Sing away, Catherine...

Ένα από τα ωραιότερα δώρα που φέρνει ο έρωτας είναι η αλλαγή στο προσωπικό playlist. Ξαφνικά αρχίζεις να ακούς όλα εκείνα τα τραγούδια που έχουν έχουν μέσα "lalala...shalala... shoopshoop...bebop etc"! Aπαραιτήτως! Όλα τα τραγούδια που σε κάνουν να χαμογελάς και να κάνεις άχαρες μικρές φιγούρες όταν ντύνεσαι, όταν πας το σκύλο βόλτα, όταν μαγειρεύεις, όσο μιλάς στο τηλέφωνο...Σιγοτραγουδάς μόνο χαρούμενες και τρυφερές μελωδίες και αν είναι να διαλέξεις κάτι πιο αργό το πολύ πολύ να πεις ένα "the way you look tonight", ένα "Endless love", άντε κι ένα "Your song". Κάτι χαμογελαστό! Ανασύρεις από τη δισκοθήκη σου κομμάτια που έσωνες για τέτοιες στιγμές μόνο και μόνο για να φτιάξεις το soundtrack της νέας εποχής που μόλις ξεκίνησε. Είναι ωραία να ανακαλύπτεις ξανά από την αρχή τους Air Supply, τον Frankie, τον Rod Stewart, τον Burt Bacharach, το Moon River! Όταν ερωτευόμαστε είμαστε ικανοί για όλα. Υποθέτω πως αυτό το οφείλουμε στα τραγούδια. Όταν ο Jim Steinman έγραφε "everything I own means nothing till I get it to you", ήταν σα να σε 'καταδίκαζε' σε απόλυτη παντοδυναμία. Είναι οι στιγμές που νιώθεις πως ο κόσμος φτιάχτηκε μόνο για σένα, το χαμόγελο του άλλου, το κλειδί του Σολ και δυο παγωτά ξυλάκια!

Ξέρω πως είναι θέμα προτιμήσεων (και ας σημειωθεί πως είμαι mainstream στις μουσικές μου επιλογές σε βαθμό κακουργήματος) αλλά, ποτέ δεν κατάλαβα πως ο κόσμος ερωτεύεται με τον Ρέμο, τη Βανδή, τον Ιωαννίδη, τον Moby, ή τη PJ Harvey και όχι με το "Air that I breathe" των Hollies. Μήπως γι αυτό οι σχέσεις σήμερα λήγουν σύντομα και άδοξα? Μήπως φταίνε τα λάθος τραγούδια που επιλέγουμε πολλές φορές? Γιατί κακά τα ψέμματα: όταν έρχεται η στιγμή να ψιθυρίσουμε λόγια ερωτικά στον άλλο συνήθως καταφεύγουμε σε κάποιο τραγούδι που αγαπάμε (εκτός κι αν είσαι η Λίνα Νικολακοπούλου που θα πεις κάτι αυτοσχέδιο αλλά θα πάει στο βρόντο). Μήπως θα ήταν προτιμότερο εκείνη τη στιγμή να πούμε γλυκά "Ηave I told you lately that I love you" αντί για "Σ' αγαπάω, πάω, πάω όπου κι αν πάω"? Αισθάνεσαι άραγε το ίδιο για τον άλλο όταν σου τον θυμίζει το "Υour love is king" της Sade και το ίδιο όταν σου τοv θυμίζει το "Chiculata"? Μήπως έτσι κάπου βαθειά μέσα μας ένα εφήμερο σουξέ προδικάζει την εξέλιξη της σχέσης μας? Μήπως πρέπει να κατεβούμε από τα τραπέζια των νυχτερινών κέντρων και ν' ανοίξουμε διάπλατα τη μπαλκονόπορτα να μπει ο ήλιος και να χυθούν οι μελωδίες του Gershwin στο δρόμο και τη γειτονιά?
Και κάτι ακόμα: Αν η καρδιά σας λιώνει όπως η φωνή του Elton John όταν τραγουδάει το "Something about the way you look tonight" , τότε βρίσκεστε σε πολύ καλό δρόμο.
O Nανάκος πάντως αυτό τον καιρό ακούει:
1/ My side of the bed - Susannah Hoffs
2/ I get a kick out of you - Frank Sinatra
3/ Can't take that away from me - Lisa Stansfield
4/ Makin love out of nothing at all - Air Supply
5/ Air that I breathe - Simply Red
6/ Wrapped - Gloria Estefan
7/ Someone like you - Van Morisson
8/ Hold me, thrill me, kiss me - Mel Carter
9/ Baby, it's you - The Shirelles
10/ Put a little love in your hand - Al Green & Annie Lennox
11/ This Old heart of mine - Rod Stewart
12/When tomorrow comes - Eurythmics
13/ A thousand miles - Vanessa Carlton
14/ We belong together - Mariah Carey
15/ Moon River - Morrissey
(Bonus track: You don't have to go home tonight - The Triplets)

Λ Ε Ν Υ

Σήμερα είπα να κοιμηθώ νωρίς! Ενοχλώ????

