ΘΕΩΡΙΕΣ ΣΥΝΩΜΟΣΙΑΣ !...

Δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία ότι ο Γιώργος Παπανδρέου έχει πολιτικές ευθύνες για το πώς αντιμετώ­πι­σε την κρίση το 2009. Υποτίμη­σε το πρόβλημα. Αργησε να πάρει μέτρα. Πρόβαλε μια εικό­να διαφθοράς της χώρας που, ανεξάρτητα από το αν ήταν σω­στή ή όχι, μας έκανε το μαύρο πρόβατο της Ευρώ­πης. Και βέβαια, καθυστέρησε τραγικά στην προώ­θηση των διαρθρωτικών αλλαγών και την αντιμε­τώ­πιση της φοροδιαφυγής.

 

Ολα αυτά όμως με τίπο­τε δεν δικαιολογούν την προσπάθεια ορι­σμένων κύκλων να του αποδώσουν πρόθεση να βλάψει τη χώρα. Αντιθέτως, σήκωσε ένα βάρος για τη διάσωση της οικονομίας που άλλοι το αρνήθηκαν.

 

Στις επιθέσεις που δέχεται ακολουθείται με συνέπεια η ίδια τακτική εδώ και σχεδόν τρία χρό­νια. Πρώτα εφευρίσκουν κάποια στοιχεία, συνήθως φανταστικά, ενίοτε πραγματικά αλλά διαστρεβλω­μένα ή πάντως ερμηνευμένα λάθος. Με βάση αυτά τα στοιχεία εξαπολύουν μια κατηγορία - όσο πιο εξωφρενική τόσο το καλύτερο. Για παράδειγμα, ότι ο Γιώργος Παπανδρέου μας έβαλε στο μνημόνιο με συνειδητό σχέδιο να πλουτίσουν οι ξένες τράπεζες και να βουλιάξουν τα Ταμεία. Σε επόμενο χρόνο τα στοιχεία διαψεύδονται αλλά βέβαια η είδηση περνάει στα μονόστηλα. Η κατηγορία όμως μένει - ιδίως γι΄ αυτούς που είναι έτοιμοι να πιστέψουν μια συνωμοσιολογική ερμηνεία της κρίσης.

 

Το τελευταίο κρούσμα εκδηλώθηκε πρόσφατα με αφορμή ερώτηση του Προκόπη Παυλόπουλου στη Βουλή για τις αγοραπωλησίες ελληνικών ομολόγων από ξένες τράπεζες τον πρώτο χρόνο του μνημονίου. Πήραν τα στοιχεία, τα έκοψαν από εδώ, τα έραψαν από εκεί κι έβγαλαν το συμπέρα­σμα: τα ξένα ιδρύματα ξεφορτώθηκαν ομόλογα πάνω από 100 δισεκατομμύρια την ώρα που τα ασφα­λιστικά ταμεία και οι ελληνικές τράπεζες αγόραζαν ομόλογα.

 

>>>Διαβάστε τη συνέχεια...

Οπερ έδει δείξαι, που θα έλεγε και ο μαθηματικός μας. Ηταν σχέδιο που εκτελέστηκε εν ψυχρώ και υπολογισμένα για να χρεοκοπήσουν τα Ταμεία μας και να γλιτώσουν τα λεφτά τους οι ξένοι.
Το είπε ο Προκόπης, το επανέλαβε η Νάντια Βαλαβάνη του ΣΥΡΙΖΑ, το πήραν φυσικά και οι αρθρογράφοι που παρασύρθηκαν - επίσημα στοιχεία ήταν αυτά. Το πολιτικό συμπέρασμα σαφές: ο Γιώργος Παπανδρέου ενήργησε ως πράκτορας των ξένων συμφερόντων.
Το Διαδίκτυο πήρε φωτιά, οι κατηγορίες υιοθετήθηκαν από όλα αυτά τα μπλογκ που ειδικεύονται στις προφητείες του γέροντα Παΐσιου και στο κυνήγι των μαγισσών και βέβαια ακόμα και καλοπροαίρετοι πολίτες αναρωτήθηκαν αν τουλάχιστον υπάρχει ζήτημα κακής διαχείρισης. Δέκα ημέρες αργότερα και μετά τον θόρυβο που προκλήθηκε, η Τράπεζα της Ελλάδος αναγκάστηκε να βγάλει ανακοίνωση που βάζει τα πράγματα στη σωστή τους διάσταση. Προσοχή: δεν έδωσε διαφορετικά στοιχεία, απλώς δεν έκανε τις ίδιες «παραλείψεις» που έκαναν όλοι οι άλλοι.

Η πραγματικότητα, λοιπόν, είναι ότι στο διάστημα αυτό οι ξένες τράπεζες μείωσαν τα ομόλογα που έχουν στην κατοχή τους όχι κατά 110 αλλά κατά 42 δισεκατομμύρια ευρώ. Από αυτά όμως περίπου 35 δισ. αφορούν λήξεις ομολόγων που δεν αντικαταστάθηκαν γιατί βέβαια το ελληνικό Δημόσιο δεν είχε πια πρόσβαση στις διεθνείς αγορές χρήματος. Στο ίδιο διάστημα τα ομόλογα που είχαν στη διάθεσή τους τα ελληνικά ασφαλιστικά ταμεία όχι μόνο δεν αυξήθηκαν, αλλά μειώθηκαν. Μόνο οι ελληνικές τράπεζες αύξησαν τα ομόλογα που είχαν στην κατοχή τους και για να στηρίξουν την τιμή τους αλλά και γιατί με ενέχυρο τα ομόλογα μπορούσαν να δανειστούν φτηνά από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα.

Για τον λόγο αυτό πάντως σήμερα πρόκειται να επανακεφαλαιο­ποιηθούν με το πακέτο των 31,5 δισ. Δεν είναι η πρώτη φορά ωστόσο που ο Γιώργος Παπανδρέου κατηγορείται με αυτόν τον τρόπο. Ανάλογη «καταγγελία» έχει κάνει και ο Πάνος Καμμένος ?ότι είναι έμμισθος μπρόκερ των ξένων- υποστηρίζοντας ότι υποχρέωσε το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο να πουλήσει ελληνικά CDS - ασφάλιστρα κινδύνου δηλαδή για την περίπτωση χρεοκοπίας- τα οποία αγόρασαν εν συνεχεία ξένες εταιρείες στις οποίες συμμετείχε ο αδελφός του. Από τη συναλλαγή το ελληνικό Δημόσιο έχασε 60 δισ. ευρώ, τα οποία προφανώς κέρδισαν οι ξένοι φίλοι του Γιώργου !
Μόνο στην Ελλάδα, βέβαια, θα μπορούσε κανείς να υποστηρίξει μια τέτοια ασυναρτησία. Αρκεί να επισημάνουμε ότι το σύνολο των ασφαλίστρων που ενεργοποιήθηκαν μετά το κούρεμα δεν ξεπέρασε τα 2 δισ. Επιπλέον, η απόφαση του ΤΤ να πουλήσει τα δικά του ασφάλιστρα είχε ληφθεί και υλοποιηθεί στο μεγαλύτερο μέρος της πριν από τις εκλογές. Και βέβαια αν κάποιος ήθελε να αγοράσει ασφάλιστρα δεν χρειαζόταν να αγοράσει από το ΤΤ, πωλούνταν ελεύθερα στις διεθνείς αγορές.

Κι όμως, αυτό το ζήτημα, που αποτελεί και αντικείμενο δικαστικής έρευνας, βρίσκεται σε εκκρεμότητα για πάνω από έναν χρόνο! Στην ίδια κατηγορία των φανταστικών αποκαλύ­ψεων μπορεί φυσικά κανείς να εντάξει και μια σειρά από άλλες καταγγελίες. Οπως για παρά­δειγ­μα ότι δεν δανειστήκαμε από την Κίνα ή τη Ρωσία που προσφέρθηκαν να το κάνουν. Πέρα από το ότι τέτοιες προσφορές δεν υπήρξαν -αντίθετα τουλά­χι­στον από την πλευρά της Ρωσίας φαίνεται ότι υπήρ­ξε ρητή άρνηση- θα πρέπει να έχει κανείς από­λυτη άγνοια των μεγεθών για να πιστεύει ότι μπο­ρούσε ποτέ μια χώρα να δώσει τέτοια χρήματα. Η Κύπρος προσπάθησε να πάρει δάνειο 5 δισ. από τη Ρωσία και απέτυχε. Οχι τα 110 δισ. του μνημονίου.

Τι εξυπηρετούν, λοιπόν, όλα αυτά; Είναι η εκδίκηση των άσπονδων φίλων που περίμεναν εκδουλεύσεις; Είναι απλώς το άλλοθι όσων επιμένουν να μη θέλουν να δουν το πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε ως χώρα; Κανείς δεν ξέρει. Το βέβαιο είναι ότι το μόνο που επιτυγχάνουν είναι να δηλητηριάζουν τον πολιτικό διάλογο !

Παντελής Καψής

ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΑΛΜΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΓΙΝΕ !...

Χωρίς σύγκρουση με την αντίληψη του πολιτικού κατεστημένου, δεν θα πετύχουμε την ηθική επαναθεμελίωση της πολιτικής

Οι πρόσφατες εξελίξεις κατέστησαν σε όλους προφανές ότι το κομματικό σύστημα εξάντλησε τη νομιμοποίησή του. Η απόσταση που χωρίζει τον πολιτικό λόγο που διατυπώθηκε προεκλογικά με τις μετεκλογικές πράξεις είναι χαώδης. Στην Ελλάδα της χρεοκοπίας, όμως, δεν υπάρχει καμία δικαιολογία για κανέναν. Η δε πρόσφατη διαχείριση των καταγγελιών που σχετίζονται με τον πρόεδρο της Βουλής ήταν σε ατομικό και θεσμικό επίπεδο επιεικώς απαράδεκτη και μακάρι να μην αποτελέσει τη σταγόνα που θα ξεχειλίσει το ποτήρι της οργής των πολιτών.

