ΤΟ ΑΓΝΩΣΤΟ

Όλοι σιγά σιγά παίρνουν το δρόμο
για τ άγνωστο όπου τους περιμένει
άλλοι μπροστά και άλλοι πίσω
από τον ίδιο δρόμο θα περάσουν΄
Νερό θα πιουν από την ίδια βρύση
στο ίδιο δένδρο τα κρίματα τους θα κρεμάσουν
στην ίδια βάρκα θε να μπουν για το ταξίδι.
το μακρινό εκείνο δίχως γυρισμό.
Και όλα δω κάτω έρημα θα μείνουν
απ τη δική τους παρουσία
βουβά θα μαρτυρούν το πέρασμα τους.
Κάποια ταμπέλα πεταμένη
θα γράφει επάνω τ όνομα τους
και με το πέρασμα του χρόνου
η λήθη θε να τους σκεπάσει
από τον κάτω ετούτο κόσμο.
κανείς τους σαν να μην είχε περάσει.

ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ ΤΗΣ ΝΥΧΤΑΣ

Κοιτάζοντας απόψε
τα μακρινά φεγγίσματα της νύχτας
ταξιδευτές αιώνων φωτός
σε μια απαλή βελούδινη σκοτεινιά
είναι αδύνατο ν αγναντέψει ο νους
πέρα από τα στενά όρια
μιας ομορφιάς που τον αιχμαλωτίζει.
Τα σκόρπια δένδρα .
με τις Φθινοπωρινές σκιές
συνθέτουν ένα απόκοσμο τοπίο.
Μυστηριακής σύνθεσης.
Ένα ελαφρύ αεράκι μπερδεμένο στα φύλλα
ακούει το ψιθύρισμα των μεθυσμένα
από το άρωμα των νυχτολούλουδων.
Ξάφνου μαγευτικά προβάλει το φεγγάρι
φορτωμένο ασήμι και φως.
Τα άπλωσε πάνω στην ήρεμη θάλασσα
Χρήζοντας την Βασίλισσα της νύχτας.

ENΑ ΠΕΦΤΑΣΤΕΡΙ

Απόκαμα να καρτερώ
τη νύχτα ένα πεφταστέρι.
Κοιτώ ψηλά τον ουρανό
που είναι αστροντυμμένος.
Κάνω ευχή και προσπαθώ
μέσα μου να εξηγήσω
του ονείρου το προσπέρασμα
της μοίρας το γραφτό.
Τον Άνεμο αφουγκράζομαι
τα ψιθυρίσματα του
που μου μιλούν γι ατέλιωτες
χαμένες διαδρομές
και για κρυφοσκιρτήματα
σε άδολες νεανικές καρδιές.
Μα και στα ηλιοβασιλέματα
ονείρατα ανθήσαν
που χάθηκαν στη μπόρα μιας βροχής.
Μάταιη είναι η προσμονή
για ένα πεφταστέρι εκπλήρωση ευχής.
Οι σκέψεις όλες γίνονται
ανάμνηση θολή
αφού η δύση είναι εμπρός
και πίσω η ανατολή.