Ερωτήσεις ενός ζαλισμένου Gay

1. Τι κάνει 500 gay να συνωστίζονται στα 8 x 6 τετραγωνικά του 'Sodade' κάθε Σαββατοκύριακο?
Ο ευσεβής πόθος ότι μέχρι το γλυκοχάραμα θα έχουν βρεθεί στα 4 x 4

2. Τι κάνει έναν gay να πηγαίνει με σαγιονάρα σε κοσμοβριθές club όπου ξέρει ότι σίγουρα θα τον ξενυχιάσουν?
H Nτέλλα Ρούνικ! Τι κι αν έχει σφαδάξει σαν αρνί του Πάσχα από τα νυστέρια? Δεν είναι μια κούκλα?! Μπρος στα κάλλη ωχριά ο πόνος.

3. Τι κάνει έναν gay να φοράει γυαλιά-μάσκα ακόμα και όταν δεν κάνει ψαροντούφεκο?
Προπονείται για reality.

4. Τι κάνει έναν gay να ξεπουπουλιάζει τα φρύδια του?
O ίδιος λόγος που τον κάνει να ξεπουπουλιάζει και στήθος/πόδια/μασχάλες: οι ήδη ξεπουπουλιασμένες κολλητές του!

5. Τι κάνει έναν gay να βάζει Κυριακή πρωί, χαρά Θεού, το εμετικό "Μαμά Γερνάω" της Τσανακλ(αψομουν)ίδου?
Δυο λόγοι: α) Γέρασε και μάνα ακόμα δεν έγινε και, β) έλιωσε το cd με τη Μαρινέλλα που "σήμερα (εν έτει 1912) πρωτοαντίκρυσε την πρώτη της ρυτίδα".

6. Γιατί όλοι οι gay στο 'gaydar' ψάχνουν "κάτι ανάλογο" με τους ίδιους και δεν τα φτιάχνουν απλά με τον εαυτό τους?
Για να έχουν το άλλοθι της απόρριψης με soundtrack το "Σαν και μένα καμιά".

7. Γιατί όλοι στο chat ρωτούν "περιοχή"? αυτοί θα μου φέρουν τα πιτόγυρα που έχω παραγγείλει?
Μετά τις τελευταίες βομβιστικές επιθέσεις αποφεύγουν να μπούν στο μετρό, πιθανότατα για να μην εξαφανιστεί το είδος.

8. Τι σημαίνει "εχεμύθεια και διακριτικότητα" που ζητούν οι έλληνες?
Σημαίνει "δεν πιστεύω να με καλιαρντέψεις στις φιλενάδες σου μόλις μπω στο ασανσέρ" όπως επίσης και "να μην μου έλθεις στο ραντεβού σαν τη Μάρθα Καραγιάννη στο "Κάτι να καίει".

9. Τι κουβαλάνε μαζί τους οι gay και χρειάζονται πάντα τσαντάκια?
Διαβασμένες φωτογραφίες του πρώην, lip gloss, μάσκα μαλλιών, την Athens Voice, 2 κοκκαλάκια, ένα αρκουδάκι, ψιλά για το ταξί και ένα μπλοκάκι για να σημειώσουν καμιά νέα δίαιτα για ανορεξικούς.

10. Γιατί κάθε gay που σέβεται τον εαυτό του πρέπει να φορά ένα ή περισσότερα από τα charity βραχιολάκια?
Γιατί υπάρχει ζωή και πέρα από τον γάμο της Άντζελας - ish!

11. Ο Χριστόδουλος είναι τελικά η Μπέμπα, η Σάσα ή η Μπουμπού?
Aς πάψει πια η μπουρδολογία: Ο Χριστόδουλος είναι η Νταίζυ (αν και θα μπορούσε να λέγεται και Χρύστα - μια και της κάνει συνέχεια πλάκα ο Θεός).

12. Αφού όλοι είναι str8-looking και acting και τελικά straight, πως γίνεται και στο chat μαλλιοτραβιούνται πάνω από το προαιώνιο ερώτημα "Βίσση ή Βανδή"? (όταν όλοι ξέρουμε πως η απάντηση είναι "Madonna")
Φαντάζομαι πως η αντίστοιχη διαμάχη θα ξέσπασε και στην Αμερική όταν εμφανίστηκε η Mariah Carey: Mariah ή Whitney Houston? Και εδώ αποδεικνύεται περίτρανα καυμένη μου Μαρίτσα, πως όλες μια μέρα από το κακό το μάτι θα πάνε.

13. Γιατί οι gay όταν βγαίνουν ξεχνούν να βάλουν κάτι ΠΑΝΩ από το φανελάκι για το οποίο κορόιδευαν τον μπαμπά τους όταν εκείνος το φορούσε?
Γιατί "κάτι η ζέστη, κάτι τα λόγια του παπά" ξεχαστήκανε μωρέ...!

