TO GOLDEN BOYS ΤΗΣ GOLDMAN SACHS !...

Στον αριθμό 133 της οδού Φλίτ στο Λονδίνο, άντρες με σκουρόχρωμα κοστούμια και γυναίκες με ακριβά ταγέρ και ακόμη πιο ακριβές γόβες, περνούν την γυάλινη περιστρεφόμενη πόρτα και χάνονται στο εσωτερικό του κτηρίου. Είναι ένα πέτρινο κτήριο με δωρικούς κίονες και ένα ρολόι στην πρόσοψη. Δεν υπάρχουν πινακίδες, δεν υπάρχουν διακριτικά.

Είναι ένα από τα πολλά κτήρια (το κεντρικό) της Goldman Sachs στο Λονδίνο...

Στέκομαι απέναντι και παρατηρώ, αυτούς που μπαινοβγαίνουν στο κτήριο. Καλοσιδερωμένοι γιάπηδες, με υπεροπτικό βλέμμα που κάλλιστα θα μπορούσες να μπερδέψεις με εκείνους τους ιεραπόστολους των νέων θρησκειών που κυκλοφορούν στο δρόμο με κοστούμι και ένα ταμπελάκι που λέει το όνομα και την θέση τους στην πεφωτισμένη κλίμακα της φιλεύσπλαχνης αλλά πάντα τιμωρητικής θρησκείας. Η ομοιότητα δεν είναι τυχαία. Είναι και οι ίδιοι, ιεραπόστολοι του χρήματος. Προφήτες των αγορών...

Έχουν γραφτεί πάρα πολλά για αυτούς τους ταλιμπάν του εξτρεμιστικού καπιταλισμού. Για τους εκπροσώπους της αγοραίας σωτηρίας. Και το «αγοραίας» δεν προκύπτει από το αγορές αλλά από το αγορασμένος. Δουλεύουν ασταμάτητα, η συλλογική τους συνείδηση είναι απλωμένη πάνω στο αόρατο δίκτυο της εταιρείας, καθοδηγούν υπουργούς και οικονομίες, και όταν μετά από μερικά χρόνια φεύγουν από την Goldman Sachs προωθούνται σε κυβερνήσεις και κρατικούς μηχανισμούς. Μια κανονική σκοτεινή σέχτα που φωτίζεται μόνο από τη λάμψη του χρήματος.

>>>Διαβάστε τη συνέχεια...

Μέχρι πριν από τριάντα χρόνια, τα κέρδη από τις επενδύσεις, επενδύονταν και πάλι για να δημιουργήσουν νέο κέρδος. Αυτή ήταν η βασική λειτουργία του καπιταλισμού. Ξαφνικά οι επένδυση του χρήματος έπαψε να είναι παραγωγική. Έγινε αεριτζίδικη.

Τράπεζες όπως η Goldman, δημιούργησαν προϊόντα τα οποία προσέφεραν κέρδος, χωρίς καμιά παραγωγική επένδυση. Μπορούσες να αγοράσεις ένα τραπεζικό προϊόν , το οποίο μπορούσε να είναι απλώς ένα στοίχημα για το αν θα χρεοκοπήσει μια χώρα και να κερδίσεις απ αυτό. Η οικονομία έγινε από παραγωγική, ιπποδρομιακή. Και ονομάστηκε αγορά (βλέπετε οι όροι «ιππόδρομος» και «στοίχημα» ήταν πιασμένες από τον ΟΠΑΠ)

Τα καλοντυμένα κοράκια τραπεζών όπως η Goldman, άρχισαν να πουλούν αέρα, -ευνοϊκούς ανέμους τους παρουσίαζαν- που κάποια στιγμή θα γινόταν θύελλες. Το σύστημα λειτουργεί απλά. Οι «τραπεζίτες» της Goldman, είναι σύμβουλοι κυβερνήσεων και επιχειρήσεων. Αυτοί που αποφασίζουν να αγοραστούν τα προϊόντα και οι συμβουλές τους, είναι πρώην στελέχη της Goldman Sachs και νυν υπουργοί. Όταν ολοκληρωθεί η «παροχή υπηρεσιών», ένας οίκος αξιολόγησης αφού πληρωθεί πάλι από τις κυβερνήσεις, συμπεραίνει πως όλα είναι καλά. Η μικρή λεπτομέρεια είναι πως οι μέτοχοι αυτού του νταβατζή της αγοράς που λέγεται αξιολογητής, είναι και μέτοχοι της Goldman Sachs.

Οπότε αν πληρώσεις όλα θα πάνε καλά. Ταυτόχρονα όμως η Τράπεζα, έχοντας όλες τις πληροφορίες για ένα κράτος, την κυβέρνηση και την οικονομία της, μπορεί να δημιουργήσει ένα προϊόν (ένα στοίχημα δηλαδή) το οποίο θα διαθέσει στην αγορά. Θα κερδίσει και απ αυτό, και αν θέλει μπορεί να χειραγωγήσει την οικονομία της χώρας. Ακούγεται τρομακτικό, αλλά είναι ακόμη χειρότερο

Το 2001, η κυρία Αντιγόνη Λουδιάδη, ένα στέλεχος της Goldman στο Λονδίνο, πρότεινε στα αφεντικά της, να πλησιάσουν την ελληνική κυβέρνηση και να της προτείνουν να αποκρύψουν το ελληνικό χρέος για να καταφέρει να μπει στην ΟΝΕ. Η κυβέρνηση Σημίτη δέχτηκε. Tμήμα των δαπανών Άμυνας, μετατράπηκαν σε ένα swap και μέσω της Εθνικής Τράπεζας, πουλήθηκαν και αγοράστηκαν. Με έναν πολύπλοκο τρόπο το χρέος εμφανίστηκε μικρότερο.Μπήκαμε στην ΟΝΕ με όλες τις ψεύτικες προυποθέσεις και τους ούριους ανέμους της Goldman Sachs και σήμερα θερίζουμε θύελλες. Η Goldman πήρε 330 εκατομμύρια αμοιβή.

Κανένας δεν γνωρίζει όμως τι υποθήκες μπήκαν για τα swaps. Τι ξεπουλήσαμε δηλαδή προκειμένου να «εξυπηρετηθούμε». Η Goldman από την άλλη,όταν ξεκίνησε η κρίση, δημιούργησε στο Λονδίνο τον πρώτο λογαριασμό όπου κάποιος μπορούσε να ποντάρει υπέρ της χρεωκοπίας της Ελλάδας. Τρελά κέρδη. Και το μήνυμα σαφές: «ο πρώην πελάτης καταρρέει, εμείς ξέρουμε καλύτερα»

Τον Νοέμβριο του 2009, η Goldman , έστειλε ένα από τα πιο ισχυρά στελέχη της ,να συναντηθεί με τον πρωθυπουργό και να προτείνει την αγορά ενός νέου προιόντος για να βοηθηθούμε στην κρίση. Ο Παπανδρέου αρνήθηκε και μετά από μέρες το βασικότερο στέλεχος της Ευρωπαϊκής Τράπεζας με συνέντευξή του παρουσίασε την οικονομία της Ελλάδας υπό κατάρρευση. Το στέλεχος αυτό της Ευρωπαϊκής Τράπεζας ήταν βέβαια πρώην στέλεχος της Goldman Sachs, απ αυτά που προωθούνται στις κυβερνήσεις και τους μηχανισμούς εξουσίας. Οι οίκοι αξιολόγησης, με πρώτο την Moodys, του οποίοι οι μέτοχοι είναι και μέτοχοι της Goldman, άρχισαν στη συνέχεια,την υποβάθμιση της ελληνικής οικονομίας.

Τα υπόλοιπα μάλλον είναι γνωστά. Αυτό που δεν είναι γνωστό είναι πως ο χρηματιστής της Goldman, Πέτρος Χριστοδούλου, στέλεχος της Εθνικής την εποχή που έγινε η απόκρυψη χρέους με τα swaps, είναι σήμερα διευθύνων σύμβουλος του Οργανισμού Διαχείρισης Δημοσίου Χρέους.

Η Goldman Sachs βεβαίως είναι μία από τις τράπεζες που διαμορφώνουν την αγοραία αντίληψη για τις αγορές. Και ο κύριος Χριστοδούλου δεν είναι ούτε ο πρώτος ούτε ο μοναδικός , που σχετιζόμενος με αυτές τις ομάδες βρέθηκε σε καίρια θέση στην Ελλάδα.

ΥΓ : Ενδεικτικά και μόνο, ο Χένρυ Πόλσον, υπουργός Οικονομικών των ΗΠΑ όταν ξεκίνη-σε η κρίση, -ο οποίος «έσωσε» τις τράπεζες εκτός από τον βασικό αντίπαλο της Goldman Sachs,- ήταν πρόεδρος της Goldman. Επίσης στελέχη της ήταν ο Ρομάνο Πρόντι πρωθυπουργός της Ιταλίας και επικεφαλής της Κομισιόν, ο Ότμαρ Ίσινγκ νούμερο 2 στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα,ο διοικητής της Τράπεζας του Καναδά και άλλοι πολλοί που χαράσσουν πολιτική, εμφανίζοντάς την ως ανάπτυξη,αναγκαία πολιτική, νόμο των αγορών και άλλα εύηχα. Τους αντίστοιχους έλληνες δεν είναι δύσκολο να τους βρείτε. Αρκεί να παρακολουθήσετε στην τηλεόραση αναλύσεις για την κρίση.

Μπορείτε να μάθετε περισσότερα στην εκπομπή «Κουτί της Πανδώρας» που θα προβληθεί την Πέμπτη το βράδυ στη ΝΕΤ

Του Κώστα Βαξεβάνη από το ΚΟΥΤΙ ΤΗΣ ΠΑΝΔΟΡΑΣ

ΤΟ ΣΥΝΗΘΙΣΕ !...

ΟΙ ΧΑΡΑΜΟΦΑΗΔΕΣ ΤΗΣ ΑΓΟΡΑΣ !...

Ανάμεσα στις πολλές που υπάρχουν, φιγουράρει και μια φάρα Ελλήνων πολιτών, που ασχολούνται και υποαπασχολούνται με την Αγορά, τάχα σπουδαγμένοι και τάχα επενδυτές… Ο πιο ταιριαστός χαρακτηρισμός τους, παραπέμπει σε καραμπινάτα «παράσιτα» σε άεργους εισοδηματίες, κοινώς σε οιονεί χαραμοφάηδες της κοινωνίας, (ελληνικής και γενικότερης…).

