Μάρτης Γδάρτης 2018

Στην εκπνοή του Μάρτη με βρίσκει αυτό το Post...

Ενας Μάρτης αφιλόξενος για τους δικούς του λόγους...με κρύο, πολλές βροχές. Αλήθεια, έτσι ήταν πάντα η Άνοιξη ή οι παιδικές μου αναμνήσεις απο μόνες τους τα ωραιοποιούσαν όλα;

Ο Μάρτης φεύγει σε λίγες μέρες για να υποδεχθούμε το (καταθλιπτικό για εμένα πάντα) Πάσχα! Οι διακοπές ωστόσο είναι πάντα καλοδεχούμενες. Ξέρω αυτή τη στιγμή πως παρατείνω την αγωνία των φανατικών μου αναγνωστών εδώ. Έτσι κάνω πάντα όπως λέει η "Σ". Με ρωτάει κάτι και πριν πάρει την απάντηση εγώ ξεκινάω να λέω και 3 προτάσεις...5... πριν την απάντηση!

Λοιπον! Το πρώτο Post του μήνα ήταν πεσμένο, αυτό όμως το τελευταίο (μάλλον για Μάρτη) είναι πολύ POWER! Η "Σ" τελικά δεν χρειάστηκε να κάνει χμθ!!!! Τι χαρά, τι χαρά!!!! Μόνο ορμονοθεραπεία! Ήταν δλδ με βάση την ιστολογική της αρκετά καλα... Σας είχα γράψει ότι λεμφαδένες δεν είχαν τσιμπηθεί....Οπότε χάρηκα και χάρηκε! Οπότε γύρισε το κορίτσι στις δραστηριότητές της... Της πήρε έναν μήνα να αναρρώσει απο πόνους (σσ διπλές μαστεκτομές και παράλληλο ξεκίνημα αποκατάστασης με διατατήρες) και καπάκι πριν προλάβει να "ξεπονέσει" σκάει μύτη ΙΩΣΗ!!! Το χειρότερό της... πήγαινα να τη δω με διπλή μάσκα! Γιατί εάν κολλούσα κι εγώ κλάφτα τι θα γινότανε! Όμως όλα περάσανε! Μα δεν είναι φοβερό;;;;; 

Εγώ σας γράφω συναχωμένη (αν είναι δυνατόν δεν κόλλησα τίποτα όλο τον χειμώνα αλλά ουτε και με τη "Σ") αλλά αυτό είναι το λιγότερο απο τα προβλήματά μου αυτή τη στιγμή! 

Όσο κι αν ο καιρός στη Β. Ελλάδα αντιστέκεται, εμείς απολαμβάνουμε μικρές στιγμές Άνοιξης με τη "Σ" κάθε που θα πάμε για έναν καφέ, κάθε που θα δούμε μια ταινία (Ο Νονός Ι, Ο Νονός ΙΙ, Ο Νονός ΙΙΙ= 9 ώρες ταινία). Γενικά βρίσκουμε ισορροπιές, παλιές, νέες... δεν ξέρω. Κάτι μέσα μου, μου λέει πως μόνο νέες βρίσκουμε... Έτσι δεν γίνεται πάντα με τον καρκίνο; Όμως η ίδια η ζωή επέδειξε πως συνεχίζεται και μετά τον καρκίνο.
Κάνουμε σχέδια πλέον για το καλοκαίρι, χαζεύει μαγιώ και εγώ φουσκωτά θαλάσσης.
Σκεφτόμαστε τη θάλασσα....αυτή εξάλλου μας ένωσε απο το πρώτο μας καλοκαίρι διακοπών. 

Σκεφτόμαστε τη ζωή.... πάντα.....

