ManifestoGR: Σεπτεμβρίου 2009

Τρίτη, Σεπτεμβρίου 29, 2009

NOOOOO

αυτά παθαίνει όποιος κάνει μπάνιο στην Φοντάνα Ντι Τρέβι

...

.

θέλω να πω ότι είμαι με το μέρος του Ρομάν Πολάνσκι

update : και ας μη ξεχνάμε ότι μιλάμε για ένα 13χρονο κορίτσι το οποίο η μητέρα του είχε ντύσει και βάψει ώστε να μοιάζει με 20χρονο και το είχε η ίδια οδηγήσει στη βίλα που φιλοξενούσαν τον Πολάνσκι με τη συμφωνία να περάσει εκεί το βράδυ ...

Παρασκευή, Σεπτεμβρίου 25, 2009

"The Americans", Robert Frank

...

Πέμπτη, Σεπτεμβρίου 24, 2009

ποτέ

τόσο εσύ πουθενά ...

η σχιζοφρενής κούκλα

Sept. 09

...

Τετάρτη, Σεπτεμβρίου 23, 2009

εκλογές 2009

αφιερωμένο στην εκλογική διαδικασία

πάντως η Ντόρα έχει την καλύτερη στρατηγική

μέχρι στιγμής είναι κάθε μέρα στα δελτία ειδήσεων έχοντας παρακάμψει για της πνευμονικής οδού τους περιορισμούς στις εμφανίσεις των υποψηφίων

και σύντομα βάζω στοίχημα ότι θα πέσει ο πυρετός και θα είναι έτοιμη να κάνει την τελευταία εβδομάδα όλες τις εμφανίσεις που της αναλογούν

brilliant

...

τόσο απόλυτα ανεπαρκείς και οι δύο

που δεν θα τους ανέθετες ούτε τη διακυβέρνηση στο κοτέτσι σου

κι όμως γεμάτοι με τα προνόμια των ονομάτων τους έχουν την παρησία να ζητάνε το δικαίωμα να κυβερνήσουν μια ολόκληρη χώρα, έστω κι αν αυτή είναι μια μπανανία σαν ετούτη τη χώρα

δύο σχετικά νέοι άνθρωποι που μιλάνε σαν ζόμπι, χωρίς καμία επαφή με το περιβάλλον, χωρίς ούτε μια αναλαμπή σπιρτάδας ή ζωντάνιας στα μάτια τους ή στα λόγια τους, με κινήσεις ρομποτικές, ξένες προς τη φύση τους, επιβεβλημένες από image consultants και διάφορους άλλους καραγκιόζηδες από τους κλάδους του μάρκετιν και της διαφήμισης

δυο πολιτικοί γεμάτοι υποσχέσεις για την πάταξη της διαφθοράς και τη διασφάλιση του δημόσιου συμφέροντος, για τον εκσυγχρονισμό τουυ συστήματος υγείας και της παιδείας
δυο εμποράκοι ελπίδων που ψεύδονται ανερυθρίαστα τόσο γι αυτά που λένε ότι θα κάνουν όσο και γι αυτά που λένε ότι θα αποφύγουν

κενά τοτέμ ενός κενού πολιτικού συστήματος όπου η μία και μοναδική επιλογή του φρικαλέου "εκσυγχρονισμού και ανάπτυξης" παρουσιάζεται σαν απόφαση των πολιτών μέσα από δημοκρατικές διαδικασίες

το παιχνίδι είναι στημένο από παντού, αυτό το γνωρίζω

αλλά δεν μπορώ να μην επισημάνω ότι οι μαριονέτες που πρωταγωνιστούν σε αυτό είναι απίστευτα κακοφτιαγμένες και πρόχειρες

τόσο πολύ που κάνουν τον μπαρμπα - Μυτούση να μοιάζει με αριστούργημα του Bunraku

ωραίο ...

«Βαν Γκογκ: ο πυρετός του χρώματος»

.

Δευτέρα, Σεπτεμβρίου 21, 2009

skies, mostly ...

Sept. 09

..

το κόκκινο βιβλίο

Το 1913 ο Carl Jung, ο ιδρυτής της αναλυτικής ψυχολογίας, μαθητής και αργότερα αντίπαλος του Freud, χάθηκε μέσα στην κινούμενη άμμο της ψυχής του. Άρχισε να έχει τρομακτικά οράματα και να ακούει φωνές. Αργότερα, όταν είχε πια συνέλθει έγραφε ότι ο χείμαρρος των οραμάτων που είχε ήταν τόσο ορμητικός που κάποιες φορές «έπρεπε να κρατιέμαι από κάπου για να μη με παρασύρει».

