XRONE MAKRINE

Γύρισε χρόνε μακρινέ
χρόνια αξέχαστα παλιά
δεν θα ξεχάσουμε ποτέ
τα νιάτα την ανεμελιά.

Πόλεμοι πίνες και χαμός
πλημμύρισαν όλη τη γη
μεγάλος ο ξεσηκωμός
μεγάλη είναι και η οργή

Ρωτούνε τα  μικρά παιδιά
ποιος είναι ο λόγος  το γιατί
ο φόβος μέσα στη καρδιά
και στη ψυχή έχει απλωθεί.

Η ελπίδα έχει πια χαθεί
το μέλλον άγνωστο είναι πια
τρομάζουν τα μικρά παιδιά
άραγε λύση θα βρεθεί/

Δίχως ελπίδα προσμονή
δεν βλέπουμε ούτε ένα φως
χάσαμε την υπομονή
αβάσταχτος καημός κρυφός.

ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ

Τραγούδησε ένα τραγούδι της ψυχής
που να έχει μέσα τη χαρά μα και τη λύπη
πες και τα λόγια από καρδιάς μιας προσευχής
είναι το νόημα της ζωής όπου μας λείπει.

Ψυχές που ζούνε μέσα στο σκοτάδι
χάσαν το δρόμο και δεν ξέρουν που να πάνε
ζούνε μονάχες κ έρημες το βράδι
κλειστά παράθυρα και πόρτες τις φυλάνε.

Είναι αυτές που χτήσαν τοίχους στις αυλές
κανείς να μην τους βλέπει ούτε να τις ακούει
μόνο τις νύχτες ακούνε άγνωστες φωνές
δίχως ένα χέρι την εξώπορτα να κρούει.

Δεν θα ανοίξουν ούτε και το δειλινό
φυλακισμένες πίσω απ τα υψωμένα τοίχοι
παράθυρο αν άνοιγαν στον ουρανό
δεν  θα είχε η ζωή τους αποτύχει

Ο ΧΩΡΙΣΜΟΣ

Την καρδιά μου θέλω να ρωτήσω
τι καιρός μου μένει για να ζήσω
κι η καρδιά μου λέει φεύγω γέρο
μα που πάω μήτε ξέρω.

Πόσα χρόνια σου δουλεύω γέρο
άλλο δε μπορώ να υποφέρω.
Μέρα νύχτα στις χαρές στις λύπες
κάτσε λίγο βρε καρδιά δεν είπες

Ήρθε η ώρα γέρο για να φύγω
πάω να ξεκουραστώ για λίγο.
Μα στη γη για πες μου αν γυρίσω
πως ξανά εγώ θα σε γνωρίσω,\

Με λουλούδια σε σταυρό γραμμένο
κει καρδούλα μου θα σε προσμένω.
Μην 'αργήσεις όμως και σαπίσω
και ξανά στο κόσμο δε γυρίσω.

Γι άσου γέρο για χαρά σου
χαιρετώ σε η καρδιά σου
κι αν σου λέω για χαρά σου
όπου πας θάμαι κοντά σου.

ΧΑΜΕΝΗ ΝΙΟΤΗ

Ω χαμένη μου νιότη δε βρίσκω
λόγια άλλα για σένα να πω
παρά μόνο θλιμμένο σκοπό
σιγανά καθώς θ αποθνήσκω

Πως διαβαίνεις με τόση βιασύνη
πριν προφτάσω τα μάτια ν .ανοίξω
την αυγή μια ματιά να τη ρίξω
φτάνει η νύχτα και μου τα κλείνει.

Όλοι οι μήνες οι μέρες οι χρόνοι
μαζεμένοι σε μία στιγμή
σαν να βγαίνουν μπροστά σε σκηνή
μας πλανεύουν και μένουμε μόνοι

Ω ζωή είσαι ,ωραία μα λίγη
ο χορός σου πολύ δε διαρκεί
η ψυχή ειν ,ακόμη παιδική
απ το γέρικο σώμα σαν φύγει.

ΚΛΕΙΔΑΡΓΙΕΣ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ

Μάτια φτιαγμένα για λοξές ματιές
και σκιερά ξέφωτα.
Δάκρυα  που λαμπυρίζουν σαν ηλιαχτίδες
και χάνονται σαν υγρός αέρας
γεμίζουν με υγρή ομίχλη.
Η ψυχή μια θάλασσα από άγρια κύματα.,
Η λογική πυρπολημένη από χίλιες σκέψεις.
Μια αγάπη πλαστογραφημένη
κυκλοφορεί στις βιτρίνες της ζωής.
Τα στόρια του νου άνοιξαν ελαφρά.
Οι σκέψεις ξεπόρτισαν πως να τις μαζέψεις.
Όσα κομμάτια κι αν γίνει η καρδιά
η ζωή δεν θα τα συναρμολογίσει.
Η ψυχή μένε έρημη όταν η περηφάνια
μπλοκάρει τον δρόμο.
Τότε τα μάτια τρεμοπαίζουν
Τα χείλη βγάζουν μια ξεθωριασμένη κραυγή.
Τίποτα πιο θλιβερό από το να περάσουμε
μονάχοι πλάι από την ευτυχία
Δεν υπάρχουν κλειδαριές ασφαλείας
στα αισθήματα.

ΦΘΙΝΟΠΩΡΙΝΗ ΝΥΧΤΑ

Μικρές στιγμές που ήρθαν τυχαία
στο κατώφλι του νου μου.
Η ζωή πάνω στον τοίχο του κόσμου.
Με παρηγορεί ο ήχος των σκέψεων.
Κοιτάζω το αδιάφορο βλέμμα τ ,ουρανού.
Ακούω το καταστροφικό πέρασμα τ'αγέρα.
Τη νύχτα η ψυχή ταξιδεύει στην αδιαφορία της μοναξιάς.
Η συγκίνηση την αφήνει γυμνή ,,ανυπεράσπιστη
και κείνη ονειρεύεται τρυφερά ,αγκαλιάσματα
και χρυσαφένια χαμόγελα.
Πέφτουν οι στιγμές κυλούν σαν ψιχάλες.
Φανταζόμαστε την ενήλικη ζωή μας
φθινόπωρο που τα φύλλα κυλούν τρεχάτα
το φως της μέρας  ξεθωριάζει ολοένα.
Συνοδοιπόροι το παρελθόν το αόρατο μέλλον.
Το αδιανόητο παρόν ένας δρόμος
που δεν εγγυάται μία ,άφιξη.
Ο χρόνος σκεπάζει με σιωπή το πεπρωμένο.
Μέσα στα ρήγματα της νύχτας
προβάλει ο ίσκιος του αόρατου.
Είμαστε μια βαρκούλα που αρμενίζει
σ ,αυτή την πνιγμένη σιγή
μες στη φθινοπωρινή νύχτα

ΣΑΝ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ

Έρχεσαι γλυκά σαν καλοκαίρι
και σαν της άνοιξης τ αγέρι
δίχως κρασί η ψυχή μου έχει μεθύσει
στον νου μου απόψε έχεις καθίσει
Μα πάνω στα φτερά τ ΄'ανέμου
πετάς τις νύχτες απάνωθέ μου
Σκύψε και την καρδιά μου αφουγκράσου
ψελλίζει πάντα τ όνομά σου.
Και σαν χαθείς τα ξημερώματα και πάλι
θ΄.αφήσει αποτυπώματα στο προσκεφάλι
το δάκρυ που απ ΄την ψυχή σου έχει κυλήσει
σαν του ονείρου τ άγγιγμα την έχει αφήσει.