Gisteren was ik even op een boekenmarkt, daar zag ik een filosofieboek over ouderschap. Heb het niet gekocht, er alleen even in gebladerd maar op de achterkant stonden een paar vragen die je toch wel aan het denken zetten:
Waarom worden mensen ouders?
Zijn ouders nog wel mensen?
Zijn ouders vrij?
Het antwoord op de eerste vraag is denk ik voor iedereen verschillend. Toen de voorbehoedsmiddelen nog niet waren uitgevonden werd je, als je kinderen kon krijgen, gewoon automatisch ouder als je 'het deed', maar nu?
De tweede vraag is interessant. Zijn ouders nog wel mensen? Niet als je naar de uitlatingen van onze regering kijkt, dan zijn ouders lui en gemakzuchtig tuig, die het vertikken om hun kinderen goed op te voeden. Dit beeld wordt door de media grif verspreid, zodat je je zolangzamerhand af en toe afvraagt of je bij het krijgen van kinderen je mens-zijn verspeeld.
Voor de derde vraag wil ik graag de moeder van een kind uit de klas van oudste citeren. Zij zei ooit tegen mij dat je als ouder toch de speelbal bent van de nukken en grillen van je kinderen. Dus nee, ouders zijn niet vrij. Als je kind bent dan lijkt dat wel zo, omdat die vervelende volwassenen altijd alles bepalen wat er gebeurt, maar als je zelf eenmaal kinderen hebt dan merk je dat je helemaal niet kunt doen wat je zelf wil, maar dat je moet doen wat goed is voor je kinderen en wat de consequenties voor jezelf zijn is niet belangrijk.
Tussen twee haakjes, onze kinderen zijn zeer welkom en ik hou heel veel van ze, zoals de titel van dit blog al stelt, gaat het hier om filosofische vragen.
En omdat een blog zonder foto maar een half blog is, nog een foto van een wat ouder dagboekquiltje:
Ik maakte het in 2006 en het gaat over kinderen die buiten de groep vallen omdat ze anders zijn dan het gemiddelde kind.
Yesterday I was at a bookmarket and saw some interesting questions about parenting on a book:
Why do people become parents? Are parents still people? Are parents free?
I don't know why people become parents, I guess that's different for everybody. In the time before there was anti-conception, you just did, but now? The second question is more interesting. I think that when you become a parent, you kind of stop being a person. You are a parent, you are treated (or mistreated) as a parent and people tend to ingnore that you are still in there. For the third question I would like to quote a mother: "when you have children, you get ruled by the whims and antics of your children." I couldn't agree more. This does not mean that you let the children have their way, it means that you always do what's best for the children, no matter what the consequences are for the rest of the family.
The quilt is a journalquilt I did in 2006, it's about children who cannot belong to the group, because they are different.