ΤΟ ΓΕΡΜΑΝΙΚΟ ΡΙΦΙΦΙ ΣΤΙΣ ΚΑΤΑΘΕΣΕΙΣ ΤΟΥ ΝΟΤΟΥ !...

Πριν μετρήσουμε τις πληγές της Σωτήρος Γερμανίας ας εξετάσουμε λίγο τα γεγονότα.

 50.000 επιστολές ελήφθησαν στην Κύπρο από γερμανικές τράπεζες που αρκετές είναι ήδη σαθρές, προτείνοντας στους καταθέτες μεταφορά των χρημάτων τους στον ασφαλή(;) γερμανικό οικονομικό παράδεισο.

 Ο κύριος Σόιμπλε υπήρξε σαφής : «Οι καταθέτες πρέπει να πηγαίνουν τα λεφτά τους σε σίγουρες τράπεζες κι όχι στα υψηλά επιτόκια».
 

 Το χρονικό του προαποφασισμένου εγκλήματος έχει ως εξής :
 

 Η Γερμανία ανέτρεψε τη συμφωνία του Ιουλίου 2012 για κεντρική εποπτεία των τραπεζών.

Τον Ιούλιο του 2012 η σχετική γενική διεύθυνση της Ε.Ε. είχε ήδη ετοιμάσει σχέδιο οδηγίας σύμφωνα με το οποίο η σωτηρία των τραπεζών θα γινόταν από τους μετόχους, τους ομολογιούχους και τους καταθέτες των προβληματικών τραπεζών. Είχαν λάβει γνώση όλες οι κυβερνήσεις και φυσικά και η κυπριακή.

Η Γερμανία ανέτρεψε τη δυνατότητα του ESM να αναχρηματοδοτήσει τις τράπεζες.

 Η Γερμανία επέβαλε τον «υπάλληλό» της Ντάιζελμπλουμ, αντί του ισορροπιστή Γιούνκερ, στο Eurogroup.

 Η Γερμανία διά του Άσμουσεν υποκατέστησε τον Ντράγκι στις διαπραγματεύσεις για την Κύπρο. Ο Άσμουσεν, με φραστική βιαιότητα που παραπέμπει σε άλλες γερμανικές εποχές, επέβαλε τη θέλησή του.

Έτσι η Ευρώπη, αλλά ουσιαστικά η Γερμανία, απόντων Γάλλων, Μπαρόζο, Ρομπάι και λοιπών συνήθων υπόπτων, επέβαλε τη νέα λογική : Ο καταθέτης να σώζει την τράπεζα αντί η τράπεζα να σώζει τον καταθέτη.

Έτοιμοι, συνήργησαν μετά τις πρωτάκουστες σχετικές δηλώσεις του Ντάιζελμπλουμ, ο αρμόδιος για τα τραπεζικά επίτροπος Μπαρνιέ και ο πρωθυπουργός της Φινλανδίας, οι οποίοι με αντίστοιχες δηλώσεις τους επικύρωσαν τη νέα κατάσταση όπου οι τράπεζες όταν καταρρέουν παίρνουν μαζί τους κι αυτούς που τους εμπιστεύθηκαν τα χρήματά τους, μαζί με τους ομολογιούχους και τους μετόχους.

Η προσπάθεια της Γερμανίας να συγκεντρώσει το χρήμα του Νότου έχει συγκεκριμένο σκοπό. Να σώσει τις τράπεζές της, οι περισσότερες από τις οποίες είναι ουσιαστικά υπό κατάρρευση.

 

>>Διαβάστε τη συνέχεια...

Η ναυαρχίδα του γερμανικού τραπεζικού συστήματος, η Deutsche Bank, πρέπει να βρει 10 δισ. ευρώ για να ανακεφαλοποιήσει τη θυγατρική της στις ΗΠΑ. Έχει επίσης τεράστια ποσά χορηγήσει σε ναυτιλιακά δάνεια, τα οποία είναι σε καθυστέρηση και η μόνη λύση που έχει βρει είναι να μεταθέτει την εξόφληση του κεφαλαίου και να κεφαλαιοποιεί τους τόκους μέχρι ότου σκάσουν.

Είναι χαρακτηριστικό ότι η έκθεση της Deutsche Bank σε ναυτιλιακά δάνεια είναι όσο και το «κούρεμα» των καταθέσεων της Κύπρου, ακριβώς 5,8 δισ. ευρώ. Ταυτόχρονα είναι υπερμοχλευμένη περισσότερο από τη Lehman Brothers. Προσπαθεί να πουλήσει θυγατρικές της με δυσκολία. Και όμως, οι Έλληνες σπεύδουν να τοποθετήσουν εκεί τις καταθέσεις τους για σιγουριά! Αφήνοντας την Deutsche Bank και πηγαίνοντας στη δεύτερη τράπεζα της Γερμανίας, την Commerz Bank, μόνο και μόνο η πορεία της μετοχής της δείχνει την κατάσταση της τράπεζας. Οι τοπικές δε τράπεζες, οι Landes Bank, είναι ήδη οι περισσότερες χρεοκοπημένες, αλλά τα ελλείμματά τους καλύπτονται από τους προϋπολογισμούς των κρατιδίων και δεν εγγράφονται στο γερμανικό χρέος, με τεχνικές της παλαιάς ελληνικής στατιστικής υπηρεσίας.

 Οι τράπεζες της Γερμανίας διαφέρουν από τις κυπριακές κατά τούτο μόνο : Διαθέτουν το μεγάλο ραβδί της γερμανικής κυβέρνησης και της κυριαρχίας της στην Ε.Ε., όπου επικρατεί μια ιδιάζουσα ομερτά.

Το σχέδιο είναι σαφές : Μετά την Κύπρο θα ακολουθήσουν, πλην Σλοβενίας, και η Μάλτα και το Λουξεμβούργο και το Λιχτενστάιν, οι υπουργοί των οποίων ήδη εκφέρουν κραυγές συγκρατημένου πανικού.

 Χαρακτηριστικές είναι οι δηλώσεις του υπουργού Εξωτερικών του Λουξεμβούργου Γιαν Άσελμπορν, που καταγγέλλει τη Γερμανία για ηγεμονικές επιδιώξεις:

«Η Γερμανία δεν έχει το δικαίωμα να καθορίζει τα πρότυπα σε άλλες χώρες της Ε.Ε. Δεν επιτρέπεται με το πρόσχημα οικονομοτεχνικών ζητημάτων να υποβάλλονται κάποιες χώρες σε ασφυξία», και συνεχίζει ο κ. Άσελμπορν : «Σε βάθος χρόνου, δεν είναι καλό η Γερμανία να δανείζεται με 1,5% και οι άλλες χώρες με τέσσερις και πέντε φορές υψηλότερο επιτόκιο. Αυτό πρέπει να το έχουν υπόψη τους οι Γερμανοί. Είναι απαραίτητη η αλλαγή νοοτροπίας».
 

 Η ευρείας αποδοχής γερμανική «Die Welt» γράφει : «Με την ενδημική διαφθορά σε κυβέρνηση και διοίκηση, αυτές οι χώρες τοποθετούνται δίπλα σε τριτοκοσμικές δικτατορίες... υπάρχει απόλυτο χάσμα μεταξύ Βορρά και Νότου στην Ευρώπη».

Κατά τη διάρκεια του μεσοπολέμου δαιμονοποιήθηκαν οι Εβραίοι ως τοκογλύφοι διεθνιστές. Ορισμένοι πιθανώς ήταν. Αυτό δεν ήταν λόγος να τους κατάσχουν τις περιουσίες τους και να τους στέλνουν στα κρεματόρια του Άουσβιτς αλλά έτσι δημιουργήθηκε ο «ηθικός» λόγος της ποινικοποίησης της φυλής τους.

Σήμερα, βλέπουμε την ίδια «δολοφονία χαρακτήρων», με τους Γερμανούς να κατηγορούν τον Νότο ως διεφθαρμένο και τεμπέλη, με τον ίδιο ρατσισμό που στο μεσοπόλεμο κατηγορούσαν τους Εβραίους, και οι τύπου Siemens διαφθορείς να κατηγορούν τον Νότο για τεμπελιά, του οποίου οι κάτοικοι με τον ιδρώτα τους δούλεψαν στα εργοστάσια των Siemens για να κάνουν το Γερμανικό Οικονομικό Θαύμα. Έτσι τα χρήματα του Νότου και των χρηματοπιστωτικών αυτών χωρών θα κατευθυνθούν κυρίως προς τη Φραγκφούρτη, σώζοντας τις γερμανικές τράπεζες των αποταμιεύσεων των νοτίων και καταστρέφοντας τις νότιες τράπεζες για να ζήσουν οι γερμανικές.
 