Η κρίση αξιοπιστίας πολιτικής και πολιτικών γίνεται γενικευμένη κρίση εμπιστοσύνης σε θεσμούς και πρόσωπα. Και η κρίση εμπιστοσύνης μεταβάλλεται σε καθολική κρίση νομιμοποίησης.

Απάντηση σε αυτή την πολλαπλή κρίση δεν μπορεί να δοθεί με μερεμέτια, ημίμετρα, με βερμπαλισμούς, με εύκολες ρητορείες, όπως στο παρελθόν. Η πολιτική έχει χάσει το αξιακό της υπόβαθρο, τα ηθικά της θεμέλια έχουν διαρραγεί.

Κι αυτό δεν συνιστά ηθικολογία. Αποτελεί τη διαπίστωση ότι μόνο ο επώδυνος ανηφορικός δρόμος της ηθικής επαναθεμελίωσης της πολιτικής μπορεί να οδηγήσει στην ανάκτηση της αξιοπιστίας και της εμπιστοσύνης της κοινωνίας.

Πουθενά δεν αμφισβητήθηκε πιο έντονα αλλά και πιο δικαιολογημένα η αξιοπιστία της πολιτικής από το κορυφαίο θέμα της χρηματοδότησης των πολιτικών κομμάτων και του «πόθεν έσχες» των πολιτικών. Γι' αυτό οφείλουμε άμεσα να προχωρήσουμε σε μια ριζική αλλαγή. Και η προετοιμασία είναι ολοκληρωμένη ήδη από τον Μάιο του 2011! Στο αρμόδιο υπουργείο και με τον ανασχηματισμό του Ιουνίου του ίδιου χρόνου παραδόθηκε επίσημα. Τον Ιανουάριο του 2011 συστήσαμε επιστημονική επιτροπή υψηλού κύρους, με την οποία εργαστήκαμε χωρίς κανέναν περιορισμό και με μόνο γνώμονα τη δημιουργία ενός διαφανούς και αξιόπιστου συστήματος ελέγχου που θα έδινε μια πειστική απάντηση στο πρόβλημα του μαύρου πολιτικού χρήματος.

Στηριχθήκαμε τόσο στις προτάσεις της Επιτροπής Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής όσο και στην Επιτροπή GRECO του Συμβουλίου της Ευρώπης και στις αντίστοιχες προτάσεις της Διεθνούς Διαφάνειας.

Μερικές από τις κύριες, από τις 75 συνολικά αλλαγές, η επεξεργασία των οποίων έχει νομοτεχνικά ολοκληρωθεί, ήταν :

 

>>>Διαβάστε τη συνέχεια…

Α. Για τη διαφάνεια, τον έλεγχο και τις κυρώσεις :

1) Η πλειοψηφία, έως και το σύνολο, των μελών της Επιτροπής Ελέγχου δεν θα είναι βουλευτές.

2) Οι διοικητικές κυρώσεις επιβάλλονται όχι από τον πρόεδρο της Βουλής αλλά από την ίδια την Επιτροπή Ελέγχου.

3) Αναρτάται στο Διαδίκτυο το σύνολο των αποφάσεων της Επιτροπής Ελέγχου.

4) Η Επιτροπή θα ελέγχει όχι μόνο τα οικονομικά των υποψήφιων βουλευτών που εκλέχθηκαν, αλλά και όσων δεν κατάφεραν να εκλεγούν.

5) Τα πολιτικά κόμματα και οι συνασπισμοί ακολουθούν το διπλογραφικό σύστημα και τηρούν βιβλία Γ' κατηγορίας, ενώ τα βιβλία ελέγχονται ετησίως από την Επιτροπή Ελέγχου και δημοσιοποιούνται στο Διαδίκτυο

6) Το 100% των εσόδων και το 90% των δαπανών των πολιτικών κομμάτων διακινούνται υποχρεωτικά μέσω ενός λογαριασμού ανά τράπεζα και το πολύ μέχρι τρεις (3) τράπεζες.

7) Ελεγχος στα οικονομικά όλων των βουλευτών και των κομμάτων που εκπροσωπήθηκαν στη Βουλή από το 1974 μέχρι σήμερα.

Β. Για τα έσοδα :

1) Μείωση κατά 25% της τακτικής χρηματοδότησης και περαιτέρω μείωση κατ' έτος αναλογικά με το ύψος του ελλείμματος και πάντως με βάση όχι τα προϋπολογισθέντα αλλά τα βεβαιωθέντα έσοδα του κρατικού προϋπολογισμού.

2) Συνυπολογισμός και αφαίρεση από την τακτική χρηματοδότηση του κάθε κόμματος του ποσού που αναλογεί σε μισθοδοσία αποσπασμένων στο κόμμα υπάλληλων

3) Απαγόρευση του τραπεζικού δανεισμού των κομμάτων.

Γ. Για τις δαπάνες :

1) Απαγορεύονται οι οργανωμένες, χρηματοδοτούμενες από τα κόμματα μετακινήσεις ετεροδημοτών. Ως γνωστόν συνιστούν μια τεράστια δαπάνη που έχει στηλιτευθεί ως έμμεσος χρηματισμός.

2) Απαγόρευση στα κόμματα και στους υποψηφίους να αναρτούν αεροπανό, πανό, αφίσες, γιγαντοαφίσες και κάθε άλλο μέσο προβολής, υπαίθριας προβολής πολιτικών μηνυμάτων, εκτός των χώρων που δίνουν άδεια οι ΟΤΑ.

3) Υποχρεωτικό κοινό φυλλάδιο για τους υποψηφίους του κάθε συνδυασμού.

Δ. Για το πόθεν έσχες :

Σε περίπτωση ανακρίβειας της δήλωσης ή μη τεκμηρίωσης του τρόπου απόκτησης των περιουσιακών στοιχείων, η Επιτροπή Ελέγχου καταλογίζει σε βάρος του ελεγχομένου και υπέρ του Δημοσίου χρηματικό ποσό ίσης αξίας με το περιουσιακό όφελος, το οποίο απέκτησε ο ελεγχόμενος.

Το παραπάνω θεσμικό πλαίσιο συνιστά μια ριζοσπαστική αλλαγή που εύλογο είναι να δημιουργεί αμφιβολίες για το αν θα ήταν εφικτή. Επειδή οι δηλώσεις αποφασιστικότητας πια δεν επαρκούν, υπενθυμίζουμε την ψήφιση και εφαρμογή του νόμου 3870/2010 για τις εκλογικές δαπάνες της αυτοδιοίκησης, με τον οποίο μεταξύ άλλων καταργήθηκαν τα ανώνυμα αθεώρητα κουπόνια ενίσχυσης των συνδυασμών, αναρτήθηκαν στο Διαδίκτυο όλες οι προεκλογικές δαπάνες και το κυριότερο έπαψαν οι επιτροπές ελέγχου να διορίζονται από τον κυβερνητικά διορισμένο γενικό γραμματέα κάθε περιφέρειας.

Επίσης, με τον νόμο 3979 που προωθήσαμε τον Μάιο του 2011, νομοθετήσαμε την υποχρεωτική ανάρτηση των «πόθεν έσχες» των βουλευτών στον διαδικτυακό τόπο της Βουλής.

Είναι πολύ σημαντικό να τονιστεί ότι με την υπερψήφιση αυτού του νομοσχεδίου, η Ελλάδα θα είχε πάψει να συγκαταλέγεται παγκοσμίως ανάμεσα στα κράτη εκείνα των οποίων το πολιτικό σύστημα θεωρείται αδιαφανές και διεφθαρμένο όπως πολύ πρόσφατα έγινε ξανά με τη νέα έκθεση της επιτροπής Greco του Συμβουλίου της Ευρώπης.

Η χαμένη ευκαιρία

Ετσι όπως ήρθαν τα πράγματα, στην πραγματικότητα η χώρα πρέπει να επιστρέψει 1,5 χρόνο πίσω, τότε που ήμασταν έτοιμοι να κάνουμε το μεγάλο άλμα εμπρός.

Σε κάθε περίπτωση βέβαια παραμένουν ορισμένα αμείλικτα ερωτήματα.

Γιατί έπρεπε να ανακοπεί η ορμή θεσμικών αλλαγών που είχε τότε αποκτηθεί; Ποια σκοπιμότητα επέβαλε να χαθεί όλο αυτό το χρονικό διάστημα;

Γιατί έπρεπε να πραγματοποιηθούν δύο εκλογικές αναμετρήσεις, τον Μάιο και τον Ιούνιο του 2012 χωρίς να μεταβληθεί το αδιαφανές και διάτρητο νομικό καθεστώς που ισχύει εδώ και χρόνια;

Γιατί έπρεπε να αναγκαστούμε ορισμένοι, προσωπικά και ως μέλος της κυβέρνησης, τον Μάρτιο του 2012, να καταψηφίσουμε την τροπολογία για τη χρηματοδότηση των κομμάτων επειδή δινόταν το πράσινο φως να κατατεθεί στη Βουλή χωρίς καμία αλλαγή στο πλαίσιο διαχείρισης και ελέγχου αυτών, τη στιγμή μάλιστα που οι σχετικές διατάξεις ήταν από κάθε άποψη έτοιμες έναν χρόνο πριν;

Σε ποιον είναι δύσκολο άραγε να αντιληφθεί ότι αν, για παράδειγμα, είχε θεσμοθετηθεί ο ανεξάρτητος έλεγχος στο πόθεν έσχες των πολιτικών από επιτροπές κύρους ανώτατων δικαστικών, τότε δεν θα υπήρχε το παραμικρό περιθώριο να ζούμε την πρόσφατη ντροπή και τον διασυρμό του πολιτικού συστήματος;

Είναι βέβαιο πως, αν η δουλειά που αφήσαμε στο υπουργείο Εσωτερικών είχε γίνει νόμος του κράτους, τώρα δεν θα υπήρχε λόγος να συζητούμε για τον ρόλο του ΣΔΟΕ, τον έλεγχο δεκάδων πολιτικών προσώπων -δίκαια ή άδικα- με αμφιβολίες, υποψίες και τελικά ένα πολιτικό σύστημα ολόκληρο «κρεμασμένο στα μανταλάκια» . Ποιοι έχουν την τεράστια πολιτική ευθύνη για όσα συμβαίνουν; Ποιοι έχουν την κολοσσιαία ιστορική ευθύνη που οι εκπρόσωποι της φασιστικής ακροδεξιάς και της λαϊκιστικής αριστεράς θα είναι τελικά οι μόνοι ωφελημένοι; Με μόνη ζημιωμένη τη δημοκρατία. Γι' αυτό, τώρα χρειάζεται μια καθαρή διαχωριστική γραμμή με το χθες και όσους το εκπροσωπούν επί δεκαετίες. Εμπρακτη, απτή και αληθινή.

