόμα κι έτσι όμως δεν παύει να είναι είναι μια σύλληψη υπερβατική για κάθε ανθρώπινο μέτρο. Δε νομίζετε?!

Το Συμβούλιο

Προχτές το βράδυ είχαμε συμβούλιο στη πολυκατοικία. Για τη κακή μου τύχη, εκείνη την ώρα επέστρεφα από τη βόλτα με το Λένυ. Στην είσοδο ήταν περίπου 15 άτομα. Με μέσο όρο ηλικίας τα 400 φαντάζεστε τις αντιδράσεις μόλις αντίκρυσαν το Λένυ.
- Να αυτός μου έφαγε το πατάκι της πόρτας, είπε ο παπούς του 6ου και μ' έδειξε.
- Εμένα μου 'φαγε δυο τομάτες που μου 'πεσαν από το καρότσι της λαικής, είπε η κυρία Φράγκου.
- Εμένα μου πήρε 20 ευρώ από τη σύνταξη, είπε μια μαντάμ που πρώτη φορά έβλεπα.
Χριστέ μου! Σκυλί μεγαλώνω ή τον 50Cent?!
- Κύριοι, σας διαβεβαιώ πως ο σκύλος μου δεν τρώει ούτε πατάκια, ούτε λαχανικά και σίγουρα δεν κλέβει συντάξεις.
- Και ποιός μου πήρε τα λεφτά μου??????
- Και ποιός μου έφαγε τις τομάτες? Μετρημένες τις είχα για να φτιάξω γεμιστά.
- Με το καλοριφέρ τι θα γίνει? Χτες το βράδυ νόμιζα πως ήμουν στη Κοριτσά.
- Το καλοριφέρ θα ανάβει 8-10 το πρωί και 10-11 το βράδυ.
- Λίγο είναι. Μέχρι ν'αρχίσει ο Ευαγγελάτος έχει ξυλιάσει το σπίτι.
- Το παπού είναι γέρο. Το βράντυ μελανιάζει από κρύο.
- Το πετρέλαιο είναι ακριβό φέτος. Πρέπει να κάνουμε οικονομία.
- Να φτιάξουμε και την κεντρική κεραία. Δεν το πιάνω καθόλου το Alter.
- Να βάλουμε και θυρωρό. Κάποιος μου κλέβει τα "Χιώτικα Νέα" από το γραμματοκιβώτιο μου. Κι εγώ το σκύλο υποπτεύομαι.
- Nα διώξουμε το σκύλο και τον λοχία του ισογείου. Έχει γιομίσει τρίχες το ασανσέρ.
- Ο λοχίας?
- Ο λοχίας μαγειρεύει συνέχει όσπρια και βρωμοκοπά η πολυκατοικία.
- Το καλοριφέρ θα ανάβει 8-10 το πρωί και 8-10 το βράδυ. Τη Κυριακή θα το ανάβουμε μισή ώρα παραπάνω.
- Μα θα πεθάνουμε από το κρύο.
- Να πάρετε σόμπες.
- Απαπαπα! θα μας κάψει τα χαλιά!
- Της κυρίας Οικονόμου ο παπαγάλος πέρυσι έκατσε πάνω στη σόμπα και λαμπάδιασε το καυμένο.
- Μα πως βρέθηκε ο παπαγάλος πάνω στη σόμπα?
- Δε ξέρω. Να φύγει ο σκύλος από τη πολυκατοικία!
- Ο Λένυ δεν έχει να πάει πουθενά. Κι αν δεν κάτσετε καλά θα τον βάλω να σς κλέβει ΚΑΙ το επικουρικό. Πάμε Λένυ, είπα και κάναμε ηρωική έξοδο από τον Πύργο της Βαβέλ με τη σκέψη πως σε λίγες ώρες κανένας από τους ηλικιωμένους δεν θα θυμόταν το παραμικρό από αυτή την Εθνοσυνέλευση.

Δοκιμάστε ξανά!!!

Νομίζω πως τα κατάφερα - συνεπικούρησε και ο Κέρβερος! Ελπίζω να μπορείτε να τα ακούσετε τώρα! Enjoy!!
Sous le ciel de Paris: Part1, Part 2, Part 3

Aυτό για να φτιάξει λιγάκι το κέφι μέρα που 'ναι! Όλοι για το happy end δεν προσευχόμαστε?!