14. Πως λέγεται ο 'GAY' στα ελληνικά? (απάντηση: straight-acting top bisexual)
Εκτός από συνθήκες έντονων καιρικών φαινομένων που ακολουθείται Plan B: She-male bottom walking and acting.

15. Πόσες ώρες και πόσους τόνους gel χρειάζεται ένας gay για να πετύχει το trendy μαλλί του κάθε πρωί?
Πρόσφατα Exit Polls έδειξαν 2 ώρες και 38 λεπτά (το πρωί) και 3 ώρες και 22 λεπτά το βράδυ. Το κακό είναι ότι το μαλλί μπορεί να καταστραφεί σε λιγότερο από ''53 -σύμφωνα με μετρήσεις- γιατί ως γνωστό, όσα φέρνει η ώρα δεν τα φέρνει ο χρόνος όλος.

(Oι παραπάνω ερωτήσεις είναι μια προσφορά του ex_ef_ex [www.gaydar.co.uk/ex_ef_ex] , αναρτήθηκαν κατόπιν αδείας κι ελπίζουμε να βοηθήσαμε τις υπαρξιακές του αναζητήσεις)

ΜΗΝ ΕΝΟΧΛΕΙΤΕ : ΔΙΑΒΑΖΩ HARRY POTTER!!!

H ιστορία της DiS

Μερικά πράγματα στη ζωή μας είναι τόσο δυσάρεστα που όταν τελειώσουν ορκιζόμαστε να μην τα αναλογιστούμε ποτέ ξανά, να τα σβήσουμε με μια τοπική λοβοτομη. Στην ανωτέρω κατηγορία εμπίπτει και ο γάμος μου με την DiS. Oρκιστήκαμε να μην αναφερθούμε ποτέ σ' αυτόν. Όμως η DiS δεν κράτησε το λόγο της και μίλησε για το θλιβερό κοινό μας παρελθόν στο blog του συμπαθέστατου Κου Φόλιου. Για να βάλουμε τα πράγματα στη θέση τους, ακολουθεί η ιστορία ακριβώς όπως συνέβη.

"Τη γνώρισα στα 17 μου χρόνια...παιδί σχεδόν, αμύριστη κολώνια". Ήμουν εγώ στα 17 κι η DiS 45... Εγώ ήμουν στην αρχή κι αυτή στο παρά πέντε. Πήγαινα στη Β' Λυκείου σε σχολείο με καλόγερους κι εκείνη ήταν η επιστάτρια της καντίνας. Βέβαια, εκείνη την εποχή δεν τις λέγαμε επιστάτριες αλλά 'κυρούλες'. Όλο το Β1 ήταν ερωτευμένο μαζί της! Δεν την έκανες μέρα πάνω από 44. Έμοιαζε με ψηλό νάνο, με κοντά χυτά μαλλιά (τίναζε δηλαδή το κοντοκουρεμένο της κεφάλι σα σεληνιασμένη λες και η κόμη της έφτανε στη σπάλα). Μύριζε πάντα φρεσκοζυμωμένη κουρού, με χείλη τουμπανιασμένα από τα αλατισμένα πατατάκια και με στόμα μυροβόλο σαν την πρώτη παρτούζα του Απρίλη. Τα ντεκωλοτέ της αβυσσαλέα. Τα αυτιά της σαν του καλλικάντζαρου για να προφταίνουν όλα τα σχολικά κουτσομπολιά.

