Σε μια ειδυλλιακή τοποθεσία, πνιγμένη στα πλατάνια κοντά στις Κεφάλες της Βόρειας Εύβοιας βρίσκετε το εξωκλήσι της Αγίας Ελένης. Ένα πανέμορφο μέρος που συνδυάζει εκτός από την θρησκευτική κατάνυξη, πολλές άλλες δραστηριότητες.

Αν θέσουμε ως αφετηρία μας το λιμάνι στο Πευκί, κινούμαστε με το αυτοκίνητο προς Ιστιαία. Περνώντας το Ασμήνιο και τον παραλιακό οικισμό Κεφάλες, στο τέλος της μεγάλης παράκτιας ευθείας, συναντάμε στα δεξιά μας το εργοστάσιο αλίπαστων και στρίβουμε επίσης δεξιά στο αγροτικό δρόμο. Ο δρόμος είναι καλός ακόμα και για ένα απλό ΙΧ. Ακολουθούμε τον δρόμο και τις ταμπέλες και σε ελάχιστα λεπτά θα δούμε το προαύλιο της εκκλησίας. Η συνολική διαδρομή δεν είναι περισσότερο από 10 λεπτά.

Ο τεράστιος προαύλιος χώρος κατάφυτος και περιποιημένος και στη μέση το γραφικό εκκλησάκι της Αγίας Ελένης. Η εκκλησία λειτουργεί στην γιορτή της, καθώς και σε άλλες ειδικές περιπτώσεις. Επίσης ο χώρος ενδείκνυται για εκδρομές και πικ νικ, καθώς διαθέτει παιδική χαρά και τρεχούμενο νερό. Ένα πάρκο αναψυχής για όλη την οικογένεια. Πλατάνια, λουλούδια και δέντρα προσφέρουν στον επισκέπτη μια χαλαρή βόλτα και παραμονή, μια πηγή δροσιάς και ξεκούρασης.

Ιδιαίτερη πινελιά δίνουν οι αναπαραστάσεις από την ζωή του Ιησού Χριστού που βρίσκονται στον γύρω χώρο. Μεγάλα έργα τέχνης, φιλοτεχνημένα από το πρώην γραμματέα του Ασμηνίου κο Αλεξίου. Ξεκινάν χρονολογικά από την γέννηση του Χριστού έως και την σταύρωσή του, δίνουν ένα εντυπωσιακό αποτέλεσμα και συμβάλουν στην ομορφιά και στην επιβλητικότητα του χώρου.

Αν πάτε καλοκαίρι, εκτός από την παραμονή σας στον χώρο της εκκλησίας, μπορείτε να εμπλουτίσετε την παραμονή σας και με μια επίσκεψη στην παραλία της Αγίας Ελένης που βρίσκετε σε απόσταση αναπνοής. Περπατώντας λίγα λεπτά, διασχίζοντας ένα πανέμορφο τοπίο από πλατάνια, βγαίνουμε στην παραλία, απολαμβάνουμε την θάλασσα και ολοκληρώνουμε μια όμορφη εκδρομή.

Όπως καταλαβαίνουμε λοιπόν εκτός από τις φυσικές ομορφιές που μας περιτριγυρίζουν, ο άνθρωπος έχει την ικανότητα να φτιάξει κάτι όμορφο και αξιόλογο και να εκμεταλλευτεί κατά τον καλύτερο τρόπο το περιβάλλον που του δίδεται. Πάντα με σεβασμό προς αυτό, το απολαμβάνει σε συνδυασμό με τα ανθρώπινα έργα.

Σε μια γωνιά του δρόμου, παίρνοντας τον δρόμο από το Πευκί της Βόρειας Εύβοιας, προς το χωριό Γερακιού, σε μια κατάφυτη και ειδυλλιακή τοποθεσία, κρυμμένος και σχεδόν προστατευμένος από ανθρώπινο μάτι βρίσκεται ένας μικρός καταρράκτης. Το να τον βρούμε είναι πανεύκολο. Δεν χρειάζεται να περπατήσουμε, δεν χρειάζεται χάρτης, μόνο την προσοχή μας για να μην τον προσπεράσουμε καθώς οδηγούμε.

