Κάθομαι και πάλι εδώ, σε αυτή τη σελίδα-blog ακούγοντας τον ήχο από τα πλήκτρα που χτυπώ! Βιάζομαι να σας αφήσω 2-3 γραμμές (οκ ίσως και 15-20...σχεδόν ποτέ δεν είμαι σύντομη).
Η γρηγοράδα με την οποία γράφω τυφλό σύστημα, υποδηλώνει τη σβελτάδα με την οποία τρέχω να προλάβω την ίδια τη ζωή! Να πληκτρολογώ γρήγορα το έμαθα μόνη απλά γράφοντας...το να γράφω μου το δίδαξε η ίδια η ζωή... Να θυμάστε πως η έννοια της ζωής του τι είναι η ζωή είναι πολύ προσωπικό πράγμα...αυτό και μόνο, αυτή η έννοια και οι σκέψεις γύρω απο το καθημερινό θαύμα της ζωής, η οπτική της κάθε ώρας και κάθε εβδομάδας, θα σου ξεκλειδώσει συγκεκριμένες πόρτες!
Τα σημερινά μου γενέθλια με φέρανε στα 39 μου έτη!!!! Σε μια σεμνή τελετή (έτσι δεν λένε πάντα) έσβησα τα κεράκια μου σε μια ταβέρνα και ευχήθηκα το πιο κλισέ απο όλα ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΓΕΡΗ!
Αρκετοί ήταν οι φίλοι που μου έστειλαν μηνύματα καρδιάς και αισιοδοξίας και γέμισαν με εξτρά χαρά την ημέρα αυτή.
Πάντα αισθάνομαι ιδιαίτερα στα γενέθλιά μου! Περισσότερο απο τη γιορτή μου για παράδειγμα, είναι η ΜΕΡΑ μου μέσα στις 365 ημέρες τον χρόνο. Έχω συναντήσει άλλους 3 ανθρώπους που έχουν γενέθλια 18/12 αλλά σε άλλες χρονολογίες απο εμένα. Γενέθλια σήμερα έχει και ο Μπραντ Πιτ και ο Στίβεν Σπίλμπεργκ, μεγάλη η χάρη τους!
Τι είναι ρε παιδιά η ζωή; Θα μας πει κανείς; Τι είναι η αγάπη και η ευτυχία;
Μας μαθαίνουν τόσα πολλά στο σχολείο και το Πανεπιστήμιο αλλά κανείς δεν μας εφοδιάζει με τις βασικές δεξιότητες του να ανακαλύψουμε τι είναι η ζωή...
Τη ζωή τη μαθαίνεις περπατώντας φίλοι! Παρατηρώντας και ακούγοντας τους άλλους ανθρώπους με μυαλό ανοιχτό και καρδιά ζεστή. Κάπως έτσι......... έχεις πάντα την πιθανότητα να βρεις το προσωπικό σου νόημα στη ζωή, να της δώσεις την δική σου ερμηνεία και να πορευτείς, αρκεί να το θελήσεις.
Η ζωή σε περιμένει...αλλά μην αργείς και πολύ. Τα χρόνια περνάνε κι εγώ έφτασα να γράψω σήμερα εδώ πως έζησα τη μισή μου ζωή!Τα τελευταία 12 χρόνια με τους καρκίνους μου αλλά δεν μπορώ να πω πως δεν ήταν μια ποιοτική ζωή, ήταν και παρα ήταν! Και θα προσπαθήσω να τη συνεχίσω ποιοτικά.
Την ποιότητα στη ζωή τη φέρνουν οι υποκειμενικά αγαπημένες σου στιγμές, η κατάκτηση των στόχων σου που για τους άλλους μπορεί να είναι χαζοί, ασήμαντοι, παιδικοί, για σένα το όνειρο μιας ΖΩΗΣ!
Δεν σημαίνει πως αν δεν είχες κανένα όνειρο πας χαμένος... όχι ποτέ! Όμως πιστεύω πως όλοι οι άνθρωποι κάποτε είχαν ένα στόχο, ένα μεράκι, μια κρυφή επιθυμία, αν ψάξεις κι εσύ κάτι υπήρχε μέσα σου πάντα, μια φλόγα που την έσβησε ο καιρός.... κακώς....
Βλέπω ανθρώπους να δημιουργούνται απο το μηδέν κι άλλους να ξανα γεννιούνται από τις στάχτες τους. Τίποτε απο τα δύο δεν είναι εύκολο αλλά αποφάσισε τουλάχιστον απο ποια μεριά του ποταμού θέλεις να είσαι;;;;; Δώσε υπόσχεση στον ευατό σου για το ποιος είσαι ή για το εάν θέλεις να ανακαλύψεις τον εαυτό σου. αυτό το τελευταίο έχει τίμημα, έχει μοναξιά, έχει δοκιμασίες αλλά και το απίστευτο κέρδος ότι προσπάθησες.
