ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ !...

Σε άρθρο του στην «Süddeutsche Zeitung» της Δευτέρας, υπό τον τίτλο «Κρύο και μοναξιά επικρατούν σιγά σιγά στην Ευρώπη», ο πρώην υπουργός εξωτερικών υποστηρίζει, ότι «ο πυρήνας της κρίσης του ευρώ δεν εντοπίζεται στις τράπεζες ή στους Έλληνες: Αυτό που λείπει είναι μία πραγματική ευρωπαϊκή κυβέρνηση».

Τα βασικά αποσπάσματα του άρθρου:  

Η ευρωζώνη βρίσκεται στο επίκεντρο της παγκόσμιας χρηματοπιστωτι-κής κρίσης. Η αιτία είναι οι «αδύναμες δομές» της νομισματικής ένωσης. Η αναποφασιστικότητα και η πολυφωνία απειλούν να προκαλέσουν απώλεια της εμπιστοσύνης των πολιτών και των αγορών και να οδηγήσουν το διεθνές χρηματοπιστωτικό σύστημα στο γκρεμό.

Η πραγματική αιτία της χρηματοοικονομικής κρίσης στην ευρωζώνη είναι η πολιτική κρίση, που απειλεί να τινάξει στον αέρα ολόκληρο το ευρωπαϊκό οικοδόμημα. Εάν αποτύχει η ευρωζώνη, δεν θα επιβιώσουν πολλά από την κοινή αγορά, τους θεσμούς και τις Συνθήκες.

Ο πυρήνας της κρίσης στην Ευρώπη δεν εντοπίζεται στις τρεις δεκαετίας νεοφιλελευθερισμού ούτε στο σκάσιμο της χρηματο-οικονομικής φούσκας ούτε στην υπερχρέωση των κρατών, αλλά στην πολιτική και δη στην απουσία μία κοινής ευρωπαϊκής κυβέρνησης. Η ευρωζώνη ήταν και έχει παραμείνει μία συνομοσπονδία κυρίαρχων κρατών με κοινό νόμισμα, κοινές αρχές και μηχανισμούς. Μία τόσο χαλαρή ένωση κρατών δεν μπορεί, όμως, να δράσει αποτελεσματικά σε μία κρίση και εξαιτίας αυτής της αδυναμίας της χάνει το σημαντικότερο αγαθό ενός νομίσματος, ήτοι την εμπιστοσύνη που έχει εναποτεθεί σε αυτό.

Η Ευρώπη πρέπει επομένως να εξελιχθεί από συνομοσπονδία σε ομοσπονδία, εάν δεν θέλει να αυτοκαταστραφεί. Πρέπει να «εξευρωπαϊστεί» επομένως η πολιτική εξουσία.

>>>Διαβάστε τη συνέχεια... 

Η ευρωζώνη βρίσκεται σε δίλημμα: Είτε θα συνεχιστεί η σημερινή κατάσταση, η Ευρωζώνη θα λυγίσει υπό την πίεση της κρίσης, θα διαλυθεί και η ΕΕ και θα επιστρέψουμε στα εθνικά κράτη της προ ΕΕ εποχής. Οι πολιτικές, οικονομικές και δημοσιονομικές συνέπειες μίας τέτοιας ιστορικής υπαναχώρησης θα ήταν εξαιρετικά σοβαρές. Δεν είναι τυχαίο ότι σε όλο τον κόσμο φοβούνται μία τέτοια κατάρρευση της Ευρώπης.

Η άλλη επιλογή είναι να αντιμετωπιστεί το πολιτικό έλλειμμα στην Ευρωζώνη με την απόφαση δημιουργίας μίας αληθινής πολιτικής ομοσπονδίας, των Ηνωμένων Πολιτειών Ευρώπης. Ό,τιδήποτε λιγότερο δεν θα καταφέρει να αποτρέψει την επαπειλούμενη καταστροφή. Το Eurogroup θα πρέπει να τεθεί επικεφαλής στην επιχείρηση αυτή είτε αυτό αρέσει είτε όχι. Διότι η ΕΕ με τα 27 μέλη της δεν θα θέλει ούτε θα μπορεί να αναλάβει αυτό το έργο. Ο στόχος της πολιτικής ενοποίησης είναι δυστυχώς πέραν των ορίων του εφικτού.

Πώς θα επιτευχθεί η πολιτική ενοποίηση; Κατ΄αρχάς θα πρέπει να αποφευχθούν τα λάθη του παρελθόντος. Οι Ευρωπαίοι πρέπει να κάνουν ένα αποφασιστικό βήμα στην κατεύθυνση της ολοκλήρωσης εκτός Ευρωπαϊκών Συνθηκών (αλλά στο πλαίσιο του ευρωπαϊκού πνεύματος). Η ευρωζώνης χρειάζεται μία κυβέρνηση και αυτή θα αποτελείται από τους Αρχηγούς Κρατών και Κυβερνήσεων. Και επειδή δεν νοείται κυβέρνηση χωρίς δημοσιονομική πολιτική, στο σημείο αυτό υπεισέρχονται τα εθνικά Κοινοβούλια. Θα πρέπει να συγκροτηθεί ένα Κοινοβούλιο του Ευρώ, στο οποίο θα εκπροσωπούνται αναλόγως τα Κοινοβούλια και των 17 κρατών. Στην αρχή θα λειτουργεί ως συμβουλευτικό Συμβούλιο, αργότερα, όμως, βάσει διακρατικής συμφωνίας, θα εξελιχθεί σε ένα πραγματικό όργανο κοινοβουλευτικού ελέγχου και λήψης αποφάσεων, το οποίο θα αποτελείται από τους απεσταλμένους βουλευτές των εθνικών Κοινοβουλίων.

Είναι σαφές ότι μία τέτοια Συνθήκη, η οποία προβλέπει ευρεία εκχώρηση εθνικής κυριαρχίας σε ευρωπαϊκούς θεσμούς, θα πρέπει να κυρωθεί από τους λαούς της Ευρώπης μέσω της διενέργειας δημοψηφίσματος.

Νίκος Χειλάς

ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ "ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΕΣ" !...

Υπάρχουν εκείνοι στο χώρο του κυβερνώντος κόμματος που ζητούν γενικώς και αορίστως «πολιτικές πρωτοβουλίες», χωρίς να γνωρίζουν ποιες ακριβώς. Υπάρχουν και εκείνοι είτε στον χώρο των κομμάτων, είτε στα ΜΜΕ που θεωρούν ως διέξοδο την «πρωτοβουλία» των πρόωρων εκλογών. Αποτελούν, όμως, οι εκλογές την κατάλληλη λύση όταν η οικονομία βρίσκεται στην κόψη του ξυραφιού; Ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά.

Ξεκινώντας από το χώρο του κυβερνώντος κόμματος, τα περί «πρωτοβουλιών» που πρέπει να αναλάβει ο Γιώργος Παπανδρέου προφανώς αναφέρονται σε δύο δρόμους που ανοίγονται: Ή να επιμείνει στο σχηματισμό κάποιας μορφής συμμαχικής κυβέρνησης, ή να προκηρύξει πρόωρες εκλογές. Όμως, η μόνη μορφή διαθέσιμης συμμαχικής κυβέρνησης είναι προφανώς εκείνη μεταξύ των δύο μεγάλων κομμάτων. Διότι ακόμη και τα μικρά κόμματα, που προτρέπουν προς την κατεύθυνση αυτή, τα ίδια δεν δείχνουν πρόθυμα να συμμετάσχουν σε μία τέτοια κυβέρνηση.

Μία κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ - Ν.Δ. είναι ούτως ή άλλως αδύνατη, αν και ο πρωθυπουργός εμφανίστηκε διατεθειμένος να αυτο-αντικατασταθεί από πρόσωπο κοινής αποδοχής. Η Σαμαρική Ν.Δ. με βάση το ιδεολογικο-πολιτικό της DNA δεν πρόκειται σε καμιά περίπτωση να συναινέσει. Εγκλωβισμένη στον κορσέ του συγκρουσιακού λαϊκισμού της, θα επιμείνει μέχρι τέλους στην ουτοπία της «άλλης πολιτικής» μέσω «επαναδιαπραγμάτευσης», που αποκλείεται να γίνει αποδεκτή από την Ε.Ε., η οποία θεωρεί την πολιτική αυτή εκτός πραγματικότητας.

>>>Διαβάστε τη συνέχεια...

Αρα, απομένει η «πρωτοβουλία» των πρόωρων εκλογών. Πού θα οδηγήσουν, όμως, αυτές; Πιθανότατα στην μη αυτοδυναμία κάποιου κόμματος. Αν η Ν.Δ. έρθει πρώτο κόμμα, θα μπορέσει να επιβάλλει, σε μια συμμαχική κυβέρνηση, το Σαμαρά πρωθυπουργό; Τούτο είναι δυσκολότατο. Αν αναζητηθεί άλλο πρόσωπο, πιθανώς ένας τεχνοκράτης, τι θα πράξει ο Σαμαράς; Θα προκαλέσει νέες εκλογές προσπαθώντας να «εκβιάσει» την αυτοδυναμία, όπως απείλησε στη ΔΕΘ; Αν συμβεί αυτό, τότε η οικονομικά πιο προβληματική χώρα της Ευρωζώνης θα αποδειχθεί έναντι των δανειστών της πιο προβληματική και πολιτικά! Στις αδυναμίες της χώρας μας συμπεριλαμβάνεται, άλλωστε, το ότι διαθέτει την πιο λαϊκιστική αξιωματική αντιπολίτευση της Ευρωζώνης, συν την πιο ακραία εκδοχή της Αριστεράς.

Μήπως, όμως, η «πρωτοβουλία» των πρόωρων εκλογών οδηγήσει στην υποτιθέμενη «σταθερότητα» μιας αυτοδύναμης κυβέρνησης της Ν.Δ.; Τι θα σημάνει, όμως, αυτό για τον τόπο; Η Ν.Δ. θα βρεθεί στην εξουσία με το πιο φτωχό έμψυχο υλικό που διέθετε ποτέ (άλλωστε για χρόνια τώρα το στελεχιακό της δυναμικό ήταν προβληματικό). Ταυτόχρονα θα κληθεί να κυβερνήσει μία ηγετική ομάδα με το λαϊκισμό στο μεδούλι της και με ένα οικονομικό πρόγραμμα έτοιμο για τον κάλαθο των αχρήστων, αφού θα το απορρίψουν ολοσχερώς οι δανειστές μας. Πώς θα κυβερνηθεί τότε η χώρα και μάλιστα υπό το υπερδύσπιστο βλέμμα των δανειστών μας έναντι μιας κυβέρνησης Σαμαρά;

Προφανώς, όσοι προτρέπουν σε πρόωρες εκλογές προσδοκούν να «κάτσει» το ένα και μοναδικό αισιόδοξο σενάριο: Να μην υπάρξει αυτοδυναμία, αλλά κυβέρνηση εθνικής ενότητας, ιδανικά με πρωθυπουργό και υπουργό Οικονομικών που θα είναι τεχνοκράτες. Πόσο ασφαλής είναι, όμως, μία παρόμοια προοπτική; Κι αν πάμε σε εκλογές, με ένα παθογενές πολιτικο-κομματικό σύστημα, οδηγούμενοι σε πολιτικό αδιέξοδο, για πόσο θα μας ανεχθούν οι δανειστές μας; Αυτή είναι η «πολιτική πρωτοβουλία» που χρειάζεται, λοιπόν, ο τόπος σε ώρες που διακυβεύεται η σωτηρία του ;

Γιάννης Λούλης

ΠΑΠΑΓΑΛΙΕΣ !...