Γιάννης Ραγκούσης

ΠΡΟΕΔΡΑΡΑ !...

Ο ΒΟΘΡΟΣ ΞΕΧΕΙΛΙΖΕΙ !...

«Η επίθεση που εξαπέλυσε ο Χατζηνικολάου εναντίον μου είναι μαφιόζικη, εκβιαστική και αλήτικη. Ξέρω ότι ο Χατζηνικολάου είναι σοβαρός παίχτης, ξέρω ποιοι είναι από πίσω, ξέρω που πάω να δώσω τη μάχη, εγώ όμως θα την δώσω και δεν πρόκειται να με περιορίσει το κουστούμι του Προέδρου. Λάθος πρόσωπο χτύπησε. Θα κατέβω στην αρένα, δεν θα πάω μόνο νομικά και σαλονάτα. Ο φίλος μου ο Νίκος έχει πάρει το καλαμάκι και θέλει να μου πιει το αίμα, δεν θα τον διευκολύνω."

 

Αυτά για το καλαμάκι του φίλου του του Νίκου, που είναι σοβαρός παίκτης τα λέει πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων. Ως κολλητάρι του καταγγέλλοντος εκδότη –δημοσιογράφου.
Η Βουλή των Ελλήνων είναι ήδη αρκετά πληγωμένη, γιατί την κόσμησαν Πετσάλνικοι και Σιούφες, γιατί εκεί δουλεύουν και γενικώς σιτίζονται, η κόρη ενός μονοήμερου προέδρου της, ο γαμπρός της αδερφής ενός αντιπροέδρου της και άλλοι χίλιοι σχεδόν παρόμοιων προσλήψεων υπάλληλοι.
Όταν λοιπόν κι ο σημερινός πρόεδρος νομίζει πως μιλά σε σκυλάδικο, πως και σε ποιον να δικαιολογήσεις σεβασμό στο Κοινοβούλιο και τη Δημοκρατία;
Πώς να αντιμετωπίσεις τους φασίστες που «αισθάνονται άβολα στα έδρανα του κοινοβουλίου»;

«Θα συνεχίσω απερίσπαστος τη δημοσιογραφική έρευνα. Δεν πτοούμαι» απαντά σοβαροφανώς θεσμικά το κολλητάρι του Προέδρου, ο εκδότης δημοσιογράφος.
Ανατρέχοντας στην Real της Κυριακής αναζητά κανείς την δημοσιογραφική έρευνα. Τους ανθρώπους που αναζητήθηκαν και μίλησαν, τα στοιχεία που συλλέχθηκαν, τις αναλύσεις που τα φώτισαν. Ματαίως.

Εκτός αν έρευνα σε αυτή την Ελλάδα είναι η μεταφορά καταγγελιών και φακέλων, η δημοσιοποίηση δηλαδή ανέλεγκτων υποθέσεων των κρατικών υπηρεσιών.
Έρευνα θα ήταν ο εντοπισμός ολιγωρίας στην εξέταση της καταγγελίας, οι παρεμβάσεις που έγιναν, η παρεμπόδιση λειτουργών να κάνουν τη δουλειά τους.
Αντί γι αυτό χορταίνουμε υπονοούμενα, αιωρούμενα γιατί, δημοσιογραφία της παρακμής και της συνενοχής.

>>>Διαβάστε τη συνέχεια…

Μειμαράκης – Χατζηνικολάου σε ότι αφορά στην μεταξύ τους αντιπαράθεση σημειώσατε δύο. Στην αντιστροφή των ρόλων ο προεδρικός δημοσιογράφος κερδίζει τον δημοσιογραφικό πρόεδρο. Κι ο πρόεδρος έπρεπε ήδη να έχει παραιτηθεί. Λίγο σκοινί του έδωσαν και κρεμάστηκε.

Για την Ελλάδα, δηλαδή συλλογική αυτοεκτίμηση, κύρος θεσμών, εικόνα εξωχώρια σημειώσατε μηδέν. Πιο κάτω δύσκολα πάει.

Το ευεργετικό του θέματος είναι το πόσο άκυρος και ξένος φαίνεται ο δήθεν μαγκίτικος λόγος του ενός, πόσο εξόφθαλμα ρηχή και ψεύτικη η θεσμική σοβαροφάνεια του άλλου.

Νικολάκη αλλού αυτά λέει ο Πρόεδρος.
Σας παρακαλώ κύριε Πρόεδρε, αποποιείται με τον απαραίτητο καθωσπρεπισμό την ενοχοποιητική οικειότητα ο δημοσιογράφος-εκδότης. Για ποιον με περάσατε;

Το θετικό είναι λοιπόν που το σύστημα της χρεοκοπίας καταρρέει. Αξιωματούχοι συγκρούονται δημόσια με τρόπους που δημιουργούν έκπληξη και αποστροφή.
Έτσι είναι. Ο βόθρος που ξεχειλίζει, δίνει την ευκαιρία να τον αδειάσεις.

Χάρης Τσάκωνας.

ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΚΑΙ ΜΥΘΟΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΜΙΣΘΟΥΣ !...

 

Σύμφωνα με μελέτη, του 2005, της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, «ο διαφορικός πληθωρισμός στην Ελλάδα (σε σχέση με τις άλλες χώρες-μέλη της Ε.Ε.) οφείλεται περισσότερο στη μεταβολή των ποσοστών κέρδους στις εγχώριες αγορές αγαθών και υπηρεσιών (δηλαδή στις αγορές των λεγόμενων μη εμπορεύσιμων -στη διεθνή οικονομία- αγαθών και υπηρεσιών) και λιγότερο στη μεταβολή του κόστους εργασίας ανά μονάδα προϊόντος.
 

Οι βασικότερες διαπιστώσεις της μελέτης αυτής είναι οι ακόλουθες :

 

1. Το ποσοστό απώλειας ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας μεταξύ Ιανουαρίου 1999 και Δεκεμβρίου 2004, μετρούμενο ως μεταβολή των σχετικών τιμών καταναλωτή, είναι το έβδομο μικρότερο τόσο έναντι των υπολοίπων χωρών της Ευρωζώνης όσο και έναντι ενός αριθμού 23 χωρών που διατηρούν τις μεγαλύτερες συναλλαγές με την Ευρωζώνη. Τη μεγαλύτερη απώλεια ανταγωνιστικότητας, υπερτριπλάσια της Ελλάδας, υφίσταται η Ιρλανδία, και ακολουθούν -με ποσοστά μεγαλύτερα της Ελλάδας- η Ισπανία, η Πορτογαλία, η Ιταλία και άλλες τέσσερις χώρες.

 

2. Αυτή η απώλεια ανταγωνιστικότητας οφείλεται στη μεγαλύτερη απόκλιση (αύξηση) τιμών στην Ελλάδα από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο. Η διαφορά αυτή, με βάση τον αποπληθωριστή του ΑΕΠ, είναι στην Ελλάδα κατά 1,5% μεγαλύτερη από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο.

3. Το 1,5% του πληθωρισμού πάνω από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο οφείλεται κατά 67% στη μεταβολή των περιθωρίων κέρδους, κατά 20% στη μεταβολή των εμμέσων φόρων και κατά 13% στη μεταβολή του εργασιακού κόστους.

 

4. Το πραγματικό (δηλαδή το αποπληθωρισμένο) μοναδιαίο κόστος εργασίας (με τη μέθοδο που το υπολογίζει η ΕΚΤ) την περίοδο αυτή στην Ελλάδα μειώνεται κατά 1% ετησίως, και αυτή η μείωση είναι η μεγαλύτερη που παρατηρείται σε ολόκληρη την Ευρωζώνη.

 

>>>Διαβάστε τη συνέχεια…

 5. Η οικονομία, με άλλα λόγια, χάνει σε ανταγωνιστικότητα, υπό την έννοια του σχετικά υψηλότερου πληθωρισμού, ο οποίος οφείλεται -πάντα κατά την ΕΚΤ- στα υψηλά μέσα περιθώρια κέρδους των επιχειρήσεων και την υψηλή έμμεση φορολογία, ενώ το κόστος εργασίας στην Ελλάδα μειώνεται σε πραγματικούς όρους. Αν, μάλιστα, δεν μειώνονταν σε πραγματικούς όρους το κόστος εργασίας, η απώλεια ανταγωνιστικότητας θα ήταν πολύ μεγαλύτερη. Το αξιοσημείωτο, μάλιστα, είναι ότι στο διάστημα 1999-2004 επιτυγχάνεται μείωση του μοναδιαίου κόστους εργασίας, παρά την αύξηση των μισθών. Οπως προκύπτει από την σύγκριση των στοιχείων που παραθέτει η ΕΚΤ, η Ελλάδα είχε την τρίτη μεγαλύτερη μέση ετήσια αύξηση της πραγματικής αμοιβής ανά απασχολούμενο με 2,8%, με πρώτο το Λουξεμβούργο (3,8%) και δεύτερη την Ιρλανδία (3%).