 Είναι αναίσχυντο; Ναι Είναι αισχρό ; Ναι Γιατί το κάνουν ; Διότι μπορούν !
 

 "Aλλων ιατρός αυτός ελκέσι βρύων" (ΕΥΡΥΠΙΔΗΣ).

 

Μην είσαι γιατρός άλλων όταν ο ίδιος είσαι γεμάτος πληγές, συμβουλεύει ο τραγικός μας ποιητής...

Κάσσανδρος

Ο ΚΑΜΜΕΝΟΣ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ !...

ΣΟΣΙΑΛΔΗΜΟΚΡΑΤΗΣ ΝΑ ΣΟΥ ΠΕΤΥΧΕΙ !...

Ένα παλιό ανέκδοτο, χρονολογούμενο από την εποχή του ελληνικού γλωσσικού ζητήματος, ήθελε μια κυρία που εναγωνίως παρίστανε τη λογία, να αναφωνεί μπροστά στην εντυπωσιακή θέα : “Τι ωραία που είναι τα κύματα της θαλάσσεως !”. Και όταν της επισημάνθηκε αυστηρά ότι ο σωστός τύπος είναι “της θαλάσσης” δικαιολογήθηκε χωρίς καμία συστολή : “Με συγχωρείτε ! Παραδρομή της γλώσσεως...”

Ο Ολλανδός υπουργός Οικονομικών και νέος πρόεδρος του Eurogroup, Jeroen Dijsselbloem απέδωσε σε “παραδρομή της γλώσσεως” την δήλωσή του τη Δευτέρα ότι η διάσωση της Κύπρου αποτελεί “μοντέλο” (template) για την ανακεφαλαιοποίηση εφεξής των ευρωπαϊκών τραπεζών. Έφθασε μάλιστα στο σημείο να υποστηρίξει εκ των υστέρων, μιλώντας στην ολλανδική τηλεόραση, ότι δεν γνωρίζει καν την αγγλική λέξη template και άρα δεν μπορούσε να την έχει χρησιμοποιήσει.

Λογικό : όταν το “απύλωτον στόμα” του προέδρου του Eurogroup προκαλεί στα χρηματιστήρια πτώση της μετοχής της Intesa Sanpaolo κατά 6%, της Unicredit επίσης κατά 6%, της Societe Generale κατά 5% κ.ο.κ., οποιαδήποτε αναδρομική δικαιολογία είναι απαραίτητη, αν και αμφίβολης αποτελεσματικότητας. Άλλωστε, η επιμονή στο λάθος, αποδεικνύει ότι το διεθνές ακροατήριο ορθά ερμήνευσε τις προθέσεις των ιθυνόντων της ευρωζώνης. Διότι εκτός του Dijsselbloem, την ίδια “παραδρομή” διέπραξαν ο επίτροπος Εσωτερικής Αγοράς Michel Barnier (δια της εκπροσώπου του) και ο πρωθυπουργός της Φινλανδίας Jirki Katainen. Και διότι ο ίδιος ο Dijsselbloem είχε ήδη χάσει την έξωθεν καλή μαρτυρία, μία εβδομάδα νωρίτερα, όταν ανακοινώνοντας την πρώτη απόφαση του Eurogroup, στην οποία περιλαμβανόταν κούρεμα και των ασφαλισμένων καταθέσεων, αρνήθηκε να απαντήσει σε ερωτήσεις των δημοσιογράφων σχετικά με το προηγούμενο που δημιουργείται για χώρες όπως η Ισπανία...

Αντί να αφήσει τις αγορές να αφομοιώσουν τα συμπεράσματά τους, ο Ολλανδός υπουργός προτρέχει να αυτοδεσμεύσει πολιτικά τους Ευρωπαίους ιθύνοντες στην στρατηγική του bail-in, όπου οι καταθέσεις θα είναι μια (ριψοκίνδυνη) επένδυση σαν όλες τις άλλες.

Έσπευσαν κάποιοι να υπερασπισθούν, κατά το δυνατόν, τον Dijsselbloem, επισημαίνοντας την απειρία του, εφόσον ο Ολλανδός πολιτικός διευθύνει το υπουργείο Οικονομικών της πατρίδας του μόλις από τον περασμένο Νοέμβριο και το Eurogroup μόλις από τον Ιανουάριο. Και είναι αλήθεια ότι ουδέποτε θα καταλάμβανε τη δεύτερη αυτή θέση, αν δεν επέμενε να αποχωρήσει, ο επί οκταετία πηδαλιούχος της ευρωζώνης Jean Claude Juncker, ο αρχαιότερος πρωθυπουργός (και υπουργός Οικονομικών) της Ε.Ε., ο οποίος είχε θέσει πολύ ψηλά των πήχη των απαιτήσεων, με τη μνημειώδη δήλωσή του “όταν τα πράγματα δυσκολεύουν, θα πείς ψέμματα”...

Τώρα βέβαια ο Λουξεμβούργιος Juncker δίνει τη μάχη για να υπερασπισθεί τη μικροσκοπική πατρίδα του από ό,τι ο υπουργός του των Εξωτερικών αποκάλεσε “γερμανικό ηγεμονισμό” - μόλις έγινε αντιληπτό από εξίσου αμετροεπείς Γερμανούς πολιτικούς ότι το template μπορεί να αφορά και το Μεγάλο Δουκάτο με το διογκωμένο τραπεζικό σύστημα.

Οπότε και οι ευφυολόγοι του Διαδικτύου ασχολούνται με τον Dijsselbloem (“Οι άνθρωποι χωρίζονται πλέον σε δύο κατηγορίες – αυτούς που αναζητούν κηδεμόνα να επιβλέπει τον Ολλανδό υπουργό Οικονομικών και αυτούς που ξεπουλάνε”, “Αν υπάρχει ο Dijsselbloem, τι χρειάζονται οι κυβερνο-επιθέσεις;” κ.ο.κ.).

>>>Διαβάστε τη συνέχεια...

Άλλοι πάλι στρέφονται σε πρόσφατα ιστορικά προηγούμενα: “Όπως επί των ημερών του πρώτου προέδρου της ΕΚΤ Wim Duisenberg, έτσι και με τον Dijsselbloem στο Eurogroup, η βασική ιδέα των Ολλανδών περί οικονομικής στρατηγικής είναι: περίμενε στο τηλέφωνο μέχρι να έρθουν οι οδηγίες από το Βερολίνο”....
 

Πράγματι, το κυριότερο προσόν με το οποίο ο Dijsselbloem κατέλαβε τη θέση του προέδρου του Eurogroup ήταν η εθνικότητά του – συν το γεγονός ότι αποτελεί μέλος του Εργατικού Κόμματος Ολλανδίας, γεγονός που παρέπεμπε σε μια ηπιότερη, “σοσιαλδημοκρατική” (ό,τι και αν σημαίνει πια η λέξη) προσέγγιση των ζητημάτων.
 

Σε μία συγκυρία κατά την οποία για την προεδρία του Eurogroup διαγκωνίζονταν ο Γερμανός Wolfgang Schaeuble με τον Γάλλο Pier Moscovici, ο Ολλανδός αποτελούσε, ως προερχόμενος από πλεονασματική (φαινομενικώς...) χώρα αλλά ομοϊδεάτης της γαλλικής κυβέρνησης έναν καλό συμβιβασμό. Ακριβέστερα : την καλύτερη για το Βερολίνο λύση μετά από το (βαρύτατου συμβολισμού) ενδεχόμενο να καταλάμβανε την ηγεσία της ευρωζώνης ο ίδιος ο Schaeuble....
 

Γεννημένος το 1966 στο Eindhoven, Ρωμαιοκαθολικός, υιός εκπαιδευτικών, με σπουδές αγρονομίας και οικονομικών στην Ιρλανδία, ο Jeroen René Victor Anton Dijsselbloem εργάσθηκε στο υπουργείο Γεωργίας της πατρίδας του, πρωτοεξελέγη βουλευτής το 2000, ασχολήθηκε κυρίως με θέματα εκπαίδευσης και νεολαίας και διετέλεσε προσωρινός πρόεδρος του κόμματός του για έναν μήνα το 2012, μετά την παραίτηση από την ηγεσία του Job Cohen.
 

H προαγωγή του Dijsselbloem σε υπουργό Οικονομικών της δεύτερης κυβέρνησης Rutte ήταν αποτέλεσμα των πρόωρων εκλογών στις οποίες οδηγήθηκε η Ολλανδία, όταν χρειάσθηκε η ίδια να δοκιμάσει για πρώτη φορά το πιρκόν ποτήριον της λιτότητας, με αποτέλεσμα ο ακροδεξιός λαϊκιστής Geert Wilders να αποσύρει την ψήφο ανοχής με την οποία στήριζε τον κεντροδεξιό κυβερνητικό συνασπισμό.
 

