Το εικοστό έβδομο μέρος της
σειράς απαντώ εκεί που δεν με σπέρνουν που δημοσιοποιείται σήμερα θα είναι λίγο
παράξενο. Και αυτό γιατί δεν βασίζεται τόσο σε ερωτήσεις που μου κάνανε αλλά
περισσότερο σε διαλόγους που είχα με διάφορους μελισσοκόμους (καλά υπάρχουν και
ερωτήσεις από αυτούς χα χα χα), σχετικά με το θέμα που δημιουργήθηκε όταν
κάποιος ανάρτησε ένα πίνακα μου από τις αναρτήσεις μελισσοχωρητικότητα περιοχών
ή νεκταροέκκριση και γυρεοπαραγωγή φυτών (δεν ξέρω ακριβώς ποιον πίνακα έβγαλαν, δεν
είμαι σε αυτή την ομάδα εδώ και χρόνια, μάλιστα είναι η πρώτη ομάδα από την
οποία έφυγα χα χα χα) σε μία μελισσοκομική ομάδα (καλά δεν θα σχολιάσω εδώ το
γεγονός ότι άτομα που με παρακολουθούν συμμετέχουν σε αυτήν την μελισσοκομική
ομάδα! Δεν υπάρχουν τόσο κοφτερές λέξεις για να τους κράξω με αυτές για αυτό το
ατόπημα τους χα χα χα) και μετά έγινε ο κακός χαμός ανάμεσα στους μελισσοκόμους,
με την καφρίλα και την γραφικότητα να χτυπήσουν ρεκόρ σύμφωνα με τις περιγραφές
των συνομιλητών μου (καλά μιλάμε ίσως και να έκανα λάθος που έφυγα από σχεδόν
όλες τις μελισσοκομικές ομάδες. Το να τις παρακολουθείς είναι σαν να πηγαίνεις
ταυτόχρονα στο τσίρκο και στον ζωολογικό κήπο μαζί χα χα χα).
Και μια που δεν συμμετέχω σε αυτές οπότε δεν
υπάρχει περίπτωση να απαντηθούν ορισμένα πράγματα από μένα σχετικά με ορισμένα
από αυτά που μου περιγράψανε οι μελισσοκόμοι που έχω επικοινωνία μαζί τους εκεί
(στα μελισσοκομικά τσίρκο), θα αναπτύξω την θεματολογία που συζήτησα μαζί τους
με την μορφή ερωτήσεων και απαντήσεων εδώ. Αλλά μια διαπίστωση και μια
παράκληση πριν από όλα.
Πάμε πρώτα στην διαπίστωση.
Δυστυχώς ενώ έχω αποφασίσει να μην ασχοληθώ
πια ιδιαίτερα με την διαδικτυακή μελισσοκομία και έχω αποχωρίσει από όλες
σχεδόν τις μελισσοκομικές ομάδες (βλέπετε προηγούμενη ανάρτηση Ροκανίζοντας το πόδι σου ξεφεύγεις από το δόγκανο ) ωστόσο αυτό είναι ιδιαίτερα δύσκολο να συμβεί
μια που άτομα που δεν έχουν πάρει την ίδια απόφαση με εμένα (να μην ασχολούνται
με τα χαζά της διαδικτυακής μελισσοκομίας και με τις μελισσοκομικές ομάδες)
επηρεάζονται από αυτές και την κατάσταση που επικρατεί σε αυτές και μου
εκφράζουν τους προβληματισμούς τους που τους προκαλούν. Οπότε ακόμα και έμμεσα
η επιρροή της διαδικτυακής μελισσοκομίας μπορεί να με επηρεάσει! Δεν μου αρέσει
αυτό! Θα πρέπει να βρω ένα τρόπο να μην συμβαίνει αυτό χωρίς να αναγκαστώ να
διαγράψω κάθε μελισσοκόμο που μπορεί να χρησιμοποιεί πληκτρολόγιο!
Χα χα χα.
Πάμε στην παράκληση τώρα, όποιος
θέλει να χρησιμοποιεί τους πίνακες που δημιουργώ (και θα πρέπει να ρωτά αν θα
τους χρησιμοποιήσει!) καλά είναι να μην τους βγάζει μόνους τους χωρίς την
ανάρτηση από την οποία τους πήρε! Και αυτό γιατί σε κάθε ανάρτηση μου γράφω
δεκάδες ακόμα πληροφορίες, ορίζω τα όρια που ισχύει το κάθε τι που παρουσιάζω
σε πίνακες, εκφράζω αμφιβολίες για ορισμένα από τα αρχικά δεδομένα με τα οποία
έχω δημιουργήσει τους αντίστοιχους πίνακες, και αν όλα αυτά τα παραλείψεις
μπορούν οι αντίστοιχοι πίνακες να μην είναι και τόσο ορθοί. Με έχουν κατηγορήσει
ότι οι αναρτήσεις μου είναι τεράστιες και γίνεται ένας πανικός από πληροφορίες
μέσα σε κάθε μια από αυτές. Μην απομονώνετε μόνο μερικά σημεία μέσα από αυτόν
τον χείμαρρο πληροφοριών. Δεν είναι σωστό, και μπορούν να γίνουν παρανοήσεις
βασικές!