Η μείωση του μοναδιαίου κόστους εργασίας, σύμφωνα με τη μελέτη της ΕΚΤ, οφείλεται στην αύξηση της παραγωγικότητας της εργασίας κατά 3,8%, ποσοστό που είναι το υψηλότερο σε ολόκληρη την Ευρωζώνη, στην οποία καταγράφεται την ίδια περίοδο (1999-2004) μέση αύξηση 0,7%».

 
Απόσπασμα από τη μελέτη των Γιάννη Στουρνάρα και Μαρίας Αλμπάνη «Η ελληνική οικονομία μετά την κρίση: Αναζητώντας ένα νέο αναπτυξιακό πρότυπο» που εκδόθηκε το 2008 από το ΙΟΒΕ, στο οποίο τότε ο νυν υπουργός Οικονομικών ήταν επιστημονικός διευθυντής.
 

Για την αντιγραφή Ανδρέας Πετσίνης
 

Στο διάστημα 1999-2004 επιτυγχάνεται μείωση του μοναδιαίου κόστους εργασίας, παρά την αύξηση των μισθών. Οπως προκύπτει από την σύγκριση των στοιχείων που παραθέτει η ΕΚΤ, η Ελλάδα είχε την τρίτη μεγαλύτερη μέση ετήσια αύξηση της πραγματικής αμοιβής ανά απασχολούμενο με 2,8%, με πρώτο το Λουξεμβούργο (3,8%) και δεύτερη την Ιρλανδία (3%).

ΚΕΝΤΡΟΑΡΙΣΤΕΡΑ : Η ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΡΕΞΗΓΗΣΗ !...

 

Λένε ότι στην Ελλάδα είσαι ότι δηλώσεις και -όπως αποδείχτηκε- πληρώνεις και όσα δηλώσεις! Μόνο που για το τι είμαστε, δηλώνουμε πολλά, ενώ για το τι πληρώνουμε, δηλώνουμε λίγα...

Η Κεντροαριστερά, ως πολιτικός χώρος, πλήρωσε -και πληρώνει ακόμα και τώρα που οι κεντροαριστεροί γίνονται είδος... προς εξαφάνιση- την κατά δήλωση ένταξη. Στο εσωτερικό της σωρεύτηκαν άνθρωποι με τις πιο διαφορετικές προελεύσεις και κίνητρα, δημοκρατικοί και αντιδεξιοί, που ένιωθαν ότι ανήκουν γενικά σ’ αυτόν το χώρο, αλλά και πρόσωπα που μέσω της Κεντροαριστεράς γεύτηκαν επί χρόνια τα όποια πλεονεκτήματα της εξουσίας, αποκομίζοντας οφέλη και εκπληρώνοντας προσωπικές φιλοδοξίες... Από την άλλη, είτε γιατί δεν το επεδίωξε η ηγεσία της -πολυσυλλεκτικότητα, προσωπικές και μικροκομματικές σκοπιμότητες, αλαζονείες, δυσπιστία κ.λπ.- είτε γιατί όταν το επεδίωξε -περίοδος Σημίτη- δεν τα κατάφερε, η Κεντροαριστερά δεν συγκροτήθηκε ποτέ σε μια ενιαία ιδεολογικοπολιτική παράταξη, με συγκεκριμένους προσανατολισμούς και στοχεύσεις.

Στην περίοδο που διανύουμε, η συζήτηση για την κεντροαριστερά ανοίγει ξανά. Ανοίγει πάλι, ωστόσο, με τρόπο λαθεμένο, ή, εν πάση περιπτώσει, μακριά από τις ανάγκες μιας προγραμματικής και ιδεολογικοπολιτικής ανασυγκρότησης της προοδευτικής παράταξης, καθώς επικεντρώνεται σε ζητήματα οργανωτικού χαρακτήρα. Κινδυνεύει να ακυρωθεί, έτσι, μια αναζήτηση που επείγει και διαιωνίζεται η μεγάλη παρεξήγηση για τη συγκρότηση και το ρόλο της Κεντροαριστεράς. Είναι ανάγκη, λοιπόν, να ορίσουμε ξανά το πλαίσιο. Ένα πλαίσιο που δεν μπορεί παρά να αφορά την πρόταση διεξόδου από την κρίση, σε συνδυασμό με το οικονομικό, πολιτικό και κοινωνικό μοντέλο που επιλέγουμε να ακολουθήσει η χώρα μας στο μέλλον.

>>>Διαβάστε τη συνέχεια…

Οι δύο στόχοι είναι αλληλένδετοι… Και όπως έγραψε ο Τάσος Γιαννίτσης την Κυριακή, "η σχέση της χώρας με την κρίση θα κριθεί από την ισορροπία στο τρίγωνο δημοσιονομική, παραγωγική και κοινωνική διάσταση". Από τη συζήτηση προβλημάτων, όπως η δημοσιονομική σταθεροποίηση, η παραγωγική ανασυγκρότηση, η ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων και η τεχνολογική ανάπτυξη, που αποτελούν ούτως ή άλλως την ατζέντα των καιρών.

Ας μιλήσουμε για την ουσία κι όχι μόνο για τους τύπους. Και για να εγκαταλείψουμε, επιτέλους, τους “γεωγραφικούς” προσδιορισμούς, ας μιλήσουμε για τη συγκρότηση -και στη χώρα μας- της "μεταρρυθμιστικής αριστερής σοσιαλδημοκρατίας".

Γιάννης Μεϊμάρογλου

ΓΙΑΤΙ ΜΑΣ ΧΑΜΟΓΕΛΑ Η ΛΑΓΚΑΡΝΤ ?...

Τελικά, πόσο μεγάλη είναι η νέα «μαύρη τρύπα» στα δημοσιονομικά της Ελλάδας - είναι 20, άραγε 30 ή μήπως ακόμη πιο πολλά δισ.; Η Ισπανία και η Κύπρος θα μπουν σε καθεστώς Μνημονίου και αν ναι, με τι όρους - και ποιες ακόμη χώρες θα τις ακολουθήσουν; Και το ΔΝΤ, πώς από υπέρμαχος της πιο σκληρής λιτότητας εμφανίζεται τώρα να είναι διαπρύσιος κήρυκας της ανάπτυξης και της χαλάρωσης του... κορσέ της λιτότητας;

Οι εξελίξεις είναι περίπλοκες, τα συμφέροντα που διακυβεύονται τεράστια και έχουμε φτάσει να κινδυνεύει να χάσει η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα! Ένας απλός άνθρωπος δύσκολα θα βγάλει άκρη με όσα συμβαίνουν και λέγονται, ειδικά όταν φορτώνεται με το άγχος της επιβίωσης. Έτσι, ας μαζέψουμε λίγο την... καλούμπα για να δούμε τα γεγονότα πιο καθαρά.

Διαπίστωση πρώτη: Παρά τις κατά καιρούς διαβεβαιώσεις, η «μαύρη τρύπα» στην Ελλάδα όχι απλώς δεν κλείνει μετά τις (κατά βάση οριζόντιες) περικοπές, αλλά διαρκώς μεγαλώνει. Είναι πλέον φανερό ότι τα νούμερα δεν βγαίνουν. Η Ελλάδα δεν μπορεί να γνωρίσει ανάπτυξη σε καθεστώς βαθιάς λιτότητας και, κατά συνέπεια, της είναι πρακτικά αδύνατο να (εκ)πληρώσει τις συμβάσεις που έχει υπογράψει. Άρα, εάν είναι να μείνει στην Ευρωζώνη, χρειάζεται νέα δανεικά ή νέο «κούρεμα» ή και τα δύο μαζί.

>>>Διαβάστε τη συνέχεια…

Διαπίστωση δεύτερη: Η Ελλάδα δεν αποτελεί μεμονωμένη περίπτωση, όπως ισχυρίζονταν αρκετοί. Ούτε τα Μνημόνια τελειώνουν με τα PIIGS. Άρα, η λύση που θα δοθεί τελικά στο ελληνικό πρόβλημα θα αποτελέσει μοντέλο και δεδικασμένο για άλλες περιπτώσεις, παρά τις ιδιαιτερότητες της καθεμίας. Και έτσι, θα καθοριστούν σταδιακά οι νέες ισορροπίες, ο ρόλος της Γερμανίας, των άλλων ισχυρών και της περιφέρειας, η μελλοντική μορφή της Ε.Ε., η θέση της διεθνώς και πολλά άλλα.

Διαπίστωση τρίτη: Σε αυτό το πλαίσιο, τίθεται εκ νέου θέμα παρουσίας του ΔΝΤ στην Ευρώπη. Είναι αναμφισβήτητο ότι η έλευσή του δεν έγινε τυχαία, αλλά επειδή -για συγκεκριμένους λόγους, που δεν μπορούν να αναλυθούν εδώ- έτσι επέλεξαν το Βερολίνο και οι Βρυξέλλες. Με τις συνταγές και το τεχνοκρατικό προφίλ του, ο διεθνής οργανισμός χάραξε τον δρόμο για την πολιτική η οποία εφαρμόστηκε τα δύο προηγούμενα χρόνια και, κατά συνέπεια, φέρει μεγάλο μέρος της ευθύνης για την «καμένη γη» σε πολλές χώρες, της Ελλάδας συμπεριλαμβανομένης.

Τι συνέβη, λοιπόν, και ζητά τώρα να δοθεί «αέρας» στην Αθήνα και διαμηνύει ότι απαιτείται νέο «κούρεμα» στο ελληνικό χρέος; Ιδού δύο αιτίες: Πρώτον, η Λαγκάρντ μιλά εκ του ασφαλούς, καθώς το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο διασφαλίζεται ότι είναι ο τελευταίος που μπορεί να υποστεί «κούρεμα» - κι αυτό, μόνο αν μια χώρα κηρύξει στάση πληρωμών. Δεύτερον, η Λαγκάρντ φροντίζει να αποτρέψει και αυτό το σενάριο, ζητώντας (ενίοτε εκβιαστικά...) να «κουρευτούν» τα ομόλογα της ΕΚΤ και, ίσως, τα διακρατικά δάνεια.