Η ΞΕΦΤΙΛΑ ΤΟΥΣ !...

ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΝΕΤΑΙ Η ΕΞΙΣΩΣΗ, ΔΕΞΙΟΣ = ΠΑΤΡΙΔΟΚΑΠΗΛΟΣ, (αλλά και διπρόσωπος), για μια ακόμα φορά...

Προδότη, αποκάλεσαν οι γαλάζιοι Ελληναράδες τον Παπούλια, γιατί, λέει, η εποπτεία από τους δανειστές καταργεί την εθνική κυριαρχία... Τα ίδια λένε και για τον Πρωθυπουργό και τους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ.

Κι όμως στο Ευρωκοινοβούλιο, η Νέα Δημοκρατία με την εκπρόσωπό της Ρόδη Κράτσα, αντιπρόεδρο του Ευρωκοινοβουλίου αλλά και μέλους της Επιτροπής Οικονομικών και Νομισματικών υποθέσεων, εγκαλούσε την Κομισιόν γιατί ΔΕΝ κάνει χρήση συγκεκριμένων άρθρων ώστε να ΔΥΝΑΜΩΣΕΙ τους ελέγχους και να ασκήσει ΠΡΟΛΗΠΤΙΚΟ έλεγχο στις υπερχρεωμένες χώρες... Να μη μας ελέγχουν αφού πάρουμε τις αποφάσεις δηλαδή αλλά ΠΡΙΝ ακόμα τις πάρουμε... Τόσο πατριωτικά και υπερήφανα... Απαιτούσε μάλιστα και πίεζε για συγκεκριμένους μηχανισμούς και εργαλεία ελέγχου...

Διαβάστε παρακάτω το πλήρες κείμενο. Χωρίς μετάφραση...

>>>Διαβάστε τη συνέχεια...

Rodi Kratsa-Tsagarapoulou, Vice-President of the European Parliament and Member of the Committee on Economic and Monetary Affairs, has addressed the issue of preventive surveillance procedures of national economic policies to the European Commissioner for Economic and Monetary Affairs.

The Greek MEP said: "According to Articles 121 and 126 of the Treaty, the European Commission possesses all the monitoring tools and mechanisms of Member States' fiscal policies while most of the states have developed deficits higher than the 3% limit. Is the Commission willing to strengthen the preventive surveillance procedures? If yes, through what kind of tools and mechanisms? Does the Commission intend to submit proposals for the strengthening of economic convergence within the Eurozone? Does the Commission intend to promote the necessary structural reforms in the Member States in order to bring them into effect when public finances so permit?
The European Commission noted that proposals will be submitted in order to reinforce the preventive and corrective arms of the Stability and Growth Pact. Additionally, the Commission stressed the need to address cases where the rules are continuously broken; penalties could be made more deterrent and incentives strengthened.

Addressing a supplementary question, Kratsa highlighted the issue of current imbalances within the Eurozone and stressed the need for convergence policies. The European Commission reverted to the Greek case by saying that the origin of the crisis can be found in imbalances that have been created over time, while wages went up much higher than competitiveness did and this is of course a matter of national policy. "The Commission has always been aware that monitoring was a very important part of the national budgets being compatible with the European Monetary Union, especially in the case of Greece."

...ΓΙΑΤΊ Η ΞΕΦΤΊΛΑ ΤΟΥΣ ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ.

Από τον Alzap

Υ.Γ.Λογοπλόκου :  Μπορεί το αγγλικό κείμενο νάχει την αυθεντικότητα και τη χάρη του και το ελληνικό, όμως, είναι απαραίτητο :

Ρόδη Κράτσα-Tsagarapoulou, Αντιπρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και μέλος της Επιτροπής Οικονομικών και Νομισματικών Θεμάτων, έθεσε το ζήτημα των προληπτικών διαδικασιών εποπτείας των εθνικών οικονομικών πολιτικών στην Ευρωπαϊκή Επίτροπος Οικονομικών και Νομισματικών Θεμάτων.

Η Ελληνίδα ευρωβουλευτής δήλωσε: «Σύμφωνα με τα άρθρα 121 και 126 της Συνθήκης, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή διαθέτει όλα τα εργαλεία και τους μηχανισμούς παρακολούθησης των δημοσιονομικών πολιτικών των κρατών μελών, παρ΄ όλα αυτά τα περισσότερα κράτη έχουν αναπτύξει ελλείμματα υψηλότερα από το όριο του 3%. Είναι η Επιτροπή πρόθυμη να ενισχύσει την προληπτική εποπτεία των διαδικασιών ; Εάν ναι, με τι είδους εργαλεία και μηχανισμούς ;
Προτίθεται η Επιτροπή να υποβάλει προτάσεις για την ενίσχυση της οικονομικής σύγκλισης στο εσωτερικό της Ευρωζώνης ;
Προτίθεται η Επιτροπή να προωθήσει τις απαραίτητες διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις στα κράτη μέλη, προκειμένου να τις θέσουν σε ισχύ όταν τα δημόσια οικονομικά, τους το επιτρέπουν ;

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ανέφερε ότι θα υποβληθούν προτάσεις, προκειμένου να ενισχυθεί η προληπτική και στο διορθωτικό σκέλος του Συμφώνου Σταθερότητας και Ανάπτυξης. Επιπλέον, η Επιτροπή τόνισε την ανάγκη να αντιμετωπιστούν περιπτώσεις όπου οι κανόνες συνεχώς παραβιάζονται. Η επιβολή κυρώσεων θα μπορούσαν να κάνουν πιο αποτρεπτικές τις παραβιάσεις, όπως θα βοηθούσε και η ενίσχυση των κινήτρων.

Σε συμπληρωματική τοποθέτησή της, η κα Κράτσα τόνισε το θέμα των σημερινών ανισορροπιών στο εσωτερικό της Ευρωζώνης και τόνισε την ανάγκη σύγκλισης των πολιτικών.

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή επανήλθε στην ελληνική περίπτωση, λέγοντας ότι η προέλευση της κρίσης μπορεί να αποδοθεί σε ανισορροπίες που δημιουργήθηκαν διαχρονικά, με τους μισθούς να αυξάνονταν πολύ περισσότερο από την ανταγωνιστικότητα και αυτό είναι, φυσικά, ένα θέμα εθνικής πολιτικής.
"Η Επιτροπή γνώριζε και γνωρίζει ότι ο έλεγχος ενός πολύ σημαντικού μέρους των εθνικών προϋπολογισμών είναι μια διαδικασία συμβατή με την Ευρωπαϊκή Νομισματική Ένωση, ειδικά στην περίπτωση της Ελλάδας."

ΕΝΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ !...

ΤΑΥΤΙΣΑΝ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΕΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΤΡΑΠΕΖΙΤΕΣ !...

Τι κι αν η απόφαση της Συνόδου Κορυφής ανακοινώθηκε τα ξημερώ-ματα της Πέμπτης ; Τι κι αν οι κυ-ριακάτικες εφημερίδες έκλεισαν μια μέρα νωρίτερα λόγω 28ης Οκτωβρίου, δηλαδή το απόγευμα της Παρασκευής ;

Το ΒΗΜΑ πρόλαβε και βρήκε δημοσκόπηση της πάντα πρόθυμης Κάπα Research στην οποία οι πολίτες έχουν προλάβει κι έχουν αξιολογήσει τις αποφάσεις, τις κρίνουν αρνητικά και ζητούν μάλιστα δημοψήφισμα κτλ.

Ως εκ θαύματος, ο λαός εμφανίζεται πρόθυμος να ληφθούν όλες εκείνες οι αποφάσεις που θα προκαλέσουν αστάθεια τέτοια ώστε να μην "περάσει" η απόφαση και να μην καταστραφούν οι τραπεζίτες-χρηματοδότες των ΜΜΕ. Το ότι δεν κρατούν πλέον ούτε τα προσχήματα, είναι ενδεικτικό του τι θα ακολουθήσει...

Από την ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΗ...

ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ !...

Αποκαταστάθηκε το πραγματικό νόημα της 28ης Οκτωβρίου !...

Μ. Γλέζος.

ΕΛΑ, ΝΤΕ !...

ΚΑΤΑΠΕΛΤΗΣ Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ !...

Την ώρα που τα αριστεροδέξια φασισταριά, έβρισκαν την ευκαιρία να υλοποιήσουν τα οργανωμένα σχέδιά τους, ν΄ αμαυρώσουν την εθνική επέτειο και να υπονομεύσουν τους δημοκρατικούς θεσμούς, ο Αντωνάκης διαπίστωνε ...κοινωνικές αντιδράσεις !...

Ο ΟΔΥΡΜΟΣ ΤΩΝ ...ΜΟΥΡΗΔΩΝ !...

Και κλάααμα, ο θίασος των αυτοανακηρυγμένων σε προστάτες της χώρας (προστάτες, βέβαια, με την έννοια του νταβατζή...), για τις νέες αποφάσεις των Βρυξελλών. Οδυρμός από τα χάχανα των παραθύρων, των φυλλάδων, των blogs, των ταξί και των πεζοδρομίων...

Οι αλογομούρηδες, (αποτυχημένοι κάτοχοι των περιβόητων CD' S...), οι εθνικομούρηδες, (μαυραγορίτες της εθνικοφροσύνης...) οι κοκκινομούρηδες, (μυαλοφυγόδικοι του σταλινισμού...) και οι μπαχαλομούρηδες, (ονειρορέκτες του κοινωνικού και πολιτικού περιθωρίου...), σε μια πρωτοφανή συγχορδία, επιχειρούν το νέο ζάλισμα των ούμπαλών μας με τις κραυγές και τους ψιθύρους τους !

Στο background οι σκατομούρηδες των καναλιών, πιο πιστοί αυτοί στη σχέση τους με τους καθεαυτού θιγόμενους από το "κούρεμα" του χρέους, τα αφεντικά τους - τραπεζίτες, που είτε με μισθούς, είτε με δάνεια τους έχουν ταϊσμένους και κατευθυνόμενους.