Συχνάζαμε με τον διπλανό μου και 2-3 άλλους στο καμαράκι της πολύ συχνά στα διαλείμματα για να προβάρουμε την πρόζα της επόμενης ώρας: "Δεν πρόφτασα να μελετήσω κυρία γιατί... οι γονείς μου χωρίσανε χτες το μεσημέρι / ξεθάψαμε τον παππού και δεν είχαν λιώσει τα κόκκαλα του και το σοκ πολύ μεγάλο, καταλαβαίνετε / δεν πέτυχε η ευθανασία της εξαδέλφης μου και την τρέχαμε στο Αγλαία Κυριακού μέχρι τις 5 το πρωί...κλπ κλπ". Με κοίταζε πάντα και χαμογελούσε. Μάλλον πονηρά.
Μια μέρα, την ώρα της γυμναστικής εγώ διάβαζα αγγλικά γιατί θα έδινα για Proficiency σε λίγο καιρό, με πλησίασε μ΄ένα λαχταριστό λουκουμά και μου ψιθύρισε: "Δεν έρχεσαι μετά το σχόλασμα να με βοηθήσεις να καθαρίσουμε τα ταψιά και τα φουρνάκια?". "Το λουκουμά θα τον πάρω αλλά, δεν μπορώ να έρθω" της απάντησα, "η μαμά μου έχει φτιάξει μπακαλιάρο πλακί". Η πλανεύτρα Dis όμως, ήξερε πολύ καλά τη γλώσσα του σώματος. Ειδικά όταν αυτό ήταν εφηβικό και στρουμπουλό. "Έλα να με βοηθήσεις και θα σου τηγανίσω πατάτες". Και έφυγε.
Ακύρωσα το ραντεβού με τους κολλητούς μου για την πρόβα στο χορευτικό των Milli Vanilli, πήρα τη μαμά μου και της είπα ότι ο "Λύκος" με είχε βάλει τιμωρία να καθαρίσω όλους τους πίνακες του σχολείου και να μην ξεχάσει να γράψει στο βίντεο τη "Σάντα Μπάρμπαρα". (Ήταν το επεισόδιο που η Σοφία θα έφευγε από την έπαυλη των Κάπγουελ, μετά από μια πλεκτάνη της σατανικής Αυγούστα).
Όταν έφτασα στο καμαράκι της, η πόρτα ήταν ανοιχτή. Χτύπησα και απάντηση δεν πήρα. Την άνοιξα διστακτικά και κατευθύνθηκα στο κυλικείο. "Μικρέ, τα ταψιά είναι στη γούρνα. Άρχισε κι έρχομαι", ακούστηκε η φωνή της. Βρήκα τα ταψιά και καμώθηκα ν' αρχίσω το τρίψιμο. Πατάτες δεν μου μύριζαν! Άκουσα τη πόρτα να κλειδώνει πίσω μου και γύρισα. Στη κάσα της πόρτας στεκόταν εκείνη! Φορώντας μόνο ένα ζευγάρι επιγονατίδες και μια κοντή ποδιά με λίγδες από πίτσες και πιροσκί. Δε μίλησε. Μόνο πάτησε το κουμπί στο κασετόφωνο και άρχισε να παίζει το Carma Chameleon - αναδρομικά σκέφτομαι ότι ήταν από τις φορές που το σύμπαν συνομώτησε με επιτυχία ενάντια στο straight κάρμα μου. Αυτό που ακολούθησε έχει χαθεί κάπου στα βάθη του ασυνείδητου μου. Θυμάμαι όμως τη σκέψη που έκανα καθώς έβλεπα τη DiS χαιδεύεται με τις μπομπονέλες: "Τώρα πρόκειται να γίνω άνδρας???" Την ίδια σκέψη έκανα μερικά χρόνια αργότερα όταν έλαβα την κλήση για να παρουσιαστώ στο στρατό.
DiS - Μαμά Πατρίδα: x

Έτσι ξεκίνησε ένα ειδύλιο που θα έγραφε τη δική του ιστορία, ειδικά στον ιατρικό φάκελλο της μαμάς. Με την DiS έμαθα τον έρωτα και την αξία του όρκου παρθενίας. Επίσης, έμαθα να πλένω, να σβουγγαρίζω, να ξελιγδώνω φούρνους, να ανοίγω φύλλο σφολιάτας και να βάζω μόνο μια φέτα πεπερόνι ανά κομμάτι πίτσας. Βρισκόμασταν μετά το σχολείο κάθε Τρίτη, Πέμπτη και Παρασκεύη. Δεν βγαίναμε ποτέ μαζί γιατί η μόνη έξοδος που μου επιτρεπόταν ήταν το Σάββατο για σινεμά και bacon mushroom melt στα Wendy's. Τα Σάββατα DiS έριχνε τα χαρτιά σε μανάδες μαθητών τις Γ' Λυκείου και δήθεν τους έλεγε θέματα των Πανελληνίων - εκτός από την 4 Δέσμη που τη θεωρούσε παρακατιανή. Τα καλοκαίρια χωρίζαμε και σε κάθε αγιασμό της πήγαινα μαρμελάδες και γλυκό μύγδαλο από το Γαλαξείδι. Ο καιρός περνούσε. Ο Πανταζής έκανε 'Ταραχή', η Βίσση ανέβασε τους "Δαίμονες", η Πατουλίδου είδε να αποδίδουν τα εντατικά μαθήματα μαύρης μαγείας και η "Ωραία Τυροπιτού" έμεινε έγκυος λίγο μετά τη δευτερη φορά που έδινα πανελλήνιες. "Θα παντρευτούμε", μου είπε. Από το σπίτι μου είχα μάθει πως ο λόγος της μάνας, προς πάσα κατεύθυνση, ήταν διαταγή. Ο λόγος της δικής μου μάνας δεν πρόλαβε ν' ακουστεί γιατί μόλις της είπα τα καθέκαστα συνοδεύοντας τα από μια φωτογραφία της εγκυμονούσας, της ήρθε ένα πλαγιομετωπικό και νοσηλεύτηκε μέχρι τα Χριστούγεννα του '95. Ο μπαμπάς το πήρε καλύτερα. Τα βρίσκανε και με την DiS στο τάβλι και στις μπύρες, οπότε δε δυσκολεύτηκε να το καταπιεί.

