Κοκκινο Μπαλονι

οι ιστοριες ειναι διδαγματα για τους μικρους και αναμνησεις για τους μεγαλους.

η ροη ολοκληρωνεται στο απειρο, και η νοσταλγια στο μηδεν.

τα ονειρα παραμενουν ονειρα.. και δεν θελω να μου τα χαλανε γιατι αγγιζουν την πραγματικοτητα.

πηρα μια αποφαση. μια τζουρα καφε. και τα χερια παλι πισω στην δακτυλογραφηση.

χωρις αμφιβολιες. πηρα ασπρο χρωμα και ποτισα το χθες.

λευκη σελιδα ξανα.

χωρις καν τις παλιες αναμνησεις.

βρισκομαι στα εγκατα του αμνιακου μου σακου.

και τρεφομαι απο μελλοντικα βηματα.

ολα μπορεσα να τα διωξω απο διπλα μου.

εκτος απο σενα.

σε κρατησα ως μοναδικο κυτταρο μνημης.

γιατι θελω να γεννηθω ξανα με το χαμογελο που εχω τωρα στα χειλη μου.

να κοιταξω την ασπρη σελιδα....

και να δωσω πινελιες κοκκινου....

μεσα σ ενα κοκκινο μπαλονι θα σε βαλω...

και θα σε δεσω με κλωστη.

θα σε κραταω μαζι μου.

και αν ποτε σε παρει ο αερας....

θα φυγω.

για παντα.

my eyes shut

εχω μια ψυχολογια .. αλυσιδα.

αλληλενδετοι κρικοι ενωνουν τα χρωματα που αγαπω.

γερα δεμενοι υποδηλωνουν την αμεταβλητη ιδιοτητα τους.

ζω. στο κρατσα κρατσα ... που κανουν μεταξυ τους απο την τριβη.

η φθορα μου φαινεται αμελητεα οταν τα ματια μου τα κλεινω και αρκουμαι στους ηχους.

ανατριχιαζω ποτε ποτε.

νιωθω ερωτευμενη. με την ιδεα.

και η πραγματικοτητα μου φαινεται τοσο λιγη.

λουστραρω εφαρμοσμενες τακτικες

και τις δηλωνω εξισωσεις ... ανικανες προς λυση.

δεν με νοιαζει η λυση.

το προβλημα με κανει αυτη που ειμαι.

και η αλυσιδα μου μεγαλωνει...

και δεν σπαει.

ωρα για υπνο.

τα λεμε εκει.

ε?

Uncovered:::..

''Καθε μερα ..γνωριζω τον κοσμο.

καθε μερα αφηνω κενες σκεψεις για να τις γεμισω με την σιωπη..

καθε μερα αλλαζω και γινομαι αυτη που ηθελα να ειμαι.

αλλαγη και αρνηση στην επαναληψη.

.... δεν φοβαμαι την προσπαθεια. δεν τρομαζω στην δυναμικη τροπη.''

Tρομερα ανυποφορες μερες γεματες κρεπαλες και εντασεις, την ειχαν εξουθενωσει και ειχε βαρεθει κατα ενα τροπο.

Της ειχα πει και γω πως μπορει ν αλλαξει τα πραγματα, να τα κανει να μοιαζουν διαφορετικα και εκεινη πεισμωτικα αρνιοταν καθε τι.

Μαλωσαμε και δεν μου ξαναμιλησε εκτοτε.

Χθες, μου χτυπησε την πορτα και της ανοιξα... απροσμενη παρουσια.

δεν αναλυσαμε τιποτα. την συμβουλεψα να προσπαθησει γι αυτο που θελει.

Εφυγε μ ενα χαμογελο...γεματο χαρα

πηρε μαζι της και εναμ πυλινο φυγουρινενιο αγιο βασιλη...να θυμαται το δωρο της για την πρωτοχρονια.

το δωρο της...το κραταει μεσα της.

το γεννησε η ιδια.

η λεξη Αποφαση και η λεξη Πραξη ...ελαμψαν και κολλησαν πανω της.

τα εβλεπε καθαρα.

Μου ειπε να μου πω...πως με αγαπαω.

Της ειπα να της πει... πως το ξερει.

Ps. Μargo <=> BLiSS