Αυτοί και βέβαια έχουν σοβαρό λόγο και σοβαρή αποστολή να διεκπεραιώσουν, παίζεται, άλλωστε το μέλλον και η ύπαρξή τους, αν και, για μια ακόμα φορά, κινδυνεύουν να μετατραπούν σε ρεζίλια των σκυλιών, αν τα πράγματα αλλάξουν : το ζήτημα σε τι είδους μετοχές θα μετατραπούν οι ενισχύσεις του κράτους, μέσω ΤΧΣ, στις ιδιωτικές τράπεζες, δηλαδή αν θάναι κοινές ή προνομιούχες δεν έχει κλείσει ακόμα, μιας και οι διαπραγματεύσεις και οι πιέσεις συνεχίζονται. Είναι σίγουρο, λοιπόν, πως έτσι και η μπίλια καθίσει στις προνομιούχες και δεν υπάρξουν κρατικοποιήσεις τραπεζών, τα αφεντικά θ΄ αλλάξουν άποψη για το haircut και φυσικά τα τσιράκια τους θα διαλαλούν τα αντίθετα απ΄ αυτά που λένε σήμερα !

>>>Διαβάστε τη συνέχεια... 

Σε ποια κατηγορία, από τις παραπάνω, εντάσσεται ο Σαμαράς ; Αυτός είναι σκέτος ...μούρης, χωρίς πρώτο συνθετικό. Η πασιέντσα του τούβγαλε, πάλι, άρνηση, (ο Λαζαρίδης κι ο Φαήλος του δίνουν, συνέχεια, λειψή τράπουλα !...), και βροντοφώναξε, εκ νέου, το "όχι", όπως είχε κάνει και με τη συμφωνία της 21ης Ιουλίου.
Το ό,τι τον τελευταίο καιρό γύρναγε και υποστήριζε εκείνη τη συμφωνία, που όταν έγινε την κατακεραύνωσε και τώρα αντιτίθεται στη νέα, η οποία είναι πολύ καλύτερη, καθώς και το γεγονός ό,τι μέσα στον αντιπολιτευτικό του οίστρο, εμφανίζεται να υπερασπίζεται το ...2009 (!) και τα δεδομένα του, είναι, απλά, αποδείξεις της ...σοβαρότητας του ανθρώπου και της πολιτικής του !...

Η ΟΥΣΙΑ ΤΩΝ ΑΠΟΦΑΣΕΩΝ !...

Για την επόμενη δεκαετία η διαχείριση του παλαιού χρέους και η πληρωμή των τοκοχρεολυσίων, αναλαμβάνεται από τα ευρωπαϊκά κράτη, μέσω του νέου πακέτου δανειοδότησης. Η Ελλάδα αναλαμβάνει εξ ολοκλήρου και χωρίς δανεικά, την ικανοποίηση των εσωτερικών αναγκών σε δαπάνες και πληρωμές, κάθε είδους, (μισθοί, συντάξεις, επιχορηγήσεις κλπ).

Η υποχρέωση που ανέλαβε η χώρα είναι η παραγωγή πρωτογενών πλεονασμάτων από τον αμέσως επόμενο χρόνο, κάτι το απαραίτητο και για την αυτοδύναμη διαχείριση των εσωτερικών υποθέσεων και για την έναρξη αποπληρωμής των παλαιών δανεικών.

Ο χρόνος της προσαρμογής επιμηκύνεται κατά πολύ, καθώς επίσης και οι όροι των νέων δανείων, εκτός του ό,τι προέρχονται από κράτη κι όχι από τον ιδιωτικό τομέα, έχουν μεγάλη περίοδο χάριτος και χαμηλότερο επιτόκιο.

Θεωρητικά, οι (καθ΄ όλα σφαγιαστικές), παρεμβάσεις, που έγιναν ως σήμερα και στον τομέα των δαπανών και (κυρίως) στον τομέα των εσόδων, φτάνουν για να οδηγήσουν σε πλεονασματική (πρωτογενώς…) χρήση του 2012 και δημιουργούν τους όρους για ανάλογη πορεία και το 2013-14, με τη βασική, βέβαια, προϋπόθεση, πως θα υπάρξει αποτελεσματική εφαρμογή των μέτρων και θα προσεγγιστούν οι τεθέντες στόχοι.

>>>Διαβάστε τη συνέχεια...

Οι κίνδυνοι παραμονεύουν κι αφορούν και την ελαττωματικότητα των εφαρμοζόμενων συνταγών οικονομικής πολιτικής και των ανεπαρκειών του κυβερνητικού έργου. Η ύφεση και τα λάθη είναι που απειλούν την εξέλιξη και επισείουν το ενδεχόμενο νέων, περιοριστικών, μέτρων.

Το ανασκούμπωμα δύο κεντρικούς στόχους θα πρέπει νάχει : την εξομάλυνση των αδικιών που σημειώθηκαν στις πολιτικές που ακολουθήθηκαν και στην δημιουργία των προϋποθέσεων για την έλευση της περιζήτητης ανάπτυξης. Για το πρώτο, «πεδίον δόξης λαμπρόν» το υπό διαμόρφωση νέο φορολογικό, ενώ για το δεύτερο η υλοποίηση των αποφασισθέντων διαρθρωτικών αλλαγών και η αποτελεσματικότερη εκμετάλλευση των, σχεδόν, χωρίς εθνική συμμετοχή, (πήγε στο μόλις 5%...), κονδυλίων του ΕΣΠΑ, που φτάνουν τα 15 δισ. €.

ΣΥΜΦΩΝΙΑ !...

Η ΣΥΓΓΝΩΜΗ ΤΩΝ ΤΡΑΠΕΖΙΤΩΝ !...

Προς : Barack Obama
Από : Humboldt Pye, Chairman of First Reform Bank.

"Αγαπητέ κύριε Πρόεδρε,
Σας απευθύνω ανοιχτή επιστολή, προς εσάς και τους άλλους ηγέτες του G20, εκ μέρους των προέδρων των μεγαλύτερων τραπεζών του κόσμου, για να ζητήσουμε συγγνώμη.

Πιστεύουμε ότι οι τράπεζες δεν φταίνε για όλα τα δεινά που αντιμετωπίζει αυτή τη στιγμή ο κόσμος, όπως δηλώνουν οι συμμετέχοντες στο κίνημα «Kαταλάβετε τη Wall Street !» και ανάλογα κινήματα σε άλλες χώρες. Πρώτον, ένας ισορροπημένος λογιστικός έλεγχος θα απέδιδε την ευθύνη και στους πολιτικούς: εσείς και οι προκάτοχοί σας θέσατε τους κανόνες του παιχνιδιού, το οποίο εμείς εκμεταλλευθήκαμε με τέτοια δεξιοτεχνία.

Δεύτερον, και το κοινό έπαιξε ρόλο: οι υπερβολικές δαπάνες σε κάποιες χώρες και η ανεπαρκής καταβολή των φόρων σε άλλες επέτρεψαν στον κόσμο να καταναλώνει πάρα πολύ.

Αλλά δεν είναι ο ρόλος μας να βγάζουμε κηρύγματα στην υπόλοιπη κοινωνία. Πράγματι, στα χρόνια της φούσκας επικεντρωθήκαμε πρώτα στα δικά μας πακέτα αποδοχών και μετά στα κέρδη για τους μετόχους μας. Στο μέτρο που σκεφτήκαμε το ευρύτερο συμφέρον, καθησυχάσαμε με την πεποίθηση ότι οι χρηματαγορές ήταν αποτελεσματικές και ότι οι ελεύθερες αγορές ήταν ο καλύτερος τρόπος για την παραγωγή πλούτου. Ετσι, πιστεύαμε ότι καθώς επιζητούσαμε το αυτο-συμφέρον μας, ο κόσμος θα έπρεπε εξ ορισμού να γίνεται καλύτερος.

Υπήρχαν πολλά ψεγάδια σε αυτό το πνευματικό οικοδόμημα. Αντίθετα με ό,τι πιστεύει ο κόσμος, η αδυναμία δεν ήταν τόσο η αποτυχία της αγοράς όσο η αποτυχία εφαρμογής της αγοράς.

Οι κεντρικές τράπεζες, ιδίως η Κεντρική Τράπεζα των ΗΠΑ, μείωναν πάντα τα επιτόκια με το πρώτο σημάδι μιας κρίσης. Η πεποίθηση ότι η Νταντά ήταν πάντα εκεί για να σώσει τις αγορές, μας παρέσυρε για να πάρουμε υπερβολικά ρίσκα.

Επίσης, η ιδέα ότι οι κυβερνήσεις θα διέσωζαν πάντα τις τράπεζες σήμαινε ότι όσοι κρατούσαν τα ομόλογά μας

δεν έκαναν τον κόπο να μας συγκρατήσουν.

Τέλος, η πρακτική μας για τις αποδοχές έμοιαζε με στοιχήματα του τύπου "κορώνα κερδίζω, γράμματα χάνεις". Αν ο τζόγος μας πετύχαινε, τρέχαμε γελώντας μέχρι την τράπεζα. Αν όχι, τον λογαριασμό των πλήρωναν στο τέλος οι φορολογούμενοι.

>>>Διαβάστε τη συνέχεια...

