Ο Μιλτιάδης Μαλακάσης γεννήθηκε στο Μεσολόγγι το 1869 και πέθανε στην Αθήνα το 1943. Καταγόταν από γενιά αγωνιστών του 1821. Η μητέρα του απέκτησε συνολικά οχτώ παιδιά, επέζησαν όμως μόνο ο Μιλτιάδης και τρία κορίτσια. Η οικογένειά του ήταν εύπορη, κάτι που του έδωσε τη δυνατότητα να αφοσιωθεί στη λογοτεχνία για ολόκληρη τη ζωή του.Φοιτητής ακόμα, δημοσίευε ποιήματα (είχε γραφτεί το 1888 στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών κατόπιν οικογενειακής πίεσης, σχολή όμως απ' όπου δεν αποφοίτησε ποτέ). Αγωνίστηκε για την καθιέρωση της δημοτικής στον γραπτό λόγο. To 1917 αναγορεύτηκε κοσμήτορας της βιβλιοθήκης της Βουλής, θέση την οποία διατήρησε σχεδόν για είκοσι χρόνια. Το 1923 τιμήθηκε με το Αριστείο Γραμμάτων και Τεχνών. Το 1932 εκλέχτηκε πρόεδρος της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών. Ο Μαλακάσης ολοκλήρωσε συνολικά δέκα ποιητικές συλλογές. Ειδική μνεία πρέπει να γίνει στην επίδραση που άσκησε στους μεταγενέστερούς του ποιητές.
Αγάπη
Ας μη γυρίζει ο λογισμός στα χρόνια εκείνα πίσω,
Κάλλιο μια τέτοια θύμηση για πάντα να χαθεί,
Ποιος ξέρει, τώρα θάτανε γραφτό να σ' αγαπήσω,
Και τόσο που καμμιά ποτέ δεν έχει αγαπηθεί.
Κι αν έφυγεν η νιότη σου, που θλίβεσαι για δαύτη,
Ως για πουλί που πέταξε μ' άλλα μαζί πουλιά,
Περσότερο από μια άνοιξη τον έρωτά μου ανάφτει
Του χινοπώρου τ' άγγιγμα στα ωραία σου τα μαλλιά.
Κι ακόμα φτάνω ν' αγαπώ σ' εσέ μια άλλη εικόνα
- τ' ορκίζομαι στα μάτια σου που τόσο λαχταρώ -
Τον ήμερο κι ανέφελο και το γλυκό χειμώνα
Που στο χλωμό σου πρόσωπο μια μέρα θα θωρώ.
Και μάθε το, τις μελιχρές λαμπράδες του Δεκέβρη,
Και τις φεγγαροσκέπαστες του Γενναριού ομορφιές,
Μήτε στις τρέλλες τ' Απριλιού κανένας θα τις έβρει,
Μήτε και στις μονότονες του Μάη καλοκαιριές...