Παντρευτήκαμε σε δυο μήνες. Κουμπάροι ήταν ο "Λύκος" και η φιλόλογος των Λατινικών. Η τελετή έγινε σε στενό κύκλο. Η DiS έφερε μόνο μια φίλη της μαυροντυμένη σαν Κουρούνα. Μας είχε πει πως η οικογένεια της είχε ξεκληριστεί στους Μακεδονικούς. Εγώ μόνο το διπλανό μου στο σχολείο και τον μπαμπά μου που καμάρωνε τη νύφη. Η τελετή σεμνή, η νύφη όχι. Όλο το βράδυ έκανε ματάκια με τον πρώην διπλανό μου. Από τη ζήλεια μου πράγματι έφαγα 2 ορόφους τούρτα γλασσαρισμένη με σος από άνιθο που, σημειωτέον, είχε παραγγείλει η ίδια η νύφη. Είχα θιχτεί γιατί ήταν η μάνα του παιδιού μου. Το ίδιο βράδυ, έχασα τις αισθήσεις μου πάνω στη νυφιάτικη καριόλα πριν ακόμα λύσω τα κορδόνια από τα λουστρίνια μου.

Οι γιατροί είπαν αλλεργικό σοκ στα 4 κουτιά βαρβιτουρικά που είχε μέσα το γλάσσο. Όταν ξύπνησα, το Φλεβάρη του 1997 η Βανδή είχε ήδη βγάλει το δεύτερο της δίσκο, το ΠΑΣΟΚ ήταν ακόμα κυβέρνηση, τα κοτλέ σακάκια είχαν επιστρέψει στη μόδα και η DiS ζούσε στη μαγευτική Λειβαδιά με τον πρώην διπλανό μου, που είχε γίνει μέχρι τότε σύμβουλος γάμου. Παιδί δεν είχε αποκτήσει ποτέ - "θα διάβασα ανάποδα το predictor" είπε στη ξαδέλφη μου τη Στέλλα που πήγε να της ζητήσει το λόγο και να διασώσει όποια ψίγματα οικογενειακής αξιοπρέπειας - αλλά μας είχε ήδη φάει ένα οικοπεδάκι στο Δίστομο. Το διαζύγιο βγήκε γρήγορα γιατί ο Παναγιώτης βιαζόταν να την παντρευτεί. Ορκιστήκαμε να μην ξανασυνατηθούμε.
Κάποια στιγμή έμαθα πως χώρισε τον Παναγιώτη για τα μάτια ενός πλαστικού χειρούργου που την αναστήλωσε και την κουτρουβάλιασε πίσω στην Αθήνα. Κι από τότε ζει ανάμεσα μας. Armed and Dangerous.

Το Λεμόνι Που Δεν Ονειρεύεται

Ίσως το καλύτερο blog που έχω διαβάσει! Απλό, άμεσο, καθόλου διακριτικό, φρέσκο. Πράγματα που όλοι σκεφτόμαστε, που σε όλους έχουν συμβεί γραμμένα με χιούμορ ανεπιτήδευτο. Ίσως το μοναδικό blog που γράφεται χωρίς να θέλει να πει κάτι και γι' αυτό λέει τόσα πολλά. Στα + + + ότι μας ενημερώνει για τα τραγουδάκια που ακούει ο blogger! Η απόδειξη πως η πραγματικότητα έχει περισσότερο χιούμορ από τη φαντασία. Διαβάστε το!!! Όπωσδήποτε!!!

ΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΦΟΡΑ...

...που θα μου ματιάσεις το σκύλο θα σε κουρέψω σα τη Sinnead O' Connor! Σαββατογεννημένη μαυροφίδα, μου το 'σκασες το ζωντανό!

"Μη μου μιλάς για καλοκαίρια"

Στη γη τούτη που ζούμε, κάθε 4 λεπτά χωρίζει και ένα ζευγάρι. Αλήθεια ή μύθος? Δεν ξέρω. Από το μυαλό μου το 'βγαλα. Ήρθε όμως η ώρα να μιλήσουμε ειλικρινά για το θέμα του χωρισμού γιατί, πως να το κάνουμε, καλοκαίρι ήρθε και παραπάνω από τους μισούς από εσάς θα χωρίσετε λίγο μετά το Δεκαπενταύγουστο. Με μεγαλύτερη επιτυχία δε, θα χωρίσετε όσοι πάτε στη Μήλο aka, The Divorce Island! Πολλοί από εσάς θα ερωτευτείτε αυτό το καλοκαίρι! Δεν θέλω ν' ακουστώ δυσοίωνος αλλά θα τραγουδάτε την επιτυχία "Γιατί να τύχει αυτό σε 'μένα?" πολύ πριν τον αγιασμό των σχολείων.

Η συμβουλή μια, παλιά και απλή: Don't believe the hype!