Η συγγνώμη μας, όμως, δεν μπορεί να σταματήσει εδώ. Η συμπεριφορά μας, αφότου έσκασε η φούσκα, μάλλον ήταν ακόμη χειρότερη. Αν δεν υπήρχε η εκπληκτική βοήθεια από την κυβέρνηση και την κεντρική τράπεζα, την οποία λάβαμε (και απολαμβάνουμε ακόμη), οι περισσότεροι από εμάς θα είχαν χρεοκοπήσει.
Παρά ταύτα, συνεχίσαμε να πληρώνουμε το προσωπικό μας με μεγάλα πακέτα. Η απληστία μας έχει εξοργίσει τον λαό. Κράτη έχουν επιβάλει ειδικούς φόρους στη βιομηχανία και σχεδόν παντού η ρύθμιση έχει γίνει πιο αυστηρή. Δεν είμαστε τόσο αφελείς να πιστεύουμε ότι μπορούμε να κολυμπήσουμε ενάντια σε αυτό το ρεύμα, αλλά προσπαθήσαμε να καθυστερήσουμε και να αμβλύνουμε τις πιο σημαντικές αλλαγές στους κανόνες του κεφαλαίου και της ρευστότητας.
Προσπαθήσαμε πολύ σκληρά να ξεγλιστρήσουμε από ό,τι ακούγεται σαν εθνικοποίηση. Οσοι από εμάς δεν αποφύγαμε αυτή τη μοίρα υπέστημεν αυστηρούς ελέγχους στα μπόνους και τα μερίσματα.
Ετσι, οι υπόλοιποι προτιμήσαμε να κάνουμε τα πάντα για να ξεφύγουμε από την αγκαλιά του κράτους, όπως το να συρρικνώσουμε γρήγορα τους ισολογισμούς μας, κάτι που μας επιτρέπει να αυξήσουμε τις "αναλογίες" του κεφαλαίου χωρίς να εκδώσουμε επιπλέον κοινές μετοχές ανωνύμων εταιρειών.
Με δεδομένη την κραιπάλη των ετών της φούσκας, χρειάζεται απομόχλευση. Αλλά αν την επισπεύσουμε πολύ, αυτή η διαδικασία θα καταστήσει αυστηρότερες τις πιστωτικές συνθήκες και θα επιδεινώσει τις οικονομικές δυσκολίες.
Στη διάρκεια όλης αυτής της διαδικασίας, η επικοινωνία μας ήταν τραγική. Ακόμη και ένας μεγάλος ρήτωρ όπως εσείς, κύριε Πρόεδρε, θα συναντούσε δυσκολίες. Το κοινό θεωρεί πως ό,τι και αν πούμε εξυπηρετεί μόνο τα δικά μας συμφέροντα. Αλλά και ένα κενό ηγεσίας επιδείνωσε αυτό το πρόβλημα. Οι περισσότεροι ήμασταν πολύ δειλοί για να μιλήσουμε ανοιχτά.
Θα θέλαμε τώρα να πατήσουμε το κουμπί της επανεκκίνησης στη σχέση μας με την κοινωνία. Στην καρδιά αυτής της προσπάθειας θα είναι το καθεστώς ρύθμισης που αναπτύσσετε - ιδίως, μέτρα για να εξασφαλίσουμε ότι καμία τράπεζα δεν θα είναι στο μέλλον πολύ μεγάλη για να καταρρεύσει. Η δέσμευσή μας είναι ότι θα συνεργαστούμε καθώς θα θεσπίζετε αυτές τις αλλαγές, αντί να τις πολεμάμε σε κάθε βήμα.
Επιπλέον, θα προσπαθήσουμε πιο σκληρά να εξηγήσουμε τί είναι αυτό που κάνουμε. Αν δεν μπορούμε να δείξουμε τον τρόπο με τον οποίο αυτό που κάνουμε βοηθάει την κοινωνία, θα πρέπει να σταματήσουμε να το κάνουμε. Δεν περιμένουμε, φυσικά, ότι το κοινό θα πιστέψει τις διακηρύξεις μας για καλύτερη συμπεριφορά.
Ετσι, τα ανώτατα στελέχη μας παραιτούνται από τα μπόνους για τουλάχιστον δύο χρόνια. Θα μειώσουμε επίσης τις αποδοχές σε ρευστό για άλλο προσωπικό. Ελπίζουμε ότι το κοινό θα εκτιμήσει, με την πάροδο του χρόνου, ότι αυτή η λεοπάρδαλη μπορεί να αλλάξει τις βούλες της".

Ειλικρινώς δικός σας,

Humboldt Pye

Κι όμως δεν πρόκειται για αληθινή επιστολή, αλλά για υποθετική, συνταχθείσα από τον Hugo Dixon αρθρογράφο του Reuters Breakingviews.

ΟΛΑ ΤΑ ΚΟΡΑΚΙΑ ΣΤΟ ΚΛΑΡΙ !...

Η «δια της εις άτοπον απαγωγής» είναι η μέθοδος που μπορεί να σε οδηγήσει σε συμπεράσματα, έμμεσα μεν, πλην όμως ασφαλή και χρήσιμα. Βλέποντας ποιοι αντιδρούν και λυσσομανάνε για το «κούρεμα» του χρέους, καταλαβαίνεις και το ποιοι θίγονται απ΄ αυτό…

Οι τραπεζίτες άρχισαν το χορό πριν από μέρες, (Σάλλας…), καταγγέλλοντας το επικείμενο haircut, ως ανώφελο, (ελάχιστα δισ. € η μείωση του χρέους…) και επικίνδυνο, (θάρθουν νέα δεινά για τη χώρα και το λαό…).

Τη σκυτάλη πήραν οι Βιομήχανοι, που με τον Δασκαλόπουλο σε ρόλο «συμπονετικού», εξέφρασαν τη θλίψη τους για τα επερχόμενα, για τη χώρα και τους εργαζόμενους ! Βρε τους …αδικημένους, έχουν, τελικά, καρδιά και αισθήματα !...

Από κοντά και τα λογής – λογής τσιράκια τους στα ΜΜΕ, άλλοι σε ενσυνείδητο ρόλο μισθωμένου φερέφωνου, άλλοι από ηλιθιότητα και επιδειξιμανία : σεισμός, λιμός και καταποντισμός !...

Οι σορτάκηδες στην αντικυβερνητική πολιτική ωρύονται για εξελίξεις ερήμην της Ελλάδας και της κυβέρνησης, ενώ οι μαζόχες – εραστές της δραχμής, σε λυκοφιλία με τους μυαλοφυγόδικους οπαδούς της θεωρίας και της επιδίωξης του συστημικού μπάχαλου, (μπας και δημιουργηθούν συνθήκες …επανάστασης…), τα δίνουν όλα στο κρεσέντο της καταστροφολογίας τους.

>>>Διαβάστε τη συνέχεια...

«Γιατί, πατέρα, λένε, πως η μείωση του χρέους είναι κάτι το κακό ?...».
«Επειδή, παιδί μου, ήρθε η ώρα να χάσουν και οι «μεγάλοι», λεφτά και θέσεις…».
«Κι είναι κακό αυτό ?...».
«Γι αυτούς, ναι, για τη χώρα μπορεί όχι…».

Γιατί «μπορεί» κι όχι «σίγουρα» ; Μα επειδή δεν γνωρίζουμε τους όρους του haircut και, κυρίως, του δεύτερου πακέτου «βοήθειας», του δεύτερου Μνημονίου, το οποίο αναμένεται διαφορετικό από το της 21ης Ιουλίου. Επειδή δεν είναι ξεκάθαρο τι θα γίνει με τα ομόλογα των ασφαλιστικών ταμείων και, κυρίως επειδή είναι άγνωστο και ασαφές, αν η επιζητούμενη και επιβαλλόμενη παραγωγή πρωτογενών πλεονασμάτων, μπορεί να επιτευχθεί με όσα μέτρα λιτότητας και αφαίμαξης, έχουν παρθεί και αποφασιστεί ή θα χρειαστούν κι άλλα, σε αντιστάθμισμα της κυβερνητικής αδυναμίας να δουλέψει σε δυο καίριους και κρίσιμους τομείς : της πάταξης της φοροδιαφυγής, (όχι, μόνο, των ολίγων μεγαλοοφειλετών, αλλά και των εκατομμυρίων αυτοαπασχολουμένων) και της αξιοποίησης της τεράστιας, πλην ανεκμετάλλευτης κρατικής περιουσίας !...

Η ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ !...

ΜΙΑ ΣΚΛΗΡΗ ΠΑΡΤΙΔΑ !...

Και για όποιον δεν κατάλαβε το θέμα είναι η ανακεφαλαίωση των τραπεζών, ευρωπαϊκών και ελληνικών, να γίνει με τέτοιον τρόπο, ώστε να μην προκύψουν κρατικοποιήσεις τους.

Μεγαλομέτοχοι και διοικήσεις έχουν συμφωνήσει σε κούρεμα 50 και 60%, δέχονται την απομείωση των ομολόγων που κατέχουν, δέχονται την διαδικασία αναζήτησης νέων κεφαλαίων, μέσω της προσφυγής και σε κρατικά ταμεία, (τύπου ΤΧΣ), εκείνο που δεν δέχονται είναι να χάσουν λεφτά και πόστα ! Κι αυτό το ενδεχόμενο παίζει εφ΄ όσον τα κεφάλαια που θα βάλουν τα κράτη μπουν με τη μορφή κοινών μετοχών κι όχι προνομιούχων ή αλλιώς πως...

Η επωφελέστερη, βέβαια, λύση θάταν η εμπλοκή στην ανακεφαλαίωση των ευρωπαϊκών τραπεζών του EFSF, οι ενισχύσεις του οποίου, σίγουρα, δεν θα μετατρέπονταν σε κοινές μετοχές. Αυτή όμως η λύση, που από την αρχή προωθούσε ο Σαρκοζί, για λογαριασμό των γαλλικών τραπεζών, δεν φαίνεται να περνάει από το πείσμα της Μέρκελ και των Γερμανών ή, τουλάχιστον, δεν περνάει καθαρή. Μάλλον η ανάμειξη του EFSF στη διαδικασία της ανακεφαλαίωσης, θάναι παρεμπίπτουσα σε τρίτο ή τέταρτο στάδιο κι όχι ουσιαστική...

Το ό,τι και οι έλληνες τραπεζίτες είναι αναφανδόν υπέρ της πρότασης Σαρκοζί και της κύριας συμμετοχής του EFSF, συνάγεται και από τις βρισιές και τα "κοσμητικά" επίθετα, που ακούγονται στα γραφεία, αλλά και τους διαδρόμους των διοικήσεων όλων των ελληνικών τραπεζών, κατά της Μέρκελ κι σ΄ οτιδήποτε αυτή εκφράζει.

>>>Διαβάστε τη συνέχεια... 

Αυτός είναι και ο λόγος, που το "σινάφι" πήρε δημόσια θέση κατά του εκτεταμένου haircut των ελληνικών ομολόγων, επιστρατεύοντας, προς τούτο και τον ΣΕΒ.

Παράλληλα, η επιθετική στάση που κράτησε τον τελευταίο καιρό ο πρωθυπουργός, απέναντι στις τράπεζες και τους τραπεζίτες, δείχνει πως, ανεξάρτητα του τι θέλει ο ίδιος, εκτιμά πως οι εξελίξεις θα τους στριμώξουν και γι αυτό επιχειρεί να προαντιμετωπίσει τις αιτιάσεις και τις αντιδράσεις τους.

΄Εχουμε, λοιπόν, μια σκληρή παρτίδα πόκερ, σε πολύ υψηλό οικονομικό και πολιτικό επίπεδο, στη διάρκεια της οποίας, οι παίκτες - πρωταγωνιστές, μόνο σ΄ ένα πράγμα, φαίνεται να συμφωνούν : στις δυσκολίες και στα δεινά που έρχονται για τον ελληνικό λαό, (πέρα απ΄ αυτά που έχει υποστεί ως τώρα), τον οποίον τον θέλουν και τον υπολογίζουν στη γωνία, απλό θεατή και αγογγύστως υποφέροντα !

Για πόσο, όμως, όλοι τους, εδώ και έξω, θα μπορέσουν να κάνουν τους υπολογισμούς τους χωρίς τον ..."ξενοδόχο" ?...

ΑΝΑΓΚΑΙΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΕΣ !...