Έτσι, όμως, διακινδυνεύει η επιδείνωση της κρίσης να χρεωθεί στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και να έρθει η ώρα που κάποιοι θα προσπαθήσουν να το πετάξουν με τις κλωτσιές από την Ευρώπη. Δεν θα είναι, άλλωστε, η πρώτη φορά που θα συμβεί κάτι τέτοιο...

Γ. Παυλόπουλος

ΟΜΙΛΙΑ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ !...

«Η πρόοδος σε επίπεδο Ευρωζώνης είναι πολύ αργή, διατηρώντας ένα κλίμα αβεβαιότητας για το μέλλον» ανέφερε στην ομιλία του ο πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, Γιώργος Παπανδρέου, με την οποία άνοιξαν οι εργασίες της συνεδρίασης του νεοεκλεγέντος προεδρείου της Οργάνωσης, που πραγματοποιείται κάθε χρόνο στην έδρα του ΟΗΕ, με την ευκαιρία της Γενικής Συνέλευσης.

 

Ο κ. Παπανδρέου πρόσθεσε ότι «υπάρχει μεγάλο κενό ανάμεσα αφενός στις αντιλήψεις ορισμένων προοδευτικών κυβερνήσεων που προσπαθούν να λάβουν υπόψη την κοινωνική διάσταση της κρίσης και, αφετέρου, στη συντηρητική πλειοψηφία που συνεχίζει να ακολουθεί τις προτεραιότητες εκείνων που ευθύνονται για την κατάσταση».

 

Σημείωσε, μάλιστα, ότι «αυτές οι προοδευτικές κυβερνήσεις χρειάζονται περισσότερο από ποτέ την αλληλεγγύη μας στην προσπάθεια να επιβιώσουν σε ένα δύσκολο περιβάλλον, όπου τα οικονομικά και τα μιντιακά δίκτυα είναι εξαιρετικά επιθετικά».

 

>>>Διαβάστε τη συνέχεια…

Ο πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς είπε, μεταξύ άλλων, ότι η Οργάνωση πρέπει να παράγει νέες ιδέες «σε μια κατάσταση όπου ο τραπεζικός τομέας αδυνατεί να υποστηρίξει την ανάπτυξη, όπου η ανεργία των νέων έχει γίνει παράγοντας αστάθειας και μεγάλοι τομείς της οικονομίας πρέπει να αναμορφωθούν, μια κατάσταση όπου βλέπουμε τα οικονομικά εμπόδια να επιδεινώνουν τον ρατσισμό και ακροδεξιές λαϊκιστικές κινήσεις».

 

Τα βασικά θέματα που συζητούνται στη συνεδρίαση του Προεδρείου είναι οι κοινωνικές επιπτώσεις της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, η ανάγκη βελτίωσης του συντονισμού των διεθνών Οργανισμών για την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης και οι εξελίξεις στη Συρία.

 

Επίσης, θα συζητηθεί η κρίση στο Μάλι, που αποτελεί και το βασικό θέμα της πρωτοβουλίας του Γάλλου προέδρου, Φρανσουά Ολάντ, στο πλαίσιο της Γενικής Συνέλευσης του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών, προκειμένου να υπάρξει παρέμβαση αφρικανικών δυνάμεων για την απελευθέρωση της χώρας από τις δυνάμεις της Αλ Κάιντα.

 

Τέλος, στην ατζέντα της συνεδρίασης αναμένεται να βρεθούν και οι αντιδράσεις στον αραβικό κόσμο για το βίντεο που σατιρίζει τον Μωάμεθ.

ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΣΤΗΝ ΑΜΜΟ ΚΑΙ ΣΤΗ ΜΥΤΗ ΒΑΜΒΑΚΙ !...

Στη Μαδρίτη, χθες, διαδηλωτές πολιόρκησαν το κοινοβούλιο. Συγκρούσεις. Πλαστικές σφαίρες. Γενικευμένη αναστάτωση. Σήμερα, το ίδιο αναμένεται να κάνουν και οι Έλληνες. Η μέρα μυρίζει μπαρούτι.

Η κοινωνία μετεωρίζεται ανάμεσα στην οργή και το φόβο. Προχθές ήταν οι Πορτογάλοι, αύριο θα ‘ναι οι Ιταλοί και μεθαύριο οι Γάλλοι. Ο Νότος της Ευρώπης κοχλάζει. Ο Βορράς, κουνάει το δάχτυλο στους απελπισμένος. Οι δημοσιονομικοί δεσμοφύλακες τούς βάζουν στη γραμμή. Ο ένας πίσω από τον άλλον. Για το κρεματόριο. Της λιτότητας. Της ανεργίας. Της φτώχειας. Της εξαθλίωσης. Οι άνθρωποι γίνονται κτήνη. Μαρκαρισμένοι. Με αριθμούς και ποσοστά. Του χρέους. Των ελλειμμάτων. Της ύφεσης. Των επιτοκίων. Η κοινωνία γίνεται αγέλη. Κίνηση βουστροφηδόν. Κλαυθηρμοί και βογγητά. Ζωή σε δόσεις. Σέμπρα. Στους ισχυρούς και τις αγορές.

 

Πολλοί πεθαίνουν επειδή δεν μπορούν να μην πεθάνουν. Το να θέλεις από μόνος σου να παραμείνεις συνετός είναι επικίνδυνο. Συνιστά τρέλα. Το ρολόι της Ελλάδας, της Ισπανίας, της Γηραιάς Ηπείρου χτυπά μεσάνυχτα. Κάποιοι είναι κουφοί. Δεν το ακούν. Το βουητό απ’ τα έγκατα της κοινωνίας. Έχουν τη μύτη βουλωμένη. Με βαμβάκι βουτηγμένο στην περιφρόνηση. Έτσι δεν μυρίζουν τις αναθυμιάσεις. Της τυφλής εξέγερσης. Και βάζουν το κεφάλι στην άμμο. Όπως η ανόητη στρουθοκάμηλος.

Όπως στη «Ζωολογία» του Ματσόουρεκ. Απολαύστε την…
 

>>>Διαβάστε τη συνέχεια…

Η στρουθοκάμηλος έχει πολύ μακριά κανιά κι όταν βρεθεί σε κίνδυνο το βάζει στα πόδια και γίνεται καπνός. Τρέχει πολύ γρήγορα, απίστευτα γρήγορα, αλλά καμμιά φορά η συφορά έχει μακρύτερα πόδια κι απ’ τη στρουθοκάμηλο. Υπάρχουν ποικίλα είδη συφοράς, άλλα έχουν κοντά, ατροφικά πόδια, κι άλλα έχουν ψιλά και λιγνά, κι απ’ αυτά, τα τελευταία, κι η στρουθοκάμηλος ακόμη δεν μπορεί να ξεφύγει.

 

 Όταν η στρουθοκάμηλος διαπιστώσει πως δεν μπορεί να ξεφύγει από τη συφορά της, ρίχνει μια γρήγορη ματιά γύρω της, βάζει στο μάτι κάποιον αμμόλοφο, ορμάει πάνω του και χώνει μέσα το κεφάλι της. Έλα όμως που υπάρχει άφθονη άμμος στον κόσμο, άμμος σαν την άμμο, που λένε, κι αυτό, καμμιά φορά, έχει δυσάρεστες συνέπειες, αφού η στρουθοκάμηλος δεν μπορεί πάντα να θυμάται σε ποιόν απ’ όλους τους αμμόλοφους έκρυψε το κεφάλι της.

 

Μπορείτε μ’ ευκολία να αναγνωρίσετε μια τέτοια στρουθοκάμηλο καθώς περιπλανιέται ακέφαλη, άυπνη και θεονήστικη, σκαλίζοντας κάθε σωρό άμμου, είσαι μάτην, όμως, μιας και δεν μπορεί πια να χρησιμοποιήσει το νιονιό της. Στο μεταξύ, το κεφάλι της χαμογελάει με ικανοποίηση, χαμογελάει καθώς σκέφτεται: ωραία, ωραία, κατάφερα εν τέλει να γλιτώσω από τη συφορά μου, μία χαρά τα κατάφερα, τι έξυπνο κεφάλι που είμαι, αληθινό σοφό κεφάλι! Δεν ξέρει τίποτε γι’ αυτά που συμβαίνουν έξω, κάτω από τον έναστρο ουρανό, ούτε καν υποψιάζεται πως η στρουθοκάμηλος πλανιέται σε όλη την ύπαιθρο, η άτυχη η στρουθοκάμηλος που δεν κατάφερε να αποφύγει τη συφορά.

Φελνίκος

ΤΟ ΕΝΟΧΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΗΣ ΤΡΟΪΚΑΣ !...

Πριν ακόμη υπογραφεί το πρώτο μνημόνιο τόσο ο τότε πρόεδρος του ΔΝΤ Στρος Καν, όσο και άλλοι προβεβλημένοι διεθνείς παράγοντες είχαν μιλήσει ξεκάθαρα. Είχαν δηλώσει ότι εφόσον η Ελλάδα δεν έχει δικό της νόμισμα να υποτιμήσει, θα πρέπει να γίνει «εσωτερική υποτίμηση».

Αυτός ήταν ο ένας από τους δυο βασικούς στόχους του περίφημου πλέον μνημονίου, προκειμένου, κατά τα λεγόμενα τους, να αυξηθεί η «ανταγωνιστικότητα» της χώρας Η εξισορρόπηση των δημόσιων οικονομικών, ήταν ο άλλος στόχος, ενώ οι διαρθρωτικές αλλαγές, ήταν και είναι επικουρικά μέσα για την επίτευξη αυτών των δύο στόχων.

Έκτοτε, ουδείς αρμόδιος, σε ολόκληρο το διεθνές στερέωμα, βγήκε να πει κάποιο «συγνώμη λάθος» που να ανατρέπει αυτή την συλλογιστική περί «εσωτερικής υποτίμησης».