Θα ακούσεις πολλά, πάρα πολλά λόγια. Αν είσαι σε μη ειδυλλιακό μέρος, ενδέχεται να ακούσεις περισσότερα - γιατί κάπως πρέπει να σωθεί η κατάσταση κι ας κάνουμε τα πικρά - γλυκά! Επικίνδυνες ατάκες (σ.σ. επικίνδυνες γιατί η πρώτη και λογική αντίδραση είναι "Τι λες ρε μαλάκα?" αλλά εσύ πιθανότατα να μουγκρίσεις φιλήδονα) :

- "Σου πάει το καλοκαίρι", που σημαίνει πως μόλις σε ραντίσουν τα πρωτοβρόχια μάλλον μοιάζεις με τον Κατσουλίνο.
- "Σου αρέσει η Σοφία Αρβανίτη?", να σου κάνω δώρο το "Μη μου μιλάς για καλοκαίρια" από Σεπτέμβρη σε περίπτωση που λιώσει το δικό σου?
- "Δεν πίστευα πως θα γνώριζα ένα τόσο ενδιαφέροντα άνθρωπο σ' αυτό το νησί", δηλ. δεν πίστευα πως οι φίλοι μου θα πηδάνε από το πρωί μέχρι τη δύση της μπιρίμπας κι εγώ θα κάθομαι να μιλάω για της μάνας σου...τη δράση στη Χούντα.
- "Τα μάτια σου μοιάζουν με κοράλια", ο Γκουσγκούνης έλεγε : "Βγάλε τα γυαλιά σου να δω τι ματάκια θα πετάξω έξω σήμερις".
- "Αυτό που νοιώθω για σένα δεν είναι καλοκαιρινός ενθουσιασμός", φυσικά και δεν είναι αφού σαβουρογαμώ και τους υπόλοιπους μήνες του χρόνου.
- "Θέλω να συνεχίσουμε να βλεπόμαστε και στην Αθήνα", αν κι εγώ μένω στο Καρακόλιθο αλλά αυτό είναι λεπτομέρεια.
- "Είσαι πολύ όμορφη...απόψε", γιατί το πρωί ήσουν λες και η Μαγδα Τσαγγάνη έκλεψε το body lotion της Μάρως.
- "Έχεις δεσμό στην Αθήνα?", γιατί θα είναι κρίμα να χωρίσεις 2 φορές σε 15 μέρες.
- "Πρώτη φορά νιώθω έτσι", δηλαδή χαρούμενος αφού συνήθως χρειάζεται να πω την ιστορία με τους αρμαδίλλους που έφαγαν τη μικρή μου αδελφή μήπως και με λυπηθεί καμιά κακομοίρα και μου τριφτεί.
- "Μου βγάζεις κάτι πολύ τρυφερό", γι' αυτό θα το εκτιμούσα πολύ αν πριν φύγεις μου έπλενες ένα χεράκι το παρεό γιατί η αλμύρα αφήνει λεκέ.

Η συνέχεια γνωστή: θα γυρίσεις μες τον ενθουσιασμό από τις διακοπές και θα μιλάς με τα καλύτερα λόγια στις κολλητές σου. Τη πρώτη μέρα που το νούμερο που θα καλείς δεν θ' αναγνωρίζεται θα σε ζώσουν τα φίδια, τη δεύτερη θ' ανησυχήσεις, τη τρίτη θα κλάψεις και θα χτυπηθείς σα χταπόδα, τη τέταρτη το όνομα του/της θα έχει την κατάληξη -όπανο. Εκεί ακριβώς θα ζήσεις το δράμα σε όλο του το μεγαλείο. Θα ντυθείς, θα φτιαχτείς, θα πιείς και θ' ακούσεις Λίτσα Γιαγκούση, που είναι και επίσημη χορηγός των απανταχού χωρισμένων. "Και τώρα μάλιστα, μάλιστα, μάλιστα εγώ στην ίδια τάξη κι εσύ περνάς με άριστα" - που κάνει και μνεία στη επερχόμενη σχολική σεζόν. Μη ντραπείς! Στο χωρισμό και στο σκράμπλ όλα επιτρέπονται. Ούτως ή άλλως, τα κλισέ γι' αυτό υπάρχουν: για να μη χρειάζεται να σκεφτείς όταν δεν μπορείς. Τι να πρωτοθυμηθείς από μια τέτοια αγάπη? Τις πατητές που σου 'κανε? Τα ηλιοβασιλέματα που δε βλέπατε γιατί είχε συγκαεί κι έπρεπε να βρει φαρμακείο για τάλκ? Ή τους όρκους πως 'όταν προσευχότανε στη Παναγιά ευχήθηκε να παντρευτείτε σ' αυτό εδώ το ξωκλήσι' σαν τη Βουγιουκλάκη με το Παπαμιχαήλ? Θα περιφέρεσαι σαν τον μοναδικό άνθρωπο στο κόσμο που εξαπατήθηκε γιατί ως γνωστόν 'άλλη καμιά δεν χώρισε, μόνο η Λενιώ το Γιάννη' και θα υποσχεθείς πως την επόμενη χρονιά θα ταμπουρωθείς στο απαρτεμάν σου αγκαλιά με το κλιματιστικό κι ένα άρλεκιν για να ξεχνιέσαι. Ε, μετά κάτι η Μενεγάκη, κάτι τα καινούρια ριάλιτι, κάτι τα Ημισκούμπρια θα ΄βρεις ν' απασχοληθείς. Έρχονται και Χριστούγεννα και θα πρέπει να βρεις άλλο βάτραχο να φιλήσεις κάτω από το γκι. Άντε και καλό καλοκαίρι!

