Το τραγούδι της ημέρας ...31/7/2012

Μετά από μερικές μέρες "σιωπής" λόγω ενός σύντομου ταξιδιού εκτός Αθηνών, να'μαι πάλι εδώ, για το σημερινό "τραγούδι της ημέρας". Βρέθηκα στη Τζια, τις μέρες αυτές και συνέπεσε η παρουσία μου εκεί με το 10ο "φεστιβάλ παραμυθιού" που, όπως πληροφορήθηκα, διεξάγεται ανελλιπώς στο νησί, κάθε καλοκαίρι, εδώ και μια δεκαετία. 


Οι "μέρες παραμυθιού", λοιπόν, είναι ένα αντάμωμα "παραμυθάδων" (storytellers, κατά τη διεθνή ορολογία) από όλο τον κόσμο. Εκτός από την Ελλάδα, άκουσα αφηγήσεις από τη Νορβηγία, τη Γαλλία, την Αυστρία, το Ιράν, την Αγγλία, την Καραϊβική, τον Ειρηνικό. Ακουμπάνε στην μακραίωνη μεσαιωνική παράδοση των τροβαδούρων, που συναντιέται με τις παραδόσεις λαών και πολιτισμών από κάθε γωνιά της γης. Άλλοτε με μόνο "όπλο" το λόγο, άλλοτε με τη συνοδεία μουσικής, μας ταξίδεψαν σε άλλες εποχές, εποχές αφέλειας ίσως, αλλά και ανθρωπιάς...


Με μια δόση νοσταλγίας, λοιπόν, για τις αφηγήσεις που άκουσα κάτω από τον έναστρο αγαιοπελαγίτικο ουρανό, σας προσφέρω το σημερινό τραγούδι της ημέρας. Από τους Magnum και το 1985, μέσα από το ομότιτλο άλμπουμ τους... On a Storyteller's Night, σε live εκτέλεση με τους στίχους του τραγουδιού μιξαρισμένους στο βίντεο. Καλή ακρόαση!

Το τραγούδι της ημέρας ...28/7/2012

Από τη σημερινή ειδησεογραφία:
"Ένα νεογέννητο κοριτσάκι στην Ινδία πέθανε επειδή η διοίκηση του νοσοκομείου το έβγαλε από την μηχανική υποστήριξη που χρειαζόταν... επειδή ο πατέρας του είχε χρέος περίπου 3,50 ευρώ.
Το κοριτσάκι που είχε γεννηθεί πρόωρα χρειαζόταν να μείνει διασωληνωμένο σε νοσοκομείο της Τζαλαντάρ. Για να παραμείνει όμως οι υπεύθυνοι ζήτησαν από τον πατέρα να πληρώσει για το ηλεκτρικό ρεύμα και τη συσκευή μηχανικής υποστήριξης.
Σύμφωνα με τις δηλώσεις που έκανε ο πατέρας , τους παρακάλεσε να την κρατήσουν στο μηχάνημα λίγες μέρες ακόμα μέχρι να βρει τα χρήματα.
Κάτι τέτοιο όμως δεν έγινε και έτσι το κοριτσάκι πέθανε το βράδυ της Τετάρτης".


"Όπου φτωχός και η μοίρα του" λέει ο λαός μας. Είναι όμως εξοργιστικό, ένα κοινωνικό σύστημα που δημιουργεί πάμφτωχους ανθρώπους (ώστε να συντηρεί μια φούχτα πάμπλουτους) να τους ζητά και "τα ρέστα" μετά για κάτι που το ίδιο ευθύνεται.
Επίσης είναι και ένα ανατριχιαστικό δείγμα του τι θα σημάνει η πλήρης ιδιωτικοποίηση του συστήματος Υγείας (αλλά και της Ενέργειας) ακόμα και σε "πλουσιότερες" χώρες όπως η δική μας...


Το "Dead Babies" του Alice Cooper μιλά για νεκρά βρέφη λόγω της εγκατάλειψης/αδιαφορίας των γονιών τους, αλλά μήπως η κρατική αδιαφορία για την υγεία των πολιτών και η εγκατάλειψη των φτωχών ανθρώπων σκοτώνει λιγότερα παιδιά;

Το τραγούδι της ημέρας ...27/7/2012

Από την σημερινή ειδησεογραφία:
"Μία στοά σε ανθρακωρυχείο στην νοτιοδυτική Κίνα κατέρρευσε, παγιδεύοντας 40 εργάτες κάτω από το έδαφος. Ορισμένοι από τους ανθρακωρύχους κατάφεραν να βγουν στην επιφάνεια, αλλά περίπου άλλοι 40 παραμένουν παγιδευμένοι.
Τα ανθρακωρυχεία στην Κίνα θεωρούνται από τα πλέον επικίνδυνα και ατυχήματα σημειώνονται συχνά σε αυτά. Αν και έχουν ληφθεί μέτρα για την ασφάλεια των ανθρακωρύχων, εκατοντάδες άτομα χάνουν κάθε χρόνο τη ζωή τους σε δυστυχήματα σε ανθρακωρυχεία".