Τι σημαίνει όμως «εσωτερική υποτίμηση»; Σημαίνει μείωση του διαθέσιμου εισοδήματος, (άρα μείωση μισθών, συντάξεων και γενικώς των απολαβών), μείωση της αξίας των περιουσιακών στοιχείων (κυρίως των ακινήτων αλλά και γενικότερα των ελληνικών assets) κι εν τέλει δραστική μείωση του βιοτικού επιπέδου, ιδίως σε μια χώρα που εισάγει από αεροπλάνα μέχρι και… κοπριά (από την γειτονική Τουρκία).

Σύμφωνα με ορισμένους υπολογισμούς, από τον ορυμαγδό των τελευταίων 2,5 ετών, η «ανταγωνιστικότητα» της ελληνικής οικονομίας φέρεται απλώς να έχει καλύψει σε ποσοστό 75%, το άνοιγμα της ψαλίδας, σε σχέση με άλλες χώρες, το οποίο δημιουργήθηκε μετά την είσοδο της χώρας στο ευρώ.

Σύμφωνα λοιπόν ακόμη και με αυτά τα «αισιόδοξα» στοιχεία, απομένει ακόμη (τουλάχιστον) το υπόλοιπο… 25%. Το οποίο προκειμένου να υλοποιηθεί, με τη μέχρι σήμερα… «μεθοδολογία», προβλέπει περαιτέρω μειώσεις απολαβών. Αυτό είναι το ένοχο μυστικό...
 

>>>Διαβάστε τη συνέχεια...

Για να μην παρεξηγηθώ, σπεύδω να σημειώσω ότι διαφωνώ σε πολύ μεγάλο βαθμό με αυτή τη λογική που συνδέει την ανταγωνιστικότητα της Ελλάδας, μιας δυτικοευρωπαϊκής χώρας, με ισχυρά πλεονεκτήματα σε επιμέρους τομείς (τουρισμός, ναυτιλία, δυνατότητες μετατροπής σε κομβικό σημείο της ΝΑ Μεσογείου κ.λπ.) κυρίως με το «κόστος εργασίας».

Ιδίως αν ληφθεί υπ όψιν ότι υπάρχουν άλλες χώρες στα Βαλκάνια και την ευρύτερη περιοχή που ελπίζω ότι ποτέ δεν θα «πατσίσουμε» προς τα κάτω, σε ό,τι αφορά το εργασιακό κόστος, διότι αυτής της εξέλιξης θα έχουν προηγηθεί πολύ ζοφερά φαινόμενα για την πατρίδα μας.

Στην προκειμένη περίπτωση όμως, η άποψη μου δεν έχει σημασία. Δεν μετέχω στην περιβόητη τρόικα, ούτε αποφασίζω εκ μέρους της Ελλάδας.

Αυτό που έχει σημασία, είναι ότι μετά από εμπειρία 2,5 ετών, ουδείς στην τρόικα ή την ελληνική κυβέρνηση, δείχνει να έχει αντιληφθεί ότι:

1. Για όσο το ελληνικό δημόσιο λειτουργεί χωρίς ικανοποιητική «πληροφοριακή δομή», από την μηχανοργάνωση και την αρχειοθέτηση, έως τη διασύνδεση των υπηρεσιών ή και των τμημάτων των υπηρεσιών, μεταξύ τους, είτε πρόκειται για την εφορία, είτε για τα τελωνεία, είτε για τα δικαστήρια, είτε και για τις προμήθειες του, η κατάσταση θα παραμένει ανοργάνωτη, σχεδόν τριτοκοσμική και το αποτέλεσμα των προσπαθειών θα είναι περιορισμένο

2. Ότι αν δεν ξεμπλέξει κανείς το δαιδαλώδες πλέγμα της ελληνικής νομοθεσίας, είτε αυτή αφορά την φορολογία, είτε την πολεοδομία, είτε τις δασικές εκτάσεις, είτε άλλους εξαιρετικά πολυάριθμους τομείς, οι προσπάθειες θα σκοντάφτουν σε αλληλοσυγκρουόμενους νόμους, σε νομικά θέματα και ερμηνείες, σε «θολά τοπία» που θέλουν χρόνια για να ξεκαθαρίσουν.

Είναι λοιπόν «ανόητοι» οι εκπρόσωποι της τρόικας και δεν αντιλαμβάνονται όλα αυτά; Ασφαλώς και όχι. Ακόμη κι αν δεν τα είχαν αντιληφθεί στην αρχή, σίγουρα είναι σε θέση να τα γνωρίζουν σήμερα.

Ωστόσο επιμένουν σε μια τακτική που καταφανώς εξυπηρετεί τους αρχικούς και ουδέποτε αποκηρυγμένους στόχους τους:

Βίαιη εσωτερική υποτίμηση και βίαιος μηδενισμός των ελλειμμάτων, σε σύντομο χρονικό διάστημα.
Πρόκειται για τακτική που πέραν της ζημίας που προκαλεί άμεσα στο βιοτικό μας επίπεδο, ξεκάθαρα θυσιάζει το ελληνικό «αύριο», στις ανάγκες του ευρωπαϊκού πολιτικού «σήμερα». Για τακτική που έτσι κι αλλιώς έχει πολύ μεγαλύτερες πιθανότητες να αποτύχει παρά να επιτύχει (όπως παραδέχονται δεκάδες γνωστοί οικονομολόγοι ανά τον κόσμο), δεδομένης της υφιστάμενης διοικητικής, οικονομικής, πολιτικής αλλά και κοινωνικής υποδομής της χώρας.

Όλα αυτά όμως ουδόλως αλλάζουν το γεγονός: Η τρόικα ζητά ανενδοίαστα από την ελληνική κυβέρνηση περισσότερες περικοπές, όχι μόνον στον κρατικό αλλά και στον ιδιωτικό τομέα, όχι διότι θρέφει φρούδες ελπίδες, πως κάτι τέτοιο δεν θα φέρει περαιτέρω ισχυρή ύφεση, αλλά διότι εξακολουθεί να εμμένει στο αρχικό δίπολο των στόχων. Εσωτερική υποτίμηση και άμεση εξισορρόπηση των δημόσιων οικονομικών.

Κατ' αυτούς, ασχέτως των όσων δηλώνουν, η ανάπτυξη μπορεί να περιμένει!

Πολύ αμφιβάλλω όμως για το πόσο ακόμη θα περιμένει- και θα υπομένει- η ελληνική κοινωνία.

ΥΓ: Κάποιοι θα σημειώσουν ότι η Ελλάδα έχει μείνει πίσω στις μεταρρυθμίσεις κι ότι σε αυτά τα θέματα η τρόικα δεν έχει δείξει την ίδια «εμμονή».

Γ. Παπανικολάου

 

 

ΟΙ 100 ΗΜΕΡΕΣ !...

Στην πολιτική λένε ότι οι πρώτες 100 ημέρες για μια νέα κυβέρνηση είναι κρίσιμες. Θα πρέπει να έχει παράξει συγκεκριμένο έργο, να έχει πάρει μέτρα, να έχει κάνει αλλαγές, να έχει αλλάξει την ατμόσφαιρα, να έχει δώσει εν πάσι περιπτώσει δείγμα γραφής για το υπόλοιπο του βίου της.

Τις πρώτες 100 ημέρες έχει και την ανοχή του κόσμου, αφού είναι δύσκολο, σ’ αυτό το διάστημα, κάποιος να αμφισβητήσει, χωρίς να κατηγορηθεί για πολιτική βιασύνη και εμπάθεια, τις προθέσεις και την ικανότητα μιας νεοεκλεγείσας κυβέρνησης.

Γι’ αυτό οι σοβαρές κυβερνήσεις φροντίζουν τα προγράμματά τους να είναι εμπροσθοβαρή. Παίρνουν στην αρχή τις δύσκολες και δυσάρεστες αποφάσεις, ώστε να υπάρχει ο χρόνος, μέχρι την επόμενη εκλογική αναμέτρηση, αυτές να αποδώσουν καρπούς και να κριθούν από τους πολίτες με βάση, όχι τα λόγια και τις υποσχέσεις, αλλά τα συγκεκριμένα αποτελέσματα των πολιτικών που εφαρμόστηκαν.

Κατά κάποιο τρόπο οι 100 πρώτες ημέρες είναι όπως τα δημοσκοπικά δείγματα των exit poll. Αν έχουμε το 10% των ψηφισάντων, ισομερώς κατανεμημένο, μπορούμε με σχετική ασφάλεια να προβλέψουμε τον τελικό νικητή. Και οι 100 πρώτες ημέρες, είναι το 10% του χρόνου μιας κυβερνητικής θητείας, αφού στη χώρα μας το σύνηθες είναι μια κυβέρνηση να εκλέγεται για τέσσερα χρόνια, αλλά να κυβερνά τρία.

Αυτές τις ημέρες, λοιπόν η παρούσα τρικομματική κυβέρνηση με πρωθυπουργό τον Αντώνη Σαμαρά, συμπληρώνει 100 ημέρες. Και δεν έχει ακόμη πάρει τα μέτρα των 11,5 δισ. ευρώ, που μικτά είναι 14, ενώ θα χρειαστεί και περίπου άλλα 2 για να κλείσει την τρύπα του τρέχοντος προϋπολογισμού.

Ας αφήσουμε όμως την τρύπα του προϋπολογισμού, που θα καλυφθεί με μέτρα που θα προβλέπονται στο νέο προϋπολογισμό, και ας μείνουμε στο πακέτο των 11,5 δισ. ευρώ. Γνωρίζουμε τουλάχιστον από το Μάρτιο ότι τον Ιούνιο πρέπει να λάβουμε αυτά τα μέτρα. Ο Ευάγγελος Βενιζέλος, ως υπουργός Οικονομικών τότε που τα υπέγραψε, το γνωρίζει καλά. Το ίδιο καλά το γνωρίζει και ο Αντώνης Σαμαράς.