Πάμε τώρα να εκφράσω με μορφή
ερωτήσεων και απαντήσεων αυτά που επισήμανα από τους διαλόγους που είχα με τους
μελισσοκόμους σχετικά με τα θεάματα που παρουσίασε το μελισσοκομικό τσίρκο Medrano!!!
Χα χα χα.
135. Λάζαρε, αληθεύει αυτό που
διάβασα κάπου, ότι δηλαδή ενώ έχουμε τις ιδανικότερες συνθήκες ως χώρα,
παράγουμε το λιγότερο μέλι ανά κυψέλη στην Ευρώπη; Bear's Nest Ναι αληθεύει εν μέρη ***********.
Πράγματι οι αποδόσεις ανά κυψέλη στην Ελλάδα είναι από τις χαμηλότερες στην
Ευρώπη αλλά αυτό εν μέρη είναι και η αντίθετη ανάγνωση του γεγονότος ότι έχουμε
την μεγαλύτερη πυκνότητα κυψελών στον κόσμο!
Δυστυχώς η μελισσοχωρητικότητα
είναι ένα μέγεθος αμείλικτο. Όσο πιο πολλές οι κυψέλες τόσο μικρότερη η απόδοση
ανά κυψέλη (φυσικά αυτό δεν ισχύει και τόσο στα μελιτώματα όπως πεύκο, έλατο,
βελανίδι).
Επίσης ενώ οι συνθήκες της
Ελλάδας κλιματολογικά (ξεροθερμικό κλίμα) καθώς και γεωγραφικά (μικρές πεδιάδες
που διακόπτονται από οροσειρές) είναι ευνοϊκές για την άγρια βλάστηση (βότανα
όπως το θυμάρι, η αγριορίγανη, το θρούμπι, το δεντρολίβανο, το φασκόμηλο
κ.α.) ωστόσο δεν ευνοούν την εκτεταμένη
καλλιέργεια μονοκαλλιεργειών που μπορούν να δώσουν τεράστιες αποδόσεις (όπως ο ηλίανθος, η ελαιοκράμβη, το βαμβάκι, ακόμα και η λεβάντα στην περίπτωση της
Γαλλίας).
Αυτό μετριάζεται λίγο στον βορρά (με τις πεδιάδες
των Σερρών-Δράμας-Καβάλας, Έβρου, Πιερίας-Ημαθίας-Κιλκίς-Θεσσαλονίκης) καθώς
και στην Κεντρική Ελλάδα (πεδιάδες στην Λάρισα) όπου μονοκαλλιέργειες όπως οι
παραπάνω υπάρχουν.
Στον Νότο της Ελλάδος αυτό το
χαρακτηριστικό δεν υπάρχει (εκεί υπάρχουν εκτεταμένοι ελαιώνες που δεν δίνουν
τίποτα, καθώς και εσπεριδοειδή που δίνουν καλές ποσότητες μελιού) και οι
νεκταροεκκρίσεις είναι συνήθως από βότανα. Μελιτώματα επίσης καλύπτουν και στον
βορρά (κυρίως) και στον Νότο μεγάλο μέρος της παραγωγής μελιού (65% Πεύκο, 5%
Έλατο, 1% Βελανίδι).
Επίσης μια παράμετρος που μας
διαφοροποιεί σχετικά με τις αποδόσεις μας είναι και το επίπεδο υγρασίας που
έχουμε (είπαμε έχουμε ξηροθερμικό κλίμα τα καλοκαίρια εδώ). Συνήθως Αυξημένη
υγρασία πηγαίνει χέρι με χέρι με την αυξημένη ανθοφορία και νεκταροέκκριση.
Τέλος μια παράμετρος που μπορεί
να ισχύει σχετικά με τις αποδώσεις είναι και η τροφοδοσία πάνω στις παραγωγικές
ανθοφορίες (ανθοφορίες που δίνουν τρύγους) σε μερικές χώρες επιτρέπεται αυτό,
στην Ελλάδα όχι (αν και μερικοί το κάνουν αλλά παράνομα!).
Υπέροχη ερώτηση ********* αξίζει
να την ξαναδείς.