Με στόχο την απαραίτητη «φυγή προς τα μπρός» της Ελλάδας είναι απαραίτητο, ο Γ. Παπανδρέου να προχωρήσει στην ανάληψη πολιτικών και διεθνών πρωτοβουλιών που θα δώσουν εναλλακτικές λύσεις, αλλά και θα μας οδηγήσουν, επιτέλους στην ανάπτυξη και στην έξοδο από το τούνελ. Συγκεκριμένα:

i. Άμεσα, σύγκλιση τριμερούς συνάντησης στην Αθήνα με τη συμμετοχή του Πρωθυπουργού του Ισραήλ, του Προέδρου της Κύπρου και του Έλληνα Πρωθυπουργού.
Αντικείμενο της συνάντησης ο τρόπος αξιοποίησης των υδρογονανθράκων της Ν.Α. Μεσογείου, η εγγύηση της ασφάλειας των εγκαταστάσεων, η ροή του Φυσικού αερίου ή και του πετρελαίου προς τους δυνητικούς αποδέκτες (το ενδεχόμενο υλοποίησης της πρότασης Νετανιάχου για gas pipe line προς Ευρώπη μέσω Ελλάδας).

ii. Ανάδειξη ως νέου Οικονομικού Χώρου, της περιοχής της Μεσογείου.

Με πρωτοβουλία του Πρωθυπουργού και Προέδρου της Σοσιαλιστικής Διεθνούς άμεση συνάντηση στην Αθήνα των Πρωθυπουργών των Μεσογειακών Κρατών.

Στόχος η οικοδόμηση ενός νέου Οικονομικού Χώρου, ως αντίπαλου δέους στην πολιτική των Βορειοερωπαίων με παρεμβάσεις στον τομέα της πραγματικής οικονομίας.

Ειδικό καθεστώς στο εμπόριο-μεταφορές-αξιοποίηση υδρογοναν-θράκων-ναυτιλία-τουρισμό-αγροτική / βιομηχανική παραγωγή μεταξύ των Μεσογειακών Κρατών (ακόμα και με Free trade zones).

Διαμόρφωση ενός νέου μπλοκ Κρατών με δυναμική στο οικονομικό και πολιτικό γίγνεσθαι της περιοχής. Παράλληλα να προσκληθούν ως παρατηρητές εκπρόσωποι των ΗΠΑ-Ρωσίας- Χωρών της BRICH(Βραζιλία-Ινδία-Κίνα).

Διερεύνηση έκδοσης Ομολόγου (ή άλλου χρηματοοικονομικού προϊόντος) για την από κοινού ανάπτυξη των προαναφερθέντων τομέων στις χώρες της Μεσογείου.

Διερεύνηση σύστασης και λειτουργίας Μεσογειακής Επενδυτικής Τράπεζας με προφανείς στόχους .

>>>Διαβάστε τη συνέχεια... 

iii. Με πρωτοβουλία του Πρωθυπουργού και Προέδρου της Σοσιαλιστικής Διεθνούς (ιδίως με την δεύτερη ιδιότητα) συνάντηση στην Αθήνα του Προέδρου και αντιπροσώπων των Χωρών της BRICH (Βραζιλίας-Ινδίας-Κίνας). Αντικείμενο ο ρόλος των Χωρών της BRICH στον νέο Παγκόσμιο καταμερισμό εργασίας-η πράσινη ανάπτυξη-η εισαγωγή καινοτομιών στην παραγωγή-η διαδικασία μεταφοράς της γνώσης και του know how μεταξύ των χωρών, η ανάπτυξη της πραγματικής οικονομίας.
Οι κινήσεις αυτές πρέπει να ανακοινωθούν πριν την Σύνοδο Κορυφής της Τετάρτης, ώστε εγκαίρως να σταλούν και τα σχετικά μηνύματα .
Επίσης προτείνεται :
α. Να τιτλοποιηθούν οι απαιτήσεις της Ελληνικής Πολιτείας από την Γερμανική Πολιτεία και που ανάγονται :
i. Στο ποσό των 7.100.000.000 δολαρίων ΗΠΑ, που της επιδίκασε η Διεθνής Διάσκεψη Ειρήνης των Παρισίων (1946) για την αποκατάσταση των ζημιών που προκάλεσαν τα Γερμανικά στρατεύματα κατοχής στην οικονομική υποδομή της χώρας.
ii. Στο αναγκαστικό δάνειο των 3.500.000.000 δολαρίων ΗΠΑ που εισέπραξε κατά τα έτη 1942-43.
iii. Στην επιστροφή των αρχαιολογικών θησαυρών που αφαίρεσαν από Μουσεία και Αρχαιολογικούς χώρους οι πρόγονοι της Μέρκελ.
Οι απαιτήσεις αυτές, (φυσικά ανατοκιζόμενες), να εκχωρηθούν κατά ένα μέρος στους Δανειστές μας, ώστε να αποπληρωθούν άμεσα τα οφειλόμενα.
β. Να τιτλοποιηθούν οι απαιτήσεις του Ελληνικού Δημοσίου από τα προσδοκώμενα οφέλη των γεωτρήσεων σε υδρογονάνθρακες και να χρησιμοποιηθούν για την επανεκκίνηση της Ελληνικής οικονομίας.
γ. Να προσκληθούν οι Έλληνες της διασποράς να συμμετάσχουν στην αγορά αναπτυξιακών ομολόγων, προκειμένου με αυτά να «αγορασθούν» οι προς ιδιωτικοποίηση εταιρείες του Δημοσίου ή και τα Δημόσια ακίνητα.

Δημήτρης Σκουτέρης

ΤΟΥΣ ΤΑΠΕ Ο ΣΑΜΑΡΑΣ !...

TO HAIRCUT, ΟΙ ΤΡΑΠΕΖΕΣ, ΤΑ ΤΑΜΕΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΚΑΤΑΘΕΣΕΙΣ !...

Σύμφωνα με τραπεζικούς κύκλους, ένα μεγαλύτερο «κούρεμα» της τάξης του 50% θα προκαλέσει έντονες πιέσεις στον τραπεζικό κλάδο, καθώς θα τους κοστίσει τουλάχιστον 20 δισ. ευρώ σε κεφάλαια, ενώ τα προβλήματα ρευστότητας θα ενταθούν ακόμα περισσότερο.

Αντίθετα οι δανειολήπτες θα υποστούν μεγαλύτερες πιέσεις, καθώς αφενός οι αναδιαρθρώσεις δανείων θα είναι ακόμα δυσκολότερες, ενώ αφετέρου οι τράπεζες θα διεκδικούν με μεγαλύτερη πίεση την πληρωμή των οφειλών τους.

«Θα πρέπει να ληφθούν γρήγορα οι αποφάσεις και να σταματήσει το μαρτύριο της σταγόνας» αναφέρει χαρακτηριστικά υψηλόβαθμο στέλεχος ελληνικής τράπεζας και συνεχίζει: Το ζήτημα της ανακεφαλαιοποίησης απασχολεί πλέον τον τραπεζικό κλάδο της ευρωζώνης και δρομολογούνται ρυθμίσεις στην ΕΕ για την κεφαλαιακή ενίσχυση όχι μόνο των ελληνικών αλλά και των ευρωπαϊκών τραπεζών που είναι εκτεθειμένες στο ελληνικό χρέος.

Τον ρόλο αυτό θα αναλάβει ο ευρωπαϊκός μηχανισμός στήριξης EFSF και γίνονται συζητήσεις για να ενισχυθεί με 200 δισ. ευρώ περισσότερα κεφάλαια (σήμερα στα 440 δισ. ευρώ). Τώρα αν η ανακεφαλαιοποίηση των ελληνικών τραπεζών γίνει μέσω του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, τότε οδεύουν προς πλήρη κρατικοποίηση, αφού η συμμετοχή του ΤΧΣ θα γίνει με κοινές μετοχές. Στην περίπτωση που η στήριξη έρθει από τον EFSF, δηλαδή αν ισχύσει για τις ελληνικές τράπεζες ό,τι ισχύσει για τις ευρωπαϊκές, τότε η συμμετοχή θα γίνει με προνομιούχες μετοχές.

Οι Ελληνες τραπεζίτες χαρακτηρίζουν ως «διαχειρίσιμη» την κατάσταση, όμως «κούρεμα» της τάξης του 50% θα τους κόστιζε επιπλέον -τουλάχιστον- 15 δισ. ευρώ, ποσό που στις συγκεκριμένες συνθήκες δεν είναι διαχειρίσιμο.Θα αναγκαστούν λοιπόν να ζητήσουν «βοήθεια» από το ΤΧΣ, προκειμένου να ενισχυθούν κεφαλαιακά, όμως έτσι θα οδηγηθούν σε πλήρη κρατικοποίηση, που θα σημάνει ταυτόχρονα την πλήρη απαξίωση των τραπεζικών μετοχών και μεγάλες απώλειες για τους μετόχους.

Οι καταθέσεις των πολιτών είναι απολύτως εγγυημένες και ασφαλείς στις τράπεζες, ακόμα και αν αυτές περάσουν σε κρατικό έλεγχο μέσω του ΤΧΣ. Οι καταθέσεις δεν κινδυνεύουν, αφού και το ΤΧΣ διασφαλίζει την εγγύησή τους.

>>>Διαβάστε τη συνέχεια...

 

Ωστόσο, ένα «κούρεμα» της τάξης του 50% σημαίνει ότι η χώρα μπαίνει σε καθεστώς ελεγχόμενης χρεοκοπίας. Η διαδικασία αυτή δεν έχει συνέπειες για τους καταθέτες, ωστόσο είναι πιθανόν η κινδυνολογία να οδηγήσει καταθέτες, για ψυχολογικούς λόγους, σε αναλήψεις.

Σε ό,τι αφορά τους δανειολήπτες, αυτοί θα εξακολουθήσουν να βρίσκουν «κλειστές» τις βάνες χρηματοδότησης. Εξάλλου και σήμερα οι χορηγήσεις είναι ελάχιστες, αφού «λεφτά δεν υπάρχουν». Μεγάλες θα είναι οι επιπτώσεις στις ίδιες τις τράπεζες, οι οποίες θα αναγκαστούν να προχωρήσουν σε δραστικές και μεγάλης έκτασης περικοπές στα κόστη τους. Αυτό θα σημάνει συρρίκνωση του δικτύου, περικοπές σε μισθούς, απολύσεις προσωπικού.

Επίσης όπως προβλέπεται και από το Μνημόνιο θα πρέπει να προχωρήσουν σε πωλήσεις συμμετοχών που δεν άπτονται του χρηματοπιστωτικού τομέα. Ενώ στην προσπάθειά τους να ενισχύσουν τη ρευστότητά τους θα οδηγηθούν και στην πώληση τραπεζικών συμμετοχών, όπως είναι θυγατρικές τους σε χώρες της ΝΑ Ευρώπης.

Χάνουν τη μισή περιουσία τους τα Ταμεία.

Στο μισό θα πέσει η περιουσία των Ταμείων σε περίπτωση που τελικά επιβληθεί «κούρεμα» 50% του ελληνικού χρέους. Ετσι η περιουσία των ασφαλιστικών φορέων από τα 24 δισεκατομμύρια ευρώ, που είναι σήμερα, θα περιοριστεί στα 12 δισεκατομμύρια.

