Anlat Bana Esir

122. Gün (Anlat Bana Esir)

Onlarca görülmez zincirlerle bağlıyız. Bunun belki farkındayız belki de farkında değiliz. Bu çok anlamlı gelen cümleleri gerçekten düşündüğünüzde görülmez zincirlerimizin farkına varacağımızı düşünüyorum. Çok ama çok beğendiğimi söyleyebilirim.

"Anlat bana esir, seni bağlayan kimdi?" 

Esir, "Efendimdi", dedi. "Servet ve iktidarda dünya yüzünde herkese üstün 
olabileceğimi sandım ve hükümdarıma ait olan paraları kendi hazine odamda 
biriktirdim. Uyku bastırınca, efendime hazırlanan yatağa uzandım; uyanınca 
kendimi kendi hazine odamda mahpus buldum". 

“Söyle bana esir, bu kırılmaz zinciri kim dövdü?" 

Mahpus, "bu zinciri ben kendi ellerimle dövdüm" dedi, "yenilmez kuvvetimin 
bana rahat bir serbestlik vererek, alemi tutsak edebileceğini sandım. 
Böylece muazzam ateşler ve insafsız, sert vuruşlarla bu zincir üzerinde gece 
gündüz çalıştım. Halkalar tamam ve kırılmaz olup nihayet iş bittiğinde, 
kendimi ona sımsıkı bağlı buldum."

Rabindranath Tagore

Renk Kodu: C: 76 M: 0 Y: 100 K: 0

Son İlkbahar

121. Gün (Son İlkbahar)

Yakınlık başka bir boyuttur. Diğerinin senin içine girmesine izin vermektir, seni senin gördüğün gibi görmesine izin vermek; diğerinin seni senin içinden görmesine izin vermek, bir insanı varlığının en derin noktasına davet etmek. Modern dünyada yakınlık giderek kayboluyor. Sevgililer bile yakın değil. Dostluk sadece bir kelime artık, giderek kayboluyor. Neden? Çünkü paylaşacak bir şey yok. İçindeki yoksulluğu kim göstermek ister? İnsanlar rol yapma derdinde: "Ben varlıklıyım, ben oraya ulaştım, ne yaptığımı biliyorum, nereye gittiğimi biliyorum." 

Eğer sen yakın olmaya hazırsan, karşındakinin yakın olmasına da yol açabilirsin. Senin açıklığın, onun açık olmasını kolaylaştırır. Senin içtenliğin, onun içtenliğine, masumluğuna, güvenine, sevgisine, açıklığına izin verir.
Sen olmasan, bu evrenin şiirinde, güzelliğinde bir şeyler eksik kalır. Bir şarkı, bir nota eksik kalır, bir boşluk olur; hiç kimse sana bunu söylemedi...

OSHO

(Yakınlık Kitabından)

Ve bu güzelim yazıya ek olarak ancak bu şiir yakışır diye düşünüyorum.

SON İLKBAHAR

Gün sona ermeden önce 
Benim bu arzumu yerine getirmelisin 
Yalnız bir defa için, 
Bahar çiçeklerini 
Beraberce toplamaya gidelim. 
Senin bahçene 
İlkbahar ayları 
Tekrar tekrar gelecekler. 
Yalnız seninle eğlenmek için 
Dua ediyorum. 
Günlerim!
Boşuna geçip gittiler 
Onları ihmal ettim. 
Ansızın bugün 
İkindi aydınlığında 
Gözlerimin 
Seninkilerle buluştukları anda 
Daha fazla zamanın 
Olmadığını anladım. 
Bunun içindir ki 
Bir hasis gibi 
Belki de, 
En son baharımın günlerini 
Büyük bir sabırsızlıkla 
Saymaktayım. 
Ey sevgili!
Korkma! 
Senin çiçekli bahçelerinde 
Uzun zaman duracak değilim 
Ve 
Ne bugünün sonunda 
Ne de veda anında 
Ardıma dönüp bakacağım. 
Onlarda gözyaşı görmeyi bekleyecek 
Gözlerimi seninkilere çevirip 
Bakmayacağım 
Gül sevdiceğim!
Tatlı kahkahalarla gül... 
Ve sonra 
Sincabın ardından 
Onu korkutmak için koş. 
Kulaklarına 
Unutulmuş hatıraları 
Fısıldamayacağım 
Ve seni 
Acele yolunda
Durdurmayacağım.

Rabindranath Tagore

Renk Kodu: C: 0 M: 69 Y: 100 K: 0