To 1986 o Billy Bragg , όντας ακόμα στον απόηχο της τεράστιας απεργίας των ανθρακωρύχων στην Αγγλία ενάντια στα ακραία νεοφιλελεύθερα μέτρα της κυβέρνησης Θάτσερ, διασκεύασε το παραδοσιακό εργατικό τραγούδι "There is Power in a Union" (είχε γίνει γνωστό από την εκτέλεση του Woody Guthrie) και το συμπεριέλαβε στο LP του της ίδιας χρονιάς με τον εύγλωττο τίτλο (κι αυτόν εμπνευσμένο από ένα ποίημα του Βλαδίμηρου Μαγιακόβσκι) "Talking with a Taxman about Poetry".


There is Power in a Union λοιπόν, αφιερωμένο στον κάθε "σκαπανέα" της κοινωνίας που ζούμε που χαλάει (ή και χάνει) την ζωη του στο βωμό του κέρδους και της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο. Γιατί μόνο στην ενότητα και στην ανασύνταξη του εργατικού κινήματος μπορεί να υπάρξει η ελπίδα για μια καλύτερη μέρα, για μια καλύτερη ζωή...

Το τραγούδι της ημέρας ...26/7/2012

Μετά τον χαμό με το σχόλιο της Παπαχρήστου, η επιλογή για σημερινό τραγούδι της ημέρας δεν θα μπορούσε να είναι άλλη.
Βεβαια πέρα από την πλακίτσα.....το mediaκο (και όχι μόνο) σύστημα κατάφερε για άλλη μια φορά να βάλει δήθεν διαχωριστικές γραμμές μεταξύ "προόδου" και "συντήρησης" εκεί που το βολεύει, ώστε να καταφέρνει να κρύψει τις βασικές πολιτικές συμφωνίες σε συντηριτική κατεύθυνση στα ουσιαστικά ζητήματα!

Το τραγούδι της ημέρας ...25/7/2012

Από την σημερινή ειδησεογραφία:
<<Πλαστικά βαρέλια στα οποία ήταν διατηρημένα σε φορμαλδεΰδη 248 ανθρώπινα έμβρυα εντοπίστηκαν σε δάσος σε χωριό της περιοχής Σβερντλόφσκ των Ουραλίων. Tα έμβρυα προέρχονται από τρία νοσοκομεία στο Εκατερίνενμπουργκ, πρωτεύουσα της επαρχίας Σβερντλόφσκ.
Οι υγειονομικές αρχές αναφέρουν ότι η ευθύνη εναπόκειται στον οργανισμό που είχε αναλάβει τη διαχείριση των βιο-ιατρικών αποβλήτων από τα νοσοκομεία της πόλης.>>

Νεκρά ανθρώπινα έμβρυα, πεταμένα μέσα στο δάσος από μια εταιρεία που θεωρητικά είναι η "δουλειά" της να διαχειρίζεται ιατρικά "απόβλητα".
Ο καπιταλισμός μπροστά στο εύκολο και γρήγορο κέρδος δεν είναι απλά απάνθρωπος αλλά και μακάβριος!
Ο άνθρωπος αντιμετωπίζεται ως "απόβλητο" και η φύση ως σκουπιδοντενεκές!
Και ποιός μπορεί να ξέρει πόσα από αυτά τα έμβρυα ήταν 'ανεπιθύμητα' μόνο και μόνο διότι οι γονείς τους δεν μπορούσαν απλά να αντέξουν το οικονομικό βάρος να τα φέρουν στον κόσμο?

Sepultura και "Dead Embryonic Cells"

Το τραγούδι της ημέρας ...24/7/2012

...If you kill me, it's self-defense,
If I kill you, then I call it vengeance.
Spit in your eye, I will defy,
you'll be afraid when I call out your name...


Διάβαζα τυχαία στις ειδήσεις της ημέρας και εν μέσω εξελίξεων στη χώρα και στη γύρω περιοχή, το μάτι μου "έπεσε" σε δυο συλλήψεις κακοποιών που, είτε είχαν αποδράσει από το κρατητήριο (ο ένας), είτε βγήκε με άδεια από τη φυλακή και δεν επανήλθε (ο άλλος). Δε στέκομαι στο τι έκαναν οι συγκεκριμένοι άνθρωποι και στο αν δικαίως ή μη κρατούνταν. Δε με ενδιαφέρει το πόσο στυγνοί εγκληματίες είναι ή όχι, το αν είναι τα μεγαλύτερα καθάρματα της οικουμένης ή αν απλώς πλήρωσαν το "μάρμαρο" για να καλυφθούν άλλες, μεγαλύτερες "αμαρτίες". Έπιασα όμως τον εαυτό μου να σκέφτεται πως θα ήταν να βιώνεις ότι είσαι φυλακισμένος, αλυσσοδεμένος (με ή χωρίς εισαγωγικά), πίσω από τα κάγκελα. Τι θα έκανα; τι θα έκανες ΕΣΥ που διαβάζεις τις γραμμές αυτές; θα καθόσουν ήρεμα και στωικά να περάσει η ποινή, θα κινούσες γη και ουρανό για να ξεφύγεις ή, απλώς, θα ...αυτοκτονούσες;


Πάντως, οι Iron Maiden είναι της δεύτερης λύσης. Αυτή μας περιγράφουν στο τραγούδι τους Prisoner, που είναι το σημερινό τραγούδι της ημέρας. Μέσα από το επικό "Number of the Beast" του 1982, οι γκουρού του heavy metal τραγουδούν "...not a prisoner, I'm a free man and my blood is my own now...". Απολαύστε το κομμάτι και μη βιαστείτε να πάρετε θέση. Θυμηθείτε, ίσως, ότι οι Αγιάννηδες αυτής της γης, συνεχίζουν ακόμα να πηγαίνουν στα κάτεργα για μια φρατζόλα ψωμί, που έκλεψαν από πείνα...