Παρά τους φόβους για θεαματική άνοδο τόσο του κόμματος του Wilders όσο και των αριστερών ευρωσκεπτικιστών του Σοσιαλιστικού Κόμματος, οι (σοσιαλφιλελεύθεροι) Εργατικοί μπόρεσαν υπό την ηγεσία τους Diederik Samson να ανακάμψουν για πρώτη φορά μετά από χρόνια, με αποτέλεσμα στο μεν Κοινοβούλιο να προκύψει μια φιλοευρωπαϊκή πλειοψηφία, στα δε κυβερνητικά έδρανα ένας συνασπισμός κεντροδεξιάς και κεντροαριστεράς.
 

Ήδη ως υπουργός Οικονομικών ο Dijsselbloem δοκιμάσθηκε με την διάσωση της τράπεζας SNS Reaal, η οποία δεν αφέθηκε να χρεωκοπήσει αλλά ανακεφαλαιοποιήθηκε με την επιβάρυνση (κατά 1 δισ. ευρώ) των λοιπών τραπεζών και των μετόχων και των ομολογιούχων της – όχι όμως και των καταθετών. To template προφανώς και δεν είναι τo ίδιο για όλους. Αλλά όταν ο Ολλανδός υπουργός λέει, πέρα από “παραδρομές”, στην επίμαχη συνέντευξή του στους Financial Times “θα πρέπει να αποβλέπουμε σε μία κατάσταση όπου δεν θα χρειασθεί ποτέ απευθείας ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών”, τα λεγόμενά του είναι ασφαλώς μουσική στα αυτιά του Schaeuble...

Κώστας Ράπτης

ΞΕΜΕΙΝΑΝ !...

Στον ΣΥΡΙΖΑ έχουν προβλήματα, λέει. Κάποιοι διαφωνούν με τις επιλογές του Τσίπρα και απαιτούν αλλαγή γραμμής. Δεν είναι καινούργιο.

 

Πάντα υπήρχαν διαφωνίες, απλώς δεν εκδηλώνονταν. Τώρα έχουν πληθύνει, έχουν δυναμώσει, εκφράζονται πιεστικότερα. Και δικαιολογημένα. Οι εξελίξεις τους ευνοούν. Αν δεν σηκώσουν τώρα τον τόνο οι αντιευρωπαϊστές, πότε θα το κάνουν ;

 

Δεν ξέρω αν περίμεναν κάτι διαφορετικό στην Κύπρο ο αρχηγός και οι περί αυτόν, αλλά οι εξελίξεις διέψευσαν τις όποιες προσδοκίες τους. Το «όχι» δεν απέδωσε. Αντίθετα επιδείνωσε την κατάσταση. Και οι ψευδαισθήσεις του ντουέτου Τσίπρας  Καμμένος διαλύθηκαν.

 

Η Κύπρος έψαξε αλλά δεν βρήκε κάπου ν΄ ακουμπήσει. Και ήταν φυσικό. Αν η Ρωσία αποφασίσει να κοντράρει την Ευρωπαϊκή Ενωση, θα το κάνει για πολύ σοβαρότερο λόγο από τη διάσωση ενός τραπεζικού συστήματος που ούτως ή άλλως είχε ήδη απαξιωθεί.

 

Αναπόφευκτο, λοιπόν, το ερώτημα : και τώρα τι θα γίνει ; Μάλλον και οι ίδιοι δεν το ξέρουν. Σε ανοιχτή διαφωνία αποκλείεται να πάνε. Ούτε στη μία πλευρά συμφέρει, ούτε στην άλλη. Το μόνο που θα κατάφερναν θα ήταν να οδηγηθούν σε ρήξεις, και ποιος ξέρει τι άλλο. Αρα θα συνεχίσουν στην ίδια γραμμή. Με μεγαλοστομίες, λαϊκισμούς, ακόμη και εθνικιστικές υστερίες - λόγω Καμμένου αυτές.

 

>>Διαβάστε τη συνέχεια...

Μόνο που τα πράγματα δεν είναι πια όπως ήταν. Και όχι μόνο λόγω της Κύπρου. Η τράπουλα μοιάζει να ξαναμοιράζεται στην ανατολική Μεσόγειο μετά το πέρασμα του Ομπάμα και την προσέγγιση της Τουρκίας με το Ισραήλ. Κι αυτή την παράμετρο δεν θα πρέπει να την παραγνωρίζουν όσοι υποτίθεται ότι μάχονται για εθνική ανεξαρτησία. Γιατί οι δυσκολίες δεν εξουδετερώνονται με κραυγές και ψευτο-παλικαρισμούς.

Η πολιτική θέλει μυαλό, σύνεση και σοβαρότητα. Δεν θα ισχυριστώ ότι η κυβερνητική πλευρά αποτελεί υπόδειγμα τέτοιων αρετών. Είναι πολλά τα λάθη και μεγάλες οι ευθύνες εκείνων που τη συγκροτούν (τουλάχιστον των δύο) για την κατάσταση στην οποία έχουμε περιέλθει.

Αλλά είναι βέβαιο ότι και το μυαλό και τη σύνεση και τη σοβαρότητα τις διαθέτουν σε σημαντικά μεγαλύτερη ποσότητα από κάποιους οι οποίοι, αν δεν είχε μεσολαβήσει η κρίση, θα αγωνιούσαν για την επανεκλογή τους ή θα παρακαλούσαν για ένα υφυπουργείο. Γιατί ποτέ δεν ήταν - ούτε και είναι - για παραπάνω.

Ερρίκος Μπαρτζινόπουλος

Η "ΣΥΓΓΝΩΜΗ" ΤΟΥ ΝΕΤΑΝΙΑΧΟΥ !...

Πολλοί ξαφνιάστηκαν από τη συγγνώμη του Ισραηλινού πρωθυπουργού, Μπέρτζαμιν Νετανιάχου, προς τον Τούρκο ομόλογό του, Ρετσέπ Ταγίπ Ερντογάν. Στο Τελ Αβίβ, ελάχιστοι φαίνεται πως γνώριζαν τις προθέσεις του Νετανιάχου, ενώ ο επικεφαλής των μυστικών υπηρεσιών έφτασε να δηλώσει ταπεινωμένος. Στη δε Άγκυρα, ακόμη λιγότεροι έδειξαν να πιστεύουν αυτό που συνέβη -εξάλλου, στο τέλος Φεβρουαρίου, ο Ερντογάν είχε χαρακτηρίσει τον σιωνισμό «έγκλημα σε βάρος της ανθρωπότητας».

 

Τα δεδομένα οδηγούν στο συμπέρασμα ότι έχουμε να κάνουμε με μια εξέλιξη η οποία δεν είχε προετοιμαστεί διεξοδικά, όπως συνήθως συμβαίνει σε ανάλογες περιπτώσεις, αλλά επιβλήθηκε από τις εξελίξεις. Το Ισραήλ, άλλωστε, δεν μας έχει συνηθίσει να απολογείται, ειδικά σε θέματα που θεωρεί ότι αφορούν την εθνική του ασφάλεια.

 

Από την άλλη, η «συγγνώμη» σε τόσο υψηλό επίπεδο είναι εντελώς ασυνήθιστη πρακτική στη διεθνή διπλωματία -συνήθως, ακολουθεί συγκρούσεις από τις οποίες η μία πλευρά βγαίνει καθαρά ηττημένη κι αυτό δεν έχει συμβεί στην περίπτωση του Ισραήλ και της Τουρκίας.

 

Τι ήταν αυτό, λοιπόν, που ανάγκασε τον Νετανιάχου να «ρίξει τα μούτρα του» στους Τούρκους ; Γιατί ο Ερντογάν, αμέσως μετά, άφησε ανοιχτό το ενδεχόμενο να μην επισκεφθεί τελικώς τη Γάζα, ενώ συνεργάτες του υπονοούσαν ότι ίσως δεν επιμείνει πλέον «φανατικά» στην άρση του αποκλεισμού της -κάτι που, όπως θα θυμούνται αρκετοί, αποτέλεσε την αφορμή για τη ρήξη του 2010, με την εισβολή των Ισραηλινών κομάντος στο πλοίο Mavi Marmara ; Και πώς κατάφερε ο Μπαράκ Ομπάμα να πείσει δύο ηγέτες με τους οποίους δεν διατηρεί ιδιαιτέρως καλές σχέσεις, να κάνουν την υπέρβαση ;

 

>>>Διαβάστε τη συνέχεια...

Είναι σαφές ότι ελάχιστοι γνωρίζουν λεπτομέρειες γύρω από τη συγκεκριμένη υπόθεση. Δεν είναι δύσκολο, όμως, να υποθέσουμε ότι υπάρχει κάτι πολύ σημαντικό που επέβαλε τη στροφή. Κάτι το οποίο, ίσως, απειλεί τα ζωτικά συμφέροντα και των δύο χωρών.

