Ανακούφιση..

δεν υπάρχει.

Την φαντάζεσαι.

Πως?

Καμιά φορά όταν αγχώνεσαι, όταν νευριάζεις, στεναχωριέσαι, όταν πνίγεσαι, τι κάνεις για να απεγκλωβιστείς απο αυτό?

Εικόνες.

Φαντάζεσαι εικόνες.

Αυτό που χρειάζομαι εκείνη τη στιγμή ξεδιπλώνεται με τη βοήθεια του μυαλού μου, μπροστά στα μάτια μου.

Είμαι σε ένα πράσινο λόφο, λεπτά στρώματα αέρα φυσούν στο προσωπό μου, κοιτάω μπροστά ευθεία και βλέπω καθαρά το απέραντο τοπίο..Όχι συγκεκριμμένο τοπίο..Για την ακρίβεια δε βλέπω τίποτα απλά αισθάνομαι ότι βλέπω. Μάλλον βρίσκομαι στο χωριό μου και κοιτάω τη θέα της πόλης σε μικρογραφία και τριγύρω απο αυτή τα χιονισμένα βουνά και τα πράσινα δέντρα απέναντι.

Πως να εξηγήσω την εικόνα? Μπορώ να την εξηγήσω μάλλον.

Ο αέρας σίγουρα καθαρίζει το μυαλό μου απο τις σκοτούρες και το απέραντο που κοιτώ, είναι η απεραντοσύνης της ελευθερίας...της ελευθερίας απο τις σκοτούρες της πραγματικότητας.

Έτσι κάπως ονειρεύομαι τον εαυτό μου, την ιδανική ζωή. Σαν ερημμίτης που τα έχει αφήσει όλα πίσω. Έχει αδειάσει το μυαλό και η νέα ζωή είναι έτοιμη ν αρχίσει.

Δε ξέρω αν αυτό έχει να κάνει με μια νέα αρχή στην κοινωνική ζωή, με νέους στόχους ή με μια νέα σταση ζωής -απο ψυχολογικής άποψης - απέναντι στον εαυτό μου.

Ίσως κάποια στιγμή να νιώσω αυτό το συναίσθημα και στην πραγματικότητα, όχι μονο στη φαντασία.

Το ελπίζω.

Bazaar

Πάμε λοιπόν για δεύτερο μπαζαρ!

Την Παρασκευή 20, Σάββατο 21, Κυριακή 22 Ιανουαρίου, θα είμαστε στο Θησείο στο Στάβλο, Ηρακλειδών μετά τις 5 το απόγευμα. Το Σάββατο θα έχει και live μουσική!

Λαβ γιου σο ματσ , ιτ μεικς μι σικ! παρτ του [ΔΙΕΥΚΡΙΝΗΣΕΙΣ]

Η Παγιδα της μειονεκτικότητας

...- Γίνεστε ιδιαίτερα επικριτικός στο σύντροφόσας μόλις νιώσετε πως σας έχει αποδεχτεί, και ο έρωτάς σας εξαφανίζεται। Στη συνέχεια συμπεριφέρεστε με πριφρονητικό ή αποδοκιμαστικό τρόπο।
-Ζηλεύετε και είστε κτητικός απέναντι στο σύντροφό σας
-Έχετε διαρκώς την ανάγκη ή απαιτείτε απο το σύντροφό σας να σας βεβαιώσει ότι σας εκτιμά...


Αν είστε ναρκισσιστής μπορεί να νιώθετε πολύ άνετα με έναν σύντροφο ον οποίο μπορεί να βλέπετε σαν κατώτερό σας।

Το άτομο που κατακρίνετε περισσότερο είναι το άτομο που αγαπάτε περισσότερο। Στην ουσία, η ένταση με την οποία τον κατακρίνετε είναι μια από τις ενδείξεις της αγάπης σας। όταν νιώθετε την αγάπη του για εκείνον, η αξία του αυξάνεται και σχεδόν αυτόματα του επιτίθεστε!