Το τραγούδι της ημέρας ...23/7/2012

"Πλούσια" η σημερινή ειδησεογραφία:

• Πολύνεκρες επιθέσεις σε πόλεις της (ας μην το ξεχνάμε, κατεχόμενης) Βαγδάτης με 11 νεκρούς.
• Ένοπλοι στα σύνορα Αιγύπτου-Ισραήλ άνοιξαν πυρ εναντίον Ισραηλινών στρατιωτών
• Πυραύλους εδάφους-αέρος στα σύνορα με τη Συρία παρατάσσει η Τουρκία
• Φλέγονται το Χαλέπι και η Δαμασκός από την "εμφύλια" σύρραξη.

Απλά στιγμιότυπα από αυτά που συνέβησαν μόνο χτες στην πολύπαθη Μέση Ανατολή η οποία αποτελεί θέρετρο συγκρούσεων μεταξύ τεραστίων οικονομικών συμφερόντων που χρησιμοποιούν ως εργαλεία τους τον εθνικισμό, τον ρατσισμό και τον θρησκευτικό φονταμενταλισμό, σε μια παρτίδα σκάκι όπου τα "πιόνια-στρατιώτες" θυσιάζονται σωρηδόν ώστε να επιζήσουν οι "πυργίσκοι" άντλησης πετρελαίου. Ένας πόλεμος με πολλά επεισόδια για το ποιός θα ελέγξει τελικά την περιοχή. Όπως άλλωστε το λεν και οι Sepultura: "Fight for territory". Ακούστε, αλλά σκεφτείτε κιόλας...

Το τραγούδι της ημέρας ...22/7/2012

Το σημερινό τραγούδι της ημέρας είναι "παραγγελιά" από μια πολύ καλή φίλη του σταθμού, στην οποία άλλωστε το υποσχεθήκαμε. Και εμείς, άμα υποσχεθούμε κάτι, το τηρούμε με ευλάβεια. Όχι, βέβαια, πως το τραγούδι δεν είναι από τα αγαπημένα μας. Για τη φίλη Lady in Black, λοιπόν και όλη την παρέα εκεί έξω... Uriah Heep και Lady in Black, από το μακρυνό 1971 και το πολύ καλό δεύτερο LP τους, Salisbury. Cheers to all!!!

Το τραγούδι της ημέρας ...21/7/2012

Χθες, 20 Ιουλίου του 12, ένας νεαρός εν ονόματι James Holms μπήκε οπλισμένος μέσα σε ένα κινηματογράφο των ΗΠΑ που είχε την πρεμιέρα της νέας ταινίας του Batman και χρησιμοποιώντας όπλα που μπορεί να αγοράσει κανείς ΝΟΜΙΜΑ στις ΗΠΑ, θέρισε τους θεατές αφήνοντας πίσω του 12 νεκρούς.
Ο μονίμως επαναστατημένος και αμφισβητίας Dave Mustaine έχει γράψει ένα τραγούδι  καυτηριάζοντας το γεγονός του "δικαιώματος στην οπλοκατοχή" στις ΗΠΑ. Το τραγούδι λέγεται: "99 ways to die" και δένει απόλυτα με το τραγικό αυτό γεγονός.
Απολαύστε το....

Αυξάνεσθε και πληθύνεσθε...

Είμαστε δυο, είμαστε (όχι ακόμα) τρεις, (θα) είμαστε (στο μέλλον) χίλιοι δεκατρείς! Καλά, εντάξει, ίσως όχι και τόσοι πολλοί, αλλά πολύ περισσότεροι από τον υποφαινόμενο που ξεκίνησε πριν λίγο καιρό αυτό το όμορφο ταξίδι. Είχα "υποσχεθεί" ότι σύντομα το μουσικό μας "καράβι" θα αποκτούσε πλήρωμα. Δεν έλεγα λόγια του αέρα. Σήμερα, έχω τη μεγάλη χαρά να ανακοινώσω ότι το πλήρωμά μας αριθμεί ένα ακόμα μέλος - και τι μέλος! Ο αδερφικός μου φίλος, εδώ και χρόνια, ο γνωστός και μη εξαιρετέος RED ALERT είναι ο δεύτερος που ανέβηκε στο σκάφος και έπιασε αμέσως δουλειά! Σύντομα, θα ανακοινωθούν περισσότερα για το πρόγραμμα του σταθμού - και αυτό είναι μόνο η αρχή! Από Σεπτέμβρη (το αργότερο) αναμένονται και νέες προσχωρήσεις, νέο πρόγραμμα, νέα θεματικά topics, ακόμα πιο πολλή μουσική. Να'στε όλοι καλά, γιατί νιώθουμε ήδη ότι το εγχείρημά μας έχει αγκαλιαστεί (το δείχνουν και οι επισκέψεις στη σελίδα μας που μέσα σε περίπου 2 μήνες έχουν ξεπεράσει τις 1400) ζεστά, από φίλους κι όχι μόνο, εκεί έξω. Μείνετε μαζί μας, τα καλύτερα έρχονται!!!