Σημειώνεται πως τα ασφαλιστικά ταμεία δεν είναι υποχρεωμένα να συμμετάσχουν στο «κούρεμα» του 21% που αποφασίστηκε το καλοκαίρι. Δόθηκε δηλαδή το δικαίωμα της επιλογής για το κατά πόσο θα λάβουν μέρος στη διαδικασία (με την πλειονότητα των φορέων να απάντα πάντως θετικά).

Σε περίπτωση που τελικά αποφασιστεί ένα μεγαλύτερο «κούρεμα», τα ασφαλιστικά ταμεία θα πρέπει εκ νέου να καθορίσουν τη στάση που θα ακολουθήσουν. Θα χρειαστεί δηλαδή να συνεδριάσουν εκ νέου οι διοικήσεις για να καθοριστεί το αν θα λάβουν μέρος στη διαδικασία.

Πάντως ακόμα και αν αποφασίσουν να συμμετάσχουν στο «κούρεμα» τα ασφαλιστικά ταμεία, δεν πρόκειται στη συνέχεια να προχωρήσουν στη ρευστοποίηση ομολόγων (καθώς σε μία τέτοια περίπτωση θα είχαν μεγάλες απώλειες). Ουσιαστικά οι όποιες αποφάσεις ληφθούν δεν θα έχουν άμεσο αντίκτυπο στην καταβολή των συντάξεων (θέμα που, όπως διαβεβαιώνουν διοικητές Ταμείων, δεν εξαρτάται από τη ρευστοποίηση των ομολόγων, αλλά από τα έσοδα των Ταμείων).

Με βάση τον σχεδιασμό οι ασφαλιστικοί φορείς θα προσπαθήσουν να καλύψουν τις μαύρες τρύπες με εναλλακτικούς τρόπους, όπως είναι ο εσωτερικός δανεισμός. Ηδη το ΙΚΑ και ο ΟΑΕΕ έχουν πάρει απόφαση για «δανεισμό» από άλλους ασφαλιστικούς φορείς (με τους οποίους έχουν ενοποιηθεί) σε μία προσπάθεια να βρουν ζεστό χρήμα, προκειμένου να καλύψουν τις ανάγκες τους μέχρι το τέλος του χρόνου (δηλαδή για πληρωμή συντάξεων και άλλων παροχών).

Badmoney.gr

Ο ΓΟΡΔΙΟΣ ΔΕΣΜΟΣ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ !...

333 π.Χ. Ο Μέγας Αλέξανδρος προσεγγίζει με το στράτευμα του το Γόρδιο της Μικράς Ασίας και εξετάζει με ιδιαίτερη σπουδή τον γόρδιο δεσμό. Ο δεσμός ήταν εξαιρετικά περίπλοκος με την αρχή του να μην φαίνεται πουθενά ευδιάκριτη. Με συνοπτικές διαδικασίες, ο Μέγας Αλέξανδρος κόβει τον γόρδιο δεσμό με το σπαθί του.

Ελλάδα, 2011 μ.Χ. Η Τρόικα εξετάζει με προσοχή όλες τις διαστάσεις του ελληνικού χρέους το οποίο εκτιμάται (από το Δ.Ν.Τ.) ότι θα ξεπεράσει το 172% του ΑΕΠ το 2012. Η τρόικα, ως άλλος Μέγας Αλέξανδρος, πιστεύει ότι κάνοντας χρήση ενός τεράστιου ψαλιδιού θα «κόψει» το 50%-60% του ελληνικού χρέους καταστώντας το με αυτό τον τρόπο βιώσιμο.

Η ιστορία βέβαια διδάσκει επαναλαμβανόμενη. Οταν το ελληνικό κράτος το 1893 (επί Χαριλάου Τρικούπη) εξέφρασε την αδυναμία περαιτέρω εξωτερικού δανεισμού με συνέπεια τη μονομερή αναστολή εξυπηρέτησης του εξωτερικού χρέους, το χρέος βρισκόταν στο 176% του ΑΕΠ (τα στοιχεία προέρχονται από τις χρονολογικές σειρές του αρχείου των καθηγητών Carmen Reinhart και Kenneth Rogoff).

Η χρεοκοπία λοιπόν του ελληνικού κράτος δεν οδήγησε αυτόματα σε μείωση του χρέους. Πράγματι, η επιτυχής επαναδιαπραγμάτευση του χρέους, η οποία συνοδεύτηκε από την εγκατάσταση ξένων εμπειρογνωμόνων στην Ελλάδα για την παρακολούθηση της ασκούμενης οικονομικής πολιτικής οδήγησε σε αύξηση (όχι μείωση) του χρέους. Το τελευταίο, έφτασε στο 206% του ΑΕΠ το 1900 και μειώθηκε στο 162% του ΑΕΠ (κάτω δηλαδή από το χρέος του 1893) μόνο το 1906, δεκατρία δηλαδή έτη μετά την πτώχευση !

>>>Διαβάστε τη συνέχεια... 

Και επειδή πολύς λόγος γίνεται για την επίδραση-domino της δημοσιονομικής κατάστασης μεταξύ των χωρών της ευρωπαϊκής περιφέρειας, αξίζουν να αναφερθούν τα ακόλουθα. Πρώτον, η Πορτογαλία χρεοκόπησε το 1892 (ένα έτος δηλαδή πριν από την Ελλάδα). Το 1892, το χρέος της Πορτογαλίας βρισκόταν στο 58% του ΑΕΠ.

Χρειάστηκαν λοιπόν 15 έτη για να μειωθεί το χρέος της Πορτογαλίας στο 48% του ΑΕΠ το 1907. Δεύτερον, στατιστική ανάλυση αιτιότητας (η οποία είναι γνωστή ως Granger causality test) των μακροχρόνιων χρονολογικών σειρών του χρέους της Ελλάδας και της Πορτογαλίας στη διάρκεια της περίοδου 1860 - 2010 από τους αρθρογράφους του παρόντος άρθρου οδηγεί στο συμπέρασμα ότι η δημοσιονομικές εξελίξεις (συμπεριλαμβανομένων των επεισοδίων χρεοκοπίας) της μίας χώρας μεταφέρονται και στην άλλη. Με άλλα λόγια, συμπεραίνουμε ότι η επίδραση-domino είναι στατιστικά τεκμηριωμένη με ότι αυτό συνεπάγεται για το μέλλον της Ευρωζώνης.

Από τα παραπάνω συνάγεται ότι δεν πρέπει να περιμένουμε μεγάλη ανακούφιση από ένα haircut (όσο γενναίο και αν αυτό είναι), ειδικά αν αναλογιστούμε ότι η πλειονότητα των ελληνικών ομολόγων βρίσκεται στα χέρια ελληνικών τραπεζών και ασφαλιστικών ταμείων. Οι όποιες λύσεις προκριθούν θα είναι επίπονες και απαιτούν την συνδρομή όλων.

Κώστας Μήλας, Θεόδωρος Παναγιωτίδης

ΤΟ ΚΑΤΟΡΘΩΜΑ !...

Η ΛΟΥΚΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΝΤΕΛΟΝΙΑ !...

Ο χαρακτήρας του αθλητή φαίνεται, λένε οι προπονητές, υπό πίεση. Έτσι είναι και στη ζωή, φυσικά και στην πολιτική. Η Λούκα Κατσέλη απέδειξε ότι είναι πολιτικός, που αντέχει στην πίεση. Ακόμη κι όταν ο προσωπικός της φίλος Γιώργος Παπανδρέου, ο άνθρωπος, που την (επ)έβαλε στην πολιτική σε πείσμα πολλών, την πίεσε ασφυκτικά για να ψηφίσει το άρθρο 37 του πολυνομοσχεδίου, με το οποίο θα εξασφαλιστεί, όπως λέγεται η λύση για το πρόβλημα χρέους της χώρας.

Το άρθρο 37 διαλύει ουσιαστικά τις εργασιακές σχέσεις, συμπιέζοντας τους εργαζόμενους σε ένα περίπου δουλοκτητικό καθεστώς, για χάρη, όπως λένε η τρόικα και η κυβέρνηση, της ευελιξίας στην αγορά εργασίας και την… αύξηση της απασχόλησης. Επί μήνες η Λούκα απέρριπτε τις απαιτήσεις της τρόικας, θεωρώντας ότι θα επέλθουν σαρωτικές επιπτώσεις στα εργασιακά δικαιώματα. Και γι’ αυτό ξεκαθάρισε ότι δεν μπορεί να ψηφίσει τη σχετική διάταξη, τώρα, που άλλοι υπουργοί την έκαναν αποδεκτή.

Hταν υποχρεωμένη να ψηφίσει υπέρ; Όχι, αλλά η πίεση που της ασκήθηκε ήταν αφόρητη. Και σε αντίθεση με άλλους, που κατά καιρούς διαφωνούν, αλλά στο τέλος υποκύπτουν, η Λούκα άντεξε. Σε μία περίοδο, που τα… παντελόνια στη Βουλή σπανίζουν, η Λούκα απέδειξε ότι είναι από τους και τις ελάχιστες στο ΠΑΣΟΚ, που τα φοράνε...

>>>Διαβάστε τη συνέχεια...

Η Λούκα ήξερε ότι θα διαγραφεί. Δεν πτοήθηκε όμως. Όπως και ότι οι σχέσεις της με τον Γιώργο δεν θα είναι ποτέ πια οι ίδιες. Ότι θα γίνει το «μαύρο πρόβατο» για την τρόικα, την ώρα, που ξεκινά μία μακρά περίοδος κατά την οποία οι δανειστές θα κάνουν κουμάντο στη χώρα.

Eχει ευθύνες η Λούκα για το σημερινό αδιέξοδο; Προφανώς – όπως όλα τα κατά καιρούς κυβερνητικά στελέχη. Η αρνητική ψήφος στο άρθρο 37 δεν την απαλλάσσει από τις ευθύνες. Απέδειξε όμως ότι μπορεί να βάζει κάποιες κόκκινες γραμμές. Κι αυτό, αν και δεν είναι αρκετά σήμερα, συνιστά τουλάχιστον μία σπίθα αντίστασης, μπροστά σε ένα σκοτεινό μέλλον.

Σε λίγο ή περισσότερο καιρό, μετά την τωρινή κυβερνητική του περιπέτεια, το ΠΑΣΟΚ θα αναζητά, την χαμένη του – όποια - ψυχή. Και τότε θα καταφεύγει με αγωνία σε κάποια στελέχη, που τήρησαν κάπως τα προσχήματα έναντι της τρόικας, που αντέδρασαν έστω κι ελάχιστα στη μνημονιακή πολιτική. Δεν είναι βέβαιο ότι αυτό θα είναι επαρκές για να προχωρήσει το Κίνημα στο μέλλον, θα είναι όμως αναγκαίο. Και σίγουρα μεταξύ αυτών των στελεχών θα είναι η Λούκα Κατσέλη, έστω κι αν πολλοί θα τη χρησιμοποιήσουν ως το άλλοθί τους…

Γιάννης Μακρυγιάννης

Ο ΣΥΓΧΡΟΝΟΣ ...ΣΑΜΨΩΝ !...

