ΛΙΓΟΣ ΧΡΟΝΟΣ

Δεν πρόφτασα να σε γνωρίσω
Λίγος ο χρόνος. Πέρασε.
Δεν ήσουν στο πλάι μου
και ο δρόμος ήταν μακρύς΄
Η ιστορία μας τίποτα δεν γνώρισε.
Οι πάγοι έγιναν βουνά
και μεις χαθήκαμε
στην ξάστερη νύχτα.
Κι όμως ξόδεψα ότι είχα
για να σε κερδίσω.
Πύρινες φλόγες πυρπόλησαν
κάθε προσπάθεια μάταιη.
Δεν ήσουν εσύ ήσουν η σκιά σου.
Μια μάταιη αναμονή
πως όλα θ αλλάζαν κάποτε.

ΤΟ ΒΟΥΒΟ ΤΗΛΕΦΩΝΟ

Βουβό πια το τηλέφωνο έχει μείνει.
και η καρδιά μου έπαψε να λαχταρά
μονάχα η φωνή μου τρεμοσβήνει
ψελλίζοντας το όνομα σου ακόμη μια φορά.

Η ξαφνική σιωπή σου με πληγώνει
μένει σκιά η απορία στη καρδιά
και τώρα που ο χρόνος τελειώνει
τι θα μου μείνει για παρηγοριά.

Τα βράδια στη φτωχή την κάμαρα μου
ώρες ατέλειωτες ο νους μου τριγυρνά
Μου φέρνει ολοζώντανα μπροστά μου
τα χρόνια εκείνα τα αλαργινά

Δεμένοι με τους όρκους μας της νιότης
στο τέρμα της ζωής θα φτάναμε μαζί
έστω κι αν όλα αλλάζαν και η ανθρωπότης
δεν θα είχε όνειρα παρά μια μίζερη ζωή.

Η ΧΟΡΔΗ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ.

Δεν αφηγούμαι αυτά που έζησα
γράφω για να βεβαιωθώ πως είμαι ζωντανός.
Η μοναξιά της γραφής γεμίζει εικόνες.
Πιάνω από το χέρι τη φαντασία
ταξιδεύουμε εκεί που δεν πάει η λογική.
Ταξιδεύουμε μέσα στη μοναξιά του μύθου.
Νεκροί χρόνοι που περιβάλουν
ατέλειωτες περιοχές κενού
Το κρύο του κόσμου αιχμαλωτίζει
τις άτακτες σκέψεις μου.
Γέλια που κόβουν δρόμο
σε βγάζουν από το χτες στο αύριο..
Η χορδή της ψυχής σου βγάζει ήχο με σιωπή
ένα συναγερμό που παίρνει μπρος
μόνο με την ανάσα μας.
Πόσο δύσκολο να την προφυλάξεις
από τον θόρυβο που κάνουν τα λόγια των άλλων,

ΑΓΑΠΗ

Πλαγιάζω μπλεγμένος μέσα στα μαλλιά σου.
Παγιδευμένος μέσα στα μάτια σου.
Τα πουλιά που φτερουγίζουν στους αιθέρας
δεν έχουν τέτοιο λυτρωμό γνωρίσει.
Η τρυφερότητα κάθισε στην ψυχή μου.
Θωπεύω βελουδένια χρώματα στον αέρα.
Κοντά σου ξεφεύγω από τον χρόνο.
Μια φωτιά κραυγάζει μέσα μου σιωπηλά.
Θερμή προσδοκία μιάς καινούργιας ευτυχίας.
Άφησα να καταλάβεις την καρδιά μου.
Νιώθω τον κόσμο να περπατάει
πάνω στις δικές μου αξίες.
Πριν σε γνωρίσω ένα ποτάμι μοναξιάς
διάβαινε μέσα μου. κι ας ήμουν μέσα σε κόσμο
Σ αυτή τη μυστική γωνιά
κρύβω την αγάπη μου για σένα,
Μια αγάπη που κρατά όλο τον κόσμο μονάχη.

ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ Ο ΤΙ ΔΕΝ ΦΑΙΝΕΤΑΙ

Μια εύθραυστη τρυφερότητα
δραπέτευσε από κάποιο όνειρο.
Όσοι αγαπήθηκαν μέσα στον άνεμο
δεν τους χωρίζει ο θάνατος.
Η αγάπη είναι Θεά με χίλια πρόσωπα.
Είναι αργά τώρα να με απορρίψεις.
Πέρασα μια χρυσή αλυσίδα
στο λαιμό της αγάπης.
Τρύπωσα κάτω από τις σκιές των ματιών σου
αναζητώντας ότι δεν φαίνεται.
ένα άηχο κλαυθμύρισμα ψυχής
Ένα σφίξιμο πληγωμένου κενού.
Τα μάτια σου σκιερά ξέφωτα.
Το χαμόγελο σου μπουμπούκι
που πάει ν ανθήσει.
Έλαμπες ολόκληρη περνώντας τον ήλιο
κορδέλα στα μαλλιά σου.
Ταξιδεύεις μόνη σου στα όνειρα.
Τίποτα πιο θλιβερό αν περάσαμε μονάχοι
δίπλα από την ευτυχία μας.
Π'αρεμε μαζί σου,
Δεν αντέχω τις απότομες στροφές της ζωής.

ΕΙΚΟΝΕΣ

Ο ήλιος κουρέλιασε τα σύννεφα.
Χλωμός στο χρώμα του λεμονιού
για να βγει πρώτος στο παιχνίδι.
περνώντας μέσα από τα κλαδιά.
Και κείνα άπλωναν σαν χέρια να τον πιάσουν.
Γέρνα ν οι Μαργαρίτες και βούιζαν μέλισσες
ανάμεσα σε αγριολούλουδα.
Ξέφρενα χρώματα στον ουρανό
από το φως της δύσης.
Διάφανα σύννεφα βούλιαζαν
σιγά σιγά όσο περνούσε η ώρα.
Μια θάλασσα τόσο πολύ νερό
σε μια απέραντη αγκαλιά κλεισμένο.
Σε λίγο μια αστροφεγγιά πετούσε
πέτρες στην ψυχή μου.
Κλέβω μικρά μισοσβησμένα αστέρια.
Τα κρύβω στον κόρφο μου.
Η αναπνοή του Φεγγαριού απλώνεται.
Ζεσταίνει ένα ξεπαγιασμένο θαλασσοπούλι.
Ήταν μια γέννα στα σπάργανα του κόσμου.
Χρειαζόμαστε κορνίζες να κλείσουμε μέσα
τοπία που ζωγράφισε η ψυχή.
Αλλιώς μας τα παίρνει ο άνεμος.

ΜΟΥΣΚΕΜΈΝΑ ΤΡΙΑΝΤΆΦΥΛΛΑ

Μυρίζω τα μουσκεμένα τριαντάφυλλα
Η καρδιά μου θριμάτησε από καιρό
΄όλα τα εμπόδια της σιωπής.
Το θλιμμένο βλέμμα σου
βόλι ήταν στην καρδιά μου
Τα μάτια δείχνουν την φυλαγμένη θέληση
που αναπαύεται στην άτολμη καρδιά μας.
Σκάλισα μέσα στα στήθια μου
το τρυφερό σου όνομα.
Και συ μες στα χέρια μου
σαν σπασμένο κλαρί γέρνεις.
Έρχονται με τον άνεμο
οι ξενιτεμένες στιγμές΄.
Οι πρωινές ελπίδες ξεχνούνε
τις βραδινές σκιές.
.Τα όνειρα ξαφνιάστηκαν σαν σμάρι περιστεριών
και σκόρπισαν μέσα στη νύχτα.
Φτάνουν ως εκεί που συναντούν τον ύπνο.
Απόψε που τα μάτια μου τον αναζητούν.
ας έρθει έτσι αθόρυβα τα βλέφαρα να κλείσει.
να μην ακούω τη ραγισμένη φωνή
του αναστεναγμού σου.