 Ο πρώτος τα υπέγραψε, αλλά ουδεμία πρόνοια έλαβε για να δει από που θα εξευρεθούν. Ούτε καν ασχολήθηκε. Απλώς τα υπέγραψε. Ήταν απασχολημένος με το πως θα περάσει το ΠΑΣΟΚ στα χέρια του. Ο δεύτερος έβαζε τον τότε εκπρόσωπό του, Μιχελάκη, να λέει ότι προέχει να γίνουν οι εκλογές και έχουμε καιρό μέχρι τον Ιούνιο. Εξάλλου μας έλεγε «εμείς θα επαναδιαπραγματευτούμε το μνημόνιο και έχουμε όχι 11, αλλά 18 δισ. ισοδύναμα μέτρα». «Και από που τα έχετε βρε παλληκάρια», ρωτούσαμε; «Τα έχουμε από το Ζάππειο-1, το Ζάππειο-2 και το Ζάππειο-3».

>>>Διαβάστε τη συνέχεια...

«Ε, για να το λένε κάτι θα ξέρουν, κάτι θα έχουν βρει», σκεφτήκαμε. Αποδείχτηκε ότι ούτε ο ένας ούτε ο άλλος είχαν. Ο πρώτος γιατί δεν ενδιαφέρθηκε για να βρει, και ο δεύτερος επειδή πίστεψε τις «ισοδύναμες παραμετροποιήσεις» του Μηταράκη, του Σταϊκούρα και του Λαζαρίδη, οι οποίοι όμως λογάριαζαν χωρίς τον ξενοδόχο Τόμσεν.

Και τώρα έχουμε φτάσει στο σημείο να έχουν περάσει 100 ημέρες από τις εκλογές και ακόμη να μην έχουν βρεθεί τα μέτρα των 11,5 δισ. ευρώ. Το μοναδικό δηλαδή πράγμα, το οποίο έπρεπε να κάνει αυτή η κυβέρνηση, δεν το έχει κάνει.

Κι όχι μόνον αυτό έχουν αγριέψει και την κοινωνία. Για τρείς μήνες οι πολίτες ακούν για το κρεβάτι του Προκρούστη που θα τους ξαπλώσουν, και ταυτόχρονα υφίστανται και την ταλαιπωρία να τσακώνονται οι δήμιοι τους αν θα τους πριονίσουν πρώτα τα χέρια ή τα πόδια και μετά το κορμί και το κεφάλι.

Το πακέτο των 11,5 δισ., ήταν το Α και το Ω που έπρεπε από τον πρώτο κιόλας μήνα να έχουν κάνει, και το ήξεραν, και αυτοί είναι ακόμη χαμένοι στην προπαίδεια και στις Γενικές Αρχές Πολιτικής και Διακυβέρνησης που εκπόνησαν οι γίγαντες της οικονομικής και πολιτικής σκέψεις Λαζαρίδης, Σκανδαλίδης και Χατζησωκράτης.

Όμως αυτά παθαίνει όποιος αφήνει τη μοίρα ενός τόπου και ενός λαού στα χέρια του Λαζαρίδη, του Σκανδαλίδη και του Χατζησωκράτη και εσχάτως και του Πρωτόπαπα. Ανθρώπων που μέχρι πρότινος, τουλάχιστον οι τρεις, νόμιζαν ότι τα CDS τα βάζεις στο κασετόφωνο κι ακούς μουσική ή ότι ο EFSF είναι κάποια χριστιανική αίρεση που την απασχολεί έντονα ο εωσφόρος. Τέλος πάντων. Θου Κύριε, φυλακή τω στόματί μου.

Και σα να μην έφταναν όλα αυτά άρχισαν και οι δημόσιες γκρίνιες και οι έριδες. Ενώ ετοιμάζονται να πετσοκόψουν μισθωτούς και συνταξιούχους αρχίζουν να πουλάνε -κομματικά κεσάτια γαρ- και κοινωνική ευαισθησία και να ρίχνει ο ένας στον άλλο την ευθύνη. Δεν μας έφθαναν οι κότες ήρθαν και τα πίτουρα.

Ναι, τα μέτρα είναι δύσκολα, είναι βάρβαρα. Όμως, αντί με την καθυστέρηση που παρατηρείται, να βελτιώνονται, και να γίνονται, ει δυνατόν, λιγότερο άδικα, χειροτερεύουν. Αντί να έχουν, έστω μία στοιχειώδη, εσωτερική συνοχή, παρατηρείται ένα γενικό αλαλούμ που τη μια μέρα χάνει το παιδί τη μάνα και την άλλη η νύφη το γαμπρό. Αντί να βοηθούν στην υπέρβαση της κρίσης στοχεύουν μόνο στην είσπραξη της επόμενης δόσης, και μετά βλέπουμε. Αντί να υπηρετούν ένα συνεκτικό εναλλακτικό -σε σχέση με τα προϋπάρξαντα- εθνικό σχέδιο ανασυγκρότησης, δίδεται η εντύπωση ότι είναι ασκήσεις μεθυσμένων σε δοκό ισορροπίας.

Ακόμη και το μομέντουμ του γυρίσματος του διεθνούς κλίματος μετά τις επαφές Σαμαρά με Γιουνκέρ, Μέρκελ, Ολάντ, Ρομπάϊ και Μπαρόζο φαίνεται να χάνεται από τη δυστοκία στην εξεύρεση κοινών τόπων με την τρόικα και τις διαφωνίες των τριών κυβερνητικών εταίρων. Και τώρα περιμένουμε την Κυριακή για να ανακοινωθούν, όπως είπε ο υπουργός Οικονομικών.

Βεβαίως και πριν περίπου ένα μήνα το ίδιο μας είχε πει. Ό,τι απέμειναν κάποιες λεπτομέρειες, μας διαβεβαίωνε ο κύριος Στουρνάρας. Ελπίζω να μην συμβεί και τώρα το ίδιο. Η κλεψύδρα του χρόνου αδειάζει. Και η υπομονή όλων, εντός και εκτός συνόρων, εξαντλείται. Από την άλλη, το «Ποτέ την Κυριακή» είναι κατοχυρωμένο στο ΠΑΣΟΚ, οπότε όλα παίζονται.

Μετά μάλιστα και την πρόσφατη σφοδρή επίθεση Βενιζέλου, διά στόματος Φώφης Γεννηματά, στον σημερινό ομοτράπεζό του Αντώνη Σαμαρά, δεν μπορώ να καταλάβω πως σε 24 ώρες ο ένοικος της Ιπποκράτους θα τα πάρει πίσω. Εκτός κι αν μας πει …εμένα με λένε Ρίζο κι όπως θέλω τα γυρίζω. Με βάση το παρελθόν του δεν μπορώ να το αποκλείσω.

 Φελνίκος

ΤΑ ΔΥΟ ΣΕΝΑΡΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ !...

Σενάριο 1: Το ΔΝΤ έχει καταλήξει στο συμπέρασμα ότι το ελληνικό χρέος δεν είναι βιώσιμο και ούτε θα γίνει βιώσιμο με λογιστικά τρικ που θα χρησιμοποιηθούν ώστε να μας δοθεί η επιμήκυνση. Χρειάζεται νέο κούρεμα στα δάνεια που μας έχουν δώσει όλοι οι υπόλοιποι, πλην του ίδιου του ΔΝΤ φυσικά, το οποίο δεν αποδέχεται κουρέματα στα δικά του λεφτά.

 

Ακόμη όμως και να αποδεχθούν να «δαγκώσουν τη σφαίρα» οι Ευρωπαίοι και κουρέψουν τα δάνεια που μας έχουν δοθεί μέσω κρατών (αλλά και εμμέσως, από την ΕΚΤ), το ΔΝΤ δεν μπορεί να συμμετάσχει άλλο στο ελληνικό πρόγραμμα. Έχει καταλάβει ότι η διαδικασία θα τραβήξει πέρα από τα όρια του καταστατικού του για την ανώτατη περίοδο εμπλοκής σε μία χώρα. «Με την Ελλάδα, καλό 2025» λένε στο Ταμείο και ετοιμάζονται να ρίξουν τη βόμβα: «αποχωρούμε από το ελληνικό πρόγραμμα. Τα υπόλοιπα λεφτά, από εδώ και στο εξής να τα βάλουν οι Ευρωπαίοι, αν θέλουν».

 

Επειδή το ΔΝΤ όμως είναι «αμερικανικό μαγαζί», δεν θέλει να δημιουργήσει μία νέα μείζονα κρίση στην Ελλάδα, πριν από τις αμερικανικές εκλογές. Τραβάει λοιπόν το σκοινί των διαπραγματεύσεων όσο μπορεί, ώστε να συνταχθεί και να εκδοθεί η έκθεση μετά τις 6 Νοεμβρίου. Τότε θα μας πει «τα ευχάριστα». Και οι Ευρωπαίοι θα πρέπει να αποφασίσουν....

 

>>>Διαβάστε τη συνέχεια...

Σενάριο 2: « - Ελληνική κυβέρνηση: .... Εκτός από τις περικοπές που αναφέραμε, θα κόψουμε και ένα δισεκατομμύριο ευρώ από τις λειτουργικές δαπάνες

- Τρόικα: Ποιες λειτουργικές δαπάνες;

- Κυβέρνηση: Ε.... να θα μειώσουμε την κατανάλωση ρεύματος στα υπουργεία και θα παίρνουμε λιγότερους υπολογιστές.

- Τρόικα: Και πόσα δίνατε για υπολογιστές και ρεύμα; Που είναι τα παραστατικά;

- Κυβέρνηση: Ε.... περίπου τόσα. Περιμέντε λίγες μέρες να βρούμε τα στοιχεία....

 

.... Χάνεται μία εβδομάδα. Ξανά διαπραγματεύσεις....

 

- Κυβέρνηση: Επίσης θα κόψουμε 800 εκατομμύρια από την αναδιοργάνωση και τον εξορθολογισμό φορέων του δημοσίου.