136. Είναι δυνατό το θυμάρι να δίνει τόσο πολύ όσο λένε οι πίνακες σου στην
ανάρτηση σου μελισσοχωρητικότητα περιοχών? Bear’s Nest Χμμμμμμμ! Αν διάβασες τις σχετικές
αναρτήσεις μου θα δεις ότι εκφράζω και εγώ την απορία πως είναι δυνατό να δίνει
το θυμάρι όσο και το βελανίδι (το οποίο όταν δίνει έχει μια απόδοση παρόμοια με
το πεύκο, στο οποίο υποτίθεται ότι δεν ισχύουν περιορισμοί στην μελισσοχωρητικότητα
του. Έρευνες στην Ελλάδα πάνω σε αυτό υπάρχουν? Όχι! Πάμε παρακάτω). Μια ακόμα
απορία μου είναι πως είναι δυνατό να υπάρχει το ίδιο είδος θυμαριού στην
Αμερική με αυτό που έχουμε εμείς? Δυστυχώς τα δεδομένα που χρησιμοποίησα για
αυτές τις αναρτήσεις μου είναι δεδομένα που τα πήρα από την Αμερική (ΗΠΑ) μια
που δεν υπάρχουν αντίστοιχα δεδομένα στην Ελλάδα, και παντού επισημαίνω αυτό το
γεγονός καθώς και την επιφύλαξη μου σχετικά με το πόσο αυτά τα δεδομένα αντιπροσωπεύουν
και τις αποδόσεις που έχουμε στην Ελλάδα ( πάντα αρχικά δεδομένα τα οποία δεν
τα έχω συλλέξει εγώ τα αντιμετωπίζω με σκεπτικισμό και επιφύλαξη).
Αυτά τα δεδομένα μπορούν να προέρχονται από
περιοχές με πολύ υψηλότερη βροχόπτωση από εμάς, με λιγότερες κυψέλες ανά
τετραγωνικό χιλιόμετρο αναλογικά με εμάς, ίσως και από περιοχές στις οποίες να
καλλιεργούν (και λιπαίνουν, και αρδεύουν) το θυμάρι και να μην περιμένουν μόνο
από το άγριο θυμάρι να πάρουν αυτές τις αποδόσεις (σας φαίνεται παράξενό αυτό?
Γιατί? Μιλάμε για την ίδια αγροτική οικονομία στην οποία υπάρχουν μερικές
εταιρίες με εκατομμύρια στρέμματα μονοκαλλιεργειών η κάθε μια, που νοικιάζει
από τους μελισσοκόμους τις κυψέλες τους! Που μπορούν να έχουν πχ μερικές
δεκάδες τετραγωνικά χιλιόμετρα ενιαίες φυτείες με αμυγδαλιές, στις οποίες
δίνουν ενοίκιο 200 δολάρια τον μήνα ανά κυψέλη σε ένα μελισσοκόμο με
5.000-15.000 κυψέλες για να κάνει επικονίαση και να ραντίζουν τις καλλιέργειες
τους με ιδιόκτητα αεροσκάφη! Αν το καταλάβατε περιγράφω αυτή την στιγμή μερικές
από τις σκηνές από το ντοκιμαντέρ More than honey! Τι σας λέει ότι δεν έχουν καλλιέργειες με συστήματα
ποτίσματος σταγόνα σταγόνα με θυμάρι εκτάσεως 5-6 τετραγωνικών χιλιόμετρων ε?).
Ή από μελίσσια πολυώροφα (7-8 ορόφων, μια που οι φυλές των μελισσών εκεί δεν
σμηνουργούν τόσο όσο οι δικές μας. Κάτι που το επισημαίνουν και οι νότιοι
μελισσοκόμοι ότι τα μελίσσια στον Νότο φτάνουν εύκολα τριώροφα σε αντίθεση με
τα μελίσσια του βορρά. Ναι ισχύει αυτό! Αλλά τα μελίσσια στην Αμερική φτάνουν
σε ακόμα περισσότερους ορόφους! Μην το ξεχνάτε αυτό!). Ή το κυριότερο ότι δεν
επιτρέπεται και εκεί η τροφοδοσία πάνω σε ανθοφορίες που θα πάρουν τρύγους
(όπως απαγορεύεται στην Ελλάδα η τροφοδοσία, αλλά μερικοί μελισσοκόμοι, κυρίως
θυμαράδες δεν το τηρούν αυτό!)? Ή ακόμα πως είσαστε τόσο σίγουροι ότι μιλάμε
για ακριβώς το ίδιο είδος θυμαριού που έχουμε εμείς? Μιλάμε τώρα για
διαφορετικές Ηπείρους!!! Αν το θυμάρι που έχουν είναι ακριβώς το ίδιο με εμάς
το πιθανότερο είναι να το έχουν εισάγει από την Ευρώπη και να το καλλιεργούν
(όπως καλλιεργούμε εμείς την ρίγανη και άλλα αρωματικά φυτά –και θυμάρι!- ή
όπως καλλιεργούν αβέρτα στην Γαλλία την λεβάντα –και όχι μόνο-).
