To 2015 δημιουργήσαμε έκθεση με τίτλο: Η ΒΑΛΥΡΑ ΣΤΟ ΧΡΟΝΟ ΚΑΙ ΤΗ ΖΩΗ, με τρεις θεματικές ενότητες. Το υλικό αυτό είναι σε έντυπη και ηλεκτρονική μορφή και θα πρέπει κάποτε νε εκτίθεται μόνιμα σε μουσειακό εκθεσιακό χώρο.
Οι λαγκαδινοί μάστοροι ξεκίναγαν από τα χωριά τους την
άνοιξη και έφταναν στα χωριά της Μεσσηνίας, για να κτίσουν, σπίτια, γεφύρια,
εκκλησιές, βρύσες, όλα από πέτρα. Όταν ξεκίναγαν να κτίσουν ένα σπίτι, η πρώτη
συμφωνία ήταν η διασφάλιση, διατροφής των ζώων. Με τα ζώα άλογα, μουλάρια,
γαϊδούρια, μετέφεραν πέτρες, άμμο, ασβέστη, νερό, ξύλα, καλάμια, κεραμίδια και
ότι άλλο χρειάζεται ,για να κτιστεί ένα σπίτι. Τα υπομονετικά τετράποδα
δούλευαν κανονικοί εργάτες ,όλη μέρα, και θα έπρεπε τουλάχιστον να τρέφονται
καλά.
Όλοι νοσταλγούμε τα παιδικά μαθητικά μας χρόνια, γιατί ζούσαμε την εποχή της αθωότητας και ανεμελιάς, και φρόντιζαν άλλοι για μας.Τότε οι γνώσεις της μάθησης γίνονταν και το το σχολικό κήπο, που υπάρχει φωτοαντίγραφο των πράξεων του κοινοτικού συμβουλίου Βαλύρας, γιατί υποστήριζαν τη μάθηση και γνώση των φυσιογνωστικών μαθημάτων αφενός, αφετέρου μπαίναμε από μικροί στο επιχηρείν πουλώντας τα προϊόντα του κήπου του σχολείου στους πελάτες αγοραστές των διερχόμενων τραίνων, ή εξασφαλίζαμε το φαγητό και καλλωπισμό με χρώματα και αρώματα. 
Γνωρίζατε όμως ότι έχει αποδειχτεί επιστημονικά πως η κατανάλωση των παρακάτω απλών τροφών μπορεί να εμποδίσει και σε ορισμένες περιπτώσεις να αντιστρέψει τη νούμερο 1 αιτία θανάτου στον σύγχρονο κόσμο;
Ο Άγιος Νικόλαος Καλτεζών απέχει από την Τρίπολη 30 χιλιόμετρα, από την Κάτω Ασέα 11 χιλιόμετρα, ενώ βρίσκεται σε απόσταση 2,5 χιλιομέτρων έξω από το ομώνυμο χωριό Καλτεζές, που στα σλάβικα σημαίνει «πηγάδια». Το χωριό είναι κτισμένο σε υψόμετρο 680 μέτρων, κοντά στα ερείπια μίας αρχαίας πολιτείας, της Παλιόχωρας, όπως άλλωστε μαρτυρούν τα κατάλοιπα αρχαίας οχυρώσεως και άφθονα λείψανα μεσαιωνικού οργανωμένου βίου γύρω από το φρούριο του Αγίου Γεωργίου, το Κάστρο της Παλιόχωρας, τα κατάλοιπα οικιών, ιερών και διάφορες εγκαταστάσεις. Ανατολικά του χωριού έχει διατηρηθεί το τοπωνύμιο «της Ελένης το Πηγάδι» και πιθανολογείται ότι εκεί τελούνταν τα «Ελένεια», αγώνες καλλιστείων.
Τα παλιά αναγνωστικά έχουν για μας τους παλιότερους μαθητές, συναισθηματική φόρτιση, γιατί είχαν γραμμένα τα παιδικά μας βιώματα. Έκανα επιλογή ορισμένα ποιήματα και περιγραφές τα οποία ακόμη μας προκαλούν συγκίνηση.
Έχω στην κατοχή μου:
Με αφορμή το πασίγνωστο άρθρο των ΕΛΖΙΝ, “το άλμα της πεταλούδας”, που όχι μόνο εκφώνησε στην Βουλή των Ελλήνων, η βουλευτής Β΄Θεσσαλονίκης κ. Σταυρούλα Ξουλίδου, αλλά και το δημοσίευσε στο περιοδικό της Βουλής και της Ευρωβουλής με το όνομά της , έχω να πς τα εξής τινά:From: Euripides
Subject: Ο χρόνος είναι η κινητή εικών της αιωνιότητας. Η αιωνιότητα για την κυβέρνηση είναι το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης
Ο παντοτινός εξαιρετικός Καθηγητής Κώστας Ζουράρις.Ακούστε τον στο ανωτέρω βίντεο και δείτε τα κατωτέρω αποσπάσματα του βίντεο:
Ευτυχώς... που δεν θα ζήσω αυτά που θα γίνουν το 2018!!! Φώτιος Μπαμπάνης Δικηγόρος – Ιστορικός ερευνητής
ο Έλληνας Τέσλα! Εκεί μας υπεδέχθη η σύζυγός του, η Αικατερίνη Αξάρη-Γκιόλβα. Ήταν ιδιαίτερη τιμή και συγκίνηση τόσο για μας που ανταποκριθήκαμε στην πρόσκλησή της και την επισκεφθήκαμε, όσο και σε εκείνη η οποία μας υποδέχθηκε με μεγάλη αγάπη και χαρά!
Μετά τον πόλεμο του ΄40,την κατοχή, και τη λήξη του δεύτερου εμφυλίου, το 1949 στο Γράμμο και το Βίτσι με τη βοήθεια της Αμερικής και το σχέδιο Μάρσαλ, η Ελλάδα δειλά-δειλά άρχισε να αναπτύσσεται οικονομικά. Εδώ στις τέσσερις φωτογραφίες βλέπουμε τις αγελάδες να δωρίζονται σε βαλυραίικες οικογένειες διασφαλίζοντας έτσι γάλα, προϊόντα γάλακτος, κρέας, φουσκί και απασχόληση και όνειρα αισιοδοξίας. Μετά τις φωτογραφίες που φωτογραφίζονται οι Βαλυραίοι με τις αγελάδες ,την κατρ-ποστάλ γέφυρα της σιδερένιας γέφυρας Βαλύρας και τη βάρκα της με τα πρόσωπα, υπάρχει πληροφοριακό υλικό για το σχέδιο Μάρσαλ.
Πλήθος πιστών και φέτος, παρακολούθησαν την πανηγυρική Θεία λειτουργία , όπως κάθε χρόνο, όπου συγκεντρώνονται πιστοί από την Βαλύρα, Βαλυραίοι της διασποράς καθώς και πιστοί από από τα γύρω χωριά.
Στέλνω ένα μικρό φυλλάδιο με τίτλο Ωδή στις Αντρειωμένες
Γυναίκες της Χορηγόσκαλας, που είναι ένας ύμνος για τις είκοσι γυναίκες που
έπεσαν το 1826 από τα βράχια και σκοτώθηκαν για να μην αιχμαλωτιστούν από τους
στρατιώτες του Ιμπραήμ.
Στις 31-5-2015 χτες, και ώρα 11 π.μ., οι κάτοικοι του χωριού από του Κατσαρού, οι φορείς του, και αρχές του δήμου Οιχαλίας τίμησαν σε μια σεμνή τελετή τον αγωνιστή του 1821 Ιωάννη Καρακίτσο ο οποίος στο δειλινό της ζωής του με χειρόγραφη επιστολή του ζητά βοήθεια από τον πρωθυπουργό Ιωάννη Κωλλέτη, το 1945. και πέθανε από μεγάλη φτώχεια, όπως και πολλοί άλλοι αγωνιστές του 1821 . Μετά τη θεία λειτουργία και επιμνημόσυνη δέηση, από τους τρεις ιερείς ακολούθησε ο πανηγυρικός, τον οποίο διάβασε ο συμμαθητής και συνάδελφος , από Κατσαρού Νικήτας Καρζής. 
Οι λαγκαδινοί μάστοροι ξεκίναγαν από τα χωριά τους την άνοιξη και έφταναν στα χωριά της Μεσσηνίας, για να κτίσουν, σπίτια, γεφύρια, εκκλησιές, βρύσες, όλα από πέτρα. Όταν ξεκίναγαν να κτίσουν ένα σπίτι, η πρώτη συμφωνία ήταν η διασφάλιση, διατροφής των ζώων. Με τα ζώα άλογα, μουλάρια, γαϊδούρια, μετέφεραν πέτρες, άμμο, ασβέστη, νερό, ξύλα, καλάμια, κεραμίδια και ότι άλλο χρειάζεται ,για να κτιστεί ένα σπίτι. Τα υπομονετικά τετράποδα δούλευαν κανονικοί εργάτες ,όλη μέρα, και θα έπρεπε τουλάχιστον να τρέφονται καλά.
Ανηφορίζοντας το δρόμο της οδού αγίου Δημητρίου Βαλύρας, με
μια λεπτομερή ματιά, θα διαπιστώσουμε τη σπάνια αρχιτεκτονική κληρονομιά της
Βαλύρας, η οποία χρόνο με το χρόνο χάνεται, καταστρέφεται , και εξαφανίζεται,
όπως διαπιστώνεται από τη μελέτη-έρευνα – καταγραφή. Αναφερόμαστε στις καμάρες
των σπιτιών, που πολλοί ούτε καν τις γνωρίζουν και άλλες είναι πετρόχτιστες και
άλλες είναι από μπορτσουλάνα. Είναι
συνολικά 6 σπίτια με καμάρες, από τα οποία τα 4 έχουν 3 καμάρες και τα 2 μία
καμάρα.
