 |
| Όλα τα αριστουργήματά σου κλεισμένα σε ένα φάκελο! |
Πόσο γρήγορα περνά ο καιρός Θεέ μου...Σαν χτες μου φαίνεται ότι ήταν Σεπτέμβρης που δειλά δειλά κρατώντας σε σφιχτά από το χέρι περνούσαμε την πόρτα του νέου σου σχολείου και εγώ τελικά είχα πιο πολύ άγχος από εσένα. Γιατί εσύ είσαι γενναία όπως συχνά μου λες! Δεν είχες κανένα φόβο, προσαρμόστηκες αμέσως χωρίς κλάματα και πισωγυρίσματα. Ξυπνούσες κάθε πρωί με μεγάλη χαρά και το πρώτο πράγμα που ρωτούσες (αφού μου χάριζες την πιο γλυκιά σου καλημέρα!) ήταν αν έχεις σχολείο. Μα και το μεσημέρι που σε έφερνε το σχολικό, το χαμόγελό σου έφτανε ως τα αυτιά! Τα ματάκια σου πετούσαν σπίθες καθώς μου περιέγραφες με καμάρι τι κάνατε όλη μέρα με την κυρία Ειρήνη!