Νιώθετε λες και με το να σας αγαπάει κάποιος κάνει ένα μεγάλο λάθος॥

Σας φαίνεται κάπως παράξενο να σας εκτιμά κάποιος που εκτιμάτε κι εσείς।

[Αποσπάσματα απο το βιβλίο των Γιάνγκ και Κλόσκο, "Ανακαλύπτοντας ξανά τη ζωή σας", απο τις εκδόσεις Πατάκη]


ορίστε λοιπόν και η επιστημονική θεώρηση ... και δεν επεκτείνομαι και δε δέχομαι λογκρισία...εγώ λοιπόν ρισκάρω και δε φοβάμαι να δω τι κρύβεται κάτω απο το χαλί...εσείς?

Aκορντεόν

Η ιστορία με το ακορντεόν ξεκίνησε πριν 15 χρόνια, για την ακρίβεια η ιστορία έμεινε τότε ημιτελής. Μεγάλος φαν του ακορντεόν ήταν ο αυτοδίδακτος παππούς μου. Οικοδόμος στο επάγγελμα κατόρθωσε όμως, τη δεκαετία του '60 να αγοράσει ένα μικρό ακορντεόν - κόσμημα Horner.
Πριν 15 χρόνια περίπου άνοιξε στη γειτονιά μου ένα ωδείο και πήγα με την μητέρα μου να γραφτώ ακορντεόν. Ο δάσκαλος όμως έκρινε πως το σωστό ήταν να ξεκινήσω με πιάνο. Ακολούθησαν 6 χρόνια αγγαρείας και πολυ σκληρής εξάσκησης. Αποτέλεσμα να το παρατήσω και να μην τελειοποιήσω το πιάνο αλλά ακόμα χειρότερα να μην ασχοληθώ με το ακορντεόν, το οποίο παρέμενε παρατημένο μέσα στη βαλίτσα του, πέρνοντας το δρόμο για το χωριό.
Ο παππούς πέθανε απρόσμενα φέτος το καλοκαίρι εντελώς ξαφνικά αφήνωντας μια παγωμάρα και μια θλίψη ακόμα καλά κρυμμένη.
Ένας χρόνος και έξι μήνες χωρίς δουλειά. Ο πρώτος χρόνος πέρασε με συνεχείς προσπάθειες ανεύρεσης εργασίας και αλλεπάλληλες απογοητεύσεις. Ελπίδα που έγινε απογοήτευση που έγινε θυμός που έγινε αδιαφορία.
Και κάπου εκεί ξεκίνησε εκ νέου η ιστορία με το ακορντεόν. Γράφτηκα στο στέκι του δήμου και ήρθε η αποκάλυψη. Δε μπορούσα να φανταστώ ότι θα μου έδινε τόση χαρά και ευχαρίστηση. Αισθάνομαι όμορφα και ικανοποίηση κάθε φορά που βγάζω εις πέρας ένα κομμάτι.
Το πιο σημαντικό όμως είναι ότι ήρθα κοντά στις ρίζες μου και το μικρό μας ακορντεόν - οικογενειακό κειμήλιο, ίσως και να βρήκε έναν άξιο συνεχιστή...

Καλά Χριστούγεννα σε όλους και να θυμάστε ότι ποτέ τα πράγματα δεν είναι μαύρο - άσπρο.

Κοσμήματα

www.etsy.com/shop/HanamiHandcrafts
....Η σελίδα μου στο ιντερνετ με τα κοσμήματα

ακόμα δεν τα έχω ανεβάσει όλα, εάν όμως θέλετε να τα δείτε απο κοντά την Παρασκευή 23/12 θα βρίσκομαι μαζί με άλλους δημιουργούς στο White Noice στο Γκάζι, Ευμολπιδών 20.

Δες το χαλαρά..

Έχοντας άπλετο χρόνο στη διάθεση μου ξεκίνησα να φτιάχνω κοσμήματα με απλά υλικά. Για την ακρίβεια η αγάπη μου για την Ιαπωνία και η ανάγκη να έρθω πιο κοντά στο πάλαι ποτέ όνειρό μου που έληξε άδοξα [θα σας πω αργότερα γι αυτό], με οδήγησαν στην κατασκευή οριγάμι, δηλ. στην ιαπωνική παραδοσιακή τέχνη κατασκευής μορφών από χαρτί.

Έφτασα να έχω φτιάξει αρκετά κοσμήματα και σε δύο εβδομάδες θα πάρω μέρος για πρώτη φορά σε bazaar.