Dream Warrior

Το τραγούδι της ημέρας ...20/7/2012

Εμπνευσμένο από το θέμα της ημέρας (βλέπε και προηγούμενη ανάρτηση), είναι το σημερινό "τραγούδι της ημέρας". Βγαλμένο από τις καλύτερες παραδόσεις του αμερικανικού εργατικού κινήματος, εμπνευσμένο από τη μεγάλη απεργία των ανθρακωρύχων της Harlan County, το 1931 που χτυπήθηκε άγρια από πληρωμένες ένοπλες συμμορίες των ιδιοκτητών των ορυχείων και την αστυνομία, το τραγούδι αυτό που έκαναν διάσημο με τις ερμηνείες τους οι "σκαπανείς" του εργατικού τραγουδιού των ΗΠΑ, μορφές όπως Woodie Guthrie, Pete Seeger, Lee Hays κλπ., μιλά απλά, σταράτα και ξεκάθαρα, θέτοντάς τον καθένα μας απέναντι στο δίλημμα ζωής: "which side are you on, boy?". Με το δίκιο ή με το άδικο; με αυτούς που με τον ιδρώτα τους παράγουν όλα όσα βλέπεις γύρω σου ή με μια χούφτα κηφήνες που ζουν κλέβοντας αυτό τον πλούτο, αντί αυτός να ανήκει σε όλους τους παραγωγούς του;

Λίγα λόγια για το τραγούδι. Στα βουνά της πολιτείας του Κεντάκι, το 1931, οι ανθρακωρύχοι της κομιτείας Harlan κατέβηκαν σε απεργία και συγκρούστηκαν σκληρά με τις συμμορίες των πληρωμένων φονιάδων που προσέλαβαν οι ιδιοκτήτες των ορυχείων με επικεφαλής το σερίφη J. H. Claire, για να συλλάβουν και να σκοτώσουν τους επικεφαλής των συνδικάτων. Το τραγούδι αυτό, τους στίχους του οποίου μπορεί κανείς να βρει εδώ, γράφτηκε και τραγουδήθηκε για πρώτη φορά από τη Florence Reece, τη σύζυγο του Sam Reece, ενός από τους πιο γνωστούς ηγέτες του απεργιακού κινήματος των ανθρακωρύχων. Γράφτηκε αμέσως μετά μια επιδρομή των ένοπλων συμμοριών του Claire στο σπίτι της οικογένειας Reece, προκειμένου να συλλάβουν και να εξοντώσουν τον ηγέτη του συνδικάτου, αλλά αυτός διέφυγε, ειδοποιημένος την τελευταία στιγμή. Το τραγούδι ευτύχησε να γνωρίσει πάνω από 20 διαφορετικές ερμηνείες μέχρι σήμερα από πλειάδα τραγουδιστών folk μουσικής ή/και κοινωνικής διαμαρτυρίας μέχρι σήμερα (δες εδώ για τις ερμηνείες). Ιδιαίτερη στιγμή, στην "ιστορία" του τραγουδιού αυτού, ήταν η ερμηνεία της αρχικής του δημιουργού, Florence Reece, ηλικιωμένης πια, στη διάρκεια μιας εκδήλωσης αλληλεγγύης στη μεγάλη απεργία των ανθρακωρύχων στις ΗΠΑ, το 1973. Αυτά τα λίγα, για να μαθαίνουν οι νέοι και να θυμούνται όσοι παλιοί έχουν λησμονήσει...

Όταν η νομιμότητα "υπερασπίζεται" το "δικαίωμα στην εργασία"...

Όχι ότι είχαμε καμιά αμφιβολία, αλλά τα προσχήματα έπεσαν πολύ γρήγορα. Σήμερα, στις 5:30 το πρωί, οι δυνάμεις της "τάξης" (όπως αποκαλούνται στην political correct διάλεκτο τα μαντρόσκυλα των αφεντικών και της εξουσίας τους) έσπευσαν - με προσωπική παρέμβαση του πρωθυπουργού όπως λένε τα μεγαλοκάναλα - να σπάσουν την απεργία των μεταλλουργών της "Ελληνικής Χαλυβουργίας", συλλαμβάνοντας απεργούς που περιφρουρούσαν την πύλη του εργοστασίου για να μπει η γνωστή χούφτα των απεργοσπαστών-διευθυντών και παρατρεχάμενών τους και να πανηγυρίσει για το "δικαίωμα στην εργασία" που, επιτέλους, "έγινε σεβαστό". Τι κι αν το "δικαίωμα στην εργασία" για τα αφεντικά σημαίνει δικαίωμα στην απεργοσπασία, στη ρουφιανιά και στη λογική της ατομικής λύσης - που ούτε καν λύση δεν είναι: θα'θελα να δω τι θα λένε μερικοί απεργοσπάστες σημερινοί, όταν θα είναι αυτοί αύριο στη θέση των απολυμένων...