Τόπαιζε ενάμισι, και, χρόνο, "αραχτός" στο ΄Αμυνας, αφήνοντας τους άλλους να βολοδέρνουν, να σφάζονται και ν΄ απαξιώνονται, μαζεύοντας πόντους για το παιχνίδι της εναλλακτικής λύσης.

Κάποια στιγμή που τα πράγματα ζόρισαν, (συνετέλεσαν κι οι δικοί του βουλευτές αντιδρώντας - στις αρχές Ιουνίου - στο μεσοπρόθεσμο) κι ήρθε ο ανασχηματισμός, τούγινε σκληρό μαρκάρισμα και πιέστηκε φορτικά για να μπει στην πρώτη γραμμή. Αντέδρασε, στην αρχή σθεναρά και ανυποχώρητα, μιας και δεν είχε κάτι τέτοιο στην προσωπική του στρατηγική.

Το ό, τι δέχτηκε, είχε να κάνει με τη σατανικότητά του και την αναπροσαρμογή των σχεδιασμών του, φυσικά, επί το σατανικότερον : αναλαμβάνω το οικονομικών, σε μια στιγμή που ο Πακακωνσταντίνου έχει χρεωθεί μια σειρά σφαγιαστικών μέτρων κι έχει ταυτιστεί μ΄ ένα προφίλ αδίστακτου προς την κοινωνία και άβουλου "yes men" προς την τρόϊκα. Το παίζω ευαίσθητος και φιλολαϊκός, ενώ ταυτόχρονα κοντράρω τους τροϊκανούς, διεκδικώντας το ρόλο του "αντιστασιακού" !

Στις εκλογές που προκαλώ, ξεμπερδεύω με τον ηττημένο (καταποντισμένο...), Παπανδρέου και παίρνω τα ηνία, ως "άλλος", σ΄ ένα "άλλο" ΠΑΣΟΚ, απαλλαγμένο από τα νεοφιλελεύθερα στοιχεία του. Με την εντός μηνών κατρακύλα του Σαμαρά, εμφανίζομαι ως η μοναδική εναλλακτική λύση !

>>>Διαβάστε τη συνέχεια... 

Το ρετουσάρισμα και το γενικόλογο του μεσοπρόθεσμου, αρχικά, καθώς και το "διώξιμο" των ελεγκτών της τρόϊκας, στη συνέχεια, εντάσσονταν σ΄ αυτόν το σχεδιασμό, πλην όμως, για μια ακόμα φορά, η απληστία και η λαιμαργία, αποδείχτηκαν μοιραία χαρακτηριστικά : προκλήθηκε τέτοιος χαμός, που σε συνδυασμό με τη συγκυρία και τα γεγονότα σε ευρωπαϊκό επίπεδο, δημιούργησαν σκηνικό κολάσεως για τη χώρα, με τη χρεοκοπία και τον αφανισμό της σε απόσταση, πλέον, αφής ! ΄Αγριο μπλέξιμο, συνυφασμένο με την υποχρέωση λήψης και προώθησης, νέων, όχι απλά σκληρών, αλλά αποτελειωτικών μέτρων !

Το ναυάγιο της προσωπικής στρατηγικής αποτυπωμένο στο επικό, "θυσιάστηκα για την πατρίδα !...". Μόνο που αυτό, για τους ιστορικούς του μέλλοντος θάχει, πια, ενδιαφέρον !...

Η Γερμανία έχει τη Μέρκελ, που χαρακτηρίζεται Λουθηρανή, ξεροκέφαλη και (από τον Μπερλουσκόνι) και ...αγάμητη ! Η Ελλάδα, μάλλον απέκτησε το νέο Σαμψών, σε ρόλο, όμως, αντίστροφο : το "αποθανέτω η ψυχή μου μετά των αλλοφύλων", μετατρέπεται στο "χάνομαι που χάνομαι, θα σας πάρω μαζί μου !...". Φυσικά κι εδώ δεν μιλάμε για αλλόφυλους, αλλά για εργαζόμενους και συνταξιούχους !...

ΤΟ ΚΟΥΡΕΜΑ !...

ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ, κ. ΒΕΝΙΖΕΛΟ ?...

Κύριε Βενιζέλο,

Αυτά που σας γράφω τα ξέρετε και εσείς και εγώ. Τα υποψιάζεται, φαντάζομαι, πλέον και ο κόσμος. Θα περιοριζόμουν στην “αντιπαρά-θεσή” μας στην εκπομπή του Νίκου Χατζηνικολάου, αν δεν μου πατούσατε τον “κάλο” με αυτό το “είσαι δημοσιογράφος της κρατικής τηλεόρασης και πληρώνεσαι από τον ελληνικό λαό”. Εύχομαι να μην εννοείτε αυτό που όλοι κατάλαβαν.

Είμαι λοιπόν δημοσιογράφος και αυτή την εποχή τυγχάνει να εργάζομαι στη Δημόσια Tηλεόραση και όχι Κρατική, όπως την αποκαλείτε εσείς. Έχει ιδιαίτερη σημασία αυτό, γιατί αντικατοπτρίζει την αντίληψη που έχει ο καθένας για την ΕΡΤ. Η δουλειά του δημοσιογράφου είναι να ελέγχει την εξουσία. Αυτή είναι η υποχρέωσή μου, άσχετα αν αυτό δεν σας αρέσει. Το γεγονός επιπλέον πως “με πληρώνει ο ελληνικός λαός” είναι μια ακόμη ευθύνη για μένα, καθώς πρέπει να “αξίζω το μισθό μου”. Το συμπέρασμα λοιπόν είναι πως και τους δυο μας πληρώνει ο ελληνικός λαός. Εσάς από το 1989, εμένα για τα 2-3 χρόνια που είμαι στην ΕΡΤ.

Το δεύτερο που ακούστηκε ως απειλή σε αυτή την εκπομπή είναι πως θα δημοσιοποιήσετε το πόθεν έσχες των δημοσιογράφων. Αμήν! Προς το παρόν δημοσιοποιήστε στο ίντερνετ το πόθεν έσχες των βουλευτών, όπως ορίζει ο νόμος 3979 του 2011 (νόμος Ραγκούση), γιατί ως την ώρα που σας γράφω είσαστε παράνομοι. Θα πρότεινα επίσης να ελέγξετε το “πόθεν” και όχι το “έσχες” των εκατομμυριούχων βουλευτών και βεβαίως να το φορολογήσετε. Είναι πιο ηθικό και αποδοτικό από το να κόβετε συντάξεις των 300 ευρώ. Δεν κατηγορώ κανέναν Έλληνα πολιτικό για κλέφτη. Αλλά ξέρετε τα περί της γυναικός του Καίσαρα. Αν και στην ελληνική Βουλή δίνεται η εντύπωση πως ο Καίσαρας είναι η γυναίκα του βουλευτή, που απλώς έτυχε να έχει προίκα.

Πάμε τώρα στα πιο δύσκολα. Κύριε Βενιζέλο, είσαστε μια πολύ σημαντική μονάδα αυτού που ονομάζουμε πολιτικό σύστημα. Του συστήματος που ευθύνεται, σε μεγάλο βαθμό, γι αυτό που είναι η χώρα. Μας αρέσει να μιλάμε αορίστως γι αυτό, αλλά εγώ έχω μάθει να μιλώ συγκεκριμένα. Στα υπουργεία που υπηρετήσατε, τα νομοθετήματά σας (ναι, ξέρω είναι της Βουλής, αλλά καταλαβαίνετε τι εννοώ) τα συναντώ συνεχώς σε έρευνές μου, ως “ασπίδα προστασίας” του πολιτικού συστήματος και του ζωτικού του χώρου. Ο νόμος “περί ευθύνης υπουργών”, περί μη ευθύνης δηλαδή, είναι δικό σας δημιούργημα. Αυτό το έκτρωμα που οδηγεί στην ατιμωρησία, που μετρά την παραγραφή όχι με χρόνια αλλά (άκουσον άκουσον) με θητείες στη Βουλή, που είναι μια πρόκληση για την κοινωνία. Αυτό το νόμο χρησιμοποίησε ο κύριος Καραμανλής για να παραγράψει τα αδικήματα των υπουργών του στο σκάνδαλο του Βατοπεδίου και όχι μόνο.

>>>Διαβάστε τη συνέχεια... 

Δικός σας νόμος είναι και αυτός που ορίζει τα περί λειτουργίας των καναλιών. Σε όλη τη χώρα, δεν μπορεί να λειτουργήσει ούτε περίπτερο χωρίς άδεια. Μπορούν όμως τα κανάλια. Αυτά τα κέντρα εξουσίας, λειτουργούν με προσωρινές άδειες. Έτσι καναλάρχες και κυβερνήσεις μπορούν να αλληλοεκβιάζονται και να “αυτορυθμίζονται”
Δικός σας είναι ο νόμος που ρύθμισε τα χρέη των ΠΑΕ, δηλαδή Ανωνύμων Εταιριών, κάτω από την «λαϊκή απαίτηση» των οπαδών. Οι ΠΑΕ αυτές χρεώθηκαν από τους ιδιοκτήτες τους (μέχρι και πλαστά τιμολόγια έκοβαν) και εσείς χαρίσατε τα χρέη. Τα κλεμμένα. Πήρατε δηλαδή τα δικά μου λεφτά και τα δώσατε στα λαμόγια και τις παράγκες

Ας αφήσουμε το παλιό σας νομοθετικό έργο και ας πάμε στο δεύτερο. Δηλαδή στο Proton. Σημειώνω προκαταβολικά πως όλα τα στοιχεία δείχνουν πως είναι μια προσωπική σας μεθόδευση και όχι μια κυβερνητική απόφαση. Αυτό δεν έχει να κάνει με την δική μου “επιθετική σχεδίαση” αλλά με την πραγματικότητα. Στο υπουργικό συμβούλιο δεχθήκατε σφοδρή επίθεση για την υπόθεση Proton, αλλά προχωρήσατε.

Η εφημερίδα Ελευθεροτυπία αποκάλυψε πως τον Ιούλιο του 2011, πήρατε την απόφαση να δώσετε 100 εκατομμύρια από τα αδιάθετα του Δημοσίου στην Τράπεζα Proton του κυρίου Λαυρεντιάδη. Την εποχή εκείνη ο κύριος Λαυρεντιάδης και η Τράπεζά του ήταν υπό έλεγχο για υπεξαιρέσεις. Επίσης ο νόμος 2362/95 (νόμος που έγινε ακριβώς για να μην υπάρχουν σκάνδαλα Κοσκωτά) δεν επέτρεπε αυτή την χρηματοδότηση. Τα στελέχη του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους με επιστολή τους σας είχαν πει πως αυτό είναι παράνομο. Εσείς όμως το κάνατε.