Όσο διαρκούσε η κάθοδος του Jung στα σκοτάδια του υποσυνείδητου έγραφε ένα βιβλίο που ονόμασε «Liber Novus», (Νέο Βιβλίο).

Είναι ένας βαρύς τόμος, δεμένος σε κόκκινο δέρμα γεμάτος με ζωγραφιές αλλόκοτων πλασμάτων και χειρόγραφους διάλογους με δαίμονες και διαβόλους.

Τα τελευταία 25 χρόνια ήταν κρυμμένο σε μια τραπεζική θυρίδα στην Ελβετία.

Ελάχιστοι μέχρι σήμερα το έχουν διαβάσει.

more

Παρασκευή, Σεπτεμβρίου 18, 2009

... και μια κουλή με τα κουρέλια της θα ντύνεις

Φ Ρ Ι Κ Ι Α Σ Τ Ι Κ Ο !!!

"σε εποχές τόσο διεφθαρμένες και αμαθείς

όσο η εποχή που ζούμε η εκτίμηση του πλήθους είναι ύβρις ... ποιον θα εμπιστευόσαστε να αναγνωρίσει τι είναι άξιο επαίνου";

"Όσα κάποτε ήταν ελαττώματα σήμερα είναι ηθική".

"Μη δίνετε σημασία στην ετυμηγορία των άλλων ... αρκεστείτε στη δική σας. Πρέπει να χρησιμοποιείς τη δική σου κρίση για τον εαυτό σου. Σε ότι αφορά την αρετή και τις κακίες μας, η ίδια μας η συνείδηση έχει μεγάλο βάρος. Όταν αυτή καταρρεύσει όλα χάνονται".

.

αυτά και άλλα θαυμαστά διαβάζω στα δοκίμια του Michel de Montaigne

σε ασπρόμαυρη διάθεση

Σεπτέμβριος 2009,

.

Τετάρτη, Σεπτεμβρίου 16, 2009

"γιατί πέταξα τα παπούτσια μου στον Μπους"

Mutadhar al-Zaidi, the Iraqi who threw his shoe at George Bush gave this speech on his recent release.
The story of my shoe

Ιn the name of God, the most gracious and most merciful.

Here I am, free. But my country is still a prisoner of war.

Firstly, I give my thanks and my regards to everyone who stood beside me, whether inside my country, in the Islamic world, in the free world. There has been a lot of talk about the action and about the person who took it, and about the hero and the heroic act, and the symbol and the symbolic act.

But, simply, I answer: What compelled me to confront is the injustice that befell my people, and how the occupation wanted to humiliate my homeland by putting it under its boot.

And how it wanted to crush the skulls of (the homeland's) sons under its boots, whether sheikhs, women, children or men. And during the past few years, more than a million martyrs fell by the bullets of the occupation and the country is now filled with more than 5 million orphans, a million widows and hundreds of thousands of maimed. And many millions of homeless because of displacement inside and outside the country.

We used to be a nation in which the Arab would share with the Turkman and the Kurd and the Assyrian and the Sabean and the Yazid his daily bread. And the Shiite would pray with the Sunni in one line. And the Muslim would celebrate with the Christian the birthday of Christ, may peace be upon him. And despite the fact that we shared hunger under sanctions for more than 10 years, for more than a decade.

Our patience and our solidarity did not make us forget the oppression. Until we were invaded by the illusion of liberation that some had. (The occupation) divided one brother from another, one neighbor from another, and the son from his uncle. It turned our homes into never-ending funeral tents. And our graveyards spread into parks and roadsides. It is a plague. It is the occupation that is killing us, that is violating the houses of worship and the sanctity of our homes and that is throwing thousands daily into makeshift prisons.

I am not a hero, and I admit that. But I have a point of view and I have a stance. It humiliated me to see my country humiliated. And to see my Baghdad burned. And my people being killed. Thousands of tragic pictures remained in my head, and this weighs on me every day and pushes me toward the righteous path, the path of confrontation, the path of rejecting injustice, deceit and duplicity. It deprived me of a good night's sleep.

Dozens, no, hundreds, of images of massacres that would turn the hair of a newborn white used to bring tears to my eyes and wound me. The scandal of Abu Ghraib. The massacre of Fallujah, Najaf, Haditha, Sadr City, Basra, Diyala, Mosul, Tal Afar, and every inch of our wounded land. In the past years, I traveled through my burning land and saw with my own eyes the pain of the victims, and hear with my own ears the screams of the bereaved and the orphans. And a feeling of shame haunted me like an ugly name because I was powerless.

And as soon as I finished my professional duties in reporting the daily tragedies of the Iraqis, and while I washed away the remains of the debris of the ruined Iraqi houses, or the traces of the blood of victims that stained my clothes, I would clench my teeth and make a pledge to our victims, a pledge of vengeance.

The opportunity came, and I took it.

Istanbul, Sept.09

το αυγό του φιδιού

Ο εφιάλτης του φασισμού περιπολεί στους δρόμους

Με την ενθάρρυνση του Σίλβιο Μπερλουσκόνι, ομάδες ακροδεξιών περιπολούν στους δρόμους των ιταλικών πόλεων ως «επιτροπές επαγρύπνησης» κατά της εγκληματικότητας, αφυπνίζοντας φόβους για επιστροφή στον φασισμό.

OΓκαετάνο Σάγια δεν κρύβει την οργή του για την αναταραχή που προκάλεσαν τα εμβλήματα που επελέγησαν για τις περιπόλους των βιτζιλάντες που δημιούργησε πρόσφατα το αναγεννηθέν νεοφασιστικό κόμμα του, το Ιταλικό Κοινωνικό Κίνημα- Εθνική Δεξιά (ΜSΙ-DΝ). Ανάμεσά τους είναι ο αυτοκρατορικός αετός που φορούσαν οι μελανοχίτωνες του Μουσολίνι. «Οι αετοί στα σήματά μας είναι ρωμαϊκοί, όχι φασιστικά εμβλήματα», λέει στην Κριστίν Τόμι των βρετανικών «Σάντεϊ Τάιμς». «Αποτελούν μέρος της ιστορίας μας».

...

Τρίτη, Σεπτεμβρίου 15, 2009

ένα τραγούδι που μου αρέσει σε μια εκτέλεση που ανακάλυψα

το αφιερώνω στον φίλο μου τον Νικήτα που γιορτάζει σήμερα ;))

old memories

.

πω πω τι μου θύμισες τώρα ...

.

Πέμπτη, Σεπτεμβρίου 10, 2009

collateral

...

boys&girls

photo : s. klein

.

στενό

sept. 09

.

μοντέρνοι διάλογοι

- Νοιώθω μια βαθιά απογοήτευση από τη ζωή, μια πικρή αηδία για το μέλλον και μια ολοκληρωτική αποξένωση από τους υπόλοιπους ανθρώπους. Ζω ουσιαστικά μέσα σε ένα κλειστό δωμάτιο, χωρίς πόρτες και παράθυρα. Θα μπορούσα να βρίσκομαι σε κάποιον άλλο γαλαξία. Θα μπορούσα και να μην υπάρχω και ώρες - ώρες αισθάνομαι πραγματικά ότι δεν υπάρχω, έστω κι αυτό ακούγεται σαν οξύμωρο. Συνομιλώ με πεθαμένους συγγραφείς. Όταν σκέφτομαι τον εαυτό μου στο παρελθόν ανακαλύπτω έναν άνθρωπο εντελώς ξένο που με έναν περίεργο τρόπο είναι πάντα εγώ. Προσπαθώ να ανακαλύψω τον εαυτό μου και βυθίζομαι συνεχώς στο σκοτάδι. Γνωρίζω ελάχιστα για τους άλλους και τίποτα για μένα. Κάθε φορά που νομίζω ότι «είμαι» κάτι την επόμενη στιγμή είμαι κάτι εντελώς διαφορετικό κι επειδή δεν μπορεί να είμαι τα πάντα σκέφτομαι ότι μπορεί να μην είμαι τίποτα. Δεν έχω ιδέα για τον εαυτό μου, αλλά έχω απόψεις για πολλά πράγματα κι ίσως τελικά αυτό είμαι : το σύνολο των απόψεων που έχω, που δεν χρειάζεται να πω ότι οι περισσότερες από αυτές αλλάζουν και μεταλλάσσονται στο αντίθετό τους με την ταχύτητα του φωτός. ‘Ένα πρωτόπλασμα απόψεων που δεν ενδιαφέρουν κανέναν, ούτε καν εκείνον που τις έχει : αυτό είμαι?

- Καλά, άντε τώρα να πιεις ένα καφεδάκι να συνέλθεις και τα ξαναλέμε ...

Τετάρτη, Σεπτεμβρίου 09, 2009

δεν έχω τίποτα να πω για τις επερχόμενες εκλογές

.

εκτός από το να εκφράσω τη βεβαιότητά μου ότι οποιοδήποτε και να είναι το αποτέλεσμα όλα θα γίνουν λίγο αν όχι πολύ χειρότερα

οπότε δεν τραβάω κανένα ζόρι και καμιά αγωνία

.