Τι κι αν η απεργία ήταν (και τυπικά) νόμιμη; το κράτος τους, οι δικαστές τους, τα όργανά τους καταλαβαίνουν ως "νόμο" μόνο ό,τι συμφέρει στα αφεντικά: είσαι ελεύθερος να απεργήσεις, φτάνει να μην κάνεις τίποτε για να στριμώξεις το αφεντικό. Απέργησε μόνος σου, σπίτι σου ή στο καφενείο και στα ουζερί πέριξ της πλατείας Συντάγματος. Μόνο μη σου περάσει απ'το μυαλό να εμποδίσεις το αφεντικό να λειτουργεί το εργοστάσιό του, ακόμα και με νοικιασμένο προσωπικό, με τα εξαγορασμένα μεγαλοστελέχη ή με μια χούφτα κηφήνες και λακέδες. Κοινώς, απέργησε εσύ, όχι η παραγωγή! Ωραία, μα την αλήθεια, η αντίληψη της "νομιμότητας" για το τι εστί "απεργία". Λίγο ακόμα και θα μας πουν ό,τι λένε και στους γιαπωνέζους εργάτες: απεργία είναι μια μέρα στην οποία πας κανονικά στη δουλειά, μόνο που στο μέτωπο φοράς μια ταινία με τη λέξη "ΑΠΕΡΓΙΑ"...

Μήπως ήρθε η ώρα να θυμηθούμε ξανά λέξεις όπως "αλληλεγγύη", "ενότητα", "αγώνας", "συντροφικότητα";;; Λέω, εγώ τώρα...

Το τραγούδι της ημέρας ...19/7/2012

Το σημερινό τραγούδι το ανεβάζω χωρίς πολλά λόγια και χωρίς πολλές εισαγωγές. Το άκουγα χθες βράδυ και τέλος. Μερικές φορές, δε χρειάζεται να εξηγείς πράγματα που απλά μόνο να νιώσεις μπορείς...

Για την ιστορία και μόνο, το τραγούδι είναι από το "Fallen Angel" LP, του 1978. Στα φωνητικά είναι ο John Lawton, στο μπάσο ο Trevor Bolder (που συμμετέχει ακόμα στο γκρουπ) και στα ντραμς ο Lee Kerslake (ενεργός μέχρι το 2008 περίπου με το συγκρότημα). Φυσικά, στην κιθάρα είναι ο εμβληματικός Mick Box (ψυχή της μπάντας μέχρι σήμερα) και στα πλήκτρα η χαρισματική φυσιογνωμία του Ken Hensley. Δικό σας!

Το τραγούδι της ημέρας ...18/7/2012

Σκεφτόμουν αυτές τις μέρες ότι αρχίζω και "βαραίνω". Αν σκεφτώ σε πόσες συναυλίες πήγα φέτος, σε σχέση με άλλες χρονιές, μου βγαίνει "λειψός" ο λογαριασμός. Σημειώστε δε ότι δεν έρχονται κάθε χρονιά στην Ελλάδα οι Megadeth ή ο Ozzy ή οι Blind Guardian. Τουλάχιστον, τους δυο τελευταίους τους έχω ξαναδεί επί σκηνής κι όχι μόνο από μια φορά το κάθε σχήμα. Αλλά με τους Megadeth, είμαι μάλλον αδικαιολόγητος. Είπαμε, πρέπει να το σκεφτώ μήπως και παραέχω σκουριάσει...

Όλα αυτά τα λέω, φυσικά, για να προλογίσω το σημερινό "τραγούδι της ημέρας". Αγαπημένο, σκληρό κι αληθινό όσο λίγα, το "Symphony Of Destruction" των Megadeth, είναι η σημερινή επιλογή και, μάλιστα, με το official video του κομματιού. Για την ιστορία, το κομμάτι είναι από το πολύ καλό "Countdown to Extinction" LP, του 1992 και μέχρι σήμερα αποτελεί βασικό και αναντικατάστατο μέρος των live της μπάντας. Από τα πολύ "δικά μας" τραγούδια, enjoy! 

ΥΓ. η αρχή και το τέλος του video clip... όλα τα λεφτά...

Το τραγούδι της ημέρας ...17/7/2012

Τέτοιες μέρες, δεν το σκέφτεσαι καν. Η "επιλογή" έρχεται από μόνη της. Ο Jon Lord, η εμβληματική μορφή που "βασίλεψε" στα keyboards των Deep Purple και των Whitesnake, ο τεράστιος αυτός μουσικός της ροκ οικογένειας, από χθες δεν είναι πια μαζί μας. "Πέρασε από το σκοτάδι στο φως...", έγραψαν οι άνθρωποί του, στην προσωπική του ιστοσελίδα. Δεν ξέρω αν είναι έτσι, αλλά σίγουρα το κενό που αφήνει είναι μεγάλο. Ελάχιστος, τιποτένιος "φόρος τιμής" σ'αυτό που υπήρξε και πρόσφερε στη μουσική, ολόκληρο το σημερινό πρόγραμμα του MUSIC FOR REBELS, αλλά και το "τραγούδι της ημέρας". Το απίστευτο Lazy, από το ιστορικό LP των Deep Purple, "Machine Head", πίσω στο 1972.

Jonathan Douglas "Jon" Lord, June 9, 1941 - July 16, 2012... R.I.P.

Jon Lord (1941-2012): πέρασε από το Σκοτάδι στο Φως...