J A W S

Είδα για πρώτη φορά "Τα σαγόνια του καρχαρία" στη τρυφερή ηλικία των 8 στο θερινό 'Σπλέντιτ' στον Πειραιά.
"Θες να πάμε να δούμε μια ταινία με ψάρια?" με ρώτησε η γιαγιά. Κοντοστάθηκα. Στο μυαλό μου 'έπαιξαν' οι εξής σκέψεις: Πιθανότητες να πρωταγωνιστούν οι Thundercats ή έστω και ένας Νίντζα: καμία. Εναλλακτική υπ. αρ. 1: να βγω να παίξω με τα παιδιά της γειτονιάς και να καταλήξω σάκος του μποξ στο ασανσέρ της ίδιας μου της πολυκατοικίας. Εναλλακτική υπ. αρ. 2: να πάω στα ξαδέλφια μου, το Γιώργο και τη Ματούλα (aka η Φαρφούρα) και να καταλήξουμε όλοι μαζί σάκοι του μπόξ από τους γονείς, τη ξαδέλφη Στέλλα, τον αρραβωνιαστικό Διαμαντή και τον γκόμενο της αποκάτω με το αλλήθωρο λυκόσκυλο. Αποτέλεσμα: κι αύριο μέρα είναι για με μπαουλιάσουν στο ξύλο!
Με βάζουν λοιπόν αναμετάξυ τους παπούς και γιαγιά αγκαλιά με μια πορτοκαλάδα χωρίς ανθρακικό και μια σακουλάρα πατατάκια (από μικρό ήμουν διακριτικό παιδί και δεν μασούλαγα σαν ενοχλητική κατσίκα). Αρχίζει η ταινία. Βυθός (πλήττω). Κι άλλος βυθός (πλήττω λίγο ακόμα). Μια κοπέλα βουτάει στο νερό. Γυμνή (πλήττω θανάσιμα, Θανάση μου). Το μυαλό μου άρχισε να πετάει στα θέματα που μ' έκαιγαν εκείνες τις μέρες: στη καινούρια στολή Νίντζα που έφτιαχνα για το καλοκαίρι, στα καλτσόν της μαμάς μου που θα χρησιμοποιούσα για μάσκα, στο Γιαννάκη το Μάμαλη που ήταν στη πρώτη θέση του death list μου, στους γονείς μου που τους στεναχωρούσα πολύ και κάθε βράδυ που ξάπλωναν αναστέναζαν από τη στεναχώρια. Λες να με δώσουν για υιοθεσία όταν ανακαλύψουν πως πούλησα τις σούβλες του φούρνου στο Νικολάκη το Κακάτση με αντάλλαγμα ένα ρομποτάκι με δαγκάνες??΄
Και ξαφνικά, η κυρία στην οθόνη άρχισε να χτυπιέται, να φωνάζει, να ολοφύρεται και να μπουρμπουλιάζει. Δυο να χάνεται, μια να ανακάμπτει. "Τι 'θελες μαρή κακομοίρα να κολυμπάς στ' άπατα?" η γιαγιά. Να μου έχει μείνει το πατατάκι στο φάρυγγα. Και μετά σιωπή. Σιγή στο πέλαγο. Μια τελευταία μπουρμπουλήθρα κι ένας αναστεναγμός από τον παππού. "Τι έπαθε παππουλάκο η κυρία?" "Την έφαγε ο καρχαρίας γιατί δεν ήτανε κυρία κι έκανε νυχτιάτικα τσίτσιδη μπάνιο" ψιθύρισε η γιαγιά. Συμπέρασμα: το ψάρι λέγεται καρχαρίας και τρέφεται με δεσποινίδες που είναι γυμνίστριες ΚΑΙ νυχτερινές κολυμβήτριες. Στην οικογένεια μας δεν έχουμε καμία τέτοια οπότε κίνδυνος κανένας!
Η ταινία έχασε πάλι το ενδιαφέρον της κι εγώ άρχισα να κάνω από μέσα μου τον πολλαπλασιασμό του 9 γιατί ήταν δύσκολος 'αρθιμός' και πριν λίγο καιρό ο κύριος Παστίας με είχε εξευτελίσει δημοσίως λέγοντας "Τα 10 λεπτά που θες για να φας τη μπομπονέλα να στρωθείς και να μάθεις το 9. Ηλίθιε!" Της μάνας σου, έπρεπε να του πω αλλά, ποτέ δεν ήμουν γλωσσοκοπάνα - στο Δημοτικό.
Στη ταινία ένα παιδάκι με κίτρινο στρώμα πλατσούριζε ανέμελο. Η μοιρά του 'παιξε όμως μεγάλη πουστιά και ο καρχαρίας το κατάπιε σα χαπάκι. Και πετάχτηκε ένας πίδακας αίματος!! Σοκ! Τι έγινε ρε παιδιά? Ποιός το γαμεί το 9 x 7? Καλά η δεσποινίς αλλά το παιδάκι? "Τι έγινε παππουλάκο? Γιατί το ψάρι έφαγε το αγοράκι?" "Αυτό βρήκε Νανάκο μου, αυτό έφαγε!" Τι λες τώρα???? Αυτές είναι τρομερές εξελίξεις! Συμπέρασμα: Kαρχαρίας είμαι, ό,τι βρω μπροστά μου καταπίνω! Κι αν βρει εμένα που είμαι και δελφινάκι και κολυμπαώ ξεμπράτσωτο στα βαθιά? Ξαφνικά ο κόσμος αναποδογύρισε. Περιττό να σας πω ότι ο Μάμαλης έπεσε αμέσως από το νούμερο 1 του death list και στη κορυφή έκανε hot shot debut ο καρχαρίας - που παρεπιπτόντως μέχρι εκείνη την ώρα δεν είχα δει κιόλας. Αυτόματα η ταινία με απορρόφησε γιατί έπρεπε να δω τον εχθρό.
Και τον είδα! Πως να το νικήσω αυτό το πράμα που μπροστά του έμοιαζα με mesulid?! "Έχουμε τέτοια ψάρια στο Γαλαξείδι??" ρώτησα το παππού με αγωνία. "Δε νομίζω, Νανάκο μου." Αρθιμιτική μπορεί να μη σκάμπαζα αλλά ήμουν βέβαιος πως το "δε νομίζω" και το "αποκλείεται" χωρούσαν ανάμεσα τους πολλές λέξεις και κυρίως πολλούς δολοφονικούς καρχαρίες. Τη γιαγιά δεν έκανα τον κόπο να τη ρωτήσω γιατί είχε ήδη πιάσει κουβέντα με τη διπλανή της και λέγανε για κάτι κόπιτσες από τον "Καλυβιώτη". Παντού αδιέξοδο! Ξαφνικά άρχισα να βλέπω καρχαρίες να βγαίνουν από το νεροχύτη, τη λεκάνη, το μπιντέ ακόμα και από το μπουκάλι της πορτοκαλάδας μου. Τι την ήθελα χωρίς ανθρακικό, να τα τώρα!
Μέχρι να τελειώσει η ταινία είχα βγάλει τα πρώτα σπυράκια της εφηβείας. Το τέρας πέθανε αλλά αυτό δεν με καθησύχασε καθόλου. Είχα και τη γιαγιά που έλεγε και ξανάλεγε "Μα πως τα εκπαιδεύουν έτσι τα ψάρια να παίζουν?" Πιθανότητες το ψάρι να ήταν ψεύτικο: απολύτως καμία!
Πάνε τα μπάνια μου. Πάνε τα καλοκαίρια μου. Κρίμα το καινούριο μου γαλάζιο μαγιουδάκι από την Alouette. Όταν γύρισα, πρόωρα γερασμένος, σπίτι ρώτησα το μπαμπά μου αν είχε δει τόσο μεγάλα ψάρια στα ταξίδια του. "Ουουου!! κι ακόμα μεγαλύτερα!" I was officially doomed! Και μαζί η αδελφή μου, η Μαρία, η Βούλα, η Χριστιάνα, ο Μάριος, ο Θύμιος, ο Νίκος, ο Χρήστος, η Μαίρη, η Βασιλικούλα. Σα το σκυλί στ'αμπέλι θα πηγαίναμε όλοι.

