Maria Sotiropoulou

  «Καλά Χριστούγεννα» σε όλο τον κόσμο Μεγάλη κουβέντα έγινε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης επειδή ο πρωθυπουργός ευχήθηκε «Καλά Χριστούγεννα» στα προσφυγόπουλα -εξ ορισμού μωαμεθανάκια- σύμφωνα με τους επικριτές της συγκεκριμένης ευχής. Κατ’ αρχάς οι πρόσφυγες ειδικά από τη Συρία δεν είναι μόνο Μωαμεθανοί, αλλά αντίθετα κυρίως διωγμένοι από τον φανατισμό χριστιανοί. Όμως η ευχή «Καλά Χριστούγεννα» δεν αποτελεί σύμβολο της πίστεως. Σε αντίθεση με το Πάσχα, που όλοι πάνε με τη λαμπάδα στην εκκλησία μέχρι ν’ ακούσουν το «Χριστός ανέστη» και να σπεύσουν για τη μαγειρίτσα, τα Χριστούγεννα οι περισσότεροι δεν πάνε στην πρωινή λειτουργία, αντίθετα είναι η ώρα που επιστρέφουν από το ρεβεγιόν της παραμονής.      Η ευχή «καλά Χριστούγεννα» ή μάλλον «καλές γιορτές» σηματοδοτεί τον διαθρησκευτικό εορτασμό του Χειμερινού ηλιοστασίου, από τον Δυτικό κόσμο, που προϋπήρχε των τριών μεγάλων εορτών του Χριστιανισμού (Χριστούγεννα, Πρωτοχρονιά, Φώτα), και του Ιουδαϊκ...

Από τη Νεφέλη στη Αργώ Η Μυθολογία σα νανούρισμα Από τότε που η εγγονή μου μεγάλωσε (πάει στο Νηπιαγωγείο) τα παραμύθια, που την νανουρίζω βασίζονται στην ελληνική Μυθολογία με κάποιες προσαρμογές, έτσι που να γίνονται κατάλληλα για ανηλίκους.  Κρίνω ότι τα παραμύθια των αδελφών Γκριμ είναι πολύ πιο φρικιαστικά από τους αρχαιοελληνικούς μύθους, ο υπέροχος Άντερσεν είναι καταθλιπτικά ρεαλιστικός, ενώ ο διδακτικός Αίσωπος μάλλον απλοϊκός για τα σύγχρονα παιδιά που παίζουν με τερατώδεις μορφές όπως οι Σπάιντερ και τα Χελωνονιτζάκια και ας μη μιλήσουμε για το Χολιγουντιανό πάνθεον, που έχει ήδη αξιοποιήσει παραμορφωτικά τους ελληνικούς μύθους. Έτσι κι απόψε αφού μπερδεύτηκα να εξηγήσω διαβάζοντας σε ένα χριστουγεννιάτικο βιβλιαράκι το γιατί η πανέμορφη Παναγία ήταν έγκυος, πριν από τον Ιωσήφ, όπως κάθε βράδυ στο κρεβάτι αγκαλιά έπρεπε να πω το δικό μου παραμύθι. Ξεκίνησα με το Φρίξο και την Έλλη.  -Έλλη, όπως η νονά μου είπε η μικρή Μαρία και συμφώνησα. -Ήταν μι...

                                                     Τρομοκρατία στο Βερολίνο -Καιρός να αναζητήσουμε την ειρήνη Ανακοίνωση του γερμανικού κλάδου της " International Physicians for the Prevention of Nuclear War" την οποία προσυπογράφει και ο ελληνικός κλάδος 12 άνθρωποι σκοτώθηκαν και πάνω από 50 τραυματίστηκαν σοβαρά σε μιαν άνανδρη τρομοκρατική επίθεση στην καρδιά του Βερολίνου. Μια παραδοσιακή χριστουγεννιάτικη αγορά, από τόπος χαράς και ελπίδας μεταμορφώθηκε σε τόπο πόνου και θλίψης. T ο Ged ä chtniskirche (Εκκλησία μνήμης), που μετά την καταστροφή του κατά τον 2 ο Παγκόσμιο πόλεμο έγινε μνημείο για την ειρήνη, θα είναι από δω και μπρος συνδεδεμένο με τη βία της 19 Δεκεμβρίου 2016. Οι σκέψεις και η καρδιά μας είναι κοντά στα πολλά θύματα, τις οικογένειες και τους φίλους τους. Όμως οι σκέψεις μας παραμένουν κοντά και στ...

