Ότι και να έγινε με τον Χριστό, όποιος και να ήταν, όποτε και να ήρθε, ακόμη και αν η αλήθεια μπλέκει και παντρεύεται φανερά με μύθους, παραδόσεις και ιστορίες που ανέθρεψαν ατέλειωτες γενεές, διδασκόμαστε πολλά από τη ζωή και τον θάνατό του!
Δεν έχω εκφράσει ποτέ ξεκάθαρα τις θρησκευτικές μου πεποιθήσεις από εδώ όμως ανεξάρτητα από το ότι έχει ο καθένας μας μέσα στην καρδιά του για τα γεγονότα της Μεγάλης Εβδομάδας, εγώ θα υπογραμμίσω πως μας «διδάσκει» την υπομονή, την προσμονή και την ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον! Δείχνει τον θάνατο σε όλο του το μεγαλείο, τη μαυρίλα του πένθους και την απώλεια, μα στεφανώνει όλα αυτά με την Άνοιξη, και έναν λαμπρό ουράνιο ήλιο.
Ο θάνατος δεν είναι παιχνίδι…όπως δεν παίζουμε με τη ζωή, έτσι σκεφτόμαστε διπλάσια τον θάνατο. Το έχω ξαναπεί, ο θάνατος και η μοναξιά πιστεύω πως είναι οι δυο μάστιγες των ανθρώπων, αν απαλλασσόμασταν και από τις 2 θα βιώναμε μια άλλη πραγματικότητα, μια άλλη ζωή. Έτσι όμως είναι πλασμένος ο κόσμος μας, συμπληρώνεται πάντα από την μοναξιά και τον θάνατο!
Προσπαθώ να έχω μάτια και καρδιά ανοιχτή. Παρόλο που κάνω προσπάθειες για να τινάξω τον συναισθηματισμό από πάνω μου θέλω να παρατείνω την πίστη μου στους ανθρώπους, μέχρι εκεί που όταν δεν παίρνεις το αναμενόμενο να μην σε πονά! Και είμαι σε πολύ καλό δρόμο, και καμαρώνω μέσα μου γι αυτό. Φέτος αποφάσισα να μην ακολουθήσω την οικογένεια στο νησί όπου περνάμε πάσχα και καλοκαίρια και να μείνω στην γενέτηρά μου! Νιώθω πως θα μου κάνει καλό να μείνω δίχως τους γονείς στο σπίτι, εξάλλου όλο τον χρόνο λείπω. Θέλω να δω τους εδώ φίλους μου (τις περσινές παρέες) και να χαλαρώσω.
Σήμερα συνάντησα μια φίλη από τα παλιά, τυχαία. Το μάτι μου έπεσε στο κομποσκοίνι που φορούσε και όταν της είπα «τι ωραίο!», αυτή αμέσως το έβγαλε από το χέρι της και το πέρασε στο δικό μου. Δεν έχει ξανακάνει ποτέ κανείς άνθρωπος πριν κάτι τέτοιο για μένα και είχα να την δω 2 χρόνια. Δεν ξέρει τίποτα για την περιπέτειά μου, «παρ’το» μου είπε, «φόρα το να σε προστατεύει, να είσαι πάντα καλά!». Και εγώ το δέχτηκα μετα χαράς, και χαμογέλασα στην Μεγάλη Παρασκευή που μου επιφύλασσε τέτοια έκπληξη!
Σκέφτομαι πολλές φορές πως η ζωή είναι απλή αλλά εμείς οι άνθρωποι έχουμε μια εμμονή στο να την περιπλέκουμε, πρέπει να είμαστε ευτυχισμένοι με όσα έχουμε. Ευτυχισμένος δεν είναι αυτός που έχει πολλά, μα αυτός που χαίρεται με όσα έχει, και πιστέψτε με, είναι τεράστιο προτέρημα να είναι κανείς ολιγαρκής.
Έχω το ποδήλατό μου στην είσοδο της οικοδομής. Είναι πάρα πολλές οι φορές που εκεί που σκίζω με φόρα τους αιθέρες κάνοντας τις ορθοπεταλιές μου σας σκέφτομαι. Φαντάζομαι πως με βλέπετε, και πως παίρνετε δύναμη και εσείς, με κοιτάτε και λέτε: «κοίτα το κορίτσι, είναι μια χαρά, έχει το ποδήλατό της και κάνει βόλτα, δες πόσο χαρούμενη είναι! Μπράβο σου κορίτσι, φίλη μας! κέρδισες ένα μεγάλο κομμάτι της ζωής και ας κουράστηκες! Μπράβο σου! Μετά από όλα αυτά στάθηκες στα πόδια σου! Μήτε αρρώστια, μήτε άνθρωπος δεν στάθηκαν δυνατοί να σβήσουν το πάθος σου για ζωή, για γέλια, για τις φωνές της παρέας. Μπράβο σου! Η ζωή περιμένει!».
Φιλιά σε όλους! Καλή Ανάσταση!Προσευχηθείτε σε ότι σας γεμίζει με ελπίδα, φάτε λιχουδιές και αφού χορτάσει το πνεύμα μα και το στομάχι σας, αγαπήστε και τροφοδοτήστε την καρδιά σας με το καλύτερο "φάρμακο"!