ΒLUE

Αν διάλεγα ένα τραγούδι απόψε θα ήταν μοναχικό και θλιμμένο. Αλλά έχω αρχίσει να σ' αγαπάω και δε θέλω να σε στεναχωρήσω. Προτιμώ να σου στείλω ένα φιλί για καληνύχτα. Αύριο αλλιώς...

Στο μπαρ

- Ξέρεις ποιός μου αρέσει?
- Ξέρω... Αυτός εκεί ο χοντρός.
- Δεν είναι χοντρός!!
- Καλά...αυτός εκεί ο βαρυκόκκαλος! Και το '99 σου άρεσε!
- Πρώτη φορά τον βλέπω...
- Δεύτερη... και το '99 τον είχες ξαναδεί και σου τρέχαν τα σάλια. Σκουλήκι!
- Να πάω να του μιλήσω? Το '99 του'χα μιλήσει?
- Ε, που να θυμάμαι?! Αλλά μάλλον όχι γιατί κάνεις και ντροπές. Τσούλα!
- Όλο γυρισμένη πλάτη έχει... πρέπει να τον κάνουμε να γυρίσει. Να του κάνω "ψίτ"?
- Δεν είναι γατομάνα.
- Να του κάνω "μπου"?
- Δεν έχει λόξυγγα.
- Να του πετάξω χαλίκια?
- Που κυλιόσουν μωρή καναβατσότριχα κι έχεις χαλίκια μαζί σου?
- Μπήκα να κατουρήσω σε μια οικοδομή και μου μπήκαν...
- Άστο κατάλαβα. Όχι να μη του πετάξεις χαλίκια!
- Να του πετάξω τα κλειδιά μου και να πω ότι το 'κανες εσύ?
- Γιατί εγώ?
- Γιατί αν πω ότι τα πέταξα εγώ θα με περάσει για καθυστερημένο ενώ αν πούμε πως τα πέταξες εσύ...
- Θα περάσει εμένα για καθυστερημένο!
- ΝΑΙ! Και θα πάω να ζητήσω συγνώμη και θα πιάσουμε κουβέντα!
- Θα με αναγκάσεις να ξανακαλέσω την αστυνομία...Ωπα! Νάτος γυρίζει προς τα 'δω!
- Κούκλος είναι!
- Σα τρία καρό είναι...γιατί κοιτάζει τα ντουβάρια?
- Αρχιτέκτονας θα'ναι!
- Κι εδώ χάμου ήρθε να κάνει μελέτη για τα σοβατεπί?
- Σκάσε... άσε με να τον χαζέψω και να φανταστώ το γάμο μας! Να το κεράσω ποτό? Όλη τη νύχτα με ένα περιέ την πέρασε.
- Κέρνα τον αλλά γρήγορα γιατί πήγε 4.

- Θα τα μπέρδεψε το ηλίθιο το γκαρσόνι και θα το πήγε σε άλλον. Και σου'πα μην το παραγγείλεις σ' αυτόν που μοιάζει με τη Χρονοπούλου! Α! Σώπα του το πήγε...
- Τι γίνεται, τι γίνεται?
- Γυρίζει προς τα 'δω και κοιτάζει προς τα 'σενα. Γύρνα να χαιρετήσεις ηλίθια!
- Ευχαριστώ!!!
- Τι 'ευχαριστώ' βρε ζώον, στην υγειά σου λέει ο κόσμος!
- Μπερδεύτηκα! Τι κάνει τώρα?
- Γύρισε και συνεχίζει να μιλάει με τους φίλους του!
- Λες να μη γουστάρει?
- Πως σου πέρασε αυτό???
- Τώρα τι κάνω?
- Δε του στέλνεις κι ένα σουβλάκι?
- Λες?
- Πάρε μωρή τα ρούτια σου και σήκω να φύγουμε. Δε σου φτάνει τόση ταπείνωση?
- Να μην περιμένουμε λίγο?
- Τι να περιμένουμε? Να κυκλοφορήσουν τη χυλόπιτα σε dvd?
- Καλά λες. Πάμε. Το μαλάκα! Α! Πλήρωσε το ποτό που τον κέρασα γιατί δεν έχω ψιλά.

Αυτό το Νοέμβριο όλα αλλάζουν!!!!