Αν διαβάσετε τις αντίστοιχες αναρτήσεις μου θα
δείτε τις αμφιβολίες μου σχετικά με τα αρχικά δεδομένα που υπάρχουν από την
Αμερική, και το κατά πόσο μπορούν οι αποδόσεις να είναι ίδιες με αυτές στην
Ελλάδα. Για αυτό λέω μην παίρνετε μόνο τους πίνακες μέσα από αυτές τις
αναρτήσεις! Από τους πίνακες να παίρνετε τον τρόπο υπολογισμού της
μελισσοχωρητικότητας και να τον χρησιμοποιήσετε αποτελεσματικά αν ποτέ
φιλοτιμηθεί το κράτος μας και κάνει αντίστοιχες έρευνες σχετικά με την απόδοση
των παραπάνω καλλιεργειών στην Ελλάδα! Μεγάλο Αν αυτό! Χα χα χα.
137. Τα
μέλια του Βορρά όπως το πευκόμελο (που υπάρχει φυσικά και σε περιοχές στον Νότο
ακόμα και στην Κρήτη!) είναι από τα κάτουρα των εντόμων? Bear’s Nest Χα
χα χα!!!! Ποιο γραφικός, πεθαίνεις!!! Γιατί αυτοί που τα λένε αυτά δεν τολμούν
να τα ξεστομίσουν μπροστά μου για να πάρουν απάντηση με την οποία θα πάθουν
τραμπάκουλο? Χα χα χα.
Ναι το πευκόμελο είναι οι αποβληθέντες και
πλεονάζοντες χυμοί των πεύκων που έχει απορροφήσει ο εργάτης των πεύκων αφού
έχουν περάσει από το πεπτικό του σύστημα και έχουν προσλάβει ορισμένα ένζυμα
από τον ίδιο το εργάτη, οπότε μπορείς να πεις ότι είναι τα κάτουρα του ή ακόμα
και τα κακά του!! Επίσης το μελίτωμα από το βελανίδι προέρχεται από το σάπισμα
των καρπών της βελανιδιάς από ένα μύκητα (το μελίτωμα του βελανιδιού, το
μελίτωμα των φύλων της βελανιδιάς προέρχεται από αφίδες με παρόμοια διαδικασία
με το μελίτωμα του πεύκου) οπότε μπορείς να πεις το βελανιδόμελο είναι από την
μούχλα του βελανιδιού. Δύσκολες εικόνες να τις φανταστείς σχετικά με το τι τρως
ε? Και που είσαι ακόμα!!! Στο θυμαρόμελο και κάθε ανθόμελο (στα μελιτώματα δεν
είναι τόσο έντονο αυτό) υπάρχει η έννοια της τροφάλλαξης σύμφωνα με την οποία
το κάθε μόριο νέκταρ θα περάσει διαδοχικά από 50 τουλάχιστο στομάχια μελισσών
για να αποκτήσει τα απαραίτητα ένζυμα καθώς και για να μειωθεί η υγρασία του
μέχρι να γίνει μέλι.
Δηλαδή?
Δηλαδή η κάθε μέλισσα θα λάβει
μια ποσότητα νέκταρ θα την βάλει στο στομάχι της και θα την αποβάλει από το
στόμα της για να την παραλάβει αυτή την ποσότητα μια άλλη μέλισσα για να κάνει
το ίδιο. Πως λέγεται η αντίστοιχη διαδικασία στον άνθρωπο? Εμετός!!! Χα χα χα.
Το θυμαρόμελο και κάθε ανθόμελο (και τα μελιτώματα) είναι τα ξερατά των
μελισσών!!!! Χα χα χα.
Τι έγινε μάγκες? Κάτουρα τα μεν, ξερατά τα δε!
Με την ίδια ακριβώς λογική!!!! Χα χα χα.
Επίσης το ψωμί που τρώτε είναι προϊόν από μύκητες
(ζυμομύκητες το αναφέρω στην ανάρτηση μου Μαύρο μέλι: Το βελανιδόμελο) δηλαδή
μούχλα! Το ίδιο είναι και το τυρί σας, το κασέρι σας, το γιαούρτι σας, η μπύρα
σας, το κρασί σας, ακόμα και η πενικιλίνη σας!