Να νοσεί η κολλητή σου;

Δεν περίμενα να αναρωτηθώ ποτέ κάτι τέτοιο >>>
"Πως είναι να νοσεί η κολλητή σου;"

Για χρόνια αυτή η ερώτηση αφορούσε τη "Σ". Εγώ αυτήν είχα κολητή, αυτή εμένα και στο μυαλό μου αλλά και το μυαλό της δεν περνούσε ποτέ σοβαρά η ιδέα του να νοσήσει απο καρκίνο.

"Πως είναι να νοσεί η κολλητή σου;"

Η "Σ" έζησε και το να νοσεί η θεία της (την έχασε τον περασμένο Σεπτέμβρη) να νοσεί η κολλητή της, εγώ και το να νοσεί ο αδερφός της (Χότσκιν αλλά ευτυχώς το παιδί τα πήγε περίφημα) και τώρα η ίδια.

"Τι σθένος έχεις μέσα σου όταν έχεις γιατροπορεύσει τόσο κόσμο;"

Η "Σ" είχε τελικά κι έχει.... της το είπα και της το έγραψα... είναι δυνατή, ήταν δυνατή απο πριν...Σαν απο καιρό έτοιμη! Οι άσχημες βόλτες στης στα νοσοκομεία την κάνανε δυνατή. Μπορεί να βγήκε απο κει ως συνοδός κουρασμένη αλλά damn βγήκε και ατσαλένια!

Η "Σ" δεν μου παραπονέθηκε για τίποτα. Ποτέ. Μόνο για το οτι πονούσε... πολύ λογικό ήταν μεγάλο το χειρουργείο. Δεν έκλαψε ποτέ μπροστά μου, μόνο κάποια δάκρυα πόνου, απο τον πόνο όπως λέει και το πιστεύω. Δεν δείλιασε ούτε λεπτό.

Μερικές φορές θέλω να της γράψω τόσα πολλά! Ξέρεις, στους πολλούς καφέδες που πίνουμε δεν μιλάμε σχεδόν καθόλου, ίσως δεν θελει η μια να στεναχωριέται η άλλη (;) δεν μπορώ να το εξηγήσω αλλιώς. Οι μεγάλες μας στιγμές είναι σιωπηλές. Μετά πάω σπίτι και τις γράφω 10 σειρές mail. Έτσι να τα διαβαζει και να μην εχει υποχρεωση να απαντησει, ουτε καν να κουνησει το κεφαλι της θετικα ή αρνητικά. Έτσι είναι αυτη, έτσι είμαι εγώ. Διαφορετικές απο πανω ως κάτω.... αλλά αυτοκόλλητες. 

Θέλω να της μιλάω, θέλει να μένει σιωπηλή. 

Της μιλούσα όταν ήμουν άρρωστη....δεν μου λέει πολλά τωρα που αρρώστησε. 

Της είπα πως θα είμαστε μαζί σε όλες τις προκλήσεις στα παρα πολύ δύσκολα στα παρα πολύ εύκολα, στα χαμόγελα στις πτώσεις, στα ίσια και στα στραβά. Της το είπα.... Δεν ξέρω αν με θέλει παντού εκεί δίπλα της. Η "Σ" μην ξεχνάτε έχει πρώτα απο όλα το παιδί (λατρεία) και τον άνδρα της (έρωτας) οπότε... δεν ξέρω ακριβώς τι έχει ανάγκη να κάνει ή να της συμβεί στις σχέσεις της. Δεν δείχνει τι θέλει απο εμάς. Ο καθένας μας δοκιμάζει μαζί της διάφορα κι όποια συνταγή πετύχει!

Δεν μου αρέσει που δεν ξέρω τι θέλει. Προσπαθώ να σκεφτώ τι θέλει με βάση τι ήθελα εγώ κάποτε. Μα εγώ όμως ήμουν 27 ετών και μόνη τότε, η "Σ"είναι μαμά και σύζυγος...

Τι να θέλει μια μαμά και σύζυγος που παθαίνει καρκίνο μαστού;;; 

 Δεν ξέρω, όμως ξέρω πως κι ας μην το δείχνει η φίλη μου, της αρέσει η σιγουριά του να με έχει. 

