Τετάρτη 31 Οκτωβρίου 2007

σαββατιατικη επισκεψη

Το καστρο του Breuteil χτιστηκε τον 16ο αιωνα 35 χιλιομετρα νοτιοδυτικα του Παρισιου.

Ο κυριος Λουδοβικος του Breteuil ηταν υπουργος του Βασιλια Ηλιου -ξερετε, εκεινου με το κωδικο ονομα Λουδοβικος ο 14ος-.






Ηταν επισης φιλος του πολυαγαπημενου μας παραμυθα
Καρολου Περο.


Ετσι η βολτα στους κηπους του καστρου αποδειχτηκε μοναδικη γιατι συναντησα τη σταχτοπουτα, την ωραια κοιμωμενη, τον κοντορεβυθουλη, τον παπουτσομενο γατο και την κοκκινοσκουφιτσα.







Και σαν να μην εφταναν ολ'αυτα, μπηκα για πρωτη φορα σε λαβυρινθο και εκοψα μικρα, τραγανα μηλα απο τα δεντρα που ροκανισα με μεγαλη χαρα.












Ειδα και ενα τεραστιο περιστερωνα.
Εκεινη την εποχη το μεγεθος του περιστερωνα αντιπροσωπευε τη δυναμη, τον πλουτο και το κυρος εκεινου που τον ειχε.




Εκανα ενα ταξιδι στο χρονο, τον ιστορικο και τον προσωπικο...

Πέμπτη 25 Οκτωβρίου 2007

Σκορπιοιστοριες!


Κυριες και κυριοι,


σας παρουσιαζω τα κατορθωματα των προσφιλων μας οχταποδων φιλων (στα εργαστηρια μας ερευναται πιθανη συγγενεια με το χταποδι), των σκορπιων (τυμπανοκρουσιες και ενα γκονγκ)!


τρεις φορες εχω συναντησει σκορπιο στη ζωη μου, και τις τρεις στη σαμο, νησι που ευνοει τη γεννεση οργανισμων σε συνθηκες ζουγκλας.


την πρωτη φορα ειχε ξαπλωσει φαρδυς-πλατης στην ντουζιερα και περιμενε να δροσιστει σε στυλ 'στη ντουζιερα δυο-δυο'. δεν του ειπαν ομως οτι οι ανθρωποι δεν εκτιμουν τετοιου ειδους συγκατοικοισεις με το ειδος του. γιατι αραγε; ποτε δεν θα τους καταλαβει αυτους τους ανθρωπους. ανεβαλα το ντους μου για μερικα λεπτα και εστειλα τον πατερα μου να τον προμυθευσει με αφροντους και να τον βοηθησει με την...τουαλετα του.


τη δευτερη φορα ξεφυτρωσε μεσα απο ενα ντουβαρι που εβαφα με ενα φιλο μου και ουτε που θυμαμαι πως οργανωθηκαμε και σε κλασματα του δευτερολεπτου ειχαμε βρει οινοπνευμα και αναπτηρα και τον ειχαμε περικυκλωσει με μια τεραστια φωτια 'αλα αναστεναρης'. ξερετε, για να δουμε αν αληθευει αυτο που λενε οτι ο σκορπιος προτιμαει να αυτοκτονησει μπηγοντας το κεντρι στην πλατη του παρα να καει. κι ομως, ο δικος μας προφανως αποτελουσε μεταλλαξη του ειδους. δεν εξηγηται αλλιως πως αντι να κατσει επιβλητικα να αυτοκαρφωθει, ετρεχε πανικοβλητος πανω-κατω και γυρω-γυρω μεχρι που τσουρουφλιστηκε.


την τριτη φορα συναντησα ενα σκορπιο αθλητη, δρομεα μεγαλο. ανοιγω την πορτα που βγαζει στον κηπο και τσουπ, μπουκαρε με τα χιλια να δοκιμασει αστικες πιστες. πιο γρηγορη απο κεινον αποδειχτηκε, ομως, για κακη του τυχη, η μητερα μου που σε μια αναλαμπη εξτρα αντανακλαστικων εδωσε εντολη στο ποδι της να κουνηθει προς αγνωστη κατευθυνση και κεινο ω του θαυματος προσγειωθηκε επανω του!


ετσι που λετε, καθε μελος της οικογενειας μας εχει σκοτωσει κι απο ενα σκορπιο.


τωρα, αυτο ειναι καλο ή κακο;


αυτα οσον αφορα το ζωικο βασιλειο.


για να περασουμε στο ανθρωπινο βασιλειο.

εκει τα πραγματα περιπλεκονται.


βλεπετε, οι σκορπιοι δεν ξεχωριζουν απο τους ταυρους, απο τους λεοντες ή απο τους καρκινους αρα μπορει να εχω συναναστραφει με χιλιους δυο σκορπιους χωρις να το ξερω...απ'οσο γνωριζω παντως, μια και μοναδικη αλλα αρκετα δυνατη εμπειρια εχω με φιλη σκορπιο και θα σας την αναφερω αμεσως τωρα...

16-17 χρονων ειχα μια σχεση η οποια χαλασε γιατι ο λεγαμενος λεει δεν ειχε χρονο να δει τους φιλους του. να ομως που ο θεος αγαπαει τον κλεφτη αλλα αγαπαει και τον νοικοκυρη και ετσι τον συναντησα κατα τυχη χερακι-χερακι με τη σκορπινα (θα μπορουσε να ειναι και ψαρι). με καρφωσε το κεντρι της στην καρδια αλλα βεβαια στην υποθεση αυτη ειχε βαλει το χερακι του και ενας κριος...


αφιερωμενο στη γλαρενια

Δευτέρα 22 Οκτωβρίου 2007

μια μπλε τεραστια πεταλουδα


Mια απο τις πρωτες μου παιδικες αναμνησεις με βρισκει στο καθιστικο του παλιου σπιτιου να φοραω ενα μπλε πουλοβερ με μια τεραστια μπλε πεταλουδα στη μεση και απο κατω ενα λευκο καλσον. Χειμωνας, η σομπα αναμενη. μια παλια σομπα με μπουρι και χωρο για ενα βραστηρα και αντενες για να απλωνουμε μικρα υφασματα να στεγνωσουν. θαλπωρη και η οικογενεια μαζεμενη τριγυρω να ζεσταινεται και να κανει ο καθενας τα δικα του, ο μπαμπας, η μαμα, εγω και η γιαγια. πιο πολυ απ'ολα θυμαμαι την μπλε τεραστια πεταλουδα και την αισθηση θαλπωρης που ενεπνεε η συντροφια εκεινη...

Πέμπτη 18 Οκτωβρίου 2007

Δευτέρα 15 Οκτωβρίου 2007

Παρασκευή 12 Οκτωβρίου 2007

Ηey εσυ εκει κατω...


πιασαμε πατο απο το πολυ πεσιμο...για να ανεβαινουμε σιγα-σιγα.

να ριξω σκοινι ή θα πιαστω απο τα τοιχωματα;