Μεσίστιες σήμερα οι "σημαίες" της μουσικής. Χαμηλωμένα τα κεφάλια, όλων όσων είτε μεγάλωσαν μαζί του, είτε τον γνώρισαν στην πορεία μέσα από μουσικές, γραμμένες για να μείνουν εδώ για πάντα. Ο Jonathan Douglas "Jon" Lord, ο θρυλικός keyboardίστας των Deep Purple, των Whitesnake, των Ashton and Lord και όλων των άλλων projects που τίμησε με την παρουσία του, ο μουσικός που άφησε όσο λίγοι το στίγμα του στο είδος που υπηρέτησε με λατρεία και συνέπεια, δεν είναι πια μαζί μας, χτυπημένος - κι αυτός όπως τόσοι άλλοι - από την επάρατο. Πιο φτωχή η μουσική. Πιο φτωχό το ροκ. Πιο φτωχοί όλοι εμείς, καθώς δεν υπάρχει πια η ελπίδα να ξαναδούμε τη βιβλική αυτή μορφή (μεταφορικά και κυριολεκτικά) να κυριαρχεί σα βασιλιάς στα πλήκτρα του και να σκορπίζει μελωδίες που ταξιδεύουν αυτιά και ψυχές σε άλλους κόσμους...

Γεννημένος στις 9 Ιουνίου του 1941, στο Λέστερ της Αγγλίας, ο Jon Lord έλαβε πλούσια και πλήρη κλασσική μουσική παιδεία, η οποία τον συνόδευσε σε όλη τη μυθική διαδρομή του. Υπήρξε συνιδρυτής και ηγετική μορφή των Deep Purple, βασικό στέλεχος των Whitesnake, των Paice, των Ashton & Lord, των Artwoods, των Flower Pot Men και συμμετείχε σε δεκάδες projects, σόλο δουλειές, ορχηστρικές ηχογραφήσεις. Περισσότερα για τη ζωή του, την (άπειρη!) δισκογραφία του, τόσο την προσωπική, όσο και με τις μπάντες που συμμετείχε, μπορείτε να βρείτε εδώ και, στην προσωπική του ιστοσελίδα. Πέθανε χθες, ένα περίπου χρόνο αφότου είχε διαγνωσθεί ότι έπασχε από καρκίνο του παγκρέατος, στην London Clinic, περιστοιχισμένος από την οικογένειά του.

Η μεσημεριανή και βραδινή ζώνες του MUSIC FOR REBELS, καθώς και το σημερινό "τραγούδι της ημέρας" αυτονόητα είναι αφιερωμένες στον γίγαντα αυτό της ροκ μουσικής και της μουσικής γενικότερα, που έφυγε τόσο νωρίς, αφήνοντας ένα τόσο μεγάλο κενό. Jon Lord, Rest In Peace... μπορεί να "έφυγες", αλλά θα είσαι πάντα εδώ, μέσα από όλα όσα έκανες. Σ'ευχαριστούμε...

ΝΕΟ: Ψηφοφορίες στον MUSIC FOR REBELS!

Η γνώμη σας μας ενδιαφέρει, το 'παμε από την πρώτη στιγμή! Κι επειδή δεν είμεθα άνθρωποι των λόγων, αλλά άνθρωποι των έργων (ωραίο το "είμεθα", έτσι; σκέτος Μαυρογιαλούρος...), ιδού το νέο gadget στην υπηρεσία των επισκεπτών και φίλων του σταθμού: οι ηλεκτρονικές μας ψηφοφορίες. Από σήμερα, λοιπόν, στην αριστερή στήλη όπως βλέπετε την οθόνη, κάτω ακριβώς από τα link για το chat και την ζωντανή ακρόαση, θα βρίσκετε την τρέχουσα ψηφοφορία, η οποία θα είναι ενεργή τουλάχιστον για ένα 15θήμερο, ώστε να προλάβει να την επισκεφθεί ένας ικανοποιητικός αριθμός επισκεπτών. Εννοείται, τα αποτελέσματα θα είναι ανά πάσα στιγμή προσβάσιμα για τους φίλους και, γιατί όχι, να διοργανώσουμε και θεματικές συζητήσεις, με βάση τα αποτελέσματα κάποιων από αυτές τις ψηφοφορίες. Άλλωστε, τρώγοντας έρχεται η όρεξη! Μείνετε μαζί μας, λοιπόν και - μεταξύ πολλών άλλων - γιατί η γνώμη σας εδώ παίζει ρόλο!!!


Dream Warrior

Το τραγούδι της ημέρας ...16/7/2012

Πίσω στο ελληνικό ρεπερτόριο σήμερα, με ένα τραγούδι του Γιώργου Δημητριάδη και της μπάντας του "Μικροί Ήρωες", από το LP "Αφορμές για Ανταρσία" (LYRA, 1994). Χρόνια ολόκληρα είχα να το ακούσω, ώσπου χθες βράδυ που έψαχνα το "φύγαν οι ρεμπέτες" του Γιώργου για να το ανεβάσω στη βιβλιοθήκη του σταθμού, έπεσα σ'αυτό και συγκινήθηκα... Το CDάκι ήταν από τα τελευταία που είχα ακούσει πριν φύγω για φαντάρος, το '99 σε μια περίεργη χρονιά για εμένα, με πολλές απώλειες αγαπημένων προσώπων και ανακατατάξεις ζωής, εσωτερικές κι εξωτερικές. Με έβαλε λοιπόν για τα καλά στο mood και οι κιθάρες του Πετρίδη (R.I.P.) και του Καββαδία, "ακόρντα γερά" για παρέα στη νύχτα. Δικό σας...