- Τρόικα: πώς βγαίνει το νούμερο 800 εκατομμύρια; Που είναι η οικονομοτεχνική σας μελέτη; Με τι χρονοδιάγραμμα;

- Κυβέρνηση: Ε, περίπου τόσα είναι σας λέω.... Επίσης θα βρούμε ένα δισεκατομμύριο από την πάταξη της φοροδιαφυγής.

- Τρόικα: Και πως θα την πατάξετε τη φοροδιαφυγή; Θα καταργήσετε το αφορολόγητο στους ελεύθερους επαγγελματίες;

- Κυβέρνηση: Έ, όχι! Αυτό είναι ανάλγητο μέτρο. Να... θα «αυστηροποιήσουμε» τους ελέγχους.

- Τρόικα: Και πόσα έχετε βγάλει μέχρι σήμερα από την αυστηροποίηση των ελέγχων, ώστε να μου δίνετε αυτήν την πρόβλεψη για το 2013-2014;

- Κυβέρνηση: Ε.... δεν ξέρουμε. Αλλά τόσα περίπου υπολογίζουμε

- Τρόικα: Παιδιά, αυτά δεν γίνονται. Είναι στη φαντασία σας τα νούμερα. Είτε θα μου φέρετε κάτι χειροπιαστό, είτε θα πρέπει να κόψετε πάλι μισθούς και συντάξεις.

- Κυβέρνηση: Δεν κόβουμε μισθούς και συντάξεις άλλο! Μην είστε ανάλγητοι! Σας είπαμε, με την πάταξη της γραφειοκρατίας, τη μείωση των λειτουργικών δαπανών και την αυστηροποίηση των ελέγχων, θα βγάλουμε 3.456.219.328 ευρώ. Δεν ξέρουμε πώς, αλλά τυχαία μας προκύπτει ότι είναι ακριβώς το νούμερο που ζητάτε.

  - Τρόικα: Αυτά δεν είναι σοβαρά πράγματα. Εμείς φεύγουμε...».

 

Νικηφόρος Μαλεβίτης

ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ?...

 4-9-2011

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΣΜΕΝΗ Η ΑΝΑΧΩΡΗΣΗ ΤΗΣ ΤΡΟΪΚΑΣ !

>>>Διαβάστε τη συνέχεια...

 Η αναχώρηση των στελεχών της τρόικας την Παρασκευή, προκειμένου να επιστρέψουν σε δέκα μέρες, ήταν συμφωνημένη και προγραμματισμένη εξαρχής, επαναλαμβάνει με δήλωση του την Κυριακή ο αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης και υπουργός Οικονομικών, Ευάγγελος Βενιζέλος, με αφορμή διάφορα σενάρια που είδαν το φως της δημοσιότητας σε σχέση με τις συζητήσεις με την τρόικα. 

 Ταυτόχρονα, ο κ. Βενιζέλος αναφορικά με την ύφεση και την αστοχία των δημοσιονομικών στόχων, τονίζει ότι: «η βαθύτερη ύφεση είναι μια πραγματικότητα που επηρεάζει αυτόματα το δημοσιονομικό στόχο. Ανεξάρτητα, όμως, από την ύφεση υπάρχουν τα ήδη ψηφισμένα και ισχύοντα μέτρα που πρέπει να εφαρμοστούν και πολλά διαρθρωτικά ζητήματα, στα οποία οφείλουμε ως χώρα να δείξουμε καλύτερα αποτελέσματα, με πιο γρήγορο και αποφασιστικό τρόπο. Και αυτό κάνουμε». 

 21-9-2012

 ΦΕΥΓΕΙ Η ΤΡΟΪΚΑ ! 

 Αναχωρεί η τρόικα μετά τη συνάντηση του υπουργείου Οικονομικών με την λίστα των 13,5 δισ. ευρώ να μένει "ανοικτή". Σύμφωνα με αρμόδιες πηγές η αναχώρηση ήταν προγραμματισμένη. Τα στελέχη των δανειστών θα επιστρέψουν την επόμενη εβδομάδα καθώς υπάρχουν ανοικτά θέματα προς συμφωνία. 

 "Δεν υπάρχει αυτή τη στιγμή τελική λίστα με τα μέτρα", λέει η ίδια πηγή. Προσπαθούμε να συγκεντρώσουμε 13,5 δισ. ευρώ (τα 11,5 από περικοπές και τα δυο δισ. ευρώ εξ αυτών από επιπλέον φορολόγηση). «Εγινε πρόοδος», τονίζει.

ΟΧΙ ΤΕΤΟΙΕΣ ΕΚΚΡΕΜΟΤΗΤΕΣ !...

Δεν αμφιβάλλω πως υπάρχουν πολιτικοί που έχουν λερώσει τα χέρια τους. Και δεν σας κρύβω ότι θα ξαφνιαζόμουν αφάνταστα αν μια σοβαρή έρευνα αποδείκνυε ότι άδικα έχω κατά νου κάποιους πολύ συγκεκριμένους. Αλλά στοιχεία που ν' αποδεικνύουν την εκτίμησή μου δεν έχω. Απλώς άλλοι ήταν όταν μπήκαν στην πολιτική και άλλοι είναι σήμερα. 

 Το υπουργείο Οικονομικών, όμως, και οι ελεγκτικοί του μηχανισμοί αποτελούν τελείως διαφορετική περίπτωση. Οταν καταγράφουν κάποιον ως ύποπτο παράνομου πλουτισμού δεν το κάνουν ούτε από γενικές και αόριστες εκτιμήσεις, ούτε από φήμες. Εχουν κάποια στοιχεία. Ισως όχι απόλυτα διασταυρωμένα ή επιβεβαιωμένα, αλλά πάντως αρκετά ισχυρά ώστε να επιτρέπουν την ενημέρωση της Βουλής και του ελληνικού λαού ότι ερευνάται ο τρόπος πλουτισμού 32 τέως και εν ενεργεία βουλευτών.

 Οπως δεν φτάνουν, όμως, οι υποψίες του οιουδήποτε, έτσι δεν φτάνουν και τα ανεπιβεβαίωτα στοιχεία της όποιας δημόσιας υπηρεσίας. Και, πολύ περισσότερο δεν γίνεται να παραμένουν ανεπιβεβαίωτα. Ή να επιβεβαιωθούν πρέπει ή να διαψευστούν. Ή το ένα ή το άλλο. Τρίτη λύση δεν μπορεί να υπάρξει. 

Οταν ένα μεγάλο τμήμα της κοινής γνώμης ταυτίζει τον πολιτικό κόσμο με τη διασπάθιση του δημόσιου χρήματος, δεν υπάρχουν περιθώρια για φήμες, κουτσομπολιά, διαδόσεις και υποψίες.
 . 

>>>Διαβάστε τη συνέχεια...

Διαβάζω ότι θα δοθούν τα στοιχεία στη Βουλή για ν' ασχοληθεί μ' αυτά η αρμόδια κοινοβουλευτική επιτροπή. Δεν καταλαβαίνω γιατί. 

Την έρευνα πρέπει να τη συνεχίσουν εκείνοι που την ξεκίνησαν. Και να τη φτάσουν ως το τέρμα. Εκείνοι και κανένας άλλος. Για να μην υπάρξει η παραμικρή αμφιβολία ως προς το όποιο πόρισμα, για να μη θεωρηθεί ότι επιδιώχθηκε ή έγινε συγκάλυψη παρανομιών, για να μην ακουστεί από κάποιους το γνωστό «κόρακας κοράκου μάτι δεν βγάζει». Κι αυτό δεν είναι σύσταση ή υπόδειξη. 

Υποχρέωση του ΣΔΟΕ και των όποιων άλλων οικονομικών υπηρεσιών έχουν ασχοληθεί με την υπόθεση είναι να ολοκληρώσουν την έρευνα και να επιβάλουν τις όποιες κυρώσεις προβλέπονται για τις όποιες παρανομίες έχουν διαπραχθεί. Και πρέπει να το κάνουν το ταχύτερο δυνατό. Τέτοιες εκκρεμότητες δεν επιτρέπεται να σέρνονται. Ιδιαίτερα στις μέρες μας.

Ερρίκος Μπαρτζινόπουλος

Ο ...ΤΣΑΜΠΟΥΚΑΣ !...

>>>Διαβάστε τη συνέχεια...

ΚΑΥΓΑΣ ΣΤΟΥΡΝΑΡΑ - ΤΟΜΣΕΝ !

Σε θρίλερ εξελίχθηκε σύμφωνα με νεότερες πληροφορίες η συνάντηση το βράδυ της Τετάρτης του υπουργού Οικονομικών κ. Γ. Στουρνάρα με τους επικεφαλής της τρόικας κ.κ. Πολ Τομσεν (ΔΝΤ), Ματίας Μόρς (Ε,Ε,) και Κλάους Μαζούχ (ΕΚΤ). Σύμφωνα με ανώτερο στέλεχος του υπουργείου Οικονομικών που συμμετείχε στη συνάντηση ενώ η τρόικα είχε δεχθεί μέτρα ύψους 9,5 δισ. ευρώ στα οποία συμπεριλαμβανόταν και 1 δισ. ευρώ διαρθρωτικών περικοπών στους τομείς της υγείας και των Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης ο εκπρόσωπος του ΔΝΤ κ. Τόμσεν έκανε στροφή 180 μοιρών και απέριψε το 1 δισ. ευρώ. 

 Το ίδιο στέλεχος του υπουργείου Οικονομικών αναφέρει ότι αυτό προκάλεσε την οργισμένη αντίδραση του κ. Στουρνάρα ο οποίος ανέφερε προς τον κ. Τόμσεν ότι δεν υπάρχει περιθώριο να περικοπούν άλλο μισθοί και συντάξεις όπως ζητάει. Ακολούθησε έντονη φραστική αντιπαράθεση. Παρενέβη πυροσβεστικά ο εκπρόσωπος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής ο οποίος ζήτησε να ηρεμήσουν τα πνεύματα, και να συνεχιστούν οι συνομιλίες σήμερα Πέμπτη μετά την σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών.