Shopping therapy

 

Αγαπημένοι φίλοι και πελάτες του χώστεν ουντ ντελικατέσσεν
Ιδιοκτήτρια-χώστες και υπαλλήλοι φεύγουν ταξιδάκι για παραλαβή χοιρινού από τα Μεξικά (τα πουλάνε κοψοχρονιά τελευταία...), μανιταριών (λευκά, pleurotus και muscaria, όχι από αυτά που νομίζετε!) και βολβών τουλίπας από τας Ολλανδίας, εσπρέσσων τε και καπουτσίνων (ιεροκηρύκων) από τη Γουαδελούπη. Θα ματαξανανοίξουμε, με πολλά νέα και εναλλακτικά προϊόντα, προϊόντος του χρόνου. Στο μεταξύ, απολαύστε ένα συλλεκτικό, αθάνατο τεμάχιο, από τα εξίσου αθάνατα 80ς, για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νεότεροι... Α, και τις κακίες τύπου "αυτό είναι τραγούδι των Survivor" να τις αφήσετε! Αντιγραφή κάνανε. Τι ποιοι; Προφανώς οι Survivor!
Σας ασπαζόμεθα σταυρωτά και μόλις γυρίσουμε με το καλό, κερνάμε παραδοσιακό φρεντοτσίνο και αθηναϊκή μπουγάτσα Θεσσαλονίκης στο μαγαζί μας.
Να μας είστε καλά ούλοι. Σβήνω το φως και γυρνάω την ταμπέλα.

Μεγαλοβδομάδα

Το χώστεν ουντ ντελικατέσεν, φιλισταιϊκά πιστό στις παραδόσεις, έχει υποδεχτεί τη Μεγαλοβδομάδα πριν τους καθολικούς ακόμη, εξ ου και επιστρατεύει ό,τι αγαπάει για να νιώσει καλύτερα... Λατρεύουμε Κέλτες και κελτική παράδοση, άρα και Riverdance!

(Rebesque, μην ξεχάσεις τα εισιτήρια! Θέατρο Badminton, δε θυμάμαι πότε) και ιδού ένα δείγμα. Enjoy!

Ανεκδοτάκι...

Στο ζωολογικό κήπο της Νέας Υόρκης έχουν φέρει έναν καινούριο γορίλλα κι ένα παιδάκι σπεύδει να του δώσει μπανάνα. Πλησιάζει όμως πολύ κοντά στα κάγκελα, ο γορίλλας το γραπώνει και προσπαθεί να το δαγκώσει. Πάνω στην ώρα, καταφτάνει ο Superman και σώζει το παιδάκι. Το παιδί τρέχει στην αγκαλιά των δικών του, το πλήθος αγκαλιάζεται και ζητωκραυγάζει και οι δημοσιογράφοι τρέχουν προς τον Superman.

Δημοσιογράφος 1: "Jackson, της Herald Tribune. Μια δήλωση;"

Superman: "Η προστασία των αδυνάτων είναι καθήκον όλων".

Δημοσιογράφος 2: "Bates, των New York Times. Μια δήλωση;"

Superman: "Τα παιδιά είναι το μέλλον".

Δημοσιογράφος 3: "Απιθανόπουλος, του Rizospastis."

Superman: "Α να χαθείς ρε παλιοκομμούνι".

Την άλλη μέρα, οι εφημερίδες γράφουν:

Herald Tribune: "Καθήκον όλων η προστασία των αδυνάτων!"

New York Times: "Superman: Τα παιδιά είναι το μέλλον!"

Rizospastis: "Ακροδεξιός τραμπούκος αρπάζει το φαγητό από τα χέρια Αφρικανού μετανάστη!"

Ατάκες (again)

Καλημέρα ιστογείτονες...
Η μέρα στο χώστεν ουντ ντελικατέσεν ξεκίνησε μέσα στο μαύρο χάραμα σήμερα (9.30 το πρωί!) όταν ξεκίνησαν και οι επισκέψεις και τα κουδουνίσματα... Κι όπως φτιάχνω τον παραδοσιακό -για τους επισκέπτες- γαλλικό vanilla buttercream, αντί να βάλουν μια καλή καφρίλα τύπου Slayer να ξυπνήσουμε γλυκά τους γειτόνους, βάζουν Ξυλούρη... Πέσαμε και στα χαρούμενα πρωί πρωί, οι τσιμπλιάρηδες "έβαλε ο Θεός σημάδι". Και όπως συνήθως, όταν ακούω κατι λυπητερό, το μυαλό μου κάνει συνειρμικό λινκ με κάτι τελείως φαιδρό... Θυμάμαι λοιπόν εκείνο το χαλαρό απόγευμα που έχουμε πάει για καφεδάκι με φίλη στο πρώτο παρακμιακό μαγαζάκι της Σκουφά που βρήκαμε μπροστά μας ( το οποίο κατόπιν έκλεισε, η παρέα διατίθεται και για πρωτοχρονιάτικο ποδαρικό). Κι ενώ καθόμαστε όμορφα και καλά και τα λέμε, πλησιάζει μαύρος (αλλά από τους κατίμαυρους, όχι τους σοκολά) με -τι άλλο;- σιντί. 

Και ακολουθεί ο μνημειώδης διάλογος (Π ο πλανόδιος, Ε εγώ):
Π: Γκειά. Σιντί. Τέλει σιντί;
Ε: Ε, όχι, ευχαριστώ.
Π: Έκω πολλά σιντί.
Ε: Μπράβο. Κι εγώ.
Π: Εγκώ Γκιάννης. Από Καλαμάτα. Κάρηκα.
Ε: Εγώ Μπάμπης. Από Πύργο Ηλείας. Κάηκα.
(η φίλη μου ψιθυρίζει "κοντοχωριανοί, φαίνεστε άλλωστε")
Π: Έκω Κοκκίνου, Βαντή (αυτή είναι η Βανδή, μην τρομάζετε), Πλούταρκος...
Ε: Κάτι σε Ξυλούρη σου βρίσκεται;
Π: Wait.
Ε: Καλά, αν είναι κόπος, δεν ενοχλούμαι, μια άλλη φορά...
Π: Αυτό τα πάρεις!
(το σιντί πάνω γράφει "Νίκος Ξυλούρης-αξέχαστες επιτυχίες")
Ε: Γιατί ειδικά αυτό;
Π: Ε, γκιατί είναι το πιο καινούριο, το έβγκαλε πριν ένα μήνα. New σιντί, πολύ καλό!
Cut.