Πίστευα ότι ο καρκίνος θα μας έφερνε πιο κοντά. Συνεχίζουμε απλά στα ίδια και σε μερικές περισσότερες σιωπές. Η "Σ" όταν είχα αρρωστήσει μου έλεγε πως θα συνεχίζει να μου συμπεριφέρεται το ίδιο. Αυτό της είπα κι εγώ. Δεν τη θεωρώ άρρωστη. Θεωρώ ότι είναι μια δυναμική, έξυπνη κι όμορφη κοπέλα. Γύρισε στις γυμναστικές της και θα έχει σε 2 μήνες το κορμί που είχε. Είναι ήδη νικήτρια, το νίκησε, πάει πέρασε! Τα κατάφερε! Είμαι Σίγουρη! 

Εμείς΄οι απέξω προσπαθούμε να τη στηρίζουμε όποτε το έχει ανάγκη. Περισσότερο θέλει πρακτική στήριξη που και που με το μωράκι της. Γενικά, ψυχολογικά τη βλέπω πολύ επάνω απο αυτό που πέρασε, above and beyond! Ειναι πολύ πιο μεγάλη απο αυτό, είναι πολύ πιο πάνω απο αυτό!

Τη σκέφτομαι...

Ωστόσο Καλό Μήνα!

Η περίπτωση της "Σ" μου ράγισε την καρδιά. Της το έγραψα...

Μου ράγισε την καρδιά αλλά δεν θα γράψω "για πάντα" γιατί πέρα απο το ότι είμαι σίγουρη πως η περιπέτειά της θα τελειώσει σύντομα, είμαι και απόλυτα βέβαιη ότι όταν όλα τελειώσουν θα είναι μια χαρά και θα διώξει κι αυτή για πάντα τον MR C απο τη ζωή της.

Ωστόσο ναι, δεν στεναχωρήθηκα για μένα... δεν περίμενα όμως να το πάθει η "Σ" μου.

Τελικά η ιστολογική έδειξε περισσότερα πραγματάκι ότι βγήκαν "Κακά" απο τον μαστό... δεν ηταν δηλαδή αυτά που περιμέναμε... μόνο... οπότε η "Σ" απο Δευτέρα θα δει ογκολόγο, και θα αποφασίσουν τι θα κάνει...εάν θα κάνει χμθ. Είναι στην γκρίζα ζώνη περίπου 60-40. Όμως όταν πρόκειται για τη ζωή σου και το μέλλον...μάλλον τα κάνεις όλα, κι ας είναι το πιο δύσκολο-σκληρό πακέτο εκείνο της χμθ.

Ευχηθείτε της τύχη και καλή επιτυχία όσοι με ξέρετε. Στείλτε κουράγιο και στις 2 μας.
Αλλά να ξέρετε... αυτές τις τελευταίες μέρες εαν κι εδώ βρέχει, εμείς γελάμε όπως παλιά και βλέπουμε όμορφες ταινίες και τρώμε και κανένα γύρο παράλληλα. Πίνουμε καφεδάκια. Περιμένουμε την Άνοιξη!

Γιατί η Άνοιξη θα ρθει, όσο κι αν αργεί, όσο κι αν βρίσκονται 100 εμπόδια στο διάβα μας θα ρθει... που θα πάει!

Σε όλες εκείνες τις ραγισμένες καρδιές στέλνω πολλά φιλιά και ευχές για καλό μήνα!
Αγκαλιάστε και αγκαλιαστείτε! Μόνο έτσι ξανα κολλάνε οι καρδούλες!

ΜΕΙΝΕΤΕ ΔΥΝΑΤΟΙ! Αξίζει τον κόπο!
ΟΝΕΙΡΕΥΤΕΙΤΕ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ δίχως ενα τοσο δα συννεφάκι!