H Mεγάλη πολιτεία των μικρών!!!
Σήμερα ημέρα που γιορτάζουμε τους 3 Ιεράρχες μας,αποφασίσαμε να ασχοληθούμε στο σπίτι με τις καλλιτεχνικές μας ανησυχίες.
Τα κορίτσια ζωγράφισαν με λαδοπαστέλ.
Φτιάξαμε και ένα κουτάκι για την γιορτή του Αγίου Βαλεντίνου
Ψάχνοντας σε κάτι συρτάρια ,βρήκα και τις μπογιές που μου είχε φέρει η θεία μου από τη Ρωσσία....μικρές μπαμπουσκίτσες.Τα κορίτσια ενθουσιάστηκαν με το νέο τους ΠΑΙΧΝΙΔΙ...
..και τότε μου ήρθε στο μυαλό και ο δικός μου ενθουσιασμός όταν πρωτοπήρα το αγαπημένο μου παιχνίδι στα χέρια μου μια παραμονή πρωτοχρονιάς.Μπαμπούσκα,μπαμπούσκα...ναι Μπαρμπούκο τον έλεγαν.
Ήταν μια χαριτωμένη κουκλίτσα με μια πιπίλα στο στόμα που όταν την έβγαζες έκλαιγε.
Μικρέ μου ΜΠΑΡΜΠΟΥΚΟ ,πόσο πολύ σε αγάπησα,πόσες όμορφες στιγμές περάσαμε μαζί,πόσο όμορφα έκανες τα παιδικά μου χρόνια,πόσες νύχτες σε κράταγα αγκαλιά όταν φοβόμουν τους σεισμούς,πόσα τρυφερά λογάκια άκουσες από μένα,πόσες φορές γελάγαμε και κλαίγαμε μαζί!!!
Και το πιο σημαντικό Ο ΜΠΑΡΜΠΟΥΚΟΣ είχε γίνει μέλος της οικογένειάς μας.
Τον αγαπούσαν όλοι,η μαμά μου ,ο μπαμπάς μου,ο αδελφός μου μέχρι και όλο το σόι μου μιλούσε για αυτόν.
Δε θα μπορούσα λοιπόν ,παρά να του έχω μια θέση όχι μόνο στη καρδιά μου και στα παιδικά μου όνειρα αλλά και μια θέση ψηλά εκεί στην σιδερένια βιβλιοθήκη της κρεββατοκάμαράς μου ,να με κοιτάει κάθε μέρα και να μου θυμίζει πως κάποτε ήμουν και εγώ ΠΑΙΔΙ.
Αφήστε τα παιδιά να παίξουν και μη νοιάζεστε για την ακαταστασία.Το παιχνίδι φτιάχνει υγιείς και δυνατές προσωπικότητες.
Δε θα ξεχάσω τα λόγια ενός σπουδαίου καθηγητή παιδαγωγικής στο πανεπιστήμιο που σπούδαζα, όπου μας είπε:
ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΕΙΝΑΙ Η ΔΟΥΛΕΙΑ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ!!!!
Σήμερα ημέρα που γιορτάζουμε τους 3 Ιεράρχες μας,αποφασίσαμε να ασχοληθούμε στο σπίτι με τις καλλιτεχνικές μας ανησυχίες.
Τα κορίτσια ζωγράφισαν με λαδοπαστέλ.
Ψάχνοντας σε κάτι συρτάρια ,βρήκα και τις μπογιές που μου είχε φέρει η θεία μου από τη Ρωσσία....μικρές μπαμπουσκίτσες.Τα κορίτσια ενθουσιάστηκαν με το νέο τους ΠΑΙΧΝΙΔΙ...
Ήταν μια χαριτωμένη κουκλίτσα με μια πιπίλα στο στόμα που όταν την έβγαζες έκλαιγε.
Μικρέ μου ΜΠΑΡΜΠΟΥΚΟ ,πόσο πολύ σε αγάπησα,πόσες όμορφες στιγμές περάσαμε μαζί,πόσο όμορφα έκανες τα παιδικά μου χρόνια,πόσες νύχτες σε κράταγα αγκαλιά όταν φοβόμουν τους σεισμούς,πόσα τρυφερά λογάκια άκουσες από μένα,πόσες φορές γελάγαμε και κλαίγαμε μαζί!!!
Και το πιο σημαντικό Ο ΜΠΑΡΜΠΟΥΚΟΣ είχε γίνει μέλος της οικογένειάς μας.
Τον αγαπούσαν όλοι,η μαμά μου ,ο μπαμπάς μου,ο αδελφός μου μέχρι και όλο το σόι μου μιλούσε για αυτόν.
Δε θα μπορούσα λοιπόν ,παρά να του έχω μια θέση όχι μόνο στη καρδιά μου και στα παιδικά μου όνειρα αλλά και μια θέση ψηλά εκεί στην σιδερένια βιβλιοθήκη της κρεββατοκάμαράς μου ,να με κοιτάει κάθε μέρα και να μου θυμίζει πως κάποτε ήμουν και εγώ ΠΑΙΔΙ.
Η Κουβερτούλα είναι επίσης από τα παιδικά μου χρόνια όπου σκεπαζόμουν τις κρύες χειμωνιάτικες νύχτες. |
Γλυκέ μου ΜΠΑΡΜΠΟΥΚΕ μπορεί τα χρόνια να σε έφθειραν και η σκόνη να αλλοίωσε τα χαρακτηριστικά σου αλλά εγώ πάντα θα αγαπώ εσένα και τις υπέροχες στιγμές που μου χάρισες στη παιδική ,αθώα ηλικία!!! |
Αφήστε τα παιδιά να παίξουν και μη νοιάζεστε για την ακαταστασία.Το παιχνίδι φτιάχνει υγιείς και δυνατές προσωπικότητες.
Δε θα ξεχάσω τα λόγια ενός σπουδαίου καθηγητή παιδαγωγικής στο πανεπιστήμιο που σπούδαζα, όπου μας είπε:
ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΕΙΝΑΙ Η ΔΟΥΛΕΙΑ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ!!!!