Κι αυτός, λοιπόν, ο συρφετός, αποτελούμενος, βέβαια, από ξερόλες και κατόχους της αλήθειας των πραγμάτων και των καταστάσεων, έχει προστεθεί στο τσούρμο των κριτικών και επικριτών της πολιτικής διάσωσης της ευρισκόμενης στο χείλος του γκρεμού Οικονομίας, με κορώνες και κεραυνούς κατά πάντων.Μέσω των καθοδηγούμενων και μισθοσυντήρητων «αναλυτών», «αρθρογράφων» και λοιπών παπαγά-λων τους, βομβαρδίζουν τα έντυπα και τα ηλεκτρονικά ΜΜΕ με αφορισμούς, με καταστροφολογίες, με λοιδορίες και γενικά, με μια αφ΄ υψηλού κριτική, κάθε μέτρου, κάθε απόφασης , κάθε εξέλιξης.

Οι εν λόγω χαραμοφάηδες και οι υποτακτικοί τους έχουν σημαία τους και μοναδικό φάρμακο για την αντιμετώπιση της κρίσης, την πλήρη αποκρατικοποίηση των πάντων, την κατακεραύνωση και τον εξοβελισμό του συνδικαλισμού και των φορέων του, ενώ η συντριπτική πλειοψηφία τους εμφανίζεται να επιθυμεί, όχι μόνο την εξολόθρευση των πολιτικών, αλλά την ανατροπή αυτού καθεαυτού του πολιτικού συστήματος.

>>>Διαβάστε τη συνέχεια...

Δεν είναι τυχαίο, που κουβέντες και λέξεις περί «χούντας», τα συναντάει κανείς, κυρίως, σε κείμενα φερέφωνων της …ακροδεξιάς, αλλά και σε δημοσιογραφήματα μίσθαρνων κονδυλοφόρων της φάρας των «Ανθρώπων της Αγοράς».

Ούτε, βέβαια, είναι τυχαίο, το γεγονός πως παράλληλα με τις επικρίσεις των παραπάνω φορέων και καταστάσεων, υπάρχει, εκ μέρους τους, η πλήρης αποδοχή της λειτουργίας και της εγκληματικής δράσης των διάφορων οίκων αξιολόγησης και των στημένων απόψεων «διεθνών αναλυτών», που έχουν πάντα …δίκιο και τα λένε – πάντα – σωστά και ακριβοδίκαια !

Η Ελλάδα έφτασε στο χείλος του γκρεμού από τη δράση πολλών και πολύμορφων «τρωκτικών», με τους χαραμοφάηδες της Αγοράς ν΄ αποτέλεσαν και να συνεχίζουν ν΄ αποτελούν βασικούς «μετόχους» της συνομοταξίας !...

 

ΜΟΡΙΑΚΗ ΜΑΓΕΙΡΙΚΗ !...

Αθήνα : Αρχίζουν πλέον και μιλούν με όρους Τσελεμεντέ: υπάρχει ακόμη "λίπος" στην Υγεία, λέει ο Λοβέρδος, και η ΔΕΗ είναι η "καυτή πατάτα" της Μπιρμπίλη. Δηλαδή, βράσε όρυζα. Έτσι κι αλλιώς, στον ασθενή συνιστάται λαπάς. Αλλά την "τρύπα" των 1,7 δις για το 2011, ποια μοριακή κουζίνα θα την καλύψει ; Με αφρό ντομάτας ή αγγουριού ;

Έχω τη γνώμη, διαβάζοντας τις προβλέψεις στον Spiegel, πως τα πράγματα είναι πιο σοβαρά απ’ όσο θέλουν να τα εμφανίσουν οι σεφ. Και φοβάμαι ότι η τήξη του αντιδραστήρα στη Φουκουσίμα θα συμβεί στην Αθήνα με το πλουτώνιο στο καρτελάκι της τιμής της ντομάτας. Κι ακόμη δεν μπορώ να καταλάβω την έννοια της ευθύνης των υπουργών κατά τομέα.

Και πείθομαι πως τη φαρσοκωμωδία που ζω, την έχω ονειρευτεί, σαν τους επιβιώσαντες ενός στρατοπέδου που συνεχίζουν τη ζωή τους μόνο στη φαντασία τους. Είναι τυχαίο πώς οι διαπρεπέστεροι εξ αυτών, όπως ο Πρίμο Λέβι και ο Ζαν Αμερύ, αυτοκτόνησαν στα γεράματα ;

Του Γιώργου Βέλτσου από το ΒΗΜΑ

ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΣΟΚ !...

ΑΠΟ ΤΟ ΜΗΔΕΝΙΣΜΟ ΣΤΗΝ ΥΠΕΡΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ ?...

Είχαμε μέχρι τώρα τους αφοριστές, τους επαγγελματίες καταστροφολόγους και κομπογιαννίτες της μαντικής, να τα μηδε-νίζουν όλα, να προδικάζουν τα πάντα, να προφητεύουν αποτυχίες, «λιμούς και καταποντισμούς» !

« Η πολιτική που εφαρμόζεται δεν βγαίνει !...», η μόνιμη επωδός δηλώ-σεων, λόγων και αναλύσεων, κομμάτων και προσωπικοτήτων της αντιπολίτευσης. Γι αυτούς κρίθηκαν, ήδη, όλα και κρίθηκαν αρνητικά και καταστροφικά. Κι ας μην έχει περάσει ούτε χρόνος από την εφαρμογή της «πολιτικής του μνημονίου»…

Στο ρόλο της Κασσάνδρας όλοι οι «καλοί» χωράνε, συντονίζονται και συγχρωτίζονται : άρρωστοι φασίστες, αμετανόητοι δεξιοί, κοντόφθαλ-μοι αριστεροί και, τελευταία, ξερόλες «τεχνοκράτες», τάχα απολιτίκ και τάχα …πατριώτες. Στο τσούρμο του μηδενισμού και της καταστροφολογίας, το αφάν κατέ της ευθύνης για ό,τι οδήγησε τη χώρα στο χείλος της χρεοκοπίας !

Σαφώς και πρόκειται για στάσεις και συμπεριφορές φαρισαϊσμού, υπονομευτικές των όποιων προσπαθειών ανάνηψης της Οικονομίας, μιας και τα ύπουλα και συχνά άνανδρα «πυρά» τη χτυπούν στο μαλακό υπογάστριο, στην ψυχολογία…

Αυτή, όμως, η δύσκολη και απαράδεκτη κατάσταση, σε καμιά περίπτωση, δεν θα πρέπει να οδηγήσει και την άλλη πλευρά, δηλαδή την κυβέρνηση, στη χρησιμοποίηση ανάλογων και παρόμοιων επιλογών και συμπεριφορών. Οι βιαστικές και πρόχειρες ωραιοποιήσεις, οι αστήρικτοι υπολογισμοί και οι υπεραισιόδοξες εκτιμήσεις, μόνο ως αξιόπιστο μέτρο – αντίμετρο στην καταστροφολογία και τους φορείς της δεν μπορεί να θεωρηθεί και να φέρει κάποιο θετικό αποτέλεσμα.

>>>Διαβάστε τη συνέχεια...

Η κύρια υποχρέωση της κυβέρνησης είναι η συνεπής και προσεκτική διεκπεραίωση της δουλειάς της, η μεθοδική και ειλικρινής εφαρμογή των πολιτικών της σ΄ όλους τους τομείς και η επίδειξη επιμονής και υπομονής για τους στόχους και τ΄ αποτελέσματα. Μ΄ αυτές τις προϋποθέσεις οι «καρποί» θαρθούν, όπως και η ανάνηψη και η ανάπτυξη. Δεν χρειάζονται, ούτε επιπολαιότητες, ούτε φτιασιδώματα.
Η ψυχολογία στην Οικονομία αλλάζει επί τη βάσει σταθερών βημάτων και χειροπιαστών επιτευγμάτων, ενώ, πιθανές εκ του πονηρού και έωλες απόπειρες, είναι σίγουρο πως επιφέρουν χειροτέρευση κι όχι καλυτέρευσή της !

Μακάρι οι χθεσινοβραδινές δηλώσεις – εκτιμήσεις πως «τα χειρότερα πέρασαν…», πως «η ύφεση ρηχαίνει…» και «η ανάπτυξη άρχισε…», να μην αποδειχθούν έωλες, άρα εντασσόμενες σε μια λαθεμένη και, τελικά, επικίνδυνη, προσπάθεια αντιπερισπασμού στην καταστροφολογία και τον μηδενισμό. Μακάρι να επαληθευτούν σύντομα !...

ΠΑΙΔΕΙΑ : ΟΙ ΦΟΡΕΙΣ ΤΗΣ ΠΑΡΑΚΜΗΣ, ΣΕ ΔΡΑΣΗ ΚΙ ΕΔΩ !...

Στη σειρά των μεταρρυθμιστικών παρεμβάσεων σε τομείς με χρόνια προβλήματα και αντιπαραγωγική λειτουργία, ήρθε η ώρα των αλλαγών και στο νευραλγικό χώρο της Παιδείας. Για την προβληματικότητά της είναι περιττό να γραφεί, εδώ, ο,τιδήποτε, μιας και παραδοσιακά, έχουν γραφτεί κι έχουν λεχθεί μύρια όσα, για τα χάλια της. Η αναγκαιότητα, λοιπόν, αλλαγών στον τομέα της Εκπαίδευσης πανθομολογούμενη και, όσο τίποτε άλλο, επείγουσα.

Κι όμως, δεν πρόλαβαν οι καθ΄ ύλην αρμόδιοι να ψελλίσουν κάποια πρόταση και να δημοσιοποιήσουν κάποιες σκέψεις και σχέδια κι άρχισε το νταβαντούρι των αντιδράσεων. Πρόκειται, φυσικά, για την επανάληψη – κι εδώ - ενός κοινωνικοπολιτικού φαινομένου, με έντονα ελληνικά χαρακτηριστικά, που έχει να κάνει με τη συνήθη συμπεριφορά, και, κάποιων αντιδραστικών, σφόδρα συντηρητικών, πολιτικών δυνάμεων, (από την ακροδεξιά έως την παρηκμασμένη αριστερά), και, κάποιων εμπλεκόμενων στη λειτουργία του τομέα φορέων, που δείχνουν, πάντα, αρνητική στάση και θέση σ΄ οποιαδήποτε απόπειρα αλλαγών.

