De dingen die ik aan de wand heb zijn stuk voor stuk dingen met een verhaal.
De eerste is een plaat uit een heel oude kapsalon, de plaat en de lijst passen bij elkaar, deze hangt in de woonkamer en mag blijven.
Een buurman hield een verkoop omdat hij ging verhuizen, helaas waren wij die dag weg dus kon ik niet rondneuzen in de uitgestalde spullen.
Toen we om een uur of 6 thuiskwamen scharrelden er nog steeds mensen rond dus ik er naar toe maar ik zag niets van mij gading.
Hans, heb je die ovaal nog, vroeg ik en hij zei, ja boven, en ging hem halen.
Ik mocht hem kopen en toen ik ermee in mijn handen stond werd ik zowat aangevallen door mensen die hem ook wilde hebben.
Ik zei; ja, dit is dus het geluk als je weet wat je buurman in huis heeft, en ik snelde naar huis. Deze mag ook blijven.
Mijn zusje heeft mij een aantal jaren geleden geschilderd en deze hangt boven en mag natuurlijk altijd blijven, je doet jezelf toch niet weg.
Dit portret kocht ik in Frankrijk op een brocante, ik zocht altijd vrouwenportretten en liet de mannen staan en daar heb ik nu spijt van maar ach….deze staat boven, hangt dus niet.
Zo mooi geschilderd, (olieverf op doek).
Deze hangt in de woonkamer en is me dierbaar. Mijn oudste dochter had een vriend (geen lover) en die schilderde echt prachtig. Toen ik eens bij hem mocht kijken, kreeg ik deze, omdat ik hem zo mooi vond. Hij vond hem niet goed genoeg en wilde zijn naam er niet onder zetten. Jammer!
Deze gaat nooit meer van de muur.
De lijst had ik nog en daar paste hij precies in.
Samen met mijn zusje ben ik eens bij Tica in Aalsmeer geweest. We kochten alles wat we mooi vonden en met een kar vol gingen we naar huis.
Ik kocht dit meisje en ze hangt nog steeds in de woonkamer. Jacques vond haar vreselijk, maar mannen moeten niet zeuren toch meiden??
We gaan volgende week even kijken hoe het huis in Frankrijk er bij staat,
dus over een paar weekjes.