Τα μανιτάρια που τρώτε στις πίτσες σας είναι μύκητες
και αυτά (σαν τους μύκητες που κάνουν τα ποδαράκια των στρατιωτών μέσα στις αρβύλες
να μυρίζουν υπέροχα –αν είσαι μύγα!!! Χα χα χα-)! Το έδεσμα των πεντάστερων εστιατορίων
η τρούφα είναι μύκητας και αυτός!!!
Πάμε παρακάτω για να δούμε μερικά ακόμα «αηδιαστικά»
δεδομένα της διατροφής μας (και όχι μόνο).
Κάτουρα των εργατών το μελίτωμα των πεύκων που
το παίρνουν οι μέλισσες και το μετατρέπουν σε μέλι ε? Κάτι μου θυμίζει αυτό!!!!
Ένα πλάσμα αποβάλει τα απόβλητα του (κάτουρα και κακά) και ένα άλλο πλάσμα τα
παίρνει και τα μετατρέπει σε κάτι άλλο και συγκεκριμένα σε τροφή!!! Ναι, ναι,
ναι!!!! Κάτι μου θυμίζει αυτό! Τι όμως? Ααααααααααααααααααααααα!!! Ναι! Την
Ντομάτα! Βάζεις κοπριά (από τις αγελαδούλες και τις κατσικούλες, από αυτή που
βρωμάει καλά καλά χα χα χα) για λίπασμα στις ντοματιές και αυτές παίρνουν τα
ανόργανα στοιχεία από αυτήν και τα μετατρέπουν στους καρπούς τους, τις ντομάτες!!!
Δηλαδή η ντομάτα είναι τα κακά από τις γελάδες? Χα χα χα.
Μόνο η Ντομάτα το κάνει αυτό? Όχι
αυτό το κάνει και η πατάτα, και το λάχανο, και το σπανάκι, και το σιτάρι, και
το ρύζι, και τα αμύγδαλα, και τα κάστανα, και τα μπιζέλια, και τα ροδάκινα, και
τα καρπούζια, και κάθε μια από τις καλλιέργειες που έχουμε!!!!!
Πω πω τι σκατά μας ταΐζουν (καλά εγώ πάντα
έλεγα για το λάχανο όταν το σερβίριζε η μάνα μου Μπλιάχ λιάκ κακά!!! Κάτι ήξερα
από μικρός! Χα χα χα)!!!! Για να πάμε λίγο παρακάτω σε αυτό το ταξίδι της
αηδίας γιατί το καραγουστάρω!
Το φουά γκρα (ή όπως το λέτε αυτό, εσείς τα πλουσιόπαιδα χα χα χα) παίδες υποθέτω ξέρετε ότι είναι
το πρησμένο συκώτι από χήνες που τις ταΐζουν αβέρτα για να μεγαλώσει από την
λιπαρή τροφή και την ακινησία για να το σερβίρουν μετά σαν εκλεκτό έδεσμα ε?
Όπως πάχαιναν πριν από χρόνια τα γουρούνια στην κότσενα για τον ίδιο λόγο ε? Επίσης
και τα γλοιώδη σαλιγκάρια αποτελούν έδεσμα στα καλά εστιατόρια? Ή ότι τα αυγά είναι
τα μικρά των κοτών που τα καταβροχθίζουμε εμείς? Ή ότι οι μπριζόλες που χλαπακώνουμε
είναι ζωτικό μέρος των θηλαστικών από τα οποία τα παίρνουμε? Ή τα δερμάτινα
παντελόνια που ξαναγίνανε μόδα στις πιτσιρίκες γίνονται από το δέρμα των παραπάνω
θηλαστικών που το αρπάζει χωρίς να ρωτάει το κυρίαρχο αρπακτικό του πλανήτη? Ή το υπέροχα απαλό μετάξι παράγεται από αδένες στον πρωκτό του μεταξοσκώληκα?
Παίδες η Φύση δεν παράγει τίποτα μέσα σε
εργαστήρια ή βιομηχανίες με ISO ή HACCP!