Παρακολουθώντας τις πολυπληθείς και πολύ ενδιαφέρουσες δραστηριότητες του Συλλόγου Διβριωτών Β. Ηπείρου θυμήθηκα το κείμενο που είχα δημοσιεύσει το 1995 βασισμένο στην συμπόρευση των Διβριωτών Ηλείας με τους Διβριώτες την Β Ηπείρου από το 1993 που χάρη στις πρωτοβουλίες του περιοδικού ΔΙΒΡΗ πρωτοταξιδέψαμε, ανακαλύψαμε και αγαπήσαμε τους ηρωικούς Βορειοηπειρώτες . Χαίρομαι επειδή αποδεικνύεται ότι η Δίβρη της Β. Ηπείρου αποδεικνύεται χάρη στον πατριωτισμό των σε μετανάστευση τέκνων της πολύ ανθεκτικότερη από τα περισσότερα ορεινά χωριά της Ελλάδας και εύχομαι ν' αντέξουν για πάντα. ΡΕΚΒΙΕΜ ΓΙΑ ΤΗ ΒΟΡΕΙΑ ΗΠΕΙΡΟ Απέναντι από την Κέρκυρα βρίσκεται μια πόλη φάντασμα, το Βουθρωτό. Χώρος αρχαιολογικός, στις όχθες μιας λιμνοθάλασσας, που καθρεφτίζει αδελφωμένα τ’ απομεινάρια όλων των πολιτισμών που διάβηκαν από τις όχθες της και που νωθρά τα καταπίνει. Στο ρωμαϊκό θέατρο η ορχήστρα είναι σχεδόν λίμνη, τα βυζαντινά ερείπια βυθίζονται στη λάσπη και το ενετικό φρούριο θυμίζει κ...

Φεύγοντας τη σωστή στιγμή   ¨Μηδένα προ του τέλους μακάριζε» έλεγε ο Σόλων. Και ο Φιντέλ Κάστρο δίκαια είναι μακαριστός, αφού έζησε μια γεμάτη ζωή και είδε τα οράματά του να επιβιώνουν. Παρά τις άπειρες απόπειρες κατά της ζωής του και τη βαριά ασθένεια, που τον ανάγκασε σε μεταβίβαση της εξουσίας στον αδελφό του, έφυγε πλήρης ημερών, λαοφίλητος και λαομίσητος συνάμα, μα πάντα υπαρκτός. Ο Τσε Γκεβάρα με τον πρόωρο μαρτυρικό του θάνατο παρέμεινε αιώνια νέος και σύμβολο της επανάστασης, που πάντα θα εμπνέει ελπίδα στις επόμενες γενιές. Ο Κάστρο υλοποίησε το όραμα μιας ανεξάρτητης Κούβας με όλες τις απολαβές, αλλά και τις διαψεύσεις, τα λάθη, τις υπερβολές, τις καταχρήσεις, την καταπίεση, τους συμβιβασμούς, που πάντα συνοδεύουν ειδικά την ανεξέλεγκτη εξουσία. Σκληρός μαχητής προκαλούσε μέχρι το τέλος τα πιο έντονα συναισθήματα σε εχθρούς και φίλους.  «Δεν υπάρχουν μεγάλοι άνδρες» έλεγε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής. «Υπάρχουν μεγάλα γεγονότα.»  Και ο Κάστρο τα προκαλούσ...