Για να λέμε δε την αλήθεια, δύο είναι τα μέτωπα στην περιοχή τα οποία μπορεί να προκαλέσουν τέτοιου είδους ανησυχίες : Το ένα έχει να κάνει με τη Συρία και τη διαφαινόμενη πτώση του καθεστώτος Άσαντ, ενώ το άλλο άπτεται των δραματικών εξελίξεων στην Κύπρο.

Ειδικά όσον αφορά στη δεύτερη, η ραγδαία αποδυνάμωσή της και η μετατροπή της σε «προτεκτοράτο» των Βρυξελλών και του Βερολίνου, χτύπησε καμπανάκι σε Άγκυρα, Τελ Αβίβ και, φυσικά, Ουάσινγκτον.

Πλέον, είναι προφανές ότι η Λευκωσία είναι πρακτικά αφερέγγυα στις όποιες συμφωνίες ή διαπραγματεύσεις, είτε αφορούν την εκμετάλλευση του ενεργειακού πλούτου είτε τη διαχείριση του Κυπριακού προβλήματος. Πολύ περισσότερο καθώς η Αθήνα είναι επίσης ανήμπορη να παίξει σημαντικό ρόλο, ενώ ο ρόλος της Μόσχας μοιάζει να αποδυναμώνεται στην ανατολική Μεσόγειο (πιθανώς, με ανταλλάγματα αλλού-).

Έτσι, Τούρκοι και Ισραηλινοί δεν αποκλείεται να αποφάσισαν να ξαναμοιράσουν την τράπουλα, με τις ευλογίες των Αμερικανών. Και όσοι είχαν σπεύσει να ποντάρουν τα ρέστα τους στη διαμάχη του Ερντογάν με τον Νετανιάχου, ίσως βρεθούν προ δυσάρεστων εκπλήξεων...

 

Γιώργος Παυλόπουλος

Α, ΜΠΕ, ΜΠΑ ...ΜΠΛΟΥΜ !...

Ο "ΛΙΓΟΣ" ΦΡΑΝΣΟΥΑ ΟΛΑΝΤ !...

Η Κύπρος έχει ήδη μπει σε σπιράλ θανάτου. Με εκβιασμούς, σκληρή στάση και τη δαμόκλειο σπάθη της διακοπής παροχής ρευστότητας από την ΕΚΤ προς τις κυπριακές τράπεζες, η ηγεσία της Μεγαλονήσου, αναγκάστηκε όπως όπως, να δεχθεί τη «λύση» του Eurogroup, τα ξημερώματα της Δευτέρας. Θα μπορούσε να πει κανείς πολλά για την απόφαση, αλλά και για το ταμείο που μπορεί να κάνει κάποιος σε σχέση με το κυπριακό όχι.

 

Ήταν, τελικά, η προχθεσινή απόφαση των υπουργών Οικονομικών της Ευρωζώνης καλύτερη απ΄την πρώτη ; Μπορεί, αν σκεφτεί κανείς ότι διασώζεται η λεγόμενη «λαϊκή αποταμίευση», δηλαδή οι καταθέσεις έως 100.000 ευρώ, αυτό που οι δημοσιογράφοι ονομάζουμε με ένα κλισέ ως «τους κόπους μιας ζωής».

 

Ήταν, τελικά, το «όχι» της κυπριακής Βουλής αυτό που οδήγησε σε μία καλύτερη λύση; Μπορεί. Μπορεί να ήταν ακόμη και μια υποθήκη για όλες τις χώρες του Νότου, όπως και ένα μήνυμα προς τη γερμανική πολιτική ηγεσία ότι οι λαοί έχουν και τις αντοχές τους. Όλα αυτά μένουν να φανούν –καθώς το μόνο σίγουρο αυτή τη στιγμή είναι ότι η Κύπρος θα περάσει ένα σοκ και θα μπει σε μία τροχιά αποσταθεροποίησης με αβέβαιο μέλλον.

 

Σε κάθε περίπτωση, έστω κι αν χρειάστηκε μία εβδομάδα πολιτικού και διπλωματικού μπρα ντε φερ, εκβιασμών και απειλής κατάρρευσης, το Βερολίνο για μία ακόμη φορά επέβαλε την πολιτική του. Και δημιούργησε ένα ακόμη ρήγμα στη συνοχή της Ευρωπαϊκής Ένωσης, έριξε λίγο ακόμη λάδι στη φωτιά μεταξύ του ευρωπαϊκού Βορρά και του Νότου.

 

Η Κύπρος βρέθηκε μόνη της, απέναντι σε όλο το συντηρητικό κατεστημένο της Ευρώπης. Ο πρόεδρος Αναστασιάδης, αφού έκανε τους χειρότερους χειρισμούς που θα μπορούσε κάποιος να φανταστεί, δεν μπόρεσε να βρει κανέναν σύμμαχο. Η «ρωσική αρκούδα» αποδείχθηκε πουκάμισο αδειανό και στον συνειρμό πολλών, η στάση της Μόσχας την περασμένη εβδομάδα είχε κάτι από… τα Ορλωφικά. Όσο για την ελληνική κυβέρνηση, η προκλητική σιωπή της θα αποτελέσει ένα ακόμη κεφάλαιο για τον ιστορικό του μέλλοντος, που θα ερευνά πόσες φορές η Αθήνα έχει «αδειάσει» τη Λευκωσία.

 

>>Διαβάστε τη συνέχεια...

Όμως, η Κύπρος, την ώρα που αντιμετώπιζε τη σκληρότητα και τους εκβιασμούς του σκληρού συντηρητικού και νεοφιλελεύθερου κατεστημένου της Ε.Ε., δεν βρήκε συμμάχους ούτε μεταξύ εκείνων που υποτίθεται ότι αντιμάχονται τη «γερμανοποίηση» της Ευρώπης και την μετατροπή της σε ένα προτεσταντικού χαρακτήρα κλειστό κλαμπ δημοσιονομικής ορθοδοξίας, με υποβαθμισμένο κοινωνικό κράτος και έλλειψη αλληλεγγύης.

Η Κύπρος, δηλαδή, δεν βρήκε συμμάχους ούτε στους κόλπους των Σοσιαλδημοκρατών και των προοδευτικών πολιτικών δυνάμεων της Ευρώπης.Και καλά, θα ήταν απατηλό να περιμένει κανείς από τον επικεφαλής των βουλευτών του SPD, Φρανκ Βάλτερ Σταϊνμάγερ, να αντιτεθεί στο δόγμα Μέρκελ, μεσούσης της γερμανικής προεκλογικής περιόδου.Η Γαλλία, όμως; Ο πρόεδρος Ολάντ, η εκλογή του οποίου υποτίθεται ότι θα έφερνε άνεμο αλλαγής στην Ευρώπη, γιατί ήταν άλαλος και σιωπηλός καθ’ όλη την εβδομάδα της κυπριακής κρίσης ;

Και σαν να μην έφτανε η σιωπή, το Παρίσι, συνειδητά, ενίσχυσε τις γερμανικές θέσεις σε βάρος της Κύπρου: ο Γάλλος υπουργός Οικονομικών, Πιέρ Μοσκοβισί, αποκάλεσε πριν μερικές ημέρες την Κύπρο ως «πλυντήριο ρωσικών χρημάτων», αποσπώντας τα χειροκροτήματα του Βερολίνου και της λαϊκίστικης Bild.

Ο Γκράμσι έχει γράψει πολλά για την ιδεολογική ηγεμονία, η οποία αποτελεί προϋπόθεση μιας εκλογικής νίκης και, κυρίως, για την πολιτική και κοινωνική επικράτηση.Υποθέτουμε βασίμως, ότι τουλάχιστον ο Γκράμσι περιλαμβάνεται στα εγκύκλια διαβάσματα του Μοσκοβισί και του Ολάντ. Κι όμως, ο πρώτος ενίσχυσε τη συκοφαντία της Γερμανίας έναντι της Κύπρου, ο δεύτερος παρέμεινε προκλητικά σιωπηλός.Και απέδειξαν ότι εν τέλει, το πρόβλημα της ευρωπαϊκής Σοσιαλδημοκρατίας δεν είναι τόσο οι προγραμματικές προτάσεις.