Για το κάθε τι υπάρχει μια βιολογική διαδικασία η οποία δεν είναι «Καθαρή» ή «Αποστειρωμένη»
με την έννοια που χρησιμοποιούμε για τις ποιο υποδειγματικές μας βιομηχανίες
(ναι! Καθαρές βιομηχανίες π.χ. σαν το Τσερνομπίλ, Το Exxon Valdez στην Αλάσκα, ή την
Ελληνικός Χρυσός στις Σκουριές χα χα χα) και μπορεί να μας ξενίζει ή ακόμα και
να ψιλοπροκαλεί αηδία, αλλά αυτό δεν σημαίνει απολύτως τίποτα σχετικά με την
ποιότητα της κάθε τροφής μας (και όχι μόνο). Το τι μας αηδιάζει την εκάστοτε
στιγμή είναι θέμα του κοινωνικού και πολιτιστικού περιβάλλοντος της εκάστοτε εποχής
και κοινωνίας! Πχ Οι Ινουίτ στην Αλάσκα τρώνε σάπια κρέατα και ψάρια (κάτι σαν
την ρέγκα ένα πράγμα χα χα χα), οι Μπουσμάνοι Σαν στην Καλαχάρι ακρίδες και μυρμήγκια,
οι Γάλλοι βατράχια και σαλιγκάρια, και οι Σαλονικιοί πίτα με σουβλάκι (και όχι
καλαμάκι! Χα χα χα). Αυτή είναι η αισθητική διατροφική κουλτούρα (και διαθέσιμα
τροφικά αποθέματα για τις ανάγκες επιβίωσης !) στις εκάστοτε κοινωνίες και
εποχές. Η φύση όμως δεν γνωρίζει από αυτά, έχει τις μεθόδους της που αντιστοιχούν
στις αναγκαιότητες ενός κλειστού συστήματος (στο οποίο τα απόβλητα του ενός
οργανισμού αποτελούν την τροφή ενός άλλου).
Όποιος δεν το γνωρίζει αυτό ή δεν το κατανοεί
είναι είτε άσχετος, είτε ηλίθιος, είτε κακεντρεχής που θέλει απλώς να υποτιμήσει
το προϊόν των άλλων έχοντας την ηλίθια ψευδαίσθηση ότι έτσι θα υπερτιμηθεί το
δικό του (και ακριβώς αυτή η πρόταση είναι ο λόγος που κανείς δεν τολμά να πει κάτι
τόσο χαζό μπροστά μου!!!! Όλοι γνωρίζουν ότι όποιος λέει χαζά στην αρκούδα θα
καταλήξει να αποτελεί μέρος από τα κακά της, αφού τον έχει μασήσει καλά
πρώτα!!! Χα χα χα).
138. Ποιο
μέλι είναι το καλύτερο? Bear’s Nest Ααααααα! Αυτή είναι η πιο εύκολη
απάντηση από όλες! «Το καλύτερο μέλι είναι το μέλι που κάνουν οι μέλισσες!»
Όπως λέει και ο καθηγητής Ανδρέας Θρασυβούλου.
Απλά πράγματα! Όποιο μέλι δεν αποτελεί προϊόν νοθείας από τον μελισσοκόμο (με
την τροφοδότηση σιροπιού ή τροφής κατά την διάρκεια των παραγωγικών ανθοφοριών.
Και δυστυχώς το θυμαρόμελο λόγου της πολύ υψηλής του τιμής έχει ένα μεγάλο
βαθμό νοθείας από άτομα που δεν εκτιμούν το προϊόν που παράγουν και είναι
ικανοί να χαλάσουν το πολύ καλό όνομα που έχει καθιερωθεί στην Ελληνική αγορά
σχετικά με αυτό. Δυστυχώς είναι θέμα χρόνου μέχρι να αμαυρωθεί η εικόνα του
θυμαρόμελου αν συνεχισθεί η ασυδοσία και ασυνειδησία κάποιων!), είτε από τις εταιρίες
εμπορίας μελιού (με την μείξη Ελληνοποιημένων μελιών κατώτερης ποιότητας με
Ελληνικά, ή ακόμα με την παραγωγή αμυλοσίροπων που τα προωθούν σαν πραγματικά
μέλια!) είναι καλό μέλι.
Το ποιο μέλι τώρα εσύ θεωρείς καλύτερο είναι
κάτι το υποκειμενικό και εξαρτάται από τα διατροφικά σου γούστα και αισθητική
που σε ένα βαθμό καθορίζονται και από το γύρω σου περιβάλλον. Πχ στον Νότο γουστάρουν
τα ανοιχτόχρωμα ανθόμελα και όχι τα μέλια από μελιτώματα που τα θεωρούν
υπερβολικά βαριά για τα γούστα τους. Αντίθετα στον βορρά θεωρούν τα ανθόμελα
υπερβολικά «νερουλά» και δείχνουν μια ξεκάθαρη προτίμηση για τα δυνατά,
μπρούσκα, και βαριά μέλια από μελιτώματα. Το τι θεωρείς εσύ ως καλύτερο είναι
κάτι το υποκειμενικό και καθαρά προσωπικό.