1994 στα γραφεία του ΟΗΕ στην Αθήνα είχαμε καταθέσει σαν Ιατρική Εταιρεία κατά των πυρηνικών με τον Πάντο Τριγάζη (τότε ΕΕΔΥΕ) στην  διευθύντρια κα Γόντικα 5000 υπογραφές για την απαγόρευση των πυρηνικών Αναζητώντας νέες μορφές πάλης Πολλοί κατηγορούν το ειρηνιστικό κίνημα ότι συρρικνώθηκε παρά τους συνεχιζόμενους αιματηρούς πολέμους, ενώ στατιστικές δείχνουν ότι η μεγάλη πλειοψηφία πιστεύει ότι ο πόλεμος είναι αναγκαίος και αναπόφευκτος όπως τα φυσικά φαινόμενα. Η έλλειψη μαζικότητας ισχύει πλέον για κάθε μορφή διεκδίκησης. Οι πορείες και συγκεντρώσεις έχουν εκφυλισθεί, (εκτός από τους στρατευμένους μάχιμους ΚΚΕ). Οι απεργίες αποδείχθηκαν αναποτελεσματικές για τα συμφέροντα των εργαζομένων, προκαλούν δυσφορία στους ήδη ταλαιπωρημένους πολίτες, ενώ υπάρχει καχυποψία ότι επικροτούνται από τις κυβερνήσεις, επειδή κόβεται το μεροκάματο. Σε μια δημοκρατία και ειδικά σε περίοδο παγκοσμιοποίησης της  τρομοκρατίας, ελάχιστοι επικροτούν τη βία, η οποία ήταν θεμιτή κατά...

Η ουτοπία της ελευθερίας «Δεν πιστεύω σε τίποτα. Δεν ελπίζω σε τίποτα. Είμαι ελεύθερος.» έχει γραφτεί στον τάφο ενός από τους πιο διάσημους έλληνες συγγραφείς, του Νίκου Καζαντζάκη. Και νομίζω ότι τώρα, ανάμεσα τους νεκρούς, ίσως να είναι λεύτερος ο περήφανος αυτός κρητικός, γιατί φυσικά κανείς ζωντανός δε μπορεί με σιγουριά να πει τούτη τη μεγάλη κουβέντα, που όμως γίνεται παντιέρα για κάθε χρήση. Ποιος όμως μπορεί να πει ότι κατάφερε να κερδίσει κάποιες στιγμές Ελευθερίας; Σίγουρα οι περισσότεροι νιώθουμε λεύτεροι στα όνειρά μας. Όταν κοιμόμαστε είμαστε όπως θα θέλαμε νάμαστε, δρούμε πέρα από κάθε προσδοκία μας, τίποτε δεν είναι αδύνατο… στα όνειρά μας. Μα γιατί ο Φρόιντ τόσο σκληρά προσπάθησε να θεραπεύσει την ψυχή από την πορτούλα των ονείρων μας. Η Τέχνη είναι μια άλλη διέξοδος στη λευτεριά. Ένας καλλιτέχνης είναι λεύτερος να ζήσει ξανά και ξανά, με πολλούς διαφορετικούς κάθε φορά τρόπους μέσα από τα δημιουργήματα της τέχνης του. Νιώθει λεύτερος σα θεός να δημιουργήσει...

Ο ήλιος ήταν ψέμα Ο ρόγχος του γέρου πλημμύριζε εφιαλτικά το μικρό πνιγερό δωμάτιο. Μύριζε άσχημα, Ένα πορτατίφ τυλιγμένο κιτρινισμένες εφημερίδες πάνω σ’ ένα κουτσό κομοδίνο γεμάτο μπουκαλάκια, ποτήρια, κουταλάκια, μπαμπάκια γέμιζε σκιές το θολό αγέρα. Μια μικρή ηλεκτρική σομπίτσα στη γωνιά καθρέφτιζε την αβέβαιη φλόγα της πασχίζοντας να τη μετατρέψει σε ζέστα. Σωληνάκια κρέμονταν στη μύτη του γέρου (θύμιζε μυρμηγκοφάγο) από τη φλέβα, την κύστη του. Σωληνάκια πούμπαζαν κι έβγαζαν ζουμιά στ’ ασθενικό κορμί μήπως και του μετάγγιζαν μια στάλα ύπαρξης ακόμη. Που και που ο ρόγχος άλλαζε, έμοιαζε με βαθύ αναστεναγμό κι έπειτα ξανάπεφτε στην ίδια ρουτινιάρικη μελωδία. Το εμβατήριο του τέλους. Η γρια στην κουνιστή πολυθρόνα απέναντί του έπλεκε μηχανικά κάποιο μαύρ νήμα και πού και πού τούριχνε κάποιο ανήσυχο βλέμμα. Ξάφνου με κόπο ανασηκώθηκε σκυφτά κι έσυρε την καρέκλα κοντύτερα στ’ ασθενικό σομπάκι. Τα πόδια της τόσο παγωμένα! Δεν τάνοιωθε από το κρύο. Σαν κάτι να θυμήθηκε σίμωσ...