Μια μικρή ταμπέλα που μπήκε πρόσφατα, θα μας βοηθήσει. Είναι περίπου 4 χλμ από το λιμάνι του Πευκιού, λίγο πριν το χωριό Γερακιού, στην αριστερή πλευρά του δρόμου. Ο δρόμος είναι ασφαλτοστρωμένος, καλός και σύντομος. Σε περίπου 10 λεπτά μπορούμε να είμαστε εκεί. Η διαδρομή, όπως και σχεδόν όλες οι διαδρομές στης Βόρειας Εύβοιας, μας αποζημιώνουν με την ομορφιά τους και τα καταπράσινα τοπία.

Για τους πιο τολμηρούς η ίδια διαδρομή μπορεί να γίνει και με τα πόδια. Άλλωστε η περιοχή ενδείκνυται για τέτοιου είδους εξορμήσεις. Περπατώντας λοιπόν σε περίπου μια ώρα θα είστε εκεί. Όταν θα δούμε την βλάστηση να πυκνώνει και να αποτελείται κυρίως από πλατάνια, καλό είναι να στρέψουμε το βλέμμα μας προς τα αριστερά και θα τον δούμε χωμένο μέσα σε μια καταπράσινη κρυψώνα. Ο χώρος γύρω από τον καταρράκτη μας δίνει την ευκαιρία αναζωογόνησης, μια όαση δροσιάς και πρασίνου μας δίδεται απλόχερα και εύκολα. Ο ήχος του νερού πάντα χαλαρώνει το νου μας και η μυρωδιά της υγρασίας καθώς και το βρεγμένο χώμα μας αλλάζουν το σκηνικό του μυαλού μας και μας κάνουν να ξεφεύγουμε λιγάκι από την καθημερινότητα. Είναι ένα μέρος απίστευτης ομορφιάς που δύσκολα μπορεί να αποτυπωθεί απόλυτα με ένα κλικ της φωτογραφικής μηχανής.

Η επιστροφή θα μπορέσει να μας δώσει ακόμα πιο όμορφες εικόνες αν επιλέξουμε να επισκεφτούμε τον καταρράκτη λίγο πριν την δύση του ηλίου. Κατεβαίνοντας λοιπόν προς το Πευκί θα είμαστε τυχεροί να δούμε από ψηλά ένα από τα πιο όμορφα ηλιοβασιλέματα. Ο κάθε τόπος μπορεί να μας δώσει εικόνες και να μας κάνει να νιώσουμε πολύ όμορφα πράγματα. Κάποιες φορές τα προσπερνάμε. Κάποιες τα αγνοούμε. Κάποιες δεν τα υπολογίζουμε. Ο τυχερός όμως είναι πάντα αυτός που μπορεί να δει την ομορφιά και να την εκτιμήσει. Αυτός θα είναι και ο πιο πλούσιος.

Περνώντας από την Αράχωβα χωρίς στάση, επόμενος προορισμός ήταν οι Δελφοί. Ο ομφαλός του κόσμου. Το τοπίο επιβλητικό και άψογα εναρμονισμένο με το την ιερότητα του χώρου. 

Επόμενη στάση για φαγητό, καφέ και διανυκτέρευση το μαγευτικό Γαλαξίδι. Βόλτες στα γραφικά στενά και τα χρώματα του χωριού σε υπερθετικό βαθμό.

Την επομένη θα ήταν κρίμα να γυρίσουμε Αθήνα και να μην επισκεφτούμε την σχετικά κοντινή Ναύπακτο. Και καλά κάναμε γιατί για μένα ήταν το πιο όμορφο μέρος την διαδρομής. 

Ένα πολύ γραφικό μέρος με ένα υπέροχο λιμάνι και ακόμα πιο υπέροχο κάστρο.

Στο λιμάνι ο Θερβάντες θαρρείς πως χαιρετά τον πυρπολητή Γεώργιο Ανεμογιάννη και στο κάστρο ζεις άλλες εποχές.

Πρόταση για διακοπές.