Η ζωή αλλάζει, αν περνάς δύσκολα αυτό τον Δεκέμβρη να θυμάσαι δεν θα είναι ΑΥΤΟ ΤΟ ΥΠΟΛΟΙΠΟ ΤΗΣ ΖΩΗΣ σου. Οι ζωές όλων πάνε σαν καρδιογράφημα σε χαρτί, πανω-κάτω πάνω-κάτω. Αν σήμερα ξύπνησες σε ένα νοσοκομείο, στο υπόσχομαι δεν θα είσαι και του χρόνου τέτοια μέρα εκεί.
Το 2007 στα γενέθλιά μου έκανα την πρώτη χημειοθεραπεία της ζωής μου στα 27 μου έτη. Εγώ, το ακόμη ηλιοκαμμένο κορίτσι του τελευταίου καλοκαιριού όπως όριζα τότε τον εαυτό μου. Είχα πραγματικά το σημάδι απο το μαγιό, το είχε δει η "Σ" στο μπες-βγες στην τουαλέτα του νοσοκομείο. Δεν ήξερα τι θα πει χμθ, είχα δει ταινίες πως πέφτουν τα μαλλιά και ορούς. Μια μαγική εσωτερική δύναμη με έκανε να μη φοβηθώ και δεν φοβήθηκα. Γύρισα στο σπίτι της θείας μου στην Αθήνα (σ.σ έμενα και μένω 500 plus χλμ μακριά απο την πρωτεύουσα) και έσβησα μια τούρτα με 1 κεράκι. Αργότερα η θεία μου μου είπε πως ήμουν πολύ χλωμή εκείνο το βράδυ αλλά εγώ δεν κατάλαβα τίποτα. Απλά ξάπλωσα και ούτε και η γεύση μου είχε αλλάξει πολύ. Φυσικά οι χμθ συσσωρευτικά δουλεύουν επάνω μου. Σταδιακά κάηκαν φλέβες αλλά άντεξα, δεν έβαλα port το χέρι μου βάραινε από τους χειρουργημένους λεμφαδένες και μούδιαζα (περίμενα ποτέ δεν θα μπορέσω να το σηκώσω) αλλά εκεί εγώ... έσφιγγα όσο περισσότερο μπορούσα το δόντι. Και έτσι τα κατάφερα και πέρασα την όχθη του ποταμού και βγήκα απέναντι.
Ναι, υπήρξαν άγρυπνες νύχτες, ναι είχα πολλές αμφιβολίες, παιδί ήμουν εξάλλου, πως να ξέρω να πολεμήσω για τη ζωή μου; Έμενα με τους γονείς, το μόνο που ήξερα ήταν να δουλεύω πολλές ώρες και να διασκεδάζω. Παιδί γονιών μεσαίας τάξης ήμουν, με Αγγλικά, Γαλλικά, (όντως) πιάνο και φλάουτο, με λατρεία για το σινεμά και τις τέχνες, τη λογοτεχνία με Πτυχίο Αγγλικής Φιλολογίας και Master στην Αγγλία. Εμπειρίες ζωής φουλ ως τα 27 αλλά ανέτοιμη για την μεγάλη ανατροπή!!!! Μα ποιος είναι έτοιμος; ΚΑΝΕΙΣ
Τεσπα, δεν γράφω σήμερα για να το βαρύνω αλλά για να σας δώσω ένα φιλί αισιοδοξίας απο εμένα για εσάς στα 39ά μου γενέθλια! Είμαι καλά, παλεύω κάθε μέρα για την αισιόδοξη οπτική και την αγάπη εντός μου! Προτιμώ το ποτήρι μισογεμάτο κι ας μου λείπουν πολλές φορές αρκετά πραγματάκια ουσίας για τα οποία οι άλλοι απλά γκρινιάζουν που τα έχουν ενώ εγώ θα έλεγα "τι ωραία"! Αλλά είναι στη φύση του ανθρώπου η γκρίνια και το να έχουμε πάντα κάτι περισσότερο απο αυτό που κρατάμε αγκαλιά ή που αποτελεί το περιεχόμενο της τσάντας μας!
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ σε όλους τους αγωνιστές, χρόνια πολλά σε εμένα κι εσάς εκεί έξω για τα γενέθλιά σας! Να σας καλομαθαίνετε! ΑΞΙΖΕΙ ΤΟΝ ΚΟΠΟ!!!!