Και οι μεν και οι δε είναι αυτοί που μια ζωή και για κάθε πρόβλημα, που παρουσιάζεται, κάνουν την πιο βροντερή κριτική και την πιο μεγάλη φασαρία κι όταν έρχεται η στιγμή των διορθωτικών παρεμβάσεων, γαντζώνονται στα ισχύοντα και ξαμολιούνται στους δρόμους με πανώ και συνθήματα του τύπου «κάτω τα χέρια από την Παιδεία !...». Η παροιμία «φωνάζει ο κλέφτης για να φοβηθούν οι άλλοι…» ταιριάζει απόλυτα σε μια ακόμα περίπτωση, μιας και οι τωρινοί φωνακλάδες και αντιδρούντες, είναι εκείνοι, που, εν πολλοίς, φταίνε για τα χάλια της Παιδείας.

>>>Διαβάστε τη συνέχεια...

Είναι αυτοί, που τάχα έχουν προτάσεις και πρωτοποριακές ιδέες, αλλά που χρόνια τώρα με την καθημερινή τους συμπεριφορά και λειτουργία, κρατούν το Σχολείο στο μαρασμό, την υπολειτουργία και σε πολλές περιπτώσεις ( βλέπε Ανώτατη Εκπαίδευση…), σε εκφυλισμό !

Είναι καιρός, πια, τα φαινόμενα και οι συνήθειες χρόνων και χρόνων, να σταματήσουν και ν΄ αλλάξουν, με κάθε τρόπο και κάθε θυσία (πολιτική ή μικροπολιτική) και οι φορείς της αντίδρασης, είτε μέσα στην Εκπαίδευση, είτε έξω απ΄ αυτήν, ν΄ αποκαλυφθούν και να εξουδετερωθούν, στα μάτια κι τη συνείδηση του έλληνα πολίτη, ο οποίος, σε τελική ανάλυση και πορεία, είναι αυτός που υπομένει όλη αυτή την απαράδεκτη κατάσταση !...

ΒΟΗΘΕΙΑ ΜΑΣ !...

ΙΣΩΣ, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ !...

΄Ισως σ΄ ένα πράγμα θα πρέπει ο Γ. Παπανδρέου να σηκώσει το γάντι της παρηκμασμένης Αριστεράς και να προχωρήσει σε Δημοψήφισμα : στο ζήτημα του στρατηγικού προσανατολισμού της χώρας στα πλαίσια της Ευρώπης, της Ε.Ε. και της Ευρωζώνης.

Ο ελληνικός λαός ας κληθεί ν΄ απαντήσει, με σαφήνεια, αν επιλέγει να πορευτεί μαζί και στο πλάι των υπόλοιπων ευρωπαϊκών λαών ή αν θεωρεί πως τον θέλγουν οι προοπτικές της «μοναχικής», τάχα ανεξάρτητης και αδέσμευτης πορείας, όπως διαλαλούν, παρέα, τα κάθε είδους φασισταριά και φασιστοειδή ανδρείκελα και οι κομπογιαννίτες αυτοαποκαλούμενοι «αριστεροί».

Ας κληθεί, λοιπόν, ν΄ αποφασίσει ο ΄Ελληνας, ακόμα και τούτη τη δύσκολη στιγμή, που υποφέρει στην προσπάθεια να διορθωθούν οι μαλακίες του παρελθόντος και ν΄ αποτραπεί η χρεοκοπία της χώρας, αν στηρίζει το δύσκολο, πλην όμως καθαρό και σίγουρο, δρόμο της εξυγίανσης της οικονομίας και τη δημιουργία των προϋποθέσεων για μια αληθινή και βιώσιμη ανάπτυξή της ή επιμένει σε μια από τα ίδια, στη συνέχιση μιας πορείας, που παράγει ελλείμματα και χρέη, θεωρώντας – όπως οι ακροδεξιοί ελληναράδες και οι αριστεροί κουτσαβάκηδες – πως «δεν χρωστάμε τίποτα», να «βγούμε από το Ευρώ και να φέρουμε τη δραχμή» ή «να χρεοκοπήσουμε, να μηδενιστεί το κοντέρ και ν΄ αρχίσουμε από την αρχή !...».

                                                                                                        >>>Διαβάστε τη συνέχεια...

΄Οσο αυτά τα βασικά ζητήματα τίθενται σε αμφισβήτηση και άγονται και φέρονται από μετρήσεις και δημοσκοπήσεις, τόσο οι ποικιλώνυμοι, πολύχρωμοι και πολύβουοι φορείς της μπαχαλοποίησης, θα βρίσκουν την ευκαιρία να μας τα πρήζουν, μεν, αλλά – το κυριότερο – να ταλανίζουν τη χώρα και να υπονομεύουν τις προσπάθειες, που γίνονται για να βγει από τo τέλμα και να σταθεί στα πόδια της.
Στο αναγκαστικό, λοιπόν, νέο ξεκίνημα – μετά την διαμόρφωση των καινούργιων δεδομένων σε ευρωπαϊκό επίπεδο – της διασωστικής και αναγεννητικής προσπάθειάς του, ο Γ. Παπανδρέου, θα πρέπει να σκεφτεί σοβαρά και την άμεση προσφυγή στο λαό, μέσα από ένα τέτοιου είδους Δημοψήφισμα κι όχι, φυσικά, σε τίποτα διαδικασίες – βλακείες, όπως προτείνουν οι διάφοροι, ακροδεξιοί και «αριστεροί» μπαχαλαίοι !...

ΣΥΡΙΖΑ ...ΓΙΑΟΥΡΤΛΟΥ !...

O καβγάς Πάγκαλου - ΣΥΡΙΖΑ έχει όλα τα χαρακτηριστικά μιας πολιτικής σαπουνόπερας. Βαρύτατες καταγγελίες εκατέρωθεν, υβριστικοί χαρακτηρισμοί, μεταφερόμενες ομάδες διαμαρτυρομένων, ακόμη και αλβανοί προβοκάτορες- πραγματικοί ή φανταστικοί. Δεν χρειάζεται να τα πάρουμε τοις μετρητοίς. Τα γεγονότα ωστόσο δεν επιδέχονται αμφισβήτηση.

Γεγονός πρώτο: Αποτελούν σχεδόν δημοκρατικό δικαίωμα πλέον ο προπηλακισμός και το γιαούρτωμα πολιτικών από όλα τα κόμματα ατιμωρητί: από τον κ. Αλαβάνο και τον κ. Χατζηδάκη ως τον κ. Πάγκαλο και τον πρώην πρωθυπουργό κ. Κ. Σημίτη.

Γεγονός δεύτερο: Το πανεπιστημιακό άσυλο έχει γίνει στην πραγματι-κότητα πανεπιστημιακό άβατο για όσους δεν τυγχάνουν της έγκρισης των εκάστοτε ακτιβιστών. Στη διαδικασία αυτή μάλιστα έπαιξε κορυφαίο ρόλο η παραδοσιακή Αριστερά με προεξάρχουσα την ΚΝΕ, η οποία απαγόρευε κατά βούληση εκδηλώσεις «νεοφιλελεύθερου» ιδεολογικού περιεχομένου. Τη σκυτάλη πήραν λογής λογής αριστεριστές και αντιεξουσιαστές, ξυλοκοπώντας ακόμη και αριστερούς ομιλητές- όπως τον κ. Ι. Πανούση, πάλαι ποτέ υποψήφιο του Συνασπισμού! Ολα αυτά φυσικά στο όνομα της ελεύθερης διακίνησης των ιδεών.

Γεγονός τρίτο: Στην υπόθεση των οργανωμένων αποδοκιμασιών έχουν μπει και διάφορα λούμπεν στοιχεία της πολιτικής και των μίντια, τα οποία, εκμεταλλευόμενα το κλίμα της ανομίας που τείνει να επικρατήσει, επιχειρούν να δημιουργήσουν μια εικονική πραγματικότητα πλήρους απεξάρθρωσης της πολιτικής και της κοινωνικής ζωής. Συνεπικουρούνται φυσικά και από δηλώσεις στελεχών της Αριστεράς, όπως ο κ. Αλαβάνος, ο οποίος σε ένα κρεσέντο δημαγωγίας ζήτησε να γίνει πλατεία Ταχρίρ η πλατεία Συντάγματος.

Γεγονός τέταρτο: Στα περισσότερα από αυτά τα περιστατικά- εξαιρείται η επίθεση στον κ. Αλαβάνο, που ήταν βέβαια «φασιστική» πρόκληση- ο ΣΥΡΙΖΑ κράτησε επαμφοτερίζουσα στάση, αρνούμενος μεν κάθε συμμετοχή στελεχών του, αλλά και αποδίδοντας τις επιθέσεις στη δικαιολογημένη οργή των πολιτών. Κάποιες φορές η στάση του αυτή οδηγεί σε τραγελαφικές θέσεις.

>>>Διαβάστε τη συνέχεια...

Μετά την επίθεση φοιτητών στον Πρωθυπουργό στη Σύρο, για παρά-δειγμα, διαβάζουμε στην εφημερίδα του χώρου ότι η χρήση δακρυγόνων ήταν απρόκλητη «τουλάχιστον το πρωί»- το μεσημέρι δηλαδή ήταν δικαιολογημένη;-, μόνο και μόνο για να πληροφορηθούμε αμέσως μετά ότι το απρόκλητον συνίσταται στο ότι η Αστυνομία απάντησε με χημικά και χειροβομβίδες κρότου- λάμψης στη «ρίψη νεραντζιών και κομματιών μαρμάρου». Τόσο απρόκλητη!

Για να μην έχουμε μάλιστα καμία αμφιβολία για την ταυτότητα των πρωταγωνιστών, το απρόκλητον υπογράφει και η κίνηση «Πολίτες κόντρα στον καιρό»- προσκείμενη στον ΣΥΡΙΖΑ, όπως επισήμως ενημερωνόμαστε-, η οποία παράλληλα καταγγέλλει την «καλοστημένη κυβερνητική φιέστα». Προφανώς στη Σύρο ο Πρωθυπουργός δεν δικαιούται να πηγαίνει.
Αυτά λοιπόν είναι γεγονότα για τα οποία δικαίως ο κ. Πάγκαλος διαμαρτύρεται. Με υπερβολικό τρόπο; Ασφαλώς. Μπλέκοντας κάποιες φορές αλήθειες με ψέματα; Ισως. Αλλά πάντως διαμαρτύρεται. Και ευτυχώς άρχισαν να διαμαρτύρονται και άλλοι στην κυβέρνηση. Γιατί δεν πρόκειται να γίνουμε ούτε Ταχρίρ ούτε γιαουρτλού...

Του Παντελή Καψή από το ΒΗΜΑ

"ΑΓΑΝΑΚΤΙΣΜΕΝΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ" !...

Ο ΠΡΩΤΟΣ ΕΟΡΤΑΣΜΟΣ ΤΗΣ 25ης ΜΑΡΤΙΟΥ...

Η 25η Μαρτίου, ως ημέρα της εθνικής παλιγγενεσίας, γιορτάστηκε για πρώτη φορά στην Αθήνα του 1838 και από τότε καθιερώθηκε με θρησκευτική ευλάβεια σε όλο το πανελλήνιο. Η καθιέρωση της εορτής οφείλεται στην επιμονή και το πείσμα του Δημάρχου της Αθήνας Δημ. Καλλιφρονά ( 1805 – 1879).

Ο Δήμαρχος ήρθε σε ρήξη με τη βαυαρική διοίκηση και συγκεκριμένα με το Υπουργείο των Εσωτερικών το οποίο δεν επιθυμούσε έξοδα για γιορτές, όταν οι αγωνιστές δεν είχαν να φάνε. Κατά μία άλλη εκδοχή το Παλάτι, μάλλον, δεν επιθυμούσε να συνδέσει την εθνική εορτή με την Ορθοδοξία, για να μη δώσει την ευκαιρία στην Εκκλησία να καπηλευτεί την επανάσταση των Ελλήνων. Τελικά, ο Δήμαρχος θα οργανώσει μόνος του τον εορτασμό και εκ του αποτελέσματος κατάφερε να δώσει πανηγυρική ατμόσφαιρα, που ευχαρίστησε τους 17.000 Αθηναίους, οι οποίοι κατοικούσαν, τότε, στην πρωτεύουσα. Συγκεκριμένα, σημαιοστόλισε την πόλη και καθάρισε τις (λιγοστές) πλατείες.

Ο εορτασμός άρχισε την παραμονή το βράδυ με 21 κανονιοβολισμούς. Και την άλλη μέρα, Παρασκευή πρωί, ανήμερα του Ευαγγελισμού, η Αθήνα ξύπνησε με 21 νέους κανονιοβολισμούς. Αριθμός συμβολικός , που συνδυάζεται με το ’21 της επαναστασης. Άρχισαν, έπειτα, να χτυπούν πανηγυρικά οι καμπάνες των εκκλησιών.

Το πρωί, της 25ης Μαρτίου 1838, εψάλη δοξολογία στον, τότε, Μητροπολιτικό Ναό της Αγίας Ειρήνης (στην οδό Αιόλου), στην οποία, και μόνο εκεί, παραβρέθηκε και ο Όθων ντυμένος με την παραδοσιακή φουστανέλα. Το απόγευμα οργανώθηκε από το Δήμο χορός στην πλατεία των παλαιών Ανακτόρων στον οποίο συμμετείχαν όλοι οι νέοι της πόλης ανεξάρτητα από την κοινωνική τους τάξη και τους παρακολούθησαν πολλοί από τους Αγωνιστές του 1821. Τη νύχτα ο Δήμαρχος, πάντα, φωταγώγησε με λαδοφάναρα τους κεντρικούς δρόμους και την Ακρόπολη.

>>>Διαβάστε τη συνέχεια...

Τέλος, οι Αθηναίοι έμειναν αποσβολωμένοι από το υπερθέαμα, όταν αντίκρισαν στο Λυκαβηττό φαναράκια που τα κρατούσαν νεολαίοι της εποχής και σχημάτιζαν ένα τεράστιο φωτεινό σταυρό με τις λέξεις «Εν τούτω Νίκα». Έτσι, το 1838 γιορτάστηκε για πρώτη φορά η 25 Μαρτίου, ως μέρα μνήμης των Ελλήνων Αγωνιστών του 1821.

Και τούτη η γιορτή έγινε με γκρίνια, με διαφωνίες και με πλουσιο-πάροχη μεγαλοπρέπεια (ενώ χρήματα δεν υπήρχαν), κατά την πατρο-παράδοτη συνήθεια μας. Οι κακές γλώσσες λένε ότι για τη γιορτή ετούτη δαπανήθηκε μέρος των χρημάτων, που προοριζόταν για την ανέγερση του Πανεπιστημίου.

Του Γ. Δαμιανού από τα 24ΓΡΑΜΜΑΤΑ  

ΛΑΪΚΙΖΟΝΤΑΣ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ !...

Ο αγκυροβολημένος στις παρυφές του 20%, Αντωνάκης ο Σαμαράς, χόρτασε από κατραπακιές και χάχανα στο εσωτερικό και βγήκε έξω ! Φυσικά και το χούϊ δεν κόβεται εκτός συνόρων, ούτε και η ρότα αλλάζει, όταν το τιμόνι είναι καρφωμένο : ο λαϊκισμός πάει μαζί του, παντού !

Το λαϊκίζειν, όμως, στις Βρυξέλλες είναι πολύ πιο επικίνδυνο, απ΄ ό,τι στο Ελλάδα, μιας και οι κακόβουλοι Ευρωπαίοι δεν τόχουν για τίποτα να βρουν στις μαλακίες του Αντωνάκη τις προφάσεις για να αρνηθούν ν΄ αποφασίσουν αυτά που ζητάει η χώρα μας κι ο Γ. Παπανδρέου. Αλήθεια οι δηλώσεις του τύπου «…η πολιτική που εφαρμόζεται στην Ελλάδα δεν βγαίνει…», σε τι βοηθούν την υπόθεσή μας ; Οι …αποκαλύψεις του στυλ «…όλες οι προβλέψεις και οι στοχοθεσίες έχουν πέσει έξω…», τι θέλουν να δείξουν ; Την (συνεχιζόμενη) έλλειψη αξιοπιστίας της χώρας ;

Ο Αντωνάκης, πήγε στις Βρυξέλλες για να βγάλει τον Παπανδρέου ψεύτη ;

Πελαγωμένος στις ανισόρροπες σκέψεις και απόψεις του, συνεχίζει ν΄ αποτελεί τον γραφικό πολιτικό της ευρωπαϊκής Δεξιάς, που κατορθώνει, όντας στην αντιπολίτευση και αντιμετωπίζοντας μια κυβέρνηση σε αναγκαστική πολιτική σκληρής λιτότητας, να χάνει αντί να κερδίζει και, δημοσκοπικά, να έχει φέρει το κόμμα του, σε ποσοστά αποκόμματος ! Επιμένει να παρουσιάζεται διαφωνών με το Μνημόνιο, όταν οι δικοί του ομοϊδεάτες το επέβαλλαν και το επιζητούν όλο και σκληρότερο.

>>>Διαβάστε τη συνέχεια...

Συναντήθηκε και με τον ομόλογο και ομόσταυλό του της Πορτογαλίας και τούδωσε συμβουλές κι εκείνος τον έφτυσε στην κυριολεξία : ζήτησε εδώ και τώρα την προσφυγή της χώρας του στο μηχανισμό στήριξης της Ε.Ε., ζήτησε, δηλαδή, μνημόνιο !

Αυτό το διήμερο ο λαός της Ελλάδας παρακολούθησε και παρακολουθεί, μπροστά στις κάμερες, άναυδος, το σκηνικό που τον θλίβει και τον εξοργίζει : από τη μια τον Γ. Παπανδρέου, επικεντρωμένο στη διεκδίκηση των περισσότερων και των καλύτερων για τη χώρα, να δηλώνει, πως «…η Ελλάδα έχει δείξει υπευθυνότητα και έχει πάρει δύσκολες αποφάσεις, οι οποίες τις επιτρέπουν να βλέπει το μέλλον με αισιοδοξία και αυτοπεποίθηση…» κι από την άλλη το Σαμαρά να κομπάζει, κουνώντας χέρια και ώμους, πως «…η πολιτική που εφαρμόζεται στην Ελλάδα δεν βγαίνει… όλες οι προβλέψεις και οι στοχοθεσίες έχουν πέσει έξω…» !

Για μια ακόμα φορά η περιβόητη «εθνικοφροσύνη» αποδεικνύει την κενότητα και το φαρισαϊσμό της, μέσω των ασυνάρτητων πράξεων και των επικίνδυνων συμπεριφορών, ενός γνήσιου εκφραστή της !...

ΤΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ?...

Η επικρατούσα αντίληψη στην κοινωνία είναι ότι οι τράπεζες που διαχειρίζονται το πλούτο της χώρας υποστηρίζονται ενεργά από το κράτος αλλά δεν χρηματοδοτούν την οικονομία και την κοινωνία.

Η αντίληψη αυτή είναι σωστή ως προς το αποτέλεσμα αλλά λάθος ως προς την ερμηνεία.

Το βασικό ερώτημα είναι γιατί οι ελληνικές τράπεζες δεν δίνουν δάνεια ;

Το άρθρο θα επιχειρήσει απλουστεύοντας ορισμένες διαδικασίες να εξηγήσει γιατί συμβαίνει αυτό αλλά και να καταδείξει γιατί η στάση των τραπεζών όσο και αν δεν είναι αρεστό…είναι δικαιολογημένη.

Οι τράπεζες προ 3ετίας ή 4ετίας χορηγούσαν ετησίως πάνω από 30 δις ευρώ δάνεια.

Διέθεταν μια μεγάλη καταθετική βάση που αυξανόταν κατά 15 δις ευρώ ετησίως κατά μέσο όρο ενώ κατέφευγαν στις αγορές οι οποίες με πολύ μεγάλη ευκολία χρηματοδοτούσαν ομολογιακά, τιτλοποιήσεις και πάσης φύσεως εκδόσεις των τραπεζών.

Στο σύστημα υπήρχε προς κατανάλωση μια ρευστότητα ύψους 70 με 100 δις ευρώ ετησίως που οδηγείτο σε δάνεια, στην χρηματοδότηση των ομολόγων και άλλων επιχειρηματικών δραστηριοτήτων στην Ελλάδα και το εξωτερικό.

Οι τράπεζες απολάμβαναν λοιπόν μεγάλη ρευστότητα, φθηνή ρευστότητα και εύκολη πρόσβαση στις πηγές ρευστότητας.

Ταυτόχρονα η ζήτηση για δανεισμό ήταν πολύ μεγάλη λόγω της ανάπτυξης και του ανοδικού οικονομικού κύκλου.

Σε ένα περιβάλλον υψηλής ρευστότητας και υψηλής ζήτησης η οικονομία αναπτυσσόταν λόγω τραπεζικού δανεισμού.

Αυτό ίσχυε στο παρελθόν.

Φθάνοντας στο σήμερα πως είναι η κατάσταση;

>>>Διαβάστε τη συνέχεια...

Οι τράπεζες αντί να διαθέτουν ρευστότητα 70 με 100 δις ευρώ μακροπρόθεσμης διάρκειας υποχρεώθηκαν λόγω της δραματικής επιδείνωσης της οικονομίας και μην μπορώντας να προστρέξουν στις αγορές να καταφύγουν στην ΕΚΤ από την οποία έχουν αντλήσει 97,7 δις ευρώ και έναντι αυτών έχουν καταθέσει ως εγγύηση 162 δις ευρώ.
Ταυτόχρονα έχασαν και 34 δις ευρώ καταθέσεις που αποτελεί μόνιμη πληγή στο σύστημα.

Το ακόμη χειρότερο είναι ότι ενώ χάνουν ρευστότητα, αυτή που τους παρέχεται είναι βραχυχρόνιας διάρκειας από 1 έως 3 μήνες όταν στο παρελθόν στην εποχή της πλεονασματικής και μακροπρόθεσμης ρευστότητας στην περίοδο της ελλειμματικής και βραχυχρόνιας ρευστότητας.
Δηλαδή στο παρελθόν οι τράπεζες διέθεταν 100 δις ευρώ μακροπρόθεσμης διάρκειας και σήμερα εμφανίζουν έλλειμμα 100 δις ευρώ και αυτή την έχουν δανεισθεί από την ΕΚΤ για διάστημα 1 έως 3 μηνών.

Αν σε όλα αυτά προσμετρηθεί και το γεγονός ότι η ζήτηση βρίσκεται στο ναδίρ ενώ οι επισφάλειες έχουν εκτιναχθεί λόγω της οικονομικής κρίσης στα 28 με 30 δις ευρώ καθίσταται κατανοητό γιατί οι τράπεζες δεν μπορούν να χρηματοδοτήσουν την οικονομία.
Όσο και αν επικριθεί αυτό αλλά οι τράπεζες καλώς και δεν χρηματοδοτούν την οικονομία.

Καθώς μια κατάρρευση επιχείρησης είναι μια πολύ δραματική εξέλιξη με μεγάλες συνέπειες στους εργαζομένους και στον επιχειρηματία αλλά μια κατάρρευση τράπεζας θα οδηγήσει την οικονομία…στην κατάρρευση.
Οι τράπεζες πρέπει να βρουν 100 δις ευρώ ρευστότητα μακροπρόθεσμης διάρκειας και αυτό για να γίνει θα χρειασθούν τουλάχιστον 2 με 3 χρόνια.
Έτσι εξηγείται γιατί ενώ το κράτος δίνει εγγυήσεις αυτές δεν φθάνουν στην πραγματική οικονομία.
Είναι σαν να δίνεις ασπιρίνη σε ένα βαριά ασθενή στην εντατική.

Του Πέτρου Λεωτσάκου από το bankingnews

ΥΠΟΥΡΓΟΙ ΚΑΙ ΤΡΑΠΕΖΙΤΕΣ !...

Πάνω από εκατό δισ. έχουν λάβει συνολικά οι τράπεζες χωρίς η συνει-σφορά τους στην πραγματική οικονομία να είναι ανάλογη του «δώρου» που τους κάνει ο έλληνας φορολογούμενος.

Αντιλαμβάνομαι, λοιπόν, τη δυσαρέσκεια των υπουργών της κυβέρνησης υπό μορφήν «κινήματος» του οποίου φαίνεται να ηγείται ο υπουργός Εθνικής Αμύνης. Κατανοώ επίσης και το επιχείρημα των τραπεζών για τις ιδιαίτερες δυσκολίες τους στα πλαίσια μιας χειμαζόμενης εθνικής οικονομίας (ασφαλώς, «κανόνι" σε μια ελληνική τράπεζα θα εσήμαινε πολλά περισσότερα από την κατάρρευση του τραπεζικού συστήματος). Αλλά όταν η θραύση του αντικειμένου της πολιτικής οικονομίας έχει πλέον συντελεσθεί διεθνώς, όταν δηλαδή η σφαίρα των κυμαινομένων επιτοκίων και των κερδοσκοπικών κεφαλαίων έχει εντελώς αυτονομηθεί, τότε για ποιές ελληνικές τράπεζες μιλάμε και για ποιά εθνική οικονομία;

Ιδού λοιπόν το επιχείρημα που θα μπορούσε εξίσου να διατυπωθεί τόσο από τους υπουργούς όσο και από τους τραπεζίτες: «η κρίση είναι πάντα υπόθεση αιτιότητας, ανισορροπίας μεταξύ αιτίων και αποτελεσμάτων. Βρίσκει ή όχι τη λύση της σε μια αναπροσαρμογή των αιτίων. Ενώ στην περίπτωση που μας αφορά τα ίδια τα αίτια έχουν καταστεί μη αναγνώσιμα αφήνοντας τη θέση σε μια εντατικοποίηση των διαδικασιών μέσα στο κενό».

Μόνοι τους τα φάγανε, θα τα ξεράσουμε όλοι μαζί.

Του Γ. Βέλτσου από το ΒΗΜΑ

Η ΚΟΝΤΡΑ ΣΤΑ ΑΚΡΑ !...

ΚΙ ΟΜΩΣ, ΛΕΦΤΑ (ΠΟΛΛΑ) ΥΠΑΡΧΟΥΝ !...

Κατηγορείται για πολλά απ' όσα είχε υποσχεθεί προεκλογικά ο Γ. Παπανδρέου. Αλλά δεν είναι άσχετο με την επιπολαιότητα που μας διακρίνει ως λαό το γεγονός ότι κυρίως κατηγορείται για κάτι που είχε απόλυτο δίκιο. Κι αυτό δεν είναι άλλο από τη διακήρυξή του ότι «λεφτά υπάρχουν». Απλώς ποτέ και καμία κυβέρνηση δεν ενδιαφέρθηκε να τα μαζέψει. Και δυστυχώς το ίδιο ισχύει, μέχρι και σήμερα, και για την τωρινή κυβέρνηση.

Οποιος επιχειρήσει μια συνοπτική αναφορά και μόνο στα έσοδα που θα μπορούσε να έχει το Δημόσιο οφείλει να παραδεχτεί ότι αυτή είναι η αλήθεια. Εχουμε και λέμε: φοροδιαφυγή, μη απόδοση ΦΠΑ, μη αξιοποίηση δημόσιας περιουσίας, αναξιοποίητα κληροδοτήματα, εισφοροδιαφυγή, διαφθορά στον χώρο της Υγείας, συνταξιοδότηση νεκρών, ΕΚΑΣ σε εύπορους, ανεξέλεγκτη σπατάλη στους δήμους, της κακομοίρας στις ΔΕΚΟ και πάει λέγοντας.

Το ξέρουμε καλά πως δεν υπάρχει τομέας της δημόσιας ζωής που να είναι απαλλαγμένος από το μικρόβιο της απώλειας εσόδων ή της σπατάλης χρημάτων. Κι αν αρχίζαμε να προσθέτουμε, σίγουρα θα καταλήγαμε στο συμπέρασμα πως όχι μόνο δεν θα είχαμε περιέλθει ποτέ στη σημερινή κατάντια, αλλά θα ήμασταν μια χαρά χώρα και μάλλον θα μας ζήλευαν παρά θα μας λυπούνταν.

Λεφτά, λοιπόν, υπάρχουν. Και μάλιστα πολλά. Αλλά δυστυχώς δεν καταλήγουν εκεί που πρέπει. Κι αν υπάρχει κάτι για το οποίο φταίνε οι κυβερνήσεις, τα κόμματα και οι πολιτικοί είναι επειδή έφτιαξαν ένα κράτος που μπάζει από παντού και δεν διαθέτει έστω και τις στοιχειώδεις ασφαλιστικές δικλίδες αυτοπροστασίας του απ' οποιονδήποτε έχει τη διάθεση να το εξαπατήσει ή να το λεηλατήσει.

Βεβαίως, πρωτίστως φταίνε όποιοι και όσοι κυβέρνησαν, αλλά προσωπικά δεν γνωρίζω κόμμα ή πολιτικούς που να πολέμησαν πραγματικά για να μη μας χαρακτηρίζουν οι προαναφερθείσες αθλιότητες. Γι' αυτό και δεν είναι καθόλου περίεργο που φτάσαμε εδώ που είμαστε. Οταν ο πολιτικός κόσμος δεν έχει ως κύριο στόχο του την οργάνωση και την προστασία του κράτους, εύλογο είναι να καλλιεργεί και στον πολίτη την άποψη ότι καλά θα κάνει να κοιτάζει τον εαυτούλη του, γιατί το κράτος είναι κάτι ξεχωριστό από αυτόν.

Και τώρα κάπως απότομα μαθαίνουμε ότι το κράτος είμαστε εμείς.

Ερρίκος Μπαρτζινόπουλος από το ΕΘΝΟΣ

ΜΕΤΑΝΑΣΤΗΣ ?...

ΣΥΝΤΗΡΕΣ ΤΟΥ ΚΕΡΑΤΑ !...

Μια ακόμα σοφία του λαού διατυπώνεται στη γνωστή παροιμία «άλλος έχει τ΄ όνομα κι άλλος έχει τη χάρη…». Πρόκειται για τη ρήση που ταιριάζει απόλυτα, στους κατ΄ όνομα προοδευτικούς του πολιτικού χώρου, οι οποίοι, όμως, στην πράξη και την πραγματικότητα δεν είναι παρά συντήρες του κερατά !

Οι αυτοαποκαλούμενοι αριστεροί και επαναστάτες, δεν χάνουν ευκαιρία που να μην αντιδράσουν σ΄ οτιδήποτε νέο, σ΄ οποιαδήποτε αλλαγή υπάρχουσας κατάστασης, ακόμα κι αν οφθαλμοφανέστατα η επιδίωξη κινείται προς την σωστή κατεύθυνση.

Οι αλλαγές στη νομοθεσία για την «ευθύνη των υπουργών», απαντούν σ΄ ένα υπερώριμο λαϊκό αίτημα και το νομοσχέδιο του Καστανίδη αποκαθιστά τα πράγματα κι ανατρέπει εκείνα τα σημεία και τις διαδικασίες, που έδωσαν το δικαίωμα και τη δυνατότητα στους πολίτες, να κατηγορήσουν και εν πολλοίς, ν΄ αφορίσουν την πολιτική και τους πολιτικούς. Πρόκειται για τις ρυθμίσεις και τις πρακτικές, που διαμόρφωσαν την πεποίθηση της «ατιμωρησίας των πολιτικών», σε κάθε περίπτωση και για κάθε παραστράτημα, ακόμα και εγκληματικό !

>>>Διαβάστε τη συνέχεια...

Μπροστά, λοιπόν, στην απόπειρα θεσμοθέτησης πιο απλών και, κυρίως, πιο αυστηρών διαδικασιών, ισοδύναμων με τις ισχύουσες για όλους τους πολίτες οι …προοδευτικοί αριστεροί, παρουσιάστηκαν αρνητικοί και λοιδόρησαν την κυβερνητική πρόταση. Φυσικά και δεν ασχολήθηκαν με την ουσία των αλλαγών, ούτε μπήκαν στον κόπο να υποβάλλουν προτάσεις : γενικές και αφ΄ υψηλού τοποθετήσεις, γενικό και κατηγορηματικό όχι !

Κι όμως, η εκτίμηση πως αυτοί, ως πολιτικοί του αριστερού χώρου, δεν συμπεριλαμβάνονται στο μύλο του λαού και δεν «αλέθονται» τη συνοδεία κατηγόριων και αφορισμών, είναι εκτός πραγματικότητας και οι στάσεις και οι συμπεριφορές, σαν κι αυτή απέναντι στο νομοσχέδιο για την αλλαγή του νόμου περί ευθύνης υπουργών, δεν κάνουν τίποτε άλλο παρά να ρίχνουν νερό στο μύλο της άκρατης, άκριτης και ισοπεδωτικής κριτικής της πολιτικής και των πολιτικών !...

ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΤΑ ...ΦΥΓΑΜΕ !...

Έκπληκτος με το φάσμα και το πλήθος των ανθρώπων που έσπευσαν να βγάλουν τα λεφτά τους στο εξωτερικό δήλωσε ο πρόεδρος της Επιτροπής Καταπολέμησης της Νομιμοποίησης Εσόδων από Εγκληματικές Δραστηριότητες, Π. Νικολούδης, μιλώντας στη Βουλή.

Παράλληλα, τόνισε ότι με βάση τα ευρήματα των ελέγχων της επιτροπής, οι πολιτικοί δεν είναι η πιο διεφθαρμένη κοινωνική ομάδα στην Ελλάδα.

"Η μεταφορά κεφαλαίων στο εξωτερικό είναι ένα πολύ σπουδαίο ζήτημα. Είναι γνωστή σε όλους η ρήση “όλοι μαζί τα φάγαμε”. Εγώ δεν ξέρω αν είναι σωστό ή όχι. Μπορώ όμως να σας πω με πολύ μεγάλη πικρία ότι “όλοι μαζί τα φύγαμε”.

Ως πολίτη αυτής της χώρας με διακατέχει πολύ μεγάλη θλίψη όταν βλέπω το είδος, το φάσμα, τον αριθμό, το πλήθος των ανθρώπων που έσπευσαν να πάρουν τα λεφτά τους και να τα πάνε στο εξωτερικό. Από πάμπλουτους μέχρι καλόγριες. Γι’ αυτό σας λέω ότι οι πολιτικοί δεν είναι οι πιο διεφθαρμένοι», τόνισε στην Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας ο πρόεδρος της Επιτροπής Καταπολέμησης της Νομιμοποίησης Εσόδων από Εγκληματικές Δραστηριότητες και Χρηματοδότησης της Τρομοκρατίας κ. Π. Νικολούδης, αντεισαγ-γελέας του Αρείου Πάγου, μετέδωσε το ΑΠΕ.

Κατά την ακρόασή του (από κοινού με τον αναπληρωτή πρόεδρο κ. Γ. Παντελή) και την διαδικασία της συζήτησης επί της Εκθέσεως Πεπραγμένων του 2010 της Επιτροπής, δεχόμενος πλήθος ερωτήσεων από τους βουλευτές - μέλη της Επιτροπής Θεσμών και Διαφάνειας, αναφέρθηκε και σε ελέγχους που από το 2010 έχει κάνει σε πολιτικά πρόσωπα (υπουργούς, βουλευτές). Κι ενώ λόγω της αυστηρής αρχής της εμπιστευτικότητας ο κ. Νικολούδης δεν αναφέρθηκε συγκεκριμένα σε πρόσωπα, τόνισε πως αισθάνεται την ανάγκη «να πει την δική του αλήθεια, ενάντια στις απόψεις πολλών που κάποτε και ανερυθρίαστα πετάνε λίθους για την πολιτική και τους πολιτικούς».

>>>Διαβάστε τη συνέχεια...

«Σας διαβεβαιώ τεκμηριωμένα ότι το τελικό συμπέρασμα που έβγαλα ελέγχοντας έναν μεγάλο αριθμό πολιτικών είναι ότι οι πολιτικοί δεν είναι η περισσότερο διεφθαρμένη κοινωνική ομάδα σε αυτή τη χώρα. Για τους πολιτικούς γίνεται και αναστροφή του βάρους της απόδειξης των πηγών των χρημάτων τους και στερούνται της βουλευτικής ιδιότητας και των πολιτικών δικαιωμάτων τους. Η συγκριτική αξιολόγηση των ευρημάτων μου, ελέγχοντας τους πολιτικούς κι άλλες κοινωνικές ομάδες, μου δίνει την δυνατότητα να το λέω. Γιατί υπάρχουν άλλες ομάδες που δεν δίνουν λόγο πουθενά και κανένα έλεγχο δεν επιδέχονται παρ' ότι και σε εξωχώριες εταιρείες συμμετέχουν και το βάρος της απόδειξης δεν οφείλουν».
«Αυτή είναι η δική μου αλήθεια και δεν επιδέχεται κανένα περιθώριο αμφισβήτησης», είπε χαρακτηριστικά ο κ. Νικολούδης.

Ακόμη τόνισε πως δύο πολύ κρίσιμης σημασίας ζητήματα είναι η λειτουργία των εξωχώριων εταιρειών (off shore) και η μη καθιέρωση αναστροφής του βάρους της απόδειξης για τις πηγές των χρημάτων του.

«Είναι τα δύο σημεία που μπορεί κανείς να πει ότι είναι καταφύγιο των παρανόμων», είπε χαρακτηριστικά.

Όπως ανέφερε οι τροποποιήσεις του νόμου περί «πόθεν έσχες» πολιτικών προσώπων και άλλων, εν τέλει απαντά με τρόπο αποτελεσματικό και στα δύο αυτά προβλήματα, καθώς και απαγορεύει να μετέχουν στις εξωχώριες εταιρείες κάποιες συγκεκριμένες κατηγορίες προσώπων και εισάγει ένα είδος αναστροφής του βάρους της απόδειξης. Ωστόσο, είπε ο κ. Νικολούδης, «παραμένει ένα πρόβλημα», προσθέτοντας ότι «παρ' ότι αυτός ο παντοδύναμος μηχανισμός σε εθνικό πλαίσιο που μπορεί να βρει οτιδήποτε στην Ελλάδα, έχει κάποια προβλήματα, δεν μπορείς να προχωρήσεις μέχρι το τέλος».

Από το euro2day.gr

ΔΩΡΟ ΑΠΟ ΤΟΝ ΤΡΙΣΕ ?...

Στον Ζαν Κλωντ Τρισέ «ποντάρει» το Μαξίμου ενόψει της κρίσιμης Συνόδου Κορυφής της Ε.Ε. την Παρασκευή, διατηρώντας ελπίδες, ότι ο “mister Euro” θα καταφέρει τελικά να «λυγίσει» την αντίσταση της Άνγκελα Μέρκελ στο σχέδιο μείωσης του ελληνικού χρέους, μέσω του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Οικονομικής Σταθερότητας (EFSF).

Ο πρωθυπουργός διατηρεί ανοικτό το κανάλι επικοινωνίας του με την ηγεσία της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, μέσω του τέως αντιπροέδρου της ΕΚΤ, Λουκά Παπαδήμου, τον οποίο συνάντησε την περασμένη εβδομάδα στην Αθήνα, σε μια ανάπαυλα από τα πανεπιστημιακά καθήκοντα που έχει αναλάβει ο Έλληνας τραπεζίτης στο Χάρβαρντ, μειώνοντας το χρόνο που διαθέτει στο Μαξίμου, ως άμισθος σύμβουλος του Γ. Παπανδρέου.

Σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, ο Γάλλος επικεφαλής της ΕΚΤ, που σε λίγους μήνες αποχωρεί από την Φραγκφούρτη και επιθυμεί να αφήσει πίσω του «κλειστά μέτωπα» μεταξύ αγορών και ευρώ, θα επιμείνει μέχρι τέλους στην προσπάθειά του να ξεπεραστεί το γερμανικό βέτο στις προτάσεις για απευθείας αγορές ομολόγων από το EFSF στη δευτερογενή αγορά και για παροχή δανείων από το μηχανισμό στις εθνικές κυβερνήσεις, ώστε να αγοράσουν ομόλογά τους από την ΕΚΤ σε χαμηλές τιμές, «κουρεύοντας» έτσι το χρέος τους, χωρίς να… ανοίξει μύτη στις αγορές.

>>>Διαβάστε τη συνέχεια...

Αν αυτό το σχέδιο, που έχουν εκπονήσει ο Τρισέ με τον Γερμανό επικεφαλής του EFSF, Κλάους Ρέγκλινγκ εγκριθεί στις 25 Μαρτίου, κόντρα στις προβλέψεις περί του αντιθέτου, η Ελλάδα θα είναι η μεγάλη κερδισμένη, αφού ο μεγαλύτερος όγκος αγορών ομολόγων περιφερειακών κυβερνήσεων από την ΕΚΤ αφορά ελληνικούς τίτλους, ονομαστικής αξίας που υπολογίζεται σε 50 δις. ευρώ. Αν αυτά τα ομόλογα αγορασθούν από την Αθήνα με ένα χαμηλότοκο δάνειο από το EFSF στις χαμηλές τιμές που τα απέκτησε η ΕΚΤ από τη δευτερογενή αγορά, η Ελλάδα θα μειώσει σε μια νύχτα το χρέος της κατά 15 δις. ευρώ.

Ο Τρισέ επανέφερε την πρόταση στην τελευταία Σύνοδο Κορυφής της ευρωζώνης, στις 11 Μαρτίου, αλλά έφυγε με «άδεια χέρια», καθώς η Μέρκελ την απέρριψε κατηγορηματικά, αποδεχόμενη μόνο τις αγορές ομολόγων από την πρωτογενή αγορά, δηλαδή από τις δημοπρασίες ομολόγων των κυβερνήσεων.

Όμως, ο επικεφαλής της ΕΚΤ δεν έχει πει την τελευταία του λέξη. Εξέφρασε ανοικτά μετά τη Σύνοδο τη δυσαρέσκειά του για τις αποφάσεις και αναμένεται ότι θα επιμείνει στις προτάσεις του στη Σύνοδο της Παρασκευής, ελπίζοντας ότι αυτή την φορά θα έχει καλύτερη τύχη. Άλλωστε, είναι εντελώς ασυνήθιστο στα ευρωπαϊκά χρονικά να αγνοούνται πλήρως από τους ηγέτες οι προτάσεις της ΕΚΤ, κατά τρόπο που, σε μια ευαίσθητη συγκυρία στις σχέσεις ευρωζώνης-αγορών, θα έστελνε ένα μήνυμα «βραχυκυκλώματος» μεταξύ πολιτικών και τραπεζιτών, το οποίο θα δυσκόλευε ακόμη περισσότερο τις προσπάθειες για οικοδόμηση εμπιστοσύνης των επενδυτών στο ευρώ.

Σύμφωνα με πληροφορίες του “B”, η πρόταση Τρισέ για μεγαλύτερη ευελιξία του EFSF αποκτά τώρα ακόμη μεγαλύτερη πειστικότητα, καθώς οι εξελίξεις των τελευταίων ημερών απέδειξαν ότι οι αγορές δεν έχουν πειστεί για τη δυνατότητα της Ελλάδας να αποφύγει την αναδιάρθρωση χρέους το 2013. Όχι μόνο τα spread παρέμειναν μετά τις αποφάσεις της 11ης Μαρτίου στα γνωστά υψηλά επίπεδα, αλλά επτά στους δέκα διαχειριστές κεφαλαίων δηλώνουν σε έρευνα που φιλοξένησαν οι “Financial Times”, ότι θεωρούν βέβαιη την αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους.

Αυτή η εκτίμηση των αγορών αποκτά μεγάλη βαρύτητα, όπως αναμένεται να επισημάνει ο Τρισέ στους ηγέτες, καθώς προδιαγράφεται η παράταση του αποκλεισμού της Ελλάδας από τις αγορές ακόμη και το 2012. Ακόμη και αν η κυβέρνηση μπορεί να αντέξει τον αποκλεισμό χωρίς να κηρύξει στάση πληρωμών, ο Τρισέ θα επισημάνει ότι δεν ισχύει το ίδιο για το ελληνικό τραπεζικό σύστημα. Όπως έγραψαν και οι αναλυτές του ΔΝΤ στην τελευταία έκθεση αξιολόγησης της ελληνικής οικονομίας, οι τράπεζες δεν θα μπορέσουν να «σπάσουν» τον αποκλεισμό τους από τη διατραπεζική πριν καταφέρει το Δημόσιο να βγει στις αγορές.

Έτσι, οι ελληνικές τράπεζες θα κληθούν να ισορροπήσουν σε τεντωμένο σχοινί για άγνωστο χρονικό διάστημα, παραμένοντας εξαρτημένες από την ΕΚΤ, με τρόπο που υπονομεύει την προσπάθεια της Φραγκφούρτης να αποσύρει τα έκτακτα μέτρα στήριξης των τραπεζών και να «σφίξει» τη νομισματική πολιτική, για να αντιμετωπισθεί ο πληθωριστικός κίνδυνος. Εξάλλου, η ΕΚΤ έχει διαμηνύσει σε κάθε ευκαιρία το τελευταίο διάστημα, ότι δεν επιθυμεί να συνεχίσει το πρόγραμμα στήριξης των ομολόγων των περιφερειακών οικονομιών και θεωρεί αναγκαίο να το αναλάβει στο εξής το EFSF, καθώς η τράπεζα επιδιώκει να επανέλθει στη βασική αντιπληθωριστική αποστολή της.

Ουσιαστικά, δηλαδή, στις 25 Μαρτίου ο Τρισέ θα απευθύνει στους πολιτικούς ηγέτες –και πρώτα στην Μέρκελ- μια προειδοποίηση που θα είναι πολύ δύσκολο να αγνοήσουν: όσο δεν ενισχύεται με θεσμική ευελιξία το EFSF, οι πολιτικοί ηγέτες θα δημιουργούν σοβαρά προβλήματα στην άσκηση της νομισματικής πολιτικής από την ΕΚΤ, με επικίνδυνες προεκτάσεις για τη σταθερότητα του ευρώ. Αν αγνοηθεί και πάλι αυτή η παραίνεση της ΕΚΤ, η τράπεζα έχει τη δυνατότητα να κάνει δύσκολη τη ζωή των κυβερνήσεων, σταματώντας τις αγορές περιφερειακών ομολόγων (ήδη τις έχει μειώσει απελπιστικά) και «σφίγγοντας» τη νομισματική πολιτική περισσότερο από όσο θα εξυπηρετούσε τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις.

Σύμφωνα με καλά πληροφορημένες πηγές, η παρέμβαση Τρισέ δεν αποκλείεται να επιτύχει το στόχο της την Παρασκευή, φέρνοντας στην Ελλάδα, αλλά και στις ελληνικές τράπεζες ένα σημαντικό «δώρο», με την ενεργοποίηση του EFSF για τη μείωση του χρέους και τη διευκόλυνση της εξόδου της χώρας στις αγορές. Γι’ αυτό και μέχρι την τελευταία ώρα της δύσκολης Συνόδου ο πρωθυπουργός θα ελπίζει σε μια ευχάριστη έκπληξη, που θα άλλαζε από τη Δευτέρα την ισορροπία των σχέσεων της χώρας με τις αγορές προς το καλύτερο.

Από το banksnews.gr

ΣΥΝΤΡΙΒΗ !...

ΠΡΟΣ ΣΚΗΝΙΚΟ ΘΡΙΛΕΡ !...

Κι όμως οι πρόωρες εκλογές δεν έσβη-σαν ως ενδεχόμενο, παρά την κατηγορη-ματική διαβεβαίωση του πρωθυπουργού ότι σκοπεύει να εξαντλήσει την τετρα-ετία.
Υπάρχουν πολλές περιπτώσεις, που θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε αδιέξοδο τις πολιτικές λειτουργίες, μία, είναι στενά συνδεδεμένη με τ΄ αποτελέσματα της επικείμενης συνόδου κορυφής της Ε.Ε. κι όχι λόγω αποφάσεων αρνητικών για τη χώρα.

Την ερχόμενη Παρασκευή, 25/3, οι αρχηγοί των χωρών της ευρωζώνης δεν πρόκειται να πάνε πίσω από τις προκαταρκτικές αποφάσεις που έλαβαν πριν δέκα μέρες και οι οποίες, ήδη, κρίθηκαν θετικές για την Ελλάδα. Με ανοικτό το ενδεχόμενο να υπάρξει ενίσχυσή τους προς το ευνοϊκότερο για τις ελληνικές θέσεις, ο Παπανδρέου μπορεί να γυρίσει, περίπου, θριαμβευτής, με μια συμφωνία για το χρέος, η οποία, όμως, εκτός από τις «παροχές» θα περιλαμβάνει όρους και δεσμεύσεις.

Το συνολικό πακέτο, αλλά κυρίως το μέρος των όρων και των δεσμεύσεων ο πρωθυπουργός σχεδιάζει να το φέρει στη Βουλή για συζήτηση και έγκριση κι εκεί έχει διαρρεύσει, πως θα ζητήσει υπερψήφισή του από, τουλάχιστον, 180 βουλευτές. Για να συγκεντρωθεί ο αριθμός αυτός, μπορεί να μη φτάσει ή να μη δοθεί ( λόγω και διαρροών…), το ΝΑΙ των βουλευτών των κομμάτων που ψήφισαν το Μνημόνιο, (ΠΑΣΟΚ, ΛΑΟΣ) ή διάκεινται θετικά προς την ακολουθούμενη πορεία των πραγμάτων, (Δημοκρατική Συμμαχία, Δημοκρατική Αριστερά). Στην περίπτωση αυτή η υπερψήφιση (με την ευρύτερη πλειοψηφία των 180 βουλευτών), εξαρτάται από τη Νέα Δημοκρατία, είτε από τη θέση της, είτε από διαρροές της…

Από την ανάλυση των γεγονότων του τελευταίου χρονικού διαστήματος, προκύπτουν αλληλοσυγκρουόμενες εκτιμήσεις, καθώς δεν φαίνεται να είχαμε ροή θέσεων, στάσεων και δηλώσεων, που να δημιουργούν συνθήκες σύγκλισης.

>>>Διαβάστε τη συνέχεια...

Μετά την ημέρα των συναντήσεων του πρωθυπουργού με τους αρχηγούς των κομμάτων της αντιπολίτευσης, και το, κάπως, ήπιο κλίμα, επακολούθησε μια, νέα, σκληρή αντιπαράθεση της κυβέρνησης με τη Ν.Δ. και μια σφοδρότατη σύγκρουση Παπανδρέου – Σαμαρά, στη Βουλή. Την προκαταρκτική συμφωνία της 12/3 στις Βρυξέλλες, η αξιωματική αντιπολίτευση την υποδέχτηκε και την αντιμετώπισε με επιφύλαξη, στάση που προκάλεσε νέες κόντρες και κυβερνητικές κατηγορίες για «φθηνή μεμψιμοιρία».

Το δίλλημα για τον Α. Σαμαρά, (αν θα ψηφίσει ΝΑΙ ή ΟΧΙ), θα προκύψει αμείλικτο, με χαρακτηριστικά του «μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα…», κι όλα δείχνουν πως το σκηνικό που θα διαμορφωθεί θάναι συναρπαστικό. Από τη μια θα βρίσκεται η αποκαθήλωση της αντιμνημονιακής πολιτικής και από την άλλη η κατηγορία, πως προκάλεσε, (τις ανεπιθύμητες από τη συντριπτική πλειοψηφία του λαού), πρόωρες εκλογές !

Αλλά και για το Γ. Παπανδρέου το δίλλημα θάναι μεγάλο και σκληρό, καθώς θα βρεθούν πολλές κατηγορίες για εκ προθέσεως στήσιμο πρόωρων καλπών, μεταξύ των άλλων και το γιατί επιλέγει τώρα την πλειοψηφία των 180 βουλευτών, όταν το Μνημόνιο το πέρασε με 151 !...

Η ΦΘΟΡΑ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΚΑΙ ΤΟ ΝΑΔΙΡ ΤΗΣ Ν.Δ. !...

Η πιο πρόσφατη δημοσκόπηση (Public Issue) παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για έναν κυρίως λόγο: Όχι διότι καταγράφει σοβαρή κάμψη του ΠΑΣΟΚ, αλλά κυρίως διότι την κάμψη αυτή την συνοδεύει μια εικόνα της ΝΔ όπου βρίσκεται κυριολεκτικά στο ναδήρ.

Αυτή τη περίοδο (πριν την Σύνοδο Κορυφής της Ε.Ε., όπου ο Γιώργος Παπανδρέου πέτυχε περισσότερα από όσα αναμένονταν) η κυβέρνηση Παπανδρέου πέρναγε την χειρότερη φάση της : Οι διαρθρωτικές αλλαγές είχαν βαλτώσει, ενώ οι εταίροι και δανειστές μας διέρρεαν την έντονη δυσαρέσκεια τους, πυροδοτώντας έντονες ανησυχίες ότι η χώρα κινδυνεύει από τα χειρότερα. Παρά όμως το ισχυρότατο αυτό πλήγμα στην κυβερνητική εικόνα, όπως δείχνει η Public Issue, το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης όχι μόνο δεν κερδίζει έδαφος, αλλά καταγράφει, σε όλους τους ουσιαστικούς δείκτες, τα χειρότερα ποσοστά του!

Είναι αναλυτικά διατυπωμένη η εκτίμηση μου για τη μεθοδολογία της «εκτίμησης ψήφου», που ενώ προσέγγισε τα ποσοστά του 2004 και 2007, τώρα πλέον δεν είναι χρήσιμη, όπως απέδειξαν οι εκλογικές μάχες του 2009. Άρα, δεν θα σταθώ στην πρόθεση ψήφου, που ούτως ή άλλως δείχνει το ΠΑΣΟΚ να προηγείται με μειωμένη, αλλά άνετη διαφορά. Ως τάση πάντως, από τον προηγούμενο μήνα, ενώ το ΠΑΣΟΚ χάνει 3%, η ΝΔ υποχωρεί επίσης με 2%. Τα ουσιώδη όμως (και αδιαμφισβήτητα) ποιοτικά στοιχεία βρίσκονται αλλού και κυρίως καταγράφουν, παράλληλα με την φθορά του ΠΑΣΟΚ, την επιδεινωμένη εικόνα της ΝΔ :

● Ως καταλληλότερος Πρωθυπουργός, παρά την απώλεια ποσοστών, ο Γιώργος Παπανδρέου προηγείται πάντα, με μεγάλη διαφορά, του Αντώνη Σαμαρά: 34% έναντι 22%. Τον τελευταίο φαίνεται να εμπιστεύεται μόνο ο πολύ σκληρός (και συρρικνωμένος πλέον) πυρήνας των ψηφοφόρων της ΝΔ.

● Χαρακτηριστικό είναι ότι παρά την υποχώρηση της δημοτικότητας Παπανδρέου (-9%), η δημοτικότητα του Σαμαρά έχει καμφθεί επίσης κατά 4%.

>>>Διαβάστε τη συνέχεια...

● Αν και η δυσαρέσκεια με την κυβέρνηση βρίσκεται στο ζενίθ με 86% , (με δεδομένες βεβαίως τις οικονομικές δυσκολίες), τα αντίστοιχα ποσοστά για την ΝΔ (που κανονικά δεν θα έπρεπε να φθείρονται) σκαρφαλώνουν στο 91%!

● Ισχυρότατο πλήγμα δέχεται η ΝΔ στο δείκτη «καλύτερο κόμμα της αντιπολίτευσης» όπου έρχεται τρίτη με 15%, μετά τον ΛΑΟΣ που συγκεντρώνει 22% και το ΚΚΕ που βρίσκεται στο 17%!

● Στη σύγκριση μεταξύ ΠΑΣΟΚ και ΝΔ σε επίπεδο «κυβερνητικής ικανότητας», αν και το ΠΑΣΟΚ έχει υποχωρήσει στο 18%, η ΝΔ έχει καταβαραθρωθεί στο 8%.

● Ενώ ο Σαμαράς και οι συνεργάτες του διαρρέουν ότι η δεξιά στροφή της ΝΔ έχει σαν στόχο πρώτα την συρρίκνωση του ΛΑΟΣ και μετά το άνοιγμα στο χώρο του Κέντρου, ο ΛΑΟΣ είναι ο βασικά κερδισμένος της δημοσκόπησης, προφανώς από διαρροές από τη ΝΔ.

Για πρώτη φορά η συγκεκριμένη δημοσκόπηση φαίνεται να επιβεβαιώνει μια πιθανότητα που από καιρό επισημαίνουμε, ότι δηλαδή οι τάσεις που δημιουργήθηκαν ήδη από τις εκλογές της Τ.Α. υποδεικνύουν δυσχέρειες για να κερδηθεί η αυτοδυναμία στις επόμενες εκλογές. Βεβαίως η παρούσα συγκυρία, με τεράστια ποσοστά αδιευκρίνιστης ψήφου (το ένα τρίτο των ψηφοφόρων), καθιστά αδύνατη οποιαδήποτε ασφαλή πρόβλεψη στο σημείο αυτό και ειδικά για τη δυναμική των μικρότερων κομμάτων. (ΑΝ.ΑΡ, ΔΗ.ΣΥ. ή Οικολόγοι).

Εκείνο όμως που φαίνεται να επιβεβαιώνεται εκ νέου ως ισχυρή πιθανότητα, είναι την κυριαρχία (έστω ως «μικρότερο κακό») του ΠΑΣΟΚ, ως πολιτικής δύναμης που θα ελέγξει τις επόμενες εξελίξεις. Και τούτο διότι η εικόνα της ΝΔ είναι πλέον εξαιρετικά αρνητική και όλο και πιο εδραιωμένη στην κοινή γνώμη.

Αν σε μια τόσο δυσμενή για την κυβέρνηση συγκυρία, η ΝΔ δεν μπορεί στοιχειωδώς να ανακάμψει, αλλά αντίθετα βυθίζεται ακόμη περισσότερο, τότε είναι προφανές πως η εξαιρετικά αρνητική εικόνα του κόμματος και της ηγεσίας, πολύ δύσκολα μπορεί να αναστηλωθεί στο άμεσο μέλλον. Άλλωστε κάτι τέτοιο θα προϋπέθετε μια αλλαγή στρατηγικής και εγκατάλειψη του ακραίου λαϊκισμού και της δεξιάς στροφής. Κάτι όμως αδύνατο, με δεδομένο ότι η στρατηγική αυτή εντάσσεται στη καρδιά της ιδεολογίας της ηγεσίας και της ηγετικής ομάδας του κόμματος.

Έτσι, άλλη μια δημοσκόπηση δείχνει τα στρατηγικά αδιέξοδα της ΝΔ. Η κοινή γνώμη είναι φανερό πως αποδοκιμάζει πρωτίστως τον λαϊκισμό της. Ενώ χάνει και από τη δεξιά στροφή της. Το χειρότερο πάντως είναι ότι η ηγετική ομάδα της ΝΔ εξακολουθεί να μην αντιλαμβάνεται την πραγματικότητα αυτή που την έχει οδηγήσει στο ναδίρ.

Του Γιάννη Λούλη από το johnloulis.gr

1945 – 1998 : 2053 ΠΥΡΗΝΙΚΕΣ ΕΚΡΗΞΕΙΣ !...

Ο Ιάπωνας καλλιτέχνης Isao Hashimoto δημιούργησε έναν όμορφο, πλην τρομακτικό, χρονολογικό χάρτη των 2053 (!!!) πυρηνικών εκρήξεων, που σημειώθηκαν στη Γη, μεταξύ 1945 και 1998.
Από την "τριάδα" του Μανχάτταν, της πυρηνικής δοκιμής των αμερικανών, κοντά στο Los Alamos, ως και τις δοκιμές του Πακιστάν το Μάιο του 1998.
Ο Hashimoto, ο οποίος ξεκίνησε το έργο το 2003, ανεφέρει πως το δημιούργησε με στόχο να δείξει "το φόβο και την τρέλα των πυρηνικών όπλων».
Είναι, πράγματι, συγκλονιστικό !...

Η ΑΠΟΔΕΙΞΗ ΤΟΥ ΠΑΓΚΑΛΟΥ !...

ΔΕΝ ΘΑΠΡΕΠΕ Ν΄ ΑΝΑΜΕΙΧΘΟΥΜΕ !...

Τώρα, όποιος πιστεύει πως ο Σαρκοζί, ο Κάμερον ή ο Ομπάμα νοιάζονται για το λαό της Λιβύης και πονάνε για τους νεκρούς του εμφύλιου πολέμου, είναι νυχτωμένος μακριά. Τα συμφέροντά τους και μόνο υπολογίζουν και προσπαθούν να διασφαλίσουν και τίποτα άλλο.

Ανεξάρτητα του τι ακριβώς συμβαίνει στον αραβικό χώρο και του τι γίνεται στη Λιβύη, εμείς, ως Ελλάδα, δεν θάπρεπε να συμμετάσχουμε σε καμιά παρέμβαση της λεγόμενης διεθνούς κοινότητας. Η ιστορία, παλιότερη και πρόσφατη, διδάσκει πως, στην ουσία, καμιά διεθνής κοινότητα δεν παρεμβαίνει σε τέτοιες περιπτώσεις, παρά μόνο οι διεθνείς φορείς των οικονομικοστρατιωτικών συμφερόντων.

Πέρα, όμως, από τη γενική θεώρηση και τους γενικότερους λόγους, η Ελλάδα δεν θάπρεπε ν΄ αναμιχθεί και για δύο ειδικότερους : πρώτον επειδή υπάρχει μια παραδοσιακή σχέση με τον αραβικό κόσμο, που δεν πρέπει να διαταραχτεί και δεύτερο γιατί η συγκυρία δεν επιτρέπει, η χώρα να ξοδέψει ούτε ένα ευρώ, σε αποστολές και επιχειρήσεις στρατιωτικού χαρακτήρα και μάλιστα σε ξένη χώρα.

>>>Διαβάστε τη συνέχεια...

Οι διεργασίες αυτού του είδους είναι πάντοτε αμφιλεγόμενες, η εξέλιξή τους ποτέ δεν είναι σε ευθεία γραμμή, αλλά σε τεθλασμένη, ο διαχωρισμός μεταξύ νικητών και ηττημένων είναι δύσκολος και πάντα σχετικός και πρόσκαιρος, ενώ οι παρεμβαίνοντες σε καμιά περίπτωση δεν ξεμπέρδεψαν εύκολα και ποτέ δεν καταγράφηκαν στη συνείδηση των λαών, ως διασώστες και ευεργέτες. Το γεγονός, δε, πως οι αραβικοί λαοί έχουν μια ιδιαίτερη κουλτούρα και μια ιδιόμορφη οπτική γωνία θεώρησης των πραγμάτων, δεν προδικάζει, ούτε την επικρότηση, ούτε το «ευχαριστώ» για την άμεση ή έμμεση ανάμειξη στα εσωτερικά ενός «αδελφού» λαού.

Στη φάση που διανύουμε άλλες είναι οι επείγουσες ανάγκες της χώρας, συνεπώς άλλες και οι προτεραιότητες των δράσεων και των λειτουργιών μας.