Εγώ ιεραρχώ τα μέλια ως προς το
καλύτερο με φθίνουσα κατάταξη αρχίζοντας με το Καστανόμελο (Το πραγματικό!!! Το
θεόπικρο που θυμίζει μπέρμπον και όχι το Βελανιδόμελο που κάποιοι θέλουν να το
παρουσιάζουν σαν Καστανόμελο!) ακολουθεί το Βελανιδόμελο, από πολύ κοντά το Πευκόμελο
(και αν έχει μέσα Βελανιδόμελο ακόμα καλύτερα), το Ελατόμελο και αυτό από
κοντά, και μετά ακολουθούν τα ανθόμελα με την καθαρή Αγριορίγανη να είναι
πρώτο, να ακολουθούν έπειτα Παλιούρι και Λιγαριά, Ακακία αμέσως μετά, Ερείκη,
Πολύκομβος, Ρίγανη, το Θυμάρι να είναι χαμηλά στην κατάταξη (τουλάχιστο τα
θυμαρόμελα που δοκίμασα στο εμπόριο και τα οποία μου φάνηκαν υπερβολικά αδύναμα,
ύποπτα αδύναμα!), Ηλίανθος, να ακολουθεί το Πορτοκάλι και το Βαμβάκι, και τέλος
η Κουμαριά, ιεράρχηση στα κύρια και αυτούσια μέλια αυτή.
Αλλά αυτή η ιεράρχηση είναι
καθαρά υποκειμενική και προσωπική το ξανάτονίζω, μου αρέσουν φοβερά τα μπρούσκα
και δυνατά μέλια και για αυτό έχω αυτή την ιεράρχηση. Ο κάθε ένας έχει την
ιεράρχηση του και είναι σωστή για τον κάθε ένα.
139. Τι είναι αυτό που καθορίζει τις τιμές στα μέλια που διαφέρουν τόσο πολύ
μεταξύ τους? Bear’s Nest Αααααα!!! Ακόμα μια εύκολη απάντηση!!! Αυτό που καθορίζει τις
τιμές ανάμεσα στα διάφορα είδη μελιού είναι ο Νόμος της προσφοράς και της
ζήτησης!!! Απλά οικονομικά από την εποχή του Ανταμ Σμίθ!!! Χα χα χα.
Όταν σε ένα προϊόν η
προσφορά του είναι χαμηλή σε σχέση με την ζήτηση του τότε η τιμή του αυξάνει
(πχ η περίπτωση με το θυμαρόμελο που παράγεται μόνο στον Νότο όπου υπάρχει ένα αστικό κέντρο 4
εκατομμυρίων ατόμων –Αθήνα- με εκατομμύρια τουρίστες και ένα αριθμό
μελισσοκόμων μικρό αναλογικά με τον πληθυσμό που υπάρχει στην αντίστοιχη
περιοχή καθώς και μελισσοκομικών εκμεταλλεύσεων που δεν είναι και ιδιαίτερα
μεγάλες από άποψη κυψελών).
Αντίθετα εάν η προσφορά είναι
υψηλή σε σχέση με την ζήτηση τότε η τιμή μειώνεται (περίπτωση του πευκόμελου
στον Βορρά που υπάρχει μια τεράστια παραγωγή του από μελισσοκόμους
περισσότερους αναλογικά με τον πληθυσμό στην αντίστοιχη περιοχή, με μελισσοκομικές
εκμεταλλεύσεις με μεγάλο αριθμό κυψελών έχοντας όμως μόνο ένα αστικό κέντρο 1
εκατομμυρίου ατόμων –Θεσσαλονίκη- και αναλογικά λιγότερους τουρίστες από τον
Νότο).
Αυτή είναι η βασική αλφαβήτα της οικονομικής επιστήμης.
Τα πάντα τα καθορίζει ο Νόμος της προσφοράς και της ζήτησης.