Και για μια ακόμη φορά ενεργοποιήθηκε το άγχος μου και όλες οι "νευρώσεις" μου. Σταμάτησα να φτιάχνω κοσμήματα - το άγχος για λίγο καιρό με είχε μπλοκάρει, αλλά οκ το ξεπέρασα κι αυτό. Φοβάμαι οτι τα κοσμήματα μου θα είναι μια απογοήτευση, ότι δε θα αρέσουν, ότι θα χαλάσουν κλπ κλπ.

Από την άλλη όμως ξέρω ότι όλες αυτές οι ανησυχίες δεν είναι αληθινές. Εννοώ ότι πάντα πριν απο οτιδήποτε ετοιμαζόμουν να κάνω πχ μια παρουσίαση εργασίας, πάντα με έπιανε άγχος και σκεφτόμουν ότι κάτι καταστροφικό θα συνέβαινε - που φυσικά ΔΕ ΣΥΝΕΒΑΙΝΕ ΠΟΤΕ!

Όλο αυτό το άγχος και η ανησυχία χωρίς λόγο δε μου προσφέρει τίποτα, το αντίθετο μάλιστα μου χαλάει το διασκεδαστικό της υπόθεσης.

Τα κοσμήματα και κατ' επέκταση το bazaar είναι ένα χόμπι που με βοηθάει να περνάω ευχάριστα την ώρα μου και με κάνει να αισθάνομαι καλύτερα με τον εαυτό μου και ΑΥΤΟ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΡΑΤΗΣΩ. Το αν θα έχουν ανταπόκριση αυτό είναι μια άλλη ιστορία. Εξάλλου δεν είμαι έμπορος, είμαι ένας ερασιτέχνης δημιουργός (;)- και επίσης απεχθάνομαι τις ταμπέλες.

Αυτό που μου έδωσε εξίσου, η ενασχόληση με τα οριγάμι και τα κοσμήματα είναι ότι για πρώτη φορά ένιωσα ότι "έι δεν είσαι και τόσο άχρηστη με τα πράγματα τελικά!". Αν προσπαθήσεις για κάτι θα το καταφέρεις - όχι με την πρώτη αλλά θα το καταφέρεις. Εγώ που δε μπορούσα να ζωγραφίσω μια ευθεία γραμμή (νομίζω ούτε τώρα μπορώ) κατάφερα να φτιάξω μόνη μου χωρίς καθοδήγηση κοσμήματα, όπως επίσης να πλέξω και να ξαναπιάσω τη μουσική μου (με καθοδήγηση αυτή τη φορά).

"Love u so much, it makes me sick"

-"Θέλω να του ρίξω μπουνιά, να του μαυρίσω το μάτι...να του δώσω μια να φύγει απο το μπαλκόνι..μ αυτή την ηλίθια, επιτυχημένη, γαμημένη ζωούλα του..ζηλεύω ναι ζηλεύω..τη δουλεία του, τα ταξίδια του, τους φίλους του, τον ίδιο που θέλει να γίνεται συμπαθής σε όλους, να φαίνεται καλός σε όλους..ξέρεις υπήρξα άριστη φοιτήτρια και ποτέ δεν πήγα εκπαιδευτικό ταξίδι..με άριστα ήταν το μεταπτυχιακό μου και δε μίλησα ούτε σε ένα συνέδριο, ούτε μια παρουσίαση δεν έκανα.."

-"κι αυτός τι φταίει?"
-"φταίει που υπάρχει.."
-"πάει καλά στη ζωή του κι εσύ έχεις σκυλιάσει..αν δε του πήγαιναν καλά τα πράγματα εσένα πως θα σε επηρέαζε? τι θα άλλαζε στη δική σου ζωή?"
-"κάποιες φορές έχω σκεφτεί να χωρίσω"
-"θες να χωρίσεις για να μην είναι τόσο κοντά σου και αισθάνεσαι αυτό που αισθάνεσαι μέσα σου..αυτό όμως θα συνεχίσει να υπάρχει εαν εσύ δεν κάνεις κάτι..και σταμάτα να συγκρίνεις τον εαυτό σου με άλλους..υπήρξαν κάποια αντικειμενικά κριτήρια που κατάφερε όσα κατάφερε..την επόμενη εβδομάδα να ξανάρθεις.."