Δε σας βλέπω, όμως, "ζωηρούς" στο να συμμετέχετε στην όλη φάση και ανησυχώ. Περιμένω σχόλια, προτάσεις, παραγγελιές για "τραγούδια της ημέρας". Παιδιά, όλοι μαζί είμαστε εδώ, δεν είμαι μόνος μου. Μην το ξεχνάτε...

Το τραγούδι της ημέρας ...15/7/2012

Καλημέρα σε όλους τους φίλους του MUSIC FOR REBELS WEB RADIO, σας εύχομαι να έχετε όλη μια όμορφη και δροσερή (με τέτοιον καύσωνα, αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό) μέρα. Το σημερινό "τραγούδι της ημέρας", ανήκει στον προσωπικό μου ροκ star και ήρωα των εφηβικών μουσικών μου αναζητήσεων, τον ανυπέρβλητο Rory Gallagher. Από το εξαιρετικό "Top Priority" LP, του 1979... τι εποχές...

Ποιος όμως ήταν ο Philby για τον οποίο μιλάει με τόση οικειότητα, ο Rory; πρόκειται, φυσικά, για τον περίφημο Kim Philby, επικεφαλής της βρετανικής αντικατασκοπείας ο οποίος υπήρξε για πάρα πολλά χρόνια πράκτορας της KGB και, αφού πρώτα διέφυγε τον κίνδυνο να αποκαλυφθεί η αληθινή του ταυτότητα, στη συνέχεια, αυτομόλησε στην Σοβιετική Ένωση, στην οποία έτυχε πλατιάς αναγνωρίσεως και πέθανε το 1988. Ο Rory μεταφέρει ένα μέρος της αληθινής ιστορίας, συσχετίζοντάς το με το στόρυ ενός άνδρα που είναι τόσο μπερδεμένος, αναφορικά με τις ανθρώπινες σχέσεις, όσο και ο Philby που βρέθηκε στο στόχαστρο της αγγλικής δικαιοσύνης με υποψίες για τη δράση του (τελικά αθωώθηκε!!! φανταστείτε τι έγινε λίγα χρόνια μετά, όταν διέφυγε στην ΕΣΣΔ!!!) και δεν ξέρει τι να κάνει και σε ποιον να βασιστεί...

Ελπίζω να έχω σχόλια από όλους σας, για τραγούδια που μας ανοίξανε δρόμους ως τώρα... Καλή Κυριακή για όλους...

Το τραγούδι της ημέρας ...14/7/2012

Οι Whitesnake ήταν, είναι και θα είναι από τα πολύ αγαπημένα μου συγκροτήματα. Υπάρχουν τραγούδια τους που, δεν ξέρω πως ή γιατί, έχουν "μιλήσει" πάρα πολλές φορές για λογαριασμό μου, για τη ζωή και τα βιώματά μου - είμαι σίγουρος ότι έχουν κάνει ακριβώς το ίδιο και για πολλούς από εσάς εκεί έξω...


Ένα τέτοιο τραγούδι διάλεξα για "τραγούδι της ημέρας", σήμερα. Έρχεται από το "μακρινό" (αλλά για κάποιους από εμάς, τόσο επίκαιρο...) 1981, από το φανταστικό "Come an' get it" LP, όπου συνυπήρχε με εξίσου καταπληκτικά τραγούδια όπως το προσωπικό all times best "Don't break my heart again", το ομότιτλο κομμάτι κλπ. Προς παλιότερους: για ξανακούστε λίγο τα δισκάκια εκείνης της εποχής, να ζωντανέψει κάτι από τη μαγεία των εφηβικών μας χρόνων... Προς νεότερους: ακούστε και νιώστε!!!

Ξημερώνει Σάββατο... Να έχετε όλοι ένα υπέροχο σαββατοκύριακο και μην ξεχνάτε ότι ο MUSIC FOR REBELS WEB RADIO θα είναι κι αυτό το weekend συνεχώς μαζί σας όλο το 24ωρο. Μείνετε συντονισμένοι!!!

Το τραγούδι της ημέρας ...13/7/2012

Το σημερινό "τραγούδι της ημέρας" το εμπνευστήκαμε από τη γνωστή ιστορία των τελευταίων ημερών, με τη δήλωση του Βρετανού πρωθυπουργού ότι θα κλείσουν τα σύνορα της χώρας του για τους Έλληνες, σε περίπτωση εξόδου της χώρας μας από το ευρώ. Το τελευταίο ενδεχόμενο μόνο απίθανο δεν είναι, φυσικά, αλλά οι τελευταίοι που μπορούν να μιλάνε για τη χώρα μας είναι οι στραβογερασμένοι πρώην παντοκράτορες της γηραιάς Αλβιόνος. Οι γειτονιές του Μακρυγιάννη ακόμα έχουν τα σημάδια από τις σφαίρες των "Τόμμυδων" το '44. Άντε μην ανοίξω το στόμα μου, βραδιάτικα...


Είχα λόγους να γουστάρω τους Ιρλανδούς, ουκ ολίγους. Σήμερα βρήκα ακόμα έναν...

