Τετάρτη 5 Σεπτεμβρίου 2007

Αδυνατώ να τους παρακολουθήσω

Μία οι φωτιές μία εκλογές, δεν με εμπνέει τίποτα αυτό το διάστημα, γι’ αυτό και οι συχνές απουσίες της στήλης. Ο πολιτικός λόγος στερείτε παντελώς φαντασίας, έχει περιορισθεί σε φράσεις κλισέ, συνθηματολογία, σκανδαλολογία, και φτηνή ρητορική. Μήπως έχει δίκιο ένα γερμανός φιλόσοφος που σε άρθρο του με τίτλο «Λυπηθείτε τους πολιτικούς», υποστηρίζει ότι: «οι πολιτικοί είναι αξιολύπητοι. Κάνουν μια μίζερη και βαρετή ζωή. Υποδύονται ότι ασκούν εξουσία, ενώ στ’ αλήθεια ελάχιστα περνούν πια από το χέρι τους, αφού όλες οι κρίσιμες αποφάσεις λαμβάνονται σε επίπεδο υπερεθνικό ή οικονομικό. Διαχειριστές είναι δηλαδή ούτως ή άλλως οι πολιτικοί, στο καιρό της παγκοσμιοποίησης».
Με τέτοιους έχουμε να κάνουμε. Ανώτατοι υπάλληλοι, διαχειριστές, διεκπεραιωτές σχεδίων. Άνθρωποι με δεμένα μάτια και χέρια, που εκτελούν εντολές. Πως να ενσκήψουν, πάνω από τα κοινωνικά προβλήματα, το σχέδιο χαραγμένο επί χάρτου απαιτεί λεπτούς και καθορισμένους χειρισμούς.
Μ’ αυτά τα δεδομένα, θα πρέπει να δείχνουμε όλη μας την συμπάθεια, προς τους εργάτες εφαρμογής, που έχουν να φέρουν εις πέρας, ένα έργο που τους στερεί κάθε προοπτική φαντασίας και τη χαρά της δημιουργίας
Οι απαιτήσεις μας θα πρέπει πλέον να περιορισθούν. Δεν κάνουν του κεφαλιού τους, άρα αυτό που θα πρέπει να μας ικανοποιεί, είναι εκείνα τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν έναν υπάλληλο, ικανότητα, εργατικότητα, γνώση του αντικείμένου εντιμότητα, παραγωγικότητα. Έναν υπάλληλο που μπορεί να φέρει εις πέρας το έργο που έχει αναλάβει, ένα έργο όμως που δεν το καθορίζουν οι ανάγκες της κοινωνίας, αλλά διεθνή κέντρα αποφάσεων.
Με βάση τα παραπάνω θα πρέπει να μην είμαστε αυστηροί με τις κυβερνήσεις των δυο κομμάτων που εναλλάσσονται εδώ και πάνω από τριάντα χρόνια στην εξουσία Οι μομφές που κατά καιρούς εξαπολύονται, ότι είναι διαχειριστές της εξουσίας, είναι η αναγνώριση για την προσπάθεια που καταβάλλουν...
Παρ’ όλα αυτά, ειδικά τώρα που μιλούν όλοι και μιλούν πολλοί τίποτα δεν μου ερεθίζει το εγκέφαλο. Και πώς να συμβεί αυτό όταν έχω απέναντι μου δυστυχισμένους εντολοδόχους;

1 σχόλιο:

Μάνος είπε...

Το καταλαβαίνω το πνεύμα σου. Θα μπορούσα όμως να καταλάβω και την οργή σου απέναντί τους εκτός από τη λύπη και τη συμπάθειά σου προς αυτούς. Είσαι πιο ευγενική ψυχή από εμένα. Πρωτότυπη οπτική έχεις στα πράγματα.

Αν ο Τσε είχε ασκήσει εξουσία τίποτα δεν θα ήταν σήμερα...

Έχω αναρωτηθεί πολλές φορές, τι είναι αυτό που μεταμορφώνει τους ανθρώπους - προς το χειρότερο φυσικά - όταν αποκτήσουν εξουσία; Δεν πρόκειτ...