Μπορεί οι προοδευτικές δυνάμεις της Ευρώπης να μην έχουν ένα συνεκτικό οικονομικό σχέδιο να αντιπαρατάξουν στο γερμανικό δόγμα της νεοφιλελεύθερης δημοσιονομικής ορθοδοξίας, αλλά επιμέρους ιδέες υπάρχουν. Ιδέες που αν εφαρμόζονταν, θα άλλαζαν πολλά στο τοπίο της ευρωπαϊκής κρίσης –έστω και ως προσωρινές διευθετήσεις και ρυθμίσεις.Το μεγάλο πρόβλημα της ευρωπαϊκής Σοσιαλδημοκρατίας, λοιπόν, είναι ότι της λείπει ένα συνολικό πολιτικό σχέδιο, της λείπει η απάντηση στο ερώτημα «ποια Ευρώπη θέλουμε». Και γι’ αυτό, κινδυνεύει να μείνει με τις διευθετήσεις της, να αγκομαχά πίσω από τις επιταγές του Βερολίνου. Γι’ αυτό, κινδυνεύει να μην αποκτήσει ποτέ την ιδεολογική ηγεμονία –με την γκραμσιανή έννοια του όρου- και να μην μπορέσει να εμπνεύσει τους λαούς της Ευρώπης για έναν άλλο δρόμο.

Αυτό, εξάλλου, φάνηκε ξεκάθαρα στην υπόθεση της Κύπρου. Μπορεί ο Φρανσουά Ολάντ να έμεινε προκλητικά σιωπηλός, κλεισμένος στο μέγαρο των Ηλυσίων, αλλά αν μιλούσε, θα έλεγε αυτό που είπε κάποτε ο Μαρκ Τουέιν: «Δεν κατάφερα να έρθω στην κηδεία, αλλά έστειλα επιστολή ότι την εγκρίνω απολύτως».

 

Γιώργος Μελιγγώνης

ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ ΜΕ ΤΙΣ ΚΑΤΑΘΕΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ?...

 

Τι ισχύει για την εγγύηση καταθέσεων στην Ελλάδα ; Το Ταμείο Εγγύησης Καταθέσεων απαντά σε 18 συχνές ερωτήσεις για το τι ισχύει για κοινούς λογαριασμούς, για το όριο κάλυψης, τον συμψηφισμό αποζημίωσης με δάνεια και οφειλές, το χρόνο αποζημίωσης, τις τράπεζες που εξαιρούνται και τα λεφτά σε θυρίδες.

 

Το Ταμείο Εγγύησης Καταθέσεων και Επενδύσεων (ΤΕΚΕ) είναι ο φορέας διαχείρισης του συστήματος εγγύησης των τραπεζικών καταθέσεων και επενδυτικών υπηρεσιών και ο οποίος διέπεται από τον ν. 3746/2009 (ΦΕΚ 27 Α’ 16/2/2009). Σκοπός του είναι η καταβολή αποζημίωσης στους καταθέτες των πιστωτικών ιδρυμάτων που ευρίσκονται σε αδυναμία να εκπληρώσουν τις προς αυτούς υποχρεώσεις τους και η καταβολή αποζημίωσης στους επενδυτές-πελάτες των πιστωτικών ιδρυμάτων που ευρίσκονται σε αδυναμία να εκπληρώσουν τις προς αυτούς υποχρεώσεις τους, για απαιτήσεις που απορρέουν από την παροχή «καλυπτόμενων επενδυτικών υπηρεσιών», με στόχο, όπως αναφέρεται, τη συμβολή στη σταθερότητα του χρηματοπιστωτικού συστήματος.

 

>>>Διαβάστε τη συνέχεια...

1. Τι σημαίνει κατάθεση ;

Ως καταθέσεις ορίζονται τα πιστωτικά υπόλοιπα των κατατεθειμένων σε λογαριασμούς κεφαλαίων ή τα πιστωτικά υπόλοιπα προσωρινού χαρακτήρα που προκύπτουν κατά τις συνήθεις τραπεζικές συναλλαγές και τα οποία το πιστωτικό ίδρυμα οφείλει να επιστρέψει βάσει των εφαρμοζόμενων νόμιμων και συμβατικών όρων, καθώς και οι υποχρεώσεις για τις οποίες το πιστωτικό ίδρυμα έχει εκδώσει παραστατικούς τίτλους (άρθρο 9, παρ.1, ν. 3746/2009 - (ΦΕΚ 27 Α’ 16-2-2009)

2. Ποιο είναι το όριο κάλυψης των καταθέσεων ;

Το σύνολο των καταθέσεων του ιδίου καταθέτη σε πιστωτικό ίδρυμα, που καλύπτεται από το Ταμείο Εγγύησης Καταθέσεων και Επενδύσεων (ΤΕΚΕ) ανέρχεται σε 100.000 ευρώ (άρθρο 9 παρ. 2(α) (ν. 3746/2009, ΦΕΚ 27 Α΄16-02-2009). Το όριο αυτό ισχύει ανά καταθέτη και ανά πιστωτικό ίδρυμα, ανεξάρτητα από τον αριθμό των λογαριασμών, το νόμισμα ή τη χώρα λειτουργίας του υποκαταστήματος του πιστωτικού ιδρύματος στο οποίο τηρείται η κατάθεση (άρθρο 9, παρ. 2β, ν. 3746/2009 – ΦΕΚ 27 Α’ 16-2-2009). Σημειώνεται ότι με την Οδηγία 2009/14/ΕΚ το όριο αυτό έχει καταστεί μετά τις 31 Δεκεμβρίου 2011 υποχρεωτικό για όλες τις χώρες της ΕΕ.

3. Οι Καταθέσεις Προθεσμίας, Ταμιευτηρίου, και Όψεως καλύ-πτονται από το Ταμείο Εγγύησης Καταθέσεων και Επενδύσεων (ΤΕΚΕ) ;

Οι κατηγορίες καταθέσεων που αναφέρονται πιο πάνω, καλύπτονται.

4. Τι γίνεται στην περίπτωση των κοινών καταθετικών λογαρια-σμών ;

Στις περιπτώσεις λογαριασμών που έχουν ανοιχθεί στο όνομα δύο ή περισσοτέρων προσώπων από κοινού (κοινός λογαριασμός) το τμήμα που αναλογεί σε κάθε καταθέτη του κοινού λογαριασμού θεωρείται ως χωριστή κατάθεση του κάθε δικαιούχου του λογαριασμού και, συνυπολογιζομένων και των λοιπών καταθέσεών του, καλύπτεται μέχρι το όριο των 100.000 ευρώ για κάθε δικαιούχο (άρθρο 9, παρ. 4.α, ν. 3746/2009 – ΦΕΚ 27 Α’ 16-2-2009)

5. Τι γίνεται με τους ανήλικους συνδικαιούχους μιας κατάθεσης ;

Οι ανήλικοι δεν διαφοροποιούνται ως καταθέτες για τα δικαιώματα από την προστασία των καταθέσεών τους. Τα δικαιώματα όμως αυτά τα ασκούν οι έχοντες την γονική μέριμνα.

6. Τι γίνεται όταν υπάρχουν κοινοί λογαριασμοί στην Ιδια Τρά-πεζα ;

ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ: O καταθέτης Α έχει σε κοινό λογαριασμό με τον καταθέτη Β 150.000 ευρώ. Ο ίδιος καταθέτης Α έχει, σε άλλο κοινό λογαριασμό που τηρείται στην ίδια τράπεζα, με τον καταθέτη Γ, 100.000 ευρώ. Ποιες είναι οι αποζημιώσεις σε περίπτωση ενεργοποίησης του ΤΕΚΕ για τους Α, Β,Γ ; Στο παράδειγμα, δεδομένου ότι δεν αναφέρονται ποσοστά συμμετοχής καθενός εκ των συνδικαιούχων στους λογαριασμούς, ο καταθέτης Α δικαιούται αποζημίωση 100.000 ευρώ, ο καταθέτης Β δικαιούται 75.000 ευρώ και ο Γ 50.000 ευρώ.

7. Τι γίνεται όταν ένας καταθέτης έχει καταθέσεις σε δύο τράπεζες ;

ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ: Ο καταθέτης Α σε κοινό λογαριασμό με τον καταθέτη Β σε μία τράπεζα Ι 100.000 ευρώ. Ο ίδιος καταθέτης Α έχει, σε άλλο ατομικό λογαριασμό που τηρείται σε άλλη τράπεζα ΙΙ 100.000 ευρώ. Ποιες είναι οι αποζημιώσεις για τους Α, Β, σε περίπτωση ενεργοποίησης του ΤΕΚΕ και για τις δύο τράπεζες ταυτόχρονα (Ι, ΙΙ); Στο παράδειγμα, ο καταθέτης Α δικαιούται αποζημίωση 50.000 ευρώ από την τράπεζα Ι και 100.000 ευρώ από την τράπεζα ΙΙ, ενώ ο καταθέτης Β δικαιούται αποζημίωση ύψους 50.000 ευρώ από την τράπεζα Ι.

