Μικρό «χριστουγεννιάτικο» απόσπασμα*

 «… ΄Εξω έρημοι σχεδόν οι δρόμοι. Mικροί μεγάλοι που είχαν μείνει «εντός των τειχών» ήταν κλεισμένοι στα σπίτια τους τέτοια ώρα, χουζούρευαν ή χάζευαν τηλεόραση. Ο καιρός καλύτερος κάπως. Το κρύο είχε λίγο μαλακώσει, αραιά και μικρά τα σύννεφα στον ουρανό, κι ανάμεσά τους ένας χειμωνιάτικος “ήλιος με δόντια” έλαμπε ακόμα, ευχαριστημένος θαρρείς που είχε καταφέρει επιτέλους να κατατροπώσει το χιονόνερο.

     Η Νιόβη έφτασε όπως πάντα στην ώρα της με μάτια να φέγγουν περισσότερο από ποτέ κι ένα πακέτο στα χέρια τυλιγμένο σε γυαλιστερό χαρτί κόκκινο.

     - ΄Ενα δώρο για τις γιορτές, χαμογέλασε.

     Αμήχανα το πήρε ο Απελλής.

     - Εγώ ήρθα με άδεια τα χέρια, είπε σκίζοντας το χαρτί. Δεν πρόλαβα να φροντίσω για δώρα, είχαμε απρόοπτα στο σπίτι, θα σου πω.

      Το λαμπερό κόκκινο περιτύλιγμα έκρυβε ένα βιβλίο χοντρό: ΄Ηταν οι Μεγάλες Προσδοκίες, στην έκδοση που είχε δει ο Απελλής στο βιβλιοπωλείο. Στις πρώτες σελίδες βρήκε πιασμένη μια χριστουγεννιάτικη καρτούλα:

«Οι  μέρες των Χριστουγέννων πρέπει να ξεχειλίζουν από την αγάπη που  έχουμε ο ένας για τον άλλο» – έτσι γράφει ο Ντίκενς, βρήκα τούτα τα λόγια στη γνωστή «συζήτηση με την κόρη του». Και συμφωνώ απολύτως. ΄Αλλωστε τον τελευταίο καιρό οι δικές μου οι μέρες
ξεχειλίζουν όλες ανεξαιρέτως από την ίδια αιτία!

Νιόβη

Την έσφιξε πάνω του με λαχτάρα, μαζί με το βιβλίο. Δεν αντιστάθηκε.

            - Σκέφτηκα πως θα ήθελες να το διαβάσεις έτσι ολόκληρο αυτό το μυθιστόρημα, είπε μόνο.»

(*) Από το βιβλίο Ο κόκκινος θυμός

http://www.loty.gr/mythistorima_analyt_13.htm
http://www.i-read.i-teen.gr/book/o-kokkinos-thymos
http://lotypetrovits.blogspot.com/2013/04/blog-post_12.html
http://lotypetrovits.blogspot.gr/2014/02/blog-post.html
http://lotypetrovits.blogspot.gr/2013/05/katherine-paterson.html