Στην εκπομπή είπατε πως η απόφαση αυτή των στελεχών του Λογιστηρίου του Κράτους «ήταν παράνομη γιατί δημοσιεύτηκε σε εφημερίδα» Πρωτοτυπία νομική.
Κάτι είναι ή όχι παράνομο, με βάση το αν συμπορεύεται με το νόμο και όχι με την κυκλοφορία των εφημερίδων. Πέρα βέβαια από το γεγονός πως όταν σας κοινοποιήθηκε η διαφωνία, δεν είχε δημοσιευτεί σε καμιά εφημερίδα. Ο παράνομος ήσασταν εσείς, με βάση το νόμο του 1995.

Αυτό το ξέρατε καλά. Γι αυτό προχωρήσατε σε ένα άλλο «νομοθέτημα». Σε άσχετο νόμο, τον 4002/2011 προσθέσατε άρθρο που σας αμνηστεύει προκαταβολικά. Νομοθετήσατε δηλαδή πως αν πρόκειται για θέματα συστημικής ευστάθειας των Τραπεζών, έχετε το δικαίωμα να πάρετε αποφάσεις χρηματοδότησης των Τραπεζών. Αυτό το «συστημικής» είναι μια νέα εφεύρεση.

Μάλιστα ο νόμος φροντίζει να αμνηστεύσει τους υπουργούς Οικονομίας (και εσάς βέβαια) από το 1997. Γιατί από το 1997; Είχαμε συστημική αστάθεια από τότε ή παρουσιάζει αστάθεια κάποιος υπουργός της κυβέρνησης Σημίτη;

Αφού δώσατε τα 100 εκατομμύρια τώρα χρεώνετε το Δημόσιο με άλλα 800 για την κρατικοποίηση της Τράπεζας. Η πτώση βεβαίως της Τράπεζας Proton δεν έχει καμία σχέση με την κρίση. Είναι αποτέλεσμα της διαχείρισης της από τα αφεντικά της. Επιχορηγούσαν τον εαυτό τους. Αντί να ασκήστε έλεγχο (με την Τράπεζα της Ελλάδας, (άλλη μεγάλη αμαρτία μια ιδιωτική Τράπεζα που εμφανίζεται ως θεσμικό όργανο του κράτους) τους χρηματοδοτήσατε και τελικώς μας τα φορτώσατε στην πλάτη.

Αλλά δεν σταματήσατε εκεί. Ο κύριος Λαυρεντιάδης, ο οποίος φέρεται να έχει καταχραστεί 51 εκατομμύρια, δεν θα πάει φυλακή. Δεν θα υπάρξει καν ποινική δίωξη. Ο λόγος είναι ένας άλλος νόμος που έχετε ψηφίσει. Πάλι εδώ η υπογραφή σας. Με τον νόμο 3904/2010, θεσμοθετείτε το ακαταδίωκτο γι’ αυτούς που θα καταχραστούν χρήματα αλλά θα τα επιστρέψουν πριν διωχθούν ποινικά.

Ετσι ο κύριος Λαυρεντιάδης, επιστρέφοντας τα 51 εκατομμύρια (αφού τα επένδυσε, κέρδισε απ αυτά ή οτιδήποτε άλλο) δεν διώκεται. Πρόκειται για μία ακόμη νομική «επανάσταση» που γίνεται με το πρόσχημα της αποσυμφόρησης των φυλακών. Ως πρώην υπουργός Δικαιοσύνης, γνωρίζετε πως κατά καιρούς νόμοι για «αποσυμφορήσεις» κρύβουν την απελευθέρωση ολίγων επωνύμων που καταδικάστηκαν. Έτσι στο παρελθόν έχουν αποφυλακιστεί, «για την αποσυμφόρηση του σωφρονιστικού συστήματος» ο Μάκης Ψωμιάδης, ένας καναλάρχης και κάποιοι απατεώνες δικηγόροι εκ Θεσσαλονίκης…

Μπορώ να σας πω πολλά ακόμη. Πολλά, τα οποία είναι η δουλειά μου να σας τα πω. Πώς τα λένε στα δικαστήρια στις αγωγές κατά δημοσιογράφων (άλλος δικός σας νόμος); «Γεγονότα και αξιολογικές κρίσεις». Αυτό ακριβώς κάνω. Ένας λόγος παραπάνω γιατί πληρώνομαι «από τα λεφτά του Ελληνικού Λαού», όντας εργαζόμενος στην πολύπαθη Δημόσια Τηλεόραση που οι κυβερνήσεις θεωρούν τσιφλίκι τους. Θα σας παρακαλούσα να το σεβαστείτε. Και να σπαταλήσετε λίγη από την φημολογούμενη ευφυΐα και ρητορεία σας, να μου απαντήσετε. Γιατί αυτή είναι η δικιά σας υποχρέωση. Εκτός αν προτιμάτε να με απολύσετε.

Κώστας Βαξεβάνης

Η ΑΠΟΣΤΟΛΗ !...

ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ !...

«Η σωτηρία της Ελλάδας αποτελεί προϋπόθεση για τη σωτηρία του ευρώ», τονίζει σε συνέντευξή του στη Le Monde ο πρώην πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζακ Ντελόρ.

Ο παλαίμαχος γάλλος πολιτικός σημειώνει ότι το πρόβλημα ανταγωνιστικότητας που αντιμετωπίζει η Ελλάδα σήμερα είναι μείζον και ξεχωριστό, καθώς «η χώρα συμμετέχει σε ελάχιστες οικονομικές δραστηριότητες σε διεθνές επίπεδο».

Ξεκαθαρίζει, όμως, ότι η διάσωσή της από τους εταίρους είναι επιβεβλημένη.

Κληθείς μάλιστα να σχολιάσει τις «συνταγές» που επιβάλλονται στην Ελλάδα για τη «θεραπεία» των προβλημάτων που αντιμετωπίζει, ο Ντελόρ σημειώνει την επιμονή στο πνεύμα της Ουάσιγκτον και τις παλαιές πρακτικές του ΔΝΤ.

«Μαθαίνουν στις χώρες που αντιμετωπίζουν προβλήματα να πεθαίνουν δημοσιονομικώς υγιείς», απάντησε συγκεκριμένα. Κάτι που σε ελεύθερη μετάφραση θα μπορούσε να αποδοθεί με το γνωστό «η θεραπεία πέτυχε, ο ασθενής απέθανε».

Ο Ζακ Ντελόρ σημειώνει ότι σε τρία χρόνια η Ελλάδα θα έχει χάσει το 10% του ΑΕΠ της. «Ποια λογική προσπάθεια μπορεί να καταβάλει η χώρα για να μειώσει το έλλειμμά της κάτω από αυτές τις συνθήκες;», αναρωτιέται. Και εξηγεί τι πρέπει να γίνει:

«Θα έπρεπε να θέσουν τις ελληνικές δημόσιες επιχειρήσεις σε μια τάξη, να τις αναπτύξουν με λογικό κόστος, να αποδώσουν στους Ελληνες τον πλούτο που τους αντιστοιχεί, να ενισχύσουν την κεφαλαιακή τους βάση και να τις πουλήσουν την κατάλληλη στιγμή. Αυτό λέει η κοινή λογική...».

Ναι στην έξοδο από το ευρώ!

Αίσθηση προκαλεί το γεγονός ότι ο Ζακ Ντελόρ συμμερίζεται τη θέση της γερμανίδας καγκελαρίου Ανγκελα Μέρκελ για αναθεώρηση της ευρωπαϊκής Συνθήκης έτσι ώστε να προβλέπεται η εκδίωξη μιας χώρας από το ευρώ. Θεωρεί, μάλιστα, ότι αυτό θα πρέπει να αποφασίζεται με αυξημένη πλειοψηφία των τριών τετάρτων των κρατών-μελών της ευρωζώνης.

Οχι, όμως, για την αποβολή της Ελλάδας από το ευρώ, αλλά για την αποβολή κρατών που δεν επιδεικνύουν κοινοτικό πνεύμα, όπως είναι η Φινλανδία και η Σλοβακία!

Ερωτηθείς αν η επιφυλακτικότητα της Φινλανδίας και της Σλοβακίας να βοηθήσουν την Ελλάδα σηματοδοτεί μιαν επιστροφή στον εθνικισμό, ο πρώην πρόεδρος της Κομισιόν απάντησε: «Η ατμόσφαιρα δεν είναι καλή και θυμίζει τη δεκαετία του 1930. Ερπων εθνικισμός, επιθετικός λαϊκισμός, φόβος για την παγκοσμιοποίηση, όλα αυτά θέτουν εν αμφιβόλω το ευρωπαϊκό οικοδόμημα.

Ωστόσο, απέναντι στις απειλές αυτές για το ευρώ, όπως και για τον κίνδυνο της ύφεσης, οι απαντήσεις είναι αυτονόητες. Ομως, βλέπετε την απροθυμία των κυβερνήσεων να πάρουν πρωτοβουλίες που ζητούν ακόμη και οι ίδιες οι αγορές, όπως είναι η έκδοση ευρωομολόγου».

>>>Διαβάστε τη συνέχεια... 

«Πρέπει να αναθεωρηθεί η ευρωπαϊκή Συνθήκη;», ρωτούν τον παλαίμαχο σοσιαλιστή πολιτικό οι συντάκτες του Monde ο Αλέν Φοζάς και η Κλερ Γκατινουά, για να λάβουν την ρηξικέλευθη απάντηση: «Θεωρώ ενθαρρυντική τη θέση της κυρίας Μέρκελ υπέρ μιας νέας Συνθήκης που θα έδινε προτεραιότητα στη συνεργασία των κρατών-μελών της ευρωζώνης και θα ενθάρρυνε και θα ενίσχυε τις κοινές δράσεις τους, συμπεριλαμβανομένων και των κυρώσεων.

Σε μια νέα Συνθήκη, που θα υπήρχε η ρήτρα της εξόδου από την ευρωζώνη με αυξημένη πλειοψηφία 75% σε όσους δεν δείχνουν πνεύμα συνεργασίας, οι Φινλανδοί και οι Σλοβάκοι θα το σκέπτονταν διπλά προτού καθυστερήσουν τις αποφάσεις τους...

Το να συμμετέχεις σε ένα κοινό νόμισμα προϋποθέτει να έχεις αυξημένη αίσθηση του καθήκοντος» ! 

Τέλος, ο Ζακ Ντελόρ αποδοκιμάζει το «παιχνίδι πόκερ» που παίζουν ο Νικολά Σαρκοζί και η Ανγκελα Μέρκελ, εις βάρος του ευρωπαϊκού τραπεζικού κλάδου. Αποδοκιμάζει τις παλινωδίες και τις καθυστερήσεις των ηγετών της Γαλλίας και της Γερμανίας σε ό,τι αφορά την ανακεφαλαιοποίηση των ευρωπαϊκών τραπεζών, που «θέτουν σε κίνδυνο κι αυτές και το ίδιο το κοινό ευρωπαϊκό νόμισμα».

Το ΒΗΜΑ

Η ΜΕΛΩΔΙΑ ΤΗΣ ΔΥΣΤΥΧΙΑΣ !...

Φωτογραφία//ICONPRESS