8. Τα νομικά πρόσωπα καλύπτονται από την εγγύηση του Ταμείου Εγγύησης Καταθέσεων και Επενδύσεων ;

Τα νομικά πρόσωπα καλύπτονται από την εγγύηση του ΤΕΚΕ έως το ποσό των 100.000 ευρώ.

9. Εάν έχω δάνεια σε ένα πιστωτικό ίδρυμα, τι συμβαίνει σε περίπτωση που οι καταθέσεις στο πιστωτικό ίδρυμα καθίστανται μη διαθέσιμες ;

Για τον υπολογισμό της αποζημίωσης από το ΤΕΚΕ, οι ληξιπρόθεσμες οφειλές από δάνεια συμψηφίζονται με το συνολικό υπόλοιπο των καταθέσεων.

10. Οι τόκοι μιας κατάθεσης συμπεριλαμβάνονται στην αποζημίωση ;

Στο όριο των 100.000 ευρώ συμπεριλαμβάνονται και οι δεδουλευμένοι τόκοι μέχρι την ημέρα που η κατάθεση καθίσταται μη διαθέσιμη.

1
1. Τι τύχη έχουν τα χρήματα μιας κατάθεσης πέρα από το όριο εγγύησης των 100.000 ευρώ ;Περαιτέρω αποζημίωση μπορεί να προκύπτει από το προιόν της εκκαθάρισης του πιστωτικού ιδρύματος.

12. Οι προπληρωμένες κάρτες (prepaid-cards) θεωρούνται καταθέσεις ;

Τα εισπραττόμενα, από την τράπεζα, ποσά για την έκδοση καρτών ηλεκτρονικού χρήματος ΔΕΝ θεωρούνται καταθέσεις κατά την έννοια του ορισμού της κατάθεσης (άρθρο 4α του ν. 3148/2003 ΦΕΚ 136 Α’/5.6.2003).

1
3. Η αποζημίωση μιας προθεσμιακής σε δολάρια θα γίνει σε δολάρια ή σε ευρώ ?

Η αποζημίωση καταβάλλεται σε ευρώ. Για την μετατροπή των δολαρίων σε ευρώ εφαρμόζονται οι εκάστοτε ισχύουσες διατάξεις περί συναλλάγματος και κίνησης κεφαλαίων.

14. Εάν φυλάσσω τα χρήματά μου σε θυρίδα τράπεζας, είναι εγγυημένα από το TEKE ;

Τα χρήματα στα οποία αναφέρεστε ΔΕΝ καλύπτονται από το Ταμείο Εγγύησης Καταθέσεων και Επενδύσεων.

15. Ποια πιστωτικά ιδρύματα συμμετέχουν στο Σκέλος Κάλυψης Καταθέσεων (ΣΚΚ) του Ταμείου Εγγύησης Καταθέσεων και Επενδύσεων ;

Στο Σκέλος Κάλυψης Καταθέσεων συμμετέχουν υποχρεωτικά όλα τα Πιστωτικά Ιδρύματα που έχουν λάβει άδεια ίδρυσης και λειτουργίας στην Ελλάδα (άρθρο 3, παρ.1 ν. 3746/2009 – ΦΕΚ 27 Α’ 16-2-2009) εκτός του Ταμείου Παρακαταθηκών και Δανείων. Ως εκ τούτου, το ΤΕΚΕ καλύπτει και τις καταθέσεις υποκαταστημάτων ελληνικών τραπεζών σε χώρες της Ευρωπαικής Ενωσης ή Τρίτες χώρες. Πλήρης κατάλογος των συμμετεχόντων πιστωτικών ιδρυμάτων υπάρχει στην ιστοσελίδα του ΤΕΚΕ στην ενότητα «Συμμετέχοντα Π.Ι. Σκέλους Κάλυψης Καταθέσεων».

16. Καλύπτει το ΤΕΚΕ καταθέσεις υποκαταστημάτων τραπεζών των οποίων η έδρα είναι σε χώρα της Ευρωπαικής Ενωσης όπως η Κύπρος, το Ηνωμένο Βασίλειο κ.α.;

Οι κυπριακές τράπεζες (Τράπεζα Κύπρου, Ελληνική Τράπεζα, Λαική Τράπεζα), οι τράπεζες του Ηνωμένου Βασιλείου (π.χ. Citibank) κ.α ΔΕΝ συμμετέχουν στο Ταμείο Εγγύησης Καταθέσεων και Επενδύσεων (ΤΕΚΕ) της Ελλάδος διότι προέρχονται από χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και συμμετέχουν υποχρεωτικά στο Σύστημα Εγγύησης Καταθέσεων των χωρών τους.

17. Το Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων συμμετέχει στο Ταμείο Εγγύησης Καταθέσεων και Επενδύσεων ;

Το Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων δεν συμμετέχει στο ΤΕΚΕ λόγω της υπαγωγής του σε ειδικό καθεστώς. Περισσότερες πληροφορίες μπορούν να αναζητηθιούν στην ιστοσελίδα του Ταμείου Παρακαταθηκών και Δανείων στην ηλεκτρονική διεύθυνση http://www.tpd.gr.

18. Πόσο σύντομα μπορώ να πάρω την αποζημίωσή μου σε περίπτωση που οι καταθέσεις σε πιστωτικό ίδρυμα καθίστανται μη διαθέσιμες και από ποιο φορέα ;

Το Ταμείο Εγγύησης Καταθέσεων και Επενδύσεων (ΤΕΚΕ) καταβάλλει τις σχετικές αποζημιώσεις που αφορούν μη διαθέσιμες καταθέσεις εντός είκοσι (20) εργασίμων ημερών από την ημέρα κατά την οποία οι καταθέσεις καθίστανται μη διαθέσιμες. Σε έκτακτες περιπτώσεις η προθεσμία αυτή μπορεί να παραταθεί για διάστημα που δεν υπερβαίνει τις δέκα (10) εργάσιμες ημέρες ( άρθρο 16 παρ. 1α και 2α του ν. 3746/2009 – ΦΕΚ 27 Α’ 16-2-2009, όπως ισχύει).

Δ. Καδδά

ΣΙΓΑ, ΜΗΝ ΠΕΡΝΑΓΕ ΤΟ "ΟΧΙ" !...

Νικητής στην πρωινή απόφαση του Eurogroup, για άλλη μια φορά, αναδείχθηκε η προτεσταντική τιμωρία για απείθεια προς τους μεγάλους και ισχυρούς. Μια απόφαση για την οποία δεν πρέπει ούτε να πανηγυρίζει ούτε να νοιώθει ικανοποιημένος κανείς.

 

Για δε την Κύπρο και τους Κύπριους πολίτες η απόφαση αυτή, από τη μια τους τιμωρεί γιατί τόλμησαν να πουν όχι στο imperium των Γερμανών και από την άλλη τους στέλνει πολλά χρόνια πίσω και τους αναγκάζει να επιβιώσουν κάτω από δύσκολες συνθήκες, ανάλογες του ξεριζωμού του 1974, με ελάχιστες ελπίδες να ξεφύγουν από τα δεσμά της ΕΕ.

 

Το τραπεζικό της σύστημα για το οποίο ,όποιες ενστάσεις κι αν έχει κανείς, για τον τρόπο λειτουργίας του, πέθανε, χωρίς με ακρίβεια να ξέρουμε τι θα γεννηθεί στη θέση του. Κι είναι ειρωνεία αυτό που είπε ο πρόεδρος του Eurogroup, ότι η τωρινή απόφαση είναι συμφερότερη από την προηγούμενη που απέρριψε ανοήτως σύσσωμη η κυπριακή βουλή . Η τωρινή θα έλεγα, είναι για αυτούς καλύτερη γιατί εστιάζει περισσότερο στη διάλυση του τραπεζικού συστήματος της Κύπρου που ήταν και εξ αρχής ο στόχος των Ευρωπαίων.

 

Και δεν ξέρω τελικά αν αυτό το όχι των Κυπρίων, τους βόλεψε για να περάσουν μαζεμένα όλα όσα ήθελαν τώρα και όχι με …δόσεις όπως γίνεται στην περίπτωση της Ελλάδος που οι εκταμιεύσεις των δόσεων γίνονται πάντα με τον εξαναγκασμό λήψης νέων μέτρων. Φυσικά ούτε λόγος για ικανοποίηση των Κυπρίων πολιτικών που απεδείχθησαν τόσο λίγοι και τόσο τζάμπα μάγκες που στο τέλος αναγκάστηκαν να σέρνονται εκλιπαρώντας τους διάφορους Σόιμπλε να τους …χαρίσουν τη ζωή έναντι οιουδήποτε κόστους.

 

Επαίρονται, ότι απέφυγαν την άτακτη χρεοκοπία, επειδή απεδέχθησαν την άτακτη υποχώρηση από τις θέσεις εκείνες για τις οποίες πανηγύριζαν ακόμα και πολλοί Ελλαδίτες τύπου Τσίπρα και Καμμένου για τη «γενναιότητα» του κυπριακού λαού και είπαν αυτές τις φανφάρες που λένε συνήθως αυτοί που ζουν στα σύννεφα.

>>>Διαβάστε τη συνέχεια...

Αναρωτιέμαι σήμερα, τι θα βρουν να πουν στους πολίτες της Κύπρου για τα πρόσθετα δεινά που τους φόρτωσαν οι αμετροεπείς ενέργειες τους; Και δεν θέλω να ακούω επιχειρήματα του τύπου η ιστορία γράφεται με τα όχι και όχι με τα υποτακτικά ναι. Γιατί όταν λες όχι για εκβιασμό και στη συνέχεια αντιλαμβάνεσαι το κόστος αυτού του όχι, και σπεύδεις σε απανωτές κωλοτούμπες, όχι απλά δεν γράφεις ιστορία αλλά γίνεσαι κλόουν της ιστορίας !

Στην ιστορία των Ελλήνων- αν και οι συγκρίσεις είναι αδόκιμες, αυτοί που αντιστάθηκαν και δεν υπέκυψαν το έκαναν μέχρι τέλους. Χόρεψαν το χορό του Ζαλόγγου, ανατίναξαν το Κούγκι, πολέμησαν στα βουνά της Πίνδου και οδηγήθηκαν με το κεφάλι ψηλά στις κρεμάλες των Άγγλων !

Σήμερα με ανολοκλήρωτη ακόμα τη συμφωνία του Eurogroup, καθώς απομένει το…βάθος του κουρέματος στην Τράπεζας Κύπρου, ο ελληνισμός αν μη τι άλλο πρέπει να διδαχθεί και να επαναπροσδιορίσει τον παρορμητισμό του και τους ανόητους συναισθηματισμούς και παλικαρισμούς και να αρχίσει να αποδίδει ευθύνες σε όλους αυτούς σε Ελλάδα και Κύπρο που μας έβαλαν σε αυτό τον ζυγό τον οποίο δεν θα μπορέσουμε να αποτινάξουμε ούτε σε δεκαετίες.

Σήμερα είναι μια ακόμα αποφράδα μέρα για την οποία πρώτα ευθυνόμαστε εμείς και μετά οι «κακοί» εταίροι μας στην Ευρώπη , τους οποίους επιτέλους κάποτε πρέπει να μάθουμε πως σκέφτονται, λειτουργούν, πράττουν και με ποια μέσα παίρνουν αυτό που θέλουν είτε με το καλό είτε με το κακό.

Βασ. Στεφανακίδης

Ο ΚΥΠΡΙΟΣ ...ΣΑΜΑΡΑΣ !

Φεβρουάριος 2013...

ΜΑΓΚΕΣ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΙΑ !...

Όσοι νόμιζαν ότι οι Έλληνες πολιτικοί είναι οι χειρότεροι θα ήταν καλό να αρχίσουν να σκέπτονται μήπως πρέπει να αλλάξουν άποψη. Κι αυτό γιατί η διαχείριση της κρίσης στην Κύπρο αποδεικνύει ότι υπάρχουν χειρότεροι !

Είναι να απορεί κανείς με τις κυβερνήσεις και τους Κύπριους πολιτικούς ανεξαρτήτως κόμματος. Προσκαλούν την Pimco, η οποία δεν έχει πείρα σε αυτόν τον τομέα, να αποφανθεί για το ύψος των κεφαλαίων που χρειάζονται οι κυπριακές τράπεζες για την ανακεφαλαιοποίησή τους. Ταυτόχρονα, κάνουν ό,τι μπορούν για να την... πείσουν ότι οι κεφαλαιακές ανάγκες των κυπριακών τραπεζών είναι μεγάλες ώστε η κυβέρνηση να μπορέσει να αποποιηθεί τις δικές της ευθύνες και να κατηγορήσει αυτές για την κρίση.

Είναι η εποχή όπου η Κύπρος έχει πρόεδρο τον κ. Χριστόφια. Όχι ότι οι τράπεζες δεν φταίγανε, όμως ευθύνες είχαν επίσης κι άλλοι, όπως η κεντρική τράπεζα και η κυβέρνηση.

Εν πάση περιπτώσει, εκλέγεται πρόσφατα νέος πρόεδρος της Δημοκρατίας ο κ. Αναστασιάδης για να ολοκληρώσει τη διαπραγμάτευση με την Ε.Ε. και στην καθοριστική συνάντηση κορυφής πάει απροετοίμαστος μαζί με τον υπουργό οικονομικών. Δίνει μάλιστα μάχη όχι τόσο για να μη φορολογηθούν οι μικροκαταθέτες, αλλά για να μη φορολογηθούν με υψηλό συντελεστή οι μεγαλοκαταθέτες, π.χ. Ρώσοι.

Τελικά, η Βουλή απορρίπτει την πρόταση της τρόικας για τις καταθέσεις, λέγοντας ΟΧΙ και προκαλώντας ανάταση στους πολέμιους των μνημονίων στην Ελλάδα και στην Κύπρο. Όμως, η συνέχεια αποκαλύπτει ότι δεν είχε γίνει προεργασία για κανένα Plan B και απλώς η πολιτική ελίτ του νησιού πόνταρε στη ρωσική βοήθεια, που δεν ήρθε.

 

Αντί λοιπόν η πολιτική ελίτ να κοιτάξει να δει τι θα κάνει, έχοντας λάβει το τελεσίγραφο της ΕΚΤ για διακοπή της χρηματοδότησης των τραπεζών από τη Δευτέρα, συνεχίζει το βιολί της. Αρχίζει να συζητάει ένα σχέδιο, μέρη του οποίου μπορεί κάλλιστα να απορρίψει η τρόικα. Καλή μεν η ιδέα για το ταμείο αλληλεγγύης με τη συνεισφορά περιουσιακών στοιχείων από το κράτος και άλλους ημικρατικούς φορείς. Όμως, δεν είναι σίγουρο ότι το ταμείο θα μαζέψει τα λεφτά πουλώντας ομόλογα με εγγύηση τις μελλοντικές χρηματικές ροές των περιουσιακών στοιχείων.

 

Επιπλέον, η δέσμευση και συνεισφορά των περιουσιακών στοιχείων των Ταμείων Πρόνοιας εγείρει ερωτήματα.

 

>>>Διαβάστε τη συνέχεια...

Πώς έχουν αποτιμηθεί τα περιουσιακά στοιχεία των ταμείων και τι επίπτωση θα είχε τυχόν συνεισφορά τους στο ταμείο αλληλεγγύης στη βιωσιμότητα του δημόσιου χρέους κατά το ΔΝΤ;

Ακόμη κι η διάσπαση της Λαϊκής Τράπεζας σε «καλή» και «κακή» τράπεζα δημιουργεί ερωτήματα. Γιατί αυτή και όχι η Τράπεζα Κύπρου ; Μήπως γιατί η πολιτική και η επιχειρηματική ελίτ του νησιού έχουν συμφέροντα στη δεύτερη ;Γιατί η Λαϊκή που είχε κρατικά ομόλογα ύψους 3 δισ. ευρώ πάει σε σπάσιμο, ενώ υπάρχουν συστημικές τράπεζες στην Ελλάδα με χαρτοφυλάκια ομολόγων 7 και 8 δισ. ευρώ που διασώθηκαν ;

Θεωρητικά, το κυπριακό κράτος θα μειώσει τις χρηματοδοτικές ανάγκες του κατά 2 δισ. ευρώ από το σπάσιμο της Λαϊκής. Όμως, αυτό το ποσό θα προέλθει από τη μελλοντική πώληση των στοιχείων της «κακής» τράπεζας και είναι αμφίβολο. Το άμεσο όφελος για τη Λαϊκή είναι το «κούρεμα» των καταθέσεων άνω των 100 χιλ. ευρώ και δεν πρέπει να είναι μεγάλο ποσό.

Αν όμως αυτό το «κούρεμα» γίνει στη Λαϊκή Τράπεζα, προς τι ο θόρυβος για την προστασία των καταθέσεων και το ΟΧΙ στους δανειστές από την κυπριακή βουλή; Είναι σαφές ότι οι Κύπριοι πολιτικοί «χορεύουν» στους δικούς τους ρυθμούς με το σχέδιο που ετοιμάζουν.

Όμως, ο τελικός κριτής του σχεδίου είναι η τρόικα, η οποία έχει διαμηνύσει ότι η Μεγαλόνησος θα πρέπει να βάλει 5,8 δισ. ευρώ στο τραπέζι αν θέλει να λάβει 10 δισ. σε νέα δάνεια από την Ε.Ε. και το ΔΝΤ.

