Het nieuwe magazine van La Maison Victor komt uit in maart.
We zaten als patroontesters dus zeer naarstig te wachten op onze patroontje, maar het liep allemaal enige vertraging op, daar bij onze vrienden van Sanoma.
Vorige week dinsdag viel mijn patroontje dan toch in de bus, en vandaag was de deadline, een weekje tijd dus.
Het was een erg drukke werkweek, vrijdagavond een workshop, dit weekend twee dagen vervolgcursus
draagconsulente, gisteren werken en vandaag een bijscholing in Brussel. Gelukkig was deze laatste een uurtje vroeger gedaan dan ik had verwacht, en had ik dit weekend alles al geknipt. Zo kon ik vanavond meteen verder aan de slag toen madammeke in bed lag.
De werkwijze was heel duidelijk, ik sukkelde enkel wat met het taillebeleg. Maar dat lag aan mezelf, ik had in mijn hoofd zitten dat het een tailleband was, maar het was dus een beleg. Toen ik dat eenmaal door had ging het vlot.
Eveneens driewerf hoera voor de sluiting van dit rokje! Geen rits! Hoezee! Gewoon simpele kamsnapskes!
|
Patroon: La Maison Victor - editie maart 2014 Stof: gabardine van een wilde weldoener |
Normaal gezien ging ik de lange versie van dit rokje testen, maar die
was nog niet uitgeradeerd. Ik kreeg dus de korte opgestuurd, en
verlengde hem zelf een beetje, al mocht het nog iets langer, want 3cm
zoom heb ik niet kunnen nemen, ik deed het met 1,5cm, om het nog
ietsiepietsie extra te verlengen.
Want zoals u ziet een fotootje verder, heb ik niet bepaald de benen, noch de knieën, voor zo een mini-jupeke ;).
De matentabel was ook nog niet aanwezig, en aangezien ik ineens ruim
22kg minder weeg sinds mijn vorige naaisel had ik ook geen flauw benul van welke maat ik moest maken.
Ik nam één maatje kleiner dan vroeger, dat zou wel volstaan, dacht ik. Niet dus, ik had er nog eentje kleiner moeten nemen. *wie had dat gedacht!*