Τώρα παράγοντες που καθορίζουν την εκάστοτε
ζήτηση είναι οι διατροφικές συνήθειες του κάθε κράτους ή περιοχής (πχ τα
ανθόμελα έχουν περισσότερη ζήτηση στον Νότο από τον Βορρά), η γεωγραφική και εισοδηματική
κατανομή του πληθυσμού (αραιοκατοικημένος
Βορράς, πυκνοκατοικημένος νότος, αυξημένα εισοδήματα στον Νότο σε σχέση με τον
Βορρά), η κατανάλωση μελιού ανά άτομο (ιδιαίτερα αυξημένη στην Ελλάδα σε σχέση
με όλες σχεδόν τις χώρες του κόσμου!), η πρόσθετη ζήτηση που δημιουργείται από
το ισοζύγιο τουριστών και των εισοδημάτων τους, η διαφήμιση που μπορεί να
υπάρχει για το κάθε είδος μελιού (δημιουργία τεχνίτης ζήτησης με το θυμαρόμελο
να έχει την μερίδα του λέοντος και εδώ), τα συμπληρωματικά ή υποκατάστατα προϊόντα
με το μέλι (πχ το ψωμί είναι συμπληρωματικό με το μέλι, όταν μειώνεται η ζήτηση
του μειώνεται και η ζήτηση για το μέλι!!! Η μερένατα και η μαρμέλαδα είναι
υποκατάστατα προϊόντα με το μέλι, όταν αυξάνεται η ζήτηση τους μειώνεται η
ζήτηση για το μέλι), η ελαστικότητα ζήτησης για το κάθε προϊών (πόσο δηλαδή
μειώνεται ή αυξάνεται αναλογικά η ζήτηση ενός προϊόντος σε σχέση με την αύξηση
ή μείωση της τιμής τους. Υπάρχει και η έννοια της ελαστικότητας της προσφοράς
αλλά δεν ήταν στα SOS της σχολής και δεν την ξέρω!!! Χα χα χα). Και τέλος είναι και
ο δείκτης εμπιστοσύνης των καταναλωτών που καθορίζει την ζήτηση βραχυχρόνια (πχ
τον προηγούμενο Δεκέμβρη με που έγινε γνωστό στις αρχές του μήνα ότι θα έχουμε
εκλογές οι πωλήσεις του μελιού καταβαραθρώθηκαν (τον Δεκέμβριο, τον μήνα του
μελιού, να μην ξεχνάμε!), το ίδιο ακριβώς έγινε στις αρχικές εβδομάδες των Capital Controls και
του δημοψηφίσματος. Όταν ο κόσμος φοβάται για το μέλλον του περιορίζει αισθητά
την ζήτηση του για προϊόντα που δεν είναι πρώτης ανάγκης).
Η παραγωγή καθορίζεται από τις κλιματολογικές συνθήκες
της εκάστοτε χρονιάς, το ισοζύγιο νέων μελισσοκόμων που εισέρχονται στον κλάδο
σε σχέση με αυτούς που αποχωρούν από αυτόν, το επίπεδο των επενδύσεων σε
κυψέλες, μεταφορικά μέσα, και πάγιο μελισσοκομικό εξοπλισμό, το γενικότερο
οικονομικό περιβάλλον στο οποίο καλούνται να δουλέψουν οι μελισσοκόμοι
(φορολογικό, οικονομικό, θεσμικό περιβάλλον), το επίπεδο γνώσεων και
τεχνολογικών εξελίξεων που κατέχει και αποκτά το σύνολο των μελισσοκόμων της
χώρας, το επίπεδο του κόστους παραγωγής αυτού του προϊόντος (το οποίο όταν
αυξάνει σε σχέση με τις τιμές οδηγεί σε μείωση της παραγωγικής δραστηριότητας
και στην έξωση από τον κλάδο μελισσοκόμων που δεν μπορούν να ανταγωνιστούν τους
υπόλοιπους με τις νέες συνθήκες). Και τέλος τις ορθολογικές προοπτικές που
έχουν οι ίδιοι παραγωγοί για το μέλλον του κλάδου στο άμεσο μέλλον (όταν
περιμένεις το κράτος να σε σφάξει στην φορολογία ή ότι η ζήτηση για τα προϊόντα
σου θα καταρρεύσει τα επόμενα χρόνια όχι μόνο δεν επενδύεις σε αυτή την παραγωγική
δραστηριότητα αλλά αντίθετα αρχίζεις στρατηγικές εξόδου από αυτή, αντίθετα εάν
το περιβάλλον είναι ευνοϊκό τότε και μόνο υπάρχει περίπτωση να επενδύσεις σε
μια ακόμα μεγαλύτερη σου δραστηριότητα στον κλάδο που δραστηριοποιείσαι ή
θέλεις να δραστηριοποιηθείς).
Επίσης για το τέλος παράγοντες
που μπορούν να επηρεάσουν την τιμή του μελιού είναι οι εξής: Η ύπαρξη
αποθεμάτων μελιού (όσο θα αυξάνουν τα αποθέματα με μέλι στις αποθήκες των
μελισσοκόμων θα μειώνεται η τιμή του αποθεματοποιημένου μελιού), το ισοζύγιο εισαγωγών και εξαγωγών μελιού
προς και από την χώρα, και κυρίως ο μονοπωλιακός ή όχι χαρακτήρας της
μελισσοκομικής αγοράς της χώρας (που στην Ελλάδα έχουμε μια εταιρία πραγματικά
να δεσπόζει στον κλάδο και να καθορίζει από μόνη της τις εξελίξεις και τις
τιμές σε όλη την χώρα).
Όλα τα παραπάνω καθορίζουν το επίπεδο της
ζήτησης, της παραγωγής και τέλος των τιμών. Όλα τα άλλα είναι ιστορίες για
αγρίους, μπαρμπούτσαλα, και φύκια για μεταξωτές κορδέλες!
Χα χα χα.
Adios Amigos Locos
Σειρά "Απαντώ εκεί που δεν με σπέρνουν".
