2020 een jaar dat niemand zal vergeten, wij zeker niet.
Toch besloten we om op de dag dat de zomer begon naar Frankrijk te vertrekken, gewoon om naar onze andere wereld te gaan.
Wat we verwacht hadden klopte. Het gras stond hoog de bloemen bloeiden weelderig en er was werk, veel werk.
En dan hoor ik de specht tikken, ik zie hem niet maar weet dat het een bonte specht is die in de notenboom zit.
Net kreeg ik een foto van ons huis in Nederland via de familie app, mijn neefje vaarde er voorbij. Hij zag veel eenden op het terras en ik wist dat het moeder eend was met haar 12 jongen. ( nu ik dit blog eindelijk post zijn er nog 4 over.)
Ik genoot, en dacht, ja ik leef in twee werelden en kan niet zeggen welke de beste is.
En dan moeten we plotseling terug naar Nederland.
4 opmerkingen:
Dag Hermine,
Lang geleden dat je blogpost schreef,maar fijn om je weer te lezen.
Ja........corona... alle mensen op de wereld hebben er mee te maken,rechtsreeks of via de gevolgen van de getroffen maatregelen.
Bij het lezen van je laatste zin bekruipt me een naar gevoel, plotseling terug naar Nederland, nog méér zorgen?
Lieve groet,
Ger
Kijk nou een post van jou...leuk Hermine...ja wat een rare tijd leven we in...een jaar om nooit te vergeten....liefs Ria 🍀💕🍀
Het moet maar snel lente worden...na al die narigheid.
Een reactie posten