20 χρόνια μετά... Όλοι οι προαναφερθέντες ζουν. Στα χρόνια που μεσολάβησαν γνώρισα και άλλους καρχαρίες, τεράστιους κορκόδειλους, πιράνχα (του γλυκού νερού αλλά και της θάλασσας), μπαρακούντα, χταπόδια, καλαμάρια, φάλαινες δολοφόνους κ.α. Στα βαθιά ακόμα ψιλοφοβάμαι να κολυμπάω και μάλλον θα φοβάμαι για πάντα. Σ' αυτό μου το φόβο συνεπικούρησαν και διάφορα urban legends του στυλ "Τα μάθατε? Μια κοπέλα τη κατάπιε καρχαρίας στην Ιτέα. Μόνο το κάτω του μαγιό της βρήκαν...Τα μάθατε? Στην Ιτέα ένας καρχαρίας έφαγε το κεφάλι μιας κυρίας". Η Ιτέα βέβαια ίσως και να είναι η ασχημότερη πόλη στο πλανήτη γι αυτό πιθανολογώ πως οι καρχαρίες μετά από μυστική συμφωνία, να προσπαθούν να την εξαφανίσουν με τον τρόπο τους. Αλλά πάλι ένας μαίστρος να πιάσει και να τους μπερδέψει, τι είναι Ιτέα-Γαλαξείδι? 17 χιλιόμετρα και στη μέση νερό!