Το συγκεκριμένο αντάρτικο τραγούδι, αφιερωμένο στον αγώνα του IRA για την ιρλανδική ανεξαρτησία μπορεί να το βρει κανείς σε πλειάδα εκτελέσεων, κάνοντας κλικ εδώ. Κάποια στιγμή θα κάνουμε ένα πιο εκτεταμένο αφιέρωμα στη μουσική παράδοση της Ιρλανδίας και ειδικά στο φολκ αντιστασιακό τραγούδι, ενάντια στη βρετανική κατοχή. Προς το παρόν, ευχές για ένα δροσερό παρασκευοσαββατοκύριακο!

Το τραγούδι της ημέρας ...12/7/2012

Ξεκινάμε σήμερα μια νέα θεματική ενότητα από τον MUSIC FOR REBELS WEB RADIO, το "τραγούδι της ημέρας". Ένα βιντεάκι επιλογής μας, ένα μουσικό ταξίδι, ένα θέμα για συζήτηση, σχόλια, απόψεις. Εννοείται, δεχόμαστε προτάσεις για τα τραγούδια των επόμενων ημερών, έτσι; μη σας χάσω!!!

Σήμερα, κάτι από τα "χρυσά" ελληνικά 80'ς, αφιερωμένο σε όσους είπαν πολλά και "ζόρικα" κάποια εποχή, αλλά η ζωή τα 'φερε έτσι που ένα σακκί στραγγιστό γιαουρτάκι να μη φτάνει για να καλυφθεί η ξεφτίλα σήμερα. Καλύτερα να μασάς, παρά να μιλάς, που λένε. Όσο για το Σάκη Μπουλά, εντάξει... κατανοητή η αυτοκριτική... όχι και αποδεκτή, όμως. Και, έτσι επειδή είναι ξεκίνημα στο "τραγούδι της ημέρας" και επειδή θέλουμε να δώσουμε έμφαση στο πιστεύω μας ότι η παραδοχή της παπαριάς δεν απαλλάσσει τον παπάρα από την ευθύνη και γιατί, στο κάτω-κάτω, δικός μας είναι ο σταθμός κι ότι θέλουμε βάζουμε βρε αδελφέ, σήμερα θα έχει και... bonus track. Για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι καινούργιοι...

ΥΓ. τουλάχιστον η ροκιά του Σάκη της "νέας εποχής", είναι καλήηηηηηηη...

Μεσημεριανή Ζώνη στον Music For Rebels

Υπενθυμίζουμε στους φίλους του σταθμού ότι από την περασμένη Δευτέρα ο MUSIC FOR REBELS WEB RADIO εκπέμπει και τις μεσημεριανές ώρες των εργασίμων ημερών, κατά προσέγγιση από τις 13:30 έως τις 17:30, σε non-stop βάση. Μπορείτε να επικοινωνείτε μαζί μας είτε στο email του σταθμού, music.for.rebels@gmail.com, είτε στο online chat μας. Μείνετε συντονισμένοι για πολλή και καλή μουσική!

Dream Warrior


ΥΓ. Αισθάνομαι την ανάγκη να σας ευχαριστήσω όλους, γιατί με τη δική σας στήριξη, ο σταθμός έφτασε τις 47 ώρες συνεχούς εκπομπής το Σαββατοκύριακο 7-8 Ιουλίου 2012, που μας πέρασε. Είμαστε πια πολύ κοντά στην υλοποίηση της πρώτης φάσης του στόχου μας για 24ωρη ημερήσια λειτουργία τα σαββατοκύριακα και αυτό, μόνο με τη δική σας ανταπόκριση θα μπορούσε να επιτευχθεί. Και πάλι, ένα μεγάλο ευχαριστώ από καρδιάς...

Ενημέρωση για μικροπροβλήματα...

Αναφορικά με μια σειρά μικροπροβλήματα που εμφανίστηκαν από προχθές κατά τη διάρκεια της πρωινής ζώνης εκπομπής του σταθμού, ενημερώνουμε τους φίλους του MUSIC FOR REBELS WEB RADIO ότι οφείλονται, αφενός σε στιγμιαία crash της σύνδεσης με το server για τα οποία δε φέρουμε απολύτως καμία ευθύνη, αφετέρου σε διακοπές ρεύματος όπως αυτή που συνέβη σήμερα στις 14:40. Σε κάθε περίπτωση, ζητάμε την κατανόηση των φίλων μας. Καλή ακρόαση!

32 ώρες συνεχούς λειτουργίας!

Με μεγάλη ικανοποίηση ενημερώνουμε τους φίλους του MUSIC FOR REBELS WEB RADIO  ότι ο σταθμός μας συμπλήρωσε το σαββατοκύριακο που μας πέρασε 32 ώρες συνεχούς non-stop λειτουργίας, στο διάστημα δε αυτό βγήκε στον αέρα και η πρώτη μας ζωντανή εκπομπή, ΗΛΕΚΤΡΙΚΕΣ ΕΠΙΔΡΟΜΕΣ, χθες Σάββατο, από τις 5μμ. ως τις 6:30μμ. Ελπίζουμε το ερχόμενο σ/κ να επαναλάβουμε το ίδιο χορταστικό σε ποιότητα και διάρκεια μουσικό αυτό ταξίδι. Υπενθυμίζουμε ότι ήδη μπήκε σε λειτουργία και η μεσημεριανή ζώνη του σταθμού, σε non-stop στυλ για την ώρα, τις εργάσιμες ημέρες και από τις 12:00 ως τις 17:00 περίπου. Μείνετε συντονισμένοι!