Με μία μικρή επιφύλαξη για το όφελος από τη διάσπαση της Λαϊκής στην Κύπρο, οι υπόλοιπες πρωτοβουλίες των κυβερνώντων δεν βάζουν σημαντικά λεφτά στο τραπέζι τώρα. Αν λοιπόν οι Κύπριοι πολιτικοί θέλουν η πατρίδα τους να παραμείνει στο ευρώ, η Κύπρος θα πρέπει είτε να αποδεχθεί τη φορολόγηση των καταθέσεων είτε να επιβάλει έκτακτη φορολογική επιβάρυνση στους κατοίκους για να συμπληρωθούν τα 5,8 δισ. ευρώ. Σε διαφορετική περίπτωση, η Μεγαλόνησος θα καταστεί μεγάλη υπεράκτια ρωσική εταιρεία.

 
Όσο πιο γρήγορα αυτό το θέμα αποσαφηνισθεί τόσο το καλύτερο για όλους, συμπεριλαμβανομένης και της πολιτικής ελίτ. 

Dr. Money

ΤΟ ΜΕΤΩΠΟ !...

ΤΩΡΑ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΕΣ ΓΙΑΝΝΑΚΗ ?...

 

Το επιφανέστερο (τηλεοπτικά) τσιράκι των διαπλεκόμενων, αντιπαπανδρεϊκών, συμφερόντων, τα βρήκε σκούρα στην προσπάθειά του να στηρίξει τις ελλαδικές και τις κυπριακές δεξιούρες, που έγιναν ρεζίλια των σκυλιών κι αναγκάστηκε, χθες βράδυ, να πει τα αυτονόητα : οι διαπραγματεύσεις γίνονται στη βάση πραγματικών καταστάσεων και συσχετισμών !

 

Τόσο ο Γιαννάκης, όσο κι ο συρφετός που εκφράζει, τρία χρόνια τώρα, μας έχουν πρήξει με τις "αντιστασιακές" κορώνες τους, ενάντια στην "υποχωρητικότητα" και τη "δουλικότητα" του Γ. Παπανδρέου, με πρώτο βιολί τον ...αντιμνημονιακό Αντωνάκη, ο οποίος είχε και θα εφάρμοζε "εναλλακτικές λύσεις και πολιτικές" !

 

Το να γυρίζει αυτός που σ΄ έφτυνε και να γλείφει τα σάλια του, αν μη τι άλλο, ενέχει κάποια ευχαρίστηση !...

ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ ΑΛΛΑ ΟΧΙ ΦΑΡΣΑ !...

'Οταν αποχωρούσε από την Καγκελαρία στις αρχές της δεκαετίας του 1890 ο Σιδηρούς Καγκελάριος Μπίσμαρκ είχε ολοκληρώσει μια πρωτοφανή στα διπλωματικά χρονικά ισορροπία: Το Βερολίνο διατηρούσε προνομιακές ειδικές σχέσεις συνεργασίας με όλες τις μεγάλες δυνάμεις της Ευρώπης, έχοντας τον ρόλο και του εγγυητή της ειρήνης και του έντιμου μεσολαβητή και ταυτόχρονα διασφάλιζε την προληπτική αποτροπή κάθε αντιγερμανικής συσπείρωσης.

 

Μέσα σε λίγα χρόνια, οι διάδοχοι του Μπίσμαρκ, πολιτικές μετριότητες που κανείς δεν θυμάται τα ονόματά τους -Καπρίβι, Χοχενλόε, Μπίλοφ και Μπέτμαν Χόλβεγκ-, τα τίναξαν όλα στον αέρα: Δεν ανανέωσαν τη Συνθήκη Φιλίας με τη Ρωσία, εξαγρίωσαν τη Βρετανία με το πρόγραμμα ναυτικών εξοπλισμών και έφεραν τις δύο αυτές χώρες στο πλευρό της Γαλλίας.

 

Ολα τα παραπάνω έγιναν μέσα σε διάστημα δεκαπέντε χρόνων και εδώ έγκειται η διαφορά στη μεγάλη ανατροπή που προκάλεσε η Μέρκελ, καθώς δεν χρειάσθηκαν παραπάνω από τρία χρόνια διαχείρισης στην κρίση της Ευρωζώνης για να καταγραφούν κοσμογονικές αλλαγές :

 

Πρώτον, η σύγκρουση Βερολίνου - Ουάσιγκτον στη διαχείριση της χρηματοπιστωτικής κρίσης απονεύρωσε τη διατλαντική σχέση, ακύρωσε το ΝΑΤΟ και κατέστησε τη Γερμανία την υπ' αριθμόν μία απειλή για τη σταθερή επιστροφή των ΗΠΑ στην ανάπτυξη.

 

Δεύτερον, η πολιτική του Βερολίνου απέναντι στον Νότο της Ευρωζώνης επαναχάραξε μια διαχωριστική γραμμή στη Γηραιά Ηπειρο, με την ακύρωση στην πράξη της πορείας από την Πτώση του Τείχους τον Νοέμβριο του 1989 μέχρι την πλήρη ένταξη της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης στην Ε.Ε. τον Δεκέμβριο του 2002 στη Σύνοδο Κορυφής της Κοπεγχάγης.

 

Τρίτον, η απόφαση του Eurogroup τα ξημερώματα του περασμένου Σαββάτου είναι η πρώτη σοβαρή αντιπαράθεση Μόσχας - Βερολίνου μετά την ιστορική συνάντηση του Ιουλίου του 1990 στον Καύκασο των Κολ - Γκορμπατσόφ, που άνοιξε τον δρόμο στη συγκρότηση ενιαίας Γερμανίας.

 

>>>Διαβάστε τη συνέχεια...

Η Μέρκελ σήμερα είναι πιο τυχερή από τους προκατόχους της στις αρχές του 20ού αιώνα καθώς τα αντανακλαστικά τόσο της Ουάσιγκτον όσο και της Μόσχας είναι αργά, καθώς οι χώρες του Νότου της Ευρωζώνης δεν θέλουν αλλά και δεν μπορούν να συσπειρωθούν απέναντι στη γερμανική πυγμή.

Το μήνυμα του Βερολίνου προς την Ουάσιγκτον είναι γνωστό από το Καλοκαίρι του 2011, όταν ο Σόιμπλε δήλωνε απαξιωτικά ενώπιον του Αμερικανού ομολόγου του Γκάιτνερ ότι αυτοί που ευθύνονται για την κρίση δεν δικαιούνται να κάνουν υποδείξεις σε άλλους.

Χρειάσθηκε το τελεσίγραφο του Eurogroup προς τη Λευκωσία για να διαβάσουμε και το γερμανικό μήνυμα προς τη Μόσχα : Η Γερμανία πιστεύει ότι μπορεί να διατυπώσει το πλαίσιο και τους κανόνες μιας ειδικής σχέσης από την οποία εξαρτάται πολύ περισσότερο η Μόσχα παρά το Βερολίνο.

Η πλήρης στήριξη Πούτιν στη Μέρκελ, με αποκορύφωμα την προτροπή πέρσι το Καλοκαίρι να μην συναινέσει το Βερολίνο στην έκδοση ευρω-ομολόγου, δεν φαίνεται να συγκίνησε την Καγκελαρία. Είναι φανερό ότι η πρωτοβουλία κινήσεων αλλά και η ευθύνη για τη συγκράτηση της αποσταθεροποιητικής γερμανικής αλαζονείας ανήκει στην Ουάσιγκτον, με πρώτη επείγουσα προτεραιότητα την οριστική εκκαθάριση εκκρεμοτήτων με τη Μόσχα από την αντιπυραυλική ασπίδα μέχρι τον ανταγωνισμό για τα δίκτυα μεταφοράς ενέργειας.

Τούτων λεχθέντων, η μόνη άγνωστη παράμετρος των μεσοπρόθεσμων διεθνών συσχετισμών είναι η διαμόρφωση μιας συσπείρωσης ενάντια στον διεθνή ταραξία, έναν ρόλο που για τρίτη φορά σε έναν αιώνα διαδραματίζει η Γερμανία.
 

Αμερικανική ευθύνη.
 

Είναι φανερό ότι η πρωτοβουλία κινήσεων αλλά και η ευθύνη για τη συγκράτηση της αποσταθεροποιητικής γερμανικής αλαζονείας ανήκει στην Ουάσιγκτον, με πρώτη επείγουσα προτεραιότητα την οριστική εκκαθάριση εκκρεμοτήτων με τη Μόσχα από την αντιπυραυλική ασπίδα μέχρι τον ανταγωνισμό για τα δίκτυα μεταφοράς ενέργειας.

Γ. Καπόπουλος